Dinsdag 25 oktober
Helaas aan alles komt een eind, ook aan 3 1/2 week vakantie.
Vanmorgen moet ik weer werken, zin? nee. Dus Ella gaat nu ‘s morgens een half uurtje met Maddy lopen aan de riem en ik ga ‘s middags voordat ik met June en Darcy ga lopen. Dan kan ze lekker los rennen. Hier heeft ze nu echt behoefte aan. Want ze kan brutaal en baldadig zijn! Ze bijt nog flink en wanneer ze een grote mond krijgt, wordt ze alleen maar baldadiger. Ik ga naar het Bavoterrein. Helemaal naar de achterkant. Vaak stroomt daar een beekje, wanneer de sluis open is en dan kan ze daar even in poedelen. Maar het beekje staat droog helaas. Het is hier erg modderig en Maddy neemt hier steeds een hap van. Op een gegeven moment ben ik het zo zat, ik pak een dun twijgje en geef een tik bij de volgende hap modder. Dit helpt, eindelijk. Ze gaat steeds meer op onderzoek uit, dat is leuk. Ik loop een weilandje op en achter het hek staan paarden, zo kan ze hier ook mee kennis maken. Maar tot mijn schrik zie ik dat de onderkant van het hek open is. Oeps! Maddy ziet dit ook en kruipt er onder door, ze is heel lenig met hele soepele botjes en ze kan zich helemaal plat maken en dat doet ze ook. Ik schrik en roep haar meteen. Eerst loop ik naar het hek, fout! want ze loopt ze het weiland op. Dan loop ik bij haar vandaan en pak een koekje en zet mijn meest hoge en enthousiaste stemmetje op. Gelukkig ze kruipt weer onder het hek door, terug naar mij. Bij de auto komt er een mooie grote Schimmel voorbij en we blijven kijken. Maddy is helemaal onder de indruk van dit paard.
Woensdag 26 oktober
Ik ga weer naar het Bavo-terrein, maar nu bij de kinderboerderij.
Maddy is erg geïnteresseerd in de reeën en de reeën in haar. Op het smalle pad rondom de kinderboerderij, zie ik dat er een Herderachtige hond aankomt. Maddy heeft deze hond nog niet gezien en ik besluit om haar even op te tillen. De herder komt even kijken wat ik in mijn armen draag en laat haar snuffelen aan Maddy. Ik zet Maddy neer en ze snuffelen nog wat meer aan elkaar. Eerst is Maddy wat verlegen en voorzichtig maar dit laat ze al snel varen. Een leuke vriendelijke herder, leuk dat ze hier mee kennis kan maken. We komen nog een Chiwawa tegen van een bekende scheidsrechter. 
En zie ik daar nu weer die witte Bull Terriër en of een STafford of Argentijnse Dog? ik til Maddy weer op, doe niet bang of gek, gewoon even met haar in mijn armen lopen. De Argentijn komt naar me toe en snuffelt wat. Zijn baas roept haar en ze luistert goed en gaat er weer vandoor. Ik weet het ik ben bevooroordeeld, maar ik heb het niet op dit soort honden. Maddy is nog zo klein, moet er niet aan denken dat er iets gebeurd. Van een vriendin hoorde ik dat op de Jongehondendag een zusje van Maddy flink gebeten is door een 10 maanden oude Weimaraner. 10 maanden! Van Annelies hoorde ik later dat het Jelo is, het teefje met het roze bandje. Echt vreselijk, Jelo is flink gepakt. Zo’n beestje kan hier een trauma aan overhouden, ze is toch al wat voorzichtig en dan wordt ze ook nog gebeten. Zaak is om haar zo snel mogelijk hier uit te krijgen, veel kennis laten maken met andere honden. Jelo was gewoon aan het spelen met haar broertje Guus. Wat moet er van die Weimaraner terecht komen, wanneer ze nu al dit gedrag vertoont.
Het is druk, ik loop veel, eerst met Maddy
en dan weer met de andere honden, werken, trainen, ik probeer mijn blog goed bij te houden, maar ik loop achter. Zo’n pupje kost veel tijd. Ik denk er al enige tijd over na om een hondenbuggy aan te schaffen. Zodoende kan Maddy mee met de wandelingen van de andere honden. Even los en dan weer in de buggy. Ook kan ik zo makkelijker naar allerlei natuurgebieden, waterpartijen. Dit is nu allemaal nog te ver voor Maddy om er naar toe te lopen. Het enige is de prijs, ze zijn best duur. In de voormiddag komt mijn schoonzusje langs met haar twee zoontjes Sam en Noah. Sam heeft een tekening voor Wil (opa) gemaakt omdat hij wat ziek is. Maddy slaapt door alles heen…….
Donderdag 27 oktober
Ik ga maar weer een keer naar de Duindamseslag.
Dit is een druk bezocht gedeelte van de duinen waar ook veel honden komen. Omdat Maddy nog niet geheel is ingeënt ben ik wat voorzichtig met dit duingebied. Maar het is ook belangrijk dat ze wat meer honden en mensen tegenkomt. Het eerste stuk schiet niet op, ze snuffelt veel en dat wil ik nu net niet hier. Ik probeer Maddy kennis te laten maken met prikkeldraad. Dit vindt ik altijd zo moeilijk voor de jonge honden, ze moeten hier mee om gaan, want er staat veel prikkeldraad en gewoon draad in de duinen. Ik heb mijn camera mee en ga naar een mooi stuk duinen achter het prikkeldraad. 
Ik wil hier wat foto’s maken, maar dat lukt maar moeilijk met deze wiebelkont. Er komt van alles hier, honden, wandelaars, trimmers, fietsers. Trimmers vindt ze een beetje eng, ze ging er zelfs vandoor toen er eentje langs rende. Maddy maakt kennis met een vriendelijk Golden Retriever. Eerst is ze weer wat gereserveerd, maar dit is snel over. Ze speelt met een ander hondje, echt ravotten, Maddy vindt het geweldig, rennen (oh het prikkeldraad!), vechten, dan knalt ze weer op haar rug, ze blijven aan de gang. Maddy hijgt ervan. Ik moet ingrijpen, anders wordt het teveel voor dit opgroeiende lijfje. Met moeite gaat het hondje weer met zijn baasje mee. Maddy wordt heel veel bewonderd en aangehaald. Ze is ook een mooi hondje en ze ziet er heel goed uit. Het is een leuke wandeling, ze heeft veel meegemaakt.
In de avonduren kan ze zo baldadig zijn, gewoon niet leuk meer, bijten, bijten en nog eens bijten.
Ik weet nog dat onze eerste Weim Dayan dit ook zo erg deed. Het lijkt wel dat ze van het woordje “nee”, alleen maar wilder wordt. Toch als ik wat aandachtsoefeningetje met haar doe, doet ze dit weer heel goed. Op haar naam reageert ze heel goed, ook op de ‘komen’ fluit. Ik probeer de ‘zit’ fluit ook zo’n 2 x per dag uit. Prima gaat dit. Ze moet het woordje ‘hier’ leren en dit gaat steeds beter. Dit is nu vooral handig als ze weer eens iets in haar bekje heeft en ik wil het eruit halen. Komen doet ze niet en dat zou toch wel handig zijn. Ik oefen al wat met een hele kleine dummy, ik leer ‘vast’ en ‘los’. Dit gaat ook best aardig. Ik probeer haar te leren om de dummy te halen en brengen en geef het commando “apport”. Dit soort oefeningetjes doe ik meestal in de tuin, in het begin van de middag, hierna moet ze slapen en dan ga ik ook even plat. Helaas voor Maddy moet ze nu tijdelijk aan de riem in de tuin. Ze sloopt de hele tuin wanneer ze moet plassen of moet poepen. Takken rukt ze van de struiken af, bladeren en bloemen gaan er aan. Graven doet ze ook en aarde eten vindt ze geweldig. Ella en ik vertelde aan Wil dat ze door de struiken rent en daar het liefst haar behoefte doet. Wil vond het niet erg! Maar nu dus wel, we hebben hem gewaarschuwd. Het ís weer even zo’n periode, straks is dit over en dan kan ze weer overal komen.
Vrijdag 28 oktober
Ella loopt nog steeds een rondje met Maddy ‘s morgens,
vanmorgen is ze met haar naar het dorp geweest, deze afstand kan ze nu best lopen. Wegens succes ga ik weer naar de Duindamseslag. We komen weer genoeg honden en wandelaars tegen. Ze wordt weer veel bewonderd en aangehaald. Ze maakt kennis met een goedmoedige oude Labrador, die vindt alles prima. Maddy wordt steeds overmoediger en springt zelfs een paar keer tegen de rug aan van de Labrador. Deze vindt het goed, maar dit kan bij andere honden heel anders uitpakken, want dit is vrij brutaal. Ook maakt ze kennis met een hele onstuimige jonger reu, kruising Labrador en nog wat gok ik. Deze hond is wel heel wild, maar Maddy is niet snel onder de indruk. Ook komen we paarden tegen. Op het grote parkeerterrein staat een jonge dame haar paard te borstelen en ik vraag of ik er even bij mag komen staan. Ze vindt het prima, Maddy vindt het indrukwekkend zo’n paard. Even later komen er nog twee paarden aan met hun berijdsters. Als ze thuis komt is ze moe, ze eet en valt al snel in slaap. Ze heeft nog steeds last van wat vieze oortjes en rond 24.00 uur heeft ze wat overgegeven. Maar ze is verder niet ziek of zo.
Zaterdag 29 oktober
Ook nu loopt Ella ‘s morgens een rondje, want ik ga met June naar Haarlem, lekker fazantjes opzoeken.
Maddy slaat een maaltijd over, die van 13.30 uur. Ze slaapt nog zo vast, het is zonde om haar wakker te maken. Rond 16.00 uur ga ik met haar naar het Langeveld, wat is het hier toch mooi en vredig. Ik kom een vader met dochter en zoon tegen. Maddy ziet ze komen, ze blijft staan en de haartjes op haar rug gaan iets omhoog. Dit gebeurt vrij vaak. Maar als het meisje Maddy aanhaalt is dat helemaal goed. In het water gaat het steeds beter, haar onderbuikje is al nat geworden. Ze rent, langs de oever van het beekje, over het gras, ze vindt het geweldig en het weer is ook geweldig, het zonnetje komt zelfs even tevoorschijn. Die heb ik nog niet gezien vandaag, alhoewel het helemaal niet koud is. De vader van de twee kindjes van eerder vertelde dat hij reeën had gezien, misschien zien wij ze ook? helaas, wel voetsporen. Ik heb een bumpertje meegenomen, voor het ‘vast’ en ‘los’ en apporteren. Het gaat heel goed vanmiddag. Ze brengt de dummy zelfs bijna helemaal naar me toe, ze laat het halverwege vallen, maar dat geeft niet dat komt wel. Eén keer heeft ze het wel helemaal naar me toe gebracht. We lopen ook nog over een eng, klein bruggetje over het water. Maddy kijkt wat over de rand en vindt het oké. ‘s Avonds heeft ze weer één van haar buien. En aanstaande maandag begint de puppytraining. Toch als ik wat aandachtsoefeningetjes met haar doe, heeft ze ook echt aandacht en vindt ze het leuk om de opdrachtjes te doen.
Zondag 30 oktober
June is niet lekker,
ze heeft overgegeven en heeft buikpijn, ik ga daarom niet naar de jachttraining. Ik besluit een klein rondje te lopen met June en nu kan Maddy ook wel mee. Wat wordt het? Bavo of Sancta, het wordt Sancta. Maddy wordt twee keer op haar nummer gezet door June, zal ook wel komen omdat ze niet helemaal lekker is. In de gang vlak voor het uitgaan, is Maddy heel druk en springt voortdurend tegen June op. Ze wordt het zat en geeft Maddy een correctie, die komt aan. Maddy piept even en laat June met rust. Ook buiten krijgt ze een correctie, ze heeft nu weer volop respect voor haar tante. Maddy rent achter June aan met haar korte beentjes. Ze heeft het er maar druk mee, wel vergeet ze om te snaaien van de grond. We lopen hoofdzakelijk over het gras, ze maakt weer kennis met modder en zakt hier iets in weg. Geeft niets gewoon weer doorgaan. Een heerlijk dapper meisje is het. Op weg naar de auto komt Wil er ineens aan met Darcy. Wil is met de fiets en ze lopen mee tot de auto. Maddy vindt het allemaal leuk. Ik merk aan June dat ze naar huis wil en dat doen we ook. Thuis krijgen ze eten en al snel valt Maddy in een heerlijke slaap en hebben wij even rust!
‘s Middags ga ik naar de Duindamseslag en hier is het altijd druk op zondag.
Het is 16.10 uur, velen gaan nu op huis aan en zo hebben wij een parkeerplekje. Ik til Maddy even op in het begin, het is daar zo’n piesplek, ik kijk nog een beetje uit. Voor het fietspad zet ik haar neer en ik wil oversteken, maar Maddy ziet een Bruin Spanieltje en wil daar mee kennis maken. Ondertussen komen van alle kanten honden met hun baasjes, kinderen en wandelaars aan. Ze wordt bewonderd en aangehaald. “Ik wilde eigenlijk oversteken”, zei ik tegen een bewonderaarster. “Dan moet je natuurlijk niet hier gaan staan met zo’n schattig pupje”. Dat is waar, maar het is oh zo goed voor haar. Een jongetjes gaat bij haar zitten en vindt haar helemaal leuk, blijkt hij zelf ook een Weimaraner te hebben. Zijn ouders komen even later aan. “Oh wat is ze leuk, ik wil er ook graag nog eentje erbij, maar mijn man wil niet”. Hij loopt wijselijk snel door! “Wil je nog een pupje erbij”, vraagt ze aan haar zoontje”. “Ja!”
Maddy loopt goed aan het riempje,
tuurlijk ze probeert ook ver vooruit te lopen, maar dan sta ik stil tot ze weer bij me is en dan beloon ik haar en geef een koekje. Onderweg komen we nog veel wandelaars tegen. Helaas stoot ze haar voorpoot tegen mijn schoen (denk ik), ze springt ook voortdurend tegen mij aan. Ze gilt het uit, zo zielig. Het is niet de bedoeling dat ze zich zó bezeerd aan mijn schoen, het duurt even eer ze weer gewoon loopt. Het miezert en veel mensen lopen met een plu, mooi leert ze dit ook goed kennen. Maddy heeft genoten van de duinen en alle aandacht. Ik vind het al zo schemerig, het is toch pas 16.45 uur? Oh verrek de klok is natuurlijk een uur achteruit gezet. Het is eerder donker, dan mag ik wel opschieten want er staan er nog twee te wachten thuis om te gaan wandelen.
Maandag 31 oktober
Een heerlijke herfstdag en het is een drukke dag voor Maddy en voor mij ook.
Al een paar weken geleden heb ik beloofd om het pupje aan collega Wilma op mijn werk te laten zien. Dit ga ik vanmorgen doen, nu is het nog een pup, maar dat duurt niet lang meer. We gaan naar Lisse en eerst gaan we even lopen in het Keukenhofbos. Wederom verbaas ik me dat het zo groot is en zo mooi. Het is een heel verschil met een paar weken geleden hoe Maddy nu hier loopt. Ze is veel zelfbewuster, kijkt om zich heen, het wordt al een echt dametje. We gaan weer even langs de kleine kinderboerderij, trap op naar boven en daar komen we een andere hond tegen. Ook nog een jonge hond, ze snuffelen wat, maar het andere hondje heeft niet veel belangstelling. Maddy wil weer bijna in een paddenstoel bijten, ik geef weer een flinke tik, moet ook want dit is echt gevaarlijk. Maddy heeft haar behoefte gedaan, ik ruim het netjes op, maar er is geen prullenbak te bekennen! Dan maar meenemen, Maddy vindt het zakje een leuk speeltje en voor ik het weet heeft ze het uit mijn handen gepakt. Potverd…… Ik roep haar naam, nee hoor madam luistert niet. Ik word boos en loop naar haar toe, dit werkt helemaal niet. Uiteindelijk krijg ik haar en het poepzakje toch te pakken. Ik kom mijn tante nog tegen en er komt een grote groep kinderen aan. Ze maken veel herrie en dit trekt Maddy’s aandacht. Ze zit en kijkt er naar. Ook de enge buizen (waterleiding?) trekt haar aandacht. Ze vindt dit wat eng, ik loop er naar toe en ga er op zitten, niks engs aan.
Bij mijn werk merk ik dat ik mijn pasje niet in mijn tas heb, dan maar hopen dat het in mijn jaszak zit.
Bij de receptie wordt Maddy al meteen aangehaald en bewonderd, ze laat het allemaal over zich heen komen. Met de lift naar boven, toch is ze hier een beetje van onder de indruk, terwijl ze het al een keer eerder heeft meegemaakt. Op de afdeling van Wilma, zie ik dat ze in gesprek is met Lidewij. “kijk eens wie ik bij me heb”. “oh”, roept Wilma, “je hebt je pupje bij je”. Maddy wordt meteen in haar armen gesloten. Wilma is altijd zo heerlijk enthousiast. Meteen komen nog meer collega’s kijken, ze wordt bewonderd en aangehaald. “Wat een mooie kleur”, hoor ik veel zeggen. “En wat een mooie ogen”. Lidewij zegt dat ze blij is dat ze even naar Wilma moest, anders had ze Maddy niet gezien. Ze vindt Weimaraners erg mooi en leuk, dit heeft ze al eens eerder gezegd. Vooral de Langhaar vindt ze mooi, maar nu ze Maddy ziet vindt ze een korthaar ook leuk. “Hoe is het karakter”? Tsja wat moet ik hier in het kort over zeggen? “Ze zijn niet makkelijk hoor Lidewij”. “Ze hebben veel beweging nodig”, antwoord Lidewij. “Ja maar ze moeten ook geestelijk gestimuleerd en uitgedaagd worden”. Later in de auto besluit ik het boek over de Weimaraner aan haar uit te lenen en het blad ‘Onze Hond’. Hier staat deze maand een artikel in over de Weimaraner. Mannen vindt Maddy leuk, dat is duidelijk. Alex haalt haar aan, een lange man, Maddy springt tegen hem op en hij krijgt bijna een neusbijt. Ook Bert vindt ze leuk. Dat is bij onze honden nog wel eens anders geweest, vaak waren ze wat gereserveerd naar lange mannen toe. Ik loop nog even naar mijn eigen afdeling en dan is het genoeg, tijd om naar huis te gaan. Ik geef haar in de auto wat brokjes en ik besluit even te stoppen bij de spoorwegovergang, waar ik voorbij kom. Maar geen trein. Ook de koeien staan niet dichtbij, dus geen ontmoeting met deze dieren. Thuis krijgt ze de rest van de brokken en nu stort ze echt in. Wel heb ik haar nog even gewogen: 11 kilo.
‘s Middags loopt Ella een rondje, ik heb mijn poten al uit mijn lijf gelopen, dus hier ben ik heel blij mee.
Vroeg eten en naar de puppycursus. Met June heb ik hier ook getraind t/m GG B. Leuk om hier weer te zijn, het voelt vertrouwd. Er zit een Mastiff van 12 weken in de groep, een Labrador van 8 weken, 2 herders die al iets ouder zijn, dat geldt voor nog een hond en voor een Border Collie. We hebben wat komen oefeningetjes gedaan, dit ging heel goed. En we moeten de aandacht trekken van de honden met het speeltje. Dit is moeilijk. Maddy heeft alleen aandacht voor de andere honden en voor het gras en modder. In ieder geval niet voor mij en helemaal niet voor het speeltje. Ik dacht dat ik het iets makkelijker zou krijgen met Maddy, iets makkelijker dan June. Ik ben een illusie armer, want ze is net zo druk! Uiteindelijk lukt het om Maddy’s aandacht te vangen. Ze pakt het speeltje en wordt meteen wild. “Oké zegt Riny, ze gaat meteen over de top”. “Maak je maar groter, dan heb je meer overwicht”. Verrek het helpt. “Jij moet het hebben van mentale kracht, want als ze straks groot is, sleurt ze je zo over het veld”. Ik ben klein, maar ik laat dit niet zo snel gebeuren, dacht ik stiekem. Maar ze heeft wel gelijk. Ik moet los/vast leren, hier ga ik thuis meer aan werken, heb nu ook een beter idee hoe. Ik vond het een nuttige, wel heel korte les. Riny is duidelijk en legt het goed uit. En volgende week neem ik een ander speeltje mee! Maddy heeft de rits van de bench in de auto gesloopt, dus die loopt er straks uit en dan is ze vrij in de achterbak. Onderweg gebeurt dit ook, maar ze gaat heel braaf liggen.
Dinsdag 1 november
Vandaag is Maddy 12 weken en 4 weken alweer bij ons en het kleintje is al aardig in onze roedel verweven.
Vandaag is ook Ella jarig en viert het alleen voor de familie, die is niet zo groot, omdat mijn moeders familie in Duitsland woont. Darcy en June maken vaak een enorm kabaal als er iemand komt, Maddy (nog) niet. Zij kijkt het allemaal aan met een blik van: hoezo al die commotie? houden zo Maddy. Als de eerste visite binnen is mag Maddy uit de bench en ze is braaf als de rest van de visite binnen komt. Ze laat zich heel gewillig aanhalen en gaat heerlijk verder slapen in Darcy’s mand. De andere honden zijn wat minder braaf, ze gaan niet in de mand en blijven bij de visite. Ik besluit om eerst met de grote meiden te lopen, tegen mijn gewoonte in, zij willen echt weg. Omdat Wil de afgelopen dagen binnen moet blijven, vanwege een luchtweginfectie en hoge koorts zondag, hebben ze veel minder beweging gehad. Ella heeft alleen naar de Bavo gelopen. Aan het gedrag is dit best te merken.
Rond 17.10 ben ik met Maddy in de duinen. Raar want het is al iets schemerig.
Ik ga naar het bos bij de trimbaan en zet de auto bij het voormalig hondenpension neer. De bench is kapot en Maddy is los in de achterbak, het gaat heel goed. Ik geef het commando: “blijf”, als ik de achterbak open doe. Hier ben ik altijd heel streng in, ze mogen niet zomaar uit de auto springen. Maddy vindt het bos leuk, al die bladeren in de meest schitterende kleuren. Een eindje voor het fietspad lijn ik haar aan, ik laat haar zitten met de fluit en het meisje doet het gewoon! Ik besluit toch even over te steken naar het wandelpad rondom de trimbaan. Het eerste stuk is genoeg verwijderd van het fietspad, er ligt een flinke brede rand tussen met struiken en bomen. Ik laat Maddy los, het is nu echt bijna donker. Er komen twee grote Berner Senners aan en Maddy wordt aan alle kanten besnuffelt door die twee. Ze zijn heel braaf de Berner Senners, goede ontmoeting, want natuurlijk is Maddy hier toch van onder de indruk. Weet je wat ik ga een stukje de stuiken in, ik zie een voetspoor lopen en volg dat. Nu wordt het spannend voor Maddy, spoortjes, geurtjes, een onafgemaakte hol van een konijn. Ze ruikt en snuffelt, volgt de spoortjes van de konijnen. Ik laat haar kennismaken met een reeënspoor, ik zie namelijk voetsporen van een ree. Maddy vindt het helemaal leuk, uiteraard houd ik haar nu heel goed in de gaten, want met het volgen van het spoor loopt ze wat verder van me vandaan. En nu het bijna donker is wil ik haar natuurlijk niet kwijt raken. “Dat je dat durft”, zegt Wil later. “Maar ik weet wel wat ik doe hoor”! We komen op een stuk duinzand, Maddy krijgt de kolder in de kop, rent rondjes, springt, rent weer rondjes. Ik loop weer naar het wandelpad, het is genoeg geweest. Ik lijn haar nu aan, want het fietspad loopt nu vlak langs het wandelpad, we steken over en lopen door, een nu donker bos, naar de auto. Moe en voldaan. Thuis krijgt ze eten, de visite is weg en even later komen mijn broer en schoonzus met hun twee zoontjes. Maddy springt wel op tegen de kids, Sam is niet zo’n probleem, hij is al 6, al vindt hij de scherpe tandjes natuurlijk niet leuk. Met Noah is het oppassen, hij is bijna 2, als Maddy tegen hem opspringt valt hij om. Maar eigenlijk is ze best zoet, ze is ook moe en slaapt veel.
Wil heeft vanmorgen een rondje aan de riem gelopen met Maddy. En Wil vertelde dat Maddy een Roodborstje heeft gezien, ze loerde naar het vogeltje en nam een sprong! Dit doet me goed, ze heeft nu toch wat meer aandacht voor de vogels.
Woensdag 2 november
Ella loopt een rondje aan de riem, ik merk nu dat ze weer wat magerder wordt.
Ze is weer wat gegroeid en haar rug wordt langer. We besluiten om het voer iets op te voeren naar 180 gram per dag. Vanmiddag ga ik met Maddy naar het strand van Langevelderslag met Daniëlle, Sam en Noah. Heerlijk weer vanmiddag het zonnetje schijnt uitbundig. Mijn neefjes hebben het reuze naar hun zin en Maddy ook. Ik kan merken dat ze al kennis heeft gemaakt met de zee, ze stapt er nu best makkelijk in. Ze pakt een stokje uit het water, die ik erin heb gegooid. Wel eet ze weer van alles op, schelpen, hout, alles wat enigszins eetbaar is in haar ogen. Zou me niets verbazen als ze vanavond moet overgeven of diarree heeft. Ze rent achter Sam aan, maar Sam vindt het een beetje eng. Ze springt weleens tegen Sam op en probeert hem te bijten met haar scherpe tandjes en dat vindt hij uiteraard niet leuk. Sam rent hard weg, Maddy rent er hard achteraan. “Ik vind haar een beetje eng”, zegt Sam. Ik wil een foto van hem met Maddy maken, maar dat lukt niet erg. Sam houdt Maddy vast aan het riempje, maar Maddy is al best sterk en sleurt Sam aardig mee. Maddy heeft het zo naar haar zin, ze rent en rent rondjes. Ze komt allerlei honden tegen, echt vriendelijk honden. Maddy mag best veel, de honden vinden het best. Als ik het genoeg vindt, ze is tenslotte pas 12 weken en ik wil niet dat het al te wild word, probeer ik in te grijpen. Dat valt niet mee, ze rent gewoon met de hond mee en ik moet alles uit de kast halen om haar terug te krijgen. Normaal gesproken luistert ze heel goed, vooral op de fluit. Noah en Sam hebben nog even samen Maddy vast gehouden, dit levert mooie plaatjes op. Noah geniet ook met volle teugen, wel is hij een beetje lui en wil veel opgetild worden. Na de strandwandeling hebben we nog koffie gedronken en de jongens hebben ijs gegeten. En Maddy viel als een blok in slaap op mijn schoot. Thuis heeft ze het ook helemaal gehad en droomt na het eten over zand en zee.
Vrijdag 4 november
‘s Morgens heeft Maddy aan de riem gelopen met Ella. Om 13.30 uur moeten we bij de dierenarts zijn voor de laatste inentingen dit jaar voor Maddy.
Wel laat ik haar ook nog inenten tegen Rabiës, maar dat doe ik over ongeveer een maand. Ik maak haar dan meteen klaar voor Engeland. Dat betekent over weer een maand nog een keer een Rabiës inenting en dan wordt haar bloed onderzocht of er genoeg antistoffen inzitten, een half jaar wachten en dan mag ze mee naar Engeland. Ik schrijf dit nu op en ik realiseer me dat dit niet meer hoeft. Het bloed hoeft niet meer onderzocht te worden, het wordt afgeschaft, maar ik moet dit nog even nagaan. Afijn ze krijgt haar inentingen tegen Weil, hondenziekte, Parvo, Kennelhoest (apart neusinenting). Ook moet ze nog een keer een wormenkuur hebben, maar hier wacht ik een paar dagen mee, niet alles tegelijk. We nemen ook meteen Darcy en June mee, zij hebben veel ervaring bij de dierenarts helaas en vinden het er niet zo leuk. June en Darcy moeten ook hun jaarlijkse entingen hebben. Maddy is nog onbevangen, Wil gaat mee om te helpen, drie honden is iets te veel. Wanneer ik June en Maddy vast heb gaat dit prima. Wanneer ik Darcy en Maddy vast heb, wordt Maddy vervelend. Ze daagt Darcy uit en blaft naar haar. Wanneer de oudere dames klaar zijn breng ik hun naar de auto, zo wordt Maddy ook wat rustiger. Maddy is nu: 10.2 kilo. De injectie wordt gegeven en weer piept ze iets, maar lang niet zo erg als de vorige keer, de neusspray vindt ze niet zo prettig, verder is ze braaf. Ze ziet er heel goed uit en alles is goed.
Rond 16.00 uur ga ik met Maddy naar het bos van Duindamseslag,
ik rijd naar een kleine parkeerplaats verder op. Maddy is wat afwachtend, er komen 2 wandelaars met die stokken aan en ze duikt zelfs een beetje weg. Oké wat is dit? Wel loopt ze overal doorheen, ze loopt ook weg van mij en ze wordt weer wat baldadiger, ik probeer het aan te pakken. Even later komen we twee wandelaars tegen die we vorige week ook gezien hebben. “Ah daar hebben we het pupje van vorige week weer”, zegt de man. Hij haalt haar aan en moedigt haar aan om te spelen. Maddy heeft maar een half woord nodig en neemt de uitdaging graag aan. Ze zijn aan het stoeien die twee! We komen nog een trimmer tegen en ik maak een praatje met hem en op de terugweg komen we nog een man met een hond tegen. Deze hond blijkt pups erg leuk te vinden en daagt Maddy uit. Hij gaat aan de haal en Maddy er achteraan. Maddy rent twee keer keihard achter hem aan en dan vind ik het genoeg. Genoeg gerend. ‘s Avonds heeft ze weer één van haar baldadige buien, niet normaal meer. Sinds donderdagavond slaapt Ella niet meer beneden en het gaat heel goed.
Zaterdag 5 november
Ik ga met June al vroeg naar Delft en Ella loopt met Maddy.
Rond 12.00 uur komt mijn broer en Noah even langs. Goed voor Maddy weer die kleine jongen over de vloer, ik moet wel oppassen dat Maddy niet tegen hem aan springt. Rond half 4 ga ik met Maddy naar de Sancta, hier ben ik nog maar één keer met haar geweest. We lopen over de drassige weilanden en Maddy neemt weer happen gras en modder. We komen een Argentijnse dog tegen, wat een lieverd, hij vindt Maddy helemaal leuk en dit is wederzijds. Wanneer ze weg lopen rent Maddy er achteraan. Ook hebben ze een King Charles Spaniel bij zich, Maddy wil ook met deze hond spelen, rent en springt over hem heen, duikt op zijn rug. Dan vind ik dat ik moet ingrijpen, dat heeft ze niet te doen. Maddy heeft het weer heerlijk naar haar zin hier.
‘s Avonds ís ze bezig, ik ben weer het bijtslachtoffer en ik word het zat. Ik probeer haar te corrigeren, maar het helpt niet, ze wordt alleen maar wilder lijkt het wel. Ze kan echt een hele harde kop hebben. Ik probeer me groot te maken, door te gaan staan, ik loop weg en ga ergens anders zitten, dit lijkt te werken. Ik kijk naar haar tandjes en kijk of er al een teken van een volwassentand te zien is……..
Zondag 6 november
Wat een avontuur heeft Maddy vandaag beleeft.
Ze is mee geweest naar Hubertus in Den Haag. Wil en Maddy gaan mee om naar de training van June te kijken, maar vooral voor de socialisatie van Maddy. Ze vindt het allemaal geweldig, wat een aandacht krijgt ze. Velen aaien haar, geven haar complimentjes dat ze zo mooi is. De mooie – nog blauwe ogen – worden bewonderd. Wil gaat nog even naar de puppentraining kijken met haar. Louise neemt haar nog even op schoot, Steef ook, want ik moet even naar het toilet. Al die mensen in het groen, groot, klein, wat is dit goed voor haar. Ze maakt kennis met veel honden, ze vindt het allemaal leuk en de honden zijn allemaal vriendelijk. Ik ben geen verkeerde hond tegengekomen. Ture van Frits vindt ze leuk en Mauro helemaal. Mauro is zo braaf, hij laat het allemaal maar over zich heen komen. Maddy rent na afloop van de les met haar korte pootjes achter Mauro aan.
Na de training stort ze langzaam in, ik neem haar op schoot en het licht gaat helemaal uit, ze heeft alleen maar geslapen, heel zoet is ze. Thuis heeft ze ook veel geslapen, ik ben wel nog eventjes met haar weggeweest. En vanavond droomt ze over dummies, groene mensen en allemaal jachthonden.
Maandag 7 november
Ze spelen samen!
June en Maddy hebben gisterenavond voor het eerst echt gespeeld. Na de puppytraining zoekt June echt toenadering met Maddy, daagt haar uit om te spelen. Eerst is Maddy heel voorzichtig, ze weet niet zo goed wat ze hier mee aan moet, maar al snel spelen ze samen. ‘s Avonds laat nogmaals, ik dacht nog even Holland’s Next Top Models te kijken, maar de honden dachten daar anders over. Weer daagt June Maddy uit om te spelen, het wordt steeds wilder en ze weten niet van ophouden. Ze maken alleen veel herrie, veel gebonk op de vloer, uiteindelijk vind ik het echt genoeg en haal ik ze uit elkaar. Het is slaaptijd dames.
Eerder op de avond zijn we dus naar puppytraining geweest.
Madison heeft wat gespeeld met andere puppy’s, maar ik heb het afgekapt, want ik wil even goed haar aandacht vasthouden. We hebben weer komen oefeningen gedaan en lopen naar een houten vlonder. De bedoeling is dat ze hier gewoon naar toe lopen en geheel uit zichtzelf erop gaan staan. Dit doet Maddy, de houten vlonder wordt helemaal bestudeerd en wanneer ze erop staat, moet ik het commando “zit” geven en dit doet ze keurig. We hebben dit nogmaals gedaan.
Maddy heeft wel 3 keer een snauw van een iets oudere Mechelse Herder gekregen. Ze gaat er bij zitten en kijkt de Herder verontwaardigd aan. Ik laat het even zo, maar Riny ziet het en vindt het beter dat ik afstand neem van de Herder. “Maddy heeft het nu echt niet naar haar zin”, zegt de trainster.
‘s Morgens heb ik met June en Maddy gewandeld.
June heeft wat last van haar oog en ik wil niet dat ze zo ver loopt. Het gaat heel goed samen. Wel ben ik me rot geschrokken, net voorbij het fietspad schiet het halsbandje open. Met wat moeite lok ik Maddy richting voetpad, gelukkig lukt dit. Wil heeft dit gisteren ook meegemaakt en hij heeft me gewaarschuwd. Ik was het helemaal vergeten en heb gewoon weer dit bandje omgedaan. Dit gebeurt niet meer. ‘s Middags heeft Wil met Maddy aan de riem, en een leren halsband, gelopen.
Maddy lijkt verder geen hinder te ondervinden van de inentingen van vrijdag.
Dinsdag 8 november
Vandaag weer werken en ik sta vroeg op,
ik geef Maddy meteen de wormenkuur, Profender voor honden die 10 kilo wegen, dit moet een half uur voor het eten gegeven worden. Nu de komende dagen goed de ontlasting in de gaten houden. Ze krijgt nu 190 gram Proplan kip en rijst per dag. Ella loopt in de ochtend met Maddy aan de riem. En ik ga rond 15.30 uur met Madison naar de Duindamseslag, het is niet zo heel druk. Wel heeft ze nog even gespeeld met een Vizla Draadhaar. En een paar mensen hebben haar aangehaald. Maddy gaat op avontuur, ze loopt verder en verder bij me vandaan en loopt zelfs het prikkeldraad onderdoor. Dit is altijd zo eng in het begin. Dit moeten ze echt leren om hier mee om te gaan, meestal laat ik ze ermee kennismaken aan de riem. Maar vaak komen ze er mee in aanraking en dan weten ze echt goed wat dat prikkeldraad nu is. Ik heb wat oefeningetjes gedaan, komen op bevel, zit, af, zoeken. Ze vindt het leuk om dit te doen.
Woensdag 9 november
Doordat ik met June naar de dierenarts moet, loop ik later met Maddy. Ella loopt ook een keer mee en dit is zelfs de eerste keer dat we met z’n drieën in de duinen lopen. Naar Ella luisteren doet ze nog niet helaas. Het is rustig, komt ook omdat het al bijna donker is. Maddy heeft een energie en ze heeft gerend. Een vrolijke meid is ze.
Donderdag 10 november
Vanmorgen heeft Ella met Maddy naar het dorp gelopen.
En om 13.00 uur brengen we mijn neefje Sam naar school en ik neem Madison weer een keer mee. Sam vindt het springen en bijten van Maddy een beetje eng, we moeten hier nog beter op letten. En ik zeg tegen Sam dat hij zich groot en sterk moet maken en “foei” moet zeggen. Sam is daarna wat stil, volgens mij denkt hij hierover na. Maddy vindt al die schoolkinderen maar wat leuk. Een jongen loopt een stukje met me op en hij vraagt: “is je hond blind?”. “Waarom denk je dat”, vraag ik aan hem. “Ze heeft van die lichte ogen”. Ik vertel aan hem dat ze nog een pupje is en dat ze daarom van die lichte ogen heeft. Bij school kom ik Vera tegen, een trainingsmaatje. Zij vraagt of ze zondag achter mij aan mag rijden als we naar de winterwerktest rijden in de Ruiven in Delft. Ik vind het prima en we mailen nog om hierover afspraken te maken.
Ik ga ‘s middags weer een keer naar het Langeveld.
Helaas is het weer helemaal omgeslagen van zonnig naar nevelig. Ik probeer weer om Maddy het water in te krijgen. Het water staat beduidend lager dan de vorige keren. Ook zie ik nu zo duidelijk het verschil met de laatste keer dat ik hier was. Maddy is zo gegroeid, ze rent over het gras, rent door het bos en loopt veel verder bij me vandaan. De honden mogen hier niet los en ik heb als excuus, mocht ik een boswachter tegenkomen, dat ze nog maar een klein pupje is. Maar volgens mij kan ik dit excuus niet meer gebruiken. Ik loop door een greppel naar de overkant en lok Maddy naar me toe, ze komt door het water gerend naar me toe. Maar het gaat nog niet van harte. Ik doe dit nog een keer. Ze heeft een aardig nat buikje nu. Ze heeft het hier weer geweldig naar haar zin, we komen een paar wandelaars tegen. Op weg naar de auto, vlak bij de uitgang is ze weer in één van haar baldadige buien en net op dat moment komt er een wandelaar aan. Ze rent naar hem toe en springt tegen hem op, gelukkig vat hij het goed op.
June speelt ‘s avonds weer met Maddy,
het is zo leuk om te zien. Ze pakt een speeltje en nodigt Maddy uit om hier mee te spelen. Ze biedt het speeltje aan Maddy aan. Maddy vertrouwt dit niet helemaal. Ze heeft hiervoor wel eens een snauw gehad. Dan lag een speeltje bij June, Maddy wilde het pakken, dit mocht niet van June en een snauw kon ze krijgen. Maar nu begint June zelf en dat is andere koek. Later neemt ze de uitdaging toch aan.
Vrijdag 11 november
Maddy heeft meer beweging nodig, ik denk dat ze ‘s morgens ook gewoon even los moet lopen.
Vanmiddag zijn we naar de Bavo geweest, even weer naar de kinderboerderij. Gek, hoe ze nu toch alles weer opneemt, we zijn hier tenslotte al meer geweest. Het lijkt wel of ze nu meer bewuster bezig is met haar omgeving, in plaats van steeds met haar hoofd richting grond om te snaaien. De geiten en de kippen vindt ze erg interessant. Honden ook, wanneer de hond waarmee ze net heeft kennisgemaakt door wil lopen, loopt ze er net zo makkelijk achteraan. Ik kan roepen en fluiten wat ik wil, ze komt niet. Gelukkig blijft de eigenaar staan en kan ik haar aanlijnen.
Eén ding is heel prettig nu ze meer speelt met June, wij worden minder als speldenkussen gebruikt. Bij June past ze ook wel op dat ze niet te ver gaat, zou June toch duidelijker dan wij zijn?
Zaterdag 12 november
Het is een mooie ochtend, maar best fris.
Maddy en ik lopen in de duinen van de Duindamseslag, zaterdag en dat betekent veel wandelaars, trimmers, Nordicwalkers en honden. Dit is goed voor Madison, ze wordt weer veel bewonderd en aangehaald, ze speelt met honden, het gaat allemaal prima. Ook komen we een paar dames tegen en eentje zegt: “oh een pupje wat schattig”. Maddy vindt de dame(s) ook leuk en springt tegen haar op. “Nee niet doen, dit vind ik niet leuk”. Is ook niet leuk, denk ik bij mezelf, maar het is wel een pup! Maddy loopt net ze makkelijk met de wandelende dames mee. Ik besluit toch te roepen en te fluiten en ze laat me deze keer niet voor joker staan, ze komt. Maddy is een beetje tam vanmorgen, net of ze nog niet helemaal wakker is. Ze luistert heel goed, heeft niet één van haar buien. Die heeft ze ‘s avonds weer wel, ik probeer haar aan te pakken, pak haar in haar nekvel niets helpt. Ze wordt alleen maar baldadiger, ik zet haar twee keer buiten, maar daar lijdt ze ook niet echt onder. Ze heeft zo’n harde kop. Wil bemoeit zich er weer eens mee, terwijl hij even daarvoor had gezegd dat het iets is tussen Maddy en mij is. Hij pakt Maddy in haar nekvel, ze piept en piept, dit vind ik niet de manier het is te bruut, ik wil het toch anders oplossen. Tuurlijk moet ze zo nu en dan terecht gewezen worden, maar niet zo.
Ook zijn we even naar de Hano geweest,
ze heeft weer aan de kluiven en koekjes geroken en is echt heel braaf. Ook hebben we even bij de konijnen en vogels gekeken. De vogels vindt ze interessant, ze staat er een heel tijdje naar te kijken. Later zie ik in de voortuin een Merel wegschieten onder de struiken door, Maddy ruikt dit. Haar neus gaat omhoog en ze is echt bezig met de Merel. Mooi om te zien. Rond 16.00 ben ik even naar de kinderboerderij van de Bavo geweest. Ze heeft nu haar energie weer helemaal terug, ze rent en vliegt over het gras. En de geiten vindt ze zo leuk, ze blijft echt een tijdje voor het hek staan.
Zondag 13 november
Hier kan ik kort over zijn, want ik heb Maddy bijna niet gezien.
Ik ben de hele dag weg geweest met June voor de winterwerktest. Wil heeft ‘s morgens met Darcy en Maddy gelopen, hij is naar de Bavo gegaan en dat ging heel goed vertelde hij. Ella heeft ‘s middags gelopen. We hebben geen wormen meer gezien in de ontlasting dus is ze nu denk ik wormenvrij, een heel prettig idee. Ik denk wel dat ik over een maand of 2 nog een keer een wormenkuur geef. Ze krijgt nu 200 gram Proplan Zalm en Rijst per dag. En ik zie dat Maddy een tandje in het ondergebit mist, de middelste snijtand. Gaat ze nu al wisselen? worden mijn gebeden gehoord?
Maandag 14 november
Maddy rent en vliegt over de paden, door het zand, over heuveltjes, door struiken en helmgras, over paardenpaden, ze geniet met volle teugen van de duinen en het afwisselende terrein.
Ze vindt alles leuk, helemaal nu ze op stap is met haar tante June. June is het helemaal en ze rent haar overal achterna. Wat June doet, doet Maddy ook, wel hou ik het stevig in de gaten. Wanneer June té ver loopt, staat ze halverwege stil en kijkt naar mij, ik roep haar dan en dan rent ze naar mij. Dit gebeurt vooral op de terugweg, ik merk dat ze moe wordt. We komen alleen maar lieve, leuke honden tegen. Eerst een zwarte Labrador kruising en later een Golden Retriever. Wat een schat is dat, ze gaat op haar rug liggen voor Maddy, rolt op de andere zij, ze vindt Maddy helemaal leuk en Maddy vindt haar heel leuk. June is ergens anders in het bos bezig, zij is op muizenjacht. Even komt ze kijken wat er aan de hand is, ze ziet dat iedereen bezig is en weg is ze weer. Ik praat wat met de eigenaar en even later komt June terug en blijft aan de kant zittend kijken hoe de Golden en Maddy spelen. Op een gegeven moment vind ik het genoeg en wil verder, ik lijn Maddy aan, anders gaat ze net zo makkelijk achter de Golden aan. Nu zie ik pas dat June iets in haar bek heeft en hup zo laat ze een muis op de grond vallen. Heel fijn June, je hebt succes gehad dus met die oude boom. Ik weet niet zo goed hoe en waarom het gebeurd, maar ik pak de muis en Maddy wil eraan snuffelen en June grijpt in. Dit is haar muis, Maddy krijgt een snauw en piept de hele boel bij elkaar. Ik kijk of er iets is, helemaal niets dus, de piepert.
Onderweg doe ik ook wat aandachtsoefeningen.
Een stukje volgen met June en dan met Maddy. Ze moet eerst zitten, ik probeer haar aandacht te trekken met een snoepje en ze volgt keurig. Ik hou me hand niet laag, gewoon bij de zak waar de koekjes in zijn. Ik volg niet zo lang en wil het goed eindigen. Als we het fietspad zijn overgestoken laat ik Maddy nog even los. Wel laat ik ze allebei zitten bij het fietspad en gebruik de zitfluit, dit gaat al heel goed. Ik heb genoten van beide hondjes in de duinen en Maddy is kapot, ze slaapt heel lang. Ik zie dat ze nog een snijtandje in het ondergebit mist.
Ella loopt ‘s middags even met Maddy aan de riem, want om 19.00 worden we weer verwacht op de puppycursus. Maddy speelt met de Mastiff, de Russische Herder en met het Labje. Ze heeft totaal geen aandacht voor mij of het speeltje. Eerst staan we in de kring en vertellen hoe het is geweest afgelopen week en daarna mogen we spelen. Dit lukt niet, ze wil naar de andere hondjes toe! Ik neem volgende week iets anders mee. We doen weer twee keer de komen oefening en terwijl we wachten laat ik Maddy niet meer met de andere honden spelen, ze moet echt meer aandacht voor mij hebben. Dit lukt steeds beter, ik laat haar niet meer gras of modder eten en ook niet graven! Ik pak haar in haar nekvel en dit komt aan. De komen oefeningen gaan heel goed, de tweede keer mag zonder riem. Wel is ze de tweede keer weer wild wanneer we klaar zijn met de oefening. We oefenen hoe we een pilletje moeten geven. Ik heb dit natuurlijk al gedaan met de wormenkuur. Ze spartelt wel iets tegen, maar het lukt prima. We staan weer in een kring en we moet één voor één een rondje wandelen om de kring heen en pupje mag niet trekken. In het begin doet Maddy het heel goed, ik heb even de aandacht met een koekje gevraagd. Wanneer ze merkt dat ik niets meer in mijn handen heb, gaat ze meer snuffelen en wil naar de Labrador toe. Maar ik ben tevreden, ook het spelen gaat nu beter, ze heeft nu wel aandacht. Al met al een druk begin en een goed einde.
Ik was even boven en toen ik weer de kamer in kwam lag mevrouw heerlijk languit op de bank, de boef. Voor het slapen wil ik nog even lekker rustig Holland Next Top Model kijken, daar denken June en Maddy anders over. June komt haar mand weer uit en wil spelen met Maddy, weg rust.
Dinsdag 15 november
Ik geniet altijd van de vroege ochtenduren.
Ik sta doordeweeks vroeg op, rond 06.00 uur, de rest ligt nog te slapen, de honden liggen heerlijk in hun mandje en slapen rustig door. Voor de nacht krijgen ze altijd een fleecedekentje over zich heen, dit is er ‘s morgens natuurlijk af en ik leg het weer lekker over hun heen en ze knorren van genoegen vooral June. Broodje eten met koffie en ondertussen kijk ik tv, meestal naar uitzending gemist. Heerlijk rustig, althans dat was het tot een week of 5 geleden, toen kwam Maddy in ons leven. Nu is het een stuk hectischer, Maddy wil meteen de bench uit wanneer ik beneden kom, dan moet ze natuurlijk plassen en ik maak haar eten klaar dat uit Brinta met melk en wat brokken bestaat. Vervolgens wil ze weer naar buiten, voor de grote boodschap en daarna is het tijd voor spelen. Dit doet ze niet alleen, ik moet meespelen. Maar sinds kort weet ze zichzelf prima te vermaken, na het eten speelt ze even en dan valt ze al snel weer in slaap. Ze gaat niet in haar bench liggen, maar op de kussen die vóór in de kamer ligt. Zo kan ik tegenwoordig toch weer betrekkelijk rustig ontbijten en geniet weer van de ochtenduren.
Ik ben met Maddy naar de trimbaan in Noordwijk geweest, Ik zet mijn auto bij het pension op de Duinweg neer, ik loop een stukje door het bos en zo loop ik naar het achterste gedeelte van de trimbaan, daar waar ik ook zomers loop tijdens het broedseizoen. In het bos komen we een hond tegen en Maddy vindt haar weer helemaal geweldig, zo geweldig dat ze niet meer met me meegaat. Ik roep en fluit, nee hoor, ze loopt steeds verder met de hond en het baasje mee. Ik ren er naar toe en probeer haar te pakken, ze rent er hard vandoor en pakt nog een papiertje. Nu krijg ik haar helemaal niet meer te pakken. Even loopt ze een stukje met me mee, maar rent dan toch weer naar de andere hond. Het baasje van die hond pakt Maddy bij haar halsband vast, want anders gaat het echt niet lukken. We zijn vlak bij een fietspad en ze loopt even aan de riem. Op de trimbaan laat ik haar weer los, hier ligt veel zand en dit vindt ze leuk. Ik besluit een rondje te lopen en loop een gedeelte over het zand. Een feest vindt ze dit, ze rent en rent. Wordt ook weer wat baldadig en ik probeer dit in te dammen. Ook staat hier draad en ik laat haar daar mee kennis maken. Met een koekje lok ik haar het draad onderdoor en ik herhaal dit een paar keer, daar waar het draad erg laag staat. Hopelijk helpt dit. Ik loop nog even naar een plek waar veel konijnen zijn en Maddy snuffelt hier druk over de grond. Voor een konijnenhol heeft ze niet veel belangstelling. Het is al schemerig en tijd om naar huis te gaan. Thuis stort ze in en slaapt. De grote meiden ook trouwens. ‘s Avonds is ze weer flink bezig, bijten, aanvallen, maar ook speelt ze met haar speeltjes. Waar is June wanneer je haar nodig hebt? ze slaapt en voelt niets voor spelen.
Woensdag 16 november
Ella laat Maddy nu ook meer los, gisteren is ze naar de Bavo geweest en nu naar een ander park.
Ze luistert goed naar Ella. ‘s Middags ga ik naar de Sancta, ik loop over het natte gras, langs sloten en over weilanden. Met de sloten gaat het goed, ze hebben hoge kanten, maar Maddy kijkt uit. Ook stappen we nog even het water in, daar waar de slootkant laag is. Het water is erg koud. Ik ben alvast begonnen met veldwerk, nee hoor geintje. Wel heb ik een beetje gerevierd over de weilanden. Kijken of ze goed met me mee loopt. Ze vindt het wel een beetje vreemd wat vrouwtje doet. Rennen naar rechts, met de arm wijzend naar rechts en dan weer naar links, ze staat er op een afstand naar te kijken. Toch rent ze met me mee, wanneer ze uitgekeken heeft van een afstand. Op het andere weiland hebben we de wind goed voor ons en Maddy rent voor me uit en nu doe ik hetzelfde. Ze rent zelfs een beetje mee.
Ik zie al een definitief tandje verschijnen in het ondergebit en haar oren zien er een stuk beter uit. Ik probeer het elke avond of om de avond schoon te maken. Ze heeft in ieder geval niet meer gepiept wat ze in het begin deed. Dus dit kwam echt van de oren af. Ook heb ik maandag voor de tweede keer de nageltjes geknipt en ik heb nu de grote nagelschaar gebruikt, niet meer het clippertje. Maddy is best braaf vanavond, niet meer zo heel bijterig. Ik speel met haar en doe wat oefeningen. Zit, af (uit staande houding), plat, staan. Alles met koekjes en het gaat heel goed. Ook heeft Riny een oefening voorgedaan afgelopen maandag om “zachtjes” te leren. Een koekje in de hand nemen en een vuist maken. Maddy er aan laten ruiken, is ze zachtjes en likt en ruikt ze aan de hand, dan is het goed. Tegelijkertijd het commando: “zachtjes”, geven en het koekje geven. Bijt ze in de vuist dan krijgt ze niets. Ook dit oefen ik vanavond en dit gaat heel goed.
Donderdag 17 november
Maddy bezorgt me bijna een hartverzakking
Ik loop al vroeg met Maddy in duinen en zet mijn auto bij het witte huis. Ik loop hier ook vaak met June en Darcy. Madison heeft er weer zin in, rent van mij weg de bosjes in en gaat op avontuur. Ik steek het paardenpad en fietspad over, wel heb ik haar eerst aangelijnd. Hier is het meer een open duin, ze rent rondjes, heuveltjes op en weer naar beneden. Ik kom de Duitse Staande korthaar tegen en eindelijk kan de eigenaresse Maddy zien. “Hier is het minihondje”, zeg ik tegen haar. “Zo mini is ze niet meer vind ik”, antwoordt ze. Normaal is de korthaar altijd weg en gaat echt niet naar Darcy en June, maar pupje Maddy vindt hij helemaal leuk. 
Hij dolt met haar en rent rondjes met Maddy achter hem aan. Maddy denkt dat ze ook makkelijk over een bosje kan springen, maar daar is ze nog iets te klein voor, ze duikelt erover heen. Op een gegeven moment wordt het te dol, vooral ook omdat ik bang ben voor de duindoornstruiken. Ze moet er mee kennismaken, maar niet omdat er bijvoorbeeld een doorn in haar oog komt, dit heb ik genoeg meegemaakt. De korthaar wordt door zijn baasje geroepen, met Maddy er weer achteraan en zo kan ik haar aanlijnen. Ook moet ik opschieten want ik heb met Hen afgesproken in Katwijk om te wandelen met Darcy en June. Even verder laat ik Maddy weer kennismaken met het hoge prikkeldraad wat uit een aantal lagen bestaat. Dit heeft niet geholpen, want even later rent ze zo richting het prikkeldraad en denkt dat ze er doorheen kan lopen. Ik schrik me dood, de eerste hartverzakking. Ze piept niet en ik kijk en zie niets, gelukkig dit is goed afgelopen en hopelijk een goede les.
Ik loop een tijdje met Maddy aan de lijn en oefen het volgen, eventjes maar, want de aandacht verslapt heel snel.
Nadat we het fietspad oversteken, laat ik haar nog even los. Ze rent het duinzand op en rent door het helmgras, dit vindt ze erg leuk want ze wentelt zich er helemaal in. Ze rent verder, dit gedeelte ligt hoger dan het wandelpad. Ineens rent Maddy richting het wandelpad en verwacht dat ze er zo weer op loopt. Niets is minder waar, ze maakt een zweefduik! Ze zakt door haar voor- pootjes en komt met haar onderkin op het pad terecht. Ik schrik me nu echt dood en dit is de tweede hartverzakking van de dag. Ze geeft geen kick, geen piep, niets. Ik kijk snel en zie wel dat haar onderkaak wat geschaafd is en ze is geschrokken. Ze kijkt me met een verdwaasde blik aan en schudt haar hoofdje. Er lijkt niets aan de hand en ze loopt verder alsof er niets gebeurd is. Wat een geluk, wel lijn ik haar nu definitief aan, twee keer zo schrikken vind ik wel genoeg. ‘s Avonds lijkt ze nog steeds geen last te hebben van de snoekduik, wel slaapt ze veel.
En wat zie ik als ik haar bekje even opendoe? ze mist haar twee voortandjes! het gaat echt snel het wisselen.
Vrijdag 18 november
Heel veel afdrukken van reeënpoten in het zand, langs het water van het beekje in het Langeveld, helaas zien we er geen.Het is prachtig weer, we lopen langs het water, in het bos en over het gras, geen mens te zien. Ik ga aan de ene kant van het greppeltje staan en Maddy staat nog aan de andere kant. Ze moet hier gewoon doorheen kunnen, het water voelt wel erg koud aan. Maddy springt en piept en besluit dan toch om naar de overkant te komen. Er komt net een fotograaf aan, hij zal wel denken. Maddy springt tegen heb op en hij houdt steeds zijn hand omhoog voor haar, des te meer reden voor Maddy om te springen. Ik word hier altijd een beetje kriegel van en heb de neiging om te zeggen: “man hou die hand gewoon laag”, maar dat kan ik niet maken en ik hou me in. Ik probeer Maddy’s aandacht te trekken en gelukkig komt ze. Ik heb het spelletje nog een keer herhaald en weer kwam ze door het water naar de overkant naar mij. Ik hoor een plons, wat is dit nu? ik zie dat een grote zwarte hond het water in duikt. “Kijk Maddy dat moet jij nu ook doen”. Maddy kijkt me aan met een blik van: “tuurlijk baas doe ik voor je”. Nee hoor geintje, ze reageert niet op mijn gemompel. Het stelletje wat bij die zwarte hond hoort gooide expres de stok in het water voor de hond, in de hoop dat Maddy er achter aan zou gaan. Dat deed ze, maar ze bleef mooi staan aan de rand van het water. ‘s Avonds had ze weer één van haar buien. Ze heeft toch in mijn been gebeten, precies het velletje!
Ella is ‘s morgen weer naar het park in Zeeburg geweest en Maddy heeft daar los gelopen.
Maddy is heel braaf in de bench in de auto, ze geeft geen kick, dit was in het begin wel anders.
De eerste keer huilde ze als een wolf, ik wist niet wat ik hoorde. Die hele week heeft ze gehuild en gepiept, ik heb al die tijd mijn mond gehouden. Als ik had gereageerd is dit een bevestiging voor haar om nog meer te huilen. Echt het was soms heel moeilijk, want ik werd er gek van, maar ik ben zo blij dat ik het volgehouden heb. Het resultaat is, dat ze nu heerlijk rustig in haar bench is. Wel geef ik steeds een kluif aan haar, dan is ze lekker bezig, maar ze gaat ook wel slapen. Na de rit met Maddy moet ik het altijd uit de bench verwijderen, want anders pakt June het en dan is het zo op.
Zaterdag 19 november
Ik ga samen met June en Maddy naar Nieuw-Vennep naar het Venneperhoud, het beviel me wel daar en het is niet ver weg, binnen 20 minuten ben ik er. En ik wil dat Maddy nu even op egaal terrein loopt. Ze heeft iets teveel over heuveltjes en hellingen gerend. En June weet zich hier ook prima te vermaken. Ik was eigenlijk van plan om naar Hoofddorp te gaan naar de Groene Weelde, maar het is er eigenlijk iets te laat voor. Maddy rent maar achter June aan, maar houdt mij ook wel in de gaten. June gaat de struiken in, daar gaat Maddy maar een stukje in en komt toch terug. Eén keer gaat ze wel iets te ver naar mijn zin de bosjes in, eerst heb ik June geroepen in de hoop dat Maddy ook komt, dit is ook zo. We zijn nog bij het water geweest, maar het voelt zo koud aan, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om Maddy te laten zwemmen. Het heeft ook gevroren afgelopen nacht, want ik moest krabben. We hebben niet zo ver gelopen, we hebben een rondje gelopen, we zijn wel een uur weggeweest. Wel zie ik dat er wat prut uit Maddy’s rechteroog komt.
Het is weer eens leuk om naar de Bavo te gaan, naar de reeën, de geiten.
Maddy maakt kennis met een zeer opdringerige jonge hond. Eerst dacht ik dat het een boxer was, maar later zie ik dat het een soort Bordeaux dog type is, een flinkerd dus. Hij walste over Maddy heen, Maddy licht vrij snel op haar rug en hij gaat er heel dominant overheen staan. Maddy vindt het niet leuk meer en ik ook niet. “Rustig jij”, roep ik. Ik zie dat zijn baasje er aan komt rennen. Ik roep weer dat hij rustig moet doen, gelukkig trekt zijn baasje hem weg, anders had ik het wel gedaan. “Het is een beetje een ongelijke strijd zo, als ze straks groot en sterk is mogen ze stoeien van mij”, zei ik tegen de jongen. Ik vroeg hem hoe oud hij is: “6 maanden”, antwoord hij. “Dan heb je er een hele kluif aan denk ik”. Dat beaamde de jongeman. Weer komt er wat afscheiding uit Maddy’s rechteroog en ook zie ik dat ze weer wat tandjes mist en tandjes van het definitieve gebit zetten ook goed door. Helaas zitten de hoektandjes er nog wel in.
Zondag 20 november
June en ik gaan naar de jachttraining en Wil loopt met Maddy en Darcy naar de Bavo.
Wil heeft de fietskar klaargemaakt voor Maddy en hij heeft gisteren even geoefend. Eerst wilde hij met de fiets gaan, maar hij wil toch eerst wat hulp hebben en besluit te lopen. Het valt Wil op dat Maddy slecht luistert wanneer er andere honden zijn. Verder gaat het prima. Het is Sinterklaastijd en mijn neefjes hebben hun schoen gezet en komen vanmiddag kijken of de Sint er iets in gedaan heeft. Daarom loopt de middagwandeling een beetje in de soep, ik ga veel te laat met Maddy lopen. Het is zo mistig en al schemerig. Dit deert Maddy niet, ze heeft het weer prima naar de zin op de Bavo, ze speelt met een plastic fles en houttakken. Ik probeer of ze het komt brengen, zowaar dit lukt. Ze heeft ermee gerend! Het valt op dat June de laatste dagen niet meer heeft gespeeld met Maddy. Ze is ook gisteren en vandaag wat snauwerig naar Maddy, vooral als Maddy naar Wil gaat. Vanavond komt ze zelfs van haar kussen, wanneer Maddy naar Wil loopt. Ze kruipt onder Wil’s benen door en geeft een snauw. Totaal ongepast, dit slaat nergens op, hopelijk gaat het morgen weer beter. We hebben het voer van Madison verhoogd naar 215 gram per dag. Dit kan ze best hebben. Na de wandeling en het eten, nestelt Maddy zich in de mand en trekt zich niets aan van de drukte die mijn neefjes en de rest veroorzaken. Ze slaapt overal doorheen.
Maandag 21 november
We wandelen weer eens een keer samen op de maandagochtend in de duinen bij het witte huis.
En ik heb een vos meegenomen, zo kan Maddy hier alvast mee kennis maken. Een vos vinden ze vaak niet zo leuk en nu heeft ze die geur toch een keer meegemaakt. Ze ruikt eraan en loopt weg, het heeft niet zo haar interesse. Ik moet haar echt aanmoedigen om toch nog een keer de vos te besnuffelen. Nu wordt ze wat fanatieker, ze hapt in de poten en staart, het wordt helemaal onderzocht. Nu vind ik het wel genoeg en stop het weer in de tas. Ik heb een heel verdekt plekje opgezocht in het bos, hier komt geen mens en hond. Ik oefen ook wat met de dummy, alles heel onschuldig. Maddy brengt nu al een paar keer het stokje naar me toe als ik er om vraag. We gaan vooruit. 
Maddy pakt ook weer eens een zakdoekje, maar ze rent niet weg om het snel op te eten. Ze blijft nu staan en ik kan het zakdoekje uit haar bekje halen. We ontmoeten nog een kruising Herder, een oudje, maar hij heeft nog zin om te spelen. Op een gegeven moment zie ik dat de Herder er genoeg van heeft en voor Maddy is het ook genoeg. Het baasje blijft heel lief even wachten tot ik Maddy heb. Verder hebben we heerlijk gewandeld. Wel iets heel leuks, Maddy sluipt naar iets toe, wat ze ziet of ruikt in een struik, verstard en tilt haar pootje op, dit doet me goed.
‘s Middags heeft Wil haar lopend meegenomen naar de Bavo, daar heeft ze het prima naar haar zin.
Tijdens de wandeling door het dorp naar de Bavo, wordt ze weer veel bewonderd en aangehaald. Ook bij Wil maakt ze sluipende bewegingen naar een groep Kauwen, ook verstart ze weer en tilt een voorpootje op. Het is al dagen mistig, ook vandaag. Ik loop ‘s middags met Darcy en June in de duinen en het zicht is slecht, dit vind ik overdag niet zo erg, maar ‘s avonds wel. IK moet naar Leiden en dat is ongeveer een half uur rijden, ook moet ik de snelweg op en dan met die mist, ik vind het niet prettig en besluit het slechte weer niet op te zoeken. Rina, de trainer, begrijpt het helemaal.
Dinsdag 22 november
Maddy is nu 15 weken.
Ze krijgt weer veel belangstelling, veel ohh’s en ahh’s. Zelfs een groep Italianen vinden haar geweldig en mooi. Maddy ziet de hele groep wandelaars aankomen, ze staat stil en bekijkt het allemaal rustig en ze staat zo mooi, als ze straks zo op een show staat ben ik helemaal blij. Rug strak en gestrekt, lange nek, oplettende bijdehande blik en zelfs haar achterpoten staan mooi, de ene gestrekt naar achteren en de ander iets meer gebogen. Een plaatje. “Une Braque de Weimar”, vraagt de Italiaan, “Yes”, antwoord ik. Hij vraagt het nogmaals: “une Braque de Weimar”, en ik beaam het nu in het Frans. “Beautifull”. En ze praten nog wat Italiaans met elkaar wat ik niet versta. We lopen in de Duindamseslag en hier is het altijd veel drukker. Zullen we naar het strand gaan? Ja dat doen we, maar halverwege besluit ik het toch niet te doen, ik vind het toch iets te ver en ze moet de meeste tijd aan de riem lopen. Want het wandelpad naar het strand loopt langs het fietspad, waar veel mountainbikers en fietsers fietsen en ik ga toch echt niets riskeren.
Ik steek het fietspad over en loop naar het wandelpad rechts, hier mag Maddy los.
Wel moet Maddy oppassen voor het prikkeldraad en dit vind ik best eng, want het staat aan beide zijnden van het wandelpad en als Maddy het in haar bol krijgt gaat ze aan de run en ik hou mijn hart vast. Maar het gaat goed, wanneer ze te dichtbij het prikkeldraad komt roep ik: “kijk uit”, hier luistert ze naar, ze staat meteen en rent terug. Één keer rent ze er onderdoor, het is hoog genoeg voor haar, ze gaat even kijken wat er zich tussen de dennenbomen afspeelt. Ik ren meteen naar het prikkeldraad voor het geval ze weer terug komt. Ook moet ik oppassen bij het paardenpad, ze rent hier altijd graag heen en weer, maar hier lopen best veel paarden en ik wil niet dat ze erop rent. Ik kan haar daar vandaan houden en we lopen een stukje door de dennenbomen, ze ziet paddenstoelen en roep hard: “foei”, ook hier luistert ze. Even later zie ik een papierenzakdoekje en ga er bij staan, want dit probeert ze altijd op te eten, weer roep ik hard: “foei”, wanneer ze het wil pakken en het helpt ook dit keer. Ik laat Maddy stokjes apporteren, vindt ze leuk. En we komen nog eens twee wandelaars tegen, Maddy denkt Leuk! maar de mevrouw vindt het helemaal niet leuk, ze doet raar en Maddy vindt dit nog leuker. Ik roep en de meneer probeert haar weg te lokken bij de mevrouw. Dit doet hij op een leuke vrolijke manier, want hij vindt haar wel leuk. Maddy loopt met hem mee, ik roep en gelukkig komt ze deze keer. ‘s Avonds is ze druk en heeft weer één van haar buien, wel heeft ze wat last van dunne ontlasting en de laatste dagen niest ze regelmatig.
Woensdag 23 november
Ik heb een dagje vrij, dus loop ik ‘s morgens en ‘s middags met Maddy.
Het is heerlijk weer, het zonnetje schijnt en de temperatuur is ook best aardig. Wanneer ik nog een poging wil wagen om Maddy te laten zwemmen moet ik het nu doen. Naar het Langeveld maar weer, ik heb mijn camera mee, de rolriem en een bal. De camera is geen goed idee, daar heb ik alleen maar last van. Ik probeer Maddy met de bal het water in te lokken, maar dat lukt niet erg. Ik loop weer naar de overkant van een smal, niet te diep beekje, hier gaat ze zo doorheen en is geen probleem. Wat moet ik nu verzinnen? ik besluit om verder te lopen naar een ander watertje, daar waar het iets breder is. Ik stap het water in en probeer haar te lokken, oeps water in mijn laars. Even later weer en ik heb nu aardige natte voeten. Zo wordt het niets met Maddy. Ik ben nu al zo nat een beetje meer water kan er nog wel bij. Ik sta nu in best diep water en mijn laarzen lopen aardig vol, ik lok Maddy en daar komt ze, maar ze kan er nog net doorheen rennen. Ik besluit Maddy op te tillen, ik neem haar in mijn armen en loop het water in, nu is mijn onderkant helemaal nat. 
Ik zet Maddy in het water, ik ondersteun haar en laat haar dan los. Ze zwemt! ze zwemt nu echt verder naar de overkant en ik loop achter haar aan. Ik ben nat en Maddy nog meer. Ze zwemt mooi. Ik doe het nog één keer en weer zwemt ze naar de overkant. Ik juich en ben blij. Ik denk dat Maddy minder blij is, ze heeft het voornamelijk koud de arme schat. Het is best hard wat ik doe, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Verder hebben we nog heerlijk gewandeld in de zon. In de auto droog ik haar goed af en thuis heb ik Maddy lekker in een fleece deken gewikkeld en ze laat het zich helemaal welgevallen.
‘s Middags hebben we in de duinen gewandeld, Maddy is iets minder druk en niest best regelmatig, ik denk dat ze toch een klein virusje heeft opgelopen en dat ze wat verkouden is. Ze is ingeënt tegen kennelhoest, maar dit wil niet zeggen dat ze geen kennelhoest kunnen krijgen. Het is te vergelijken met de griepprik bij mensen. Krijgen ze toch kennelhoest dan is het meestal in een veel milderder vorm. Ook is haar ontlasting weer dun de tweede keer. Maar ‘s avonds heeft ze toch weer gespeeld net als anders, ze heeft ook goede honger.
Donderdag 24 november
Wandelen met Isa (Darcy’s dochter en June’s zus) en Marjon in Hoofddorp.
Na wikken en wegen besluiten we toch om Maddy mee te nemen. Marjon hoopt hier erg op. Pracht gezicht die vier grijze rakkers. Maddy vindt Isa helemaal leuk, ze volgt haar overal.
Volgen is niet het juiste woord, ze rent haar overal achteraan. Isa is een turbo, zij rent heen en weer en Maddy er achteraan. Oh, ik hou me hart vast, maar ze heeft het zo naar haar zin. Maar of Isa het nu zo leuk vindt? Ze gaat steeds weer naar Marjon en lijkt te vragen: “heb ik dat”? Maar Isa is braaf, ik heb haar één voorzichtig snauwtje horen geven. Ook rent Maddy met Isa mee naar het water, want tot tegenstelling van June is Isa gek op water. Isa drinkt dan wat water en hup daar is ze weer en even later zie je het koppetje van Maddy ook weer. Een feest vindt ze het en wij ook. Het gaat heel goed met de meiden, ze kunnen het prima met elkaar vinden. Het vele heen en weer rennen van Isa wordt later ook wat minder en Maddy rent nu ook niet meer zo. Wel merk ik dat Maddy toch wat minder graag het water in stapt. Ook speelt ze nog wat met een ruwhaar teckel en een Labrador. Maddy gaat op avontuur met Darcy, loopt met haar langs de waterkant en op het moment dat ik vraag: “waar is Maddy”? komt ze er weer aan, achter Darcy aan. Ook rent ze het bos in, stukjes alleen en achter June en Darcy aan. Eén keer rent ze blaffend het bosje in. Oké? wat krijgen we nu? blaffen! Ik denk dat ze een bos takken voor iets anders aan ziet. We hebben niet zo lang en ver gelopen als normaal vanwege Maddy, we spreken over een maand of twee weer af, dan kunnen we weer iets langer lopen.
‘s Morgens is Maddy erg niezerig en ze hoest wat, toch geen kennelhoest? Ella koopt hoestdrank voor het geval dat. Maar eigenlijk valt het in de loop van de dag reuze mee.
Vrijdag 25 november
Wil neemt Maddy ‘s morgens mee met Darcy en June.Hij loopt met de drie honden naar de Bavo. Het gaat goed volgens Wil, maar hij heeft zijn handen vol aan het drietal en dan vooral aan Maddy. Maddy volgt June veel en heeft ook gespeeld met een jonge Vizla. Wanneer ik rond half twee thuis kom wordt ik lauwtjes begroet door Maddy. Wat is dit? Ze heeft geslapen en wordt net wakker. Ik geef haar eten, maar daar is ze zelfs te moe voor, met wat aanmoediging eet ze het toch op. Dit heb ik nog niet meegemaakt. Maddy slaapt de rest van de middag. Rond 16.00 uur ga ik met haar naar de Bavo, maar ik loop niet zo lang, wel is ze weer helemaal wakker, ‘s avonds ook. Ze speelt en bijt weer en speelt ook met June. Tot mijn grote schrik gooi ik per ongeluk een bot tegen de tanden van Maddy aan, ik hoor een harde tik en schrik. Ik wilde het weggooien zodat ze het kon halen en om haar af te leiden van het in mijn hand bijten. Ik kijk in haar bekje en zie dat de hoektand is afgebroken aan de linker bovenkant. Oh jee! ze gaf geen kick, maar toch zie ik volgens mij een stipje bloed of leven. Als er maar geen vuil in komt en dat het gaat ontsteken. Dit hebben we al bij June meegemaakt toen ze nog een pup was, bij haar was het flink ontstoken en de hoektand moest er onder narcose uit gehaald worden, wel kwam alles goed. Hopelijk gebeurt het niet weer. Het valt me op dat Maddy veel minder niest en hoesten heb ik eigenlijk ook niet gehoord, haar neus is ook niet meer zo nat en waterig.
Zaterdag 26 november
Ik heb Maddy bijna niet gezien omdat ik de hele dag weggeweest ben. Jagen in Brabant met June. Wel is ze denk ik blij dat ik ‘s avonds weer terug ben, want ze laat me niet met rust. Ze blijft bijten en besluit om haar even in haar bench op te sluiten om haar te laten afkoelen en dan gaat ze slapen, de boef.
Zondag 27 november
Ik ga alleen met Maddy lopen, wel wat later omdat ik iets langer heb geslapen. Drukke dag geweest gisteren. Ze wordt veel aangehaald, wil dan graag met diegene mee, maar als ik roep luistert ze toch. Met trimmers moet ik oppassen, want ze rent met hun mee en springt tegen ze op. Ik hou haar daarom even aan de riem en kan haar corrigeren wanneer ze zich omdraait om achter de trimmer aan te gaan. Deze oefening heeft geholpen want later doet ze het niet meer wanneer ze los is. Een Flatcoat Retriever vindt ze wat eng in het begin, zo’n grote zwarte hond, we komen nog een zwart hondje tegen en een poedel en een Australian Sheppard.
Rond 16.30 gaan we met z’n allen naar het duin en daar hebben Ella en ik het druk mee.
Het is wel wat laat, want het wordt al snel donker. Maddy rent voortdurend achter June aan, soms Darcy, maar meestal June. Wanneer het vrijwel donker is lijn ik de honden aan en ik probeer om ze naast me te laten lopen. Dit valt voor Maddy niet mee. Ik sta steeds stil en vraag haar aandacht. we hebben het overleeft en de honden zijn weer heelhuids de auto in. Hier daagt ze Darcy uit, terwijl ze in de bench ligt, tegen elkaar blaffen, net twee kleine kinderen. ‘s Avonds ben ik erg bezig met het corrigeren van het bijten van Maddy. Veel helpt niet en ik geef nu een tik met de pantoffel. Dit lijkt te helpen, want op een gegeven moment houdt ze het voor gezien en loopt weg. Ze is daarna een stuk minder bijterig en slaapt zelfs bij me, normaal doet ze dit pas rond 22.00 uur.
Wil verteld dat na het eten van Darcy en June, Darcy voor haar mand staat, Maddy ziet dit loopt langs Darcy heen en gaat zo in Darcy’s mand liggen. Darcy heeft het nakijken! Rond 22.45 uur ga ik nog even tv kijken en daar liggen de dames heerlijk te slapen. Darcy in haar eigen mand, June ligt in Maddy’s bench lekker te slapen en Maddy ligt met haar poten omhoog te slapen in June’s mand……
Maandag 28 november
Ik loop alleen met Maddy in de duinen, ik heb mijn auto bij het witte huis gezet en ik heb mijn camera mee, het weer is heerlijk.
Maddy heeft er zoals gewoonlijk zin in, we komen niet zoveel honden tegen, maar alle honden zijn weer vriendelijk en willen kennismaken of spelen. Eén Retriever niet, zij loopt snel door, als het even kan lijn ik Maddy aan, zodat ik niet achter haar aan hoef te jagen wanneer ik het genoeg vind. Ook zien we de kruising Herder weer, ze spelen en rennen weer samen maar de Herder is het nu eerder zat en het is weer een toestand om Maddy te pakken te krijgen. Ook train ik weer dat ze niet achter een trimmer aan gaat. Het is moeilijk om Maddy op de foto te krijgen zonder stokje, want ze blijft dit eten. Zakdoekjes gaat aardig goed, dat probeert ze nu minder te pakken. Maddy rent de heuveltjes op, door het zand en loopt al hele stukken alleen door het bos. Het mag allemaal van mij, ik hou haar natuurlijk wel scherp in de gaten. We lopen weer langer dan ik van plan ben, niet qua afstand maar wel qua tijd. Vlak bij de uitgang komen we de boswachter tegen, ik ga aan de kant staan want het pad is smal. De boswachter stopt en zegt: “zo een nieuwe aanwinst”? “Ja we hebben er weer een pup bij”, antwoord ik. “Je hebt de andere honden toch nog wel”?, vraagt hij. “Jazeker en deze moet nog heel veel leren”, antwoord ik. “Mooi hondje hoor”, zegt de boswachter. We groeten elkaar en hij rijdt door. Thuis krijgt Maddy eten en gaat slapen, even later staat ze op en ik zie dat er wat is. Ik breng haar snel naar buiten want volgens mij moet ze overgeven en dat is zo. Een deel van het eten komt er weer uit en voor ik het weet eet ze er weer een hap van, gatver. Dit is eenmalig, ze is verder niet meer misselijk en heeft ook niet meer overgegeven. Wel is ‘s middags haar ontlasting iets dunner.
Ik besluit om Darcy en Maddy samen mee te nemen en we gaan naar de Bavo.
We gaan niet zo lang, want vanavond is de puppytraining. Arme Darcy, Maddy loopt maar om haar heen te springen, Darcy vindt het niks en af en toe geeft ze een wat voorzichtige snauw maar daar geeft Maddy helemaal niets om. Als ze ook gaat blaffen grijp ik in, dat wil ik niet. Het valt wel op dat ze nu vergeet om veel stokjes te eten. We lopen op een grasveld en ineens komen er twee honden luid blaffend op ons af. Darcy blijft heel koelbloedig, maar Maddy blijft stokstijf staan en kijkt het af. Oké vraag ik me af wat nu?, de honden zien er niet zo vriendelijk uit, maar ik kan niet veel doen Maddy staat op best een afstand. “Jou honden kennen mijn honden hoor, ze geven er niets om”, roept een blonde mevrouw op een fiets. Ook is er nog een mevrouw bij komen staan met een Beagle. De twee honden die zo tekeer gaan zijn een soort Windhond en een kleiner hondje, beiden zwart. “Oké”, zeg ik, “maar nu staat er een pup bij”. “Oh wat schattig, wat een schatje”, roept de blonde vrouw. De soort Windhond loopt naar Maddy, nu maar hopen dat het goed gaat, ze snuffelen aan elkaar en de spanning is gebroken. Even later spelen ze wat met elkaar en ze speelt ook met het kleinere zwarte hondje. Werkelijk waar Maddy krijgt iedere chagrijnige hond aan het spelen. Het zwarte hondje blaft nog wel naar Maddy maar dat interesseert haar niets. Ook de Beagle gaat aan de haal met Maddy, ze rennen over het grasveld. “Nou ze krijgt zelfs een oudje nog aan het spelen”, zegt de mevrouw van de Beagle. Het is een mooi gezicht. Zelfs een meneer blijft staan en kijkt het even aan. Even later komen we ze weer tegen en begint het feest opnieuw, maar ik kap het snel af, want ik wil naar huis en het is wel genoeg geweest.
Puppytraining
- Twee keer de ‘komen-oefening’. Eén keer sta ik gewoon in het zicht en de tweede keer sta ik verstopt achter een boom. Het gaat prima! ik laat haar nu wel zitten wanneer ze bij me is en ik pak meteen het speeltje en we spelen, anders gaat ze in mijn mouwen hangen en zo voorkom ik dat. Ik heb een nieuw speeltje gekocht en deze vindt ze helemaal leuk.
- Riny heeft 5 autobanden neergelegd en het is de bedoeling dat de hond hier instapt, zonder dwang of trekken aan de riem. Eerst ga ik zelf in de band staan, zodat Maddy ziet dat het oké is. Ze vindt het ook meteen oké, ze stapt eigenlijk zonder aanmoediging zelf al in de band en ze onderzoekt het helemaal. “Ze is op zoek naar muizen”, zegt Riny. Ik moedig Maddy aan om in nog een paar banden te stappen en het gaat heel goed. Ze voelt helemaal geen schroom en vertrouwt het helemaal. Riny vindt het geweldig. Na de oefening moet ik even rustig met Maddy lopen om even te ontstressen, nu valt dit bij Maddy wel mee, maar voor de meeste honden is het wel spannend. Niet de Russische Herder, zij doet het ook prima.
- Riny heeft een soort slalom gemaakt en het is de bedoeling dat we hierdoor wandelen. De hond mag niet trekken en we moeten goed aanmoedigen, het liefst zonder koekje. Ik moedig Maddy aan om me te volgen en bij me te blijven en het gaat heel goed. We moeten veel bochten maken en het gaat prima.
Leuke les en het is zo weer voorbij. Maddy en de Russische Herder zijn helemaal aan elkaar gewaagd, spelen en bijten die twee, allebei hoor. De Labrador vindt ze ook leuk. De Bull Mastiff vindt ze minder, wanneer ze snuffelen aan elkaar gaan Maddy’s haren heel erg omhoog en ze vindt het niet prettig. Met de Mechelse Herder en de Border Collie heeft ze ook niet veel. Eenmaal thuis krijgt ze eten en wanneer we bij de mand nog even spelen doet June ook een beetje mee. Ineens zie ik een kale plek in haar gebit en ze mist weer een tand in de bovenkaak. Ik moet lachen het ziet er niet uit. Ik zie dat er nog een tandje boven en onder los zitten. Het is even rustig geweest, maar nu wisselt ze verder.
Dinsdag 29 november
Maddy is nu 16 weken, bijna 4 maanden!
En ze is weer een paar tandjes kwijt, het lijkt wel een gatenkaas in haar bekje, het ziet er niet uit. De twee voortandjes en daarnaast mist ze aan beide kanten 1 tand. Onder is er ook een tandje weg. Ella loopt ‘s morgens weer naar ‘haar’ parkje en ik ga naar de duinen. Een nieuw gedeelte deze keer, hier is Madison nog niet geweest en dat merk ik. Er wordt druk gesnuffeld en ontdekt. Ik loop hier niet zo graag vanwege het vele prikkeldraad en paardenpaden. Dat zijn enge dingen als je hier met een pup loopt. Tuurlijk laat ik Maddy kennismaken met prikkeldraad, ook nu weer. De woorden: ‘kijk uit’ kent ze ondertussen, het komt heus goed dat is ook gebeurd met de andere honden, alleen duurt het even. Het is vooral eng als Maddy als een gek rent en naar het prikkeldraad rent. Paardenpaden is iets waar ik rekening mee moet houden, van te voren even aanlijnen en kijken of er paarden aankomen. Zo ja, dan laat ik haar zitten en kijken en we wachten tot de paarden voorbij zijn. Rond deze tijd: 16.15 uur lopen er niet veel paarden meer en Maddy vindt het geweldig om op de paden heen en weer te rennen door het zand. Door dat losse zand lopen is niet zo goed voor de botjes, maar ja ik kan niet alles verbieden, ze heeft het toch nodig. Er komt geen paard aan en daar gaat ze, heen en weer op het pad met een noodvaart.
Het lijkt iets te helpen,
afgelopen zondag heb ik geprobeerd om het bijten af te straffen, ik heb een tik met een krant gegeven. Op de stem of in de nekvel helpt niet en ik moest echt optreden, het werd te erg. We hebben vanavond leuk gespeeld, een beetje normaal ook, met niet al teveel gebijt.
Woensdag 30 november
Ik denk dat Maddy de jongste Weim van ons is die al zo jong over het sluisje heeft gelopen op de Sancta.
Ik ben er gewoon op gaan staan en Maddy kwam zo naast me staan. Het sluisje is in het begin wat breder en het eindigt smal, het is niet breder dan een plank. Maddy loopt me zo voorbij en gaat over het smalle gedeelte naar de overkant van de sloot. Ik vind het heel heel stoer. Ze wil er ook weer overheen terug lopen, maar ze ziet dat ik niet mee loop, ze draait zich op dat smalle stuk om en komt weer terug, pff! We hebben over de weilanden gelopen, maar het is er zo stil, geen vogel of eend te bekennen. Via het oude ijzeren hek verlaten we de weilanden. Met een koekje lok ik Maddy om door de spijlen van het hek te lopen, zelf klim ik er overheen, gelukkig ziet niemand dit. Volgende keer neem ik mijn fototoestel mee, want het sluisje met Maddy moet ook op de gevoelige plaat natuurlijk. Ik ga even in de oude doos kijken naar pics van de andere honden. June heeft weer wat gespeeld met Maddy, wel is ze vrij rustig en de gatenkaas wordt voorzichtig gevuld, ik zie nieuwe tandjes komen.
Jeska, June en Darcy, sluisje Sancta. Foto Maddy volgt nog.