Zweetwerktraining gevorderden

Zondag 30 augustus

Waar?

In Almere aan de lijsterweg en dat is zo’n 50 minuten rijden. Weinig verkeer onderweg en geen afsluitingen, de reis gaat vlot.

Weer?

Het heeft geplensd vanmorgen, wanneer we aankomen regent het licht. Het blijft een beetje wisselend, bewolkt, zon, beetje regen. Goed te doen.

Stemming?

We hebben er zin in en Blaine helemaal. Ze mag als eerste starten, want ze is al helemaal klaar.

Het spoor?

Het is 500 meter lang, net zo lang als een F-spoor tijdens een officiële wedstrijd. Het spoor is vanmorgen gelegd en is zo’n 4 uur oud. Het loopt over het gras en dat betekent dat de wind vrij spel heeft. Er zijn veel afleidingen door het wild, voornamelijk herten, tijdens het leggen van het spoor kwam er nog een behoorlijke roedel herten uit de begroeiing tevoorschijn.

Hoe doet Blaine het?

Resumé

Blaine heeft het heel goed gedaan, spoorvast, gefocust, goed gebruik makend van de wind en ik kon haar best goed lezen. Ze heeft 2 aanwijzingen aangewezen.

Breuken

Van Rosemarijn hebben we veel leeswerk gehad over jagersbreuken en de tradities rondom dit gegeven.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dit zijn een paar voorbeelden. We mogen zelf een breuk kiezen, ik kies een vluchtbreuk, dit betekent dat ik in een bos een dennentak moet zoeken van een onderarmlengte lang. Ik hoef het verder niet bewerken. Dit wordt in de grond gestoken op de plek waar het wild is geschoten, het vlucht weg, maar omdat het al aardig donker is kan de jager en hond er niet meer achteraan. Op deze manier is de plek makkelijk terug te vinden de volgende dag. Handig in samenwerking met een aanwijsbreuk. In het bos in de duinen bij ons heb ik naar dennenbomen gezocht en dat viel nog niet mee. Ze zijn wel in de oude duinen. Alleen zijn de takken van de dennenbomen aan de onderkant vaak afgezaagd of afgebroken, waardoor ik onmogelijk een tak kan pakken. Eindelijk vind ik een boom met laaghangende takken. Met een stok trek ik het naar beneden en Ella breekt een tak af. We zien hier vooral grove dennen. Gelukt.

Vertellen over de eigen jachtbreuk

Alleen Marjan en ik hebben een tak en we vertellen wat de bedoeling en betekenis is van onze breuk. Marjolein had geen tijd en Tim heeft vanmorgen een spoor gelopen.

Koffie

Veel te lang blijf ik weer zitten, het is wel nuttig. Anna vertelt meer over de vervolgcursussen, workshops enz. Ik wil graag de bijhoudcursus doen. Dit betekent dat ik 1 x per maand, totaal 5 keer een spoor kan lopen met Blaine. Super! Alleen die operatie hè. We hebben weer een mooie dag gehad en kapot begin ik aan de terugreis. Over 2 weken examen.

Zondag 16 Augustus

Waar?

In het mooie bos van kasteel de Hooge Vuursche. Ik ben hier lang geleden een aantal keer geweest en zelfs in het kasteel voor een verjaardagspartijtje. Het is een prachtig bos, met veel schaduw. Dit hebben we nodig, want het is weer heel warm, benauwd en vochtig.

De reis

Echt ruim op tijd zijn Blaine en ik van huis gegaan. Volgens Google Maps, was er een weg/baanafsluiting wat 10 minuten vertraging kon opleveren. Aangezien ik de laatste tijd veel pech heb met die wegafsluitingen, wil ik nu echt op tijd aankomen. Dat lukt 9.35 uur rijden we het hek door van het landgoed. Toch moet ik nog even zoeken waar ik moet zijn. Ik zie een parkeerplaats met auto’s. Is dat de Volvo van de trainer, nee. Mmm, waar zijn ze. Ik rij terug en neem een ander weggetje, fout. We gaan weer voor de 1^e route en rijden nu voorbij de parkeerplaats. Ik zie een smal rijspoor door het bos, is dit het? Ja, want in de verte zie ik de juiste Volvo staan. Behalve de trainer is er nog niemand, logisch, want het is net 9.45 uur. Toch een meevaller, want we mogen meteen het spoor lopen nadat ik Blaine even laat plassen.

Wat is de bedoeling?

Ieder loopt een spoor alleen, geen trainer, geen meeloper, alleen Blaine en ik.

Het spoor

Het loopt in een U-vorm en de trainer vertelt wat de vluchtroute is. Ook vertelt ze dat er in het dal een reeënpoot ligt, maar dat is niet van ons, het is een echte van een gestorven hert. De auto is steeds in zicht voor het geval dat ik verdwaal. Dat zal nu niet gebeuren dat zie ik al, het is overzichtelijk.

De uitvoering

Blaine ruikt aan het wondbed en loopt resoluut naar voren. En ja waar ik al bang voor was gebeurd. Blaine wil het dal in, de wind komt daar vandaan. Met veel moeite kan ik haar van de verleiding wegkrijgen. Ik weet niet of dit goed had gegaan, wanneer ik niet van die poot had geweten. Ik denk dat ik toch met Blaine mee was gegaan het dal in. Ik krijg haar weer terug en ze pakt meteen het goede spoor op. We gaan rechtdoor, over een pad en steken een weggetje over. Ik zie een haak naar rechts en we lopen verder, Blaine is geconcentreerd en taakbewust. Hoofd naar beneden en iets door haar poten gezakt. Blaine loopt door en door, ik zie aan haar dat het niet goed gaat, dit loopt ook dood en dat is niet de bedoeling. Ik hoor de trainer roepen “hierheen”, ja dat had ik al bedacht. We lopen daar waar ik denk dat we moeten zijn en luister naar de aanwijzing van de trainer. Blaine loopt een mooi stuk, boven op het spoor. We moeten een bomenrij volgen, maar Blaine wijkt weer wat af. “Niet door het hek”, hoor ik roepen. Ook dit dacht ik wel. Blaine gaat verder en ruikt en ruikt, ik heb het idee dat we bij het eindstuk zijn en dat klopt. Blaine zoekt en ja daar is het reeënpootje. Heel heel blij ben ik en Blaine ook. Super gedaan.

Hoe ging het?

Blaine heeft het best goed gedaan, ik ben niet verdwaald, maar dat komt mede omdat het overzichtelijk was en de auto was steeds in beeld. Het spoor was niet lang en in een simpele U-vorm. De verleiding van het extra/reeënpoot in het wild was heel groot en ze wilde nog een verleiding onderzoeken. Verder was ze taakbewust, liep gedeelten boven op het spoor en soms liep ze wat snel. Helaas heb ik geen enkele aanwijzing gezien en maar één haak. Ik vond het weer superleuk. We waren maar met z’n drieën, ik begon al vroeg, Tim kort na mij en daarna Marjolein. Het liep als een zonnetje. We hebben heel lang koffiegedronken, het was gezellig. Vooral Tim is leuk om naar te luisteren en de trainster is super. Dit was de achtste les, nog maar twee te gaan en ik zal het echt gaan missen en ik weet zeker Blaine ook. Blaine is nu ook zover dat ze los achter in de kofferbak kan liggen, mede natuurlijk omdat ze kapot is na zo’n spoor.

Zondag 2 Augustus

Waar?

In Almere bij het Kotterbos 1, deze rit kan ik bijna dromen en we komen mooi op tijd aan. Wel heb ik een nieuwe gelegenheid ontdekt voor een toilet bezoek. Vlak bij de bestemming is een nieuw shell tankstation open.

Weer

Het is warm, wind uit het zuiden volgens mij. Het is een warme droge wind, anders dan vanmorgen. De bewolking is opgelost en de zon schijnt uitbundig.

Conditie

We moeten eraan geloven hoor. Het is een behoorlijk eind lopen voor de twee sporen die uitgelegd zijn. Ik mag meteen meelopen om het eerste spoor te observeren. Blaine blijft in de auto, maar omdat de zon op de auto schuint laat ik de achterklep open en maak haar vast. Halsband, daaraan vast een oude riem dat vastzit aan een speciaal oogje in de rand van de bodem van de achterbak. Ze kan wel uit de auto, maar niet weg. Marianne blijft bij de auto’s en ze weet dat ze Blaine gerust de auto in kan sturen. Ze vindt het niet leuk hoor wanneer ik zonder haar wegga.

Omstandigheden van het spoor

Het is warm, weinig regen en de grond is heel droog. Het spoor is zaterdagochtend gelegd, ruim 24 uur oud dus.

Lopen

Na het observeren van het spoor van Maud en Marjolein loop ik terug naar de auto, Marianne roepen en Blaine klaar maken voor haar loop. Dat is heel veel heen en weer lopen, met de hete zon op ons lijf valt het niet mee.

Het spoor van Blaine

Blaine ruikt aan het wondbed en loopt richting het spoor het bos in. In het begin liep ze vaak een rondje om het wondbed heen, om de geur in zich op te nemen. De laatste paar keer zie ik dat niet meer, ze is veel zelfverzekerder geworden. Blaine loopt een tempo die ik goed bij kan houden. De grond is oneffen, met hobbels en bobbels en veel takken. Het gaat goed allemaal. Ik probeer te letten op de verwijzingen, maar ik zie er geen. Ik zie ook niet één haak, te veel vervaagd in het harde, droge zand. Blaine is erg spoorvast. Er is een twijfelpuntje wanneer we uit het bos komen en het gras op lopen. Volgens Blaine moeten we naar links, maar even verder stopt ze. Komt dit omdat ik twijfel, of twijfelt zijzelf. Ze komt mijn kant op en ruikt wat bij de haak, die ik overigens niet zag, en loopt wat verder. Blaine komt weer terug en loopt de richting op waar ze gebleven was. “Gaat ze goed?”, vraag ik voor de zekerheid en dat doet ze.

Gras

Een recht stuk lopen we nu en we komen uit bij een rand brandnetels aan de rand van een bos. Blaine moet hier doorheen denk ik, maar ze wil niet. Ik zie haar denken, ‘kan ik die netels ontwijken?’ Ze kiest er toch voor om het spoor door de brandnetels te volgen en dit vind ik echt een overwinning. We gaan door een stukje bos en komen uit op gras, het gaat heel voorspoedig allemaal. Alleen zie ik geen haak en geen verwijzing, dat vind ik balen. Echt een heel recht stuk over gras, met links water en rechts bos. Blaine wijst echt de wissels aan, daar waar de herten het bos uitkomen om naar het water te gaan. Dit doet ze meerdere malen en gaat steeds weer terug op het spoor. Het is warm, even denk ik dat ze het water in gaat, maar nee ze wacht nog even. Weer een plek waar herten het water in gaan en nu gaat ze er zelf ook even in en ik laat haar gaan. Ze komt terug en vervolgd zelf weer het spoor, prachtig om te zien.

Blaine slaat rechts af het bos in, ik zie geen haak. Ik kijk snel achterom en hoor “ja gaat goed, maar blijf evenwijdig met het pad”. Blaine wil een beetje dieper het bos in en dat is niet de bedoeling. Een stukje gaan we door het bos en komen toch weer op het gras pad uit en even later vindt Blaine het reeënpoot wat bij de waterkant ligt. Het valt me op dat Blaine meteen het pootje pakt, meestal doet ze dat later. Tuurlijk is ze heel braaf en prijs ik haar de hemel in. Als beloning krijgt ze een stuk worst.

Resumé

Ik vond dat Blaine zelfverzekerd was, taakbewust en volhardend. Ze gaf wel de wissels – oversteekplaatsen van wild – maar meteen ging ze met het spoor verder. Ik ben heel tevreden en de trainer ook.

Zondag 19 juli

Waar?

In Doorn aan de Beukerodelaan. Prachtig gebied, maar een ramp om er te komen vandaag. Normaal heb ik aan anderhalf uur rijden ruim voldoende, maar er zijn wat delen van snelwegen afgesloten en daardoor heel veel files. Blaine en ik komen pas om 12.20 uur aan, zucht. Maar mijn medecursisten en trainster zitten nog lekker koffie te drinken en ik mag ook nog een bakkie inschenken.

Wat gaan we doen?

De trainster heeft 2 reeënpoten met een stok eraan en daarmee gaan we een spoor uitzetten voor de andere 2 cursisten. En de andere doen het voor ons. Geen bloed op het pootje, gewoon alleen de afdruk. Ik ben heel benieuwd. We maken een wondbed en plaatsen veel afdrukken met het pootje. Het wondbed wijst naar voren. Elke stap een pootafdruk en na 75 stappen maken we een haak en gaat het spoor naar links. Na ongeveer 25 stappen ligt het pootje bij een boom. Bij het begin- en eindpunt plaats ik een oranje knijper die goed zichtbaar is.

Ons spoor

Blaine ruikt aan het wondbed en loopt meteen naar voren. Haar hoofd aan de grond, resoluut en spoorvast vervolgd ze haar weg. Blaine loopt wat snel en ik geef een ruk aan de riem waardoor ze uit haar concentratie is en loopt een stukje terug. Stom! Ik moet in de riem hangen. Dit moet ik echt oefenen. We komen bij een kruispunt, het spoor kan hier alle kanten op gaan. Ik geef haar voldoende ruimte om uit te laten zoeken waar het spoor heen gaat. Helaas zie ik de haak niet, die blijkt aan de overkant van het pad te liggen. Blaine weet het nu zeker, ze steekt het pad over en loopt verder. Al snel zijn we bij het eindpunt. Ik zie de knijper niet, de trainster wijst me hier op en Blaine gaat ook nog door. Ze vindt het te leuk en te kort denk ik.  Door stil te staan geef ik Blaine de ruimte om bij het eindpunt te komen, “waar is de bok”, zeg ik een paar keer. Het duurt echt even en dan vindt ze toch zelf het pootje.

Tevreden

Blaine heeft weer heel mooi gelopen, spoorvast en zeker. Ik vind het zo knap dat ze het spoor zo goed ruikt. Zo’n pootje schijnt echt veel geur af te geven, deze is een week oud en komt niet uit de vriezer. Alle honden zijn heel spoorvast. Ik kan dit ook zelf oefenen, ik heb een poot in de vriezer. Maar uit de vriezer schijnt het wat minder geur af te geven. Ik vind het zo leuk deze trainingen, de groep is leuk en de trainster is leuk.

Naar huis

Tevreden rijden we naar huis en komen weer in de file terecht. Echt heel laat kom ik thuis aan en ik ben kapot, Blaine ook trouwens. Ik probeer nog even te rusten, eer we onze middagwandeling gaan doen. Maddy wil ook nog even weg.

Zondag 5 juli

Waar?

In Almere in het Kotterbos. Ik ben helemaal in de war en rij naar de verkeerde locatie. Gelukkig ben ik ruim op tijd weggegaan en kom toch nog op tijd aan.

Aan de beurt

Blaine en ik zijn als eerste aan de beurt en Blaine gaat steeds vlotter weg. Eerst nam ze altijd helemaal het spoor op en nu heeft ze het meteen. Het tempo van Blaine is mooi en ik kan haar goed volgen. Nu kan ik tenminste aandacht schenken aan mijn omgeving. Ik wijs bijna alle wondbedden en haken aan. Blaine loopt mooi, verwijst de wondbedden. Soms ook door er naar te kijken, ze heeft het dan allang geroken. Ik heb niet veel hulp van de trainer gevraagd en gezocht en vertrouw op Blaine. Het is een lang spoor, maar we doen er niet lang over. Wanneer we bij het eindstuk aankomen vindt Blaine niet meteen het reeënpoot, maar volgens de trainer heeft ze het allang geroken. Ik ben weer zeer tevreden en de trainer ook.

Koffie

Ja voor het eerst weer koffie sinds half maart.

Zondag 21 juni

Waar?

In Almere aan de Leeuwerikenstraat. En laten we daar afgelopen vrijdag ook geweest zijn. Het is droog en warm, maar we moeten beschermende kleding aan van het hoofd van de vereniging. Daarom een T-shirt met korte mauwen, maar tijdens het spoor uitlopen een fleece er overheen.

Meelopen

Eerst loop ik mee met een Petit Fauve de Bretagne, een brak dus en specialist zweetwerk. Mooi om te zien hoe zij loopt. De opdracht voor mij was ook om te onthouden hoe we gelopen hebben en ik wist het nog precies.

Het spoor

De ondergrond is wisselend en erg droog. Het spoor is gistermiddag gelegd en dat is best een uitdaging. Vooral omdat de haken nog weinig zichtbaar zullen zijn.

Het bos in

We gaan het bos in en de trainer laat mij de aanschotplaats zien. Ik volg het aankleed ritueel en vervolgens neem ik Blaine mee aan de halsband en laat haar de aanschotplaats zien en ruiken. Meteen loopt ze rechtdoor en ik geef haar ruim de lijn. Gelukkig kan ik haar in het begin goed bijhouden. Blaine wijst heel mooi de eerste haak aan en ik kan het ook net nog zien. Blaine gaat goed en ik kan haar goed bijhouden. In het middenstuk versnelt Blaine, de ondergrond is anders en dat merk ik. Ik zeg er wat van en dat is natuurlijk fout, want zo breng ik haar uit haar concentratie. Ik moet gewoon in de riem hangen en dat doe ik later ook. Een paar keer zit de riem behoorlijk in de knoop en moet ik het losmaken. Het is vooral een tocht over heel veel takken en bladeren, kuilen en bomen. Goed opletten dus om op de been te blijven en geen wonder dat de riem verstrengeld raakt.

Verwijzingen

Blaine wijst dus al snel een haak aan en later nog één. En ze wijst heel mooi een wondbed aan. Twee keer moet ik halt houden en is Blaine even het spoor bijster en moet ik haar laten ruiken en laten oriënteren waar het spoor heen gaat. Zelf vindt ze het spoor weer. Het laatste stuk gaat over gras, Blaine versnelt en aan haar houding kan ik zien dat we niet ver van het eindpunt zijn. En ja hoor, ze vindt het reeënpoot. Ik prijs haar uitbundig en ze krijgt een stuk worst.

Hoe heeft Blaine het gedaan?

Ze heeft een heel moeilijk spoor gelopen en ze heeft het heel goed gedaan. Ze heeft echt hard gewerkt en was alleen maar met het spoor bezig. “Of vind jij dat ze met andere dingen nog bezig was”, vraagt de trainer. “Nee, ze was echt alleen met het spoor bezig, ze is ook kapot. Ik heb heel erg genoten van haar werk” en aai Blaine liefkozend en geef haar het laatste stukje worst. De trainer is echt diep onder de indruk. Ze vindt ook dat we goed hebben samengewerkt en dat het mooi was om te zien. Op de terugweg komen we de eigenaar tegen en meteen zegt de trainer dat Blaine heel mooi gewerkt heeft.

Naar huis

Ik geniet nog na en geef Blaine water, wat brood en een lekkere bullepees. Tijd om naar huis te gaan. Later dan gepland, want de trainingen eerder waren uitgelopen. Voor het spoor van mij en Marianne, moesten er nog 3 gelopen worden.

Het was een mooie training.

Zondag 7 juni

Waar?

Blaine en ik rijden naar Doorn, naar de Sanderburgerlaan/Postweg. Een hele mooie omgeving, heel bosrijk. Nog steeds is de training volgens de Coronaregels en krijgen we privéles van Anna.

Het eindpunt

Al snel zijn we bij het eindpunt, Blaine moet wel even zoeken en dan vindt ze het pootje en krijgt een beloning van mij.

Wat vindt de trainer?

Blaine heeft het spoor heel goed gelopen en het zijn moeilijke omstandigheden. Het spoor is 5 uur oud en best lang, maar Blaine loopt het in een moordtempo. Blaine moet echt langzamer lopen, ik moet het tempo bepalen. Als Blaine van het spoor af is, moet ik niet met haar meelopen, maar stoppen. Zo kan ze het juiste spoor weer vinden.

Wat vind ik? Blaine is wel een paar keer van het spoor af. Maar de trainer is het daar helemaal niet mee eens. Het was een moeilijk spoor met heel veel verleidingen. En Blaine heeft het uitstekend gedaan

Zondag 24 mei

Zweettraining

Voor het eerst sinds 2 maanden gaan Blaine en ik weer naar de zweettraining. We rijden naar Almere aan de Kotterbosweg. Het is niet zo’n lekker weer, onderweg regen en dat zijn we niet meer gewend. Mooi op tijd komen we aan en ik ben al eerder gestopt om laarzen aan te doen en voor een toiletbezoek. We zijn heel vroeg en we mogen niet té vroeg aankomen.

• De wereld ziet er ineens heel anders uit…
• Uiterlijk 5 minuten van te voren aanwezig zijn
• meteen weer weg na het lopen van het spoor.
• Geen koffie
• Niet meer in groepsverband
• Privétraining
• Alleen de voorjager, hond en trainer
• Niemand meer die meeloopt en beoordeeld

Het weer

Onderweg regent het, bij aankomst in Almere schijnt de zon. Tijdens onze loop gaat het weer lichtjes regenen.

Het spoor

Het ‘aankleden’ gebeurt heel rustig en Blaine is geconcentreerd. Wel fijn dat ik dit donderdag geoefend heb, vooral nu Rosemarijn de trainer is.  Zij is toch de ‘baas’ van dit alles. Blaine ruikt de aanschotplek, loopt een klein rondje en ik geef haar goed de ruimte. Al snel pakt ze het spoor op en daar gaan we. Ik kan zien waar de verwijzingen zijn, er hangt een oranje lijntje. Al snel vindt Blaine de verleiding  en wijst het keurig aan. Het is nu even zaak om haar weer op het spoor te krijgen, zodat ze weet dat ze door moet. De tweede verwijzing benadert Blaine heel anders. Haar neus gaat in de lucht, ze draait haar hoofd naar de geur en wijst het zo aan. “Goed zo, op het spoor. De derde verwijzing gaat bijna ongemerkt, maar ze geeft het wel, al is het weinig, aan. Even daarna komen we bij het afschot, Blaine vindt de reeënpoot.

Wat vindt de trainer ervan?

Blaine heeft heel mooi gelopen vindt ze. Daadkrachtig, ze wijst mooi de verwijzingen aan. Eerst helemaal en de andere twee even met haar neus en hoofdbeweging. De trainer is onder de indruk.

En hoe heeft de voorjager het gedaan?

Best goed, ik geef Blaine de ruimte en ga ook op de noodrem staan als het nodig is. Ik voorkom zo dat ik over het spoor meegesleurd wordt. Want als het aan Blaine ligt gaat ze er in een sneltreinvaart overheen.

En wat vind ik ervan?

Ik ben onder de indruk van Blaine. Ze heeft het heel mooi gedaan en ik kon haar nu een beetje bijhouden en wat van de omgeving meekrijgen. Ik ben tevreden.

Geen gezelligheid

Geen koffie na afloop, we moeten meteen weer vertrekken. Een uur heen en weer rijden naar Almere voor een kwartiertje training. Je moet wat over hebben voor je hobby.

11 weken geen training door Coronacrisis

Zondag 15 maart

Gevorderden

Nieuw seizoen! Blaine en ik zitten nu in de gevorderde groep van de zweetwerktraining. In oktober vorig jaar begonnen en nu al zo ver. We komen mooi op tijd aan in Doorn, in een prachtige bosrijke omgeving. Het weer is helemaal oké.

Corona

Dit virus heeft vrijwel de hele wereld in de greep. We trainen nog wel, maar we drinken niet gezamenlijk koffie… Ben benieuwd hoelang nog.

Bijna alles is nieuw

Nieuwe trainer, nieuwe groep en moeilijker sporen, vandaag een 24-uurs spoor. Een vrouwelijke trainer deze keer en ik merk al meteen dat ze veel directer is en goed uitleg geeft. Zij gaf les aan de andere groep tijdens de begincursus. Ik zit nu eigenlijk bij die groep en het bestaat uit 3 vrouwen en 2 mannen.

Welke honden zitten in de groep:

• 3 Teckels
• Basset Fauve de Bretagne
• Labrador
• Weimaraner

Observeren

Ik loop zelf mee met een Teckel, een hele leuke en goede Teckel en een Labrador, waarvan ik niet onder de indruk was. Samen met nog een cursist moeten we aantekeningen maken van wat we zien. De vraag is hoe zie je dat de hond op het spoor zit en hoe niet. Ook nog wat vragen over samenwerking hond/baas, hoe is de hond op het spoor, hoe is de baas bij het beginritueel, kun je de hond lezen? Het valt niet mee om te observeren, in een bos lopen en te schrijven. Het helpt al helemaal niet als je de vragen niet leest en alleen datgene doet wat de trainer gevraagd heeft. Nog een leuk detail! Elke voorjager draagt een cameraatje tijdens het uitwerken van het spoor. De film en observaties moeten we over een tijdje gezamenlijk bespreken. Dit wordt lastig door het coronavirus, het wordt waarschijnlijk een conference call.

Het spoor van Blaine

We zijn als één na laatste aan de beurt. Ze neemt het spoor goed in zich op aan de start. Maakt een rondje, zodat ze de geur helemaal in zich op kan nemen en ik geef haar de ruimte en de tijd. Wanneer ze op het spoor zit zeg ik: “op het spoor, goed zo”. Blaine gaat voortvarend van start met een hoog tempo. Ik geef haar veel lijn en daar maakt ze gretig gebruik van, ze is heel zelfstandig. Bij de eerste haak, die ik iets later pas zie, hoor ik de trainster zeggen “stoppen”. Nu pas heb ik de tijd om goed om me heen en op de grond te kijken. Ik moet Blaine nu even niet teveel lijn geven. Ze ruikt van alles en heeft haar hoofd hoog. Ze loopt een rondje om het spoor te vinden. “Welke kant gaat de haak op”, vraagt de trainer. “Naar links”, antwoord ik. Blaine vindt de haak en zit weer op het spoor. De snelheid zit er weer goed in, hoofd richting de grond. Dan komen we op het punt dat Blaine twijfelt en ik nog meer. Ik weet het gewoon niet meer. Blaine loopt een rondje, loopt iets naar links en gaat dan toch weer goed. Al snel komen we bij de reeënpoot uit en ik ben super blij, als beloning krijgt ze iets lekkers.

Trainer

Ze is heel enthousiast, vindt dat Blaine super gelopen heeft. “Eigenlijk is ze niet van het spoor af geweest”, zegt één van de observators. “En wat een tempo!” “Snap je nu waarom wij altijd sneller klaar waren dan jullie groep”, zeg ik. Mooie complimenten allemaal, daar mag ik best trots op zijn. Wel kan de trainer zien dat ik onzeker ben en nog niet helemaal op Blaine durf te vertrouwen en dat klopt helemaal. “Zij brengt je wel thuis hoor als het moet”. Hier eindigen we mee, een mooie quote lijkt me.