Dinsdag 30 december
Jagen in Nieuw-Vossemeer
Het is al druk binnen, de heren jagers zijn niet op de ganzen geweest. Ik kan nog net een paar slokjes koffie nemen en dan gaan we op weg. De drijvers moeten in de kar, een grote dichte aanhangwagen. Opgepropt zitten we op de banken, 5 Staande honden, een Spaniel en later een Chesapeake Bay Retriever en de bazen. Het is een gehotseklots in de kar en af en toe word ik door Maddy geplet, het is voor haar de eerste keer en best vreemd. Door de zandsporen gaan we naar de put. Lees ook de intro.
Veel water
Het is nat, heel nat en het is oppassen geblazen waar ik me voeten neerzet. Het kan zomaar zijn dat ik wegzak in het water. Op veel plekken wordt het water bedekt door riet en dat is verraderlijk. De honden gaan er meteen vandoor, wanneer ze los mogen en de eerste fazanten vliegen de lucht al in. Ja hoor, ik sta op een plek waar ik beter niet kan zijn en zak weg in het water. Het gaat net goed en mijn laarzen lopen net niet vol met water, het is moeilijk maar ik kan wegkomen. Maddy is veel weg en ze vindt een aantal fazanten en stoot ze op. ik ben haar een tijdje kwijt en dan zie ik haar ineens aan de overkant van een watertje en ja daar gaat weer een fazant. Nu heeft ze tijd voor mij, maar hoe kom ik bij het vrouwtje? Er ligt een laag ijs op het water, maar Maddy kan hier niet overheen, dan zakt ze er doorheen. Ze wil wel, maar ik roep dat ze om moet lopen en ga snel zelf verder, zo hoop ik dat ze ook die kant op rent. Gelukkig dat doet ze en zo zijn we weer herenigd en kan ze verder jagen, ik ben dik tevreden. We doen deze drift 2 x keer, maar dan naar een andere kant. We zien en horen genoeg fazanten.
Andere velden
Hup de kar weer in naar een ander veld. We gaan door de mais, met de honden aan de lijn. Bijna niet te doen door die hoge mais.
Maddy trekt me voort, maar ik raak vaak verstrengeld in de mais. Wat een crime zeg. Naast me hoor ik Marieke roepen dat ze vast zit in de modder, het is een heel gedoe voor haar om weer los te komen. Andere jaren mochten de honden los in het riet, zij redden zich meestal wel, ik had genoeg aan mijn ‘eigen ikje’. We lopen over een omgeploegd akkerland op de hazen, de honden moeten aan de riem blijven. Maddy en ik stoten meteen een haas op en dat was meteen de enige voor ons. Niet zo veel hazen op de veld, een stuk of 8. Het is een moeilijk stuk land, een geluk dat de meeste plassen nog bevroren zijn en het zand hard, waardoor we niet wegzakken in de modder.
Groenbemester
Na de pauze met erwtensoep en brood gaan we de groenbemester in, het eerste veld is goed te doen. De honden mogen los en zo ook Maddy, al snel worden de eerste fazanten opgejaagd en vliegen de lucht in. Maddy weet niet wat ze meemaakt en is onwennig met deze situatie.
Wanneer er geschoten wordt blijft ze vaak stilstaan en kijkt de fazant na. Van te voren was ik bang dat ze op het schot zou afrennen om de fazant te apporteren, dat valt dus reuze mee. Wel moet ze hierna vaak aangespoord worden om verder te gaan. Ze is ook onwennig met al het gefluit en alle honden. Het is een prachtig gezicht al die honden die bezig zijn met wat ze het liefste doen en waar ze voor gefokt worden. Maddy komt regelmatig goed los en dan jaagt ze ook goed, jammer dat ze vaak afgeleid is door het schot. Wel zijn het allemaal snelle continentaal 1 honden en Maddy hoort bij de langzamere continentaal 2 groep, dat moet ik niet vergeten. De honden staan prachtig voor, Griffel en Roza, Glenda en Maddy ook een paar keer. Maddy respecteert een ander voorstaande hond en staat dan ook voor, vaak aan de andere kant. In het begin is ze voorzichtig, maar al snel gaat ze in de aanval wanneer een andere hond voorstaat. Ook rent ze later wel een paar keer op het schot af, maar ze reageert goed op de fluit.
Hazen
We lopen twee keer door een veld, voor de wind en tegen wind. Voor de wind is vreemd voor de honden, ze hebben toch de neiging om eerst vooruit te rennen om wind te halen. Daarna rennen ze terug en maken ze wel goede slagen. Ja hoor waar ik de hele tijd bang voor ben gebeurt ook. Een haas rent weg, Glenda en Rosa reageren goed op de baas, maar Griffel en Maddy niet. Deze twee hebben ook geen band om en zo is het moeilijk om ze weer onder appèl te krijgen. “Gewoon verder lopen”, roept Frits, “de honden komen wel”. Ik wil natuurlijk niet dat de jagers gehinderd worden en dat ze helemaal de wereld uit rennen, dat wil Erna ook niet. We roepen en fluiten en gelukkig zie ik Maddy mijn kant op komen. Griffel laat het nog een tijd afweten, maar ook hij komt uiteindelijk terug. Pff. Maddy heeft hierna meer de neiging om met haar neus over de grond te lopen, die hazen laten ook hun sporen na. Aan het eind van de drift ben ik wat laks met het aanlijnen van Maddy, zij ruikt een spoor en werkt dit helemaal naar achteren uit. Potverdikkie, ik roep en fluit. Ik wil niet dat er op mij gewacht moet worden. Op een grote afstand staat ze stil en kijkt mijn kant op, nu kan ik proberen contact te maken. Ik ben natuurlijk erg klein en met mijn armen in de lucht zwaaiend hoop ik dat ze getrickerd wordt om mijn kant uit te komen. Gelukkig gebeurt dit ook. Dit was ook vast een hazenspoor.
Verloren fazant
Van de jachtmeester krijgen we te horen dat er nog een fazant in het veld ligt en dat moet gevonden worden. We lopen terug over het veld met groenbemester, nu goed op de wind. Al vrij snel staat Maddy voor met haar hoofd vrij laag.
Dus de fazant is dichtbij, dat klopt ook. “Toe maar Maddy”, maar er vliegt geen fazant op. “Misschien is het wel die al neergeschoten fazant”, zegt Erna. Griffel is er ook bijgekomen, hij voelt dat hier wat te halen valt. Inderdaad op de grond ligt de fazant, Griffel probeert het te pakken. Even ben ik bang dat Maddy té brutaal is, maar ze blijft op gepaste afstand en houdt het goed in de gaten. Uiteindelijk kan Maddy de fazant pakken, “toe maar Maddy apport”. Maddy pakt het hennetje en geeft het keurig af. Mijn eerste fazant, “dat deed ze mooi hè”, zeg ik tegen Erna. “Ja dat was mooi en de fazant is terecht”. Maddy gaat niet meer bij me vandaan met die fazant in mijn handen. “Wil jij haar overnemen”, vraag ik aan Erna en dat doet ze. Even later geeft ze het aan de veldbegeleider en vertelt aan de jachtmeester dat de fazant terecht is en hij is blij.
Hard werken
We lopen door verschillende velden groenbemester en zijn nu vlakbij de jachthut. Het veld is vaak heel modderig en loopt zwaar, ik kom op het punt dat het hard werken word en heb het nu wel gehad. Steeds denk ik ‘ik kan niet meer’ en dan gaan we nog een veld aflopen. Een aspirant jachtmeester mag het deze dag overnemen, er is een voordeel, we moeten best lang wachten tijdens de driften, ik vind het totaal niet erg, want zo kan ik een beetje bijkomen. Nu lijkt het einde echt in zicht, nog één veld. Aan de honden is ook te merken dat ze moe zijn, ze vinden het ook wel goed, zij hebben het hardste gewerkt!!
Nazorg
Na de jacht verzorg ik eerst Maddy, ze krijgt eten en drinken en krijgt een lekker warm dekje om. Tuurlijk drinken we wat in de jachthut, ook zijn er nog broodjes en andere versnaperingen. De jagers gaan nog op de eenden en tegen 19.00 uur zijn ze terug en wordt het tableau gepresenteerd. Iedereen mag wat uitzoeken en ik neem twee eenden. Rond 19.30 uur rijden Maddy en ik weg, na een onvergetelijke, gezellige, mooie jachtdag.