Zaterdag 31 maart
Op zoek naar fazanten
Het wordt nu toch echt tijd dat Maddy kennis maakt met deze vogels. Vroeg op en we gaan naar Nootdorp. Op aanraden van Lilian ben ik hier vorig jaar een paar keer met June geweest voor het brede water, maar we zagen dat er ook fazanten waren. Eerst lopen we in het bos, we gaan er dwars doorheen en ineens heeft Maddy het heel druk. Er liggen veel takken hier en ik breek bijna mijn benen erover. Heeft Maddy toch een fazant gevonden onder het kreupelhout. Ik weet niet wat ik zie, ze jaagt hem op en dan vliegt hij weg. Ik prijs haar de hemel in. Het stelt allemaal niet veel voor, ze heeft niet voorgestaan en steady is ze al helemaal niet. Maar dat geeft niet, ze heeft er lucht van gehad. Dode fazanten heeft ze zat geroken, maar geen levende. Maddy gaat er achteraan, ook dat geeft niets. Later hoor ik ze nog wel roepen, maar Maddy heeft ze niet meer gevonden. Op de velden aan de overkant van de sloot kan Maddy ook leuk lopen, alleen komen overal de brandnetels op en dat is minder voor de jonge pootjes van Maddy. Af en toe loopt ze best aardig op de wind, dit zijn maar korte stukjes. Ze is zo afgeleid en is dan weer met wat anders bezig.
Veel water
Even hoop ik dat ze gaat zwemmen. We gaan een bruggetje over, dan ziet Maddy honden en gaat daar achteraan en speelt met ze. Ze is heel braaf, ze gedraagt zich heel goed tegenover andere honden. Speelt met ze als het kan en anders gaat ze weg. Ze komt ook best weer snel terug naar mij en dat is heerlijk. Ze speelt met een Vizla en ik loop aan de overkant van de sloot. Dan komt ze terug gerend en ziet mij aan de overkant van het water. Wat nu? ik kan niet naar mijn vrouwtje? Ik hoor haar piepen en moedig haar aan om naar mij te zwemmen. Ze wil wel, maar doet het toch niet. Ineens herinnert ze zich dat er een brug is…. sukkeltje. Ze gaat ook nog een gans achterna, maar niet zover dat ze ook het water in gaat. Helaas heeft ze ook een stukje konijnenpoot opgegeten, eerder vindt ze wat resten van het beestje. Vossen zijn hier dus ook. De tijd vliegt en kwart over 11 pas gaan we naar huis, ik wil koffie.
Wormenkuur
Thuis krijgt ze nog geen eten, ik geef haar een wormenkuur. Milbemax 1 groot tablet (tot 25 kilo) en 1 klein tabletje (tot 5 kilo). Ella heeft eerder de andere honden gegeven, hetzelfde aantal. Maddy probeert Wil nog te helpen in de tuin, maar hij heeft er niet veel aan en ze moet naar binnen. Rond 17.00 uur gaan we naar de trimbaan en Maddy is blij dat de andere honden ook weer meelopen. Morgen gaan we met z’n allen naar Hubertus. Morgen is de onderlinge.
Vrijdag 30 maart
Hindernis
Wil moet een nieuwe hindernis bouwen. Hij had er één, maar die ligt in het bos van de Sancta en dat is dicht. Dus weer met takken en boomstammen sjouwen en de honden maar kijken wat de baas toch aan het doen is. Wanneer het klaar is mag June er overheen springen en Maddy ook. Darcy wil wel maar durft/kan niet meer zo goed. Zij heeft ook soms moeite om in de auto te springen. Geeft niet hoor Darc jij hebt je tijd gehad en zo je best gedaan. Nu nog de vos en dan mag June ermee over de hindernis springen.
De Bracco Emzo
Op de trimbaan kom ik Emzo tegen met zijn baasje Arjan. Emzo is de andere Bracco van Steef en Arjan. Hij wordt belaagd door drie Weimaraners en dat vindt hij best imponerend. Ik train met Maddy het lopen aan de riem en staan, dit doe ik ook met de andere twee. Drie riemen laat ik vallen en om beurten stuur ik ze weg om de riemen te zoeken. June vindt er één en Maddy twee, omdat Darcy geen zin heeft om die van haar te zoeken.
Bevestiging binnen
Geen GG-training met Maddy, dit is gestopt. Vreemd om niet weg te gaan. Wel krijg ik net de bevestiging binnen van de inschrijving voor de Elementaire Gehoorzaamheid A cursus. Dit begint vrijdag 13 april.
Donderdag 29 maart
Stuk kouder
Half en half ben ik van plan om naar Katwijk te gaan, maar ik ben vrij laat thuis. Ella en Wil zijn vandaag 52 jaar getrouwd en trakteren op koffie met gebak. Ella en ik hebben onze winterjas maar weer aan, want het is best fris. Weer niet veel honden, maar wel veel konijnen. Maddy gaat dit ook veel meer door krijgen, al zou ik heel graag zien dat ze meer mee loopt en sluipt met June. Maar vaak vindt ze een stok of andere honden veel leuker.
Woensdag 28 maart
Helaas geen water op de trimbaan
Rustig op de trimbaan
Vandaag ga ik alleen op pad met de meiden en het is rustig op de trimbaan, de meeste wennen denk ik aan het zonnige weer en dan wordt het altijd weer vanzelf rustiger.
Pech voor Maddy want ze kan geen hondjes vinden om te spelen, maar Darcy pesten is ook altijd heel leuk. Ze zijn erg graverig, ze proberen de konijnen uit te graven. Dit lukt natuurlijk nooit, maar dat weten ze nog niet. ‘s Avonds is de leden vergadering van Hubertus en na de vergadering wordt er een leuke presentatie gegeven over spel, opwinding en agressie bij honden. Ik ben weer flink met volgen bezig, want het gaat niet goed. Het is gewoon erg irritant als ik met twee of drie van die trekkende honden loop.
Dinsdag 27 maart
Vogelresten
Maddy vindt een vleugel op de trimbaan, afgeven ho maar. Ik roep, maar ze gaat de bosjes in. Ik loop door, alleen Ella blijft bij haar in de buurt. Zij probeert om het te pakken. Ze komt naar me toe zonder vleugel en ik dacht dat Ella het heeft afgepakt. Maar ze heeft het zelf losgelaten. Voor even, want ze gaat het weer halen. Ik verhef mijn stem en dit helpt, ze komt naar me toe en geeft het af. Heel knap, Ella gooit het in een hoge boom. We zijn June even kwijt, komt ze toch aangerend van de kant van de weg……
Verder oefen ik nog wat met dummy’s en dat gaat eigenlijk best goed. Ook het blijven, ik kan nu doorlopen en op een afstand: “kom voor’ roepen.
Maddy is 32 weken
Maandag 26 maart
Het wordt weer de trimbaan
‘s Morgens en ‘s middags. Wil vindt het er ook steeds leuker, vooral natuurlijk omdat hij lekker kan kletsen. ‘s Middags is het nog steeds lekker weer, toch heb ik een dikke vest aan, want de wind is fris zo aan de kust. De honden hebben het weer geweldig naar hun zin. Maddy probeert met een Franse Bulldog te spelen, maar hij vindt het toch een beetje eng en maakt rare geluiden. ‘s Avonds doe ik wat los/vast oefeningen, dit schiet er vaak bij in, gewoon omdat ik het vergeet.
Zondag 25 maart
Mededelingen van huishoudelijke aard
“Volgende week is er geen training”, zegt Hilda. “Volgende week is ‘de onderlinge’ en de pups zijn te jong en onervaren om hier aan mee te doen”. “Of willen jullie toch trainen”, vraagt Hilda. Iedereen antwoordt dat we dat wel heel leuk vinden. “Oké dan gaan we trainen en we beginnen dan later, 10 uur”. Helemaal leuk. Die week erop is Pasen en dan trainen we sowieso niet en twee weken niet trainen vinden we helemaal niet leuk. Ik denk dat ik aan Wil vraag of hij mee komt samen met June en Darcy. Het is altijd leuk en gezellig zo’n ‘onderlinge’, vorig jaar hadden we reuze lol toen we Paaseieren moesten apporteren. June deed de proef heel goed en het apporteren van eieren ook, maar toen ze een worst moest apporteren ging het fout. Die verleiding was te groot en ze heeft de hele worst opgegeten. Ik had ook eigenlijk niet anders verwacht.
Ook komen er steeds meer hele jonge pupjes bij en Hilda kan die niet de aandacht geven die nodig is. Daarom wordt de groep na Pasen in tweeën gesplitst, de hele jonkies om half 10 en wij om half 11.
Veel apporten
Het is een afwisselde les en de tijd gaat snel, we doen ook veel apportjes en dit vinden Maddy en ik erg leuk. Uiteraard hoort het volgen er ook bij en het blijven zitten en afliggen. De laatste twee weken gaat het blijven goed. Ik kan steeds meer afstand nemen. Het afliggen gaat ook beter, ik probeer nu overeind te komen en even te wachten voor ik het commando ‘vrij’ geef.
Over een hindernis
We trainen op het veld waar ook de hindernis staat. Hilda haalt een paar planken weg. “Twee planken is goed hoor”, zegt Henk. “Niks twee planken, één is genoeg, antwoord ik. En dat doet Hilda ook, niet omdat ik het zei, maar omdat ze dit zelf wil. Maddy heeft dit nog nooit gedaan, dus ik ben benieuwd. Ik ga niet al te ver van de hindernis staan en zeg: “hoog” en Maddy springt over de hindernis, wel loop ik helemaal mee. Ook springt ze weer terug. De volgende ronde gooit Hilda een dummy over de hindernis, dit wordt echt een uitdaging. Maddy springt over de hindernis en springt weer terug ook, nog nooit gedaan. “Dit was toch wel knap”, zeg ik tegen Hilda. “Ja dit was inderdaad knap”. Wel reageer ik weer te enthousiast, waardoor Maddy tegen mij op springt. En Hilda zegt terecht dat ik rustig moet reageren. Ik vind dit zo leuk, waardoor ik te enthousiast ben voor Maddy.
Vooruit
Het ‘vooruit’ wordt geoefend, langs het voetbalveld. Dit is een lang smal pad en ideaal voor dit doel. Maddy doet het goed, mijn hand boven haar hoofd, ik hou haar met de andere hand vast aan de halsband , ik wacht tot ze goed vooruit kijkt en geef ik het commando: “vooruit”. Aan de andere kant doe ik dit nog een paar keer, dit is voor de hondjes die dit kunnen. De zoon van Henk gooit de dummy op. Het gaat goed, alleen komt ze wat te langzaam terug naar mijn zin. Waar ligt dit aan? ik weet het niet. Dit moet in ieder geval enthousiaster, ga ik aan werken.
Aan de paal
Na de les drinken we koffie en we kunnen lekker buiten zitten. Maddy maak ik vast aan een paal en zo kan ik haar goed in de gaten houden. Ze is heel braaf, ze geeft geen kick en dat kan ik van een aantal oudere honden niet zeggen. Ze gaat braaf zitten en op een gegeven moment gaat ze zelfs lekker liggen in de zon. Omdat ik steeds langer blijf hangen, haal ik haar op en mag ze gewoon bij mij zijn. Ik moet het niet overdrijven, rustig aan met dat vastbinden aan de paal. Veel te laat gaan we naar huis. Op weg naar de auto speelt Maddy nog met de Weimaraner reu Troy, ze is toch wel onder de indruk van deze krachtige reu.
Zaterdag 24 maart
Vlietlanden
Maddy, June en ik zijn al om 08.00 uur in de Vlietlanden in Leiden. Heerlijk rustig is het nu. Ik hoop eigenlijk op fazanten en hoop nog meer dat June het zoeken en lopen laat zien aan Maddy. Op een grasveld probeer ik iets van een patroon te lopen, maar June loopt ongemotiveerd totdat ze de bosjes in rent. Het duurt even voor ik besef dat june gewoon helemaal weg is. Ondertussen loop ik door, waar is June eigenlijk? Ik zie dat we nu veel te dicht bij een weggetje lopen en geen spoor van June. Ik roep en fluit, niks nada noppes. Potverdorie, straks is ze naar de weg gelopen want daar liep wel de dikke vette haan. Het duurt echt een tijdje, maar dan komt ze aangerend, inderdaad van de kant van die weg. De boef. Helaas komen we geen fazanten tegen en ik laat ze voor wat ze zijn.
Water, veel water
We lopen snel de andere kant op naar het water en riet. June is weer verdwenen, in het riet deze keer. Dit kan geen kwaad. Maddy gaat wel mee, maar niet te ver. De brandnetels komen op, overal groeien kleine plantjes en dat doet zeer aan de kleine tere voetjes. Die van June zijn gehard, maar van Maddy nog niet. Toch loopt ze goed de bosjes door en is echt met luchtjes bezig. We gaan naar het water, Maddy stapt makkelijk het water in, maar zwemt net niet. June wel zij haalt de dummy’s en stokjes uit het water. Veel ganzen zijn er, pracht gezicht, Maddy stoort zich er niet aan wanneer een groep ganzen dichtbij komen zwemmen. Ik gooi nog een dummy in de bosjes voor June straks. Wanneer we weer aan de andere kant van het water zijn, kan ze ‘over’ zwemmen en de dummy zoeken en brengen. Maddy heeft een bal gevonden en heeft hier veel lol mee, ze rent en speelt in het zand en in het water. Ik gooi de bal in het water, steeds een stukje verder. Ze heeft een paar slagen gezwommen, maar meer niet. Wel is ze helemaal nat, maar dat deert haar niet, ze heeft een dikke vacht. Het water is natuurlijk behoorlijk koud, June staat af en toe bibberend bij me.
Opwarmen in het zonnetje
We gaan de zon in, kunnen de honden nog even rennen op het gras en in de bosjes. Ook struinen ze het riet door, Maddy ook. Dit zijn zaken die ik bij June niet gedaan heb, gewoon niet aan gedacht en ik probeer het goed te maken bij Maddy. Allemaal leer momenten. Het is al over tienen. Op zich hebben we niet zo ver gelopen, maar zijn wel lekker bezig geweest en dan vliegt de tijd. Tijd om naar huis te gaan. Ik merk dat Maddy moe is. June nog niet, zij gaat nog even de brug over naar de overkant van het water. Leuke bosjes zijn daar en aan de waterkant is het ook leuk. Ik droog Maddy af, ruim de camera op en nog is June niet terug. Ze blijft echt aan de gang. Ik vind het genoeg en ze moet komen: nu!. Ik ren naar haar toe en ze ziet dat het menens is en kiest eieren voor haar geld. Heerlijk gewandeld.
‘Middags gaan we even naar de Bavo, Maddy heeft vanmorgen genoeg gelopen. Morgen is de Weimaraner wandeling en we hebben wel weer eens zin om mee te gaan. Maar dan bedenk ik me dat het allemaal bos is en natuurlijk zijn er veel jonge honden. Ik 
krijg het gewoon nog spaans benauwd wanneer Maddy zo vreselijk hard door de bomen rent met andere honden. Onze andere honden gingen altijd hun eigen gang en bemoeide zich niet zo met andere honden. Maddy is echt het tegenovergestelde, ze gaat altijd naar andere honden toe en is dan niet te stoppen. We kiezen voor een stukje veiligheid en gaan morgen niet. Misschien van het najaar, wanneer Maddy wat ouder is.
Vrijdag 23 maart
Feestelijke laatste les met balonnen
Laatste les van de cursus Gehoorzame Huishond, de lessen van Leon van Roon waren zo leuk en leerzaam, echt heel jammer dat het voorbij is. Leon is duidelijk, creatief, afwissend in de oefeningen en vanavond maakt hij er ook weer wat moois van. Een feestelijke les. In het midden ligt een lijn met ballonnen, naast de lijn nep-kraaien en nep-eenden. Aan weerszijden zijn ballonnen op de grond geplaatst waar een ieder moet staan met zijn hond. Het ziet er feestelijk uit. We hebben allerlei volg-oefeningen gedaan en de ballonnen, kraaien en eenden zijn de afleiding. Ook volg-oefeningen met halverwege zitten; zitten en blijven; afliggen of zitten; zitten, blijven en een paar stappen doorlopen. Allerlei variaties, ook naar de middenlijn lopen en de andere kant ook, zitten bij de middenlijn en de moeilijkheid is dat de honden nu heel dicht bij elkaar zitten en de kunst is om de aandacht van je eigen hond vast te houden.
Ballon kapot
Helaas sneuvelen een paar ballonnen, Maddy vindt het ook nodig om haar poot op een ballon te zetten daar kon ie niet tegen en ‘plof’, kapot. Maddy is er totaal niet van onder de indruk. Het gaat heel goed, Maddy luistert goed. Wel met een koekje of stukje kaas, maar dat maakt niet uit, ik heb haar aandacht. Ook oefenen we om door een deur te lopen, Maddy moet netjes zitten en dat doet ze. Als laatste eindigen we met een ‘hier komen’ en dit gaat super.
Koffie en koek
Leon en zijn vrouw hebben heerlijk een kopje koffie klaargemaakt en dat wordt aan ons uitgedeeld en ook nog koek erbij. Dit heb ik nog nooit meegemaakt, echt super. Ik bedank Leon voor de lessen en vreselijke oen die ik ben, ik heb niets voor hem meegenomen als bedankje. Ik schrijf me zo meteen in voor de vervolgcursus, Gehoorzame Hond A. Dit begint 13 april, lekker eerst twee weken vrij.
Leon bedankt!
Donderdag 22 maart
Floriade
Het is heerlijk weer, daarom gaan we naar Hoofddorp, naar Floriadepark. De honden hebben het reuze naaar hun zin en kunnen ook pootje paden of zwemmen. Bijna gaat Maddy zwemmen, maar doet het toch niet. Wel is ze erg geïnteresseerd wat zich allemaal in het water afspeelt, er zijn veel watervogels. June struint de kanten af en Maddy doet mee. Het is zo jammer dat we een naar incident meemaken. Maddy speelt met een jonge hond die bij andere honden hoort. Een Greyhound vindt dat zij zich er mee moet bemoeien en rent er achteraan. Ik hoop nog dat dit goed gaat. De Greyhound rent terug en Darcy vindt het nodig om haar even een waarschuwing te geven. Zo van: “en nu wegwezen jij”. Ik zie meteen dat het mis is. De huid van een Greyhound is zo dun en zij heeft een wond. Ik heb gegevens uitgewisseld met de eigenaar, wat kan ik anders? Maar ik vind wel dat het echt een hondending is, als het een Labrador is, dan is er niets aan de hand. De eigenaar zou meteen naar de dierenarts gaan en we horen er vast meer van. Heel vervelend voor de hond.
Woensdag 21 maart
Wedstrijdje met een Greyhound
Ik moet alleen met de honden naar de trimbaan en dat is best lastig, want ik moet eerst een stukje met de honden aan de riem lopen. Ik oefen het blijven en het gaat best goed. Maddy ontmoet een Greyhound en nu denkt ze dat ze nog kan winnen. Ze doet een wedstrijdje rennen met hem en wie wint? Paul de Greyhound natuurlijk. Het is druk op de trimbaan, vanmorgen ook al vertelde Wil. June is echt ongelofelijk. Zo denk ik dat ze nog bij mij in de buurt is en zo zie ik haar alweer helemaal aan de andere kant van de trimbaan, voorstaan op konijnen. Ze is alleen maar aan het jagen, alle leuke, interessante plekken worden uitgekamd. Ze gaat haar eigen gang, maar komt altijd even kijken waar we zijn en weg is ze weer. Maddy loopt vaak met haar mee, maar speelt ook met andere honden of pest Darcy.
Darcy graaft een kuil
Darcy gaat weer eens graven, dat is een tijd geleden. En ze blijft graven, ik loop een heel rondje om het meest westelijke stukje van de trimbaan en nog steeds geen Darcy. Potverdorrie! Wanneer June even komt kijken vraag ik aan haar: “waar is Darcy dan?” June gaat wat hoger staan en kijkt en ruikt en weg is ze. Ze rent naar Darcy, Maddy rent ook mee. June komt weer terug en Maddy helpt Darcy nog even met graven, maar dan komt ze toch ook weer naar mij toe. We halen Darcy maar op, want ze komt niet. Ik moet echt weer de riem omdoen en omhouden anders is ze weer weg.
Complimenten
Met Twee honden hadden we best bekijks, maar nu met drie honden helemaal. Veel complimenten krijgen we en vaak horen we: “wat een prachtige honden heeft u”. Wil merkt dit ook. June gaat het draad over en rent het open duin in, dit mag eigenlijk niet, maar ik laat haar gaan. Maddy houdt haar in de gaten, maar blijft toch bij mij. Ik waarschuw voor het draad en ze luistert hier naar. Als ze van mij het draad onderdoor mag, gaat ze weg. Ze zoekt June en gaat de duinen in. Ondertussen komt June er aan, ze ziet dat Maddy de duinen in is en ze gaat naar Maddy toe. Dan vind ik het genoeg, ook ben ik bang dat de boswachter er aan komt, ik lijn de honden aan en loop richting auto.
Maddy is 31 weken
Dinsdag 20 maart
Haas
Wil vertelt dat Maddy achter een haas heeft gezeten, samen met Darcy. Wil floot nog één keer, maar dit had geen zin. Wel waren ze beiden op het bollenland….. June was het spoor aan het uitwerken. En later had June een eendenei gevonden en Maddy had het druk met eenden.
Konijnenkop
‘s Middags hebben de drie honden het prima naar hun zin op de trimbaan. Maddy speelt met honden en vindt een bal, waar ze reuze lol mee heeft. Ik zie dat June iets in haar bek heeft, getsie een konijnenkop. Ik moet streng: “hier” zeggen en dan luistert June ook. Maddy vindt het allemaal reuze interessant. Moe gerend lopen de honden nu rustig met Ella en mij naar de auto. Maddy heeft nu ontdekt dat ze door goed diep te graven water kan drinken en Darcy wil hier graag van mee profiteren.
Maandag 19 maart
Prikkeldraad
Ik ga met Maddy naar de trimbaan, kan ook nergens anders heen. Even rustig, hoop ik, wandelen daar en Maddy kennis laten maken met de gevaren van de trimbaan. Prikkeldraad! Aan de andere kant van de trimbaan is hoog prikkeldraad. Darcy en June kunnen hier bijna blindelings mee omgaan, Maddy natuurlijk nog niet. Het is een spannend stuk met veel konijnen. Ik laat Maddy het prikkeldraad zien en zeg: “kijk uit”. Ik merk nu dat ze meteen reageert op dit commando, dat is mooi. Het is verraderlijk prikkeldraad, soms staat het laag, vaak is het hoog en soms zijn er één of twee draden eruit. Ik laat alles zien. Eén keer sta ik aan de ene kant en Maddy aan de andere kant. En heel voorzichtig kruipt ze onder het prikkeldraad door, dit was niet de bedoeling. Het staat hier laag en ik hoopte dat ze er over heen zou springen. Ze is zo blij dat ze aan mijn kant is. Ik weet niet meer hoe het komt, maar ineens lig ik op de grond met een rollende blije Maddy over me heen. Ik kan niets meer, ik zie niets meer. Ze rolt van blijdschap over mijn hoofd, geeft kopjes. Maar ik ben bang dat ze naar het prikkeldraad rolt. Ook heb ik mijn zonnebril op en die gooi ik snel weg, anders blijft er niets van over. Het is te hopen dat niemand dit ziet, het is vast gezicht. Als Maddy klaar is met rollen, kan ik opstaan en ik kijk snel om me heen of er iemand loopt. Gelukkig het is rustig en ik zie niemand.
Een paar apportjes
Ik oefen een beetje met de dummy’s, de rattendummy en de fazantendummy. De fazantendummy is een verloren zoeken, ik maak haar vast aan een boom en ze ziet me weg gaan met de tas. Ik gooi de dummy achter een boom niet zo ver weg. Ze wil heel graag weg, maar ik probeer rust in te brengen. Ze gaat meteen rechtdoor dacht ik. Niets hoor ze rent eerst naar rechts en naar achteren. Hou je mond Liaan, ze is aan het zoeken. Dan rent ze vooruit richting de dummy, ik zie haar tekenen en yes ze heeft het. Wel wil ze de dummy even voor zich zelf houden, maar al snel brengt ze het. Heel mooi gedaan. Later doe ik een vooruit met de rattendummy. Dit gaat niet helemaal goed. Ik moet haar er naar toe leiden, wel aan de lange lijn. Ik doe het nog een keer, maar nu ziet ze dat ik de dummy weggooi. Gooi ik het in een konijnenhol……, nog een keer maar dan goed en nu gaat het ook goed. Wel vindt ze deze dummy toch wat zwaar, maar ze brengt het.
Spelen
We komen weer de nodige honden tegen, met een paar speelt ze. Ook komen er twee druktemakers luid blaffend op haar af. Dit vindt ze toch wat eng. De ene hond wil spelen en daar is Maddy wel voor te porren en weg zijn ze. Ik blijf het op een afstandje bekijken. De andere hond, een Australian Sheppard, vindt het genoeg en blaft naar Maddy. Dan blaffen ze alle twee en dat vindt Maddy teveel van het goede. Ik roep en ze komt.
Is ze niet helemaal in haar hum?
Dat idee krijg ik toch. Haar ontlasting was vanmorgen vroeg goed en haar eetlust is ook goed. Maar ze is het al snel zat en blijft bij me in de buurt. Hmm, ik weet het niet. Ik geef haar voor de zekerheid nog wat licht verteerbare brokken gemengd met haar eigen brokken. En thuis merk ik niets meer, ze ligt in het zonnetje bij de andere meiden.
Verzorging
Oren schoonmaken gaat aardig, ik moet haar wel wat afleiding geven. Tanden nakijken gaat heel goed, ze laat ze ook goed zien op een show. Borstelen lukt ook wel, al draait ze steeds haar rug weg. Maar nagels knippen is een drama.
Darcy heeft een bal gevonden
Zodra ze de nagelschaar ziet, wil ze het pakken. Als ik de schaar naar haar nagel breng, komt ze overeind en vliegt ze het aan. Dat gaat niet werken. Heel rustig en geduldig, veel geduld, laat ik haar beter kennismaken met de nagelschaar. Ik leg de schaar bij een nagel en doe verder niets. Een paar keer per week herhaal ik dit en verder doe ik niets. Zodat ze die schaar niet meer als de vijand ziet. En af en toe kan ik een nageltje knippen en geef dan een koekje. Eén nagel per keer, zo doen we heel lang over het knippen van de nagels. Maar dat geeft niet we komen er wel.
Blu
Ik krijg een berichtje van Annemiek. Het gaat heel goed met zusje Blu uit Venlo en vaak wandelen ze met een ander zusje Jaylo, zij wonen beiden in Venlo. Blu heeft gezwommen! ze hoorden en zag eenden in het water en dook zo het water in. Zo zeg wat een durf. Stiekem hoop ik dat het bij Maddy ook zo gaat, al ben ik bang van niet. Ze is niet zo’n durfal als Blu.
Dierenarts
Om 16.00 uur moeten we bij de dierenarts zijn, ik hoop dat we weer een keer Annemiek krijgen. Helaas, haar collega roept ons binnen. Wanneer we er zijn, doe ik de achterklep van de auto open. Ik zie een blije Maddy die er graag uit wil en een Darcy en June die dicht tegen de achterbank zitten, zo ver mogelijk achter in de auto. Ze hebben een blik van: ikke niet. Terwijl ze normaal ook echt vooraan staan om er uit te springen. De helden. Maddy gaat heel onbevangen de praktijk binnen, de bijensteek is ze vergeten zo lijkt het. De dierenarts kijkt haar helemaal na en ze vindt Maddy er goed uitzien. Niet te dik, niet te dun, precies goed. Terwijl ik soms denk dat ze ietsje te dik is. Ze luistert naar haar hart, controleert haar gebit en ziet dat Maddy een wond heeft. “klopt, van prikkeldraad, het was een twijfel geval, hechten of niet. Maar het was binnen een week dicht”, vertel ik. Maar waar komen we nu eigenlijk voor? De rabiës inenting, dit wordt hoog tijd. Zo kan ze altijd mee naar het buitenland, wel moeten we daar drie weken voor wachten. De dierenarts geeft heel snel de prik en ze geeft geen kick, is ze dapper of niet. Ik weeg haar meteen en ze is 25,3 kilo. Na de dierenarts gaan we met z’n allen wandelen op de trimbaan en Maddy heeft geen last meer van haar buik en krijgt weer gewoon haar brokken.
Zondag 18 maart
Jachttraining, een grote grote groep vandaag, Hilda neemt de groep van Nel voor een dagje over.
De C-groep bij de puppy’s en het verschil is helemaal niet zo groot. Wel zijn er net weer hele jonge pups bijgekomen en die moeten het allemaal nog leren natuurlijk. Omdat het zo’n grote groep is en het veel wachten is, doe ik veel voor mezelf met Maddy. Ik moet haar toch een beetje bezig houden, anders is er niet aan. Gezamenlijk moeten de honden volgen langs een rij wachtenden met honden, we doen wat ‘blijf’ en ‘komvoor-oefeningen’. Zelf oefen ik het blijven en het afliggen. Ik probeer met het afliggen om niet meer door me knieën te gaan, om zo door Maddy een koekje te laten volgen haar te laten liggen. Ik gooi nu een koekje op de grond, zeg “af” en hoop dat ze gaat liggen. In het begin gaat het best goed, ze heeft wel nog wat hulp nodig en een paar keer pakt ze het koekje zonder te liggen. Maar zo makkelijk komt ze er niet van af.
Veel luchtjes
We trainen op een ander veld met veel luchtjes en dat maakt het niet makkelijker. Maddy probeert konijnenkeutels te eten, mos, stokjes en aarde. En steeds probeert ze te graven en dit mag niet van mij, dat andere ook niet trouwens, één keer komt ze in opstand en probeert te springen en te bijten in mijn handen. Alleen omdat ze haar zin niet krijgt, maar ik grijp meteen in en trek haar aan de riem naar beneden waardoor ze op de grond terecht komt. Nog steeds protesteert ze en dan wordt ze rustiger en is het over. Ze heeft dit een tijdje niet gedaan, ik denk dat ze het zat is. Weer opletten en in het gareel lopen, valt niet mee voor een pup van zeven maanden.
Apporteren
Iedereen van de groep moet apart naar voren komen met zijn hond en de hondje moet een dummy apporteren en via een ‘vooruit’ een dummy halen. Veel, ook van de C-groep, gebruiken nog een lange lijn. Wat doe ik? normaal heb ik altijd op de training de lange lijn gebruikt, maar ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe ze het zonder lange lijn doet. Wanneer ik alleen train gaat het goed, behalve met de konijnendummy, dit moet echt nog met de lange lijn. Maar is het wijs om dit nu uit te proberen nu de groep zo groot is? ik denk het niet. De C-groep is toe aan koffie, zij trainen langer. Een normale training is zo’n twee uur en een puppy training één uur. “Mogen we koffie drinken”?, vraagt een C-cursist aan Hilda. “Nee”, zegt Hilda. “We trainen gewoon door”. Wat is ze stren! Maar even later zegt ze toch: “gaan jullie maar koffie drinken, de puppy’s gaan door en zijn dan klaar”. En weg zijn ze. Nu is de groep lekker klein en vertrouwt en ik durf de uitdaging aan om Maddy zonder lijn te laten apporteren. Het gaat goed, ze brengt het bijna naar me toe. De tweede keer, die met de ‘vooruit’, gaat iets minder. Ze haalt de dummy, rent naar me toe, maar dan stopt ze en kauwt een beetje op de dummy. Ik roep Maddy, maar Hilda zegt: “achteruit lopen, dan komt ze wel”. En dat klopt, nu komt ze en ik kan de dummy pakken. “Je kan beter achteruit lopen Liaan, steeds roepen heeft geen zin”. “Gaan we aan werken Hilda”.
Maddy denkt dat ze in de steek wordt gelaten
Ik maak Maddy vast aan de picknicktafel buiten en ga koffie halen, ook dit moet ze leren. In de kantine kijk ik naar buiten en verwacht een zielige Maddy te zien, wachtend tot ik terug kom. Niets van dit alles, ze heeft het uitstekend naar haar zin met Gajus, de Springer Spaniel. Een tijdje later zie ik dat Gajus weg gaat met zijn baasjes en nu is ze wel moederziel alleen. En ik zie haar heel zielig zitten. Geblaft en gepiept heeft ze niet. Mijn koffie is op, ik ben weer op de hoogte en het is tijd om naar huis te gaan. Onderweg moet ze haar behoefte doen en dit is wat dun. Haar eigen brokjes als beloning vond ze eerder al niet zo lekker. Ik denk dat ze een beetje last heeft van haar darmen.
Maddy is niet helemaal lekker
Maddy heeft wel gegeten en gespeeld. Een tijdje later zie ik dat ze moet overgeven, snel naar buiten. Maar het is gestopt. Ze is duidelijk niet lekker en is onrustig. Binnen ligt ze hier en dan weer daar en ze piept. Getsie wat is er nu aan de hand, ze heeft buikpijn zo te merken. Weer naar buiten en naar binnen. Ze drinkt wat en ik leidt haar naar haar mand en gelukkig gaat ze nu slapen en dat heeft ze heel lang gedaan. Op de trimbaan is ze tierig en is er niets aan de hand. Haar ontlasting is nog wel wat dun. Voor de zekerheid geef ik licht verteerbaar voer met vlees. Ze heeft geen last meer van buikpijn en ‘s avonds krijgt ze nog wel licht verteerbare brokken met een beetje van haar eigen brokken. Darcy wilde om 18.00 uur niet eten en is ook niet lekker, haar darmen gaan erg tekeer. Aan het eind van de middag krijgen Darcy en June altijd een paar stukjes van het vlees van Maddy bij hun brokken en dit eet ze wel. Ik besluit om haar een hele plak vlees te geven. Als ze wat in haar maag heeft, gaat dat tenminste niet zo tekeer. Normaal kan ze dit wel eens ‘s morgens hebben, nooit ‘s middags. ‘s Avonds heeft ze gelukkig weer eetlust zat.
Zaterdag 17 maart
Goed geregeld in Leiden
We zijn ruim op tijd, op het parkeerterrein zie ik Marcel al het verkeer regelen en bij de ingang staat zijn vriendin Heleen voor de kaartcontrole. Ik heb een bench besteld en Wil en ik worden meteen naar een bench begeleid dicht bij ring 10, de bench wordt open geknipt en het kaartje van bestelling wordt aan de bench gehangen. Goede service. De uitlaatplaats is ruim en wordt heel goed opgeruimd, de hele dag. Er is vrijwel geen ontlasting te zien en geloof me dit is meestal wel anders. Het is gewoon goed geregeld in Leiden en dit zeg ik niet omdat het mijn kynologen vereniging is waar ik gg-training heb. We zijn snel aan de beurt, voor een rasspecialist als Chantal Kok-van der Horst, zijn er niet veel Weimaraners ingeschreven. Tien kortharen en twee Langharen. Er zijn een aantal bekenden en oude bekenden en ik kom veel bekende vrijwilligers tegen van Rijnland. Waaronder Marcel en ik word weer regelmatig gepest. Leni geeft me de broodnodige info over de show n.a.v. de erekeuringen.
De keuring
We gaan de ring in en moeten meteen een rondje lopen, ze loopt in telgang, ik loop sneller maar nu gaat ze wat springen en happen. Even loopt ze goed in draf. Maddy laat zich goed betasten, om haar wat meer te laten staan gebruik ik een koekje. Dit helpt. De tanden laat ze goed zien in het begin en later trekt ze haar hoofdje iets terug. Ik moet nog een rondje lopen en ik moet langzamer lopen van Chantal. Weer in telgang naar mijn gevoel. Ik hoor Ina iets roepen vanaf de bank: “telgang”. “Nee hoor”, zegt Chantal, “ze liep goed”. Het staan voor de tafel waar de keurmeester aan zit en haar beoordeling aan de schrijver doorgeeft gaat zo, zo. Ik mag nog niet echt aan haar zitten. Maar goed ik doe het puur voor de ervaring. Maddy krijgt een Veel Belovend en is beste pup en we mogen later de erering in voor beste pup. Dus dat wordt wachten.
Veel Belovend en beste pup
Omdat we zo lekker vroeg klaar zijn, vallen de spanningen van me af en kan ik lekker ontspannen en ik ga fijn shoppen. Ik koop speelgoed en koekjes en kluiven. Wil koopt twee mooie jachtlijnen van Engels kwaliteit, een groen/zwarte en groene. Ik ben alleen bang dat ik veel ruzie krijg met de extra oogjes die ervoor zorgen dat de riem niet los kan. Ik kom Ka nog tegen van Hubertus en zijn Duitse Staande Langhaar Freya wordt Best of Breed, dus weer een vol punt voor Ko, nog 1 punt te gaan. Ik kijk nog even naar de GG-demonstratie, twee jaar geleden deden June en ik mee met deze demonstratie en dat was best spannend. Ook kom ik een collega van Lisse tegen en hij is zo verbaasd dat onze Weimaraners mijn grote hobby is, hij had dit niet gedacht. Het is bijna drie uur en het gaat aardig volgens schema. Ik vraag aan Lenie waar ik moet zijn. Eerst verzamelen in ring 1 en 2. Het is tijd en daar gaan we, ik ren de erering in en Theo van der Horst roept ons om. En ze loopt heel goed Maddy, ben hier zo blij mee. Als een treintje loopt. Het staan is weer wat minder, ze is duidelijk moe. Volgens mij heeft ze wat last van haar anaalklieren, ze ruikt aan haar achterste en wil likken. Dat kan nu niet Maddy!! Ze heeft ook nog maar één keer geplast en dat is het. Het is een Jeska type, wil niet erg plassen en drukken op een show. Ik zie dat collega Franz foto’s maakt en het ziet er nog best goed uit. Helaas zijn we niet uitgekozen in de selectie van zes en mogen de ring al weer snel verlaten. Geeft niets het is een mooie ervaring.
Vrijdag 16 maart
Vanmiddag ga ik even naar de trimbaan met de honden, we kunnen ook nergens anders heen. June ontmoet een Herder en speelt met het beestje. En dan gaat ze toch rondjes rennen, de Herder achter haar aan. Arme Herder hij weet niet hoe hij het heeft. Maddy blijft rennen, door de bomen over het pad, alsmaar rondjes en rondjes. Naar mijn gevoel wel 1000 x. Ik wil nog even het lopen voor de show van morgen oefenen, maar na al die rondjes rennen kan ik dat wel vergeten. Kapot is ze.
GG-training
Vanavond staat in het teken van de verzorging. Leon heeft van alles meegenomen, tandenborstels, borstels, EHBO-zaken. Maar eerst volgt Maddy mij terwijl we zigzaggend rond de groep lopen. Het gaat goed. Ik heb mijn eigen tandenborstel en borstel meegenomen. En Leon doet er smeerkaas op en dit vindt Maddy erg lekker, dus mag ik gerust de tandenborstel in haar bekje steken. Ook moet ze later volgen met een tandenborstel met smeerkaas, maar of dit nu beter werkt dan een koekje? We leren het goed optillen van de hond. Ik vind het te zwaar om Maddy alleen op te tillen, ik vraag of de zoon – een sterke jongeman – van mijn buurvrouw het wil doen. Hij tilt zo makkelijk zijn eigen Labrador op. Hij wil dit wel en het gaat prima, is alleen maar goed voor Maddy. Soms kunnen ze wat eenkennig worden die Weimpies. Samen met Leon tillen we Maddy op, ik het hoofd gedeelte en Leon het achterste gedeelte. Toch is het beter om een arm onder de buik te leggen en de andere arm onder de achterwerk. Wil doet het altijd zo en ik gaf dan altijd commentaar. Nu blijkt dat hij het gewoon altijd goed doet. Zal ik het maar niet zeggen tegen hem…. Borstelen vindt Maddy niet zo prettig, rustig aan oefenen en koekjes doen wonderen. Tanden laten zien is geen probleem, ook mag ik in de oren en ogen kijken. Als laatste oefenen we een snuitje om doen. Dit vergt wat geduld, maar dan gaat het goed. Omdat Leon veel verteld en veel vragen beantwoord, oefen ik tussendoor zelf met Maddy. Het blijven, af-liggen, zitten, staan. Maddy is heeeel braaf en is geen enkele keer in opstand gekomen.
Donderdag 15 maart
Maddy maakt ook kennis met de vos
June heeft totaal zonder dwang de vos gepakt
Wanneer gaan we oefenen met June en de vos? na het eten? of toch maar niet. Waarom gaan we niet nu, gewoon met de wandeling met alle drie de honden. Dan gaan we naar de Sancta, Wil vindt dit een goed plan. Alleen er staan auto’s bij de Sancta en nu durven we er niet heen. Even een rondje rijden, dan zijn ze vast weg en kunnen we door het kleine hek naar binnen, dachten we. Weer zijn ze niet weg, dit schiet niet erg op. Dan maar naar de trimbaan en gaan we daarna oefenen met de vos op de Sancta. De duinen zijn dicht, dus het wordt de komende 5 maanden weer de trimbaan. De honden vinden het geweldig hier, veel konijnen. Maddy is hier nog nooit geweest. Ze vindt het leuk hier, ze heeft gespeeld met een St Bernardhond. Wil staat weer eens te kletsen en ik wil verder. Eindelijk daar komt hij, kom we gaan weg en gaan naar de Sancta.
Maddy snuffelt aan de vos
Is toch het kleine hek ook dicht. Ook de spijl hebben ze gemaakt, anders kunnen we hier nog door. Wat nu? de Bavo dan maar. Prima terrein ook, het is etenstijd, dus het is lekker rustig. June doet het super. Maddy mag ook even snuffelen aan de vos en dat doet ze. Ze vindt het reuze interessant, maar pakt het verder niet op of zo. Prima zo. We zijn laat thuis en de honden hebben het wel gehad en June wordt extra verwend.
Woensdag 14 maart
Rustige laatste dag
Beetje rustig aan gedaan, in ieder geval niet meer dwars de duinen door gelopen. Wel heb ik wat geoefend, vooral het blijven. Ella houdt Darcy en June vast, anders komen ze maar storen. Eigenlijk is het ook een hele rustige wandeling, het is opvallend stil in de duinen. Ik denk dan altijd dat er wel meer mensen zijn die met hun honden genieten van zo’n laatste dag dat de honden los mogen. Wel kom ik mijn trainer tegen van KC Rijnland met zijn honden. “Mag ze wel niet achter jou aan rennen”, roep ik tegen hem. Hij loopt hard namelijk. Gelukkig doet Maddy dat niet, maar ze rent wel zijn honden achterna. Hij is geduldig, zijn Retriever laat hij zitten, ik roep en roep nog een keer en nog een keer….. en dan komt ze aangerend. ‘s Avonds ontvang ik een mailtje waarin de instructies staan voor a.s. zaterdag. Ik heb Maddy ingeschreven voor de show in Leiden en we doen mee met een GG-demonstratie voor jonge honden. Het gaat nu niet zo als twee jaar geleden. Toen heb ik meegedaan met June met de gevorderden, we hebben toen echt een aantal keren geoefend met de groep om het er zo mooi mogelijk uit te laten zien.
Dinsdag 13 maart
Verboden gebied
Op deze ene laatste dag in de duinen gaan we lekker daar wandelen waar het niet mag. Ella, ik en de drie honden. Ook zijn we hier niet meer geweest omdat Maddy te jong is, maar voor één keertje moet het kunnen. De honden hebben het meteen razend druk, ik zie al verse reeën sporen. We steken het paardenpad over en June is weg, Maddy er achteraan. Ik zie daar waar ze heen gerend zijn een ree wegrennen. Ik roep Darcy en gelukkig komt zij terug en neemt Maddy mee. June is verder gerend, maar zij komt wel. We lopen door het zand en Maddy moet hier even doorheen rennen. June is ook weer van de partij en zo gaan we via de doornstruiken naar het fietspad. Het laatste stuk lijn ik Maddy aan, want er zijn nogal wat racers. Aan de overkant oefen ik het blijven, maar dit valt niet mee met de andere honden erbij. We gaan de hoge trap op, June is weer weg. Via de andere kant gaan we weer naar beneden. Daar komt een zwarte Labrador aan met zijn baasjes en Maddy daagt hem uit en hij gaat erop in. Rennen die twee, maar dit houdt de Lab toch niet lang vol. Wat is ze weer brutaal, in de oren en nek bijten van de Labrador en hij laat het gaan. “Zullen we nu maar ingrijpen”, zegt zijn baasje. Prima, ik kan Maddy pakken en hij wil zijn hond aanlijnen, maar ik zeg dat ik Maddy aanlijn. Op het oorlogspad zie ik dat het baasje de oren van zijn hond controleert. Hij vertrouwt het blijkbaar niet, wat denkt hij dan? dat er gaten in de oren zitten.
Een heel ondeugende Maddy
June heeft het erg naar haar zin en krijgt lucht van…. zeg het maar. Weer neemt ze Maddy mee. June is weer terug maar Maddy niet. Maddy loopt echt verder de duinen in. “Ga kijken”, zeg ik tegen Darcy en June en daar gaan ze. Darcy houdt het snel voor gezien, maar June is echt weg. Het duurt nu wel heel lang eer ze terug zijn en Ella en ik gaan kijken. Eerder hadden we al twee reeën gezien en daar moeten ze lucht van gekregen hebben. We hopen June en Maddy te zien, maar helemaal niets. Ineens zien we June en zij komt terug gerend, maar geen spoor van Maddy. “Waar is Maddy nu”, vraag ik aan June. En weg is June weer en Darcy gaat ook mee om te kijken waar Maddy is. June loopt vooruit en Darcy rent naar links, zo zijn de taken goed verdeeld zullen we maar zeggen. Geen Maddy, getsie waar is ze nu? “Daar komt ze”, roept Ella. Helemaal van rechts komt ze aangerend, maar ze komt niet naar ons toe, ze rent richting June. “Volgens mij heeft ze wat in haar bek”, roep ik naar Ella. Ik zie dat June naar haar toe gaat en aan haar bek ruikt of zit, maar Maddy loopt weg. “Die heeft zeker iets in haar bek”, roep ik nogmaals. Ik roep en roep, maar ze komt niet. Ik probeer naar haar toe te gaan, maar het is heel onherbergzaam hier, ik kan er niet zomaar naar toe. Het hoeft ook niet meer, want wat ze had is nu weg. Darcy was inmiddels wel die kant uit gegaan. Ik roep de honden en ze rennen naar beneden, door de dichte doornstruiken. Maar weer komt Maddy niet naar ons, ze rent zo door. Potver, ik roep weer, maar nu boos en luid. Maddy stopt, maar besluit toch om verder te rennen. Ineens rent June naar haar toe en stoot haar aan, net of ze wil zeggen: ‘luisteren jij’. En dat doet ze nu, ze komt. Ze is nog helemaal heel, niet onbelangrijk met al die doorns en ik lijn haar aan. Het is mooi geweest voor dit hondje.
Maddy is nu 30 weken, 7 maanden oud
Maandag 12 maart
Wat apportjes
Nog een paar dagen en dan gaan de duinen dicht voor los lopende honden. Ik neem June mee met mijn wandeling. Ik wil eigenlijk wat oefenen met Maddy, maar voor June haar voet is het beter dat ze met de auto dan met de fiets gaat. Wel heeft ze weer haar schoentje aan. Ik doe wat oefeningen en het gaat heel goed. Een vooruit voor June en Maddy en alle twee komen ze aangerend met een dummy in hun bek. Ook een verloren zoek, weer leg ik twee dummy’s weg en mijn bedoeling is dat Maddy het zoeken afkijkt van June. Het gaat niet helemaal volgens plan, want alleen June heeft een dummy in haar bek, ze geeft dit af en ik zeg nogmaals: “zoek apport”, tegen June en Maddy rent mee. Nu komt Maddy terug met een dummy. Ik doe dit nog een keer en nu gaat het perfect. Ook laat ik Maddy nog de konijnen dummy apporteren maar wel aan de lange lijn.
We schieten niets op
Ik loop echt niet ver, maar het is prachtig weer en we komen wel duizend honden tegen. En het is steeds weer spelen. Van één hond pakt Maddy de bal af en dat doet ze bij een soort ras waar bij ik dit niet zo’n goed plan vindt. Maar het gaat goed, ik ben weer bevooroordeeld. Ik wil de bal weer terug geven, maar dit gaat heel lang duren. Wat ik ook doe, de bal is veel leuker. “Heb je effe”, vraag ik aan de eigenaresse van de hond. “Dit gaat wel even duren”. Het duurt echt te lang en de eigenaresse van de andere hond vindt het wel goed en Maddy mag de bal hebben. Ik laat het zo, maar wel probeer ik de bal te pakken te krijgen en na een heel tijdje lukt me dat. Even daarna is ze weer weg, een hond achterna. Ik ben nu op een punt dat ik denk ‘zoek het maar lekker uit’. Maar dat kan ik toch niet, June staat ook stil en gaat niet verder. Ik fluit en zo waar ze komt aangerend. Bij het fietspad lijn ik haar aan en dat laat ik zo, ik wil naar huis, naar de koffie.
June heeft het veel meer naar haar zin
En dat kon ik van vanmorgen niet zeggen, het schoentje deert haar nu niet. Ze heeft het druk en is veel weg. In het begin gaat Maddy veel met haar mee, maar volgens mij gaat op een gegeven moment het lichtje bij haar uit. We lopen ook een andere route en de honden vinden dit vaak spannender. De wond van Maddy ziet er aardig uit, er zit zeker heling in. Het is al een stuk dicht gegroeid. Vanmorgen zag ik een beetje etter, maar vanavond heeft ze dit schoon gelikt en ziet het er wat beter uit, ook zie ik rood doorbloed weefsel en dat is alleen maar goed. Ik probeer het straks schoon te maken met dettol.
Zondag 11 maart
Aandacht, volgen, enzovoorts
We doen de gebruikelijke aandacht-oefeningen en gehoorzaamheid-oefeningen en het gaat best goed. Ondertussen oefen ik zelf het ‘blijven zitten’. Ook moeten ze nu steeds langer blijven liggen, ik probeer te staan en het lukt. Wel hef ik zelf het commando op, want ik wil echt niet dat Maddy het zelf doet. Ook gaan we weer volgen. De instructies worden nu wat meer optreden tegen de hond en niet alles meer pikken. In mijn geval is het bijten in mijn arm, dit moet strenger aangepakt worden, helemaal mee eens. Maar voor het overige train ik op de positieve manier en dat blijf ik doen. Vorige week wilde ze niet op haar plaats blijven, maar dit train ik in kleine stapjes en dan komt het heus goed, met June is het ook helemaal goed gekomen. Trouwens sommige hondjes gaan niet eens liggen of het volgen is ook nog niet geweldig, dat geeft niet, ze zijn nog zo jong.
Spelen met Gajus, de Springer Spaniel
Maddy is heel braaf en heel rustig, dit komt vast omdat ze voor de training met Gajus heeft gespeeld in de duinen en gisteren was ook een drukke dag. Ze is niet in opstand gekomen. Gelukkig doen we ook wat apporteer-oefeningen. We beginnen voorzichtig met het commando ‘vast’. Ik kies een sok en dit moet ze in haar bek houden, nu zeg ik nog niet het commando, maar als dit beter gaat kan ik het wel zeggen. We moeten dit van de week flink oefenen. Het apporteren van de ratte dummy gaat goed, wel aan de lange lijn, ze komt het keurig brengen. Lekker getraind.
Paard en ruiter
‘s Middags is het nog steeds heerlijk weer, de parkeerplaats bij het Witte Huis is nog behoorlijk vol en dat is meestal niet zo. We gaan niet zo ver, June heeft haar zooltje aan en dat vindt ze niet fijn en Maddy heeft ook genoeg gehad. Met de drukte valt het toch mee, we gaan weer richting auto en steken het fietspad over. Maar eerst moeten de honden zitten, ik zie dat er een paard aankomt en waarschuw Ella. Het paardenpad ligt aan de andere kant langs het fietspad. Darcy en June gaan heel goed met paarden om, maar met Maddy moeten we uiteraard nog uitkijken en ik hou Maddy aan de lijn. We steken over en als ik denk dat het veilig is, lijn ik Maddy af. Ze rent de rechter kant op de duinen in, ineens maakt ze een ruime bocht naar rechts en ik zie haar richting het paardenpad rennen. Shit, shit shit. Ik roep haar, maar nee hoor niet komen en mijn fluit ben ik ook vergeten. Niet dat ik de illusie heb dat ze dan wel komt, maar het heeft een veel groter bereik dan mijn stem. Ze rent het paardenpad op en ik hoop nog dat ze haar gebruikelijke heen en weer rennen over het paardenpad doet, dit vindt ze zo leuk. Maar nee, weg is ze, ze heeft natuurlijk het paard – of iets – geroken en wil weten waar dat gebleven is. Ik roep tegen Ella: “wil jij op het fietspad gaan staan om het daar in de gaten te houden”. Dat doet ze met, June en Darcy horen de paniek in mijn stem en gaan ook kijken waar Maddy is. Geen Maddy te zien, ik krijg al visioenen van een paard die Maddy een flinke trap verkoopt. Ze is best nog eventjes weg, het zal heus niet lang geweest zijn, maar voor mijn gevoel wel. Wat zie ik daar? daar komt ze aangerend, tong uit haar bekje. “Waar kom jij nou vandaan?” Ik ben veel te blij dat ze ongedeerd is, maar ik lijn haar wel aan. Ik sta nog op het paardenpad bij te komen, komt het paard met ruiter ineens aan. “Oh gelukkig”, zegt ze “ze is weer bij jullie”. “Ik had het helemaal niet in de gaten, ik hoor wat achter mij en zie ik daar je hondje staan”. “Ze bleef op een afstandje en ineens ging ze er weer als een haas vandoor”. Wat een aardige mevrouw. “Ik was toch een beetje bezorgd en wilde even kijken of het wel goed ging”. “Het is weer helemaal goed”, antwoord ik. “Ze is nog maar een pup en ze heeft nog niet genoeg ervaring met paarden”. “Ik schrok me rot toen ze er ineens vandoor ging”. “Ja, dat begrijp ik”, antwoord de ruiter. Ze komt nog iets dichterbij met haar paard. Wat een mooi beest zeg. June staat er ook op een afstandje bij. “Is ze honden gewend”? vraag ik. “Ja hoor dat vindt ze geen probleem”. De ruiter ziet dat het helemaal oké is en gaat er weer vandoor, maar eerst heb ik haar bedankt, want dit kom ik echt niet veel tegen.
Zaterdag 10 maart
Weimaraner-vrienden en twee slowaken en hun baasjes
Zeven Weimaraners, twee Slowaken en negen baasjes. Wandelen aan de Langevelderslag. Eerst wandelen over het strand, zodat de jonge honden een beetje uitgeraasd zijn en dan terug door de duinen. Een mooie stoet, drie nog jonge Weimaraners Maddy, Filo en Blue, dan twee Slowaken van bijna twee jaar en de rest is ouder. De jongelingen maken een hoop drukte en rennen over het zand. Maddy heeft het ook prima naar haar zin, ze daagt de Slowaken uit en die vinden het genoeg. Maddy rent er vandoor, Guusje er achteraan, maar Maddy houdt goed stand. Totdat het zusje van Guusje, Loïs, haar komt helpen. Dan gaan ze er vol tegen in en Maddy wordt omver geworpen. Dit is niet leuk meer en te heftig, er wordt ingegrepen. Maddy is nu zwaar onder de indruk en loopt met een gedrukte staart, helemaal des on Maddy’s zeg maar. Wanneer ze eindelijk weer een beetje los komt, gebeurt weer hetzelfde, maar nu wordt er veel sneller ingegrepen. In de duinen hebben de honden het helemaal naar hun zin. Guusje gaat los en rent ver de duinen in. De honden zijn nu niet zo wild meer en Maddy heeft het ook wel gehad. Ik probeer nog een schoentje aan te doen bij June, zij heeft gisteren weer eens een stukje van haar voetzool afgeschaft. Maar ze loopt snel weg, dan maar niet June. Na de wandeling hebben we heerlijk wat gedronken en gegeten bij Nederhorst. Toen we in de duinen liepen werd het al steeds beter weer, het zonnetje schijnt en we kunnen heerlijk buiten zitten. Rond 14.00 gaan we allen weer huiswaarts.
Vrijdag 9 maart
De verwonding van Maddy
Ze heeft een manier gevonden om er toch aan te likken. We laten het maar even gaan, dan likt ze het schoon. Ik doe er nog steeds niets aan, maar hou het wel goed in de gaten.
Vanmiddag gaan we even naar de duinen en daar komen we de Duitse Staande Korthaar weer eens tegen en dat wordt spelen met Maddy, ze kan hem aardig bijhouden.
GG-trainen bij KC Rijnland
Dit is alweer de achtste les, wat gaat het snel en wat jammer dat we nog maar twee lessen hebben. We hebben weer een heel gevarieerd programma. Volgen voor en achterlangs de hele kring rond. Veel steady-oefeningen en heel leerzaam. Maddy moet zitten en blijven zitten terwijl er allerlei afleidingen zijn. Een keer komt er een dummy aan een elastiek langs, ze schrikt even, maar herstelt snel. Ook worden er ballen gegooid en ik gooi ook een bal naar een andere cursist voor mij. Het gaat allemaal best goed. Helaas komt ze toch een paar keer weer in opstand. Leon heeft een riem rond een paal gemaakt en daar mag ik Maddy aan vast zetten, kan ze afkoelen. Ook heb ik tussendoor het blijven geoefend en het stokjes eten verbied ik elke keer, ook laat ik haar veel zitten en dit gedrag beloon ik. Alles met een rustige stem, anders wordt ze weer hyper. Volgende week komt de verzorging aan bod.
Donderdag 8 maart
Een hert
Ik ben jarig, zo eens in het jaar heb je dat. Ik ben een weekje vrij en gevlucht van mijn werk, want ik ben nu op een leeftijd dat men het nodig vindt om speciale pamfletten op te hangen of een vrouwspersoon neer te zetten en dan het liefst voor in de tuin. Ik heb lekker gewandeld met Maddy, heerlijk weer, lekker wat geoefend, kortom perfect. We gaan het pad op naar links, zo ga we weer richting auto. Tot zo ver niets aan het handje. Maddy rent een stukje het duin in, staat op een heuvel en kijkt mij aan. Is er wat? “Toe maar Maddy”, zeg ik tegen haar. En ineens is ze weg, ze rent verder het groen in. Wat is er aan de hand? ik kijk en zie ik toch een ree staan! shit, shit, shit. Er staat hoog prikkeldraad daar. Ik heb er nooit aan gedacht dat er wel eens wat spannends kan staan daar. Het is een stukje afgezet duin tussen de weg naar de golfbaan en het fietspad. Het was er altijd reuze spannend, vroeger ging ik er vaak met Dayan en Jeska kijken. Vooral in de zomer, alles was dan dicht begroeid, stiekem het draad door, een stukje begroeiing door en dan had je een mooi watertje. Geen idee hoe het er nu is, ben er in geen jaren meer geweest. Dus Maddy rook dat ree, keek mij aan, wachtte op toestemming en dan zeg ik nog ‘toe maar’ ook. Hoe dom kan ik zijn. Alles gaat in een flits, Maddy is razendsnel weg, ik ben te laat om “kijk uit”, te roepen. Ik hoor het prikkeldraad, dit heeft ze geraakt, oh als het maar niet erg is. Ik hoor geen gil en ze jammert ook niet, dus het valt wel mee volgens mij. Het hert laat ze al snel voor wat het is en ze gaat even zitten. Is er toch wat aan de hand? Ik klim door het prikkeldraad en ga naar haar toe. Ik kan niet veel ontdekken. Een klein schrammetje op haar been en tussen haar teen. Gelukkig het valt mee. De schrik zit er goed in bij mij, bij Maddy kan ik het niet zo goed pijlen.
Een wond
Thuis krijgt ze eten, het zonnetje schijnt en dan willen de honden alle drie het beste plekje in de zon hebben. Ik drink koffie en Maddy ligt bij me op de grond en ze gaat heerlijk op haar ruggetje liggen. Ik schrik, wat zie ik nu? Een wond en nog een lelijke ook. Ik kijk nog eens goed, een stuk huid is opengereten, niet diep genoeg om te hechten, maar het is niet fraai. Wat baal ik hiervan. Meestal maak ik het schoon met Dettol en doe ik er Acederm op. Maar ik doe het niet, ik ben bang dat ze er dan aan gaat zitten en ze laat het nu met rust. Ze kan er ook niet bij, later probeert ze het wel.
Maddy moet blijven zitten voor de foto, maar dat lukt niet erg
Venneperhout
We gaan naar Nieuw-Vennep, we gaan daar wandelen en daarna wat eten. June gaat meteen los, weg is ze, de bosjes in op zoek naar fazanten. Maddy er achteraan. De honden genieten, het is prachtig weer. We steken de weg over en wandelen verder. Het is hier meer begroeid, ik ben hier maar één keer geweest en dacht dat ik de weg nog wel wist. Maar dat valt tegen. Het is toch nog een pittige wandeling, ook voor Maddy, maar het is allemaal vlak en dan vind ik het minder erg. Helaas geen fazanten. We gaan in Noordwijkerhout bij de duinen iets eten en de honden zijn welkom. Maddy gedraagt zich voortreffelijk en ze is de enige die gaat liggen op de houten vloer.
Woensdag 7 maart
Om half 4 afgesproken met Hen om te wandelen in de Katwijkse duinen. Het is zo’n slecht weer, dat ik om 15.00 even sms of we wel moeten gaan. Het is helemaal open in de Katwijkse duinen en wij hebben hier dan nog het bos-gedeelte als uitwijk mogelijkheid. Hen sms’t terug dat het droog wordt. Oké naar Katwijk dan maar, wat een takkeweer niet normaal.
foto Hen Lammers
Helemaal ingepakt komen we in Katwijk aan, “ik dacht dat het droog zou worden”, zeg ik tegen Hen. “Droger”, heb ik gezegd. Doe toch maar even mijn regenbroek aan. Ik heb alle drie de honden bij me en dat wordt een uitdaging met Maddy en het prikkeldraad. Ik mopper nog even door: “het is nog koud ook en de wind is ook best stevig”. Hen kan er wel om lachen. De honden zijn al meteen weg en even later zie ik June al achter het prikkeldraad rennen een duintop op. “Oh daar begint het al”, zeg ik tegen Hen. “Zie je nu dat ze June achterna rent het prikkeldraad over”. Als dit maar goed gaat, ik zie dat ze nog verder rennen de volgende duintop op. Ze hebben er zin in. Wanneer ze weer terug komen en bijna bij het prikkeldraad zijn roep ik: “kijk uit”. En dat doet Maddy, ze stopt met rennen en gaat het prikkeldraad onderdoor. Ik moet er ook maar op vertrouwen, ik kan niet alles voor zijn. Hen had geen kaas meer en heeft daarom kip meegenomen en ik heb de honden helemaal niet horen klagen, zij hingen aan haar lippen. Ondanks het weer hebben de honden het prima naar hun zin en wij ook wel. Ach als we maar goed gekleed zijn dan valt het wel mee met dit weer. We komen een paar diehards tegen, maar het is vooral erg rustig. Met Maddy gaat het goed, ze let goed op het prikkeldraad, ze gaat er onderdoor en soms springt ze erover heen. Geen verwondingen in ieder geval, wel lopen we wat korter dan normaal, dit doen we vooral voor Maddy. Na het broedseizoen mag ze gewoon het hele rondje mee.
Dinsdag 6 maart
Wil gaat naar de duinen met de honden
Ik ben een weekje vrij en Wil gaat vanmorgen met de auto. June heeft weer wat last van haar buik en ik geef een pijnstiller. Helaas heeft Maddy een kras onder haar ogen, door prikkeldraad. Toch zegt Wil dat Maddy juist heel voorzichtig met het prikkeldraad is geweest. Ze stootte er heel ongelukkig tegen aan.
Sam
De leraren staken en Sam komt daarom een dagje bij ons. We gaan met z’n allen naar de duinen, Sam, Ella, ik, Darcy, June en Maddy. Rond 16.00 uur zijn we in de duinen en Sam en de honden hebben er zin in. Sam wil rechtdoor en dan gaan we naar links, hij wil de duinen zien. Als we vertellen dat we daar al zijn, gaat dat er bij hem niet in. Later horen we dat de duinen voor Sam zand en duintoppen zijn. Sam wil de hoge trap op, eigenlijk is dit veel te hoog voor Maddy, maar vooruit voor één keertje dan. Maddy gaat de trap op alsof ze het dagelijks doet, eerst heb ik haar aan de riem maar al snel laat ik haar los. Sam is ook vrij snel boven en het gaat hem best gemakkelijk af, hij heeft de treden geteld en het zijn er wel 56. Maddy vindt het wel leuk hierboven, spannend ook weer. En Sam geniet er ook van, “zo wat zijn we hoog!, nog hoger dan die dijk daar”. Dit herhaalt hij wel een paar keer, “zo nu zijn we nog hoger”. Inderdaad het pad op deze uitzichttoren gaat nog iets verder omhoog. Sam vindt het uitzicht en dat we zo hoog zijn helemaal geweldig. Trap af gaat veel makkelijker, deze kant is niet zo stijl en Maddy is zo beneden. Ze rent June achterna het paardenpad op, June vindt het daar altijd reuze spannend. Langs het pad zijn veel bosjes met konijnenholen.
De duinen
Sam wil naar het strand, maar dat willen wij niet, dan moet hij weer zo’n berg op en dat is vast to much voor hem. Hij wil roze schelpen zoeken. We moeten echt ons best doen om hem daar vanaf te brengen. Niets is zo veranderlijk als een zes jarige, want nu wil hij wel de duinen in. We gaan een duintop op en genieten van het uitzicht. De honden zijn weg, die hebben het héél druk. Maddy is nu ook steeds weg. Zien we toch een ree lopen, Sam vindt het heel bijzonder, een echt ree! Ik denk dat hij op de vlucht is voor onze honden, toch gaan ze er niet achteraan, ze zijn reeën-rein. Alleen Maddy nog niet, zij moet dit nog leren en hopelijk leert ze het van June en Darcy. Zo heeft June het weer van Darcy geleerd. Sam vindt het wel mooi geweest, hij heeft dorst en wil naar de auto. We zijn ook best een tijdje onderweg, echt ver hebben we niet gelopen, maar het schiet niet erg op met Sam erbij. Maar is het wel heel leuk en Sam heeft het ook naar zijn zin. De honden zijn super braaf en Maddy ook. Ikverbaas me er weer over hoe goed dat gaat. Ze is voorzichtig met Sam en springt niet tegen hem op. Sam ziet weer zand en dus duinen. Hij vindt het er geweldig en de honden natuurlijk ook. De honden hebben het druk wanneer we weer op het pad lopen, ze gaan links de bosjes in en Maddy is echt een paar keer weg. Ze gaat ook in haar eentje op onderzoek uit. Maar wanneer ik fluit of we roepen is ze zo weer bij ons. Sam en Maddy zijn moe en zijn blij dat we bij de auto zijn.
Maddy is 29 weken
Maandag 5 maart
Vieze pootjes
June heeft nog niet echt zin om weg te gaan, maar het is al half 5 en het wordt tijd. Eerder dacht ik dat ze wat mank liep, ik let goed op wanneer ze op staat en ik zie nu niets meer. Maddy is erg druk en hyper in de duinen. Ik loop alleen met de honden en besluit een kort rondje te lopen. Eerst een stukje door het bos en zo via het oorlogspad weer terug. Maddy heeft weer eens een stok, ze rent naar ons toe en neemt de bocht iets te ruim. Ze doet nu raar, ze beweegt haar poten raar. Wat nu weer? ik kijk naar haar poten en zie dat ze met haar rechter voorpoot in de honden stront heeft gestapt. Getverderrie, ze is hier echt niet blij mee en vindt het heel vies. Wij ook als het ons gebeurt maar dat terzijde. Ze rent als een dolle door de bosjes, volgens mij om haar voeten schoon te lopen. Maar dat werkt niet helemaal. Ik zie een grote plas en hier maak ik haar voet schoon. Zo dit ziet er weer heel wat beter uit. Weer rent ze als een gek door de bosjes.
Wanneer ze weer op het pad staat, begint ze te janken! En ze houdt haar pootje omhoog. Wat nu weer? Ik kijk haar pootje na, maar zie niets. Even pas op de plaats en dan zal het heus wel weer gaan. Wel lijn ik haar even aan. Al snel zie ik dat ze alle vier de poten weer gebruikt en ik lijn haar af en ze kan weer gaan. Niets meer te zien, tutje.
Wedstrijdje rennen
Ik heb de patrijzen dummy meegenomen en laat het op het pad vallen wanneer de honden een eind vooruit lopen. Ik loop een stukje door en als ik de afstand goed vind roep ik de honden. Maddy snapt het al, ik roep nog “vooruit” en weg is ze. June ziet nu ook wat de bedoeling is en rent er achteraan. Maar Maddy is sneller en brengt de dummy mooi naar me toe. Ik herhaal dit op het oorlogspad nog een keer, Wel laat ik Maddy nu eerst zitten. June gaat er nu als een speer vandoor. Maddy maakt er echt een wedstrijdje van en weer is ze als eerste bij de dummy. Nu komt ze het niet meteen naar me brengen, maar loopt nog een rondje om me heen. We lopen tegen wind en Maddy loopt voorop en best een eindje van me vandaan. De drie honden lopen mooi in een lijn achter elkaar aan. Maddy heeft het druk en rent de heuvel op, June volgt haar. Maar ze zijn weer snel terug. Wanneer we op het fazantenpad lopen, gaat June er ineens vandoor. Maddy volgt haar snel en het valt op dat ze er meteen weer een ren- wedstrijd van maakt. Ze wil de eerste en snelste zijn. Alle drie de honden rennen de duinen in, wat vreten ze daar uit? June en Darcy zijn al snel terug, maar geen spoor van Maddy. “Waar is Maddy nu”? zeg ik tegen Darcy en June. Darcy kijkt dan altijd meteen in de rondte en zoekt haar echt. Darcy rent de duinen weer in en gaat kijken waar ze is. Ineens hoor ik wat op het pad, ze heeft waarschijnlijk een rondje gelopen en nu rent ze weer naar ons toe. We steken het fietspad over en wanneer we bijna bij de auto zijn lijn ik eerst Maddy aan en even later de andere twee. En ze lopen nu als makke lammetjes naast me op weg naar de auto. Gaat het altijd maar zo makkelijk.
Zondag 4 maart
Voor het eerst zet ik Maddy vast aan een paal.
Zoals gewoonlijk moet ik even van het toilet gebruik maken voordat de training begint. Ik zet Maddy tussen andere Weimaraners in. De Weimaraner Elvis en Pretty en Luna van Mona. Met Pretty heeft ze nog heftig gespeeld vorige week. Ik zeg tegen Mona: “wil je even op letten”? “Doe ik”, zegt Mona. Wanneer ik terug kom zie ik dat Maddy netjes zit bij de paal en ze is stil. “Ze is heel braaf geweest”, zegt Mona, “ze heeft geen kick gegeven en alleen maar gezeten”. Wat goed zeg, ben hier erg blij mee. Wanneer ik haar ga halen en van de paal verlos is het hek van de dam. Ik word toch begroet, niet normaal, puur protest.
De oefeningen
Wat staat er op het programma, Hilda is weer veel van plan en de tijd vliegt voorbij. Eerst volgen en we oefenen het blijven. Het volgen gaat heel goed. Hilda zegt: “er zijn keurmeester die dit volgen, zo tegen je been geplakt en opkijkend, niet zo waarderen in een jachthond”. “Nou Hilda ik kan je verzekeren dat het zonder koekje er heel anders uitziet”, antwoord ik. Het blijven gaat helemaal niet goed en Maddy komt heel erg in opstand. Wat is dit nu? Wel heeft ze even daarvoor wat gegraven en dat mag ze niet van mij, of dit nu de reden is? Elke keer probeer ik tussendoor het blijven te oefenen, ik sta maar een klein stukje bij haar vandaan. Ik moet dit écht meer oefenen, want het lijkt nergens op. We doen wat aandachtoefeningen en we oefenen het ‘af-liggen’
De oranje omheining
Hilda heeft een omheining meegenomen. Maddy en ik moeten hierin staan en wanneer ze contact maakt, moet ik meteen prijzen en een koekje geven. Ons prijzen-woordje is: ‘good’. Wanneer we in de omheining staan kijkt ze mij meteen aan en daarna duurt het een hele tijd. Ook eet ze konijnen keutels en probeert vossen strond te eten, hier grijp ik in want dat wil ik niet. Maddy krabbelt ook aan de omheining en ik zeg er wat van, want Hilda wil vast niet dat ie kapot gaat. Balda van Steef vindt dat ze er meteen weer uit moet springen wanneer ze hierin staat. Maar ze is dan ook al een jaar oud.
Apporteren
Als laatste gaan we apporteren, twee keer, met een rattendummy en de lange lijn. Maddy doet het goed, ze brengt het netjes en brengt het bijna naar me toe. Vorige week liep ze me nog voorbij, nu niet.
Balda en Maddy zijn aardig aan elkaar gewaagd en spelen wanneer het effe kan. We drinken nog een kopje koffie en nog één en rond 12.00 uur gaan we naar huis. Maddy ligt als een vloerkleedje in de auto.
Hazen en hazensporen
June heeft het druk, veel sporen, ik vermoed van hazen. Eigenlijk hebben ze het alle drie erg druk, zo druk dat we de honden maar weinig in onze buurt gehad hebben. Maddy rent de meeste tijd met June mee, maar ze is ook voor zich zelf bezig. Ik zie dat ze de bosjes in loopt, ze ruikt wat. Ik ga kijken en ze staat bij een plek waar een vogel gepakt en opgevreten is. Ze kliert wat met Darcy en vergeet bijna om stokjes te eten. We komen bij een grasveld en June gaat er als een haas vandoor, Maddy er achteraan en Darcy volgt ook. Ineens hoor ik een hoog geblaf, oh jee een haas. Ella en ik zien een haas wegrennen, maar de drie honden rennen ergens anders achteraan. Weer zien we een haas, gevolgd door de drie Weims. Maddy rent ook mee en ik ben hier blij mee want ze heeft nog niet echt een haas gezien en in haar neus gehad. Waarschijnlijk vind ik dit niet meer leuk wanneer ze ouder is….. toch zijn de honden weer redelijk snel terug. ‘s Avonds is Maddy weer een vloerkleedje.
Zaterdag 3 maart
Eerste bezoek aan Delft
Maddy en ik gaan voor het eerst naar Delft, naar de Tanthofdreef en het is heerlijk weer. We lopen door de bosjes en langs het water. Het riet is weggesneden op één stukje na. Ik stimuleer Maddy om hier doorheen te lopen en dat doet ze. Maddy schrikt zich ineens rot, ik denk dat een vis een plons maakte of een watervogel, misschien een rat? Ik ga naar haar toe en ik loop voorbij Maddy het riet nog verder in en Maddy volgt. Wanneer we terug lopen, heeft ze weer een schrikreactie op dezelfde plek. Later loop ik nog een keer door het riet en nu heeft ze nergens last van. Ik probeer Maddy warm te maken voor de Waterkippen, maar ze reageert niet erg. Maddy staat in het bos stil voor een hond die aan de overkant van het water loopt. Ik loop van haar weg in de hoop dat ze meeloopt. Ineens zie ik een haas wegrennen. Shit, Maddy ziet dit niet, zij heeft alleen oog voor de hond aan de overkant. Ik hoop nu dat ze wat met de sporen doet. En dat doet, want haar neus gaat over de grond en ze rent de sporen achterna.
Het leukste is een bal
Maddy heeft niet zo veel oog voor haar omgeving, ze is niet erg met luchtjes bezig. Wel vindt ze een bal en dat vindt ze helemaal leuk. Ook moet ik goed oppassen van de race fietsers op het fietspad en wat trimmers. Ik heb een paar dummy’s meegenomen en we oefenen aan de lange lijn met de konijnen-dummy, het gaat goed, ze komt naar me toe en geeft de dummy af. Maddy heeft niet zo gerend en op zich hebben we nog niet eens zo ver gelopen, maar we zijn toch een tijdje weg. Dit komt omdat ik veel aandacht schenk aan het water, vogels en ik maak foto’s. Het is tijd om naar huis te gaan, ze verbouwt mijn hele auto en maakt een heerlijk beschut plekje voor zich zelf en slaapt de hele rit. ‘s Middags zijn Ella, ik en de honden niet zo heel lang weggeweest.
Vrijdag 2 maart
GG-training in Leiden en het is weer even wennen en pas op de plaats voor Maddy.
Wat geeft hij toch leuk les, Leon van Roon, afwisselend en uitdagend. Hij heeft een grote ronde cirkel gemaakt van pionnen met een stok erin en in het midden staan twee pionnen iets uit elkaar. We werken veel samen met de buurman of vrouw of met een ander en dit maakt het niet makkelijker voor onze hondjes. Ook moeten we vertrouwen hebben en uitstralen naar de honden. Doen we dit niet, dan merkt de hond dit meteen en voert de opdracht slecht uit of helemaal niet.
- Dit doen we weer, maar nu moet Maddy ‘afliggen’ tussen de twee middenpionnen.
- Maddy moet mij ‘volgen’ naar de middenpionnen, we lopen terug en staan stil bij onze buurvrouw en daar moet Maddy ‘zitten’. ‘Volgen’ met het bekende koekje gaat prima, het ‘zitten’ bij de buurhond is een uitdaging, want Maddy wil altijd spelen met een andere hond en er niet bij ‘zitten’. Maar het gaat. We blijven hier staan en nu doet de buurvrouw hetzelfde met haar hond. Zo gaan we het hele rondje langs.
- Maddy en ik lopen naar de middenpionnen, Maddy moet ‘af’ en dan komt een ander met zijn hond en zij lopen om ons heen en gaan weer terug naar hun plaats. Maddy moet al die tijd ‘liggen’. Het gaat goed, met een koekje kan ik goed Maddy’s aandacht vasthouden. Zo gaan we weer het hele rondje af.
- We blijven op onze plek staan en ik neem wat afstand van Maddy, zij moet ‘blijven zitten’ en ik wiebel op mijn benen. Dit vindt ze raar en ze komt al snel omhoog.
Ik heb dit wiebelen eigenlijk niet geoefend, ik ben dit helemaal vergeten en dit wraakt zich. - Nu gaan Maddy en ik alleen naar de middenstip en Maddy moet ‘blijven’, ik sta maar een klein stukje voor haar en dit gaat goed.
- De opdrachten worden steeds moeilijker. Nu lopen Maddy en ik en nog een cursist met zijn hond naar de middenpionnen. Maddy en de andere hond moeten ‘zitten’ en ‘blijven’. Ik ga maar een klein eindje voor haar staan, ik wil de opdracht goed doen en wil niet dat ze opstaat. Het gaat goed, maar het is echt moeilijk voor Maddy.
- We blijven op onze plek en Maddy moet om de pion heenlopen en ik blijf staan. Dit vindt ze leuk en ik maak de fout om weer te enthousiast te reageren en ze komt weer in opstand. Puur afreageren. Ik loop weg en probeer niets te zeggen en niet te reageren. Het helpt. Een paar keer komt ze in opstand en het wordt moeilijker om haar weer rustig te krijgen. Mijn overbuurvrouw heeft helemaal heel veel moeite met haar Ridgeback, hij komt toch in opstand, ze ziet het bijna niet meer zitten, dat merk ik aan alles.
- Ook hebben we wat ‘hoog’ oefeningen gedaan. Springen over de stok die in de pion zit. En meteen het commando “hoog” geven.
Echt een hele leuke training en ik moet veel meer het ‘blijven’ oefenen.
Donderdag 1 maart
June haar loopsheid lijkt voorbij, de reuen worden weer weggesnauwd.
En met Maddy gaat het weer goed, ze krijgt wel nog rijst, maar met gewone brokken erbij, alleen nog niet haar normale portie. June heeft een beetje last van dunne ontlasting, vannacht moest ze er ook een paar keer uit. We hebben weer gewoon gelopen en we zijn naar het Langeveld geweest. Maddy is hier nu een paar keer geweest, maar nog niet met alle drie de honden en Ella is hier ook een tijdje niet geweest. Zij is vaak van ‘hetzelfde rondje’, terwijl ik graag een keer ergens anders heen ga. June vindt het helemaal geweldig in het Langeveld, veel luchtjes en ze heeft aan één stuk door gerend. Met Maddy meestal in haar kielzog. In de verte kan je bijna niet meer zien wie wie is. Ook heb ik een paar dummy’s meegenomen en wat apportjes gedaan.
Maddy heeft toch gerend, ze is op het eind helemaal buiten adem en wanneer we aardig in de buurt zijn van het einde van de wandeling lijn ik haar aan, het is mooi geweest. Wel is het mistig, soms zie ik de honden niet eens meer. June heeft de tijd van haar leven en is onvermoeibaar, van hot naar her rent ze. Darcy doet ook aardig mee, eerst gaat June, gevolgd door Maddy en als laatste gaat Darcy hen ook achterna. Darcy vindt het ook heerlijk als we weer eens ergens anders lopen. Het is een feest om de drie honden zo te zien.