Februari 2016

Maandag 29 februari

Ik heb haast vanmorgen, want ik moet naar het ziekenhuis. Daarom ga ik naar het Pieter Florisdal en loop gewoon een rondje.

Het is weer mis

We waren wat overmoedig en Blaine kreeg eerder weer wat gewone brokken bij de rijst en een bullepees. Fout, fout, fout. Ella heeft zich rot gerend ’s avonds om Blaine steeds naar buiten te laten. Ook moet ze veel naar buiten voor een klein plasje. Heeft ze nu een blaasontsteking? Of komt het omdat ze aandrang heeft om te persen, er komt niets uit daarom maar een paar druppeltjes urine? Om 20.30 uur roept ze me, want Blaine heeft het zo moeilijk. Ik kan er verder ook niet zoveel aan doen, dan de kuur geven. Blaine is super druk, niet normaal. Ik denk dat het komt, omdat ze last heeft van haar darmen en niet weet wat er aan de hand is. Zo zielig. Gelukkig wordt ze rond 23.00 uur rustiger en gaat ze slapen. Verder heeft ze geen last meer gehad. Nu krijgt ze echt een paar dagen alleen maar rijst en lichtverteerbaar eten en niets anders.

Tanden

Ik zie 6 nieuwe tanden boven en onder ook een paar.

Zondag 28 februari

Blaine heeft vrijwel geen last meer van haar darmen, het wel wat soepel. Ze krijgt weer wat brokjes en een bullebees en het blijft goed gaan.

Maddy en Blaine

Ik neem Blaine mee met de wandeling van Maddy. Nou ik kan er tegenaan hoor. Al vrij snel komt er een hardloper aan met een pitbull met muilkorf. Ik wil de twee dames naar me toe halen en dat lukt niet erg en ga aan de kant staan. Haalt Maddy het in haar hoofd om uit te vallen tegen die gemuilkorfde Pittbull of Stafford. Dat is niet zo handig, ik word kwaad!!!! Het helpt, want hierna luistert Maddy, ze is 4 jaar, ze hoeft zich niet te gedragen als een ongehoorzame kleuter.

Achter elkaar aan rennen

Als het veilig is en kan laat ik Blaine los, Maddy daagt haar meteen uit en gaat er als een razende vandoor, rondjes rennen in de duinen. Door de bosjes, heuvels en zand, Blaine er achteraan met die kleine pootjes. Ik hou mijn hart vast en hoop dat het goed gaat, gelukkig gaat het goed. Ik weet het ik moet vertrouwen krijgen, maar zoals ik net al schreef Maddy is nog net een klein kind en jaagt en is weg en kamt de duinen af. Dat is wat anders als ik b.v. June mee zou nemen, die doet dat niet meer. Blaine vindt het wel helemaal geweldig en luistert best goed. Maddy gaat er natuurlijk nog een paar keer vandoor, Blaine er weer achteraan. Maar nu vindt ze het toch te ver van mij vandaan en komt halverwege terug. Mooi zo, wanneer ze niet ziet dat Maddy weggaat is er niets aan de hand. Ook moet ik oppassen met het hoge prikkeldraad, maar dat gaat goed. Pff, we hebben het overleefd en alles is nog heel.

Riesenschnautzer

Deze reu kennen we, voor de zekerheid lijn ik Blaine aan, maar hij is heel braaf en Blaine mag hem helemaal besnuffelen. Het is dat ik vind dat ze genoeg gerend heeft, anders had ik haar los gelaten.

Van de wereld

Blaine is de hele avond super rustig en slaapt zoet, eigenlijk ligt ze gewoon in coma. ’s Nachts gaat het ook goed.

Blaine is 17 weken

Zaterdag 27 februari

Niet lekker

Blaine heeft diarree en ze moet steeds naar buiten, elke keer weer en dit is nu al vanaf 07.30 uur aan de gang. Ella heeft het laatste stukje van de nacht op het luchtbed bij June geslapen en zij heeft het er druk mee. Ik weet van niets en slaap lekker door. Meteen toen ze uit haar bench kwam ging het mis. Eten wilde ze ook niet om 07.00 uur. Ella weet het niet meer en roept mij. Blaine heeft steeds de aandrang om te drukken, arme pup weet niet wat er aan de hand is. Steeds komt er een klein beetje en steeds moet ze een beetje plassen. Hmm?  We gaan toch maar wandelen en gaan naar het Pieter Florisdal, hier kan ze wat rennen.

De duinen

Het is mooi weer en het is best druk hier. We doen wat oefeningen en het gaat heel goed, Blaine is braaf. Ik zie dat ze al 4 tanden heeft gewisseld. En een paar kiezen komen op, het ziet er naar uit dat ze een compleet gebit krijgt, alle kiezen komen er aan en daar ben ik héél blij mee. Maddy is verder wat rustig en dat is een beetje raar, maar wel fijn.

Eten

Tuurlijk krijgt ze meteen rijst, maar veel trek heeft ze niet. Ik heb nog lichtverteerbare brokken en daar krijgt ze ook een beetje van, gelukkig wil ze na de wandeling wel wat eten. Het is nu witte brook, rijst, beschuit en lichtverteerbare brokken en lichtverteerbaar vlees voor deze dame. Ik bestel altijd specific digestion bij medpets (de dierenarts heeft het ook), de laatste keer heb ik ook het vlees van dit merk besteld, 6 kuipjes. Ik vind het altijd prettig om dit in huis te hebben, wanneer één van de honden diarree of erge dunne ontlasting heeft kunnen we dit meteen geven.

Bullepees

Na herhaaldelijk vragen om Blaine geen bullepees te geven, heeft Wil het toch stiekem gedaan. Na ons eten krijgen ze altijd een bullepees. Heel fijn, want nu ben ik de helft van de nacht in de weer geweest met Blaine. Steeds wil ze naar buiten om te drukken, er komt niet veel meer uit, maar wel een paar druppeltjes urine. Zo zielig, ze weet niet wat er aan de hand is. Ze is wel in de bench, want het is de bedoeling dat we allemaal gaan slapen. Al snel begint ze te piepen en mag hier geen gehoor aan geven, maar ze heeft wel last van haar darmen, dus ik haal haar er wel uit. Ze moet meteen naar buiten. Dit herhaalt zich een aantal keren. Dan bedenk ik me dat ik nog een kuur Stomachyl heb, dit zou June krijgen als ze last bleef houden van dunne ontlasting. Maar mag een pup dit hebben? op internet zoek ik het op. Maar hoeveel weegt ze ongeveer? ik denk zo’n 17 kilo. We hebben tabletten van 20 mg. Is een hond 20 kilo dan één zo’n tablet, June is 30 kilo en had 1 1/2 mogen hebben. Ik besluit het te geven, de bijwerkingen zijn minimaal en ik geef haar een half en 1/4. En nu nog in het bekje! De eerste gaat goed, ik doe haar bekje open en stop het razend snel achter in haar keel. Maar nu kent ze het truukje en lukt het niet meer. Ik probeer het met wat lekkers, ja het stukje witte brood eet ze op, maar niet het kwart tabletjes. Shit. Uiteindelijk probeer ik het weer om het achter in de keel te stoppen en nu lukt het. Blaine moet hierna nog een paar keer naar buiten, ook steeds kleine beetjes plassen (blaasontsteking) en dan gaat ze eindelijk slapen en kan ik ook slapen. Morgenochtend moet ik er op tijd uit voor de jachttraining met Maddy, zucht. Ella komt me aflossen en ik kan nog een paar uur slapen en zij heeft geen last meer gehad van Blaine, zij heeft gelukkig verder diep geslapen, de arme schat.

Vrijdag 26 februari

Blaine is heel druk, springt ook veel tegen mij op tijdens de wandeling, erg vermoeiend. We zien een vrachtwagen met paarden en we lopen een rondje om de paarden heen, het is best indrukwekkend. Ook doen we wat oefeningen. Zoek apport in een klein stukje bosschage, een vooruit wat steeds beter gaat en wat apport oefeningen. Helaas laat het brengen van de dummy te wensen over. Eerst rent ze 20 keer op en neer eer ze de dummy brengt. Ik probeer rustig te blijven, roepen en schreeuwen heeft geen zin. Ook zak ik door mijn knieën om mij nog kleiner te maken, dit helpt ook vaak, alleen nu niet…..

’s Avonds ga ik weer naar de puppytraining, moet me er wel toe zetten hoor. Blaine doet het best leuk,lees meer.

Donderdag 25 februari

Zon, wind, hagel en sneeuw

Prachtig weer, koud, maar zonnig. We rijden naar Langevelderslag, maar als we er bijna zijn zie ik het helemaal donker worden, oeps is het wel een goed idee om in dit open gebied te lopen. We zijn nog maar net de auto uit of het slechte weer barst los. Hagel en natte sneeuw, dit is de eerste keer hier deze winter en ook voor Blaine. Ze weet niet wat ze meemaakt. Wel is ze heel stoer, ze hersteld snel en rent gewoon verder en heeft lol voor 10, sneeuw of niet. Ondertussen hoop ik dat het maar snel over mag zijn, ik heb de camera niet voor niets mee. Ze vindt het geweldig hier, heuvel op heuvel af, goed voor de botten maar niet heus. Wanneer ze op een zandheuvel is kijkt ze de zandkorrels na die naar beneden vallen. Ondertussen is het weer droog en schijnt de zon weer.

water

Na ongeveer een half uur lopen is er een flinke plas in de duinen, na al de regen van de afgelopen tijd is het wel heel groot geworden. Het ligt in een dal en we lopen er naar toe. Blaine stapt meteen in het water. Er ligt een soort landtongetje in het water en een eilandje. Zal ik de dummy in het water gooien. Ik doe het en Blaine pakt het netjes uit het water, ik herhaal het maar dan verder. Weer pakt ze het en dat maakt me heel blij.

Spoor

Ik zie dat Blaine op een spoor zit, ik probeer haar aan te moedigen, het is een reeënspoor en ze volgt het echt een stukje.

Komiek

Wat doet ze lollig, ze loert naar me, lijf gedrukt, staren en dan op mij af rennen. Ze rent door het zand en heeft veel lol.

Woensdag 24 februari

We gaan naar het bos bij de trimbaan. Dit staat helemaal vol met sneeuwklokjes, het zonnetje schijnt, dus een mooie gelegenheid om foto’s te maken. Alleen zijn er brandnetels in het bos en dat vind Blaine niet leuk. Op een gegeven moment heeft ze het helemaal gehad en gaat ze het bos niet meer in en kan ik geen foto’s meer maken. Ik heb er wel een paar, maar of die nu zo leuk zijn….

Ook reageert ze meer op vogels valt me op.

Dinsdag 23 februari

We gaan naar Nieuw-Vennep, naar een gebied waar altijd veel fazanten zijn. Het is best een ruig gebied, het is wel veranderd helaas en ik ben benieuwd wat er van over is gebleven en of er nog fazanten zijn. Ja hoor ze hebben aan de linkerkant dwars door het gebied een weg neergezet, met een brug naar de overkant van de driemerenweg naar een ander natuurgebied. Dat is leuk. En nog een brug naar een ander natuurgebied, dat is ook leuk. Het lijkt alleen wel een weg waar ook auto’s mogen komen, zo breed. Ik hoop dat het alleen voor fietsers is, maar de vrijheid om je hond hier ongestoord los te laten is voorbij. Het is toch gevaarlijk met zo’n fietspad en er komen hier ongetwijfeld racefietsers en die kijken voor niemand uit.

Veld

Wanneer we een veld in gaan, rent ze meteen vrij rond, ik probeer slagen te maken. Daar bakt ze niet veel van, maar dat geeft niet, het is haar eerste keer. Ze moet de slagen naar voren maken en niet naar achteren, maar ze neemt de slagen wel ruim en houdt contact met me. Heel even zie ik haar een hele mooie slag maken, met een mooie kophouding. Ik word er helemaal blij van. Helaas geen fazanten en na een paar velden, die erg nat zijn, besluit ik om te stoppen. Het is genoeg geweest voor dat kleine lijfje.

Veranderingen

Via de nieuwe weg lopen we terug, het is niet al te mooi weer en er rijden geen fietsers rond. Ook loop ik naar de brug over de sloot en wat zie ik aan de overkant een fazantenhaan. Ja dat kan ik niet voorbij laten gaan en via een omweg probeer ik er naar toe te gaan. Blaine gaat naar het water, pootje baden en rietstengels opeten. Ik moet goed mijn best doen om haar daar weg te krijgen en dat geeft lawaai. De fazant hoort het ook en rent snel de ruigte in en ze kunnen snel rennen die hanen. Even later vliegt de haan op, wanneer we vlak bij dat ruige stukje zijn. En even later nog een stuk of 5 hennen. Ik kijk omhoog en zeg: “oh kijk dan fazantjes”. Nieuwsgierig kijkt Blaine ook omhoog. Weer even later vliegen er nog eens 3 hennen op. Blaine heeft er verder niets mee gedaan, dat kon ook niet, maar het was wel mooi.

Maandag 22 februari

Blaine en ik gaan naar het Pieter Florisdal en we lopen ook een stuk door het bos en zo weer terug naar het fietspad. Altijd doe ik wat oefeningen, deze keer wat gehoorzaamheids oefeningen en het gaat best leuk.

Hugo

Raad van Beheer belt en ik neem contact op met Heidi van Hugo. Ze is nog steeds super blij met hem en man en kinderen ook. Dat is heel fijn om te horen. Ze doen puppycursus gehoorzaamheid en puppyjachttraining eens in de twee weken. Helemaal leuk. Wie had dat gedacht, want hier lag haar ambitie echt niet.

Open haard

Hugo ligt het liefst op het kleed bij de open haard. Hij haalt zijn beer uit de bench, sleept het mee naar de open haard en nestelt zich bij de beer. Schattig toch.

Zondag 21 februari

Omdat ik niet naar jachttraining ga, ga ik wel met Blaine lopen. Dit kan wel we lopen meestal zo’n 45 minuten en dat is wat anders als de hele ochtend trainen. We gaan naar het bos en het is druk, meer wandelaars met kinderen en veel mountainbikers. Dat heb ik even goed aangepakt. Telkens wanneer er een biker aankomt laat ik Blaine zitten en geef een beloning, zo hoop ik dat ze er niet achteraan gaat.

Oefenen

Bij de golfbaan is een mooi open gebied, ik durf Blaine niet los te laten vanwege het fietspad. Ik gooi twee dummy’s in het gras, één rechts en één links. Via een omweg loop ik terug, zodat Blaine op de wind kan zoeken. De rechter dummy vindt ze al snel, ze is aan de riem en kan er geen spelletje van maken. De linker dummy duurt even eer ze het gevonden heeft. Wat mij wel heel blij maakt is dat haar houding ineens veranderd, ze krijgt lucht van de dummy en met een paar mooie slagen vindt ze de dummy. Een super pup. Ook probeer ik een ‘vooruit’ te doen.

Blaine is 16 weken oud

Zaterdag 20 februari

Witte huis

Blaine en ik gaan naar de duinen bij het witte huis, hier lopen we eigenlijk altijd met de twee grote honden. Wel moeten we eerst een heuvelpad op, dat kan nu wel. Blaine vindt het leuk hier, het is even oppassen met het mountainbikepad en het paardenpad en fietspad, maar dan kan ze lekker vrij lopen. Ze gaat best op onderzoek uit en rent de bosjes in, veel luchtjes hier. Dit is belangrijk, de puppen moeten leren om ook afstand van de baas te nemen, zeker wanneer ze ook jachttraining doen.

Hoelang

Vaak lopen we toch iets langer dan de bedoeling is, maar Blaine kan nu best een kleine 45 minuten lopen, dit heeft ze nodig. Ze moet haar energie kwijt en rennen, anders is ze heel vervelend in huis. Ze heeft het dan wel gehad hoor, dat merk ik omdat ze dan meer bij mij blijft en meer contact met me zoekt. Ze is nu wel tevreden en na even dollen met haar moeder gaat ze wel slapen.

Vrijdag 19 februari

Ella gaat met Blaine ’s morgens, want ik ben in het ziekenhuis. Dat betekent dat ik ’s middags moet en dat valt niet mee, de lichte narcose\roesje zit nog in mijn lijf. Blaine heeft het altijd naar haar zin, ook op de Bavo, ze heeft zelfs gespeeld met een teckel, ik vind dit wel een mooi maatje voor haar. Op een gegeven moment heeft de teckel het wel gehad en blijft in het midden staan, terwijl Blaine er rondjes omheen blijft rennen. Het wordt een klein rondje voor de grote dames en ’s avonds sla ik de puppytraining over, dat is net iets te veel van het goede.

Eten

Blaine heeft niet zo’n trek in eten en dat is vreemd, wellicht toch last van haar tandjes of wat last van de buik. Het is even afwachten of dit voer geschikt is. Een Weimaraner is vaak wat gevoelig op de darmen en Proplan heeft ook puppy digestion. Dit is wanneer de pup teveel last heeft van dunne ontlasting. Darcy en June hadden dat ook, Maddy was en is niet zo gevoelig op de darmen. Maar June en Maddy krijgen wel de Proplan digestive en ze doen het er goed op.

Vervelend

Blaine en Maddy zijn vervelend ’s avonds, steeds wilder spelen en Blaine vindt het nodig om daarbij veel verbaal geluid te produceren. En dat kan niet als het al laat is. Wanneer ik op de bank lig, komen ze steeds klieren en na een tijdje ontplof ik bijna en stop Blaine in de bench en stuur Maddy in haar mand. Rust!!

Donderdag 18 februari

Een collega komt op visite en brengt een mooie bos bloemen, hierdoor heb ik niet al te veel tijd om met Blaine te lopen. We hebben een beetje haast en gaan naar het dichtsbijzijnde stukje duin, het Pieter Florisdal. Het is koud! en het begint een klein beetje te sneeuwen, natte sneeuw.

Vacht

Oh Blaine had zo’n mooie licht zilvere vacht en het gaat al veranderen. De kleur op haar rug wordt al donkerder, zo jammer. De haren worden ook stugger en het lijkt wel of ze wat slag krijgt bij haar heupen. Als ze maar niet de vacht krijgt van Maddy toen ze een pup was, dat zag er niet uit. Gelukkig is het wel helemaal goed gekomen.

Tandjes

Wat zie ik nu? Ja hoor er zijn al twee echte tandjes aan het doorkomen. Het zijn de middelste voortanden en volgens mij zijn de kiezen ook bezig. Waar zijn de melktandjes gebleven vraag ik me af, waarschijnlijk gewoon doorgeslikt.

Woensdag 17 februari

We gaan naar Zwaanshoek, het is ongeveer 25 minuten rijden en Blaine is heel braaf in de auto. Wel ligt er een kluif in de bench zodat ze wat te doen heeft. Het is nu echt koud, met een koude harde wind. Blaine heeft er geen last van, ze rent en vindt alles leuk en er moet veel ontdekt worden. Op de vele plassen ligt ijs, er is ook een hele grote plas en dat vind ik een beetje eng. Ik wil niet dat ze hier onbevangen op gaat lopen, want zo kan ze zich naar blesseren. Met de kleine plassen heb ik geen moeite, zo ontdekt ze ook dat ze hierop uitglijdt. Ik vind het leuk om haar te pesten en ga op het ijs staan. ‘Krak’ zegt het en Blaine schrikt zich rot, maar hersteld snel.

Dinsdag 16 februari

Op de koffie

Blaine en ik gaan op visite bij Hen. Ik stelde voor om Blaine mee te nemen, maar dat ik het ook echt zou doen…. Eerst gaan we naar de Katwijkse duinen, alleen het voorste gedeelte, hier zijn uitdagingen genoeg. Het is heerlijk buiten, koud, maar zonnig. Hopelijk is Blaine nu rustig wanneer we bij Hen ben.

Strenge regels

Het is jammer dat we een tijd niet hebben gewandeld, sinds het begin van Maddy’s zwangerschap niet meer. Het komt er niet van, vroeg donker, pup erbij en ik zit een beetje in de lappenmand. Bij binnenkomst worden Blaine en ik worden meteen gewaarschuwd: “er wordt niet aan meubels geknauwd en er mag zeker niet in huis geplast worden”. “Ja ik heb alles gelezen over je visite bij Riet,” komt er nog achteraan. Ze is toch zo streng, de druk ligt hoog voor ons. Hen vindt dat Blaine al best groot is, de laatste keer dat ze de pups heeft gezien was tijdens de fotosessie in de Bavo. Ik neem een kleedje mee en hoop dat ze hierop gaat liggen. Stom, ik ben speeltjes vergeten en dan wordt zo’n tafel wel heel aantrekkelijk, laten we het dan maar niet over het kleed of de stoel hebben. Ik heb amper tijd om mijn koffie te drinken. Ik zie dat Blaine’s ogen zwaarder worden en even later gaat ze heerlijk op het kleedje slapen, wat is het toch een welopgevoede rustige pup, ha ha. Ik kan eindelijk mijn koffie drinken. Hierna laat Hen mij haar nieuwe foto- en schilderstudio zien. Vrijdag zien we elkaar weer, want dan brengt ze mij naar het ziekenhuis. Enne gelukkig is alles heel gebleven in haar huis.

Maandag 15 februari

Wind en zon

Blaine en ik gaan naar het Langeveld en de zon schijnt regelmatig, er is een mooie blauwe lucht met donkere wolken waar de zon de meeste tijd doorheen schijnt. Dit zorgt er altijd voor dat de vacht van een Weimaraner een mooie kleur heeft. We zien weer de grote roedel herten, het waait hard en de blaadjes vliegen in het rond tot grote hilariteit van Blaine. Ook laat ik haar weer kennismaken met draad. Ze moet leren dat ze eroverheen moet springen. Dit gaat goed aan de lijn, maar als ze los is gaat het mis. Ze raakt het draad en bezeert haar been. Niet erg hoor, maar Blaine is niet het meest harde pupje en ze ze gilt het uit en houdt haar achterpoot omhoog. Even later is het weer helemaal over. Blaine loopt heel makkelijk door het water, dit vind ik fijn, al zijn we nog ver van het eigenlijke zwemmen.

Krukje

Blaine heeft het krukje in de keuken ontdekt, zo kan ze mooi naar buiten turen. Ze komt net boven het raam uit, zo grappig. Ook al wiebelt het krukje alle kanten op, maakt haar niet uit.

Zondag 14 februari

’s Morgens kan ik niet met Blaine lopen, omdat ik met Maddy aan het trainen ben. Wel gaan we ’s middags naar de Bavo en weer loop ik in de regen. Blaine heeft nergens last van en heeft het reuze naar haar zin. Ze pikt het zakje met snoepjes uit mijn jaszak en ze vindt dat ze wel zelf in de auto kan springen. Dit was eenmalig hè dame.

Hoe staat Blaine ervoor

Ze is erg gegroeid, het pupje is er nu wel af. Verder eet ze goed, is heel actief en niet snel onder de indruk, ze vindt alles leuk. Ook blaft ze van ongeduld of wanneer ze haar zin niet krijgt, ze springt op de bank en bijt nog steeds heel veel. Kortom het is een pittige tante, nog even en dan gaat ze wisselen.

Blaine is nu 15 weken

Zaterdag 13 februari

Het ziet er zo lekker uit buiten, het zonnetje schijnt, maar het is wel koud, het heeft gevroren vannacht. We gaan naar de duinen, hier is het druk. Veel wandelaars, honden valt mee, paarden zien we en veel mountainbikers. De camera gaat ook mee en een paar dummy’s. Blaine begrijpt het steeds meer als ik ‘zoek zoek zoek’ zeg en weet goed de dummy’s te vinden. Ze weet nu ook dat het hierom gaat. Het brengen van de dummy is nog even een dingetje, ze maakt er een groot feest van, ik kan me wel druk maken maar dat heeft geen zin. Dit komt wel, ik probeer geduldig te zijn en de eerste dummy brengt ze best vlot, daarna niet meer ha ha. Wanneer het echt de spuigaten uit loopt ga ik een lange lijn gebruiken. Ook maak ik een voorzichtig begin met het ‘vooruit’ sturen. Ik heb een dummy neergelegd en met “vooruit” mag ze het halen, heel goed gaat het nu. Verder hebben we lekker gewandeld en heeft Maddy weer met van alles kennis gemaakt.

Vrijdag 12 februari

Ik loop ’s middags een rondje met Blaine op de Bavo en ’s avonds hebben we weer puppycursus. Lees meer. Hierna is ze helemaal kapot, ze heeft even gespeeld met Maddy en daarna heeft ze alleen maar geslapen. Yeahhh.

Donderdag 11 februari

Blaine en June

Al vroeg ga ik met Blaine lopen en ik neem June mee. Zo kan Wil met de fiets met Maddy. Ella moet naar de oogarts vandaar. Deze
combo gaat goed, June maakt zich niet druk meer en blijft bij me en zo blijft Blaine ook in de buurt.

Konijn

Ik heb een klein konijn uit de vriezer gehaald, Maddy heeft dit alfgelopen najaar voor mij gescoord. Het is een mooi maatje voor Blaine, helaas ik het nog niet helemaal ontdooit. Toch leg ik het ergens in de tuin, kijken of Blaine er lucht van krijgt. Het ligt niet moeilijk hoor en Blaine ruikt het met wat hulp. Ze snuffelt en dan neemt ze de konijn vol in haar bekje, zo zeg dat is mooi. Ze komt niet meteen naar me toe, maar dat geeft niets. Ik herhaal het nog een paar keer en het gaat prima. Ik ben net niet op tijd gestopt, want bij de laatste apport is ze erg aan het rommelen. Eigen schuld.

Woensdag 10 februari

Nu gaan we echt een keer naar rechts bij de duindamseslag, getsie wat ligt er hier veel ontlasting echt vies. Het is best leuk hier, wel weer paardenpaden en crosspaden. Als het even kan laat ik Blaine los. In het Pieter Florisdal hebben we de Bouvier weer. Blaine rent naar hem toe en is best brutaal, wat ik eng vind. N
og steeds is hij de rust zelve, maar wel met een hele hoge staart. Waar is zijn baas dan? Ah die staat op het veld hiernaast yoga-oefeningen te doen. Lekker dan, zijn hond laat hij maar lopen. Ik baal ervan want Blaine kan hier zo lekker los en nu met deze hond wordt het wat moeilijker. Stel dat ik nu een hele dominante reu bij me had, dan was er toch echt een probleem. Sandra met haar draadhaar Henk zou zeggen: “nou dan pakt Henk hem maar”.

Plassen

Dat gaat weer goed, we laten Blainen u na het eten van 17.30 uur plassen en wanneer wij gegeten hebben en zij een bullepees hebben gehad. Geen ongelukjes meer gezien. Het is nooit de schuld van de pup, altijd van ons.

Betrapt

Oeps Ella ziet dat Blaine op de bank ligt, snel eraf en later gewoon weer bij me liggen.

Suzy en Hugo

Van Ineke hoor ik dat Suzy niet meer mank loopt, maar dat ze nog wel net een piranja is, ze zijn licht wanhopig. Ja het is nog steeds een pup, het is een kwestie van heel consequent verbieden en volhouden, afleiden met een kluif of speeltje is ook een optie. Altijd zorgen dat het in de buurt is. Wij hebben hier ook een hele bijtgrage pup hoor en dat was haar moeder ook en June en Darcy en Jeska en Dayan was helemaal niet normaal. Hoe vervelend ook, het hoort erbij.

Hugo is heel leergierig en hij zit al heel braaf bij de drie meiden op de foto. Wel blaft hij, ook dat doet Blaine en we zijn hard bezig om het eruit te krijgen, het is een ongeduldig typeje.

Dinsdag 9 februari

Wildrooster

Blaine en ik gaan naar het Langeveld. Ik zet mijn auto bij een ingang neer en til Blaine uit de auto, met mijn zeer pijnlijke pols is dat steeds weer een uitdaging. Oh, shit hier is het wildrooster, kan ik haar nog tillen? Nee dat lukt niet meer, maar dat betekent weer in de auto, in de bench en er weer uit! Ik doe toch een poging, oh nee dit gaat niet. Ik voel een pijnscheut boven in mijn rug en mijn pols auwwww. Toch maar naar de andere ingang met het hek. Meteen zie ik de herten weer staan en geen camera. Blaine laat ik los, wel kijk ik goed om me heen of ik niemand zie, ze ziet er nu niet meer als een zielig klein pupje uit, dus dat excuus heb ik niet meer. Eerst gaan we even naar het water, Blaine steekt haar snoet in het water, ze maakt haar voetzolen nat en dat is al heel wat.

Oefeningen

Ik heb drie minidummy’s bij me, twee gewone en één met een konijnenvel. Al snel blijkt dat ik er één kwijt ben en dat is de dummy die ik van Pauline gekregen heb, die koester ik, omdat het mij doet denken aan mijn overleden trainingsmaatje nu bijna een jaar geleden. Eerst even ‘afliggen’, dat gaat een stuk beter. Zitten gaat goed, ‘voorkomen’ kan stukken netter, maar ze reageert heel goed op ‘Hier’.

Zoeken

De dummy’s heb ik in het gras gegooid, de ene rechts en even verder de ander links. De wind komt uit het zuidoosten en we lopen pal op de wind. Ik loop een patroon, van rechts naar links en van links naar rechts met een kleine haak. Zo hoop ik dat Blaine een goede zoekwijze ontwikkeld. De gewone dummy is gewoon toeval dat ze die vindt. Ze pakt het, ik ben helemaal blij en nu begint het hoor. Dit gedrag heeft ze nog niet vertoont, dus Sandra Puk is niet de enige. Blaine rent heen en weer en heen en weer, snelt mij voorbij, een lol dat ze heeft met de dummy. Ik blijf rustig, ga niet schreeuwen of ‘hier’ roepen. Dat helpt toch niet. Wel zak ik door mijn knieën om me klein te maken, het helpt nog niet.

Hoe wel en hoe niet

Een grote beginners fout is om naar voren over te hellen met de armen vooruitgestrekt en dan ‘hier’ te roepen. Dit komt heel bedreigend over op de pup. Het beste is om je klein te maken of rechtop te staan. Misschien is het beter om het touwtje van de dummy af te halen, want nu pakt ze het steeds aan het touwtje vast. Het is de bedoeling dat ze de dummy in het midden vasthoudt. Maddy deed het ook altijd zo en het duurde heel lang eer ze een dummy in het midden pakte, ze rende altijd met een zwieberende dummy in haar bek. De houten blok heeft er ook toe bijgedragen dat ze de dummy in het midden ging pakken. Ik heb een hele kleine plastic blok om Blaine het ‘los’ en ‘vast’ te leren. En wanneer ze b.v. een lange stok meeneemt zeg ik ‘in het midden’ en zo hoop ik dat dit commando overkomt, zodat ik dat bij een dummy kan gebruiken. Alles spelenderwijs, met veel enthousiasme, je moet je hond graag houden. Eindelijk komt ze bij me met de dummy en krijgt toch de beloning. Je kan van een pup van deze leeftijd nog niet veel verwachten. Het komt wel. Thuis kun je alvast
oefenen met speeltjes die ze moet brengen of als ze stout is en b.v. een theedoek pakt. Maar er een oefening van en zorg dat ze het bij je brengen en altijd belonen.

Konijnendummy

Weer volgen we het zoekpartroon, ineens tekent Blaine, heel mooi doet ze dat. Ze gaat zoeken, op de wind en de grond gebruikt ze ook. Tekenen, links, rechts en ja hoor ze vindt de dummy. Dit heeft ze héél mooi gedaan, een genot om te zien bij zo’n klein hondje. En weer begint het spelletje, heen en weer rennen en nog een keer. Ze heeft er zo’n plezier in, ik iets minder maar goed. Uiteindelijk zie ik haar inhouden en dan komt ze het naar me brengen. Pff, dit vergt nog wat werk.

Herten

Wanneer we vlakbij de kudde herten zijn, lijn ik Blaine aan, geen idee wat ze zal doen, het is voor de zekerheid. Ze ziet ze wel en blijft stokstijf staan. Wanneer we té dichtbij zijn gaan de Herten weg, ze lopen naar de overkangt van het slootje en sluiten zich aan bij de rest van de kudde. Wat een pracht gezicht. Blaine ziet ze ook, de wind staat ongunstig om ze te ruiken. Ze gaat met haar voorpoten op een boomstammetje staan en kijkt en kijkt naar die grote beesten. Echt geweldig, ja en geen camera mee. Ook zag ik net bij het water een IJsvogel, ook zo mooi.

Maandag 8 februari

Gezellig een ochtendje in het ziekenhuis geweest, dus Ella heeft een rondje met Blaine gelopen. ’s Middags ga ik naar een vriendin die
ik al vanaf de lagere school ken. Ik ben bijna 54 jaar dus reken maar uit. Ik neem Blaine mee, dat is goed voor haar, zo vaak komt ze niet in een ander huis. Alles wordt onderzocht en bekeken in het huis van Riet, bijna worden de kattenbrokjes opgegeten. Een balletje van de kat is ook heel leuk en de eigenaar zit tijdelijk boven. Stout is ze ook, ze knabbelt aan het nieuwe kleed en aan de nieuwe tafel en Ben heeft ze ook extra werk bezorgd door in de tuin te graven. Oeps, we moeten weg zijn eer Ben thuis komt, helaas lukt dat niet en mopperend komt hij binnen. Een dikke vette rekening krijg ik! Maar Ben is een lieverd en hij vindt Blaine ook leuk en veegt snel even het straatje schoon en de aarde wordt weer in het juiste perkje geveegd. Ze houdt me goed bezig, maar ik vind het heerlijk dat ze zo lekker vrij is en geen angst kent.
Ik hou Blaine voortdurend in de gaten, ze moet een keer plassen en het mag in de tuin. Maar de tuin is zo leuk, met bakken violen die je kunt plukken en opeten, er staat veel wind en de blaadjes vliegen door de tuin. Steeds rent Blaine achter een ander blaadje aan. Er ligt hout voor de kachel en ja een stukje hout gaat er ook wel in. En hoe zit het met het plassen? dat vergeet ze steeds. Ben vindt niet alleen aarde op de stenen, maar ook een plasje! Shit heeft ze toch in huis geplast……. Riet is voorlopig genezen, geen pup in huis, ha ha.

Zondag 7 februari

Ik heb jachttraining met Maddy ’s morgens en ’s middags gaan we met alle drie de honden naar de duinen. Nou dat valt niet mee. Maddy is heel ondeugend en steeds weg, Blaine probeert er achteraan te rennen, maar op een gegeven moment ziet ze haar moeder nergens meer en gaat ze zichzelf vermaken met….. stokken en stokjes.

Blaine is 14 weken oud

Zaterdag 6 februari

Altijd druk bij deDuindamseslag, zeker nu het zonnetje schijnt. Blaine is me een paar keer te snel af, ze is los, ik let niet goed op en ze rent naar een hond. Shit, de eerste is niet erg, maar de tweede is een Mechelaar. Ik roep, fluit en gelukkig komt ze terug. Maar ze rent wel een paar keer een klein trappetje op en neer. Ik loop geen rondje, ze heeft hier zoveel gerend, we gaan terug naar de auto. Ineens realiseer ik me dat het al laat is, de carnavalsoptocht gaat zo beginnen. Mijn auto voor de deur neerzetten kan ik nu ook wel vergeten.

Paard

Op de parkeerplaats is net een paard uit de trailer gestapt en Blaine en ik blijven even kijken. Ze vindt het best spannend, maar blijft braaf zitten en kijken. De ruiter loopt zelfs nog een extra rondje voor ons: “is goed voor haar”, zegt de ruiter.

Bewondering

Ondertussen komen een vader en zoon het parkeerterrein op en Blaine wordt heel erg bewonderd door die twee. Later worden ze vergezeld door de moeder en schoondochter en weer is het “oh wat een mooie Weimaraner”. Ik word er verlegen van en weet bijna niet waar ik moet kijken.

Bank

Nog steeds laat ik Blaine stiekem op de bank komen en dan ligt ze helemaal comfortabel bij me.

Vrijdag 5 februari

Ik zet de auto bij het vervallen tuincentrum neer, we volgen maar niet het pad meteen de duinen in, dat gaat recht omhoog. Dat gaat ‘em niet worden, eerst een stukje fietspad en dan een duinpad in. Vaak steek ik rechts de weg over die naar de golfbaan Noordwijk gaat, maar nu gaan we een keer naar links, hier zijn we nog niet geweest. Blaine loopt nog aan de lange lijn, omdat hier een paardenpad is en er komen twee Borden Collies aan. Hun baasje lijnt de honden snel aan, ze legt uit dat haar honden nog zo wild zijn en dat wil ze niet met zo’n kleine pup. Ook maakt Blaine nog kennis met een andere hond, maar die is wat uit zijn hum.

Ken ik niet

We gaan rechts een bospaadje in en hier ben ik nog niet veel geweest, er zijn veel paardenpaden, maar hoe en waar? Al snel komen we op een openplek, een grote zandoppervlakte met wat bankjes en speeldingen voor kinderen. Dat vindt Blaine leuk en ze rent door het zand, lekker spelen met hout en takken, alweer…… als het even kan moet elke tak mee of het is om op knauwen. We lopen verder en ik zie een paardenpad, zal ik het wagen om haar los te laten, er zijn vast niet veel paarden op dit tijdstip. Ik doe het toch maar wel, het is maar goed ook, want even later komt er een paard met ruiter aan. Shit als ze nu los had geweest! Blaine leeft zich helemaal uit op een smal bospaadje, steeds maar heen en weer  rennen, met een hoog tempo ook nog. Je kan maar lol hebben met zo’n pad.

Zelfde weg terug

We lopen weer richting auto. Ik wilde eigenlijk een rondje lopen. Maar we lopen hier best hoog en dan moeten we steil naar beneden en dat doen we maar niet. We komen nog een Drent tegen, Blaine is aangelijnd en ik vraag of het kwaad kan om kennis te maken met elkaar. Die Drenten kunnen soms best snippy zijn, Nola – zusje van Blaine – had ook een aanvaring met een Drent en de enige keer dat Maddy door een hond gebeten is was ook door een Drent. Moet ik er wel bijvertellen dat Maddy toen een jonge brutale pup was. Het was een  lelijke bijtwond te maken, dat gehecht moest worden. Dit is een jonge Drent en haar vrouwtje vertelt mij dat haar hond zo’n pup als Blaine helemaal geweldig vindt. Daar kan ze fijn mee spelen, dat geloof ik graag, maar dat doen we nu effe niet.

Annelies

Eigenlijk zouden we naar Ruud en Annelies gaan, tassen terug brengen, cadeautje voor alle hulp tijdens de bevalling en zodat ze Blaine nog even kunnen zien als pup. Maar gisterenavond belde ze dat Ruud ziek was. Jammer, want nu wordt het wel moeilijk.

Geen puppytraining

Onze trainer gaat carnaval vieren in mijn dorpje en we halen later deze les in.

Water

De honden moeten nu wel met water kennismaken, ze hebben allemaal de enting tegen Weil gehad. Kleine vennetjes opzoeken waar ze zo in kunnen stappen. Speeltje meenemen of een tak in het water gooien vlakbij de slootrand. Weims vinden water niet zo geweldig, tuurlijk zijn er uitzonderingen. De puppen al vroeg laten kennismaken met water is belangrijk. Ga naar kleine vennetjes, waar ze pootje kunnen baden. Voor Blaine heb ik snoepjes in een plas gegooid, ja en dan krijgt ze natte pootjes wanneer ze het pakt, helemaal niet erg. Nu kijkt ze in veel plassen of er wat inligt. Het echte zwemmen komt wel wanneer het warmer wordt.

Voor diegene die doorgaan met GG, laat je pup nu al zitten en liggen in nat gras. Weimaraners hebben ook een hekel aan een natte buik of achterwerk. Doe het spelenderwijs met veel koekjes en je zal zien dat het straks als ze ouder zijn veel makkelijker gaat. Bij Maddy in ieder geval wel.

Donderdag 4 februari

Waar gaan we heen?

De truckendoos raakt een beetje leeg, weet niet meer waar ik het beste heen kan gaan voor een wandeling. We zijn overal wel geweest, tuurlijk zijn er nog heel veel natuurgebieden en stukken duin waar we nog niet geweest zijn, maar die zijn te heuvelig, of teveel prikkeldraad of het is te ver lopen eer Blaine los kan. De boskant op de duinweg maar weer eens. We lopen vlak langs een
mountainbike route, dus het is oppassen geblazen. Er komt een wandelaar aan met een Mechelaar en een Duitse herder, ik lijn Blaine aan. Vooral omdat ik bang ben dat ze op haar af stuiven en wanneer Blaine er misschien vandoor gaat kan het gevaarlijk zijn i.v.m. mountainbikers en fietspad. Ik denk dat de wandelaar zijn honden niet helemaal vertrouwd, want hij lijnt ze aan. Huh, waar zijn ze gebleven dan? Ik kijk om me een en verrek ik zie ze stiekem achter bosjes zitten. Hij denkt dat ie daar niet te zien is, mooi wel. Wanneer we er voorbij gelopen zijn, komt hij weer tevoorschijn met zijn honden en loopt verder. Raar! Maddy heeft het weer helemaal naar haar zin in de duinen, helaas is het wel wat regenachtig.

Plassen

We letten niet goed op en Blaine heeft een paar keer in huis geplast. Blaine krijgt na haar wandeling – rond 16.00 uur – met mij of met Ella eten en daarna valt ze in slaap ze. Na onze wandeling met June en Maddy krijgen zij eten. Ik heb wel eens verteld dat ze na de brokken altijd 1 á 2 eetlepels macaroni of rijst krijgen met karnemelk en Blaine krijgt dit ook nu. Ze moet even wachten, het is een ongeduldig typje, ze haalde het zelf in haar hoofd om te blaffen. Dat hebben we snel gestopt, ze heeft nog zo’n irritante schelle blaf. Wat ze wel doet wanneer ik de brokken in de standaard zet voor June en Maddy, mevrouw rent naar de bak van haar moeder en eet lekker mee, Maddy vindt het prima. Blaffen en pikken, nare gewoonte. Het is nu goed opletten dat ze gewoon netjes wacht tot de andere twee klaar zijn, dan krijgt ze ook wat lekkers. Het gaat al een stuk beter. Na dit alles moeten wij er aan denken dat ze even naar buiten moet om te plassen, logisch. Ze zal vast bij de deur gezeten hebben, maar omdat ze ook eten krijgen bij die deur, valt het niet op. Vergeten we het, dan gaat het fout en plast ze in huis. Na ons eten moet ze ook echt naar buiten, vergeten we dit dan plast ze weer in huis. Helaas is dit nu een paar keer gebeurd.

Woensdag 3 februari

Mijn geduld wordt weer aardig op de proef gesteld, nu ik alleen thuis ben met Blaine. Ik kan niet eens naar boven gaan of ze piept. Later is ze stil en slaapt, nu kan ik wel even naar boven. Te laat ga ik beneden kijken, wat zie ik? Ze heeft een plantenpot omgegooid en leeggemaakt, alles over de vloer GGGRRRRR. Aangezien ze toch nog even alleen moest blijven heb ik haar een bullepees in de bench gegeven en toen was ze stil.

Acme fluit

In het Pieter Florisdal komt ineens een hele grote hond aan, een flinke Bouvier, ik gok op een reu en dat is wat gunstiger. Blaine loopt nog los en dat vind ik niets, want nu loopt ze er fijn naar toe. De Bouvier stelt zich heel macho op en is verder heel braaf, de rust zelve. Blaine vindt hem wel leuk en huppelt gezellig mee wanneer hij naar zijn baas teruggaat. Gelukkig is het hier niet erg, want we zijn ver verwijderd van fietspad en paardenpaden. Ik roep en fluit, Blaine staat stil en kijkt me aan, ‘wat zal ik doen gaat er vast in haar koppie om’. Ze kiest voor mij, brave pup. Ik probeer nu ook zoveel mogelijk mijn jachtfluit te gebruiken, want dat moet ik straks met de jachttraining gebruiken natuurlijk. Ik gebruik gewoon weer het tuut, tuuuuuut signaal met mijn acme 640, aan de ene kant een rolfluit en de andere kant een gewonefluit.

Oefeningetjes

Ik heb de twee minidummy’tjes bij me, de armylook dummy en de konijnenbont dummy (echt bont), de laatste is favoriet natuurlijk. Heel leuk doet Blaine het, ze zoekt en vindt. Voor het zoeken, om het aan te leren en aan te moedigen, gebruik ik nu nog “zoek zoek zoek”.

Afleiden

Blaine kan knap vervelend zijn, zoals een pup betaamd, als het heel erg wordt en Blaine doet weer een aanval naar Ella’s arm of ze wil op de bank springen, gaat Maddy ervoor staan. Een paar keer gebeurd en mooi om te zien. Maddy kan er soms ook wat van hoor, is Blaine eindelijk rustig, pakt Maddy weer een speeltje en gaat daarmee naar Blaine en het feest begint opnieuw.

Dinsdag 2 februari

Blaine en ik gaan naar Nieuw-Vennep, de autoritjes gaan goed, piepen doet ze allang niet meer. En mocht ze zich vervelen? Er ligt een kluif in de bench. Ik hoop een fazantje tegen te komen, maar helaas….. Wel doe ik wat oefeneningen, ruimte genoeg hier en mooie grasvelden. We lopen ook naar de paardentrog, ja het heet zo, dat is een vennetje waar de pups kunnen leren zwemmen. Het is niet diep, maar net diep genoeg om te zwemmen. Aan Erna heb ik gevraagd of ze een keer meegaat, als het weer een beetje aardig is. Dan kan zij Blaine vasthouden, ik ga aan de overkant staan en roep haar, dan is het de bedoeling dat ze via het water naar mij komt zwemmen. Tuurlijk komen we hier genoeg honden tegen en wandelaars, gelukkig geen paarden en mountainbikers, zodat ze niet steeds aan de riem hoeft.

Bevooroordeeld

Ja dat ben ik. Ik zie een echtpaar met een kind lopen, maar geen hond, hmm, het is net zo’n stel voor een pitbull-achtige hond. Ik loop toch maar niet die kant op, oh wat ben ik toch een aansteller, ga gewoon dat pad op. Ik heb dit nog niet gedacht en ja hoor wat zie ik lopen, zo’n Pittbul-achtige. Mijn intuitie laat me niet in de steek.

’s Avonds pakt Blaine van alles, net nu ik lekker wil zitten, mijn vest, ik pak het af. De pantoffel, ik pak het af en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wanneer ze aan de gang blijft gaat ze toch in de bench, ben er klaar mee.

Puk

Van Puk staan er weer hele mooie foto’s op facebook en ik heb ze ook gehad. Alleen staan ze op mijn telefoon en moet ze even op mijn pc downloaden. Ook wil Sandra graag een keer of meer showen met Puk, ze gaat het lopen trainen, het staan en tanden laten zien. Ze weet nog niet helemaal naar welke ze heen gaat Leiden of Utrecht. Ik ga naar Leiden, dat is toch mijn clubje en als Sandra naar Utrecht wil ga ik ook nog een keer. Het is puur voor de ervaring, onze honden komen uit in de babyklasse. Sandra doet een puppycursus en ze wil ook een jachtcursus doen en is druk aan het informeren. Ik attendeerde haar op multidog in Dinteloord en daar heeft ze wel oren naar. Ook hoor ik dat Puk behoorlijk aan het uitproberen is en zijn grenzen aan het verkennen is, net als zusje Blaine dus. Het komt me allemaal héél bekend voor.

Hugo

Ook van Hugo hoor ik goede berichten, hij is braaf en luistert goed. Hij en Heidi zitten al op de puppycursus en sinds een paar weken ook op puppyjachttraining. En dit zijn dan eigenaren die niets van jachttraining wilde weten hè. Hoop zo dat ze het volhouden.

Nola

Zij is een ondernemend tantetje en eentje met pit en bravour, tuurlijk is ze heel slim. Buiten wandelt ze met Ailyn en Mila, is er onraad dan neemt Ailyn het voor haar op en beschermt haar, even de tanden laten zien en de grommende hond druipt af. Ze vindt het heerlijk om door de bossen te rennen en luistert goed. Net als haar broertjes en zusjes maakt ze veel gebruik van haar scherpe tandjes. Helaas niet alleen voor het vermalen van eten of kluiven, maar ook voor het knauwen in mensenvlees. Haar baasje heeft voor de andere twee Weimaraners en voor haar twee dochters nooit een trappenhekje nodig gehad……. en nu wel voor Nola.

 Maandag 1 februari

Het bos bij Annie, daar gaan Blaine en ik naar toe, het is best lekker weer. Eerst gaan we de paarden en geiten opzoeken. Eén geitenbok kijkt Blaine aan met een blik van ‘ik wil je wel even een ram geven’ met mijn hoorn. In het bos laat ik haar los en Blaine loopt lekker vrij rond, wanneer ik een hond zie lijn ik haar stiekem aan en mag ze kennismaken. Wanneer we vlakbij het fietspad zijn, lijn ik Blaine weer aan. Ze snuffelt en al snel is de lange lijn in gevecht met een boom. Blaine had eigenlijk terug moeten lopen, maar dat deed ze niet en nu zit de lijn om de boom, je kent het wel. Nu leren we op de GG een commando ‘rond’, dit leerde ik met Maddy bij de GG-1 cursus en nu hebben we het ook al op de puppycursus gehad. Na mijn aanvankelijke weerstand blijkt het toch een handig commando te zijn. Je stuurt de hond/pup vooruit en dan moet ze om een pion lopen, dat is alles. Als Maddy in het bos aan de lange lijn loopt raakt de lijn verstrikt om een boom, shit. Maar ik ga het nieuwe commando uit proberen. Op dat moment komt er net een echtpaar langs met een hevig trekkende Setter, ja dan kan ik mijn oefening wel vergeten. “En nu?”, zegt de man. “Ik ga er een oefening van maken, komt goed”. Hij gelooft er natuurlijk helemaal niets van, maar het is gelukt. Als ik dit een paar keer gebruik dan weet ze het wel. In ieder geval zo was het wel bij haar moeder.

Te lang?

Pas heb ik een horror scenario gehoord van mijn vriendin in Zeeuws Vlaanderen. Haar jonge Duitse Staande Langhaar heeft een pees bij de schouder gescheurt, nu wordt hij behandelt en moet rust houden. Het allerergt is als de pees helemaal afscheurt, dan kan hij veldwerk wel vergeten en nu is het ook nog maar de vraag. Vreselijk. Zo zie je maar, je moet echt risico’s proberen te voorkomen. Ik betrap me er ook op hoor, dat ik net weer even te lang heb gelopen. Ik til haar niet meer, dat krijg ik niet meer voor elkaar, ook niet met die peesontsteking in de pols. Ik hoop maar dat die kleine dikke pootjes het aankunnen, maar ze heeft het ook nodig om even te rennen en de kolder in de kop te krijgen. Maar ze neemt wel heuveltjes en zo, dat heb ik liever niet, maar ik kan het ook niet helemaal tegenhouden. Kijk naar Suzy, zij heeft ook te veel gesprongen, of gespeeld of overbelast en loopt ook mank.