Zondag 4 oktober
Trainingen aangepast
De trainer zegt dat hij voor Maddy de trainingen gewoon aanpast de komende tijd, ze moet succes hebben. Is het een super trainer of niet.
Verloren zoek
Hoog de berg moet Maddy op, maar je voelt ‘em al aankomen, steeds een paar stappen vooruit en dan weer stil staan. Ik loop met haar mee en ik moet bijna nog de hele berg op en die is hoog. Bijna bovenaan rent Maddy wel weg, ik hoor Pauline (de hulptrainer) een paar keer fluiten op haar eendenfluit. En ja hoor ze komt terug met de eend. Ik moet de eend bovenaan aanpakken. Ze heeft nu haar beloning en als ze b.v. de eend laat vallen, krijgt ze negatieve prikkels en dat is jammer. Toch merkte ik dat Maddy best zin had in deze oefening. Ze piepte en heel haar lichaam was strak gespannen. Ze moest zitten van mij, dit deed ze niet, ik drukte op haar achterste en er was geen beweging in te krijgen. Met mijn stomme kom liet ik haar gaan, ik doe dit echt nooit. En tuurlijk heeft de trainer dit gezien en liet me even duidelijk merken dat dit helemaal fout was. Hij heeft helemaal gelijk.
Sleep
Maddy vertrekt heel aarzelend en ik moet meelopen. Op een bepaalt punt pakt ze wel de sleep op en loopt verder, blijft zelfs eventjes weg. Helaas komt ze toch zonder eend terug. “Ze is er bij geweest”, zegt de trainer en die indruk heb ik ook. Ik stuur Maddy nog een keer en nu brengt ze de eend. Maar makkelijk ging het niet.
later meer
Zondag 27 september
Ik heb me voorgenomen om alleen leuk oefeningen met Maddy te doen, oefeningen waarvan ik weet dat ze dat wel doet. Ik kan het niet maken om de groep weer zo op te houden. Ik krijg al gekscherende opmerkingen: “hé Liaan, schiet je een beetje op” en “we willen wel wat meer doen dan vorige week”. Kees zegt dit natuurlijk. Tegen de trainer zeg ik: “Zal ik het gewoon bij 1 oefening houden? Zo’n markeer vindt ze wel leuk”. “Echt niet nodig, je doet ze gewoon alletwee, je weet waarom ze zo slecht in vorm is en naar de rest moet je niet luisteren. We passen het gewoon wat aan”. Ik vind dit zo lief, dat hij zo begripvol is. Nu heeft Maddy veel tijd en aandacht nodig, maar er zijn heel wat andere honden die ook veel aandacht nodig hadden. Alles goed en wel, ik word er knap onzeker van en dat merkt de trainer ook
Vooruit en markeer
De eerste oefening gaat al lekker. Een verre vooruit, die ik meteen al aanpas door wat op te lopen. Oh en normaal vind ze dit leuk. En nu gaat ze amper vooruit. Ik moet bijna helemaal meelopen tot aan het bos. De tweede oefening is aangepast, of ze heeft de markeer niet goed zien vallen of ze neemt me hier in de maling. Ik mag iets strenger zijn van de meester en daarna gaat ze de dummy halen.
Dummylauncher
Kijk dit vindt ze leuk. Met een harde knal wordt een dummy ver weg geschoten. Ik zeg tegen de trainer, als Maddy inspringt laat ik haar gaan. Inderdaad Maddy springt in, geeft niets, dit herstellen we later wel, nu heeft ze lol. Heel snel is ze weg, pakt en brengt de dummy. Dit doen we nog een keer. Ook hou ik haar de derde keer aan het nekvelletje vast en dit doe ik eigenlijk nooit, meteen vertrekt ze langzaam.
Beter
Enthausiast geworden door de dummylauncher heeft Maddy er toch meer zin in, misschien is haar ochtendmisselijkheid wel weg, want dat is ze nu ze zwanger is. Verloren zoeken gaat een stuk beter en ze komt gewoon met de eend terug.
Toetje
Als enige mag Maddy nog een verloren zoek doen, of een markeer. Ja hoor Maddy komt met het konijn terug. Maddy rent weer terug en zoekt naar de kraai. Wat blijkt de trainer heeft de kraai weggegooid en Maddy dacht dat ze die ook moest halen. Zo sluiten we het toch goed af.
Zondag 20 september
En vandaag, wat wordt het vandaag voor een dag? Ik kan dit verklappen, een zware dag voor mij! Heel heel veel meters moet ik lopen, omdat Maddy het vertikt om de oefeningen goed te doen. Ik moet zeggen dat de trainer veel geduld heeft met ons.
markeer en verloren zoek
Als eerste een oefening met een markeer en verloren zoek. Maddy heeft er zin in ze wil meteen de markeer halen, ze piept zelfs. Maar eerst moet ze de ‘verloren zoek’ halen. Ze gaat goed van start en de trainer zegt meteen: “dit ziet er beter uit”. “Stt”, zeg ik. En ja hoor even later komt ze al weer terug. Dit doet ze een paar keer en dan lopen we mee. Nog pakt ze de eend niet. Dan moet ik zelf met haar mee gaan en nu wordt ze heel stout. Ze gaat nu voor zichzelf werken en vergeet mij helemaal. Ik denk dat ze een konijn heeft geroken of gezien, want er worden sporen uitgewerkt, ze verdwijnt in de bosjes, er wordt gegraven en ik ben haar ook een tijd kwijt. Uiteindelijk pakt ze de eend, ze moet het al die tijd in haar bek houden en verder zeg ik niets. Onderdanig loopt ze met me mee, ik ben de weg ook nog kwijt. Al met al zijn we een tijd weggeweest.
Geen markeer
De markeer hoeft Maddy niet te halen, met Paulien doe ik apart wat oefeningen. Maddy ziet haar weggaan en nu zoekt en haalt ze zonder problemen twee keer de eend.
Sleep
Nog zo’n succes story. Maddy moet vooruit en dan moet ze zelf oplossen hoe ze het verder gaat doen. Dit zijn ideale oefeningen voor June, maar die is er niet. Oplossen? niets oplossen. Ze moet eigenlijk vooruit rennen en dan de sleep van een gans oppakken. Ik moet met haar meelopen, de trainer loopt ook mee. Totaal geen interesse in het spoor en echt ze kan het heel goed. Het komt er op neer dat we bijna het wild moeten aanwijzen. Ik vind het zooo vervelend dat ik de hele boel ophou, maar zegt de trainer een andere keer is het weer iemand anders. En dat is natuurlijk wel zo, maar fijn vind ik het niet.
Nog een verloren zoek
Ook dit gaat niet goed, maar de trainer zorgt er steeds voor dat het vertrouwen terugkomt en dat ze succes heeft.
De koffie met cake en chocola smaakt heerlijk. Sandra is van de chocola en Pauline is geslaagd voor haar keurmeesters examen. Zij mag nu Jack Russels keuren. Ik probeer het nog één keer en als het weer zo slecht gaat, dan stop ik ermee. En gaan we na het nest weer door.
Zondag 13 september
Ik ben benieuwd hoe Maddy het zal doen vandaag. Het kan goed gaan, maar het kan ook helemaal mis gaan. Vaak wanneer er wat aan de hand is in haar lijf, bakt ze er niets van. We doen niet veel maar wat we doen is leuk en intensief.
Ik word al snel wijzer want Maddy wil absoluut niet bij me weg en heeft geen interesse in het wild. Zeker niet wanneer de trainer het wegbrengt. Leg ik het zelf weg is er niets aan de hand. Ze haalt en brengt het, konijn, duif, kraai, gans.
Dubbel markeer
Met schot en eendenfluit. Maddy gaat vlot van start en blijft een tijd weg, maar komt zonder eend terug. Ze blijkt er bij in de buurt te zijn geweest. Hierna vertikt ze het om weer weg te gaan, het lijkt wel of de hulptrainer haar iets aangedaan heeft. Geintje, dat is echt niet zo. Ook de andere markeer wil ze niet halen. Soms gaat ze even weg, maar is al snel weer terug.
Geef nooit op
De trainer heeft meer geduld dan ik, zoveel is duidelijk. Paulien, de hulptrainer, gooit de eend opnieuw op en eindelijk, eindelijk gaat ze het halen. Zo’n training wordt het vandaag.
Niet in haar hum
Ik was ook heel benieuwd hoe het zou gaan, nu ze gedekt is en de hormonen door haar lijf gieren. Wanneer Maddy iets mankeert of ze is loops of schijndrachtig of dit, dan wil ze niet echt werken. Ja voor zichzelf, maar niet voor mij. Dit was nooit zo, maar het laatste jaar, anderhalf jaar wel.
Sleep
Ook dit wil ze niet lopen, alsmaar naar mij kijken. “Dit is niet normaal hoor”, zegt de trainer. “Ze houdt je alleen maar in de gaten”. Ja dat valt mij ook op en dit gedrag ken ik niet en heeft de trainer ook nooit gezien. Hmm. Volgens Paulien gieren de zwangerschapshormonen door haar lijf. Zou het? Echt respect voor de trainer, hij heeft zoveel geduld en geeft niet op. Ik vind het zo vervelend voor de rest. De trainer neemt Maddy van mij over en ze gaat best op haar gemak met hem mee. Eenmaal bij de eend, maakt de trainer haal los en Maddy rent snel weer naar mij. #$%^”
Deze training ook maar snel vergeten? Wel vraag ik aan de trainer wat ik moet doen. Niet veel, adviseert hij, je kan het Maddy niet kwalijk nemen. Een paar simpele trainingsoefeningen en meer niet.
Zondag 6 september
Ik ga nog niet naar de jachttraining met Maddy. Ze is nog loops en net een week gedekt. Even rustig aan.
Zondag 5 juli
Zomerstop
Het is heet op het Hubertus terrein. Van de trainer/coördinator Marcel horen we dat we allerlei proefjes gaan doen op deze laatste training voor de zomerstop en om 11.15 uur stoppen we, klaar of niet. Eerst had ik er niet veel zin in, maar het is toch leuk en Maddy vindt het ook nog leuk. Gelukkig kunnen de honden veel in de schaduw liggen en voor de baasjes ook best fijn :-). Over het algemeen zijn het apporteeroefeningen, met of zonder markeer, soms een vooruit en een verloren zoek. Het gaat prima, alleen springt Maddy in met de ‘markeer’. Marcel gebruikte de dummy launcher en dat is heel spannend. Maddy rent er in een noodvaart op af, ik roep nog maar dat heeft geen zin. ” Ik heb een Weimaraner nog nooit zo hard zien rennen”, zegt Marcel. Ha, ha. Bij Frits is ze wat traag op het ‘vooruit’ sturen. Volgens Frits moet ik een stapje terug doen, dummy’s weer op een stapel leggen en steeds met een ‘vooruit’ laten apporteren. Doen we Frits. Helaas heeft Maddy de ‘verloren zoek’ niet meer kunnen doen, 11.15 uur hè.
Hapjes
Een aantal hebben hapjes meegenomen. Sandra heerlijke sushi, Mona wraps en ik heb nog wat voorbij zien komen, maar dat heeft mijn deurtje voorbij gelopen, lekker hoor. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Aan Mona vraag ik nog even hoe het zit met progestoron prikken in Sleewijk. Ik ben daar al eens geweest, maar dat is alweer een paar jaar geleden.
6 september zijn we weer present. Fijne vakantie allemaal.
Zondag 21 juni
Regen
De langste dag en de zomer begint vandaag. Dat is niet te merken, het regent de hele ochtend, wat een takke weer. De honden hebben het ook steeds minder naar hun zin, Maddy is er al heel snel klaar mee. Als ze niet kan rennen, is ze nat en koud met al die buien en wil ze het liefste schuilen. Vanmorgen wil ze steeds bij Alfons staan, hij heeft een goed plekje onder de bomen, dat heeft ze al snel door. We trainen niet op het terrein van Hubertus maar in de Ruiven in Delft. Een voordeel van de regen, er zijn geen mannen zoekende mannen voor een snelle beurt.
Moeizaam
Het is weer zo’n dag, een ochtend waarop niets lukt, alles moeizaam gaat en snel vergeten moet worden. Komt het door de regen? Misschien, maar ik hou niet van dit soort excuses. We zullen het maar houden op ‘een slechte generale’ voor de ‘onderlinge’ van volgende week.
Over water
Wat de laatste tijd zo makkelijk ging: geen extra commando’s, makkelijk overzwemmen, gaat nu weer moeilijker. Voor het overzwemmen moet ik een extra commando geven, 2x zelfs. Aan de overkant komt ze weer leeg terug nadat ze in het bos geweest is om de dummy te zoeken. Verschillende keren moet ik: “zoek apport” zeggen. En ze loopt om met dummy, dit heeft ze ook lang niet gedaan.
Verloren zoek
De plek waar ik haar in moet sturen vindt ze maar niets, het is ook een klein doorgangetje met doornen struiken, brandnetels, etc. En ze start als eerste. Maddy komt verschillende keren terug, ik word het zat en stuur haar weer weg. Nu neemt ze een ander pad, daar waar Inge in is gegaan om de dummy’s weg te leggen. Nu wordt het wel heel makkelijk om de buit te vinden.
Markeer
Marcel en nog een aantal voorjagers zijn nog bij het water, daarom doen wij nog een markeer. De laatkomers zijn ook klaar en gaan hun ‘verloren zoek’ doen, maar wel op een andere plek. Maddy moet de dummy hoog in het gras markeren. Moeilijk, ze rent er recht op af, maar moet toch zoeken. Met de wind in haar rug en het hoge gras, is het bijna ondoenlijk.
Verloren zoek 2
Maddy heeft weer zo’n bui dat ze meteen weer stil staat wanneer ze in het bos is. Ik moet haar een paar keer inzetten, wanneer ik boos ben gaat ze wel het bos in en vindt de dummy.
Vooruitsturen
Inmiddels komt de regen met bakken uit de lucht en we schuilen allemaal onder de bomen en mopperen wat af. De trainer besluit dat we lang genoeg geschuild hebben: “we hebben jachthonden verdorie”. We moeten ‘volgen’ en ‘vooruit sturen’. Het ‘volgen’ gaat, het ‘vooruit sturen’ niet. Totaal geen interesse. Tuurlijk moet ze het doen en dan rent (groot woord) ze weg van mij. Laura blijft heel stiekempjes bij de boom staan, helemaal verscholen. En zo laat ze het volgen aan zich voorbij gaan, Enza boft. Heeft de trainer dit echt niet in de gaten? Volgens mij wel.
Kort apport
Ik heb er inmiddels helemaal genoeg van, toch gaan we door en lopen naar een ander terrein. Sandra heeft voor wat wild gezorgd en we doen het ‘kort apport’. Het gaat goed, al moet ik wel één keer “vast” zeggen. Ze snuffelt iets te lang naar mijn zin aan het konijn, maar ze geeft het wel netjes en zittend af.
Ja of nee
Willen we nog wat doen, vraagt de trainer. Er is een ja-kamp en er is een nee-kamp. Ik hoor eigenlijk bij het nee-kamp, maar doe toch mee. Het is een ‘vooruit’, ‘zitten’ bij het bos en dan naar rechts sturen. Eigenlijk doen de honden het best goed, soms gaat het zitten op de fluit moeizaam, maar ze vinden allemaal de dummy in het bos. Ik laat Maddy niet zitten, anders leg ik zo’n druk op het zitten en ze gaat al zo slecht ‘vooruit’. Ik stuur haar naar rechts en wonder boven wonder komt ze snel met de dummy. Sandra had er alle vertrouwen in, maar ik niet. De draadhaar Henk van Sandra doet het ook goed, Henk is een echte reu, onstuimig, ze heeft haar handen vol aan hem. Maar hij vindt altijd het wild of de dummy! Het nee-kamp is weggegaan en alvast aan de koffie. Maddy en ik sluiten in ieder geval deze verder waardeloze training goed af. Dat waardeloos komt niet door de trainer, of de voorjagers, het komt door de inzet van Maddy.
Bij de auto staat de koffie klaar, Bep heeft weer een taart gebakken, de lieverd. Wilma heeft door haar man zelfgerookte ganzenborst meegenomen en Sandra heeft weer een pan soep gemaakt. Ik heb kaas meegenomen, alleen laat ik dit in de auto liggen. Totaal vergeten. Volgende week ‘de onderlinge’.
Zondag 14 juni
De basis
Tijdens het losvolgen blijft Maddy iets achter en met het vooruit sturen moet ik haar 2 x sturen. Komen doet ze meteen. Het af-liggen gaat prima, markeren ook, verloren zoek ook. De eerste keer beter dan de tweede keer. Maddy rent het bos in, springt over de brandnetels en komt al snel terug met dummy. We doen later de oefenining nog een keer, maar nu staat de trainer erbij. Echt, nu vertrekt ze langzaam, kijkt om, ik wil niets zeggen, maar doe het toch. Grr. Wel komt ze met de dummy terug en die lag best diep.
Lijnen
Het lijnen lopen gaat niet zo goed, ik train dit ook te weinig naar mijn zin. Ja de rechte lijnen train ik regelmatig en dat gaat prima, maar lijnen naar rechts of links of meerdere lijnen niet. Er worden drie dummy’s opgegooid en steeds gaat Maddy naar de middelste, terwijl de bedoeling is: recht, links, midden. Maddy is ook vergeetachtig, ze weet niet meer waar de eerst gegooide dummy ligt, gaat ze op haar baasje lijken? Met veel hulp en geduld brengt ze de drie dummy’s binnen, fraai is het niet.
Niet goed
Wat ook niet fraai is, is de verre lijn naar voren, zitten bij de paal en dan naar rechts sturen. Ze bakt er niets van. De trainer identificeert de paal voor het zitten en de dummy rechts. Ik denk dat hij beter niet de rechter dummy had moeten identificeren, want ze rent er meteen naar toe en rent door mijn ‘zitfluit’ heen. Op korte afstand gaat ze prima zitten op de fluit, op grote afstand: nee.
Dit wordt oefenen!!
De groep is druk, erg druk, de training is licht chaotisch, maar wel gezellig. Vooral na de training, met een slijmjurk van een Maddy bij Kees. Ze is helemaal verliefd op hem.
Zondag 7 juni
We trainen weer in de duinen, maar dan op een ander plekje. Heerlijk is het hier, mooi weer, klein clubje en een top training. Veel oefeningen met ‘verloren zoek’, moeilijk want de afstand is groot en het wild ligt ver. De eerste hond, Ana, heeft iets moeite, maar zodra de eerste is geweest gaat het met de rest ook goed. Dit komt omdat er al een paadje is gemaakt en de honden pikken dat spoor makkelijk op. Ook laat het wild dat geapporteerd wordt vaak wat sporen na.
Zoek apport
Ik krijg het voor elkaar om mijn armen niet te gebruiken en alleen mijn stem te gebruiken. Moeilijk want Maddy moet diep zoeken, ze start goed en rent vlot weg. Even later komt ze terug met een konijn, altijd spannend. Het gaat goed, ik zie haar bekje niet bewegen en ze geeft het keurig zittend af. Wel laat ze het één keer vallen, net op het moment dat ik “goed zo” zeg. Ik moet dit ook niet doen!
Nog een verloren zoek en weer verder en moeilijker. Altijd spannend! De trainer ziet dat ook aan mij, al ben ik lang niet meer zo gespannen als eerder. Weer rent Maddy snel weg en rent naar links, logisch hier moest ze de eerste keer in. Maar ik moet vertrouwen hebben en ja hoor ik zie Maddy verschijnen, ze komt van links en loopt ver vooruit en rent steeds meer naar het midden. “Ze is er”, zegt de trainer. Maar ze is aan het klooien, gaat weer wat verder zoeken, het lijkt erop dat ze het wild niet wil pakken. Ik heb het idee dat ze weer het konijn zoekt en die ligt er nu niet. Ik zie dat de hulptrainer een gans haar kant op gooit. Aha hier heeft ze dus geen zin in, jammer hoor. Uiteindelijk pakt ze de gans en komt mijn kant op, helaas laat ze het verschillende keren vallen. Later beaamt de hulptrainer dat ze echt het konijn zocht.
Markeer
Een hele verre markeer, moeilijk zo met al die bosjes en ver in de duinen. Maddy markeert heel goed en rent er in één keer naar toe. De dummy ligt in een dal en dat is best moeilijk, maar ze vindt het en rent weer terug naar mij om het te brengen.
Vooruit
Een korte ‘vooruit’, de trainer wil kijken hoe dit gaat. Het gaat goed, wanneer de ‘vooruit’ niet zo ver is lukt het de honden heel goed. Hierna moeten ze gaan zitten op commando, weer niet zo ver en ook dit gaat goed. Vervolgens doorsturen naar de dummy. Maddy doet het prima. Conclusie is dat de honden ‘de vooruit’ beheersen, alleen de afstand mag en kan nog niet zo groot zijn. Dit goed oefenen en zo min mogelijk de ‘zitfluit’ gebruiken, want dan gaat de vaart eruit.
Duif
Kort apport met de duif gaat heel goed, zachtjes heeft Maddy het beestje vast. Deze oefening is vooral voor de Draadharen. Een duif is heel teer en zo kapot, moeilijk voor Henk en Kees. Na een paar keer apporteren gaat het steeds beter.
Op naar de koffie en de zelfgemaakte uiensoep van Sandra, dat hebben we verdiend.
Zondag 31 mei
Een klein clubje vandaag en een goede gelegenheid om lijnen te trainen. Dit onderdeel neemt veel tijd in beslag, gelukkig kunnen we tussendoor andere oefeningen doen die Pauline, de hulptrainer, in overleg met Marcel uitzet.
Vooruit en links of rechts
Bij het paaltje moet Maddy gaan zitten, eerst moet ze vooruit rennen en dit doet ze met een aardig tempo. Alleen gaat Maddy niet zitten op mijn fluitsignaal. Ze ruikt of ziet de dummy’s al links van het paaltje liggen en rent er naartoe. Nee, mag niet. Ik ben te laat met fluiten en mopper dat het toch niet lukt. De trainer wil hier niets van horen en samen doen we de oefening opnieuw. Ik moet sneller fluiten, niet mijn kop laten hangen en altijd voor succes gaan en het oplossen. Uiteindelijk komt ze met de dummy terug en daar gaat het om.
Wegkapen
Tussendoor mag Maddy een ‘verloren zoek’ doen. Nu rent ze wel vlot vooruit en op mijn commando “zoek apport”, zoekt ze de omgeving af. Hé wat zie ik daar? Is dat niet Ana? Jan Willem doet nu de lijnen oefening met Ana en ik denk dat ze aan het ‘shoppen’ is. Maddy komt leeg terug, hè hoe kan dat nu? Even later komt de hulptrainer eraan en ze vertelt dat Ana zo het wild voor Maddy’s neus wegkaapte. Arme Maddy, dit is nu de tweede keer deze week. We doen het nog een keer en ik mag mijn voorkeur voor wild uitspreken. Ik denk dat Maddy het konijn het leukst vindt. Klopt ook want ze is nu zo terug mét wild.
Vooruit met links en rechts
Nog moeilijker. Maddy rent ook niet meer weg, het is meer stapvoets lopen. Steeds omkijkend omdat ze het zitsignaal verwacht. Waardeloos, hier ben ik altijd zo bang voor. Met veel vijven en zessen komt Maddy bij het paaltje aan, vraag niet hoe. Naar links gaat ze ook niet, eerst moet Marcel het aanwijzen en dan ik. En we merken dat een hoge stem helpt, terwijl ik door mijn spanning juist een lage stem gebruik. Omdat het zo moeizaam gaat doen we maar niet de lijn naar links. Pff, hard werken hoor dit.
Kort apport
Gelukkig gaat dit veel beter. Maddy pakt het konijn mooi op, komt mijn kant op, en geeft het zittend af. Keurig!
Nog een verloren zoek
We gaan voor de moeilijke versie. De inzetplaats is moeilijker volgens de hulptrainer. “Maddy verbaas me”, zeg ik tegen Paulien. En dat doet ze, ze komt met een kraai terug en ik ben super blij.
Komen op commando
Bij het C-onderdeel van de KNJV hoort na het vast en losvolgen het vrij vooruit sturen en komen op commando. Komen is geen probleem voor Maddy, het bij mij vandaan gaan wel. Er is nog genoeg werk aan de winkel.
De overige oefeningen gaan echt goed, behalve de lijnen lopen. Hier moeten we aan werken!
Zondag 24 mei
Geen training i.v.m. Pinksteren.
Zondag 17 mei
Geen jachttraining i.v.m. clubmatch van de Weimaraner Vereniging. Maddy wordt 3e in de Openklasse.
Zondag 10 mei
Weer doen we een verloren zoek op hetzelfde plekje, het is een verre verloren zoek, helemaal daar waar die grote boom staat. Je zou zeggen dat het nu makkelijker moet gaan, maar niets is minder waar. 
Maddy vertrekt al aarzelend en al snel staat ze stil om te vragen. Om gek van te worden. Ik moet echt strenger zijn voor de trainer, aanpakken! Ik probeer goed te volgen, maar doe het nog te lief. Ik zet haar weer in, nu rent ze verder, maar niet ver genoeg. Ik stop ermee en doe eerst de andere verloren zoek aan de andere kant van het pad. Weer getrut en ik volg best pittig met haar, het komt een beetje aan. De trainer ziet duidelijk oversprong gedrag, zoals likken. Nu zoekt ze wel aardig en vindt zowaar de dummy. Ik doe nog 1 poging, weer gaat ze niet goed weg. Straks, als iedereen geweest is, doen we de oefening nog een keer met hulp van de trainer. Niks beloning of aardig zijn, ik leg Maddy af in het zand en daar overdenkt ze maar even haar passieve houding. Ga nu niet zeggen tegen jezelf dat honden dit helemaal niet kunnen, want dat weet ik zelf ook wel.
Pieter zet een andere oefening uit, weer een verloren zoek, maar stukken eenvoudiger. Dit gaat vrij makkelijk, Maddy is zo terug. Nu krijgt ze een beloning en gaan we even spelen met de happydummy. Helemaal leuk vindt ze dit.
Op herhaling
Marcel gaat op de plek staan in de duinen bij de twee ver weg staande bomen waar de kraaien liggen. Wanneer Maddy vertrekt voor de ‘ verloren zoek’ maakt de trainer ” prrt prrt” geluiden. Dit helpt want nu rent Maddy wel diep genoeg de duinen in en een tijdje later komt ze met kraai terug. De andere drie honden die het ook niet goed gedaan hadden, hebben het nu ook goed gedaan. Later vertelt de trainer dat Maddy weigerde om de kraai te pakken. Toen Maddy de trainer zag, pakte ze het toch maar snel op. Misschien had ze die kraai allang geroken en besloot ze daarom de duinen niet in te gaan.
Koffie
We trainen vaak in de duinen, ook nu en dan hebben we nooit pauze. Rond 10.30 uur krijg ik enorme trek in koffie. Laat nu Wilma en Sandra zo lief zijn om koffie te halen. Het is best een eindje lopen, even later komen ze hoor met hun dienbladen en koffie, thee en cola. Heerlijk.
Markeren
Ook moeilijk dit. Eerst een verleidingsmarkeer en dan wordt er een hele verre markeer in de duinen gedaan. Maddy heeft alleen maar oog voor de eerste markeer, maar ze moet echt opletten waar de tweede valt. De kraai valt, maar Maddy heeft het echt niet gezien. De hulptrainer moet de kraai nog een keer opgooien, te vroeg want weer heeft ze het niet gezien. De derde keer wel, toch twijfelt ze weer en blijft even verderop staan. “Apport”, verder rent ze, ik dacht echt dat ze voor de tweede markeer ging. Heel snel rent ze naar rechts om toch die eerste te halen. Ik kan het voorkomen, te laat vindt de trainer. Via een bovenhandse vooruit stuur ik haar verder en nu rent ze goed naar de kraai toe. De eerste markeer is een makkie. Pff moeilijk hoor, maar goed opgelost.
Vooruit
Pieter heeft een aantal dummy’s voor een ‘ vooruit’ neergelegd, de meesten hebben de oefening al gedaan. Wij nog niet, wat aarzelend rent Maddy weg, gewoon in wandelstand. Grr. Maar ik ben blij, want ze haalt de dummy. Ondertussen geniet ik van mijn koffie, heerlijk. Ik doe wat oefeningen voor onszelf, om Maddy een beetje uit de negatieve modus te krijgen, dat geldt ook voor mezelf. Even een paar leuke apportjes en even samen bezig zijn.
Vooruit en zit
Heel aarzelend vertrekt Maddy, ze kijkt om en rent verder. Ik fluit net op het moment dat ze omkijkt en dit is een hele slechte timing. Dat vindt de trainer ook, zo haal ik de vaart er helemaal uit. We doen de oefening nog een keer, maar de zitfluit gebruik ik niet meer. Die moet ik voorlopig niet gebruiken.
Tijdens het koffie en soep trainer vertelt de trainer dat we aan het trainen zijn. Het hoeft allemaal niet perfect te gaan, want dan heb je niets op een training te zoeken. Hier zit wat in, maar het zou wel af en toe makkelijk zijn.
Zondag 3 mei
We trainen weer in de duinen, wel een eindje lopen met die zwabberbenen van mij. Het is een klein clubje en de trainer besluit om moeilijke oefeningen te doen, dat kan best vindt hij en we hebben alle tijd. Bella gaat als eerste, een verre ‘verloren zoek’ en dat valt niet mee. Ze zoekt en zoekt, maar vindt niets. Of blijkt later heeft ze de kraai laten vallen en komt leeg terug? Daarna een vooruit en dan nog een verloren zoek, maar niet zo moeilijk. Ga er maar aan staan. Hoe doet Maddy de eerste oefening? ze gaat goed van start en heeft er zin in. Even denk ik dat ze er is en de kraai gevonden heeft, maar helaas komt ze leeg terug. Ik zet haar nog een keer in, weer leeg. Nu gaat het enthousiasme er uit en weet ze het niet goed meer. We stoppen en doen eerst de vooruit, geen probleem voor Maddy. De derde oefening, een dummy, brengt ze goed binnen. Nu gaan we nog een keer de eerste oefening doen en gelukkig, ze vindt de kraai en brengt het naar me toe.
Het gaat verder moeizaam met de oefeningen. Een hele verre vooruit wat ik op moet heffen met een ‘zoek apport’ en de dummy ligt op een duinheuvel. Ik moet Maddy een paar keer inzetten en dan snapt ze het niet meer of wil het niet snappen. Met hulp van de trainer vindt ze de dummy toch. De trainer denkt dat Maddy wel met hem meeloopt, dacht het niet! Een andere vooruit gaat ook niet goed, maar dat is mijn schuld, ik stuur Maddy niet helemaal goed weg.
Een vooruit met een sleep en een markeer
Weer een uitdagende oefening. De hulptrainer gooit een dummy op die Maddy moet negeren. Eerst moet ze een vooruit doen en de bedoeling is dat ze vanzelf de uitgezette sleep oppikt en uitwerkt. Nou ze pikt de sleep niet op hoor, weer met veel hulp ruikt ze de sleep en vind de kraai. Weer maak ik een stomme fout door Maddy de verkeerde kant op te sturen. Ik weet het Maddy had de markeer beter moeten onthouden en dat doet ze niet helemaal. Maar ik dacht dat de dummy meer bij de hulptrainer viel, dit is totaal niet het geval.
Markeer
Echt heel ver in de duinen, met bosjes als moeilijkheid en verleiding. Maddy doet het echt super, alle honden eigenlijk. Gelukkig kunnen we de ochtend goed afsluiten met deze oefening. Poeh wat een ochtend! Ik mag aankomende week wel weer een paar keer de ‘vooruit’ oefenen op een speelse manier, zodat het enthousiasme weer terug komt.
Zondag 26 april
Bepakt en bezakt
Ik neem een dummy van Pauline mee, die per ongeluk bij mij terecht is gekomen. Mag ik de dummy – één met een reeënvel – toch hebben, hoe aardig. Sandra neemt een mooie vos voor me mee en Kees brengt het voor me naar de auto. Super Kees. Pa moet dan weer helpen sjouwen om met de vos te oefenen. Erg hè, Ella helpt met sjouwen met de eend, kraai, gans en konijn en pa met de vos.
We doen echt veel, we zijn ook maar met een klein clubje, heerlijk!! Vooral veel markeer oefeningen.
Markeren
Een verre markeer, Maddy komt terug met een kraai en ze geeft het model af, perfect gedaan. Ik krijg ook een complimentje van de trainer en ik weet niet zo goed hoe ik hier op moet reageren. Ik mag best trots zijn, maar ze kan het ook zo verprutsen en dat maakt het trotse gevoel minder. Angela geeft ook nog een terechte opmerking dat het vorige week niet goed ging, ik weet het Ang, ik weet het als de beste. Eigenlijk gaat dit onderdeel bij de meeste honden goed, Cees, de draadhaar, is wat verward en Ana rolt wat in de kraai.
Dubbel markeer
Dit is moeilijker voor Maddy, ze mag de eerst gegooide markeer halen. Ik moet wat meer oplopen voor de eerste markeer, het gaat niet zo strak als net. Bij de tweede moet ik ook iets oplopen en een lijn geven ter ondersteuning. Maddy moet zoeken, dus er is geen sprake meer van een markeer. Ik kan niet inschatten of ze de boel nu in de maling neemt of niet. Op de terugweg gooit de trainer een dummy richting Maddy. Ze verblikt of verbloost niet en brengt de dummy binnen. Uiteindelijk brengt ze beide markeers binnen én de verleidingsdummy.
Verre vooruit
Heel ver op een duintop bij wat bosjes ligt wilt. Ik moet helaas wat oplopen, want de oorspronkelijke inzetplaats is te moeilijk. Maddy zoekt goed op de duintop en vindt en brengt het wild binnen.
Verloren zoek
Ook heel ver, de dummy ligt over een hoge duintop en Maddy moet ver vooruit lopen de heuvel op. Ze neemt een rare weg, gaat onder takken door en struiken, ze doet erg moeilijk. Maddy is bijna boven en dan zien we haar even niet meer. Later duikt ze op bij de valplaats van de dubbele markeer van net. Daar ligt het niet Maddy. De trainer wil succes hebben en vindt dat ik Maddy moet inzetten bij het loopspoor van de hulptrainer. Nu rent ze naar boven, makkelijk want er ligt een pad omhoog. Over de duintop verdwijnt ze en even later komt ze terug met dummy.
Ver vooruit
Maddy rent vooruit en buigt dan af naar rechts. Ik heb net een sanitaire stop gehouden daar en ze zoekt mijn spoor. Opnieuw, ook loop ik wat op en weer buigt ze af naar rechts. Weer lopen we iets op en nu rent ze recht vooruit, pakt en brengt de dummy.
Vos of toch niet
We vragen ons af of we nog met de vos gaan oefenen, Sandra heeft het niet voor niets meegenomen. Daar lijkt het nog niet op, al begint de tijd de dringen en de soep wacht op ons. De trainer heeft wild neergelegd in de richting van de plek waar eerder de markeer was. Dit is een mooi geheugensteuntje voor een zoek apport. Maddy rent goed de juiste richting op, maar ze vindt het wild niet één twee drie. De wind komt van rechts, dus ze moet het goed ruiken of ze wil het niet oppakken. Het blijken kraaien te zijn en daar heeft ze niet altijd zin in, al apporteert ze de vogels wel braaf. Eerder werd ik al op de proef gesteld door de trainer, hij vroeg waarom ik in deze postitie ging staan. Ik begreep het niet helemaal, het is toch logisch dat ik zo stond en een beetje pesterig zei ik: “omdat iedereen zo ging staan”. “Geintje, omdat de wind van rechts komt”. Goed geantwoord ik mag door voor de volgende ronde.
ruime zoekwijze
Maddy zoekt en zoekt en rent helemaal naar rechts waar eerder wild lag. “Ze neemt nu best ruim veld”, zegt de trainer”. “Oh maar dat kan ze heus wel”, antwoorde ik. We weten allemaal dat Maddy meestal weg is tijdens het uitlaten en soms is ze helemaal verdwenen. Eindelijk vind ze de kraai of vindt ze het tijd om de kraai te pakken, ik kan dit niet helemaal inschatten.
Vraagje
Laura vraagt of we nog met de vos gaan oefenen. “Nee”, zegt de trainer. “Op de app stond dat de vos meegenomen zou worden voor Liana en het is dus niet voor ons”. Dat is ook zo, maar natuurlijk is het ook om vandaag mee te trainen. De trainer is weer wat anders van plan, een verre vooruit en dit gaat bij de meeste honden goed. Met Maddy moet ik weer iets oplopen en dan rent ze vooruit, de heuvel op en vindt en pakt de dummy. De trainer vindt het genoeg – wij ook trouwens, ik snak naar koffie – we gaan naar de koffie, soep en borrel.
Zondag 19 april
Staatsbosbeheer
Voor het eerst mogen we trainen in de Balijbos in Zoetermeer. Hubertus heeft toestemming, omdat Hubertus een paar keer een demonstratie heeft gegeven tijdens de open dagen van Staatsbosbeheer. We hebben een grote groep en het is prachtig weer, een mooi terrein, leuke mensen en honden, wat willen we nog meer? een goed luisterende, enthousiaste Maddy graag.
Markeer
Eerst moet Maddy door de blubber om bij de markeer te komen, dat doet ze niet, ze loopt om. Het lijkt net of ze de dummy niet vindt, maar dat is schijn, ze loopt er zo overheen en gaat wat spoortjes nazoeken. De helper moet haar weer op de dummy focussen en oké even later pakt ze het ook. Tuurlijk loopt ze weer om de modderplas heen en geeft de dummy. De draadharen rennen gewoon door de modderplas, alhoewel Kees doet het niet. De Labradors gaan door de modder, de Staande Honden hebben er wat meer moeite mee, zeker nu er een dummy in het spel is.
Nog een keer
Maar dan een dubbel markeer. Eerst wordt een dummy rechts in het bos gegooid en deze mag ze niet pakken. Ze wil inspringen en ik geef een brul. Ik hoor het commentaar achter me: “zo die ken hard schreeuwen voor zo’n klein wijfie. Ja inderdaad ik kan hard schreeuwen als het moet. De werper staat achter een poeltje, een Lab verdwijnt zelfs in het poeltje en een ander maakt een koprol in het poeltje van pure enthousiasme. De tweede dummy wordt links voor ons in het bos gegooid en die mag ze pakken. Ik zeg: “apport”, maar de gretigheid is eruit. Komt het door die harde brul of toch door de modder en brandnetels. De werper staat nu achter een rand begroeiïng met brandnetels en ze kan of wil er niet doorheen. Ze vertikt het, had ze nu maar de drive om even door te lopen, dan komt ze ook bij de dummy zonder zere pootjes te krijgen. Maar nee, ze blijft stom staan, de kriebels krijg ik hier van. En waarom? Thuis zou ze wel een oplossing zoeken, waarom hier niet. Ze heeft last van schijnzwangerschap dat is zeker waar, ze is gewoon anders dan June, zij is meer een doorzetter. Ik word er een beetje moedeloos van. De trainer is oplossings gericht en wil succes voor Maddy. De dummy wordt voor de brandnetels gegooid en voor het poeltje, nu haalt ze het wel. Marcel probeert nog of ze met hem meeloopt, maar dat doet ze ECHT niet.
Drukke ochtend
Het is druk met wandelende honden en baasjes, dat houdt op en is soms lastig. Vooral voor de bazige reuen in de groep, wanneer een vreemde reu passeert willen we graag dat hij snel voorbij loopt en als dat niet gebeurt geeft het wat spanningen.
Verloren zoek
In de bramenstruiken. Maddy gaat aarzelend weg en is weer aan het trutten. Nu is de trainer het zat, ik ook trouwens allang – al blijf ik uiterlijk kalm van binnen kolk ik – hij neemt Maddy aan de riem en nu moet ze wel mee. Arme Maddy, nee hoor is weleens goed voor haar. Nu haalt en brengt ze de dummy wel.
Gaat er dan niets goed?
Jawel waterwerk en dat verwacht je dan weer niet. Bij een breed water staan we klaar aan de kant. Ik sta niet zo ver uit de kant, “waarom ga je niet bij het riet staan”, zegt de trainer. Uhm. “Als je bij het riet gaat staan heeft ze minder vluchtwegen, ze wordt geblokt door het riet en door mij”. Goede tip. Maddy stapt na twee commando’s het water in, zwemt over, zoekt de dummy ietwat lang en zwemt terug. Jawel je leest het goed, ze zwemt terug. Ik fluit precies op tijd, want ze wil net om zich heen kijken naar een ander mogelijkheid om bij mij te komen. Nu stapt ze het water weer in, zwemt terug en brengt de dummy. Laat ze het nu vallen om te schudden? ik weet het niet meer, volgens mij niet.
Nog een keer
Ik doe ondertussen wat gekke apporteer spelletjes, om de druk van de ketel te halen. Want ze moet het bos met de vele prikkels weer in. Nu gaat ze het bos in, rennen kan ik het niet noemen en ze komt met dummy terug. Zo sluiten we het nog goed af. Pff.
Inge, Angela en ik besluiten om via een omweg terug naar de auto te lopen en nu kunnen de honden even los. Het is heerlijk weer, koffie is er en een borrel en Bep heeft een heerlijke appeltaart gebakken en velen hebben hartige hapjes meegenomen. Tot slot krijgen we nog twee prachtige bossen rozen mee van Angela. Waar vind je nog zo’n training??
Zondag 12 april
Maddy en ik hebben de Appèl en Apportproef en kunnen helaas niet meedoen met ‘de proef eigen terrein’.
Zondag 29 maart
Kees vindt de dummy altijd
We gaan weer de duinen in en dat zijn de leukste plekjes om te trainen. Nu gaan we de hoge heuvel op bij de stormbaan, een hele klim, daarom laat ik Maddy voorop lopen om mij omhoog te trekken. “Jullie hebben allemaal de hond netjes ingelopen natuurlijk”, zegt de trainer. Uh, nu effe niet. De eerste oefening is meteen een uitdaging, de dummy blijkt voorbij een dal te liggen. Eerst moeten ze door braamstruiken/prikkels, door een dal en bovenop ligt de dummy. De eerste hond Pippa vindt het al niet, de tweede, Ana, ook niet. Kees vindt het wel volgens zijn baasje, Kees vindt alles. “Zeg dat niet Bep dat is gevaarlijk om ‘altijd’ te zeggen”, maar Bep vindt van niet. Even later zien we een zoekende Kees, hij wordt weer ingezet en daarna weer een keer. Ik krijg gelijk want Kees vindt geen dummy. Maddy en ik zijn aan de beurt, ‘laat me niet in de steek Maddy’. Wel ga ik iets voorbij de prikkels staan en weg is ze. Ook Maddy komt nog een keer terug, na mijn verzoek zoekt ze verder en is een tijd weg. Hé ik zie haar en heeft ze iets in haar bek? Ja, ze heeft de dummy, knappe meid. Dit geluksmoment is van korte duur, want ze heeft enige hulp van de trainer gehad blijkt later. Hij heeft de dummy iets makkelijker neergelegd, omdat tot nu toe de honden er niets van bakten. Hè had me nog even in de waan gelaten, dat ze het zelf gevonden had.
Ver in de duinen
De volgende uitdaging. Een verloren zoek, de honden moet goed en ver zoeken. Het ziet er pittig uit, het wild ligt ver vooruit voorbij een duinheuvel op verschillende plekken. Er vliegen kraaien naar een boom en daar maken ze allerlei kraaiende krassende geluiden met hun snavel, net alsof ze zich verheugen op een fijn maal. Ik heb zo het vermoeden dat daar wat wild ligt. Graag wil ik geen armbeweging meer maken met een ‘verloren zoek’. Ik betrap mezelf erop dat ik steeds vaker: “vooruit zoek apport”, zeg en met mijn linkerarm de looprichting aangeef. Ik wil dit helemaal niet met een ‘verloren zoek’ doen, ze moeten zelf zoeken. Hoe is dit erin geslopen? ik kan het ook moeilijk laten merk ik, ook nu geef ik met mijn hand de looprichting aan, alleen zeg ik nu alleen “zoek apport”. Maddy rent goed en snel vooruit en gaat zoeken. Ze verdwijnt achter de heuvel en zo moet ze snel het wild vinden. Klopt, ik zie haar al komen met een eend in haar bek.
Ondertussen heeft Bep Kees weer ingezet voor de verloren zoek naar de dummy, Kees zien we vaak maar zonder dummy….
Markeer
Heel ver, nog verder dan de eerste heuvel van net, staat op een heuvel de trainer. Het wild valt achter de bosjes, pittig en ik ben benieuwd. Het ziet er goed uit en ja Maddy komt terug met wild. Wat voor een wild? Oh nee heeft hij de muskusrat gebruikt bij Maddy, nog een wonder dat ze het beestje gepakt heeft. Ze brengt het keurig naar me toe.
Aansnijproef
Ondertussen oefen ik de aansnijproef alvast voor de Appèl en Apportproef van de Weimaraner Vereniging. Ik leg Maddy neer en voor haar leg ik een eend neer. Ze mag er niet aan komen, laat staan apporteren.
Helaas begint het zachtjes te regenen en dat zachtjes wordt steeds harder, het resulteert in een leuke training met snertweer.
Geintje
De trainer haalt een geintje uit, je mag zelf raden met wie. Een dummy krijgt een beetje de lucht van een eend en hij brengt het ver weg. De Draadhaar wordt ingezet en vindt de dummy. “Zie je nu wel, hij vindt toch de dummy”, zegt de trainer. “Ik zei het toch”, zei zijn baasje. Zucht.
We lopen terug en verlaten het open duin voor het bos. Dit houdt ook nog een beetje de regen tegen. We lopen de helling af en onderweg heeft de trainer dummy’s neergelegd. Het is de bedoeling dat Maddy 4 dummy’s haalt, als verleiding ligt er een eend. Maddy rent naar de dummy’s en staat erbij, ze twijfelt natuurlijk want ze wil die eend pakken. “Vast”, roep ik, Maddy pakt een dummy en komt terug. Dit doet ze nog 3 keer.
Verloren zoek
Moeilijk want Pippa blijft heel lang weg, echt zo lang, dat er een andere hond ingezet wordt en het baasje gaat kijken waar zijn hond is. Meer honden hebben moeite om het wild te vinden, de hond van Wilma niet, zij is zo terug. De trainer gaat bij het wild staan om te kijken waarom het zo moeizaam gaat. Ondertussen komt Pippa terug met een Gans, een halve Gans en dat is spijtig. Eindelijk kan ik Maddy inzetten. Ze blijft even weg en komt zonder wild terug. Potverdikkie. Ik zet haar weer in en daarna nog een keer. De trainer komt mijn kant uit en vertelt dat Maddy meteen en snel het wild vindt, maar er ligt alleen nog een kraai en daar heeft ze geen zin in. Dat gaat zomaar niet dame, je gaat gewoon die kraai halen. Even later heeft ze het toch maar gehaald. Toch ben ik blij dat ze het wild wel snel vond, alleen de afwerking is niet goed. “Ze pakte de kraai vast niet omdat jij erbij stond”, zeg ik tegen de trainer. Een gewaagde opmerking van mij en het is een geintje, maar de trainer is diep verontwaardigd en zegt: “dit zal ik onthouden”. Oh wat heb ik gezegd, reuze spijt heb ik ervan. Want even later krijg ik het al te verduren. “Kijk je hond is bang voor me, ze bibbert”. “Dat is van de kou”, antwoord ik terug.
Het is mooi geweest, de honden zijn zeiknat en hebben het koud, wij zijn nat en koud, we willen koffie, een borrel, soep!
Zondag 22 maart
Een koude ochtend met wel veel oefeningen. Hoe komt dat zo? Bob heeft een groep onder zich en Paulien. Wanneer we de – vooral markeer en lijnen – oefeningen bij Bob gedaan hebben, gaan we naar Paulien. Zij doet vooral ‘verloren zoek’ oefeningen. Voor de koffie zijn het markeer oefeningen bij Paulien en lijnen, markeren en verloren zoek bij Bob. Ik besluit om eerst naar Bob te gaan, Maddy heeft al weer last van schijnzwangerschap, nu is ze nog fris voor de ‘vooruits’ en ‘lijnen’. Zie ook de intro.
Eerste oefening bij Bob
Lijn vooruit en markeer. Bob geeft eerst aanwijzingen. Kees komt helpen, dapper hoor met zijn manke pootje en gooit de markeer. Eerst moet ik Maddy de markeer laten zien, ze mag het nog niet halen, dus ik zeg: “nee”. Dan draai ik naar links zodat ik Maddy blokkeer, Maddy draait mee en gaat weer ‘aan de voet’ zitten en we kijken recht voor ons. In de verte liggen dummy’s en Maddy mag er één halen. Ik geef een ‘vooruit’, Maddy rent vooruit en is zo weer terug. Goed gedaan Maddy en een goeie tip van Bob. Hij doet het altijd zo, want met dit ‘linksomdraaien’ voorkom je dat je hond toch naar de markeer rent. Helaas pas ik deze tip bij de volgende oefening niet toe en het gaat meteen mis…..
Verloren zoek van vos of dummy?
Een simpele oefening, op de heuvel ligt ergens een dummy. Ik stuur Maddy ‘vooruit’ met een ‘zoek apport’. Op de heuvel trekt ze naar links en rent meer en meer van de dummy vandaan. Hmm wat is dit nu? Ze zoekt en ik grijp niet in, maar het duurt wat lang eer ik haar weer zie. Ik ga toch kijken omdat ze achter achter een andere heuvel is verdwenen, ik zie dat ze bij iets staat bij een hoog hek. Wat is dat? resten van een prooi? Ik kan het niet zien. Ik roep Maddy, ze komt en ik zet haar opnieuw in, weer rent ze naar die plek bij het hek. Nu ben ik het zat en zet haar nog een keer in, het moet afgelopen zijn met die onzin. Ja hoor, nu vindt en pakt ze de dummy wel. Alle honden die na Maddy komen trekken naar links, gaan naar ‘die’ plek om het te onderzoeken. Sommige zijn er snel klaar mee, andere moeten het ook goed onderzoeken.
Te Nieuwsgierig
Wanneer iedereen geweest is ga ik kijken wat daar achter de heuvel bij het hek ligt. Wat denk je? Er ligt een vos! Ja echt, het ligt wel achter het hoge hek en de honden kunnen er echt niet bij. Nu snap ik helemaal waarom Maddy er twee keer naar toe gaat. Zij denkt ik moet dit meenemen, maar hoe? Dan wordt vrouwtje nog boos ook en moet ze een dummy halen! Kan me voorstellen dat je het als jachthond niet meer snapt, vooral omdat we voorzichtig met vosapporteren bezig zijn……
Nog een markeer en lijn
Eerst gooit Bob rechts van ons een dummy op die Maddy moet negeren. Ik verknal dit door niet zo te draaien dat ik Maddy blokkeer, zodat ze niet deze dummy haalt. Ik dacht het is niet nodig nu, tja hoe dom kan je zijn. Ik geef een vooruit en inderdaad het gaat mis, want Maddy wil de net gegooide dummy halen. Ik loop iets op en zet haar opnieuw in, nu gaat het wel goed. Onderweg naar mij toe gooit Kees een dummy op. Het is de bedoeling dat Maddy het markeert, ik zie ongeveer waar het gevallen is. Nu mag Maddy de eerste markeer halen en daarna zet ik haar in voor de tweede markeer. “Ze trapt er in”, zegt Bob. Waar trapt ze in, denk ik. “Ze rent naar de valplek bij de allereerste oefening”. Oké, maar ze rent ook naar de tas vol met dummy’s. Ik zet Maddy opnieuw in, nu gaat het goed.
Wisselen
Het gaat vlot met de oefeningen, alle honden doen het verbazend goed en we zijn veel eerder klaar dan de andere groep. We moeten even wachten dus. Volgens mij doen sommige nog wat oefeningen bij Bob, terwijl ik vertel wat ik – uhh Maddy – gevonden heeft bij het hek. Bij Paulien doen we markeer oefeningen, een dubbel markeer en dit geeft geen problemen. Nog een dubbele markeer maar nu is de tweede moeilijk en ver weg. Maddy haalt eerst de dummy die het dichtst bij ligt. De tweede ligt echt een stuk verder en ze is het helemaal kwijt, ze weet echt niet meer waar het ongeveer gevallen is. Met veel hulp van Paulien lukt het haar wel.
Te moeilijk
Na de koffie heeft Bob weer een paar oefeningen voor ons, moeilijke oefeningen. Nog te moeilijk voor Maddy. Maddy is slecht in het onthouden van een dubbele markeer. De laatste is geen probleem, maar de eerst gegooide dummy wel. Bob staat hoog op een heuvel en Kees heel ver rechts bij dichte struiken. Eerst gooit Bob een dummy die iets van de heuvel naar beneden rolt en dan gooit Kees de dummy in de bosjes. Inge zei van tevoren tegen mij dat ik moet proberen om Maddy te blokken, ze kan het beste de eerste markeer halen, die is het moeilijkst. Ik probeer Maddy nog iets te blokkeren, maar het is een slappe vertoning en het helpt niet, want Maddy gaat naar de tweede markeer dummy. En ook daar bakt ze niets van. Normaal heeft ze helemaal geen moeite met de bosjes maar nu wel. Kees moet het bijna aanwijzen en eindelijk komt ze met de dummy terug. De verre markeer op de heuvel gaat ook niet goed, ze stopt te vroeg en dan weet ze het niet meer. Ze had een beetje verder moeten lopen. Bob helpt haar en ze komt toch met de dummy terug.
Nog een keer
Maar dan op andere plaatsen, niet zo moeilijk als de eerste keer, maar toch ook een uitdaging. We hebben besloten om de markeers voor Maddy apart te gooien en het gaat uitstekend. Ik moet hier hard mee aan de slag. Nu zie ik goed wat Inge bedoelt met blokkeren. Ze wil echt niet dat Roxy de tweede markeer haalt, met het vooruit sturen naar de eerste dummy gaat ze helemaal rechts van Roxy staan. Dit is dus blokkeren. Het werkt, want Roxy haalt het niet in haar hoofd om naar de tweede markeer te gaan.
We krijgen er niet genoeg van
De groep bij Paulien is nog steeds niet klaar en we vragen aan Bob voor nog een oefening, effe snel. Meestal als het snel moet valt het in de praktijk tegen. De markeer dummy valt in een diepe kuil en dit is echt vreemd. Maddy vindt het vreemd en heeft er moeite mee. Geeft niet, veel leermomenten vandaag.
Verloren zoekjes
Paulien heeft drie ‘verloren zoek’ opdrachten voor ons uitgezet. Eén moeilijke over een heuvel en het ligt ver, een wat makkelijke dichtbij en weer een moeilijke op een heuvel verderop. De eerste gaat heel goed, Maddy is zo terug. De derde gaat moeizaam, ze gaat gaat net niet ver genoeg naar voren en dat is jammer. Wel trekt ze naar links, misschien vindt ze de tweede dummy en inderdaad die vindt ze. Volgens mij met een beetje hulp. De honden in dit groepje doen het echt goed, ik kan echt zien dat ze verder zijn. Maddy zitten nog in de begin-fase van dit niveau.
Ze zal en ze moet…
Ik vraag of ik het nog één keer mag proberen met Maddy, ik wil zo graag dat ze die verre dummy vindt bij de heuvel. Wel loop ik iets naar beneden, geef een goede lijn en een ‘zoek apport’ en yes nu vindt ze de dummy. Appeltje eitje :-).
Waar is iedereen
We appen om te vragen of de andere groep ook klaar is, maar we horen niets. Hoe kan dat nu? We lopen naar de kantine, ook daar is de andere groep niet. Weer appen, niets nada noppes. Raar!! Paulien heeft nog een vos en die wil ze heel graag aan me geven, waarschijnlijk via Jeannet. Ook kan ik nu eindelijk het geld voor de bontdummy geven. Paulien weet er niets meer van, dat is begrijpelijk, ik zeg dat ze echt nog geld van mij krijgt en zo neemt ze het toch aan.
Fijn getraind en veel gedaan.
Zondag 15 maart
Geen jachttraining, omdat Maddy ziek is.
Zondag 8 maart
Markeer met drie dummy’s
Zie intro. Weer veel dirigeren en markeren. De eerste oefening is best moeilijk. De trainer staat op de hoge heuvel en gooit 3 dummy’s. Niet achterelkaar, maar steeds opnieuw op een andere plek. Het is de bedoeling dat Maddy goed markeert en ook de ‘drive’ heeft bij de derde dummy. Maddy vertrekt al iets langzamer, wanneer ze net de heuvel op gaat, staat ze stil en kijkt me aan. Shit, ze vraagt weer. Ik zeg “apport” en gelukkig rent ze verder, niet super snel, maar gestaag. Via een kleine omweg komt ze daar waar de dummy ligt en ik ben trots op haar. Ze geeft niet op, loopt goed omhoog en heeft de situatie goed ingeschat. De tweede dummy wordt gegooid op een andere plek, maar weer hoog op de duintop. Nu rent ze er meteen op af, even denk ik ‘oh je gaat niet goed’. Dat is helemaal niet zo, ze doet het super. De derde dummy wordt ook ergens anders gegooid, zo zijn er drie valplekken en ook deze wordt prima door Maddy gemarkeerd. Heel blij ben ik, vooral omdat ze doorzet en zelfs de derde dummy goed markeert. De meeste honden doen er lang over of vinden de dummy helemaal niet en wij zijn zo klaar.
Scurry
Een onderdeel op de ‘Proef eigen terrein’, alleen de trainer weet nog niet dat ik er niet ben en dat vind ik heel jammer. Op deze dag organiseert de Weimaraner Vereniging de Appèl en Apportproef en daar wil ik ook graag aan mee doen. Ik moet een keuze maken. Het is de bedoeling dat Maddy 8 dummy’s haalt en brengt, hoe maakt niet uit. Als ze maar binnen komen en de laatste moet model afgegeven worden. Het gaat best goed, in een goed tempo haalt ze de dummy’s. Bij de laatste 2 dummy’s begint Maddy er genoeg van te krijgen en moet ik haar extra aanmoedigen en dan komen ook die binnen.
Vooruit, maar dan anders
Na de koffie hebben we nog 4 oefeningen. We beginnen met een ‘achterwaartse vooruit’, dit oefen ik al sinds Maddy nog een hele jonge hond was. Dus ik heb een behoorlijke voorsprong en dat is best prettig. Maddy zit op een afstandje voor me en de trainer gooit rechts een dummy achter Maddy neer. Ik breng mijn handen voor mijn borst, wacht tot ik oogcontact heb met Maddy, steek mijn rechterarm omhoog en zeg ‘vooruit’, mijn benen beweeg ik niet. Maddy draait naar rechts en haalt en brengt de dummy. Hierna gooit de trainer een dummy links achter Maddy neer, ze draait naar links en haalt en brengt de dummy. Super gedaan.
Mooi klein teer duifje
Bij Chiel mag Maddy een duif apporteren. Ze doet het prima en heeft de duif zachtjes in haar bekje. Dat was wel eens anders. In het bos is er een ‘verloren zoek’ van een dummy. Ik trap er weer in en denk te weten waar de dummy ligt. Ik stuur Maddy die kant op, ze gaat goed weg en zoekt goed, maar vindt niets. Ik moet haar een paar keer inzetten, jammer hoor, want de laatste tijd ging het zo goed. De wind hebben we wel in de rug, dus Maddy moet goed diep gaan om wind te halen. Afijn de dummy blijkt heel ergens anders te liggen, een medecursist heeft de illusie dat hij Maddy naar zich toe kan lokken, maar dat lukt natuurlijk niet. Maddy vindt de dummy, maar het was een zware bevalling.
Vrouwtje let niet op
De laatste oefening verknal ik zelf, ik ben het zat en let niet zo goed op. Door al die medicijnen in mijn lijf is het juist belangrijk voor mij om goed bij de les te blijven. Ik dacht dat ik Maddy naar rechts moet dirigeren. Niets is minder waar, ik moet weer een ‘achterwaartse vooruit’ doen, terwijl de dummy al achter Maddy ligt. Stomme vrouwtje ook, gelukkig pakte Maddy het goed op en is ze heel wat slimmer en attenter dan ik.
Het zit erop. Ik merk dat helaas de hormonen al weer opspelen bij Maddy en dat ze trager is, ik hoop niet dat het hele lange 9 weken worden. Van Angela hoor ik dat ik als de sodemieter moet betalen voor Rijn en Duin, anders word ik niet ingedeeld voor de jachttraining op dinsdag. We drinken koffie, een borrel of soep en ik trakteer het gebak. Ik krijg alleen maar complimenten, dus Ella die zijn voor jou.
Zondag 1 maart
Geen jachttraining voor ons, Maddy is loops. Ze vindt de reuen leuk, laat zich besnuffelen en ze ‘staat’. Dat kan ik de reuen echt niet aandoen.
Zondag 22 februari
Veel dirigeren
We beginnen met recht ‘vooruit’ sturen, dan naar links en dan naar rechts. Ik probeer nu echt mijn tijd te nemen, Maddy is rustig en springt niet in. Ze rent goed naar voren en pakt de dummy, ik laat haar aan de voet zitten in de juiste richting. Ook dit gaat goed. ‘Vooruit’ naar links, gaat goed en ook de ‘vooruit’ naar rechts. Ik ben trots op haar, dit was nu eens een oefening die perfect ging. En dat vindt de trainer ook. “Ze doet het goed de laatste tijd”. Ik ben altijd geneigd om dan met een argument te komen, ik sta op het punt om te zeggen. “Hopelijk doet ze het straks ook nog”. Maar ik bedenk en zeg: “Ja ze doet het goed”. Ik mag ook wel eens trots zijn toch?
Twee Ganzen
Grauwe Gans, dacht ik. Twee ‘verloren zoek’ in het bos. De eerste gans wordt snel gezocht en gehaald. De tweede gaat moeizamer. Ik ga met Maddy een klein beetje naar rechts staan, want de gans ligt meer rechts en de wind komt van achteren. Maddy wil niet echt meer het bos in. Gelukkig gaat ze even later wel, maar komt leeg terug en gaat een beetje klieren. Wat is dit nu? “Zoek apport”, zeg ik nogmaals. Na veel gedoe, en ik wil bijna “help” zeggen, gaat Maddy het bos in. Ah nu zie ik haar komen met een gans in haar bek. Even later is ze bijna bij me en geen gans. Potverdorie, “apport”. Poeh ze haalt het. Ik zie de helpers uit het bos komen, druk pratend tegen elkaar. Wat blijkt: Maddy had de tweede gans al heel snel gevonden, pakte het en een stuk verder legde ze het neer en ging een beetje ruiken en andere dingen doen. Ik maar denken dat ze niets wilde doen! Ook heb ik weer spijt omdat ik Maddy wat naar rechts ingezet heb, want ik zag dat ze de gans recht voor me, diep in het bos pakte. “Nee”, zegt Jeroen. “Het lag echt meer naar rechts, maar Maddy liet het in het midden weer vallen. “Ik ben gigantisch in de maling genomen door Maddy”, antwoorde ik. En daar zijn de hulptrainers het helemaal mee eens.
Vooruit met zitten
Ik ben de laatste steeds, vooral omdat Maddy loops is. Er staan veel mensen te kijken en daar hou ik totaal niet van. Toch wanneer ik later bezig ben denk ik er niet meer aan. Ik zeg tegen de trainer dat ik dit nog nooit gedaan heb en dit wordt echt een grote uitdaging. Ik wil gewoon niet te veel de ‘zit’-fluit gebruiken, omdat ik bang ben om de vaart eruit te halen. Ik moet Maddy naar het paaltje in het midden dirigeren. Vandaaruit iets influiten en weer zitten. Maddy gaat best vlot bij het paaltje zitten en blijft zitten, ondanks de ‘kom’ fluit. Ik moet mijn armen gebruiken en mijn stem. Dan pas komt ze overeind en loopt naar me toe, op mijn ‘zit’ fluit reageert ze te laat, waardoor ze niet in de ideale lijn zit voor de 2 apporten naar rechts en links. Probeer het maar zegt de trainer. Naar links gaat het wat aarzelend, maar ze komt er en naar rechts gaat het prima. Best aardig gedaan.
Dubbel apport
Na de koffie wordt het een ‘markeer’ met een gans en een tweede apport als verleiding. We zitten klaar, de gans valt neer, ik wacht en rechts valt een dummy. Ik zeg “apport” en Maddy draait naar rechts en wil het laatste apport halen. Ik geef een brul, Maddy keert om en komt terug. “Wat doe je nu”, zegt de trainer. Schiet mij maar lek, maar deze opmerking snap ik niet. “Ik roep haar terug”, antwoord ik. “Waarom?” De trainer had het helemaal verkeerd gezien en begrijpt nu dat ik op het goede moment ingegrepen heb. “Sorry”, zegt hij. Nu ben ik benieuwd of Maddy toch de gans gaat halen en dat doet ze, eerst gaat ze wat aarzelend van start, maar ze krijgt steeds meer vertrouwen en rent verder, ze pakt en brengt de gans. Nu mag ze de tweede dummy halen en dat doet ze.
Canadese gans
Hij weegt wel 4 kilo en dat moet Maddy apporteren. Het gaat niet makkelijk en ik moet het commando een paar keer herhalen. Dan neemt ze de hals weer in haar bek van de gans en brengt het mijn kant op. Ze laat het vlak bij me vallen en ik vind het helemaal oké, ik ben trots op haar.
Gewoon ‘vooruit’
Als afsluiter nog een gewone ‘vooruit’. Helaas is de snelle vaart eruit, ze houdt nu halverwege iets in, alsof ze de ‘zit fluit’ verwacht. Dat komt niet, dus ze rent wel vlot verder. Omdat er nog dummy’s liggen en de trainer geen zin heeft om ze te halen, herhalen we deze oefening.
Gevarieerde, uitdagende, leuke training. Ondanks al het verdriet.
Zondag 15 februari
Een beladen training
Het liefste zou ik thuis blijven en niet naar Hubertus gaan, kan ik het aan? Op weg naar het terrein zie ik Angela lopen, eerst heb ik geen zin om te praten, maar even later hebben we het toch over Louis. Angela kent hem ook zo goed, vorig jaar trainer van ons. Van Angela hoor ik ook hoe Louis is overleden, hij is door een vreselijk ongeluk op zijn werk overleden. Ik spreek Hilda nog even en wat anderen. Als het half 10 is wordt iedereen verzocht om op het open grasveld te komen staan. Marcel vertelt wat er gebeurd is, Louis was ook een sponsor van Hubertus en een zeer gewaardeerde cursist. Even later nemen we één minuut stilte in acht, dit is een mooi gebaar. En ja de tranen zijn er.
De training
Ik word meteen weer met mijn neus op de feiten gedrukt wanneer ik met Maddy de eerste oefening doe. Ik ben er niet helemaal bij en ja dan doet Maddy dat wat ze niet moet doen. “Wat doe je nou?” roept de trainer. “Je ziet dat ze naar rechts kijkt en toch stuur je haar weg”. Hij heeft gelijk, ze keek naar rechts, maar ze keek ook even vooruit, maar dat was niet overtuigend genoeg. Er staan drie markeerpaaltjes met dummy’s, links, in het midden en rechts. Maddy rent naar het midden en dan reageer ik ook nog te langzaam en loopt ze naar de bosjes. “Je had allang moet fluiten”. Klopt, ik ben te langzaam. Overnieuw, nu rent ze wel naar rechts, pakt de dummy, laat het weer vallen. Huh wat doet ze nu? “Wat doet ze nou”, vraagt ook de trainer. Ik heb het idee dat ze het wild van de andere proef ruikt en ja dan ga je twijfelen als jachthond. Ga ik voor de dummy of voor de Gans. Gelukkig, in dit geval, brengt ze toch de dummy. De vooruit naar het middelste en het linkse paaltje gaan heel goed. Ik vond het een moeilijke oefening, zeker voor Maddy, maar ze heeft het prima gedaan.
Verloren zoek van een gans
Maddy moet eigenlijk het pad volgen, maar dat doet ze niet. Via de bosjes probeert ze de gans te vinden, als dat maar goed gaat. “Moet ik haar terug roepen”, vraag ik aan de hulptrainer. “Nee laat haar maar gaan, ze zoekt goed”. Uiteraard heb ik weer niet op gelet waar de wind vandaan komt, want kan ze wind halen zoals ze nu vertrok. “Denk je dat ik op de wind let als ik een gans schiet”, zegt de hulptrainer. Ik bedenk me dat Maddy goed de lucht van de gans kan oppikken op de manier hoe ze net vertrokken is. En dat klopt ook, want even later komt ze al terug met de gans in de bek, weer neemt ze het beestje mee aan de hals. De hulptrainer vindt dat ze het goed gedaan heeft en ik ook.
Markeren
Van heel ver en hoog. Op de hoogste duintop bij het schiethutje staat de hulptrainer. Hij maakt een geluid en gooit de dummy. Maddy gaat goed van start, springt over het watertje, rent de heuvel op waar al de kapotte kleiduiven liggen en stopt bij de bosjes halverwege op de heuvel. Hmm, dit is niet goed. Ze moet nog een flink stuk naar boven, kom op Maddy loop door. Gelukkig dat doet ze en ze staat nu helemaal op de top van de heuvel. Ze weet het niet meer, ze ziet en ruikt de dummy niet. Conclusie: niet goed gemarkeerd. Op de top van de heuvel kijkt ze me aan, ik hou me in om niets te zeggen. Ik denk, later hoor ik dat dit klopt, dat de hulptrainer een geluidje maakt, want ze zoekt nu verder waar de dummy is. Ze vindt het en daar ben ik toch blij om. Normaal ben ik er voor om snel de dummy weg te halen, maar nu heeft ze toch een beloning voor de run de berg op.
Zitten op de fluit
Dit wordt een moeilijke, ja het echte werk gaat nu echt beginnen voor Maddy. Veel nieuwe uitdagende oefeningen. Vaak hebben we dit als losse onderdelen wel geoefend, maar nog niet gecombineerd. Een markeerpaal staat voor ons in het midden, links en rechts van de paal liggen dummy’s. Ik stuur Maddy vooruit naar de paal, als ze bij de paal is fluit ik op de zitfluit. Ze zit niet meteen en loopt zelfs iets naar links. Weer fluit ik en nu gaat ze zitten. “Wat doe ik”, vraag ik aan de trainer. “Laat maar”, antwoord hij, “stuur haar maar naar links”. Het gaat wat moeizaam, moeizamer dan anders, ook omdat ze vanuit een iets schevere positie vertrekt. Maar ze komt bij de dummy’s en brengt het. Nog een keer moet Maddy naar het middenpaaltje en weer moet ze gaan zitten op de fluit, op mijn aanwijzen rent Maddy naar rechts en pakt de dummy. De tweede keer ging een stuk soepeler.
Koffie! er staat toch een rij, en de koffie is op. Sterker nog de koffie is niet op tijd klaar want de trainer vertrekt alweer naar het veld. Geen koffie….
Twee apporten in het bos
Weer een uitdaging. De trainer vertelt dat men lang bezig is met deze oefening, daarom moeten/ kunnen we iets voor ons zelf doen. Met Maddy doe ik wat oefeningen, anders duurt het wachten wel heel lang. Wanneer er een aantal voorjagers aan de beurt geweest zijn, gaan we ook in de rij staan. Surprise Dick brengt koffie, omdat velen niet gehad hebben net. Daar ben ik blij mee.
Wat is de bedoeling
In het bos wordt een Gans geschoten, vooraf maakt men veel kabaal en het schot klinkt, een soort drijfjacht maar dan met een gans, hmm… De hond moet het apporteren, wanneer hij de gans in zijn bek heeft wordt er een dummy opgegooid. De clou is dat hij de gans niet laat vallen voor de dummy. Nadat het apport met gans is binnengebracht moet de hond de dummy halen. Dit blijkt voor veel honden moeilijk te zijn.
Maddy en ik horen de herrie in het bos aan, na het schot en op het teken van de hulptrainer mag Maddy met een “zoek apport” vertrekken. Op aanraden van de hulptrainer zijn we al wat opgelopen, maar Maddy vertrekt traag en weifelend. Weer lopen we wat op en weer gaat ze niet echt weg. Nog een beetje verder lopen we op, nu moet ze toch vertrekken! De trainers in het bos moedigen aan en ja nu vertrekt ze, maar overtuigend is het niet. Na veel gedoe komt ze terug met de dummy, maar vraag niet hoe. Ik denk dat ze onder de indruk was van de hulptrainers, door de herrie die ze maakten. Ik blijk gelijk te hebben.
Vos
Ik ga het gewoon proberen, maar ik heb geen verwachtingen. In de inprentingsfase heeft ze met een vos kennis gemaakt en later toen ze zo’n 7 maanden was nog eens. Daarna heb ik het niet meer getraind. Al heel lang wil ik oefenen met een klein vosje. Tot nu toe is het er niet van gekomen.
Maddy pakt de vos niet, ze snuffelt eraan en is nieuwsgierig, maar ze pakt het niet. Even heb ik hoop, omdat ze er aan plukt. We stoppen ermee, dit heeft geen zin. Eigenlijk hebben alleen de Draadharen de vos gepakt. Zij hebben dat al meer gedaan, maar ook dit ging niet makkelijk.
Leuke training, toch nog.
Zondag 8 februari
Wat een leuke training en we zijn constant bezig. Mijn favoriete onderdeel ‘de sleep’ komt ook aan bod, zie intro. Waarom is dit een favoriet? ik kan het zelf zo slecht trainen. Pa heeft ook niet meer de kracht en spirit om dit voor mij uit te zetten. Hoe lang zeur ik al of hij een zweetspoor wil leggen. Doe ik het zelf dan gaat het vaak de mist in, omdat ze mijn voetspoor uitwerkt. Het uitzetten en het door de honden lopen van een spoor kost tijd en ondertussen zijn we lekker bezig bij de hulptrainers.
Slechte start
Dat kan je wel zeggen, bij Paulien doen we een ‘straatje’, normaal echt geen probleem. Eerlijk is eerlijk, ik heb dit ook een tijdje niet getraind. Eerst lopen we langs de dummy’s en op de terugweg mag Maddy op mijn commando een dummy pakken. “Goed zo”, zeg ik iets te vroeg. We lopen nu langs haar eigen dummy en ze verwisselt die voor de dummy die ze in haar bek heeft. Niet de bedoeling natuurlijk, het is nog een hele toer om het alsnog goed te doen. Vervolgens legt de hulptrainer een konijn neer i.p.v. een dummy. Je begrijpt, die dummy is totaal niet meer interessant wanneer ze er weer één mag pakken. Maddy wil het konijn! Ze weigert echt om een dummy te pakken. Drama. Alice doet het prima, Ana wil natuurlijk ook het konijn, maar ze pakt uiteindelijk wel de dummy. Dat geldt ook voor de andere twee Labradors. Vervolgens moet Maddy met een korte lijn een dummy pakken, het gaat goed ze rent naar de juiste dummy toen. Dan ruikt ze haar eigen dummy weer en gaat die pakken. Ondertussen denk ik ook nog even dat ze de buurt gaat verkennen maar dat valt mee. Nee deze oefening was het em niet vandaag.
Verloren zoek
Het is even wachten hier en ik hoor dat er niemand meer staat bij de sleep en ik loop daarheen. Ondertussen is Louis klaar en hij zegt tegen mij dat ik de ‘verloren zoek’ kan doen. De boef! Oké Louis je krijgt je zin, helaas moet ik nu wel wachten, want Ana heeft wat moeite om de dummy te vinden. Eigenlijk is dit niets voor Ana. Ik hoor van de hulptrainer dat de dummy bovenop de berg ligt, alleen komt de wind van achteren en dat is moeilijk. Maddy moet dus flink diep gaan, wind pakken en dummy vinden, makkelijk gezegd. Toch gebeurd het wel zo, met een ‘vooruit’ stuur ik Maddy ver vooruit en dan roep ik: “zoek apport”. Maddy is boven op de berg, maar rent dan naar links en zoekt mooi door. Ze krijgt wind en vindt de dummy. Heel mooi gedaan Maddy en dat vindt de hulptrainer ook. Later zegt de trainer tegen mij: “Maddy heeft de verloren zoek heel goed gedaan hoorde ik”. “Hoe komt dat?”, vraagt hij. Je zou hem toch! 🙂
Sleep
Het is weer even wachten, Alize doet het niet zo goed en Ana is als een speer zo snel. Ik vind het best spannend dit, zo vaak oefen ik dit niet. Bij de inzetplaats liggen veertjes en ik maak Maddy hierop attent. Ze vertrek op mijn “sleep, sleep, sleep”, alleen rent ze naar rechts en ze moet rechtdoor. Dit gaat niet goed en we beginnen opnieuw. Ik loop een stukje mee en nu rent ze goed op het spoor, verderop zit er ook een haak in het spoor, maar dat is door ons niet te zien. “Als ze nu leeg terugkomt”, vraagt de trainer. Tja dat hoop ik niet natuurlijk. “Kijk eens”, zegt de trainer. Ah gelukkig daar is Maddy al en ze heeft het prima gedaan. Een heel blij baasje.
Lijnen
Gelukkig hebben we nu wel koffie, even bijkomen hoor. De trainers blijven in de duinen en zetten de volgende proef uit. Wat is het? drie lijnen zijn het en het is echt een uitdaging. Toch gaat het bij veel honden goed. Ook bij Maddy, ik kan echt niet meer op safe spelen, want dit zijn oefeningen die we nog nooit in deze vorm gedaan hebben. De eerste lijn is naar rechts, op grote afstand ligt een stapel dummy’s. Ik geef een lijn en Maddy vertrekt traag, ze snapt het niet. Op aangeven van de trainer lopen we iets op en nu gaat het goed. De tweede lijn ligt recht voor ons, maar eerst moet Maddy door een diepe zandkuil en dit is echt moeilijk. Het gaat prima. De derde lijn ligt links, de moeilijkheid hier is dat er een pad tussen ligt. Voor deze lijn vrees ik het meest. Maar het gaat goed! Maddy gaat op mijn aanwijzen goed vooruit, steekt het pad over en vindt de dummy. Trots op mijn meisje.
Vliegend konijn
Die bestaan niet, maar in trainingen wel. Het wordt een hele verre markeer van een konijn, met struiken als struikelblok. Heel goed gaat dit, Maddy markeert beide keren perfect en brengt het konijn mooi naar me toe. Ook Ana, Belle, Alize en Baco doen het prima.
Heerlijk getraind, slechte start en goed einde. Koffie! Op weg naar de uitgang en naar de auto loopt Aliz achter ons aan. Maddy en Aliz spelen en ravotten met elkaar en rennen om het hardst.
Zondag 1 februari
Onze groep traint in de duinen en dit is extra moeilijk voor veel honden met al de verleidingen hier. Zie intro week 6. Eerst een ‘zoek apport’, voor de meeste honden geen probleem, want er blijken ganzen te liggen. Later horen we dat er ook dummy’s liggen en geen één hond neemt een dummy mee, ze kiezen allemaal voor een gans en dat doet de trainer veel deugd. Sommige honden kunnen de duinen toch niet weerstaan. Baco heeft de gans natuurlijk snel gevonden, maar gaat daarna kijken of er nog meer leuks is en blijft een tijdje weg. Maddy vindt de gans snel en ik moet mijn mond houden van de trainer. Helaas laat ze de gans best veel vallen, waarom nu? De laatste tijd gaat dit zo goed. Drie keer laat ze het vallen en pakt ze het weer op, uiteindelijk geeft ze het zittend af.
Koud
Toch duurt het wachten weer lang, ik had het warm na het lopen, maar nu voel ik toch de kou meer en meer door het stilstaan. Maddy ook, daarom lopen we ook wat heen en weer en doen wat gekke spelletjes, zo blijft ze op temperatuur. Pretty daarentegen is heel zielig en heeft het koud! Ze zoekt steun bij baasje Mona, leunt met haar hoofdje op Mona’s knie en wil lekker gekriebeld worden. “Moet je nu kijken Liaan”, zegt Mona. Pretty trilt als een espenblad, zo koud heeft ze het. “Je moet ook een beetje aan de gang blijven”, zeg ik tegen Mona “en geef haar maar haar dekje aan”. Zo’n dekje krijgt Pretty toch vrij snel aan en zie het resultaat. Maar het moet gezegd, ze heeft veel meegemaakt, ze is in december bevallen van 10 pups en heeft ze gevoed en grootgebracht en dat kost heel veel energie. Dus dat dekje mag ze best aan.
Twee oefeningen tegelijkertijd
Om het wachten wat te onderbreken moeten we ook iets voor ons zelf doen. In de verte ligt een stapel dummy’s en onze honden moeten er drie halen. Geen probleem voor Maddy, al schiet ze bij de eerste iets door. Maar ze corrigeert zich goed. Even twijfel ik omdat ik denk dat ze de struiken in wil verdwijnen of rent ze echt te hard. Hmm. Fijn om lekker bezig te zijn.
Vooruit en verloren zoek
Weer moet er een dummy gehaald worden, eentje maar, met een ‘vooruit’. Geen probleem. Bij de gans van de eerste oefening liggen ook dummy’s en nu mogen de honden die dummy’s gaan halen. Nou dat valt niet mee. Veel honden doen er heel lang over, ze gaan toch zoeken naar het wild, andere komen leeg terug. Zo ook Maddy, ik zie haar ook naar links afbuigen, daar waar de gans lag. Omdat het toch te moeilijk was heeft de trainer de dummy’s op een iets makkelijker plek gelegd. Maddy komt ook zonder dummy terug. “Zet haar maar opnieuw in, als ze nu weer leeg terug komt hang je haar maar aan de kapstok”, zegt onze charmante trainer. Oh jee de druk ligt hoog, gelukkig laat Maddy me niet in de steek en komt met dummy terug. “Je hebt mazzel”, zegt de trainer met een twinkeling in zijn ogen.
Gans op een heuvel
Dit wordt moeilijk, heel ver op een duinheuvel ligt een gans. Met een ‘vooruit’ moet Maddy rechtdoor rennen, lucht krijgen van de gans en er op af gaan. Maddy rent goed vooruit, maar gaat dan naar rechts i.p.v. links. Ik denk dat ze de gans ruikt, want ineens gaat ze toch naar de heuvel en staat bij de gans. Ik wil niet roepen en doe het toch, nu pakt ze de gans in haar hals en zo brengt ze het zonder te laten vallen naar me toe.
Vooruit met zitten
We gaan het proberen. “Vooruit”, zeg ik en Maddy rent goed vooruit. Wanneer ze bijna bij het paaltje is fluit ik, te vroeg blijkt. Zo ziet ze de dummy niet links liggen. Omdat ze de eerste les te laat op mijn fluit reageerde besloot ik om iets eerder te fluiten. Wel gaat Maddy zitten, ik moet haar een stukje ‘vooruit’ sturen en weer moet ze zitten. Dat doet ze en ik stuur haar naar links, heel goed, Maddy vindt, pakt en brengt de dummy.
Lekker getraind, nieuwe oefeningen, alleen toch weer wat lang wachten. Enne ik miste mijn koffie, we hebben geen pauze gehad.
Zondag 25 januari
Uitdagende oefening
Zie intro. Het is een oefening met 4 apporten, gemarkeerd met geluid, best lastig dus. Ik sta bij de trainer onderaan een hoge heuvel in het bos. Twee apporten liggen bovenop de heuvel en worden gemarkeerd met een eendengeluid en de andere twee liggen links van ons in het bos en worden gemarkeerd door een schot. Eerst de apporten op de heuvel, al kijkt Maddy gevaarlijk veel naar links. Ik geef Maddy een lijn en zeg “apport”. Later zegt de trainer dat ik eigenlijk het aangeven van de lijn achterwege had moeten laten, omdat Maddy heus wel weet dat daar bovenop de heuvel wat ligt en daar heeft hij helemaal gelijk in. Maddy rent de heuvel op, moet even zoeken en dan heeft ze de dummy, deze oefening wordt herhaalt en ook nu haalt en brengt Maddy de dummy. De twee dummy’s links in het bos worden ook gehaald en gebracht. Al duurt het met de vierde dummy wat langer en verliest Maddy haar interesse. De trainer maakt een geluid en vanaf een afstand kijkt Maddy mij aan en wacht op een aanwijzing van mij. Het is zo moeilijk om mijn mond te houden en gelukkig weerhoudt de trainer mij daarvan. Maddy gaat uit haar eigen verder zoeken, we zien dat ze lucht krijgt en nu vindt, pakt en brengt ze de dummy. Goed gedaan Maddy, ik vond het best spannend. Zoals ik al eerder schreef duren deze oefeningen lang, veel honden in de groep – 11 – steeds 4 apporten, reken maar uit.
Wisseling van de wacht
Na de pauze doen we meer markeeroefeningen bij Frits, met een hogere moeilijkheidsgraad en dus een uitdaging. Maddy is niet goed in dubbele markeers, ook niet achterelkaar. De concentratie die ze wel heeft voor één of de eerste markeer kan ze moeilijk vasthouden. De helper staat achter een heuveltje, één markeer is goed te zien en twee niet. Het zijn dus drie markeeroefeningen achter elkaar. De eerste wordt gegooid en gehaald, de helper gaat voor de tweede markeer op de valplaats van de eerste staan en gooit de tweede, dan gaat hij op de valplaats van de tweede staan voor derde. De eerste markeer komt achter de heuvel terecht, Maddy rent er goed op af, maar achter de heuvel gaat het mis en zoekt ze. 
Dit is niet de bedoeling met een markeer. Ik roep haar terug, even overnieuw en nu gaat het wel goed. Ook de tweede markeer voert ze niet goed uit, ze is snel en enthousiast, maar gaat weer zoeken. Het moet weer over en ze komt niet zo snel terug, ze wil die dummy hebben. De dummy wordt nog een keer opgegooid en nu gaat het wel goed. Het is moeilijk om goed te markeren wanneer de dummy achter een heuvel valt, ze schat het net niet goed in. De derde gaat heel goed, ze ziet de dummy vallen en in een streep rent ze er naar toe. Ook deze oefening duurt lang, ga maar na drie markeeroefeningen voor elke hond.
Nog een keer, maar dan anders
De trainer vraagt wat we willen, nog een oefening of stoppen. We willen allemaal nog even doorgaan. Nog een markeer, die meestal op de heuvel achter wat struikgewas neerkomt. Maddy doet de oefening heel goed. Over het algemeen ben ik tevreden, het gaat niet allemaal in één keer goed, maar daar is het een training voor en ze heeft dit nog nooit zo gedaan.
Na de training laten we de honden los. Bella en Maddy zoeken elkaar meteen op en spelen en ravotten met elkaar. Het gaat er wild aan toe, zo wild dat ik twijfel of het wel goed gaat. Maddy is zo fel. Dan komt Alize ook meedoen en wordt het nog feller, arme Bella. Twee bazige Staande Honden tegen een Labrador. Opeens is het over, net of er een teken was, waardoor ze het alle drie welletjes vinden. Helaas zie ik toch dat Maddy weer mank loopt op weg naar de auto. Is het toch teveel geweest en het spelen te wild.
Zondag 18 januari
Eerste les
Zie intro week 4. Marcel vertelt dat we lijnen gaan lopen, zo wil hij kijken hoever we zijn. Het is altijd een combo, de hond en de baas, vandaar het ‘we’. “Wie wil er als eerste”, vraagt de trainer. Ik niet, nooit als eerste. “Liana ga jij maar als eerste”, zegt de trainer tegen mij. ‘Fijn’! Ik heb niet zoveel geoefend en deze week maar 1 keer, daar zat wel lijnen lopen bij. Het is echt een verre lijn, Maddy zit naast me, ik wacht tot ze goed vooruit kijkt en breng mijn hand boven haar hoofd en neem mijn tijd. “Vooruit”, Maddy rent recht vooruit, vlot en enthousiast komt ze bij de stapels dummy’s. Ik zie dat ze wisselt en roep: “Hier”. Ze weet dat ze een dummy moet pakken en dat doet ze nu ook en rent snel weer naar me toe. Heel goed gedaan Maddy, zo de kop is eraf. Veel combinaties volgen mij, mij wisselend succes, maar over het algemeen is de trainer tevreden vertelt hij later.
Cees
Hij ligt in het ziekenhuis, hij heeft zijn been gebroken en is geopereerd. Nu brengt Angela, zijn vrouw, hun Labrador Bella voor en dat gaat best goed. Minpuntje voor Angela, ze moet wild aanpakken en dat doet ze liever niet… Het doet mij aan vroeger denken, ik moest er niet aan denken om wild aan te pakken van onze eerste Weimaraner reu Dayan, lang lang geleden, bijna 30 jaar.
Meer lijnen
Weer moet Maddy ‘vooruit’ lopen, maar nu moet ik haar ‘zit’ fluiten bij de eerste paal. Maddy gaat goed vooruit en ik fluit, Maddy stopt en komt naar me toe. Ik oefen dit echt nooit, niet in een lijn, van de trainers hoor ik ook steeds dat we moeten uitkijken met deze oefening. Ik ben ook veel te bang dat ik de vaart eruit haal bij Maddy. Ik roep Maddy naar me toe en dat is stom, maar het is al gebeurd. Ik stuur Maddy nogmaals ‘vooruit’ en weer rent ze weg, ik moet op tijd fluiten van de trainer en nu gaat Maddy wel zitten op de fluit, al moet ik er wel “zit” bij roepen. Ik breng mijn arm omhoog roep “vooruit”, Maddy draait een halve slag om en rent naar de dummy.
Markeer op geluid
Moeilijk, maar ze heeft het al eens gedaan. Maddy markeert goed en rent richting het heuveltje, daarachter is nog net de helper te zien. Het duurt even en dan rent ze mijn kant weer op. Verrek het is een echt konijn. Even voor me laat ze het weer vallen en plukt er wat aan. De trainer komt naar haar toe en maakt een geluid, snel pakt Maddy het op en rent naar me toe. Met de trainer valt niet te spotten. Ik zeg niets en keurig netjes gaat Maddy zitten en geeft het af, ik zie geen lip of tand bewegen en zo zie ik het heeel graag.
Markeer
Heel ver maar wel een gewone. Heel stom, ik let op de werper en niet op Maddy. Volgens mij heeft ze de dummy niet zien vallen, want Maddy vertrekt aarzelend en langzaam en je weet wat dat betekent. Ze weet het niet. De helper moet een geluidje maken en nu rent Maddy snel naar de heuvel achterin het veld, pakt en brengt de dummy.
Gans
Na de pauze en na de oefeningen bij Frits, heeft Marcel nog een apport met een gans. Dit gaat heel goed, al mag ze van mij het beestje beter vastpakken. Ze heeft de hals in haar bek en het liefste zie ik dat ze de gans aan de rug of borst pakt.
De oefeningen bij Frits na de pauze
Twee keer een verloren zoek. De eerste keer gaat heel goed, “ze gaat goed diep”, zegt de trainer. Even later komt ze al terug met de eend en ze geeft het weer heel mooi zittend af. Gaat het nu lukken? Zittend afgeven van wild. De tweede keer doet ze er iets langer over, de eend ligt verder en Maddy wordt gestoord door sportende militairen. Ze vindt het vreemd en twijfelt hierdoor. Ik zie dat ze me aankijkt en ik roep: “apport”, want volgens mij staat ze erbij. Nu trap ik weer in de valkuil, want ik wil niets tegen Maddy zeggen om te voorkomen dat ze weer zo gaat ‘vragen’. Stom, stom. Even later komt ze met de eend terug en geeft het zittend af.
Leuke oefeningen en we hebben best veel gedaan, met oefeningen die Maddy nog niet zo goed kent en waar we verder mee willen. Wel is het een grote groep, door de splitsing is het te doen, ook door de hulp van de helpers! We kijken uit naar volgende week, wel beter weer graag.