Zaterdag 15 september 2012
Wilma en Anieck
Rond de velden Abbenes/Oude Wetering wordt de jeugdveldwedstrijd gehouden van de Grote Münsterlander Vereniging, georganiseerd door Wilma Roodenburg, Grote Münsterlander vrouw in hart en nieren. Wilma en wij hebben een lange geschiedenis samen. Toen Wil met Jeska in 1998 zijn eerste schreden zette in het veldwerk gebeuren deed Wilma voor het eerst mee met haar eerste Grote Münsterlander Anieck. En ik vind het zo geweldig toen ik vanmorgen zag dat Anieck nog leeft, 15 jaar is ze! En Jeska is al 4 jaar dood…. Er was een info-middag georganiseerd door Ina van Ringen en haar toenmalige echtgenoot Frans. Daar hebben we Wilma voor het eerst ontmoet. Zij werd lid van de WSH en was er op de vele veldwerk oefendagen. En nu ben ik, een paar Weimaraners verder en het stokje overgenomen van Wil, in het huis van Wilma wachtend op wat komen gaat.
Brug
Abbenes is maar 25 minuten van Noordwijkerhout vandaan. Maar de reis wordt een stuk langer, omdat de brug naar Oude Wetering weg is – ze bouwen een nieuwe -, ik om moet rijden en prompt verkeerd rij, maar gelukkig precies om 09.00 uur de bijkeuken van Wilma binnenstap samen met Astrid. Het is al vol binnen, alle twaalf deelnemers zijn er, ook de reserves en die twee kunnen niet meedoen. Zij blijven wel om ervaring op te doen. Na het welkomstwoord van Cor, met nog wat tips en uitleg, vertrekken we rond 09.30 uur naar de velden. Door, weer die brug, moeten we best een stuk omrijden. Mooie velden hier, het is hier ook echt prachtig en ik kom hier nooit in de deze omgeving.
Groenbemester
Maddy is pas als tiende aan de beurt en ik vind het weer spannend. Ik vind de veldaanpak lastig, komt de wind gewoon uit bijvoorbeeld het westen dan is er niets aan de hand, dan lopen we die kant op. Nu hebben we een wat draaiende wind uit het zuiden/zuidoosten. Ik zet Maddy in en stuur haar eerst de verkeerde kant op, we hadden daar net gelopen en tuurlijk moet ik haar eerst naar rechts sturen. Maddy gaat vlot bij me vandaan en af en toe maakt ze best goede ruime slagen. Maar ze loopt teveel met de neus over de grond, dit kan ook bijna niet anders. De groenbemester staat zo laag, ook een ervaren Weimaraner zou dit nog doen. Soms heb ik het gevoel dat ze met sporen of voet verwaaiing bezig is. Maar nog vaker heb ik het idee dat ze niet echt weet wat ze aan het doen is. Wel zoekt ze contact met me tijdens haar loop. We moeten richting de aardappels lopen, want hier zitten de fazanten volgens de keurmeester. Maddy krijgt geen verwaaiing uit de aardappels, ze trekt niet extra aan wanneer ze richting de aardappels rent. De toeter gaat en het is over, Maddy is niet moe in ieder geval want dit was een uitje van niets. De honden voor ons hebben in de zware bieten gelopen en toen kwamen de voorjager en hond helemaal moe en bezweet en hijgend uit de bieten. Hoog staan ze hier op de velden.
Hoe heeft ze het gedaan?
Aan Cor vraag ik hoe het ging. Hij vindt dat ik weer even terug moet naar de basis, even weer wat boeken lezen. Zodat ik zelf zekerder word, dit breng ik dan over op Maddy waardoor haar loop beter wordt en ik het maximale uit haar kan halen. Ik vertel ook dat ik meer zelfvertrouwen moet krijgen. En ik moet goed kijken en leren van anderen. Ik loop weer terug naar de anderen en ik zie daar Erna en Madelien staan. Erna had al gezegd dat ze wilde komen kijken en hier is ze dan. Ze vindt dat Maddy een paar mooie maakte en over mijn veldaanpak heeft ze niets op aan te merken.
In de bieten
Na de lunch beginnen we weer bij nummer 1 en lopen de eerste honden over de groenbemester. Maar bij nummer 7 gaan de honden de bieten weer in en Maddy en ik ook. Ook hier staan de bieten hoog. Nu stuur ik Maddy wel de goede kant uit en de wind komt echt uit het zuiden. Ik loop veel rustiger dan vanmorgen, ook houden de hoge bieten mijn tempo laag. Maddy rent echt mooi door de bieten, de eerste keer hè. Ze springt steeds hoog over en door de bieten, een mooi gezicht. Maddy neemt voor zo’n eerste keer best ruim veld, ze houdt contact met mij en heeft er plezier in. Alleen geen wild en dat is zo jammer, al zou het maar een haas zijn, want dan weet ze waarom ze hier rent door die gekke planten. Op een gegeven moment loopt ze met steeds kortere slagen en kijkt ze me meer aan en ik moet haar meer aanmoedigen. Ze wordt moe en langzaam gaat het licht uit, het is ook zo zwaar lopen in de bieten voor zo’n jonge hond. Ook ziet ze koeien in de verte en dat vindt ze interessant en eng denk ik. Gelukkig hoor ik even later de toeter en de beurt is voorbij. Ik ben trots op Maddy en dat laat ik blijken.
En nu keurmeester, hoe ging het nu?
Een stuk beter dan vanmorgen vindt Cor. Ik vertel ook nu weer wat ik er van vind en Cor is aangenaam verrast dat ik nu mijn hond goed kan lezen. Ik vertel dat dit moet groeien door veldwedstrijden te lopen. Ook diegene die met Cor mee loopt vindt dat ze het echt goed deed. Samen loop ik met hem terug naar de anderen en hij vertelt nog meer wat hij van de loop van Maddy vindt, alleen ik versta hem zo slecht, hij praat met een zwaar accent. Ik kom nu met een veel blijer gevoel van het veld dan vanmorgen. Moe is Maddy, toch wanneer ze daar de jonge Fay ziet van Astrid is ze niet te beroerd om er nog even mee te spelen. Maar het is genoeg vind ik en we lopen naar de auto, daar kan ze uitrusten en krijgt ze drinken.
Het verloop
Jolien met haar Münsterlander mag nog voor een derde loop, maar ook nu niets. Er zijn geen kwalificaties gevallen, er waren wel wat fazanten, maar niet gevonden door de jonge honden. Of ze zijn snel weggevlucht. Rond 16.00 uur zijn we klaar en gaan we bij elkaar zitten. Wilma bedankt de jachthouders, de keurmeester en deelnemers. Met June had ik meteen met mijn eerste veldwedstrijd in de jeugd een kwalificatie eerste prijs Zeer Goed. Maar dat kon ik nu niet verwachten, daarvoor heeft ze nog te weinig laten zien tijdens de trainingen en ze is ruim een half jaar jonger dan June destijds. Rond 17.00 uur rij ik weg en binnen 20 minuten ben ik in Noordwijkerhout en dat is helemaal heerlijk. Ik rij even door naar de Bavo, daar kan Maddy nog even lopen en haar behoefte doen. En wie komen we daar tegen? Wil met Darcy en June. Ineens draait Maddy zich om en weg is ze, dan weet ik al dat de andere honden er ook zijn. En ze mogen lekker allemaal, behalve Wil hij is met de fiets, met de auto mee naar huis. Het was een mooie, leerzame dag.