Zaterdag 2 juli
Rilland
Jachthondenproef van de Zeeuwse Jachthonden Combinatie
Een aantal van mijn trainingsgroep van Hubertus vond het een goed idee om naar Rilland te gaan, de meesten om de A-onderdelen te oefenen. Het klonk mij ook leuk in de oren, ik heb van de proef gehoord en een aantal jaar ben ik al van plan om een keer te gaan. Ik wilde graag gaan voor het waterwerk, de A-onderdelen doe ik niet. Vrijdagavond nog even geapp’t hoe laat etc.
Wij arriveren om 09.15 uur, het is mooi weer in Rilland, onderweg wel regen gehad. En ik kom erachter dat ik geld ben vergeten mee te nemen, mijn bankpas wel, maar daar kan ik vast niet mee betalen. Dat klopt ook, gelukkig zie ik Arnolda en van haar kan ik een tientje lenen. Ik ga Maddy en mij inschrijven en rond 10.30 uur zijn we klaar om te beginnen. Geen Sandra en geen Ymke, Wilma heeft zich afgemeld en ik zie dat Bep en Nadesche al zijn begonnen, dat geldt ook voor Arnolda en Tom. Ik zie Nicole, dat is een aangename verrassing, zij is ook al begonnen. Ik begin aan de eerste proef en nu zit ik hier in mijn eentje met Maddy, dit zou toch niet de bedoeling zijn. Eigenlijk zijn we de hele ochtend alleen, pas ’s middags zie ik mijn trainingsmaatjes. Toch moet ik de proeven alleen doen, omdat iedereen zelf kan uitmaken welke proef hij/zij gaat doen en we komen allemaal verschillende tijden aan.
Ik begin met de gehoorzaamheidsvakken op de voetbalvelden bij de kantine.
Aangelijnd volgen
Het gaat net even anders dan een normale KNJV-proef. Eerst moeten we een ‘achtje’ lopen en Maddy volgt uitstekend aan de riem. Stiekem heb ik wel worst in mijn jaszak en ik heb een beetje aan de buitenkant van mijn jas gesmeerd. De keurmeester mag dit niet zien. Hierna moet Maddy zitten en blijven zitten. Ik zeg geen “blijf” en dat wraakt zich, want ze loopt met me mee wanneer ik naar de keurmeester loop. Ik zet haar weer neer en nu blijft ze. Na 2 minuten mag ik haar roepen, normaal zeg ik altijd eerst de naam en dan fluit ik. Wat doe ik nu? Ik fluit alleen maar en dat vindt ze vreemd, ze blijft zitten en ik moet nog een keer fluiten. Nu komt ze wel, het zijn ook van die gewoontedieren en waarom ik nu dit anders heb gedaan? Geen idee. Ik moet nog even inkomen denk ik.
Los volgen en vooruit sturen
Het los volgen gaat uitstekend, wel weer met stiekem wat worst aan mijn hand, heel weinig anders valt het op. Het ‘vooruitsturen’ begint goed, maar dan stopt ze en komt wat terug, dit mag niet. Ik mag haar nog een keer inzetten en nu gaat het aardig, ze blijft vooruit gaan en wanneer de keurmeester zegt: “roep haar maar”, roep ik haar naam en meteen erachter aan fluit ik.
Twee minuten uit zicht
Dit is nu iets waar ik totaal niet bang voor ben. Ik ga samen met een man met een teckel en hij komt een keer naar zijn baas, staat daarna nog een keer op en eindelijk blijft hij op zijn plaats. Het is goed dat Maddy zo goed blijft liggen, anders had dit toch problemen voor mijn hond gegeven en dat is niet eerlijk. Zoals ik al dacht, geen zorgen over dit onderdeel, zij blijft keurig liggen. Ik hoorde nog wel een fazant en daar maakte ik me wel een beetje druk om, er ligt een heel mooi veld, met fazant dus, naast de proef.
Rijden, rijden en nog eens rijden
Voor de andere proeven moeten we de auto instappen en rijden, het ligt allemaal ver uit elkaar. Ik had al gehoord dat ik de rechter kant op moest en de weg volgen, dan zag ik het vanzelf. NOT!!!!! Het was nog voor de golfbaan, zei men. Echt ik zoek en rij en zoek, ik zie niets. Ik zie wel auto’s maar ik heb geen idee hoe ik daar komen moet. Had ik toch de linker kant op moeten gaan? Ook hier rijd ik heen en weer en zie niets. Waarom zetten ze niet een paar bordjes langs de kant van de weg? Het zou het zoveel makkelijker maken. Ik rij weer terug de andere kant op en vraag het nog maar een keer, toch naar rechts. Ik kan ook zo slecht kaart lezen, maar ik zie nu dat het aan dezelfde kant is als de kantine. Ook zie ik een auto aankomen met een hond volgens mij en ik ga het volgen. Hè hè ik zie meer auto’s én honden. En ik zie Sandra, eindelijk weer een bekend gezicht, Charley haar partner, vertelt dat hij ook zo moest zoeken. Hè gelukkig, het is dus geen vrouwen ding. Later hoor ik van Tom dat hij ook veel verkeerd is gereden.
Markeren
De eerste proef wat ik tegenkom en niet zo’n lange wachttijd. Ik kan kiezen tussen een duif of een eigen dummy. Ik ga op safe en kies voor een dummy, een duif is zo teer en zo snel kapot. Maddy rent in één rechte lijn naar de dummy, pakt het en rent in één rechte lijn terug en geeft het model af. Super.
Kort apport
Dit is dichtbij en ik kan mijn auto dicht bij de proef neerzetten. Donkere wolken komen eraan, tot nu toe was het zo’n mooi weer en nu gaat het mis. Een enorme stortbui komt eraan en de meesten gaan snel schuilen in de auto, de proef wordt even stil gelegd. Gelukkig is de bui en de harde wind snel voorbij. De proef gaat verder en we moeten zo lang wachten. Afijn om een lang verhaal kort te maken, Maddy haalt en brengt de dummy uitstekend.
Uit water
Heel spannend! Ze moet eerst over een stenen bodem lopen, geen zand maar stenen of rotsen. Langzaam gaat ze in het water en dan moet ze nog net zwemmen. Gelukkig heeft ze in haar jonge jaren wel meer over stenen gelopen. Het gaat goed, op de kant laat ze de dummy helaas vallen en geeft het verder model af, twee punten aftrek.
De laatste lootjes
De laatste twee onderdelen en weer kan ik het niet vinden, ik word er gek van en wil bijna naar huis rijden, ik vind dit echt niet normaal. Ik denk dat ik het pas na 20 minuten gevonden heb, dure proef met al die verspilde benzine. Nu zie ik weer niemand bij de proef, als ik goed kijk zie ik toch wat, maar hoe kom ik daar? Grrrrrrrrrr.
Eerst doen we ‘over water’, ik had net een tip gekregen dat ik de eerste inzet plek moest kiezen, daar is het kantje minder schuin en gelukkig krijg ik dit. Ik moet Maddy 2 x inzetten, voordat ze naar de overkant zwemt, tuurlijk rent ze via een brug terug.
Het laatste is ‘de verloren zoek’, ik word ontvangen door twee hele – op leeftijd zijnde – aardige heren. De keurmeester is er van overtuigd dat hij mij kent, ik betwijfel het of mijn geheugen laat me weer eens in de steek. “En hoe gaat het”, vraagt de keurmeester. “Goed tot nu toe”, antwoord ik, “maar ja nu dit nog”. Ik had gehoord dat dit een lastig onderdeel is en dat velen dit niet gehaald hebben. Ik zet Maddy in en ze rent weg, ze zoekt en zoekt en dan komt ze terug. Shit! Ik mag haar weer inzetten, hetzelfde verhaal. Ik krijg nog een kans, maar het gaat het niet worden. Het is over en uit, het ging zo goed met hoge cijfers. Als excuus of verklaring kan ik me alleen bedenken dat ik een beetje laks was en dat ik Maddy heb laten gaan. Toen we aan het zoeken waren waar we moesten zijn heb ik Maddy niet laten volgen en ze trok flink aan de riem. Ze had het ook heel druk met snuffelen, hoge kophouding. En je weet, geef ze een vinger dan nemen ze je hele hand. Dit onderdeel was echt niet moeilijk, de dummy lag niet moeilijk. Potver……
Met lege handen terug naar de kantine, iedereen van mijn trainingsgroepje is klaar, een aantal hebben het niet gehaald en Ymke met Baco heeft het heel goed gedaan. Nicole en Noah ook, maar zij heeft niet de A-proef gedaan. Ik ben wel blij dat Maddy gezwommen heeft.
Conclusie
Leuke proef, ligt alleen ver uitelkaar en de proeven zijn slecht te vinden. Bij sommige proeven is het erg druk en lang wachten. Aardige, geduldige keurmeesters die graag willen dat je een goed resultaat haalt. Ik vond het wel tegenvallen dat we grotendeels alleen de proeven moesten doen, terwijl ik dacht gezellig we zijn met een paar van ons jachtclubje.