Jachttraining Hubertus 2013

DE MEEST RECENTE VERHALEN STAAN ONDERIN!

• JANUARI

Zondag 13 januari

Grote groep

Maddy en ik zijn ingedeeld in de groep van John en Erna. Eerst hebben we groepsoverleg in de kantine. We moeten onze namen, telefoonnummers en emailadressen uitwisselen. Goed plan. Verder wordt er door John verteld wat er van ons verwacht wordt en de spelregels van Hubertus. Veel oude koek, maar er zijn nieuwe cursisten bij en zij behoren het ook te weten. John is een man van de oude stempel, promoot slipkettingen en doet veel GG-oefeningen. Nu heeft Maddy wel een slipketting om, maar ik train vooral met een beloning. Dat zal nog wel eens botsen ben ik bang. Prima zo’n praatje vooraf in de kantine. Erna is de volgende dag jarig en trakteert op zelfgebakken taart, het smaakt prima. Vandaag is het de eerste koude dag en arme Maddy zit erg kou te lijden buiten.

Staande honden

Na een uurtje gaan we naar buiten en wat doen! Het is vooral veel gehoorzaamheid oefeningen. Volgen, zitten, enz. Er komt geen dummy aan te pas vandaag. Het valt op dat het alleen maar Staande honden zijn. Drie Drentsche Patrijzen, drie Heidewachtels, één Vizla, één Weimaraner, één Duitse Staande Draadhaar. Volgens mij vergeet ik er één, want we hebben een groep van 10 honden volgens mij. Ik ben tevreden over Maddy ze doet het heel goed.

Zondag 20 januari

Syberische temperaturen

Het is heel koud, voor ons maar ook voor Maddy en de Vizla. Dit zijn de enige kortharen van de groep. Ik geef Maddy het tweede deel van de les een dekje om, het is te koud. Op een gegeven moment voel ik ook mijn voeten niet meer. We staan teveel stil en moeten te lang wachten. We gaan door waar we de week ervoor gebleven zijn. Veel GG oefeningen en weer komt er geen dummy aan te pas, ik maar denken dat ik op een jachtcursus zit. Ik weet het, ik ben te ongeduldig, het komt ook omdat Maddy en ik al een GG-cursus volgen waar we al dit soort oefeningen krijgen. Maar veel honden in onze groep hebben het wel nodig en de basis is een gehoorzame hond. Er zijn nog twee honden bij gekomen, een Spaniel en een Breton. Weer doet Maddy het heel goed, ze springt er met een Heidewachtel boven uit. Het volgen gaat prima, zitten, het blijven, afliggen iets minder door de sneeuw. Een tevreden Liana.

Zondag 27 januari

Regen, regen en regen

Was het vorige week de kou die ons parten speelde, nu is het de regen. De regen heeft vannacht veel van de sneeuw doen laten verdwijnen. Maar de ondergrond is steenkoud, dus lang niet alles is verdwenen, er liggen nog spekgladde laagjes op de straten en op het terrein van Hubertus. Zal ik mijn dikke vest nog aantrekken, dacht ik eerder in de ochtend? Oh wat ben ik blij dat ik het wel gedaan heb, want het is zo koud én nat.

Maddy is heel braaf

Zodra we ons uitje in de duinen hebben gehad en we lopen richting het terrein van Hubertus, dan trekt Maddy niet meer aan de riem en loopt keurig netjes naast mij. Mijn geduld met volgen vorig jaar toen ze nog zo piep was, het belonen met een koekje en het ‘good’ zeggen wanneer ze opkijkt heeft duidelijk zijn vruchten afgeroepen. Ze loopt nu zo lekker rustig naast me. Tijdens de les volgt Maddy prima, ze zit op de fluit, ze blijft, alles gaat heel goed. En dat met dit weer! zitten op de nattigheid is geen probleem, andere zie ik tobben. Steeds moeten ze ‘zit’ zeggen en de hond vertikt het. Ik ben zo blij dat ik meteen met de ‘zit’ oefening ben begonnen toen ze nog maar 8 weken was én ook op een natte ondergrond. Ook dat werpt zijn vruchten af. Helaas gaat het minder op bij het ‘af’ liggen. Maddy heeft zelfs los gevolgd. Nog nooit gedaan, ik wil het met een koekje doen, maar het is helemaal niet nodig. Daarna moet ze voorkomen en ook dat gaat goed. Het wordt bijna saai. Gaat er dan niets fout? Heel weinig, het ‘straatje’ kan iets beter.

Dummy’s!

John verdeelt de groep in tweeën. Eerst gaan we met Erna mee en zij legt het belang uit van de ‘los’/’vast’ oefening. Daarna legt Erna 3 dummy’s neer en gaan we het zogenaamde ‘straatje’ doen. Deze oefening heb ik met June tot in den treure bij Ruud geoefend en het is een hele belangrijke oefening. De hond wordt zo een betrouwbare apporteur. Maddy is nog lang niet zo ver, ik ben er druk mee bezig.
Maddy pakt de eerste dummy in het ‘straatje’ en ook de tweede dummy en geeft het aan mij. Ik vind het helemaal goed en stop ermee.

Los volgen

Terug naar John, daar moet Maddy eerst aangelijnd volgen en dan los. Het gaat prima, ook het los volgen. Eerst wil ik het met een koekje proberen, maar het is helemaal niet nodig, Maddy heeft genoeg aan mijn stem. Dan moet ze zitten en voorkomen, ook dat gaat goed. Nu een leuke uitdaging. John staat een eind bij ons vandaan en Erna staat bij de voorjager met de lange lijn. Alle hondjes gaan aan de lange lijn voor het apporteren van de dummy. “Wat doe je met Maddy?” vraagt Erna. “Ze moet het los kunnen”, antwoord ik. “Let op de Weimaraner”, roept John. Ja leg de lat effe lekker hoog. Maddy zit naast me, los, John gooit de dummy op en op mijn commando rent ze naar de dummy. Ze pakt het, rent naar me toe en geeft het aan me. Geweldig! “Vergeet niet om ‘los’ te zeggen”, zegt Erna. Goed punt. Ik ben trots op Maddy, ze doet het zo goed. Ik heb de riem even losjes om haar heen gedaan en we lopen naar onze plek in de rij. Ik wil de riem nu goed omdoen en heb er geen erg in dat John een dummy voor een volgende hond opgooit. “Hé”, denkt Maddy “die wil ik ook wel hebben”. Ze rent er vandoor, ik roep nog: “sorry”. En besluit om het te laten gaan. Ze pakt de dummy, rent naar me toe en geeft het ook nog zittend af. Geweldig toch. Wederom een heel tevreden Liana. Volgende week beter weer graag!!

Meteen naar huis

Ik wil het Maddy niet aandoen om haar buiten in de regen te laten staan terwijl ik binnen koffie drink. Ze heeft het al zo koud en ze is zo nat. Snel naar huis, koffie en voor Maddy brokken en bij de kachel slapen. Ze heeft het verdiend.

• FEBRUARI

Zondag 3 februari

Afwisselende training

Leuke training, met leuke oefeningen en ik zie echt vorderingen in de groep en dat is ook leuk om te zien. Een jonge dame met haar hond Melle is naar een andere groep gegaan en dat scheelt veel zinloze discussies. Verder zijn er vandaag twee honden niet, de Vizla en de Breton en dat scheelt ook. We moeten best wel wachten, maar het regent niet vandaag, er ligt geen sneeuw en het is niet ijzig koud, dus waar praat ik over. Een beetje wachten is nu helemaal niet zo erg. Bovendien oefenen Maddy en ik wat voor onszelf, we zijn tenslotte niet naar GG-training geweest afgelopen vrijdag.

Straatje

Dit onderdeel wordt uitgebreid, als het zo goed gaat als afgelopen week? kan ik wel naar huis nu. Maar een andere setting, trainers en andere honden maakt toch het verschil. Met Maddy loop ik naar de andere kant van het veld en daar moet Maddy blijven zitten, ik zeg: “wacht” en loop weg. Halverwege leg ik een dummy neer. Ik kijk bewust niet naar Maddy. “Waarom keek je niet naar Maddy?”, vraagt Erna later. “Ben je bang voor oogcontact? en dat ze dan naar je toe komt?” Precies Erna dat is het. Ik loop naar mijn plek en voordat ik “Maddy kom voor” kan roepen, is Maddy al onderweg, pakt de dummy en komt naar me toe, ze geeft het nog zittend af ook. Wel zeg ik nog tijdens Maddy’s kunstje dat ik haar laat gaan. “Prima”, zei John. Erna zegt wel na de oefening dat we nu meteen aan de steadiness gaan werken. “Anders gebeurt hetzelfde als met June”. Helemaal gelijk heeft ze.

Vertrouwen

Zelf heb ik nu ook het idee dat ik er vandaag wat bijleer. We oefenen op inspringen, steadyness en ik moet met deze oefeningen vertrouwen krijgen en goed mijn stem gebruiken, dat is genoeg. Tuurlijk doen we de gebruikelijke gehoorzaamheidsoefeningen, volgen, zitten op de fluit. Zo worden de hondjes goed attent.

Vooruit sturen

John heeft een stukje kaas bij zich en hij geeft het aan mij. Ik heb niet helemaal goed opgelet bij de 7 voorgangers, want ik had niet gezien dat het stukje kaas op een stoeptegel in het gras neergelegd werd :-). We doen deze oefening zonder riem, samen lopen we naar de steen en leggen het stukje kaas neer. Maddy vindt het heel lekker ruiken, want ik heb grote moeite om haar in bedwang te houden. Ook met het neerleggen van het stukje kaas, het liefst wil ze het meteen pakken. Ik moet het anders aanpakken. Ik laat haar zitten en zo kan ik het stukje kaas neerleggen. We lopen naar onze plaats terug. Ik heb Maddy een halsband omgegeven, het is niet een lerenband aan één stuk maar eentje met een stukje slipketting, zo kan ik dit vasthouden en voorkomen dat ze inspringt. Voor dit soort oefeningen gebruik ik namelijk het jachtlijntje, dit kan makkelijk af en om. “Waarom pak je nu de halsband zo vast”, vraagt John. “Zo heeft ze nog het idee dat ze aangesnoerd is”. Goed punt. “Hoe moet ik het dan vasthouden?”, vraag ik. John laat zien dat ik het kettinkje heel losjes vast moet pakken. Duidelijk. Ik hou mijn hand boven haar hoofd en als ik zie dat ze een beweging wil maken, zeg ik snel: “nee”. Maddy zit stil en nu zeg ik: “vooruit”. Dat doet ze, ze rent snel naar de steen met het kaasje. Nu moet ik meteen weer roepen, want ze moet komen. Dit doe ik iets te laat en Maddy zoekt ondertussen even verder of er nog meer kaas ligt. “Roepen”, zegt John. Na een paar keer roepen komt Maddy. We doen de oefening nog een keer en Erna vindt dat ik het helemaal los moet doen. “Vertrouwen in je hond hebben”, zegt Erna. Wanneer ik Maddy zie bewegen roep ik snel: “nee!” en dat helpt. Maddy vertrekt keurig op mijn bevel, weer duurt het even eer ze terug komt, want de kaas is wel héél lekker.

Heidewachtels

Tuurlijk moeten Maddy en ik best lang wachten, want de trainers moeten veel tijd stoppen in een aantal hondjes en vooral hun baasjes. Het zijn ook allemaal Staande Honden en voor een aantal is het hun eerste hond. Tijdens het wachten kijk ik naar de andere honden, klets ook wat met mijn buurvrouwen, maar ik doe ook kleine oefeningen met Maddy. Vooral het af-liggen en de sta-oefening. Het is heel leuk om te zien dat de jonge Heidewachtel teef goede vorderingen laat zien vandaag. Haar baasje is best vermoeiend en kletst veel met haar hond, maar ze is van goede wil en dat laat ze zien. Met de apporteeroefeningen pakt de Heidewachtel de dummy en brengt het naar haar baasje. “Ik heb me ook rot getraind”, verteld ze aan de trainers.

Joy de Heidewachtel van Martin, tijdens het trainingsjaar 2011 bij Ruud waar ik trainde samen met June. Nu traint Jules, een zoon van Joy, mee in de groep van Maddy en mij.

Ook de Heidewachtel Jules laat leuk werk zien, volgen gaat best goed en het apporteren ook. Wel werken de andere honden allemaal aan de lange lijn. Moet ook, zo werk je op succes. Alleen Maddy en nog een Heidewachtel van 2 jaar werken los.

Apporteren

Voor veel honden een moeilijk onderdeel. Het is een apport met schot en dit geeft bij geen van de honden een probleem. Het baasje van Jules denkt dat haar hond last heeft van het schot. Maar wanneer hij de oefening doet is er echt niets aan de hand, hij kwispelt met zijn staart en vindt het helemaal leuk en hij doet het prima. Veel honden doen de oefening twee keer, omdat ze inspringen of iets dergelijks. Ook kijken veel honden naar John, daar komt de dummy vandaan. Beter is het om de hond die richting op te laten kijken waar de dummy neerkomt, maar ja maak dat die pubers maar eens wijs. De draadhaar geeft veel problemen, hij is zo hyper. Eerst moet hij rustig worden en dan pas mag hij apporteren. Dommel pakt goed de dummy, alleen vergeet hij dat hij naar zijn baasje moet komen als zij roept. Het duurt even, want andere zaken zijn effe leuker.

“Tuurlijk moet Maddy los”, zegt Erna.

Maddy en ik zijn aan de beurt, we hebben even ingelopen van te voren en ik zorg ervoor dat ik al in de juiste richting loop van de plek waar we moeten staan. Maddy moet los dus en ik moet op tijd ingrijpen en mijn stem gebruiken. John gooit de dummy op, het schot klinkt en de dummy valt neer. Ik wacht een paar tellen en Maddy blijft zitten. Dan zeg ik: “apport”, Maddy rent meteen op haar doel af, pakt de dummy en rent terug. Meteen! Helaas laat ze de dummy vlak voor me vallen. Maar ze heeft het prima gedaan en wederom een zeer tevreden baasje! Wanneer ik terug naar de groep loop zegt Natas: “ben je al klaar?”. “Oh zo kan het ook dus”.

Een bakje koffie

Maddy maak ik vast aan een paal, dit vindt ze niet leuk. Binnen praat ik wat bij met Steef en Chiel. Wanneer ik terug kom zit ze keurig op haar plek en is stil. Ze mag even los, even rennen en dat vindt ze altijd heerlijk. Even de stress kwijt raken.

Zondag 10 februari

Erna’s eerste training zonder John

En ze doet het prima, het is een afwisselende training. Gelukkig is de groep niet op volle sterkte, drie hebben er afgezegd. Het is een moeilijke groep en Erna heeft haar handen vol. Eigenlijk is het een groep die gewoon een tweede trainer of hulptrainer nodig heeft. Maar het gaat goed vandaag, Erna heeft leuke oefeningen bedacht. Lees ook de inleiding.

De gebruikelijke oefeningen

Volgen: volgen voor- en achterlangs, volgen zigzaggend door de groep. Ik heb iets meer moeite met Maddy om haar aandacht te trekken, de sneeuw is ook zo leuk. Ik gebruik een stukje rodi en nu heb ik haar volle aandacht, ze krijgt een stukje en dan stop ik het lekkers weer in mijn zak. Erna ziet dit natuurlijk, ze is niet gek. “Heb je een snoepje in je hand Liaan”, vraagt ze. “Niet meer”, antwoord ik. Ik gebruik nu eenmaal liever iets lekkers in plaats van steeds aan die riem te trekken, wat ik de andere veel zie doen en wat totaal niets uithaalt omdat de slipketting verkeerd gebruikt wordt. Wel wordt er vorderingen gemaakt met het volgen, Eric met de Draadhaar gaat vooruit, de Breton volgt leuk en de Vizla doet het ook goed.

Los/vast

Belangrijk onderdeel en steeds gaan we een stapje verder. Nu moet ik met Maddy een stukje volgen, tijdens het volgen de dummy geven en dit moet ze vast blijven houden tot ik naar achteren loop. Dan moet Maddy zitten en op mijn commando loslaten. Prima doet ze het, ik volg niet al te lang met de dummy in Maddy’s bek, ik heb liever dat we het goed afsluiten. Als ik te lang doorga en Maddy laat de dummy vallen, dan is heel de oefening naar z’n grootje. Zitten hoeft nog niet van de trainer, maar omdat dit vorig seizoen niet lukte en ze het nu steeds beter doet, wil ik het wel graag. Vorig seizoen gooide ze steeds de dummy vlak voor me neer. Wel liet ik haar altijd na de oefening zitten en wanneer ze thuis iets pikt, laat ik haar dit altijd brengen en zittend afgeven. Zo komt er helemaal geen druk op het zitten en doet ze het steeds beter. Deze oefening doet Maddy prima, ook ziet Eric meteen wat de bedoeling is. Met achteruitlopen gaf hij een rukje aan de riem en dat is niet de bedoeling, door dat rukje liet Sepp de dummy te vroeg los.

Op afstand

Eerst moet Maddy blijven zitten, ik loop door nadat ik het commando ‘wacht’ heb gegeven en na 5 tellen wachten roep ik Maddy voor me. Ze gaat iets schuin voor me zitten daarom stap ik een paar passen naar achteren en nu zit ze recht voor me. Ik wacht even en dan geef ik het commando: “aan de voet”. Weer zeg ik “wacht” tegen Maddy, ik loop door en leg halverwege de dummy neer. Ik ontwijk nu niet haar blik en kijk haar aan. Ik roep haar naam en fluit, ze rent op mij af en wanneer ze bij de dummy is zeg ik: “vast”. Zo leert ze goed dit commando kennen, Maddy zit voor me en omdat ik iets te laat reageer valt de dummy op de grond.

Apporteren, maar dan door de voorjager….

Leuke oefening en nuttig ook. Hoe vaak komt het niet voor dat je hond steeds wil apporteren? Alle dummy’s wil ze wel hebben, maar zo werkt het niet. Soms is een eend, konijn of dummy voor een andere hond. We staan in een cirkel en Erna staat in het midden. Wij moeten volgen met onze honden, als Erna een ‘prr’tje’ laat horen, noemt ze een naam en diegene moet de dummy halen. Dus niet de hond! We vergeten te vaak om de zitfluit te gebruiken, met deze oefening kan ik het mooi gebruiken. Het valt niet mee om Maddy goed naast me te laten zitten als ze het ‘prr’tje’ hoort. Haar aandacht is meteen getrokken en wanneer Erna de dummy opgooit wil ze dat het liefste pakken. Maar dat mag niet, eerst mogen andere voorjagers de dummy pakken. Maddy en ik zijn als laatste aan de beurt. Ik hoor het “prr’tje”, Erna zegt mijn naam, ik zeg: “zit” tegen Maddy en haal zelf de dummy. Maddy blijft netjes zitten.

Achtje lopen en zelf een dummy halen

Zelfde principe, Maddy en ik lopen een achtje. Ik heb voor het eerst het jachtlijntje aan, tot nu toe gebruik ik bij de jachttraining altijd de slipketting. Het gaat goed met dit lijntje, Maddy volgt heel mooi, is heel attent en kijkt me vaak aan. Op het eind laat ik Maddy zitten bij het paaltje, ik doe de riem af, Erna gooit de dummy op, ik wacht 5 tellen en dan ga ik zelf de dummy halen. Prima oefening en goed gedaan door Maddy.

Afsluiten met een apporteeroefening

Nu mogen de honden het zelf halen. Ik twijfel even of ik de riem helemaal af doe of dat ik het lijntje voor haar hou. Ik besluit tot het eerste, ‘vertrouwen hebben in je hond’, klinkt het denkbeeldig in mijn oren. Een andere cursist gooit op een ruime afstand een dummy op, het prr’tje heb ik niet gehoord. Ik wacht 5 tellen en Maddy blijft netjes zitten. Op mijn commando mag Maddy de dummy halen en ze geeft het keurig zittend af en ik ben hier zo blij mee. Erna geeft aan dat ik nu wel kan proberen om het afgeven een paar tellen uit te stellen. Even 5 tellen wachten en dan pas mag ze het geven, ik ga de komende week proberen of het lukt. Als ik het niet vergeet….

Resumé

Fijn getraind, wel weer veel gewacht, maar het was om te doen. Leuke, gevarieerde oefeningen, de honden leren hier echt van. Het is een moeilijke groep met al die Staande Honden, maar ik zie echt vooruitgang. De Draadhaar gaat zeker vooruit, de Vizla ook en Erna is helemaal in haar nopjes als de Breton een dummy apporteert. Goed gedaan Erna.

Zondag 17 februari

Grote groep

Door de ziekte van Hans Kalkman heeft Erna nu twee groepen om te trainen, dat is teveel en dus springt Steef bij en dat gaat prima. Zie ook de inleiding. De gebruikelijke volgoefeningen en weer zie ik de draadhaar van Eric met sprongen vooruit gaan. Maddy volgt ook goed, zonder koekjes. Wel is ze weer erg grondgericht, ze eet veel takjes en stokjes, ruikt aan lekkere konijnenluchtjes. Erna probeert het volgen wat dynamischer te maken en dat lukt. Wij zijn in twee groepen verdeeld en uit iedere groep moet er een combinatie naar voren komen en samen volgopdrachten uitvoeren. Maddy en ik moeten samen met een oudere meneer en zijn Griffon. We volgen en moeten linksom en rechtsom, links en rechts, zit op de fluit, leuk is het. Het voorkomen en aan-de-voet zitten oefenen we. Maddy en ik doen het voor, ik doe altijd aan-de-voet zitten achterlangs en Erna doet het liever voorlangs, zodat je de hond in de gaten kan houden. Maar door mijn Gedrag- en gehoorzaamheidcursus leer ik het altijd achterlangs.

Vasthouden van de dummy

Belangrijk onderdeel, ik volg met Maddy en halverwege geef ik haar de dummy en die houdt ze vast tot ik “los” zeg. Van Erna mag ik nu best het afgeven van de dummy uitstellen. Normaal zit Maddy met de dummy in de bek en ik zorg ervoor dat ik snel de dummy opvang, vaak vergeet ik ook “los” te zeggen. Ik moet een paar tellen wachten eer ik “los” zeg, moeilijk maar ik ga eraan werken. Ook doen we weer de oefening van de vorige week, Maddy moet zitten, ik loop verder en roep haar voor me. Dan loop ik weer weg, leg de dummy neer en wanneer ik haar roep moet ze de dummy oppakken en brengen. Het gaat niet helemaal goed, achteraf had ik dit kunnen weten. Maddy reageerde niet meteen op het roepen van haar naam en de fluit. Ze bleef zitten met haar oren naar achteren en dat betekent normaal gesproken dat ze iets anders van plan is. Alleen doet ze dit tijdens de dagelijkse wandelingen, tijdens de jachttraining heeft ze dit nog niet gedaan. Maddy komt in actie, alleen komt ze niet naar mij toe, ze ruikt links van haar iets lekkers en dat moet onderzocht worden. Even opnieuw en nu gaat het wel goed.

Afsluitend een apport

Ook dit gaat niet helemaal goed. De dummy wordt opgegooid door een kleinkind van een mevrouw met een blonde Labrador, leuke hond en aardige mevrouw. Zij staat de hele ochtend naast mij, zij vraagt veel en we kletsen over onze honden. Ik heb ook heus opgelet Erna. De dummy valt op de grond, Maddy wacht netjes en op mijn commando mag ze gaan. So far so good. Op de terugweg gaat ze weer naar dat plekje van daarnet. Ze laat de dummy vallen en vertikt het om het weer op te rapen. Erna komt helpen, ook haar lukt het niet om Maddy weer te dummy te laten pakken, jammer genoeg geeft ze het op en nu heeft Maddy haar zin en dat is jammer. Want het is toch echt een typetje van ‘geef je een vinger, dan neemt ze je hele hand’. Ik heb haar denk ik toch iets te veel laten gaan, ze kon veel stokjes eten en snuffelen. Opletten dus. Ik vraag aan Erna of ik de oefening nog een keer kan doen, ik wil de ochtend goed afsluiten. Bovendien zijn Maddy en ik altijd snel klaar, terwijl de anderen veel aandacht vergen en dan mogen wij ook wel een beetje extra tijd gebruiken. Tuurlijk mag het, Eric gaat eerst met zijn Draadhaar, hij doet de oefening ook nog een keer. Ik doe wat volgoefeningen en sta klaar om met Maddy nogmaals de oefening te doen. Het wachten is op Erna, alleen wordt haar aandacht steeds gevraagd en legt ze nog het één en ander uit aan een cursist. Wel zei de mevrouw met de blonde Labrador dat ze de training met Erna heel leuk vond. “Die van Hans niet dan?”, vroeg ik. “Ja, die ook, maar Erna legt het allemaal heel goed uit”. Het schiet niet op en ik sta ongeduldig te wachten, geen goede eigenschap ik weet het. “Zal ik een dummy voor je opgooien”?, vraagt Natas. “Oh dat kan ook natuurlijk”, antwoord ik. Zo gezegd zo gedaan, wel staan we op een ander plekje weg van de aantrekkelijke luchtjes. En nu doet ze het prima en heb ik het ook weer naar mijn zin. Helaas moet Maddy nog even aan een boom vastgemaakt worden, want ik drink nog een kop koffie.

Zondag 24 februari

Leuke gehoorzaamheidoefeningen

Op deze ijskoude dag gaan we eerst in een cirkel staan en zo doen we allerlei gehoorzaamheidsoefeningen. Allerlei variaties op het volgen, zitten op de fluit, blijven, bijna alles is hierin verwerkt. Leuk om het een keer op deze manier te doen, ik hou erg van afwisseling. De honden en wij bazen zijn lekker bezig en hebben geen last van de kou. Vervolgens moeten de honden komen op bevel, voor de baas zitten en aan de voet, de tweede keer moeten ze een dummy meenemen die we neergelegd hebben. Deze oefening doen we al een paar weken, de meeste honden moeten deze oefening aan de lange lijn doen en dat kost gewoon veel tijd. We staan veel stil en dan krijg je het koud, erg koud. Maddy zit bibberend naast me, ik heb haar dekje mee en die doe ik om. Dan worden we maar uitgelachen, kan ons het schelen. Maddy doet de oefening gewoon los en het gaat prima, wel moet ik haar twee keer roepen. Normaal roep ik haar naam en fluit, ook nu, maar ze reageert niet meteen. Ik word onzeker en roep nogmaals haar naam, ik zeg “kom voor” en fluit weer. “Zo moet je het niet doen”, zegt Erna en daar heeft ze gelijk in.

Even wat voor onszelf doen

Na de koffie ga ik zelf allerlei oefeningen met Maddy doen, zo blijven we bezig en blijven we warm. Het dekje heb ik weer af gedaan. Erna heeft een parcours voor het ‘achtje’ uitgezet en zelf doet ze de oefening ‘vooruit’ met de cursisten. Het ‘achtje’ gaat prima aan de lijn, ik loop het ook los met Maddy. Nu moet ik goed mijn best doen om haar aandacht te trekken, want anders gaat ze met de neus naar de grond. Ik gebruik iets lekkers en mijn stem om haar attent te houden en goed te laten volgen. Maddy en ik doen het straatje en het gaat best goed, ook hier moet ik goed mijn best doen om Maddy enthousiast te houden. Na een paar keer wordt ze het zat en wil dan niet meer de dummy pakken, hard werken hoor voor de baas.

Vooruit sturen

Het duurt best lang eer ik aan de beurt was, ook nu doen vrijwel alle honden de oefening aan de lange lijn. Wijs want zo kunnen ze niet de fout in gaan en er vandoor gaan, met of zonder dummy. Eric is zo galant om mij voor te laten gaan. Ik gebruik geen riem bij Maddy en Erna gebruikt bij het vooruit sturen liefst een dummy. Ik laat Maddy zitten en blijven en leg twee dummy’s achterelkaar neer, een flink eind bij Maddy vandaan. Ik ben altijd bang voor het inspringen, ga twijfelen, word onzeker en dit breng ik over op de hond. Ik hou mijn hand boven Maddy’s hoofd, wacht te kort en zeg: “vooruit”. En weg is ze, ze pakt eerst de eerste dummy, bedenkt zich en gaat naar de andere dummy. Deze pakt ze en brengt het netjes naar me toe, ze geeft het zittend aan mij af. Ik probeer haar iets langer de dummy te laten vasthouden. Ook het halen van de tweede dummy gaat prima. De les zit erop en Erna roept iedereen bij elkaar. Ze neemt alles nog even kort door, waar we op moeten letten en trainen en vraagt of er vragen zijn. Die zijn er niet en wij gaan snel naar huis. Geen koffie, Maddy heeft het al zo koud en om haar nu weer een half uur buiten te laten wachten gaat me iets te ver. Volgende week wordt het vast 15 graden!

• MAART

Zondag 3 maart

Maddy en ik hebben niet getraind

Zondag 11 maart

Veel appèloefeningen

Erna probeert variatie in haar oefeningen te brengen, maar dat valt niet mee. Veel voorjagers hebben deze appèloefeningen nodig, waardoor ik een beetje het idee krijg dat Maddy en ik stil staan. En dat doen we ook op deze koude dag. Het blijft een moeilijke groep en nu staat Erna er alleen voor en dat is zwaar voor haar, het is gewoon beter als er een hulptrainer bij is. Dan kan de groep in tweeën verdeeld worden. Ik heb een bibberende Maddy naast me. Ze doet het goed, volgen, zitten, enz. Ook met het ‘vooruit’ sturen gaat het goed, ze springt niet in. Leuk om te zien dat Natascha het zo goed doet met Dommel, dit heeft vast te maken omdat Steef erbij is. Dit geeft haar veel zelfvertrouwen en dat is te zien. Ron is in een komische bij en ik ben vaak het mikpunt, geeft niet hij heeft een leuke humor en ik hap graag.

Zondag 17 maart

Er zijn er een aantal niet, de groep is daarom iets kleiner en het is heerlijk weer, dat is lang geleden. De groep gaat echt vooruit, een aantal gebruikt zelfs geen lange lijn met apporteren en voorkomen. Helaas gaan ze op het eind, met de dubbele apporten, toch weer in de fout. Ze moeten iets te lang luisteren denk ik. De dubbele apporten vind ik erg leuk en Maddy ook. Prima gaat het, al komt ze één keer een beetje langzaam terug en in telgang. “Een beetje op z’n Griffels”, zegt Erna. Helaas komt Maddy met het ‘zit en blijf’ overeind. Twee honden achter haar hebben een aanvaring, precies op het moment dat ze alleen zit voor de groep. Hier schrikt ze van en komt naar me toe. We doen de oefening opnieuw en weer komt ze tot twee keer toe overeind. We sluiten het goed af, doordat ik nu niet te ver bij Maddy vandaan loop. Leuke en gezellige training. Volgende week zijn we er niet, we hebben een hondenshow in Leiden en die week erop is het Pasen.

• APRIL

Zondag 7 april

Buitentraining

09.00 uur zijn Maddy en ik in de Vlietlanden in Leiden. Eerst heb ik haar even uitgelaten in de Bavo. Het is koud, weer heeft het gevroren en het is heel mistig. Pas na de training, wanneer we aan de koffie zitten, komt de zon tevoorschijn. Zie ook week 15. Eerst moeten we zelf de honden onder appèl brengen, ik moet meer mijn best doen bij Maddy, want het barst hier van het wild en luchtjes. Maar het gaat steeds beter, ook geef ik Maddy af en toe een dummy, maar ik merk aan haar dat haar interesse afneemt en dat ik moet stoppen. Stom als ik soms kan zijn, probeer ik toch nog een apport, mooi dat ze het helemaal niet wil pakken. Helaas moet ik het afbreken, want Erna begint met de oefeningen en eerst een praatje.

Apport

Omdat ik onzeker ben of Maddy wel met de dummy met de konijnenvel terugkomt, doe ik de oefening met de lange lijn. Ze vindt dit vreemd en daardoor gaat ze niet zo enthousiast op de dummy af wat ze normaal wel doet. Toch maar gewoon los de volgende keer. Hierna doe ik de af-oefening en dat gaat heel goed, ik laat haar net als met het EG-C examen 1 1/2 minuut liggen op 15 passen afstand. Het wordt ook tijd dat ik haar laat liggen uit het zicht.

Zwemmen

Alle honden gaan zwemmen met de lange lijn en ik vraag aan Erna wat ik zal doen. “Gewoon los, want ze kan het, vorig jaar heeft ze het ook gewoon gedaan”, antwoord Erna. Dat is waar, Erna heeft me vaak geholpen met het zwemmen. Van te voren heb ik snel een halsband uit de auto gehaald en de zeem om haar later af te drogen. En nu kan Thoma, de Vizla, het ook mooi gebruiken. Ik ren snel naar de overkant van het water en Maddy is bij Erna en geeft haar een klein zetje het water in. Ze zwemt netjes naar me toe, ik ben bang dat ze wat moeite heeft met het kantje, maar dat heeft ze helemaal niet. Het is nog altijd zo koud en ik heb al een tijd niet meer geoefend met water. Helemaal gek is ze wanneer ze uit het water is en ik droog haar lekker af. Hierna doen we weer een keer de ‘overwater’ oefening maar dan met een dummy. Vorig jaar heeft ze dit gedaan en dat ging heel goed. Nu niet, ze heeft totaal geen aandacht voor de dummy wanneer ze aan de overkant is. Weer stuur ik haar ‘overwater’ met een ‘vooruit’, helaas zwemt ze halverwege terug. Dan maar aan de lange lijn en weer wil ze halverwege terug zwemmen, daar krijgt ze de kans niet voor. Ze zwemt zonder dummy terug helaas en daar baal ik van. Deze oefening is voor veel honden te moeilijk, er zijn maar een paar honden die met dummy terugzwemmen. Vanaf de overkant, maar meestal vanuit het water. Ik denk dat deze oefening te hoog gegrepen is, omdat veel honden nog geen betrouwbare apporteurs zijn. Je moet eens beginnen.

Koffie

Ik baal zo dat ze slecht de dummy apporteert vanmorgen en het baasje van Jules is zo vriendelijk om een dummy op te gooien na de les en die brengt ze perfect naar me toe. Sluit ik het toch nog goed af. Het baasje van Haley heeft koffie, thee en koek meegenomen en dat smaakt heerlijk.

Zondag 14 april

Proef eigen terrein

Eén keer in het jaar, in het voorjaar, wordt dit georganiseerd. Eén team bestaat uit 3 personen en honden. Een hond uit de C-, een hond uit de B- en een hond uit de A-groep. Zo zou het moeten zijn, maar is vandaag niet zo met onze groep. Die bestaat uit 2 C-honden, Maddy en een Curlycoated Retriever en 1 B-hond, een Golden Retriever. Wij zijn team 12 en we starten met ‘het verloren zoeken’ de verdere volgorde is vrij. Het is lang wachten steeds bij de proeven, maar ook dat hoort er bij. Zie ook de inleiding in week 16.

• Verloren zoeken

Op mijn teken vertrekt Maddy met een noodvaart. “Ze rent er zo overheen”, zegt de keurmeester. Bij Maddy is een ‘verloren zoeken’ niet een dummy die net om de hoek van een boom ligt, 30 meter bij de inzet vandaan. Maddy zoekt en zoekt. “Fluit haar dan”, zegt de keurmeester, “dan loopt ze er wel op wanneer ze terugkomt”. Ik wil helemaal niet fluiten, Maddy is aan het zoeken, dan is fluiten funest voor zo’n jonge hond. Ik heb hier toch zo’n hekel aan, laat dat beest toch zoeken! keurmeesters en helpers trek hier een keer één lijn in. Ik wacht zolang mogelijk met fluiten en dan kan ik het niet langer uitstellen, anders wordt hij boos. Inderdaad op de terugweg naar mij vindt Maddy de dummy en brengt het netjes naar mij toe. Dan doe ik iets heel stoms, ik moet ook omschakelen, ik heb geen June van een jaar of 5 aan de riem, maar een zeer jonge Maddy, zij is nog wild en enthousiast. Ik ben te langzaam met het omdoen van de riem, ik moet hier toch echt mijn rust in nemen. Maddy schiet weg, rent er vandoor en gaat nog maar een dummy halen. Ik vind het wel mooi van haar, ze brengt het weer keurig netjes naar me toe. De keurmeester kijkt me streng aan, zie ik ook een heeel klein glimlachje. Ik heb het mij verbeeld, want ik krijg maar 5 punten. Frustrerend vind ik het dat ik zie dat de Curly 10 punten krijgt. Hij wil niet eens weg bij de baas, moet 2x ingezet worden en wanneer hij eindelijk de dummy heeft, loopt hij eerst het hele veld achter ons af en dan komt hij het brengen. Volgens mij moet de baas het nog halen ook. Tuurlijk het is een hele jonge hond, maar met weinig initiatief.
Leerpunt: dummy ook dichtbij leggen voor een ‘verloren zoek’ en ik moet snel de riem aandoen, want ik verknal veel als ik dat niet doe. Het is ook mijn schuld, Maddy heeft haar best gedaan en ik ben trots op haar.

• Kort apport

Met konijnendummy en hier hebben we als team de joker ingezet. De konijnendummy is spannend en dat dacht ik al. Maddy rent er naar toe, komt terug maar dan duurt het toch even eer ze het echt afgeeft. 14 punten.

• Markeren

Voor de C geldt een kort markeer en zonder schot. Ik moet wachten op het tikje van de keurmeester en ik breng Maddy los voor. Maddy vertrekt ‘in het schot’ zal ik maar zeggen. Aardige keurmeester hij geeft ons 18 punten.

• Dubbel apport

Voor de C is de volgorde vrij en ik hou het lijntje voor Maddy, want twee keer een dummy zien vallen hebben we nog niet veel geoefend. Ze rent, zoals verwacht, naar de laatst gegooide dummy. Ze rent er meteen naar toe en rent terug. Dan gaat ze klieren, ze laat de dummy vallen en kijkt in de rondte. Net of ze een plekje zoekt om te plassen. Ik weet het dat klinkt raar, maar ze wordt onrustig als ze moet plassen en doet dat het liefste privé in een bosje. Ik spreek Maddy een aantal keer ferm toe, nu pakt ze de dummy en brengt het. Nu merk ik weer hoe speels ze is, ze ziet die hele dummy vaak als een speeltje, zo pakt ze het ook. Ik stuur haar naar de eerst gegooide dummy, ze heeft het goed onthouden en brengt het prima. 10 punten.

• Scurry

Op een afstand van 15 meter ligt een stapel dummy’s, één dummy wordt op de stapel gegooid zodat Maddy weet waar ze heen moet. Maddy heeft er zin in en als C’er hoeft ze maar 2 dummy’s te pakken. Een makkie zou je zeggen, want van de week haalde ze met gemak 10 dummy’s. Maar zoals zo vaak loopt het anders. Maddy rent als een speer naar de stapel en blijft er boven staan, ze ruikt naar links en naar rechts. Ze merkt dat er toch wel heel veel lekkere konijnenluchtjes zijn. Ik roep haar en we beginnen opnieuw, hetzelfde verhaal. Oh wat vreselijk irritant! Ik moet echt alle zeilen bijzetten om Maddy een dummy te laten pakken en ik krijg ook alle kans van de keurmeester. Ook zij wil het goed afsluiten. Eindelijk heeft ze aandacht voor de dummy en pakt er één, de tweede dummy geeft geen problemen, die komt ze zo brengen. Pff het is hard werken, zoals de keurmeester terecht opmerkte. 13 punten.

• Afvalrace

Nadat we onze lijst hebben ingeleverd, kom ik erachter dat er nog een afvalrace is, ik vroeg me al af of dat er nog is dit jaar. Ik heb geen illusies over de prestaties van ons team, we gaan geen prijs verdienen. De Curly heeft veel proefjes niet gehaald en heeft veel 0 punten en de Retriever heeft voor een B-hond ook steken laten vallen en de punten van Maddy en mij vallen ook tegen. De afvalrace bestaat uit het halen van knuffels uit een vak wat omheind is met gaas. Een helper gooit een knuffel in het vak en de hond moet het halen. Maddy doet het prima, zoekt en vindt meteen een opening en brengt de knuffel. Alleen wanneer ze vlak voor me is gaat ze klieren en daarom, denk ik, is ze niet door voor de volgende ronde. Nu mag er niets gezegt worden, veel combinaties vallen af. De laatste ronden met nog een paar honden is erg moeilijk. Werkelijk een reuze knuffel moeten ze halen en uiteindelijk doet de Labrador van Jos dit als enige en is de terechte winnaar.

Zondag 14 april

Heerlijk weer, leuke mensen, leuke honden, Steef is er, en een blije trainer en voorjager. Nou! wat wil je nog meer. De honden in de groep gaan ook vooruit, tuurlijk er zijn nog steeds een paar die met de lange lijn een verloren apport moeten doen. De verleiding in de bosjes is ‘to much’. Maar verder gaat het prima. Alleen maak ik me zorgen om de Duitse Draadhaar, ik hoop dat het met hem ook goed gaat en dat hij zich verder blijft ontwikkelen.

Tikje op de schouder

Zelf ben ik best tevreden, één keer springt Maddy in en dat heb ik laten gaan. Ik was te laat om te reageren. Bij de overige apportjes moet ik wachten op het tikje op mijn schouder van de trainer. Ik word daar altijd zenuwachtig van en bouw zo spanning op. Dit kan op mijn hond overslaan, maar het is een hele goede leerschool. Doen we voortaan altijd zo. Verder ben ik heel blij dat Maddy steeds de dummy pakt en best goed pakt en met ‘los/vastoefening’ houdt ze – eindelijk – de dummy best een tijd vast. Ook moet ik eerlijk toegeven dat ik gekletst heb, ik moest even bijgepraat worden. Steef, Trudy, Erna en Natas hebben getraind afgelopen dinsdag en ik heb toen besloten om niet te gaan. Moeilijk voor mij, heel moeilijk, maar ik moet keuzes maken omdat het niet zo goed gaat met mijn lijf. ‘s Avonds begon de training met Maddy bij Rijn en Duin en dan is het of het één of het ander. Het liefst allebei, maar dat gaat niet.

Zondag 28 april

Actief- en passiefliggen?

We doen de gebruikelijke gehoorzaamheidsoefeningen op deze heerlijke zonnige, maar frisse zondag. Volgen, volgen met dummy, afliggen en een rondje lopen, het gaat prima allemaal. Voor het eerst oefenen we het af-liggen en blijven maar dan uit zicht. Ik oefen dit nooit eigenlijk, we hebben een mooi houten scherm en ik leg Maddy af, samen met de Heidewachtel. Ik loop weg en verdwijn achter het scherm, ik zie al dat het fout gaat want Maddy zit. Ik leg haar weer neer en loop weer weg, uit het zicht voor Maddy en weer gaat ze zitten. De trainer geeft als tip mee om Maddy passief te laten liggen. “Maddy ligt nu actief”, zegt de trainer. “Wat is dat nu weer”, vraag ik. “Actief liggen is gestrekt liggen met de voorpoten vooruit en de achterpoten langs het lichaam, zo kan ze veel sneller staan, zegt de trainer”. “Hoe doe ik dat dan”, vraag ik. “Met een koekje van haar kop naar haar kont gaan en zo gaat ze met haar ene heup plat op de grond liggen en komt ze moeilijker overeind”, zegt de trainer. Oké ik kan dit proberen en hiermee oefenen, wie weet helpt het.

Voorkomen en apporteren

Maddy moet blijven en als ik haar roep moet ze komen, dit gaat prima. Alleen merk ik dat ik met Gehoorzaamheid gestopt ben, want het ‘aan de voet’ heb ik al die tijd niet meer geoefend. Maddy wil weer meteen ‘aan de voet’ komen, maar dit mag pas op mijn commando. We doen deze oefening nog een keer maar nu is de afstand groter. Gelukkig is Steef er en zij kan mooi helpen met het opgooien van een dummy. Eerst slalommen, met een volgende Maddy langs een paar pionnen. Bij de laatste moet Maddy zitten, Steef gooit een dummy op, ik wacht op het tikje van de trainer en Maddy mag de rattendummy halen. Heel goed gaat het. Alleen heb ik tijdens het losvolgen gebruik gemaakt van een koekje en de volgende keer moet het zonder koekje. Strenge trainer, het moet ook wel kunnen, alleen heb ik losvolgen een tijdje niet gedaan. “Volgende”, roept de trainer. Normaal hoort de volgende klaar te staan. “Liana is toch aan de beurt”, roept Anja. “Zij is al klaar”. Leuk hè dat het zo goed gaat.

Zelf oefenen

Tussendoor doe ik veel oefeningen samen met Maddy, ze vindt het zo leuk. Het ‘achterwaartse vooruit’ gaat ook al best goed. Maddy zit, ik gooi een dummy langs haar en zij moet zitten. Dit vindt ze moeilijk, de eerste keer lukt het altijd wel, maar de tweede keer komt ze overeind. Ik sta voor Maddy en wacht tot ze mij aankijkt. Dan steek ik mij arm omhoog en roep: “vooruit” en daan gaat ze. Ze draait zicht om en pakt de dummy en brengt het. Dit is zo’n handige oefening voor later.
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik veel praat wanneer ik in de rij sta. Maar altijd gaat het over de jacht of over trainingen. Tips en trucs komen ook voorbij.

Verre markeer

De leukste oefening is een verre markeer, moeilijk voor Maddy, maar wel leuk. Steef loopt de hoge duintop op en staat echt op een ruime afstand van ons. Ik breng Maddy los voor en moet wachten op het tikje. Helaas rent Maddy iets te vroeg weg, ik had moeten ingrijpen, maar deed het niet. Maddy rent de hoge heuvel op en te vroeg stopt ze en zoekt waar de dummy is. Haar interesse verdwijnt snel en ze snuffelt wat hier en daar, genoeg luchtjes in de bosjes. Steef pakt de dummy en gooit het weer op, Maddy vindt de luchtjes nog steeds leuker. Steef gooit de dummy nog een keer op en ik verhef mijn stem. Nu pakt ze de dummy er rent naar mij terug. “Zien jullie nu wat er gebeurt?”, zegt de trainer. “Het appèl is weg, omdat Maddy te vroeg vertrekt, ze pakt de dummy niet, maar gaat lekker wat voor zichzelf doen. Natas en Dommel doen de oefening uitstekend, Tomar de Vizla ook. De Heidewachtel niet, zij heeft totaal geen interesse in de dummy en gaat lekker zelf jagen. De schade blijft beperkt, want ze gaat er niet echt vandoor. Veel honden doen de oefening met de lange lijn, omdat de verleiding zo groot is om weg te rennen en te jagen.

Afsluiter

We zijn klaar, maar eigenlijk willen we nog een keer, ik wel in ieder geval, dan kan ik de dag hopelijk goed afsluiten. Maar de trainer wil stoppen, ondertussen staat Steef nog op haar plek. Ik doe het nog een keer besluit ik. Steef gooit de rattendummy op. Ik wacht 5 tellen en zeg “apport” tegen Maddy. Ze rent weg en weer stopt ze iets te vroeg, Steef wil ingrijpen. Maar dan gaat Maddy’s neus omhoog en ruikt ze de dummy. Nu gaat ze er naar toe, pakt het en komt terug. Steef voelt het haarfijn aan, want ze zag dat Maddy de dummy rook, ze wilde de dummy nog een keer opgooien, maar stopte nu want het was niet meer nodig. Goeie afsluiter.

• MEI

Zondag 5 mei

Bevrijdingsdag

Het is druk in Den Haag, mijn auto kan ik amper kwijt op het parkeerterrein bij Hubertus. Het is Bevrijdingsdag en veel mensen gaan even naar de Waaldorpse Vlakte, dat is hier vlakbij in de duinen. Eerst mag Maddy even rennen in de duinen, ze heeft het helemaal warm als we naar het trainingsterrein lopen, iets te laat, ze zijn al begonnen. Snel ga ik met Maddy in de linie staan, misschien ziet de trainer het niet. “Goeiemorgen Liaan”, zegt de trainer. Lees ook de intro.

De oefeningen

Eerst volgen, zonder dummy en met dummy. ‘Af-liggen’ en de voorjagers lopen door. Maddy gaat zitten en op afstand probeer ik haar weer te laten liggen. Ik probeer om een handgebaar te koppelen aan een commando. Vinger naar beneden is ‘af’ en vinger omhoog is ‘zit’. Met het ‘af’ gaat het goed, met het ‘zitten’ moeten we nog even oefenen.De bedoeling van mij is dat ik op afstand dit kan doen zonder iets te zeggen. Kan handig zijn, want soms kan ik dit ongemerkt doen. Het vasthouden van de dummy gaat echt steeds beter, ze houdt het langer vast en ik kan de oefening vaker doen zonder dat ze het zat wordt met als gevolg dat ze de dummy niet meer wil pakken. Iedereen is lekker bezig met zijn hond en dat is mooi om te zien.

Pionnen

Eerst ‘voorkomen’ en ‘aan de voet’, ik merk echt dat ik geen GG meer heb, want ik oefen het nooit meer. Terwijl de moeilijkheid bij Maddy is dat ze meteen ‘aan de voet’ wil gaan zitten, voordat ik het zeg. Het ‘voorkomen’ zelf gaat prima. Tijdens het wachten doe ik zelf wat oefeningen met Maddy, dat wat net niet zo goed ging kan ik mooi oefenen. De trainer heeft twee pionnen neergezet en we doen een gevarieerde oefening, met volgen, los volgen, apporteren en voorkomen. Het losvolgen kan veel beter, verder gaat het prima. Tijdens het wachten gaan steeds twee honden het ‘af-liggen’ uit zicht oefenen. Ik ga eerst met Jaap en de Heidewachtel, vorige week ging Maddy zitten en nu blijft ze mooi liggen terwijl ik een rondje achter het houtenscherm loop. “Hoe ging het af-liggen? , vraagt Erna. “Goed”, antwoord ik. “Heb je haar passief laten liggen, met haar ene bil zijdelings?”. Oeps ben ik toch helemaal vergeten, maar volgens mij ging ze zelf al zo liggen.

Markeren en vooruit sturen

Na de koffie gaan we markeren. Ik wacht 5 tellen eer ik Maddy de dummy laat halen. Prima gaat het, ze rent iets te ver, maar herstelt zich heel goed en keert meteen om. Ze pakt de dummy en geeft het mooi zittend af. Ook oefenen we het ‘vooruit’ sturen. Maddy kent dit commando, ik oefen dit al sinds ze een klein pupje was. Gewoon spelenderwijs heeft ze kennis gemaakt met het commando en daar heb ik nu voordeel van. Een aantal honden snappen het commando niet en moeten het nog echt leren.

Kauwtje

Gaat ze het pakken of niet? Maddy heeft wel eens een Kauw geapporteerd, maar ze is er niet echt dol op. Dommel pakt hem, Haley de Heidewachtel ook en Maddy ook gelukkig. Ze laat hem een paar keer vallen, dat geeft niet ze brengt het toch naar me toe. Heerlijk getraind en een tevreden trainer, tijd voor koffie en één slokje Jägermeister. En Maddy heeft zij het naar haar zin gehad? Volgens mij wel. Als ik op weg naar huis in de achteruitkijkspiegel van mijn auto kijk, zie ik Maddy languit op haar rug liggen met haar poten hoog in de lucht.

Zondag 12 mei

Oefenen voor ‘de Onderlinge’

Wat zijn de onderdelen van ‘de Onderlinge’? Dezelfde onderdelen als het officiële KNJV-examen. Vast- en losvolgen, komen op bevel, 2 minuten uit zicht liggen, kort apport, apport uit water. Het enige verschil met de KNJV is dat ‘de Onderlinge’ met dummy’s is. Lees ook de introductie.

• Volgen aan de riem gaat best goed, losvolgen kan stukken beter, ik merk dat ik gestopt ben met GG en ik ga toch maar weer beginnen!
• Vooruit sturen en komen op bevel loopt iets anders dan gepland. Ik geef een ‘vooruit’ en i.p.v. dat ze vooruit rent, rent ze naar rechts. Naar de konijnen, op het commando ‘voorkomen’ reageert Maddy te traag en treuzelend. Dit is echt zo’n oefening wat ik meer moet oefenen.
•  ‘Kort apport’ met een konijnendummy en die is leuk! Ik wacht 5 tellen voor Maddy het commando: “apport” van mij krijgt. Ze rent er naar toe, pakt het en rent mijn richting uit. Niet in een rechte lijn, ze wijkt af naar rechts en wil deze mooie dummy nog even voor zichzelf houden. Ze gooit het neer, plukt er wat aan en na wat ferme commando’s van mijn kant – zelf de trainer doet mee – komt ze mijn kant op en geeft het af. Maar leuk vindt ze het niet. Ik zie zo’n zelfde dummy liggen en er moet even mee getraind worden, want zoals net kan natuurlijk niet. Na even oefenen begrijpt Maddy wat ook alweer de bedoeling is en de tweede keer brengt ze de konijnendummy perfect naar me toe. We doen de oefening ‘kort apport’ namelijk nog een keer, deze keer moet ik wachten op het tikje van de trainer. Dat duurt net iets te lang, want Maddy vertrekt de vroeg en springt in. Ze rent naar de dummy, maar Steef pakt het snel weg. Een heel verbaasde Maddy snapt niet waar de dummy is gebleven. Ik roep haar terug en we doen het nog een keer. Nu gaat het perfect.
• Maddy gaat moeilijk afliggen op de plek die de trainer voor de honden aanwijst. Ik probeer haar te laten liggen in de ‘passieve’-houding, ze wil maar niet gaan liggen zo. Het is ook een rot plek, sorry trainer, er staan brandnetels en mijn korthaartje vindt dat niet fijn. “de andere honden hebben hier ook gelegen”, zegt de trainer. Kan wel zijn, Maddy heeft er een hekel aan en op de Vizla na hebben alle andere honden een flinke vacht. Ik geef het op en laat Maddy in de ‘actieve’ houding liggen, al snel gaat ze zitten wanneer ik wegloop. Wel blijft ze op haar plek zitten.
•  Het laatste onderdeel, ‘apport uit water’. Heel voorzichtig stapt Maddy het water in, het is een vervelend slootkantje. Ze moet over een houten kantje in het water stappen. Ik doe niets en Maddy stapt over het hout en zwemt naar de dummy. Knappe meid en ik ben heel blij. De trainer had van te voren gezegd dat ik meteen de dummy moet aanpakken, Maddy moet laten zitten en dan pas mag ze ‘schudden’. Ik doe dit nooit zo en vergeet helemaal wat de trainer gezegd heeft en doe wat we altijd doen. Ik pak de dummy aan, Maddy mag schudden en dan moet ze zitten. “Fout, fout”, roept de trainer. “Laat haar eerst zitten”. Ik doe het en het wordt een rommelig geheel en ik vindt dat er zo veel druk gelegd word op het zitten. Ik moet hier nog even over nadenken of ik het wel zo wil.

De groep

Ik ben best tevreden en weet waar ik aan moet werken. Hoe doet de groep het? Hmm, veel werken nog met de riem en de trainer zegt dat we toch echt beter en meer moeten trainen willen we ‘de Onderlinge’ halen. De volgende buitentraining doen we weer deze oefeningen. En bij Hubertus oefenen we het apporteren met schot, want er wordt geschoten met het ‘apport uit water’. Ik heb vanmorgen wel veel met Maddy zelf getraind tussen de oefeningen door en weinig gekletst.

Extra oefening

Tijd voor koffie, maar ik wil zo graag een ‘over water’ doen met Maddy en Natas ook met Dommel. Steef loopt naar de overkant van de sloot en gooit een dummy op. Ik zeg “apport”, maar het lijkt wel of Maddy het niet helemaal snapt. Ook heeft ze nu wel wat moeite om in het water en over de houtkant te stappen. Ik geef haar een klein zetje en Maddy zwemt. Helaas komt ze halverwege terug, bij de tweede poging doet ze hetzelfde en ik zeg tegen Steef dat Dommel maar eerst moet gaan. Dommel doet het prima, wel heeft hij veel moeite met de kant en krijgt een zetje van Natas, dan zwemt hij naar de overkant, pakt de dummy en zwemt terug. Maddy heeft het goed afgekeken, want nu doet ze het prima. Ze stapt in het water, zwemt naar de overkant, pakt de dummy – wel moet Steef het nog een keer opgooien – en zwemt terug. Ik doe dat wat de trainer graag wil met het aanpakken van de dummy, maar ik vind dit niet prettig en doe het op mijn manier voortaan. Nu is het echt tijd voor koffie, door Anja meegenomen en Ineke deelt heerlijk eigengebakken cake uit. We nemen afscheid van Eric, volgende week is het Pinksteren en geen training en die week erop heb ik clubmatch van de Weimaraner Vereniging, dus twee weken geen Maddy en Liana. Zullen ze ons missen?

• JUNI

Zondag 2 juni

komen en apporteren

Zo ziet de training eruit vandaag. Komen op bevel op verschillende manieren. Komen en dummy meenemen op verschillende manieren. Dummy opgooien en apporteren op verschillende manieren. Het is heel gevarieerd allemaal en het gaat goed. Wel heeft Maddy iets nieuws vandaag. Wanneer ze de dummy zittend afgeeft vindt ze het nodig om meteen hoog bijna tegen mij aan te springen. Heel vervelend en dit moet er zo snel mogelijk uit, eerst probeer ik kalm te blijven, want dit werkt meestal het beste. Maar na de zoveelste keer verlies ik mijn geduld en vertel Maddy dat het genoeg is geweest. Misschien komt deze boodschap over. De trainer vraagt weer of ik de oefening ‘aan de voet’ bij Maddy niet beter voorlangs kan doen. Zelf doe ik het altijd achterlangs, dit zit er zo ingebakken. Ik doe het ook wel voorlangs, maar dat werkt niet altijd. De trainer vindt dat Maddy niet snel genoeg achterlangs ‘aan de voet’ gaat, daar heeft ze wel gelijk in, maar vaak gaat het ook wel goed. Ik ga het proberen deze week. Half 12 zegt de trainer: “we stoppen ermee”? “Nu al”, flap ik eruit. Ik wil nog zo graag een dubbel apport doen, omdat ik denk dat we dit zondag tijdens de DAP krijgen. De trainer is zo aardig om de dummy’s op te gooien. De eerste dummy markeert ze goed, de tweede niet. We doen het nog een keer en weer de eerste goed en de tweede stukken minder. Toch nog te moeilijk dus.

Zondag 16 juni

C-programma

Maddy doet het heel goed, volgen, los volgen soms gaat wel haar neus naar de grond. ‘Vooruit sturen’ oefen ik nooit, ze rent niet al te ver weg, blijft staan en kijkt vragend om. Ik geen een ‘vooruit’ met een opgeheven hand maar ze snapt dit helaas nog niet. “Zal ik nog een keer?”, vraag ik aan Erna. “Zou ik niet doen” en daar heeft ze gelijk in. Kort apport met de konijnendummy gaat goed, apport uit het water ook. ‘Over water’ ook, een B-onderdeel, wel geef ik een ‘vooruit’ en nu snapt ze het wel. Het gaat langzaam en behoedzaam, maar dat geeft niet. Prima training.

Hoe doen de andere honden het?

Eva de Breton kan de vrijheid niet aan wanneer ze die krijgt, zoals met het ‘vooruit’. Datzelfde geldt voor Jitte en Dobbel de Drentsche Patrijzen. Maar met wat hulp gaat het een stuk beter. Eva kan nog niet zo goed een dummy uit het water halen, maar ze gaan vooruit. Jitte zwemt met haar poten boven water en ze produceert toch een spetters. Dommel zwemt goed, alleen heeft hij helaas een ervaring met Griffel en het gaat er effe heftig aan toe. De schade blijkt beperkt. Een verdikking bij Griffel en twee tandwonden bij Dommel. Het valt gelukkig mee, geen hechtingen en een gevalletje van goed schoonhouden en heftige bibbers bij de bazen. Wel gaat hij meteen weer het water in, dit kost wel meer moeite. Rond 11.15 uur gaan we aan de koffie en praten na op het parkeerterrein en vertellen elkaar dat we lekker getraind hebben en wat we kunnen verwachten op de ‘onderlinge’. Volgende week gewoon in Den Haag en dan is het bijna zomerstop.

Zondag 23 juni

Sneaky?

Dat gaat niet door, ik blijf te lang van mijn koffie genieten in de kantine en ik word aan de praat gehouden, moet toch iemand de schuld geven. Mijn bedoeling is om stiekem aan te schuiven in de groep, dit gaat niet door, want de trainer heeft haar opmerking al klaar en Ger ook. Weg mijn sneakygedrag….

C-onderdelen met een klein groepje

Nog één keer oefenen voor ‘de Onderlinge’ van volgende week. Alle C-onderdelen doen we weer en we zijn met een klein groepje, zelfde groepje als vorige week alleen zijn nu Ineke en Haley erbij. Lekker trainen is dit en ik merk dat de trainer het ook fijn vindt.

Hoe doet Maddy het?

Met het ‘losvolgen’ moet ik moeite doen om haar bij me te houden, het ‘vooruit sturen’ gaat best goed, ‘kort apport’ ook. Het ‘afliggen’ is bijzonder want al vrij snel wordt Maddy belaagt door Dommel en volgens de trainer blijft ze onverstoorbaar liggen. Is dat knap of niet. Helaas blijft Dommel rommelen met het ‘afliggen’, want ook bij de andere teven is hij aan het klieren. Dacht ik nog even dat het misschien door een aankomende loopsheid kon zijn :-), arme Dommel. Ik ben best tevreden.

En hoe doen de anderen het dan?

Best goed, Haley doet echt goed haar best, komt ook naar haar vrouwtje wanneer ze roept, Eva doet het leuk, Dommel verder ook en Jitte blijft een boef, maar met riem gaat het best goed. Ik moet steeds meer lachen om haar baasje Ger, een aardige man, die nu veel meer los komt en een leuke vrij droge humor heeft.

Ondeugend

We doen nog wat apportoefeningen, die gaan bij allen goed. Alleen zie ik steeds de neus van Maddy omhoog gaan en ze draait haar hoofd naar rechts, naar het voetbalveld en naar het bos. Ruud heeft wat zweetsporen uitgezet en dat blijft niet ongemerkt bij onze hondjes. De neus van Dommel, Eva, Jitte en Haley maken overuren en ruiken allerlei geurtjes. Dan doen we een bekende oefening, die ik nog ken van Ruud en wat ik veel met June heb gedaan. Twee voorjagers staan tegenover elkaar en de ene heeft een dummy in de hand op ooghoogte van de hond. De ander stuurt zijn hond met een ‘vast’, in dit geval ‘vooruit’ omdat de honden nog té onervaren zijn, naar de dummy. Het is voor sommige honden best eng om een dummy bij een ander vast te pakken en dan staat er ook nog een hond naast. Maddy is onder de indruk en ze snapt het niet helemaal. De trainer helpt en zij houdt nu de dummy vast, zo is het minder spannend voor Maddy. Jitte moet de dummy bij mij pakken, dit gaat goed, Maddy en Jitte willen wel even dollen en dat is niet de bedoeling. Ook nu komt de trainer helpen en houdt de dummy vast, zodat ik me kan concentreren op Maddy. Bij de andere honden gaat het heel goed moet ik zeggen, ze snappen het en zijn niet erg onder de indruk van de andere hond of voorjager. Omdat het bij Maddy niet zo goed ging doen we het nog een keer, Maddy denkt hier anders over en rent er vandoor. Ze rent naar rechts uiteraard, daar waar ze steeds naar keek. Heel ondeugend is ze, ze rent er een paar keer vandoor en rent helemaal naar het andere eind van het veld, ze gaat omhoog richting een parkeerplaats en dan zie ik haar niet meer. Ik ren er achteraan en vloek inwendig. Gelukkig zie ik haar even later weer achter mij op het pad, ze heeft even een stukje bos verkend. Ze luistert nu en ik kan haar aanlijnen. “Ik zeg toch ook dat Maddy heel ondeugend kan zijn”, zeg ik tegen de trainer.

• JULI

Zondag 7 juli

Eerst Appèl

Volgen, zitten en doorlopen, zitten op de fluit en ‘afliggen uit zicht’. Dit hoort erbij en zo brengen we de honden bij de les. Het is warm vandaag, erg warm en de honden hebben er last van, want alles doen ze in de relaxmode. Marga heeft een korte broek aan, dit ze na vandaag ook niet meer, want ze moet een paar keer het bos in waar het wemelt van de brandnetels. Zie de introductie.

Verloren zoeken

Ligt heel dichtbij, toch wil Maddy er zo voorbij rennen, terwijl ze het volgens Erna wel gezien heeft. Niet interessant genoeg voor haar zo in het mooie bos. Erna moet Maddy even trickeren, zodat ze de dummy pakt en brengt. De andere twee hebben ook niet zoveel interesse voor de dummy. Met kunst en vliegwerk pakken ze toch de dummy, al heeft het met ‘verloren zoeken’ niets meer te maken.

Markeren

Daarna gaan we in een ander gedeelte van het bos ‘markeren’. Ook dit valt niet mee voor Maddy. Ze ziet de dummy heus wel vallen, maar ze rent er zo voorbij, luchtjes van wild is veel interessanter. Jammer hoor dat dit zo slecht gaat. Jules doet het prima en Anja is helemaal blij, Eva heeft ook moeite met de dummy. Zij vindt de luchtjes ook veel leuker, voor de zekerheid doet ze deze oefeningen aan de lange lijn. Omdat het zo geweldig ging, doen we het nog een keer. Maddy rent er weer voorbij, maar ik grijp meteen in en geef een brul. Maddy stopt meteen, oeps denkt ze vast nu meent de baas het, ze draait zich om en pakt de dummy. Keurig brengt ze het naar me toe, ze moest even tot de orde geroepen worden.

Lijnen lopen

Dit doen we op het grote veld, alle ruimte hebben we, want de andere groepen zijn gestopt na de koffie. Eerst breng ik een dummy weg en zet die rechtop en daarachter leg ik er nog één. Lijnen lopen kan Maddy en de eerste haalt ze meteen, met de tweede heeft ze toch moeite. Dan een dummy op een heuveltje, dit is moeilijker, want er lopen veel konijnen hier. Het gaat prima, er ligt nog een dummy iets verder achter het heuveltje en dit is moeilijk. Ze stopt en rent niet genoeg door. Ik moet de dummy identificeren en nu haalt ze het wel.

Echt lekker getraind, wel was het erg warm. Steef was zo lief om veel foto’s te maken, die zijn later op deze site te zien. Met Marga en Anja wissel ik telefoonnummers uit om nog een paar keer te trainen tijdens de zomerstop. Al kan ik Erna’s hulp ook goed gebruiken, vooral het oefenen met wild. We kijken wel, nu even lekker niet op zondag bij Hubertus trainen en kunnen we wat anders doen. 1 september zijn we weer van de partij.

Fijne vakantie.

• SEPTEMBER

Zondag 2 september

Start trainingen bij Hubertus na een mooie zomer. Het is weer wennen hoor om hier te zijn, ook wel weer leuk. De groep is niet al te groot en we doen heel veel. Zie week 36.

Zondag 8 september

Appèl

De dag begint heel regenachtig, maar gelukkig is het tijdens de training droog. Al snel gaan de jassen uit en later vesten, “er gaat steeds meer uit”, zegt Ger. “Ga gerust door hoor”, zegt Jaap. De groep is best groot en dat is te merken, want we doen stukken minder dan vorige week. Zie ook week 37. Weer kom ik te laat aan, ik word keurig wakker wanneer de wekker rinkelt, maar dan blijf ik nog even liggen en daar gaat het fout, ik doezel weer een beetje weg en word een half uur later wakker en dat kan niet! dan kom ik tijd te kort. Ik heb de laatste tijd veel meer last van mijn benen en neem nu vaak een morfine tabletje en ik denk dat het daardoor komt. Voor de koffie veel appèl, Maddy doet het echt goed. Toch is de trainer niet tevreden en dat is terecht. Een aantal honden kunnen nu nóg geen ‘achtje’ lopen, los al helemaal niet en dat moet nu echt wel. Een cursist geeft aan dat ze dat niet belangrijk vind en dat hier haar prioriteiten niet liggen, maar wat doe je hier dan? De basis appèl moet er in zitten wat je ook doet met je hond. Ik denk dat ze doelt op het veldwerk dat ze- niet onverdienstelijk – met haar Heidewachtel doet, maar ook dan behoort een hond echt wel te volgen. Ik heb met June ook veel veldwerk gedaan met mooie resultaten en Erna ook met Griffel, ook met mooie resultaten.

Markeren

Na de pauze markeeroefeningen en ook dit gaat goed. Ik probeer steeds Maddy los voor te brengen, ik let op mijn hond en kijk zelf niet waar de dummy valt, Maddy blijft mooi zitten. Prachtig om te zien is de passie van de Vizla, met een noodvaart haalt hij altijd de dummy. Tomar is best groot en zijn stijl van rennen met die lange poten doet me een beetje denken aan het rennen van Darcy.
Volgende week trainen in de Vlietlanden.

Zondag 14 september

Vlietlanden

Te laat dus, zie week 38. Colet komt ook net aan en even later Anja. Ik loop Maddy een beetje in, net heeft ze alle vrijheid gehad en nu is het weer luisteren. Even volgen en aandacht voor de baas. De trainer en de anderen zijn bezig met gehoorzaamheidsoefeningen. Wanneer het kan stromen Maddy, ik, Colet, Tomar, Anja en Jules in. Ook zit er in de appèloefeningen nog het ‘achtje’ verwerkt. Leuk dat ik nog een complimentje krijg van de trainer. Tijdens het volgen praat ik vaak zachtjes en als Maddy goed volgt krijgt ze complimentjes van mij en dat werkt goed volgens de trainer. Want het valt haar op dat wanneer ik: “goed zo Maddy”, op een zachte toon zeg, Maddy meteen naar mij opkijkt met een blij kwispelende staart.

Markeren

Dit wordt een uitdaging, anderhalve maand geleden was Maddy vooral in de Vlietlanden heel ondeugend. Nu gaan we markeren op de plek waar ze er toen vandoor ging om achter konijnen aan te jagen! De trainer staat voor de beruchte bosjes, ze maakt een geluidje en de dummy valt neer. Ik moet goed op mijn hond letten en niet zelf naar de dummy kijken, het helpt want Maddy blijft mooi zitten. Ze rent naar de dummy, maar pakt het niet op. Nu is ze in dubio weet ik inmiddels, luister ik naar de baas of ga ik voor mezelf jagen. Ik zeg nog: “vast”, maar dat helpt niet. Ze komt heel voorzichtig en langzaam mijn kant op, nu is het echt oppassen geblazen! Ik stel me kordaat en strategisch op, ik roep haar en laat haar niet ontsnappen. Ik ben het nu goed voor, want ze komt naar mij en samen gaan we weer op de inzetplaats staan. Stand 1-1. Weer gooit de trainer de dummy op, weer springt Maddy niet in en weer rent ze naar de dummy. Ze pakt  het nu meteen en rent mijn kant op, ik beloon haar uitbundig, ze heeft het knap gedaan en is er niet vandoor gegaan. Stand 2-1 voor mij, dat is een andere score dan van de zomer toen was het meestal 2-0 voor Maddy.

Zwemmen

Water genoeg hier, maar de kanten zijn niet altijd even handig. Daarom gaan we bij de brug staan, enig minpunt is dat de honden via de brug terug kunnen lopen en er rijden nog weleens racefietsers overheen. Een cursist heeft wat commentaar, maar ik zeg haar dat ze het niet moet doen als ze het te gevaarlijk vindt. Ja toch? Maar goed, ze was toch weer lekker bezig en dat bedoel ik niet positief. Zo zonde van haar hondje, een ondeugend schatje en mijn handen jeuken soms om haar eens te trainen. Tomar, de Vizla van Colet, vindt de waterlely’s eng en dat komt me toch bekend voor. June vond dit ook doodeng en blokkeerde helemaal, ook omdat ik en de toenmalige trainer er helemaal verkeert mee omgingen. Daar heb ik van geleerd, want Maddy heeft er al vroeg op een positieve manier mee kennis gemaakt. Tomar gaat best vlot het water in, komt in aanraking met de wortels van de lely’s en zwemt terug. De trainer roept mij, ze wil graag dat Maddy laat zien dat het niet eng is en dat ook Tomar gewoon naar de overkant kan zwemmen. Alleen merk ik nu dat Maddy gewoon een hekel aan modder heeft. We staan precies bij een modderkantje en dat vindt ze helemaal niets, nu dat weer :-(. Ik moedig haar aan om het water in te gaan, de trainer vindt dat ik dit te lang doe en kordater moet optreden. Ik vertel dat ik liever geen zetje meer wil geven, maar beter dat dan het zolang dralen van Maddy vindt de trainer. Ik geef een klein zetje en daar zwemt ze naar de overkant, Maddy pakt de dummy en helaas komt ze via de brug terug. Ondanks al mijn aanmoedigingen om toch vooral via het water te gaan. Tomar heeft nog wat moeite, maar na wat aandringen zwemt hij toch naar de overkant.

Afliggen en andere oefeningen

Ondertussen gaat Maddy samen met Dommel afliggen. Een uitdaging, want Dommel moet toch even buurten bij Maddy. Zij blijft zoet liggen de schat. Dommel ligt weer en ze liggen niet de volle twee minuten, we willen het liever goed afsluiten. Ook doe ik zelf nog allerlei oefeningen met Maddy, vindt ze leuk en ik ook. Jara heeft het een beetje gehad met het apporteren, ze heeft er geen lol meer in. “Maak het dan weer leuk en spannend voor haar”, zeg ik tegen Jaap. Maar hij vindt het zelf eigenlijk ook niet zo leuk en ja dan houdt het een beetje op.

Losse nagel

Aan Colet vertel ik dat Maddy weer een losse nagel heeft, ik vraag of ze er straks even naar wil kijken. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, naar de dierenarts of niet. Wel is de nagel nu nog meer omhoog gekomen, dus ik denk dat ik bijna wel moet. Colet vertelt dat Tomar het ook heeft gehad en nu is de nagel een beetje scheef aangegroeid. “Laat het maar even zien”, zegt Colet. Ik laat de nagel zien en Maddy is heel braaf. “Oh die kan ik er zo afhalen”, zegt Colet. “Nee dat kan toch niet?”. “Ja, hoor de nagel is bijna helemaal los en dan komt het wel weer goed”. Even voor de duidelijkheid, Colet is dierenarts  :-). Colet pakt het stukje nagel stevig vast en probeert het draaiend eraf te trekken. Auw! en dat vindt Maddy ook, want ze piept even. De nagel is er niet af, Colet doet nog een poging. Maddy piept nog luider, de arme schat. “Het zit toch iets te vast, mijn handen zijn te glad, ik heb eigenlijk een tangetje nodig. Als je nu thuis een tangetje neemt, kan je het er zelf aftrekken”, zegt Colet. “Oh, maar dat durf ik helemaal niet, bij mezelf vind ik het niet erg maar bij mijn hond wel”, antwoord ik. Colet wrijft haar handen goed droog en ze doet nog één poging. Yes, ze heeft het en ze vertelt dat dit een hele opluchting zal zijn. Maddy heeft weer gepiept, maar eigenlijk is ze heel braaf en ze is nu helemaal blij dat ie eraf is en dat we klaar zijn. Volgens Colet groeien die stukjes nagel aan de zijkant wel weer aan en ik moet er verder niet veel aan doen. “Ook geen verbandje of schoentje?”, vraag ik. Colet vindt het niet nodig, “af en toe een sodabadje, niet te vaak want daar wordt het maar week van”. Ik ben blij en Maddy ook!!

Nog een keer zwemmen

“Toch wil ik het graag proberen bij het moeilijke kantje”, vertel ik de trainer. Het kantje met de houten afrastering wat ook nog eens iets vóór de slootkant ligt. Ik heb net even geoefend met Maddy en het ging prima. Het is echt een moeilijk kantje en ik moet goed mijn best doen, maar Maddy doet het. Ze stapt het water in en zwemt naar de overkant, ze moet ook terug zwemmen, want de trainer blokkeert haar de weg. Super gedaan van Maddy. De andere honden hebben ook echt moeite met de slootkant, maar uit ervaring weet ik dat je tijdens proeven gewoon allerlei soorten slootkanten tegen kan komen en dit moet ook getraind worden. De training zit erop en als leuke afsluiting lijkt het mij een goed idee om van de brug een dummy in de sloot te gooien, zodat Maddy het kan halen. Het pakt niet goed uit, want Maddy heeft er geen meer in. “Moet ik nu echt boos op je worden?”, zegt de trainer. “Nu heeft Maddy het zo goed afgesloten en doe je dit”. Helemaal gelijk heeft ze. De zelfgebakken appeltaart van Colet smaakt prima en de koffie ook.

Tot volgende week.

Zondag 22 september

Kras

Voor de training moet ik even naar het toilet en Ger biedt aan om Maddy vast te houden. Ik kom terug en Ger vertelt dat hij met Maddy weg wilde lopen om zijn hond Jitte te halen, maar dat kreeg hij toch niet voor elkaar. Maddy moest mij in de gaten blijven houden, de lieverd. Wanneer ik weer bij haar ben, ben ik zelf te onrustig, Maddy springt hoog tegen me op en laat een merkje, in de vorm van een kras, achter op mijn kin. Eigen schuld dikke bult, had ik haar maar rustig moeten benaderen.

Het is opletten geblazen voor de honden

De trainer heeft leuke oefeningen bedacht die gericht zijn op steadyness en onthouden. En echt de groep doet het verbazend goed, de trainer kan er trots op zijn. Na het slechte slapen van vannacht ben ik toch goed wakker, letterlijk en figuurlijk en ik heb er zin in. Maddy zit wat stilletjes naast mij en is wat onzeker volgens mij na de eerste oefening. We staan bij een paaltje, verderop wordt een dummy opgegooid en Maddy moet dit markeren. Ze mag er nog niet naar toe rennen, want ze moet losvolgend met mij naar het andere paaltje lopen. Dit is te moeilijk, Maddy springt in en rent naar de dummy, gelukkig haalt de helper net op tijd de dummy weg. Nog een keer, weer wordt de dummy opgegooid, ik zeg: “nee” en nu volgt ze mij netjes naar het andere paaltje. Ze zit naast mij en ik zeg: “apport”. Nu snapt ze het niet, ze blijft zitten. Na wat aanmoediging gaat ze de dummy toch halen. We doen de oefening nog een keer en nu gaat het een stuk beter.

Hoe doen de andere honden het?

Het is ‘to much’ voor de Breton Eva, ze gaat er vandoor. Maar de aanhouder wint want uiteindelijk lukt het. Ook Jitte heeft te veel moeite om te blijven zitten, maar ook dat lukt, zij het met wat aanpassingen en de riem nog om. Dommel, Jules en Haley doen het heel goed. Mooi om te zien, de samenwerking tussen hond en baas die nu ineens lijkt te kloppen.

Iets moeilijker

Weer wordt een dummy opgegooid, weer moet dit door Maddy gemarkeerd worden en ze moet blijven zitten, maar nu loop ik alleen door naar het andere paaltje. Dan roep ik haar en Maddy gaat meteen aan mijn linkerkant zitten. Nu mag ze de dummy apporteren en weer heeft ze een beetje aanmoediging nodig. Dit komt echt omdat ik eerder ‘nee’ heb gezegd toen de dummy neerkwam. Ook nu doen de andere honden het prima, alleen Jitte en Eva hebben meer moeite.

Nóg moeilijker

Maddy blijft bij het paaltje zitten, ik loop door. Wanneer ik aan de overkant sta wordt een dummy opgegooid, Maddy moet het markeren en ze mag er nog niet naar toe. Ik roep Maddy en ze komt meteen, ze zit voor me en dan gaat ze aan de voet zitten, pivoteren naar de inzetplaats voor het apport. Van de trainer mag dit allemaal wat rustiger. Maddy markeerde niet helemaal goed, want ze moet wat meer naar rechts uitwijken. Maar ik ben trots hoor, ze doet het prima en de anderen ook. Ik vind het vooral mooi hoe rustig Natascha blijft, ze wacht net zolang tot Dommel naar haar kijkt en dan roept ze: “kom voor”.

Na de koffie

De honden moeten nu langs andere honden om een dummy te halen en dat is best moeilijk en intimiderend voor sommige honden. Vooral voor Jules, hij is onder de indruk van Dommel. We staan opgesteld in een soort piramidevorm, drie staan voorin en drie erachter, maar zo dat er één tussen de twee van voorin staat. Alleen is er één over en daarom rouleren we steeds twee plaatsen en zo komt iedereen twee keer aan de beurt. Een dummy wordt opgegooid en Jules moet nu tussen twee honden door lopen naar de dummy. Maar dit is even teveel voor hem en hij gaat via de rechterkant. Geeft niets, hij doet het prima. Maddy doet het ook goed, ze rent gewoon tussen de twee honden door die voorin staan. Haley doet het heel goed, Dommel ook. Al is het een beetje oppassen geblazen met Jules. Jitte en Eva hebben nog steeds wat meer moeite, maar met wat aanpassingen gaat ook dat goed. Later rent Jules wel tussen twee honden door. Het is 11.30 uur en we houden het voor gezien, leuke training en ik denk dat we een tevreden trainer hebben na vanmorgen.

Buitentraining

Volgende week trainen we in de Vlietlanden, alleen ik ben er helaas niet bij. Ik doe met Maddy mee met een aanlegproef veldwerk bij de Tsjechische Staanden. In de bieten met veel, wild is beloofd. Een goede oefening voor 2 oktober, dan hebben we een jeugd veldwerkwedstrijd in Steenbergen. Nu nog thuis zien te komen, gelukkig gaat dat – op één keer fout rijden na – prima.

TOT OVER TWEE WEKEN

Zondag 13 oktober

Regen, regen en regen

Om 08.30 uur zijn Maddy en ik al in de Vlietlanden, nu is het nog droog en Maddy kan hier weer heerlijk rennen, het aanlijngebod geldt tot 1 oktober. Er zijn konijnen hier en wat fazanten, maar die hebben zich vanmorgen niet laten zien. Het trainingsgroepje van Ruud is er ook al, die van mij nog niet. Ik zet er stevig de pas in en geniet van de omgeving en van Maddy. Ik loop via het strandje terug richting de auto, Maddy heeft het heel druk nu en verdwijnt de bosjes in. Ik zie dat mijn trainingsmaatjes bij de auto’s staan en het wordt tijd dat Maddy komt. Ik wacht en wacht, maar geen Maddy. Potverdikkie, waar zit ze nu? Ik fluit, niets hoor. Even zie ik haar en weg is ze weer. Tot mijn schrik zie ik nu dat iedereen naar het trainingsveldje loopt, het is ook iets over 09.00 uur. Ik loop de brug over, misschien komt ze nu. Dat doet ze, maar ze kijkt me aan, twijfelt even en weg is ze weer. Krijg het maar, ik loop naar de auto. Ik doe de achterklep open, pak mijn tas, doe er een dummy in, een regenbroek, een riem en handdoek. Ondertussen hou ik de brug goed in de gaten, eindelijk nu komt ze en ze komt naar de auto. Ik lijn haar aan, laat haar volgen en stilletjes sluit ik me aan bij de groep. De volgoefeningen hebben ze al gedaan, nu staat iedereen in linie en ik ga met Maddy als laatste staan.

Wat doen we zoal?

Alle honden moeten af en wij moeten naar de overkant van het veld lopen, goede oefening want het veld is goed nat nu. Maddy blijft heel netjes liggen, een aantal honden gaan zitten, staan of lopen zelfs weg. Deze oefening zit er nog steeds niet in bij iedereen. Voor mijn gevoel staan we al een minuut of 4 aan de overkant en eindelijk mogen we naar de honden teruggaan. Uiteraard mogen ze pas zitten om het commando van de baas, die weer het commando van de trainer krijgt. Tuurlijk zijn er weer veel honden die voor hun beurt gaan zitten, Eva en Maddy doen het heel goed, de hele oefening trouwens.

Voorkomen

Op zich kan ik zo wel een paar oefeningen voor de GG oefenen, met ‘voorkomen’ wil Maddy nog wel eens meteen ‘aan de voet’ gaan zitten. Deze oefening duurt lang, te lang. Een simpele oefening en toch gaat het veel fout. De hond moet zitten en blijven, voorjager loopt weg, draait zich om, fluit of roept de hond en die moet komen. Na bijna een seizoen trainen moet dit toch wel goed gaan. Nee dus, of een hond gaat staan en lopen terwijl zijn baas wegloopt. Of een hond komt al terwijl de baas alleen maar de fluit richting mond brengt. “Geconditioneerd op het pakken van de fluit door de baas”, zegt de trainer. “Zodra de voorjager de fluit pakt, denkt de hond dat ie mag komen”. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Veel honden doen dit en bij velen moet deze oefening over gedaan worden. Omdat het zolang duurt gaan Maddy en ik zelf wat oefeningen doen. ‘af’ en ‘sta’, ‘voorkomen’en ‘aan de voet’. Dan zijn wij aan de beurt. Ik roep Maddy’s naam en fluit er meteen achteraan. Ze komt niet! wat is dit nu? zit ik net zo te mopperen dat veel honden het niet goed doen, heb ik dit. Ik loop verder naar achter, nee hoor nog steeds niet. Soms doet ze dit ook wanneer ze in dubio is, luisteren of er vandoor gaan. Ik doe nog een poging en gelukkig komt ze nu wel.

Apporteren

Inmiddels begint het te regenen, steeds harder, waaien deed het al. Dus nu hebben we veel regen en een harde wind, een ideale combinatie. Maddy moet zitten bij het paaltje en los volgend lopen we naar het andere paaltje, ondertussen gooit Ineke een dummy op een meter of 10 voor ons. De eerste keer heeft Maddy de dummy niet gezien, we doen het nog een keer. Nu komt Katie aangerend en rent naar de dummy. Ik heb haar een tijd niet gezien, maar de kleine Spaniel is knap ondeugend geworden. Bij de derde poging ziet Maddy de dummy en wanneer ze mag, gaat ze het halen.

Zwemmen

Nat is Maddy al, dus zwemmen moet niet uitmaken. Markeer aan de overkant van het water. Maddy zit vrij dicht bij de waterkant, eigenlijk wil ze al meteen het water in, ?. Inderdaad dit roept vraagtekens op, ook bij de trainer: “zo ze heeft er zin in”. Maar Maddy moet opletten, want er wordt een dummy aan de overkant opgegooid. Ik doe de riem om haar nek, zodat ze er niet vandoor kan gaan. Ze ziet de dummy vallen en op mijn commando: “apport”, zwemt ze naar de overkant, pakt de dummy en zwemt terug. Zo makkelijk kan het soms gaan. Tomar, de Vizla, doet deze oefening ook prima. De overige honden hebben wat meer moeite. Jaap raakt zwaar gefrustreerd van zijn Heidewachtel Jara. Op de training wil ze de dummy niet pakken, de druk wordt te hoog en dan lukt het helemaal niet meer. Door Natas wordt Jaap tot kalmte bedaard. Ze raadt aan om Jara aan de pin te doen om effe niet meer met haar bezig te zijn.

Alles is nat

De regen komt er werkelijk met bakken uit de hemel vallen, zo’n slecht weer hebben we volgens ons nog nooit gehad. De honden staan te rillen en de baasjes hebben het ook koud. “Wat willen jullie”, vraagt de trainer. “Zullen we stoppen en aan de koffie gaan”, lijkt mij een prima plan, Colet denkt er ook zo over. Helaas Natas en Kelly nog niet, zij willen dat hun honden nog een keer overzwemmen. Daarna gaan we koffie drinken, bij de auto staan we onder paraplu’s en de koffie en koek smaakt heerlijk.

Zondag 20 oktober

Gehoorzaamheid en apporteren

Vier extra baasjes en honden zijn bij de training vanmorgen op het terrein van Hubertus in Den Haag, zie ook de inleiding. Het zijn de cursistien van Hans K., want hij is er niet. We doen veel gehoorzaamheidsoefeningen, maar wel op een gevarieerde manier, zodat het toch nog leuk is. Verder nog wat apporteeroefeningen, alles gaat gewoon goed. Al kan het voorkomen en aan de voet beter, want dat doet ze weer voor haar beurt. Tomar, de Vizla, doet het heel leuk en Haley doet het ook stukken beter met haar baasje in plaats van met het vrouwtje. Grappig om Spike weer mee te maken, hij is nog steeds een clown en zijn baas ook. Maddy is wel heel ondeugend in de pauze, ze springt op de tafel, springt tegen mij aan en is vervelend. Jammer voor haar want nu zet ik haar vast aan een paal. Na de training vertoont ze hetzelfde gedrag en ook nu maak ik haar vast aan een paal. Gisterenavond heb ik Maddy en mij ingeschreven voor de Winterwerktest C-niveau, kijken hoe dat gaat.

• NOVEMBER

Zondag 10 november

Dikke voet

Na twee weken afwezigheid eindelijk weer trainen en Maddy en ik hebben er zin in, we zijn zelfs ruim op tijd. Helaas is Maddy’s voet weer dik, ik vraag wat raad bij twee dierenartsen, Colet uit onze groep en het baasje van een Langhaar. Koorts meten i.v.m. een ontseking raadt de één aan, goed in de gaten houden raadt de ander aan. Colet ziet dat Maddy er wel gewoon op staat, geen pijn aangeeft en alles graag doet. ‘s Avonds heb ik de temperatuur opgemeten en die is normaal: 37,8 graden.

Koud

Wat valt de temperatuur tegen! Toen ik van huis wegreed zag ik al dat het gehageld had, met het schoonmaken van de ramen zag ik een witte laag van gesmolte hagelstenen op de ruitenwissers liggen. In Den Haag, vlak bij de Waaldorpse Vlakte, hagelt het kort maar hevig, flinke hagelstenen. Even ben ik bang dat mijn auto beschadigd wordt. In de bocht voel ik zelfs mijn auto een beetje slippen, heb toen maar mijn snelheid aangepast. Tijdens het rondje in de duinen in Den Haag voel ik pas goed hoe koud het is en dat wordt er niet beter op, want we krijgen tijdens de training opnieuw een hagelbui op onze kop, regen en er staat een koude wind. Genoeg over het weer, hoe gaat de training?

Appèl

Van ons eigen groepje zijn we maar met z’n vieren, want Hans K. is er niet dus krijgen we weer zijn cursisten erbij. Hoe leuk en aardig ik ze ook vind, ik heb liever een klein clubje.
Gehoorzaamheidoefeningen, volgen, zitten, doorlopen, het gaat prima. Wel moet ik wat meer moeite doen om Maddy’s aandacht vast te houden maar dat is logisch na een afwezigheid van een paar weken en weinig training. Ook doen we wat oefeningen met de dummy, ook dit gaat prima, Maddy heeft er echt zin in. Omdat Maddy en ik snel klaar zijn duurt het wachten voor ons lang, zeker omdat andere combinaties vaak meer aandacht nodig hebben. Colet ondervindt hetzelfde met haar korthaar Vizla Tomar. Ook Tomar is altijd snel klaar, hij is zo snel en haalt en brengt zijn apporten vliegensvlug. Colet moppert ook regelmatig over het lange wachten en dit weerhoudt haar om verder te gaan. Zonde want ze doen het zo goed, Tomar verdient het ook om door te gaan met de trainingen, maar Colet twijfelt. Ik doe tijdens de Winterwerktest nog één poging om haar over te halen om door te gaan naar de B-groep, nieuwe uitdagingen, nieuwe trainer, andere oefeningen. Tijdens het wachten doen Maddy en ik zelf wat oefeningen wat verder weg op een pad, zodat we de andere niet storen.

 

Dubbele apporten

Na de pauze doen we steeds een dubbel apport, die zijn er ook volgende week tijdens de winterwerktest. Ik probeer mijn rust te bewaren en probeer dit ook uit te stralen. Ook doe ik deze oefeningen zonder riem en dat is een uitdaging. Helaas gaat het bij de eerste oefening mis, wanneer de eerste dummy opgegooid wordt gaat ze het al halen. Opnieuw!Ger gooit weer een dummy op, ik zeg “nee”, draai me om en doe dit draaiend naar links zodat Maddy geblokkeerd wordt. Dat had ik de eerste keer ook moeten doen. Maddy zit naast me en de trainer gooit een dummy op en ik zeg na 5 tellen wachten “apport”. Maddy haalt het meteen en geeft het keurig zittend af. We draaien ons om, pivoteren, en na even wachten zeg ik weer “apport”, perfect haalt ze de dummy.

Klein waterstroompje

Hierna doen we op een andere plek weer een dubbel apport, de moeilijkheid voor een aantal honden is het stromend watertje, zelfs voor een Labrador. Niet voor Tomar, Spike of Maddy, zij springen er gewoon overheen. Het pivoteren, meedraaien van Maddy als ik me omdraai, gaat heel goed. Maddy wacht terwijl de dummy’s gegooid worden en wacht op mijn commando. De laatste dummy laat ik het eerst halen, ze springt over het watertje, rent meteen naar de dummy, pakt het op en springt weer terug over het watertje. Dan haalt ze op mijn commando de eerst opgegooide dummy, de valplaats heeft ze goed onthouden. Leuke oefening.

Laatste training

Voor onze groep, volgende week de winterwerktest en eigenlijk hebben we die week erop de laatste training voor de winterstop, maar de trainer kan niet. Erna bedankt voor alle trainingen, je geduld, enthousiasme en inzet. Af en toe viel het vast niet mee, het was best een moeilijke groep met al die Staande Honden. Je hebt het super gedaan. Jaap komt ook nog even langs om Erna te bedanken en hij geeft haar een leuk presentje, Ger van Jitte doet dat ook. Die van mij is in de maak  :-). Volgend jaar naar de B-groep.

Volgende week winterwerktest in Delft Tanthof