Woensdag 1 februari
Koud, koud, koud en heel koud
Februari begint heel koud, daarom gaan we naar de Sancta. Daar lopen we beschut, want er staat zo’n koude noord/oosten wind. Waardoor het veel kouder aanvoelt dan de -2 graden. Ik ga uiteten en de Sancta is ook om die reden makkelijk. Ik doe de klep open en de honden kunnen meteen los. June heeft een hele lange tak gevonden en daagt Maddy uit om te spelen, met z’n tweeën een tak vast houden. Op dit soort momenten doet het ze me weer erg aan Isa denken, het zusje van June. Maddy denkt dat ze met die lange tak door een smalle ingang kan, niet dus. De tak breekt in tweeën, oh Maddy’s tanden! Maar het gaat goed. De honden hebben geen last van de kou en hebben het prima naar hun zin. Maddy loopt over de bevroren plassen op het weiland en ik maan haar tot voorzichtigheid. Er lopen twee mannen op het terrein, wat doen die hier? Met drie honden moet dit toch niet erg zijn en June blaft toch wel. Niet dus, Maddy gaat naar die twee toe en kwispelt en probeert te bijten in de handschoenen en wil aangehaald worden. En de andere twee vinden het helemaal best. Wel staat Darcy als eerste klaar bij de auto.
Donderdag 2 februari
Vandaag heerlijk in de duinen gewandeld, koud is het maar toch iets minder koud dan gisteren. Wel heeft Maddy weer eens de Duitse Staande korthaar ontmoet en ze hebben even de bossen onveilig gemaakt. Maar in dit geval is het toch echt dat de Duitse Staande veel sneller is. Wonderbaarlijk is het dat hij Darcy en June uit de weg gaat en hij vindt het geweldig om met Maddy te rennen en te spelen.
Vrijdag 3 februari
Maddy’s eerste show
Vandaag is het zo ver de eerste show van Maddy in Eindhoven. Goede herinneringen heb ik aan Eindhoven, Jeska heeft hier haar eerste CAC/CACIB voor het Internationaal Schoonheidskampioenschap gehaald. Vorig jaar heeft June hier haar definitieve CAC/CACIB gehaald voor het Nederlands Kampioenschap. Nu gaat het avontuur beginnen voor Maddy en ik heb haar ingeschreven in de Babyklas. Puur om haar een beetje te leren wennen aan een show, om haar kennis te laten maken met dit ‘gekke’ fenomeen. Ik heb ook niet te streng geoefend. Een paar keer in de week even lopen in draf, het in stand staan heb ik nauwelijks geoefend, wel heb ik het ‘tandjes zien’ geoefend. Alleen niet bij anderen.
Slecht weer voorspeld
Als er sneeuw ligt ‘s morgens dan ga ik niet, ik heb een paar keer met heel slecht weer gereden en dat doe ik niet meer. Eén keer sneeuwde het flink toen we naar Eindhoven moesten voor een show met Jeska, vreselijk. Nu wordt er later op de dag sneeuw verwacht, we gaan toch, in de hoop dat het wel meevalt….
Ella, Maddy en ik
Met z’n drietjes gaan we naar Eindhoven. We staan heel vroeg op, ik sta al om kwart voor 5 naast mijn bed. Zelf eten, Maddy eten geven en even uitlaten in de tuin. Kwart over zes wil ik vertrekken, het is vrijdag en ik verwacht drukte op de weg en dat wil ik voor zijn. Bovendien heb ik geen bench, het is vrije benching, en ik wil er graag één hebben. Hoe eerder wij er zijn, des te meer kans op een bench. Annelies heeft gezegd dat ze komt kijken, ik heb haar nog gezegd dat ze zich niet verplicht moet voelen om te komen. Maar dit wil ze voor geen goud missen.
Druk, maar goed te doen
We kunnen goed doorrijden, wel hebben we één keer gestopt, een half uur voor Eindhoven en ik heb Maddy nog even uitgelaten, maar plassen ho maar. Rond half 9 komen we in Eindhoven aan, ik wil in de Bijenkorf-parkeergarage parkeren, maar dit gaat steeds fout. Ook nu weer, dan maar op het parkeerterrein ‘t Eindje’. Even een kaartje kopen voor Ella en we kunnen aansluiten in de rij bij de ingang. De rij valt reuze mee en we zijn snel binnen. De dierenarts pikt ons er niet uit, we kunnen doorlopen, ticket controle, programmaboekje in ontvangst nemen en we zijn binnen. Even kijken welke ring we staan, ring 3, nu een bench zoeken. Ella zoekt alvast en ik doe dat aan de andere kant. We vinden er allebei één en nemen de bench die het dichtste bij ring 3 staat.
Maddy is heel braaf
Omdat ik even Ella moet zoeken en de bench bezet wil houden, doe ik Maddy in de bench. Als ik terug kom vraag ik aan de buren of ze braaf is geweest. “Heel braaf en niet geblaft of gepiept”. Dat is inderdaad super braaf. Ik ga meteen even met Maddy naar ring 3, even oefenen en kijken wat de volgorde van keuren is. De Weimaraners zijn als laatste aan de beurt, eerst een Portugeese Staande, dan de Vizla draadharen en kortharen en vervolgens 19 Weimaraners, er is één Langhaar Weimaraner. Ik vermoed dat er veel absenten zijn en dat klopt ook. Ik vergeet dat het voor Maddy gewoon de eerste keer is op een show. Ze reageert wanneer er iets wordt omgeroepen, maar allemaal heel normaal. Ze kijkt allert in de rondte, ze doet het heel heel goed voor zo’n eerste keer. Het zijn zoveel nieuwe indrukken voor ons pupje. Ella en ik installeren ons, leggen de kussen in de bench voor Maddy mét een warme fleecedeken, we drinken koffie en ik kijk in het programmaboekje. Maddy gaat niet liggen, ze kijkt zittend naar ons. Na de koffie ga ik even shoppen, ik koop kluiven, snoepjes en koekjes. Ik geef Maddy een kluif, zo heeft ze wat te doen. Ondertussen probeer ik of Maddy wil plassen en/of drukken op de uitlaatplaats. Ik vrees dat ze een wat moelijke plassert is, ze doet het wel maar dat duurt wel even. Ze heeft het liefst een privéplekje in de bosjes en die zijn hier niet. Ik hou in de gaten wanneer we aan de beurt zijn en Ella gaat ook even rond kijken.
Maddy is aan de beurt en daar zien we ook Annelies
Rond 11.30 uur zijn de Weimaraners aan de beurt, eerst de reuen en dan de teven. En wie zien we daar? Annelies, ze is gekomen. Maddy is zo blij om Annelies te zien. Maddy zit in de Babyklas en die is als eerste bij de teven. Dit ben ik niet gewend, want June zat altijd in de Gebruikshondenklasse en die was bijna altijd als laatste. De keurmeester, Gerda Halff-van Boven, neemt haar tijd voor de honden en dat is leuk en goed. Gerda fokt en heeft zelf Weimaraners en heeft een schat aan kennis en ervaring. Het duurt echt nog een tijd eer we aan de beurt zijn, ondertussen is het wachten en wachten en blijven we bij de ring.
Maddy vindt het leuk in de ring
Maddy en ik gaan de ring in, helaas is Maddy de enige baby. Gerda ziet haar en zegt: “oh een pup”! “Nee”, zegt de ringmeester: “het is nog een baby”. 
Gerda gaat door de knieën en roept haar en Maddy gaat meteen naar haar toe, kruipt lekker tegen haar aan en laat zich heerlijk aanhalen. “Zo zie ik het graag”, zegt Gerda. “De Vizla pups waren net ook al zo, lekker vrij en aanhalerig”. Gerda mag Maddy helemaal betasten en ze mag ook de tandjes zien. Ik ben hier zo blij mee en daarom wilde ik zo graag – nu al – naar de show. Gerda snapt de Weimaranerpup en gaat er geweldig mee om. Heel belangrijk voor een pup op een eerste show. Ik mag een rondje lopen en een keer op en neer. Dit gaat niet echt geweldig, Maddy loopt af en toe in telgang en wanneer ik sneller ga lopen om haar uit de telgang te halen, gaat ze springen en hapt soms in mijn handen of riem. “Loop nog maar een rondje”, roept Gerda. Dan mag ik nog een paar rondjes, “is goed voor d’r kan ze fijn oefenen en wennen, ik heb toch tijd zat”. Weer ben ik hier heel blij mee.
Een spring in het veld
Was het lopen nu heel dramatisch. “Nee”, vertelde Annelies en Ella later, ze deed het best goed volgens hen. Het staan gaat nog niet echt goed, ik heb dit ook niet veel echt geoefend. Dat komt wel, ze is nog zo jong, het moet nu vooral leuk zijn. Gerda probeert de aandacht te trekken met een piepspeeltje en zo heb je de aandacht wel van Maddy. Ook de ringmeester doet dit een paar keer. Het is wel een toestand hoor in de ring staan met zo’n jong pupje. Gerda vertelt aan de schrijver wat ze van Maddy vindt en tegen mij zegt ze ook wat ze mooi vindt, wat iets minder. Ze is nog jong en veel moet nog uitgroeien. Gerda vindt dat ze een mooi vrouwelijk hoofd heeft, met mooi behang. Wel is haar hoofdje wat klein nog in verhouding met haar lichaam. Ze heeft een mooi lichaam, mooie hoekingen achter en een mooi, dikke staartaanzet. Voorborst moet uitzwaren en haar vacht is niet in conditie. Eigenlijk komen heel veel bevindingen overeen met wat we zelf gezien hebben. Maddy krijgt een Veel Belovend en we mogen met haar de erering in met de andere baby’s. We zijn blij en ik ben blij dat het erop zit.
Annelies trakteert
Op koffie en gebak, heerlijk zijn we aan toe. Voor Maddy koopt ze een kluif, zo heeft ze wat te doen wanneer wij koffie drinken. Dan moet Maddy echt eten en even slapen en dat doet ze. Maar eerst laat ik haar nog even plassen. We laten Maddy in de bench en we gaan weer fijn shoppen. Ik betaal me tegenwoordig scheel aan de koekjes en kluifjes en op een show is het vaak in groot verpakking en een stuk goedkoper. Ook koop ik een kleine zwart/witte dummy en een schattige kleine konijnen dummy. Bijna vergeet ik de nagelschaar, die we hebben doet het niet goed meer. Kassa!!
Sneeuw, sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw
Ik heb Wil gebeld om te vragen hoe het met de sneeuw is. In Noordwijkerhout is het helemaal wit, er ligt zo’n 4 cm. sneeuw. Slik. In Eindhoven nog niet. Om me heen hoor ik dat het een chaos is op de weg. Wat doen we? gaan we weg of gaan we toch de erering in met al de baby’s. Wat is wijsheid? De baby’s worden om 15.15 uur in de erering verwacht. Bij een standje hoor ik dat er 800 km fille staat in Nederland. Slik. We besluiten toch om met Maddy de erering in te gaan en dan gaan we naar huis. Nu is het toch ook een chaos. Ondertussen begint het ook te sneeuwen in Eindhoven, dit is rond 13.30 uur. Maddy slaapt heerlijk in de bench, op haar kussen, met de fleecedeken over haar heen en ze voelt nog steeds lekker warm aan. Wij hebben het ook behaaglijk, we hebben ons goed warm aangekleed met veel laagjes.
One minute of fame
De erering wordt in orde gemaakt en eindelijk we zijn aan de beurt. Ik hoef niets in te leveren, het staat genoteerd. Eerst de voorkeuring en ik merk al dat de keurmeester totaal geen belangstelling heeft voor Maddy. Wel voor mijn buurhondje een Pembroke. Het valt me op dat veel baby’s al heel mooi kunnen staan. Komen wij aan, wel is een Weimaraner een heel ander type hond dan de hondjes die in de ring staan. We mogen, Maddy en ik gaan de erering in en we worden omgeroepen door de ringmeester. Maddy loopt best aardig, ik heb iets te weinig afstand genomen van mijn voorganger en dat is jammer. Want ik moet af en toe inhouden. Het is toch een hele aparte ervaring om in de erering te lopen en heb dit nog niet zoveel gedaan. Met June twee keer in Duitsland, in de puppyklas en in de Gebruikshondenklas. Lang hebben we niet in de erering gestaan, we horen niet bij de eerste selectie en mogen weer gaan. Annelies is al die tijd gebleven en dat waarderen we zeer. Ook heeft ze de stamboom meegenomen en Maddy krijgt nog een heerlijke fleecedeken van haar.
De terugreis
Die is dramatisch, er ligt nu ook een behoorlijk pak sneeuw in Eindhoven. Half 5 gaan we rijden. Het is een hele toestand om Eindhoven uit te komen, het is erg druk en het is stapvoets rijden. Af en toe voel ik de auto glijden. Ik ben onbekend in Eindhoven en nu met die sneeuw heb ik helemaal geen idee hoe de weg eruit ziet. Is dit een baan naar rechts of rechtdoor? is dit wel de gewone weg of een busbaan? Ik heb dus een stukje over de busbaan gereden…. Het duurt lang eer we Eindhoven uit zijn en op de snelweg rijden. En hier kan ik niet sneller rijden dan 30 km per uur, stilstaan en weer rijden, stilstaan en weer rijden, stapvoets rijden. Maar we zitten droog en warm, we hebben genoeg te drinken en eten bij ons en hebben extra dekens. En Maddy merkt hier allemaal niets van, zij ligt in een diepe slaap achter in de auto.
Het gaat lang duren
Na een tijdje wordt het iets minder druk en kunnen we beter doorrijden. Ook zijn de wegen beter te berijden. Wel horen we op de radio dat er een flinke fille staat tussen Hoofddorp en Zoeterwoude. We bellen Wil een paar keer om hem op de hoogte te houden en ook belt Ruud om te informeren. Hij is ongerust want Annelies is nog niet thuis. Annelies zou met Robin meerijden en ook zij moeten eerst Eindhoven uit zien te komen. Al met al hebben we er drie uur en 20 minuten over gereden, maar we zijn heelhuids thuisgekomen en dat is ons heel wat waard.
Zaterdag 4 februari
Het is werkelijk een prachtige dag, alles is wit.
Sneeuw op de bodem en de bomen zijn wit van de rijp. Maddy maakt voor de eerste keer sneeuw mee en ze vindt het prachtig. Gisteren in Eindhoven merkte ik dit al. En nu kan ze rennen en spelen in de sneeuw. Soms glijdt ze uit, het is oppassen Maddy in de sneeuw. Ze heeft dit snel door en rent vaak langs de kant van het pad. Koud heeft ze het niet, daarvoor heeft ze het te druk. Ik loop helemaal niet zo lang, maar omdat ik veel foto’s neem zijn we toch een tijdje weg en ik merk dat Maddy het zat wordt, ook krijgt ze het nu wel koud.
‘s Middags lopen we op de Sancta en Darcy heeft last van de kou, de andere twee niet. Darcy is niet helemaal lekker, haar ontlasting is waterdun.
Zondag 5 februari
Puppytraining, lees hierover bij week 6. Darcy is echt niet lekker en gaat ‘s middags niet mee naar de duinen.
Maandag 6 februari
Wil gaat met de auto naar de Sancta met June en Maddy. Darcy gaat nog niet mee. Op een afstand maakt Maddy voor het eerst kennis met hazen. June gaat er achteraan, Maddy kijkt er op een afstand naar, wat is June toch allemaal aan het doen. Zelf gaat ze er niet heen of achterna.
‘s Middags in de duinen hebben alle drie de honden het druk met sporen. Maddy gaat twee keer heel ver June achterna. June is al helemaal bovenop een heuveltop. Gelukkig gaat Maddy niet zo ver, nog een paar maandjes wachten graag. Maar tegenhouden doe ik niet. Darcy is er weer bij en dat is weer klieren, klieren, klieren. Darcy vindt het maar wat leuk. Ook kom ik de meneer van de Ierse Setter tegen. Ik zie hem nog niet en ik hoor hem al roepen: “Oh daar heb je die vervelende honden weer”. June kan nog wel eens snippen tegen zijn reu en sindsdien pest hij mij dat het van die krengen zijn. “Hé heb je er één bij”, vraagt hij. Hij had nog niet kennis gemaakt met Maddy. Nu wel, het is meteen voluit spelen met zijn Setter. Zelf heeft hij er ook weer één bij. Een Rood/witte Setter van 5 jaar, een herplaatser. Ik lijn Maddy aan nadat ze een tijdje gedold heeft met de Ier, het is genoeg.
Dinsdag 7 februari
Weer een koude dag en we gaan met de meiden naar de duinen.
We nemen een andere route, deze hebben we nog niet met alle drie de honden gelopen. Ik heb hier wel met Maddy alleen gelopen. Maar het is heel rustig, er zijn toch geen paarden en de wielrenners staan vast allemaal op het ijs. June en Darcy vinden het helemaal leuk, even wat anders. En Maddy leeft zich helemaal uit, en rent June achterna met het verkennen van allerlei luchtjes. Het is druk met de vogels, zij zitten veel op de grond op zoek naar voedsel. We komen één hond tegen, zij is heel onderdanig en onze honden vormen nu een echte roedel. Andere honden zijn onder de indruk, dat merk ik nu vaak en nu weer. Darcy en June stellen zich erg waakzaam op tot ik zeg: “genoeg” en de Labrador gaat er als een haas vandoor. Maddy gaat er achteraan. Ella en ik vinden het genoeg en roepen haar, ik hoor dat de Labrador er ook genoeg van krijgt, want ik hoor haar blaffen tegen Maddy. Daar komt ze met een noodvaart aangerend.
Ik neem een bumper mee en ik leg die een paar keer neer op een recht pad en loop door. Even later laat ik de dummy door June halen en Maddy rent met haar mee. Maddy is nu 6 maanden oud (26 weken).
Woensdag 8 februari
Dummy
Ik ga met de honden naar de Sancta en loop naar de weilanden. Ik neem de dummy van June mee en wanneer ik halverwege het weiland ben gooi ik het ongemerkt neer en ik loop door. Wanneer ik bij de rand van het weiland ben roep ik June en Maddy. En ik zeg tegen June: “zoek de dummy”. En daar gaat ze, ik hoop dat Maddy meerent en dat doet ze. Alleen stopt ze halverwege en dat is jammer, want ik hoopte dat ze helemaal mee zou lopen, wat slagen zou maken en zo met June bij de dummy uit zou komen. Helaas, June zoekt onverstoorbaar door en maakt een paar mooie slagen, ik zie haar tekenen en ja ze heeft de dummy gevonden. Ik doe heel enthousiast en Maddy is nu weer heel nieuwsgierig. Wat heeft June daar? een dummy Maddy als je nu mee had gelopen. Maddy loopt naar June toe en probeert de dummy uit June’s bek te pakken. Maar dit laat June niet gebeuren, ze is wel heel braaf en zo rennen June en Maddy naar me toe en June krijgt een beloning. Ik hoop dat Maddy hiervan leert.
Nog een keer
Ik herhaal dit op het volgende weiland. Alleen net wanneer ik June wil roepen gaat ze er als een haas vandoor, neus over de grond en Maddy rent met haar mee. Het is ook waarschijnlijk een haas. June rent naar het andere weiland, omdat ik het met die bevroren sloten een beetje eng voor Maddy vind roep ik ze terug. Het duurt even, maar dan komen ze, ik zeg weer: “zoek apport”, tegen June en Maddy rent weer met haar mee. Weer tot maar halverwege. Maar volgens mij is June nu niet zo bezig met de dummy, toch gaat er vlak voor haar neus een haas op en ze gaat er niet achteraan. Ze is met de sporen bezig van die haas. Ik moet haar een paar keer aanmoedigen om de dummy te zoeken en uiteindelijk heeft ze het gevonden. Weer ben ik heel blij en weer rent Maddy naar haar toe en probeert de dummy te pakken, zelfde verhaal als net.
Verloren zoeken
We lopen door en gaan naar het voormalig kinderboerderijtje/schapenwei, June graaft daar wat en Maddy helpt heel graag een handje mee. Darcy en ik lopen door en gaan naar het bosgedeelte en lopen door het bos. Ondertussen zijn Maddy en even later June ook weer present. De honden hebben het druk in het bos, nog steeds zijn er veel vogels op zoek naar eten op de grond. Ik laat ongemerkt de dummy ergens in het bos vallen en ik laat even later, aan het rand van het bos, June de dummy zoeken en weer hoop ik dat Maddy meerent en dat doet ze. June heeft de dummy gevonden en ik doe weer heel blij. Maddy probeert de dummy weer af te pakken, maar dat krijgt ze echt niet voor elkaar. Ik doe dit later nog een keer, maar June is nu veel minder gemotiveerd, ze is voor zichzelf bezig en rent zelfs het bos in aan de andere kant en dat is toch echt niet de bedoeling. Dan ineens gaat Maddy ervandoor, ze rent het bos in. Net of ze wil zeggen, ik doe het wel. Ik reageer heel enthousiast en Maddy rent door en zoekt. June hoort mijn enthousiasme en nu komt ze ineens terug en gaat ook zoeken. Laat nu Maddy de dummy als eerste vinden. Ik vind het zo knap, ik reageer ook dolblij. Ze rent naar me toe en de rollen zijn nu omgedraaid, June rent met haar mee. Maar ze probeert de dummy niet af te pakken. Ik ga door me knieën en roep haar en ze komt nog ook en geeft de dummy aan mij. Ik wil dat June de dummy ook nog een keer vind en in een ander bos laat ik June nog een keer zoeken en ze vindt het nu heel snel.
Het is genoeg zo, we lopen nog een stukje door en dan is het tijd om naar de auto te gaan, het valt op dat er veel houtsnippen zijn, ik heb er 4 of 5 gezien. Volgens mij hebben June en Maddy er samen één opgespeurd in een bosje, want even later kwam ie uit dat bosje vliegen. Lekker gewandeld het is niet meer zo koud, maar wel staat er een stevige noorden wind.
Merels, mussen, maar vooral Merels
In de tuin zijn er nu veel vogels, normaal hebben we regelmatig Merels op bezoek maar nu met de kou zijn het er veel meer. Maddy vindt dit helemaal leuk. Nu is het zelfs zo, dat ze al sluipend de achterdeur uit gaat, sluipen naar een Merel die ongetwijfeld ergens zit. Ze speurt de hele tuin af naar deze vogels.
Donderdag 9 februari
Ik heb met Darcy en June gewandeld in Katwijk met Hen en Santos. Weinig tijd doorgebracht met Maddy en ik heb niet veel te vertellen.
Vrijdag 10 februari
Gedrag en Gehoorzaamheidtraining KV Rijnland
Het is erg koud, maar droog, dat was vorige week wel anders met die sneeuwbuien. Maddy vindt veel hout stokjes en kauwt hierop. Normaal mag ze dit niet van mij, maar het is koud en zo blijft ze wel een beetje in beweging.
– Maddy moet naast mij lopen, met een losse lijn en met aandacht en we lopen naar het midden, gaan om de pion en lopen weer terug. Het gaat goed, wel met een koekje, ze heeft aandacht en trekt niet.
– Dit doe ik weer, maar dan moet ze in het midden bij de pion een paar tellen zitten en dan weer doorlopen. Weer gaat het goed, ze zit een paar tellen, ik hef zelf het commando op en loop weer verder, nu verslapt haar aandacht en probeer ik die weer te krijgen.
– Ik doe dit weer, maar dan moet ze in het midden bij de pion liggen. Ook nu gaat het goed, het liggen ook en ik hef het commando weer zelf op. Wel laat ik haar liggen vanuitde ‘zit’positie en beter is het om dit te oefenen vanuit de ‘sta’ positie. Hier gaan we aan werken.
– Ik ga het ‘sta’ oefenen. Dit kan op twee manieren legt Leon uit. Vanuit de ‘zit’positie en dan een koekje voor Maddy’s neus houden en dit naar achteren te bewegen, zodat ze gaat staan. Maar veel beter is het om het koekje naar de borstbeen van Maddy te bewegen, zodat ze gaat staan. Ik ken dit trucje nog van de training met June en heb dit al met Maddy geoefend, maar het ging naar mijn idee zo rommelig. Dit geeft niets zegt Leon, als ze maar gaat staan. En ik mag nog niet het commando: ‘sta’ gebruiken.
– Overpakken van een koekje vanuit de ene hand naar de andere hand en Maddy moet het koekje dan volgen vanuit de linkerhand. Ik laat het koekje in mijn rechterhand goed zien, ik leg het koekje in mijn linkerhand en dan beweeg ik mijn linkerhand naar achteren. Dit gaat prima.
– De vorige oefening heeft een doel. Maddy moet namelijk door mijn benen lopen. Ik loop met Maddy, ik zet mijn rechterbeen naar voren en beweeg haar door mijn benen en ik moet hierbij het koekje in mijn andere hand overpakken. Het vergt wat oefening, maar het lukt. Nu nog wel, als ze straks echt groot is, zal dit – gezien mijn geringe lengte – meer moeite kosten.
Leon zoekt jonge honden voor een demonstratie op de show in Leiden en ik heb me opgegeven met Maddy, het is allemaal heel laagdrempelig. Volgende week weer een les en dan neemt Leon zijn fiets mee….
Zaterdag 11 februari
Zere ogen
We lopen ‘s middags een kort rondje in de duinen, het is nog steeds koud. Maddy heeft er geen last van, ze rent en rent, pest Darcy en soms June, eet stokjes en rent over de paarden paden. Ik zie dat Maddy veel met haar ogen knippert, vooral met haar rechter oog. Er komt ook etter uit, best een flinke prop. Ze knijpt haar oog niet echt dicht, dus ik denk niet dat er wat in zit, maar ze heeft er wel last van. Ik probeer in haar oog te kijken en dat lukt goed, ze heeft nog van die mooie ronde open oogjes. Ik zie niets raars, wel is het oogwit erg rood en dit is het probleem denk ik. Ik ga haar oog meteen zalven, dit moet dan ook 4x per dag gebeuren anders heeft het geen zin. Wij hebben altijd een oogzalf in huis, cavumzalf, en dit kan altijd gebruikt worden. Onze honden hebben nog wel eens een wondje in het oog en soms zelfs een doorntje. Hoe ga ik dit nu doen? Het wordt vast een hele toestand. Ik roep Ella´s hulp in. Eerst probeer ik het staand, Ella houdt haar bekje vast. Maar dit vindt ze echt niets, ze piept ook. We proberen het liggend in de mand en ik neem een flink stuk kaas mee. Ik geef dit aan haar en Ella houdt voorzichtig haar hoofd vast en nu gaat het perfect, het is zo gebeurd. Ben zo blij dat dit goed gaat, ze krijgt als beloning meteen nog een stukje kaas. Ik herhaal het zalven nog drie keer vandaag.
Wat weegt ze nu?
Tijd geleden dat we dit gecontroleerd hebben. Ze weegt 23 kilo en ze is nu 60 cm hoog. Het wordt al wat, ze is bijna net zo groot als June. June is 64 cm.
Zondag 12 februari
Trainen bij Hubertus op het parkeerterrein
Onderweg naar Den Haag begint het al te sneeuwen, eerst licht, maar al snel wordt het meer en meer. Eerst laat ik Maddy even uit in het duingebied naast het parkeerterrein. Maddy heeft weer veel lol met de sneeuw en ze heeft even lekker gerend. Straks moet ze weer goed luisteren. Hilda had vorige week gezegd dat we op het parkeerterrein moesten blijven, auto training denk ik. We zijn hier gebleven, auto training inderdaad, maar ook de andere onderdelen.
We beginnen met gehoorzaamheid oefeningen, volgen rond de andere hondjes en dit is moeilijk, heel veel afleiding en Maddy moet steeds even stoppen om te krabben. We oefenen het blijven en moeten naar voren stappen, helaas blijf ik net iets te lang staan, want Maddy staat op. Ik doe het nog een keer over, nu iets korter en het gaat goed. Het voorkomen gaat perfect en ik laat haar al zitten.
Auto training
De auto training gaat goed. Ze moet wachten als ik de achterklep open doe, eerst leg ik het kleed over de bumper en op mijn commando mag Maddy erin springen. Ze hoeft niet hoog te springen, het is een stationcar. Maddy wilde zelf al vrij vroeg in de auto springen en ik heb het zo gelaten. Als Maddy uit de auto mag, zeg ik al ´wacht´ voordat ik de klep open doe en ze wacht ook en dan til ik haar uit de auto. Het auto gebeuren breng ik er meteen in, ze mogen nooit zomaar uit de auto springen veel te gevaarlijk. Met drie honden moet ik wel heel streng zijn, want vaak parkeer ik op een parkeerstrook langs de weg. Ik doe nu precies hetzelfde bij Hilda zoals ik het altijd doe. Ze heeft alleen nog niet echt helemaal alleen in de auto gezeten.
Kauwtje
Hilda heeft een Kauw in een sok, om te voorkomen dat er te wild met de Kauw wordt omgesprongen. Maddy moet zitten en blijven, Hilda houdt haar vast. Ik loop verder en ik leg voorzichtig de Kauw halverwege neer. In de hoop dat ze nu niet inspringt. Ze zit en wacht en ik geef haar het commando: “hier”. Ze komt en rent naar de sok met Kauw. Ze snuffelt eraan en ik moedig haar aan om het te pakken en te komen. Ze heeft even tijd nodig, snuffelen, ontdekken en dan pakt ze het en komt naar me toe, ze legt het voor me neer. Dan pakt ze het weer en ik pak het uit haar bekje. Ik vind het heel knap gedaan en prijs haar uitbundig. Best lekker getraind, ben tevreden.
Ik heb geen koffie meer gedronken en ben meteen naar huis gegaan, alles is weer wit, gelukkig zijn de wegen goed begaanbaar en ik ben nog nooit zo vroeg thuis geweest na een training. Wel heb ik mijn oud training maatjes gemist.
Sneeuwpop
´s Middags lopen we met z´n alle op de Sancta. Ik zie Maddy ergens naar kijken, waar naar dan? Een sneeuwpop, een mooie grote sneeuwpop en dat is weer eng. Ze loopt er voorzichtig naar toe en blaft. June ziet dit en rent haar voorbij en gaat naar de sneeuwpop. Alsof ze wil zeggen: ´niets aan de hand´. Zelf vond ze het ook een eng ding toen ze jong was…… Maddy is nog niet overtuigt, June rent er wel zo naar toe, maar toch. Ik loop ook naar de sneeuwpop en zeg niets. Ik rommel wat aan zijn neus en armen, haal een houten arm eruit en zeg nog steeds niets. Maddy snuffelt voorzichtig aan de pop. Ik leg een koekje op de sneeuwpop neer en nog één op een andere plek. Nu wordt het een leuke sneeuwpop. Maddy pakt de snoepjes er vanaf en het is goed nu. Op de terugweg van onze wandeling komen we de sneeuwpop weer tegen, want het staat vlak bij de auto en nu is er niets meer aan de hand. Ook vandaag zalf ik haar oog nog 4 keer, het gaat al een stuk beter, ik zie haar niet meer zo knipperen met haar oog.
Maandag 13 februari
Maddy en ik gaan naar de duinen bij de Duindamseslag. Even met z´n tweetjes en dat wordt een keer tijd. Het weer verandert, de dooi doet zijn intrede en dat betekent ijzel en nattigheid. Het is glad op de wandel- en fietspaden. Deze gladde ondergrond heeft Maddy nog niet meegemaakt en ze moet oppassen. Het is heel rustig, we komen een paar honden tegen, maar ik lijn haar van te voren aan, ik wil nu niet dat ze speelt met die gladde ondergrond, veel te gevaarlijk. Weinig mensen en geen trimmers en paarden. Het laarzenpad hebben ze al weer afgesloten voor honden, ja de honden moeten aan de lijn, maar is dat leuk: nee.
De nieuwe dummy
We doen een paar apportjes met de nieuwe dummy. Ik laat de dummy vallen op een recht stuk, wat niet zo glad is. Maddy is al vooruit en ik loop ook verder. Ik roep haar en ze moet naast me zitten en wachten. Dan zeg ik: “toe maar”, ze weet al meteen wat ze moet doen, ze haalt de dummy en legt het vlak voor me neer en ik ben blij. Ik herhaal dit nog een keer, maar dan iets anders. Ze laat nu iets opmerkelijks zien, ze denkt nu al dat ze weet wat ze moet doen. Maddy moet naast me zitten en meteen kijkt ze achterom, want daar ligt toch de dummy! Nee Maddy die ligt daar niet. Ik laat haar zitten en wil dat ze blijft zitten terwijl ik doorloop, ik leg voorzichtig de dummy halverwege en wil haar roepen. Maar het gaat niet goed, ze rent meteen naar achteren, maar daar ligt niets. Ik roep haar en we doen het nog een keer en nu gaat het goed. Ook later gaat het goed en dan is het weer genoeg geweest.
Darcy pesten
´s Middags pest ze heel veel Darcy en bijt in haar poten, ook rent ze haar bijna twee keer omver. We proberen er nu een stokje voor te steken, want het wordt te erg. Het helpt wel, want ze houdt op, al begint ze telkens weer. Maddy heeft er zin in, ze is heel speels, rent veel en is helemaal hyper. Er komen twee Labradors aan en Maddy speelt en rent met ze, gelukkig is het niet meer glad. June ziet dit en vliegt op de Labradors af met een hele hoge staart, weg wezen jullie! maar Maddy vindt ze nog veel te leuk. Ze houden het tempo van Maddy niet lang vol, ze zijn veel te dik. Wel rent Maddy met ze mee, even later roep ik en ze komt!
Ballon
Maddy ziet een lege ballon in een boompje hangen en ze moet dit hebben. Ze springt en springt, maar het hangt net te hoog. June kijkt wat ze toch aan het doen is en dan grijpt ze in. Ze rent naar de boom, springt omhoog en heeft de ballon in haar bek. Ze helpt Maddy een handje. Maar de ballon hangt met een lint helemaal om een tak gewikkeld en dit laat niet zo maar los. June doet nog verschillende pogingen, helaas. Nu grijp ik in, straks bezeert ze zich. Dit had nooit gelukt June. Ik trek de ballon van de tak en het scheurt stuk, ik heb alleen een stukje van de ballon. Ik laat het op de grond vallen, June vindt het niet meer interessant, ik ook niet en Maddy is weg. Dan gaat ze toch weer bij de boom kijken, ik roep haar en ze komt. Op weg naar mij toe ruikt ze iets, hé de ballon. Ze pakt het van de grond, hup haar bekje in. Shit. Ik roep haar, dit lukt niet. Ik loop er snel naar toe en gooi een koekje, maar het mag niet baten, ze heeft het al doorgeslikt. Nu maar hopen dat het er weer uitkomt. Mijn straf dat ik de ballon op de grond heb gegooid.
Dinsdag 14 februari
Dode vos
Het regent en we blijven een beetje in het bos lopen. Maar het wordt toch droog en we lopen daarom richting zeereep. June heeft iets gevonden, ze pakt het en heeft het in haar bek. Ik roep haar en ze komt, ze geeft het aan mij. Wat is het? het lijkt wel de vacht van een vos. Dat is het ook, het is een stuk staart van een vos. Er liggen meerdere brokstukken, dan heeft June weer wat in haar bek en Maddy ook. Ella en ik hebben het druk om alles weer uit de bekken te krijgen en ze mee te krijgen. Dit lukt niet en we zijn het zat. We lijnen de honden aan en lopen verder. Voorbij het fietspad laten we ze weer los.
De Duitse Staande is er vandoor
We breiden het rondje iets uit, moet kunnen nu. Maddy is nu 25 weken. We komen de eigenaren van de Duitse Staande tegen. “Hebben jullie onze hond gezien?” “Nee”, antwoorden we in koor. “Hij is al een tijdje weg en het wordt nu wel tijd dat hij weer tevoorschijn komt”. “We lopen maar terug”. Hè wat vervelend, als we verder lopen zien we hem niet. Wel zien we een ree en die gedraagt zich anders dan anders. Hij gaat er helemaal niet vandoor. Misschien is hij gewond? We lijnen de honden voor de zekerheid aan, stel dat hij gewond is dan is hij een makkelijke prooi voor drie honden. Darcy en June kunnen we goed terug fluiten op een ree, maar dit is een ander verhaal. En wat doet Maddy in dit geval? Ella loopt richting het ree en pas heel laat loopt hij toch heel rustig weg.
De auto van de baasjes van de Duitse Staande staat er nog, ze hebben hem toch nog niet gevonden. We wachten even. Net wanneer we toch besluiten om weg te rijden, komen ze er aan mét hond. Gelukkig! Maddy is 27 weken.
Woensdag 15 februari
Weer regen
Het is niets dat de sneeuw weg is, nu hebben we elke keer weer regen. Wel komen we weer een keer een paar trimmers tegen en we houden Maddy tegen, zodat ze er niet achteraan kan rennen. Verder is het rustig, geen hond gezien. Wel een paar wandelaars en ze gedraagt zich goed. June graaft veel en Maddy helpt haar daar waar ze kan en mag. Ze gaan er zelfs een paar keer vandoor die twee. En tot nu geen spoor meer van de gele ballon, ze lijkt er ook geen last van te hebben.
Donderdag 16 februari
We gaan wandelen met Marjon en Isa, het is een grijze beestenbende in het Groenendaelse bos in Heemstede
We hebben al vroeg afgesproken, voor ons doen dan, om 15.00 uur. Kunnen we nog koffie drinken in het pannenkoekenhuis. June is zo blij om Marjon te zien, ze jankt ervan. Dit heeft ze nog nooit gedaan,
Isa
Marjon is er bijna stil van. En Isa is blij om ons te zien en wij haar. Het is toch zo’n lieverd. Maddy heeft een nieuw slachtoffer gevonden, Darcy heeft rust en Isa krijgt nu de volle laag. Ze pikt ze er echt uit hoor. Isa is net als haar moeder Darcy, ze blaft en bijt van zich af, maar daar is Maddy absoluut niet van onder de indruk helaas. Ze blijft vaak aan de gang en ik grijp één of twee keer in. Maddy komt ruim aan haar trekken met spelende honden, die zijn er genoeg. Toch is het nu mooi om te zien welke hond in is voor een spelletje en wie niet. Dit voelt ze nu goed aan, wanneer ze merkt dat het niets gaat worden, loopt ze weg. De ene keer wat behoedzamer dan de andere keer. Veel bekijks hebben we met onze grijze dames.
Koffie, chocomel met slagroom, appeltaart en brownies met ijs.
Dat is wat we nemen in het pannenkoekenhuis. Heerlijk. Het is wel een uitdaging met al die honden, maar het gaat best goed. Het is tijd, we lopen weer terug door het bos naar de auto. We nemen afscheid en beloven elkaar om nu wat sneller wat te laten horen en misschien kunnen we nog een keer afspreken in onze duinen voor het broedseizoen. Half maart sluiten de duinen voor loslopende honden.
Vrijdag 17 februari
Krakend ijs
Op het vijvertje in de Sancta ligt nog een laag ijs. Ik loop er even heen en Maddy stapt meteen van de oever en staat aan het kantje van het water. Ijs, dat vindt ze lekker, ze neemt meteen een paar happen ijs. Ze loopt ietsjes verder, ‘hier kan ik best nog staan’, denkt ze. ‘KRAK’, Maddy schrikt zich een hoedje, haar pootje zakt door het ijs. Ik moet lachen en June gaat meteen polshoogte nemen. ‘Niet bang zijn Maddy, valt best mee’, lijkt ze te vertellen. Maddy wordt overmoedig en gaat naar de andere kant. In het middenstuk is het ijs nog dik genoeg en kan ze er goed overheen lopen. Aan de overkant, vlak bij de kant is het weer ‘KRAK’! Oeps, dit is toch wat eng. Ze loopt door en een paar keer zakken haar pootjes door het ijs. Het is niet gevaarlijk, het water is niet diep. Maar het maakt wel indruk. June probeert ook naar de overkant te gaan, maar ook haar poten zakken nu door het ijs en ze keert al snel weer terug. Zo’n waaghals is het nu ook weer niet. ‘Hoe moet ik nu weer terug naar mijn baasje?’, ik hoor bijna Maddy’s hersenen op volle kracht draaien. Terug over het ijs?, nee dat durft ze niet meer. Ik zie haar uitdrukking ineens veranderen: ‘ik heb het’, denkt ze. ‘Ik kan natuurlijk ook over land terug’ en dat doet ze. Met een noodvaart rent ze terug naar ons. Het is net een toneelstukje wat opgevoerd word. We lopen niet zo lang, vanavond GG-training.
Een fietsende trainer
Eerst wat aandacht- en volgoefeningen. Twee rijen van 4 man en we staan tegenover elkaar. Beide groepen moeten voor en achter langs de viermans-rij lopen. Ik kan Maddy’s aandacht goed vasthouden totdat ik bijna bij mijn plekje ben. Dan gaat ze snuffelen op de grond en moet ik veel moeite doen om haar weer bij me te krijgen. Ik laat Maddy zitten en ik moet een beetje afstand nemen, de blijf-oefening. Weer neem ik een beetje afstand en wiebel wat heen en weer. Helaas staat ze net iets te vroeg op, maar ik doe het nogmaals en sluit af met een ‘vrij’. De trainer heeft een fiets meegenomen om de honden uit te dagen. De honden moeten braaf naast ons blijven zitten, terwijl de trainer voorbij fietst. Maddy zit naast me, hij fietst bel rinkelend voorbij. Maddy staat meteen op. Ik moet: “nee”, zeggen en weer “zit”. De keren hierna gaat het prima. Ze blijft netjes zitten, wanneer de trainer voorbij fietst. En dan beloon ik haar, met een koekje en mijn stem.
Aan de lange lijn
Ook moeten we zelf een stukje met onze hond en de fiets lopen en ik moet zeggen het gaat best goed. De trainer vertelt het één en ander over fietsen, wanneer en hoe. Nog wat volg-oefeningen. Twee rijen staan tegenover elkaar en we moeten naar de overkant lopen om diegene heen lopen die tegenover ons staat en weer terug. Prima gaat het.
Ik loop met Maddy naar de pion waar een lange lijn ligt. Maddy moet zitten en ik moet Maddy deze lange lijn omdoen. De lange lijn zit aan een paal vast. Ik besluit om het zonder koekje te proberen. Maddy gaat vlot zitten, ze blijft zitten en ik kan de andere riem omdoen. Mijn eigen riem hang ik om mijn hals. Nu moet ik naar de volgende pion lopen en ik moet proberen om de aandacht van Maddy te krijgen en vast te houden. Maddy loopt best goed naast me, af en toe snuffelt ze aan de grond, maar als ik haar roep luistert ze en heeft ze weer aandacht. Bij de pion moet ik haar weer laten zitten. Dit doet ze vlot, maar met het verwisselen van de riem staat ze op. Dit mag niet en ik zeg nogmaals: “zit”. Nu is ze druk aan het snuffelen en het kost meer moeite. Ik stamp, een beetje uit gewoonte, op de grond. Nu kijkt ze op en ik zeg nogmaals: “zit’. “Niet stampen”, zegt de trainer, het is er weer zo één die alles doorheeft. Geeft niet, hij heeft gelijk en ik vind hem gewoon heel goed les geven en dan kan ik het wel hebben. Bij een aantal is het zitten een drama, vooral bij een Labrador. Die heeft toch een gevecht met zijn baas gestreden. Hij ging gewoon niet zitten, ze moest rustig! blijven en volhouden. Uiteindelijk lukte het.
Gras eten
Maddy is erg bodem gericht. Ik word er af en toe helemaal hor en dol van. Mijn humeur is al niet al te best en dit doet geen goed. Ik probeer rustig en consequent te blijven. Ze mag geen aarde of gras eten, niet graven en geen stokjes eten. ‘Hou vol Liaan’, praat ik mezelf moed in, ‘het gaat echt beter’. Toch gaat het halverwege de les al een stuk beter. Mijn geduld werpt zijn vruchten af, terwijl mijn buurvrouw blijft tobben met haar Labrador. Maddy luistert nu meer en laat de bodem voor wat ie is. Ze gaat zitten en ik beloon dit rustige zittende gedrag, zo zie ik het graag. Wanneer ze naar me kijkt en één en al aandacht is, krijgt ze van mij een koekje. Ik ben tevreden, moe en kapot, maar tevreden. Volgende week geen les.
Zaterdag 18 februari
Druk, druk, erg druk
Maddy en ik gaan toch maar naar de duinen bij het Witte huis. Ik wil een beetje trainen en hier heb ik meer mogelijkheden en het is er minder druk. Niet dus. We komen meteen al trimmers tegen, omdat ik Maddy nog niet kan vertrouwen lijn ik haar aan en ik gebruik de toepassing van gisterenavond bij de GG-training. Maddy zit naast me en moet blijven zitten. Ze staat toch op en ik herhaal mijn opdracht, nu gaat het goed. “Dank u wel dat u uw hond aanlijnt”, zegt de trimmer. Aardig bedoeld, maar ik heb dan de neiging om te zeggen: “ik doe het niet voor u, maar omdat mijn hond nog een jonge pup is, tuurlijk doe ik het ook voor de trimmer, maar dat hoeft hij niet te weten. Ik kom veel trimmers tegen, bij de ene gaat het heel goed, maar een aantal staat ze toch op. We blijven oefenen, het komt vast goed, dit is tot nu toe altijd gebeurd. Ik heb Maddy nog niet los of de jonge Labrador komt er aan. SPELEN! Ik laat het nu even gaan, anders is het ook zo sneu en lijkt het net of ik elke keer Maddy aanlijn als ik hen tegenkom. Haar baasje is spraakzaam, vraagt of Maddy nog jong is en vertelt dat hij straks, met hond, naar de wintersport gaat. Wanneer we het genoeg vinden lijnen we de honden aan en lopen verder. Daar komt weer een trimmer aan en weer een jonge hond. Pff. Dit schiet echt niet op, ik wil nog even een beetje trainen. De Tervuerense Herder vindt het een feest. Ze rennen achter elkaar aan, Maddy voorop. Heuvel op en weer af en weer een stuk begroeiing in. Maddy is alweer heuvel op en kijkt achterom waar de Herder is. ‘Hè wat is dit nu? waar is ie nou?’ de Herder kan het niet bijhouden en is nog in het andere stuk begroeiing. Die uitdrukking van Maddy, Maddy weet niet waar hij is en zoekt en ja hoor daar komt hij weer. Wij – de baasjes – vinden het genoeg en lijnen de honden aan. Ik wil verder lopen, komt er weer een hele groep trimmers aan, ik heb er genoeg van en sla links af het pad in richting zeereep. Bij de uitkijktoren op een stukje gras met pad en een bankje doe ik wat oefeningen. Los/vast, zitten op fluit, ik probeer dit ook op afstand, maar oefen eerst met koekjes, dummyapport, ook met de wilddummy. Het gaat best aardig.
Veel wind
Ik heb niet in de gaten dat er zoveel wind staat, het stuift vreselijk. Even overweeg ik om toch weer het bos in te gaan. We komen nog een hele groep paarden tegen en weer moet ik Maddy even aanlijnen, ze vindt het reuze interessant die paarden. Verder komen we nog een redelijk jonge zwarte Labrador tegen, weer wordt het spelen, ik loop door en kijk wat ze doet. Ik roep, toch te vroeg denk ik, want ze reageert niet. Totdat het baasje Maddy even op mij attendeert en nu komt ze aanrennen. En een Golden Retriever, ook hier speelt ze mee en komt wanneer ik roep.
Carnaval
Even overweeg ik om naar de optocht te kijken en Maddy mee te nemen. Ik geef er helemaal niet om en ga toch maar niet. Ik vraag aan Ella en Wil of zij Maddy willen meenemen, maar dat zien ze niet zitten. Na de optocht komt mijn broer Wil langs met vrouw en kinderen. Het valt me op dat Maddy zo rustig en braaf is. Voorzichtig naar de kinderen, echt heel braaf. Noah speelt met kleine speelgoed autootjes en dit is voor Maddy ook erg leuk. Ze ligt erbij en wil wat uit de doos pakken, maar als ik: “nee”, roep doet ze het niet. Wanneer ik niet op let, lukt het haar toch om iets te pakken. Verder gaat ze gewoon in haar mand liggen.
Rond 17.00 gaan we naar de Sancta
We hebben vanmorgen wel genoeg drukte meegemaakt. June heeft er erg veel zin in en is steeds voor zichzelf aan het jagen. Af en toe rent Maddy met haar mee. Wanneer June een sloot om loopt om daar een bos uit te kammen, blijft ze toch maar bij ons. Gelukkig maar, er is daar draad en veel doorns. Wel merkt Maddy dat we June heel dringend roepen en fluiten en dat ze stout is. We komen de burgemeester tegen met zijn hond, de arme ziel (de hond dan) hij wordt belaagd door 3 grijze dames. Maddy duikt vol bovenop hem en ze gaan aan de haal die twee. Volgens zijn baas spelen ze vaker wanneer ze met Wil lopen.
Vacht
Maddy’s vacht is nog steeds niet om over naar huis te schrijven, wel heb ik het idee dat het iets beter gaat. Maar nog steeds zijn er wat langere haren op haar aalstreep en de kleur is gemengd, al krijgen de lichtere haren de overhand heb ik het idee. Sinds een hele tijd kijk ik weer een keer op facebook en ik lees veel reacties op het keuren in Eindhoven. Ook een aantal reacties waarvan ik denk: oké?? Gelukkig ook reacties van mensen die er verstand van hebben. Lees ik toch een berichtje over Maddy en haar vacht. Diegene zegt dat de pup in de puppyklas (was babyklas trouwens) toch een heel aparte vacht had. Dat heeft ze inderdaad. Maar als diegene er nu iets meer verstand van had en iets langer Weimaraners had, had ze geweten dat de vacht van een opgroeiende Weimaraner nog wel eens aan veranderingen onderhevig zijn. Vlekken komen regelmatig voor, dit had Darcy heel erg en June ook, donkere aalstreep, een verandering van kleur. Het kan allemaal en hoeft ook niet. Bij Maddy zag ik de vacht van de aalstreep half januari veranderen. Ben ik er blij mee: nee, maar het is niet anders en het komt vast goed net als bij onze andere honden. Het heeft alleen tijd nodig. Het commentaar van de keurmeester was ook meteen: “zo die vacht is even hormonaal bezig”. En op het rapport stond er: Vacht is nu niet in conditie en dat was en is helemaal waar. Ik wilde bijna reageren, maar heb het toch niet gedaan, het is het niet waard.
Zondag 19 februari
Naar Den Haag
Eerst even rennen in de duinen en dan rustig lopen naar het Hubertus terrein. Helaas weer geen tijd voor koffie. Steef traint mee met onze groep. Met de Bracco Balda van haar moeder, omdat Mauro geblesseerd is. Het is een stuk gezelliger nu, ook komt dat omdat het zonnetje schijnt. Wel is het koud en we hebben geluk, want toen we klaar waren was er toch een hagelbui!
Verzorging
Ik heb een tandenborstel meegenomen, op verzoek van Hilda. Eerst moeten de honden op de tafels, net als bij de dierenarts. Goede oefening. Hilda doet een beetje smeerworst op de tandenborstel en zo vinden ze dat rare ding niet zo erg om in de mond te hebben. Maddy vindt het maar wat lekker. Verder vertelt Hilda het één en ander over de verzorging van de hond. Nagels knippen, oren schoonmaken, afdrogen, borstelen.
Aandacht, volgen en apporteren
Voor en achterlangs volgen en het gaat heel goed, de aandachtoefeningen ook. Het commando “nee”, komt ook nog een keer aan bod. Koekje in de hand: “toe maar” zeggen, koekje in de hand en de hand sluiten is “nee”. Ook heeft Hilda een tunnel meegenomen en eigenlijk willen alle honden er door heen en vinden ze het leuk. Maddy ook, maar zij heeft er veel mee gespeeld bij Ruud en Annelies. Als laatste apporteren aan de lange lijn en het gaat heel goed en het ‘voorkomen’, ook dat gaat heel goed. Een tevreden baasje. In de auto geef ik Maddy een kluif, maar halverwege de rit zie ik in mijn achteruitkijkspiegel dat Maddy helemaal ingestort is. Ze ligt heerlijk te slapen naast de kluif.
auto wassen
Op weg naar huis was ik even de auto in de wasstraat, zelf met behulp van de hogedrukspuit. Ik laat Maddy in de auto en ze weet niet wat ze ziet, water, borstels en ze kan er niet eens bij.
Het worden de duinen
‘s Middags gaan we naar de duinen, het is heerlijk, maar koud weer. Best veel trimmers en ik lijn Maddy steeds aan. Ook komen we een paar reuen tegen en nu moeten we loopse June aanlijnen. Darcy heeft een manier gevonden om van Maddy’s aanvallen af te komen. Ze rent naar een dennenappel en pakt het in haar bek. Maddy is nieuwsgierig en gaat kijken wat Darcy in haar bek heeft. Darcy spuugt zo de dennenappel uit en Maddy kan het pakken. Probleem opgelost, voor even dan…..
Maandag 20 februari
Zusje Blu
Half 10 hebben we afgesproken in Noordwijk aan Zee bij het Golden Tulip Hotel aan de boulevard. Wanneer we uitstappen komen Annemieke en Blu al aanlopen. Wat is ze groot geworden en wat lijkt ze op Maddy! echte zusjes dat kan je zo zien. Wel is Blu’s vacht iets lichter, de vacht op haar rug ziet er beter uit en ze is iets hoger op de poten en wat smaller, verder zijn er hele kleine verschillen die ik pas later zie op de foto’s. Wat leuk om ze te zien, de begroeting is hartelijk, al hebben we elkaar maar één keer gezien. Dat was tijdens de puppy-wandeling bij fokkers Ruud en Annelies. Baasje Geert zet even de auto weg en iets later. Ik ben echt heel lang niet meer op de boulevard geweest en het is zo veranderd, de kust is verbreed en opgehoogd. Allemaal voor de kustverdediging, het ziet er echt mooi uit. We gaan naar het strand en we lopen de rechterkant op richting vuurtoren. Het plan is om naar de strandopgang te gaan bij de trimbaan, maar dit lopen we zo voorbij omdat dit maar een klein stukje lopen is. Dan maar de strandopgang voorbij de trimbaan. Dit is wel een stuk verder, maar moet kunnen voor één keer.
Blu en Maddy vieren hun eigen feestje
De zusjes hebben het helemaal naar hun zin en zijn aardig aan elkaar gewaagd. Het is vanaf de eerste seconde rennen, spelen, bijten, alles wat jonge hondjes doen. Het is zo leuk om zoveel plezier te zien. Het is goed dat Blu een mooi oranje halsband om heeft anders haal je ze echt niet uit elkaar. Darcy en June gedragen zich prima, June daagt zelfs Darcy uit om ook even te spelen. Darcy vindt even later een steen en daar heeft ze de hele wandeling mee in haar bek gelopen, ieder zijn eigen plezier. June is wat timide, ze vindt het strand ook niet zo leuk, ik loop er ook heel weinig. En ze is natuurlijk loops, maar we hebben geen last van reuen.
Strak blauwe lucht en een breed strand met lekker hard zand waar prima op te lopen is.
Het weer is geweldig, het is wel koud en er staat een aardig windje, maar die hebben we nu in onze rug. Het heeft zelfs weer gevroren, Wil moest flink krabben. We lopen ook nog even bij de branding, Blu loopt zo de zee in, Maddy doet het voorzichtiger aan. We spieden naar de strandopgang en we zien het. We lopen erheen en ik lijn Maddy aan, Geert doet hetzelfde met Blu. Naast het pad omhoog loopt een paarden pad en zeker met dit weer zullen er vast paarden lopen. En dat is ook zo, Darcy en June kunnen hier prima mee omgaan, maar Blu en Maddy vinden de paarden reuze interessant. Wat een verschil qua temperatuur nu de wind weg is, de jassen kunnen open. We lopen in de duinen en gaan richting trimbaan. Nu wordt June wakker en zij gaat er lekker vandoor, de luchtjes achterna. Darcy heeft haar steen ook achtergelaten op het strand. En Blu en Maddy zij spelen, maar we merken wel dat het minder wordt. Ze zijn nu toch wat vermoeid.
De trimbaan
Maddy is hier nog niet geweest en we moeten wel uitkijken voor het prikkeldraad. Maar het gaat goed, ook lopen ze de duinen in wat achter draad ligt en we zien ze op een heuveltop weer verschijnen, het barst hier van de konijnen. Eén keer loopt Maddy June achterna, over het hoge prikkeldraad een duintop op. Oeps dit is schrikken. Dit is een stuk prikkeldraad waar het op sommige plekken heel laag is doordat het door zand onder gestoven is en op andere plekken weer hoog is. Maar het gaat goed. Eigenlijk lopen we de trimbaan zo door. We proberen nog wat foto’s te maken van Blu en Maddy, zittend op een helling en dat valt niet mee. We verlaten de trimbaan en gaan de weg op, we lopen niet langs de weg, maar een straat erachter. Hier staan hele mooie huizen en ligt vlakbij het strand. Zo komen we weer op de boulevard uit en lopen we richting het hotel. Trekken doen de puppen niet meer, daar zijn ze nu te moe voor.
Koffie in Beach Club O
We gaan hier koffie drinken en ze zijn heel hondvriendelijk. We mogen allemaal naar binnen en de honden krijgen zelfs een hondenkluif, waar vindt je dat nog. Een hondenkoekje ja, maar een kluif nee.
We gaan op de Chesterfield banken zitten en de honden kunnen op het kleed liggen dat er ligt. Blu gaat meteen languit, Maddy heeft er meer tijd voor nodig, maar dan slaapt ze ook languit op het kleed. June vindt het maar niets en blijft staan. Wat is dit nu? na het wandelen is het altijd eten en waar is dit nu? Tsja. Darcy blijft ook veel staan, ligt even en staat weer. Het is bijna twaalf uur en tijd om te gaan, wat hebben we het leuk gehad met z’n allen. Misschien zien we elkaar op de clubmatch van de Weimaraner Vereniging of anders een keer in Venlo. Kunnen we meteen Argento, Claudio en Truus bezoeken.
Dinsdag 21 februari
Maddy’s eerste wandeling met Hen en Santos
June is nog loops en kan echt niet mee nu, Santos is een echte reu en gek op loopse teefjes. Hen vroeg al: “neem Maddy dan mee, met Darcy”, dit vond ik wel een goed plan. Nu June niet mee kan durf ik Maddy wel mee te nemen. Er is zoveel prikkeldraad in Katwijk en ik vind dit veel te link als Maddy veel June achterna rent de duinen in. Darcy doet dit niet meer. Hen heeft haar camera mee en maakt veel foto’s, waar ik natuurlijk reuze benieuwd naar ben. Omdat ik helemaal niet gewend ben om met Maddy hier te lopen, vergeet ik op te letten. Ook vergeet ik een paar keer dat ik op moet passen met trimmers. Maar het gaat allemaal heel goed. Ook met trimmers kan ik haar snel terug roepen. Ik merk wel dat ze nog wat moe is van gisteren. We komen de Weimaraner Elvis nog tegen en ze speelt met deze reu. Dit gaat er af en toe heftig aan toe, het verschil is een beetje te groot. Even later lijn ik haar aan, ook i.v.m. het prikkeldraad.
Konijnen
We gaan nog even naar het water, kijken wat Maddy doet, maar ze vindt het niet zo interessant. Ook denkt ze dat ze met Santos ook kan klieren, maar dat is niet zo. Santos laat merken dat hij daar niet van gediend is, geeft niet is goed voor haar. Hen heeft kaas meegenomen en ze heeft er een fan bij. Af en toe loopt Maddy naast haar en kijkt haar met haar liefste smoeltje aan. Hen is streng en zwicht niet, ze krijgen pas als ze het verdienen. Ik zie konijnen in de verte en loop er naar toe. Ik hoop dat ik Maddy’s interesse kan opwekken voor deze beestjes, ze heeft ze nog niet gezien. Maar dat valt tegen, ze vindt ze niet bijster interessant. Het laatste stukje lijn ik Maddy aan, ook omdat ze heftig speelt met een Stafford en ik zie haar al een paar keer het prikkeldraad onderdoor rennen. Ik hou haar aangelijnd, ze heeft genoeg gehad. Heerlijk gewandeld in de Katwijkse duinen, genieten nu het nog kan. Over drie weken is het uit met de pret, dan begint het broedseizoen. Hopelijk kan June nog een keer mee en is het misschien leuk om met alle drie hier te wandelen en met Hen en Santos natuurlijk. Maddy is nu 28 weken oud.
Woensdag 22 februari
Het wordt steeds meer een drie-eenheid
Als ik onze drie Weims zo zie lopen in het duin bij het witte huis. Maddy loopt naast Darcy, beiden in draf, June loopt er vlak achter en ze horen nu echt bij elkaar. Het waait stevig en ik heb geen zin om tegen de wind in te boksen en blijf in het bos. We komen een stel tegen met twee honden. Maddy gaat naar de, wat later blijkt, een oude hond die ook mank loopt. Dat had ze niet moeten doen want ze krijgt een flinke snauw. En die krijgt ze echt bijna nooit, op zich benadert ze andere honden rustig en als ze denkt ‘hier kan ik wel wat mee’ wordt ze wilder en speels. Maar bij deze hond is het meteen uithalen. Hij krijgt een grote mond van zijn vrouwtje. En ze lopen verder. Ineens gaat Maddy zitten, pootje omhoog en ze piept luid, op z’n Maddy’s zeg maar. Ik ga naar haar toe en bekijk het pootje, ik zie niets en ze zal zich wel weer lichtelijk aanstellen. Het stelletje stopt meteen en ze vragen wat er aan de hand is. “Niets hoor, ik zie niets”. Maddy voelt de aandacht en piept nog maar wat meer. “Ach heeft ze echt niets?” vraagt de mannelijke helft van het stel. “Nee, echt niet, ze is nog maar een pup en piept heel snel”. “Ach god”, antwoordde hij. Ik zie geen wond, geen los vel niets, dat had ik al snel gezien. Ook de vrouwelijke helft komt naderbij. “Echt het is goed, niets aan de hand”. Ze zijn overtuigd en lopen verder. Ineens zie ik dat het die vrouwelijke trimmer is die zo tekeer ging een paar weken geleden. Ik heb mijn bril niet op en zie op afstand de gezichten niet goed. Had ik nu maar gezegd dat ze zwaar gewond is en naar de dierenarts moet en dat de rekening voor hun is……. ha ha!
Ze lijkt nu meer trimmer-proof
Hoe gaan we? gaan we hier in of toch verder? We lopen verder en ik zie een wandelaar aankomen, Maddy gaat er naar toe en ik laat haar. Ze loopt het bochtje om naar links en ik zie niets meer. Ik ga toch even kijken, zie ik haar toch stilstaan en kijken hoe de wandelaar wegrent. De wandelaar is een trimmer geworden zeg maar. Is ze braaf of niet? Heel braaf. De honden hebben het prima naar hun zin, al wil June graag naar de zeereep, maar ik doe het niet. Darcy en June gaan rechts de struiken in en hebben het heel druk daar. Ik ga even kijken en ik zie allemaal haren op de grond liggen. Inmiddels weet ik dat dit de vacht is van een ree. Wat is hier nu weer gebeurd? Ook Maddy gaat kijken en heeft het druk. We lopen nog een stukje door het bos, dit is een beetje spannender voor de meiden. Ook zet ik Maddy vast aan een paal, hier moet ze ook aan wennen. Ik neem Darcy en June mee en laat eerst June zitten en wachten, ik loop verder met Darcy en ik laat ook haar even verder zitten en wachten. Zo staan er drie Weimaraners achterelkaar zittend te wachten. Maddy is uit zichzelf gaan zitten. Even voor zes uur komen we weer bij de auto aan en begint het zachtjes te regenen, net op tijd terug.
Donderdag 23 februari
We zijn weer een keer de andere kant op gelopen, wel zijn er veel trimmers en wat wandelaars. De hele week al, het is goed te merken dat het vakantie is en dat het weer meewerkt. Ik hou Maddy weer elke keer vast als er een trimmer aankomt. Maddy is erg hyper en weer wat bijterig.
Vrijdag 24 februari
Ik neem een gevulde dummytas mee
Met de kleine dummy’s van Maddy, een klein apporteerblokje, de kleine konijnendummy, de patrijzendummy en voor het geval dat: de lange lijn. Er is geen GG-training vanavond, dan maar zelf wat trainen, alleen dan voor de jacht. Onderweg op een recht pad, laat ik het apporteerblok, de fazantendummy en de kleine zwart/witte dummy vallen, een stukje uit elkaar. Zelf loop ik door, totdat ik het ver genoeg vind. Ik hou het heel informeel en vooral voor de fun van het halen en brengen van de dummy’s. Ik roep de honden en roep: “vooruit”, en weg zijn ze alle drie. Maddy pakt het apporteerblok en June de zwart/witte dummy. Darcy vindt het wel best en pakt lekker niets. Maddy komt het hartstikke leuk brengen, bijna tot in mijn handen. June uiteraard ook, de patrijzendummy ligt er nog en die gaat June halen. Maddy probeert het uit haar bek te pakken, maar dat laat June niet toe. Ik herhaal deze oefening nog een keer een eindje verder. Ze vinden het helemaal leuk.
“Zoek de dummy’s”
Nog een spelletje, ook voor de fun. Ik breng drie dummy’s het bos in, de konijnendummy, het apporteerblok en de patrijzendummy. Ella houdt de honden vast. Wanneer ik terug kom, laten we ze los en weg zijn ze. Darcy als eerste – de oude vos – en ze heeft ook als eerste een dummy gevonden, de konijnendummy. June vindt er één en Maddy ook, weer het apporteerblok en ze brengt het weer goed bij me. Ik doe het nog een keer en nu heeft Maddy de konijnendummy als eerste gevonden. Ik heb grote moeite dat ze het komt brengen. Ze heeft daar helemaal geen zin in. Uiteindelijk lukt het toch, dit was een brug te ver. Ik wil het goed afsluiten. Ella brengt de konijnendummy een heuvel op en ik lijn Maddy aan met de lange riem. Ze vindt de dummy zo en kan nu geen kant op, dus ze moet het wel afgeven. Ze vinden de spelletjes helemaal leuk. Maar het is wel genoeg geweest. En we wandelen lekker door.
Zaterdag 25 februari
Waar gaan we heen?
Delft, Nieuw-Vennep of toch gewoon Noordwijkerhout? Voor Delft en Nieuw-Vennep vind ik het toch iets te laat. Ik doe mijn laarzen aan en we gaan naar de Sancta. Kan ik wat oefenen op de weilanden, wat patronen lopen en ik hoop wat haasjes tegen te komen. Mijn plannen worden aardig verstoord. De Sancta is dicht, het is nu dus echt zo ver. Het hek is dicht en ik zie een groot kettingslot hangen. Getverderrie, wat nu? toch Nieuw-Vennep? ik ga heel wat anders doen en we rijden naar het Langeveld. Alleen is het hopen dat ik de auto kwijt kan. Dat kan, er is nog een plekje vrij.
De duinen van het Langeveld
Het eerste stuk houdt ik Maddy aan de lijn i.v.m. het prikkeldraad, maar nog belangrijker het fietspad. We gaan lekker van ‘het pad af’. Wat een reeën sporen zien we, er loopt zo een pad met sporen richting het hoge prikkeldraad wat de Waterleidingduinen omheind. En iedereen maar denken dat ze niet meer het hek over gaan nadat ze het verhoogd hebben….. Maddy heeft het goed naar haar zin, sporen, de konijnenholen alles wordt onderzocht. Het is prachtig weer en ik heb mijn camera weer eens mee.
Een konijn
Op de terugweg loopt ze toch meer zélf de duinen in, ze loopt nu ook meer op de wind. Ineens heeft ze het druk, haar neus maakt overuren. “wat ruik ik nu?” hoor ik Maddy’s denken. “Dit ken ik niet”. Ik weet nog niet wat er aan de hand, ja ze heeft het heel druk. Ze ruikt nu echt iets, maar wat? een konijn? En een konijn heeft ze nog niet echt in haar neus gehad. Ja, een dood konijn, dat kent ze wel. Daar heeft ze aan geroken, geplukt en vastgehouden, toen ze pas 8 weken was. Maar een levend exemplaar? Afgelopen dinsdag deed ze echt niets met de konijnen op hele grote afstand. Daar werd ik niet vrolijk van. Om mij een beetje te stangen zei Hen: “heb je toch de verkeerde gekozen Liaan”. “Ach”, zei ze ook, “ze is nog zo jong, dat komt vast wel”.
Helemaal dol
En dan nu! ze is helemaal wild. Ze duikt de struiken in, of er nu dorens aan zitten of niet. Ze denkt dat ze over laag struikgewas kan lopen, maar ze zakt er in weg, dit weerhoudt haar niet op springend verder te gaan. Geweldig om te zien en ik weet nog steeds niet wat ze ruikt. Ze rent om de struiken heen, duikt er weer in en ineens zie ik een konijn uit de struiken rennen. Dus toch een konijn! Druk, druk, druk heeft ze het. Even pakt ze het spoor op van het konijn, maar ze zet niet door en rent toch weer terug naar waar broer konijn uit kwam. Ik geniet hiervan en ben blij dat ze eindelijk haarwild heeft geroken en wat ze er mee doet.
Verder is ze echt heel braaf, met trimmers hou ik haar in de gaten. En met andere honden speelt ze even en wanneer ik door loop en haar roep, komt ze vrij snel. Ik merk wel dat ze nu moe is en ze is dorstig. Dan neem ik aan dat ze thuis meteen instort maar niets is waar. Na het eten pakt ze één van haar speeltjes en speelt nog even liggend in het zonnetje.
June is loops
‘Middags gaan we gewoon naar de duinen met een hele loopse June. Maddy wordt ook veelvuldig verleid door June. Maddy snapt er niets van, wat doet ze toch raar!
Zondag 25 februari
Trainen bij Hubertus
Leuke training deze keer, afwisselend ook. Gelukkig meer apporteer-oefeningen. En kennismaken met het schot, ook niet onbelangrijk. Eerst wat aandacht-oefeningen en volgen. De aandacht verlies ik van Maddy wanneer Steef een heerlijk brokje aan Balda geeft. Maddy is nu helemaal gefocust op de brokjes van Steef. Steef geeft me een paar van haar snoepjes en ik heb de aandacht van Maddy terug. Ook is een kraai in de lucht interessanter dan de baas. Balda en Maddy kijken de vogel helemaal na. Hilda heeft een hele mooie nieuwe tunnel, mooi stevig en deze kan vast gemaakt worden. En het kan het bochtje om en dat vinden de meeste honden toch weer even raar of eng. De rechte tunnel vindt Maddy helemaal leuk, maar als ze de uitgang niet kan zien wordt het een ander verhaal. Maar met een beetje overredingskracht, enthousiasme en een kontje van Hilda gaat ze er toch door. Alle honden vinden het leuk, de ene heeft wel iets meer hulp nodig dan de ander. Ook moet ik met Maddy op een verhoging lopen, om haar te leren dat het helemaal niet eng is om hoog te lopen. Zelf heb ik een beetje moeite om erop te klimmen en Maddy heeft nergens last van, ze vindt het totaal niet eng.
Schieten
Met een alarmpistool. De zoon van Nulkes wordt gebruikt als werper van de dummy. Zodat het schot gecombineerd wordt met iets leuks namelijk het gooien en halen van een dummy. Het schot klinkt, de ratten dummy wordt gegooid en ik zeg: “toe maar”, ga het pakken”. Weg is ze, wel gebruik ik de lange lijn van Steef. Ze snuffelt aan de ratten dummy en onderzoekt het en dan pakt ze het en komt ze er mee terug. Ze loopt mooi op mij af en dan loopt ze me zo voorbij. Ik reageer net wat te laat met het binnen halen van Maddy aan de lange lijn. Ik had wat eerder “hier” moeten zeggen. Nog een apporteer oefening maar dan zonder schot. Wanneer Maddy de dummy heeft afgegeven – weer loopt ze door – moet ik haar weer naast me laten zitten. ik kan nu voorzichtig met een ‘vooruit’ beginnen. Want een eindje verderop, Hilda staat er naast, ligt nog een dummy. Maddy snapt het meteen, pakt de dummy en brengt het keurig. De gewone dummy brengt ze ook gewoon, maar een konijnen dummy of ratten dummy vindt ze erg leuk en wil ze nog even voor zichzelf houden.
Maandag 26 februari
Helaas kan ik niet ‘s morgens met Maddy lopen, jammer want als ik alleen met haar ben, kan ik veel meer oefenen. Wil loopt met alle drie de honden en hij gaat fijn met de auto naar de duinen. Lekker voor Darcy ook.
Een kleine Jack Russel versus een Grote Witte Pyreneese Berghond.
‘s Middags zijn we naar de duinen bij het witte huis geweest. Het is best koud en later miezert het ook nog. Gelukkig komen we niet veel honden tegen. De honden zijn nog aan de lijn wanneer we een Jack Russel tegen komen aan het begin van de wandeling. June begint meteen te janken voor het beestje. Ook zien we nog een Grote Witte hond, ik denk dat June deze niet zo aantrekkelijk vindt want ze kijkt alleen maar, ook nu zijn ze alle drie vast. We lopen wat door het bos, dat vinden de honden leuk. June vindt nog een ruggengraat van een vos denk ik. Twee weken geleden vond June de staart van een vos, en de andere twee waren ook niet weg te slaan van die plek. Vorige week had June een poot in haar bek en nu de ruggengraat. Ben nu al benieuwd wat het volgende week zal zijn.
Dinsdag 27 februari
Heerlijk gewandeld, prima temperatuurtje en vrijwel geen wind, wel is het wat mistig
Ella, ik en de drie hondjes lopen richting trimbaan. We komen één hondje tegen een oude Spaniel van 11 jaar, die nog even met Maddy heeft gespeeld. June heeft geen belangstelling voor hem, hij snuffelt wel wat maar als de baas roept gaat hij weg. We lopen een stukje door het bos, even zie ik dat Maddy zich geblesseerd lijkt te hebben. Ik kijk naar haar rechter achterpoot, Maddy hapt van nijd in mijn hand, maar ik zie niets. Voor de zekerheid hou ik haar even aan de lijn. We lopen nu toch bijna bij het fietspad. Ook oefen ik het lopen in draf aan de lijn. Maar het in draf lopen lukt niet erg, telkens weer loopt ze in telgang. Wel is ze braaf, ze springt niet en bijt ook niet meer in de riem of nog erger in mijn hand. Wanneer we het fietspad oversteken laat ik haar los. Ze rent meteen weg en van een zere poot merk ik niets meer.
Konijnen
Ineens is ze weg, ze rent een heuvel op, June rent haar achterna. Dit moet een konijn zijn, bij de trimbaan zijn er veel meer konijnen. “Rennen ma, ga kijken waar ze zijn”. Ella gaat de heuvel op en ik ren er voorbij, want dit schiet niet op. “Ik moest kijken”, zegt Ella. “Met dit tempo van jou zijn de honden allang richting zee”, roep ik naar Ella. “Mooi is dat”, roept Ella me na. Ik zie Maddy en June rennen, ze hebben het druk. Ook Darcy komt even polshoogte nemen. Maar al snel rennen ze weer richting Ella, Maddy ook. Ze vinden het leuk hier. June gaat er vandoor en Maddy gaat er achteraan, de struiken in met de gemene dorens. Als dat maar goed gaat, daar hoop ik maar op. Het gaat goed, want wanneer ik roep komen ze. We lopen een rondje en we moeten weer een fietspad oversteken, Ella en ik besluiten een stukje af te snijden en gaan even de duinen in. Weer hebben Maddy en June het enorm druk, ze rennen weer de duindoornstruiken in. En ik hoor veel geritsel en gekraak van de takken. We steken het paardenpad over. June en Maddy lopen een stukje verder.
Fietspad oversteken richting de weg
Ineens komt June aangerend, neus over de grond en Maddy er achteraan. Dit gaat niet goed vrees ik. June rent zo richting het fietspad en steekt over, Maddy er achteraan. “Shit”, roep ik. En ik roep June, geen reactie. Weer moet ik rennen, want waar ze nu zijn is het niet safe. Als ze verder rennen gaan ze richting de weg en met een pup erbij is het helemaal angstig. Gelukkig staan ze stil in het duin voorbij het fietspad. Ik geef een grote mond, Maddy kijkt me aan met een gezicht van: ‘nu is baasje echt boos’. En dat ben ik ook. Ik zeg: “gauw terug” en wijs aan waar ze heen moeten. “Ga naar vrouwtje” en dat doen ze ook. Dit was even minder, maar verder hebben de honden het enorm naar hun zin. Ook vinden ze twee keer een dode vogel. Ook Maddy, eerst een Meeuw en later een Houtsnip. En Maddy is nu 28 weken.
Begroeten
Wanneer ik thuis kom kan ze me soms erg enthousiast begroeten. Dat is leuk, maar ze blijft te lang doorgaan. Iets ervan zeggen heeft geen zin, ik probeer het met negeren en dit lijkt te helpen.
Woensdag 29 februari
Op deze laatste dag in februari, schrikkeldag…..
is Maddy ziek. Na de wandeling met Wil en de andere honden én het eten is het mis. Ze moet flink overgeven. Later nog een keer, weer na het eten. Ze is een beetje zielig. In het braaksel zat een ballon, niet de gele van een paar weken geleden maar een rode. Dit moet haar goed dwars hebben gezeten. Ze krijgt nu even helemaal niets meer te eten en Ella maakt rijst en bouillon voor later. Ze slaapt echt de hele middag en is heel rustig. Koorts heeft ze niet 38,1 en dat is normaal. Wat doen we? nemen we haar mee of niet? Ella vindt van wel en ik laat me overhalen. “Maar dan neem ik wel de lange lijn mee en we gaan niet zo lang”. Ella is het daar helemaal mee eens. De lange lijn is ook voor het snaaien wat ze altijd doet. Even laten we haar los, maar als ze weer hout eet, gaat ze weer aan de lijn. Buiten merken we niets meer aan Maddy. Trek heeft ze ook, want de rijst gaat er goed in, een paar licht verteerbare brokjes doe ik erbij. Het gaat goed, het eten blijft erin, ook de avond maaltijden.