Jachttraining Hubertus 2014

Zondag 30 november

Laatste training voor de winterstop

Eigenlijk is het geen echte training. De groepen die op B, B+ en A-niveau trainen mogen vanmorgen allerlei leuk oefeningen doen. 4 oefeningen zijn uitgezet en roulerend lopen we van onderdeel naar onderdeel. Maddy en ik beginnen met de ‘verloren zoek’. Volgorde is willekeurig. Er staat niet veel wind, het is mistig ook, het beetje wind dat er is komt uit het oosten. Maddy springt in en dan gaat het meestal niet goed. Toch rent ze, niet al te snel, weg naar links, maar vindt niets. Van de keurmeester hoor ik dat de dummy links ligt. Dan rent ze naar rechts, ook daar vind ze niets. Ze komt terug en kijkt mij aan. Ik draai me om, maar Giel – die nu keurmeester is –  zegt dat ik haar terug moet halen. Nu wacht Maddy netjes en op mijn commando rent ze, nu wel snel, weg. Ze zoekt goed, eerst weer rechts, maar al snel links en nu vindt ze de dummy. Ik verdenk Maddy ervan dat ze de dummy al eerder heeft geroken, maar dat ze het niet wilde pakken, omdat het haar dummy niet is.

Markeren

Maddy wacht netjes op mijn commando en ik wacht op het tikje. Maddy rent vooruit naar de dummy, ze markeert perfect en ze is zo terug met dummy en geeft het voorbeeldig af. Als ze ook nog ‘aan de voet’ gaat zitten heeft ze een 11 verdient vindt Angela de keurmeester. Maddy heeft er ook echt weer zin in, haar hormonen zijn weer gestabiliseert, geen schijnzwangerschap meer en ze is ook niet ziek. Later vertelt Jeroen, hij was de werper, dat Maddy op de dummy af rende. Ze remde, anders zou ze er voorbij vliegen, dus de voorpoten kwamen tegen de dummy aan. De dummy vloog daardoor de lucht in en Maddy ving de dummy keurig op. Dit was een heel mooi gezicht volgens Jeroen.

Nog een verloren zoek

Nu verder in het bos, ik stuur Maddy eerst ‘vooruit’ en hef het commando op met ‘zoek apport’. Zonder te vragen, te treuzelen of aarzelen vindt ze de dummy en is in no-time terug. Knappe Maddy en dat vindt Marcel ook. Hij waarschuwde Maddy al dat hij er weer is, die grote boze man :-).

Dubbel markeer

Zwak onderdeel voor Maddy, ze is er niet goed in. Een verre markeer en het valt de diepte in en is best moeilijk. De laatst gegooide markeer is geen probleem, de tweede wel. Steeds wil ze naar de eerste gaan, maar die is al binnen. Met veel hulp vindt ze toch de dummy, maar het heeft natuurlijk niets met markeren te maken. Ik kan dit slecht oefenen, maar zal het toch meer moeten doen anders wordt het nooit wat.

Koffie

Imke is achter mij met Baco, Maddy en ik zijn klaar en we hebben wel trek in een bakkie en lopen richting kantine. Zie ik ineens Imke vlak achter mij lopen: “zo dat heb je snel gedaan”, zeg ik. “Ik heb proef 4 niet gedaan”, zegt Imke. “Ik heb het koud en ik ga koffie drinken”. “Ik ga met je mee”, antwoord ik. Alleen ik word tegen gehouden door Marcel en Imke weet te ontsnappen. “Waar ga je naar toe”, zegt Marcel. “Koffie drinken”, antwoord ik. “Helemaal niet, er zijn nog een paar proeven die je moet doen”. Ik sputter nog wat tegen, maar ik kom er niet onderuit en de koffie moet helaas wachten. Met z’n vieren staan we op linie en om beurten moeten de honden een dummy halen. Moeilijkheid is dat alle honden los zitten en dat ze niet mogen inspringen. Maddy doet het heel goed.

Een vooruit

“Maak me trots”, zegt Angela. En dat doen we. Op mijn ‘vooruit’ rent Maddy naar voren, pakt een dummy, wisselt het voor een ander wat een beetje jammer is en rent terug.

Nu echt aan de koffie

Er schijnt verderop nog een nieuwe oefening te zijn, maar die houden we voor gezien. Omdat de 4 eerste oefeningen zo snel gingen, hebben ze er nieuwe oefeningen bij verzonnen. Maddy en ik lopen naar de kantine en ik laat Maddy zitten. In de kantine kom ik Imke tegen: “jij hebt zeker al koffie op?”, vraag ik. “Wel 2”, antwoord Imke.

Cadeautjes

Het wordt tijd om de Angela, die het hele jaar onze trainer was, te bedanken. Cees en Angela (zijn vrouw) hebben voor de cadeautjes gezorgd na overleg met ons. Het ziet er mooi uit. Als eerste het grootste cadeautje, ik zie de radars in Angela’s hoofd werken na de aanwijzingen die Cees geeft. Ze pakt het uit en is aangenaam verrast. Het is een walkietalkie. “Nu hoef je niet meer zo hard te schreeuwen naar Jeroen wanneer hij in het bos staat”, zegt Cees. Al zal nu een ander in het bos staan in het nieuwe jaar, wij nemen Jeroen gewoon mee naar een nieuwe trainer.  Het volgende cadeautje zijn hyacinthen in een mooie pot met er omheen een krans van houtdecoratie, uiteraard door de andere Angela gemaakt. Hier is Angela heel blij mee, ze is gek op bloembollen en zal ze met liefde verzorgen. En er is nog een derde cadeautje: “Om je te troosten, omdat je afscheid van ons moet nemen, krijg je nog heerlijke Belgische chocolade”, zegt Cees. Toevallig is hij afgelopen week in België geweest met zijn Angela.
Iedereen moet hartelijk lachen en ook hier is Angela erg blij mee. Ze vindt dat ze erg verwend is. Ze heeft het verdiend, ze heeft zich met hart en ziel ingezet als trainer en dat wordt door ons erg gewaardeerd. Angela bedankt.

Evaluatie

Ondertussen worden we verwend met soep en pasteitjes. Angela vraagt aan een ieder wat hij van het afgelopen jaar vond, zelf vind ik dat ik veel op het gebied van steadyness heb geleerd. Maddy is echt steady, ik ben niet meer bang dat ze inspringt en voor het ’tikje’ ben ik ook niet meer zo zenuwachtig, al blijft daar een beetje spanning voor bestaan. Ik heb zelfs Maddy los voorgejaagd tijdens het markeren op de KNJV-proeven en met succes. Ook is mijn zelfvertrouwen iets vooruit gegaan en het markeren is met sprongen vooruit gegaan. Iedereen heeft bijgeleerd, alleen gaan we afscheid nemen van Partricia. Erg jammer, ik mag haar graag en moet erg om haar lachen. Ze vindt dat ze meer zelfvertrouwen moet krijgen en gaat individueel trainen. Al heb je wel kans dat je in een groepstraining weer terug valt in onzekerheid, dit zegt Angela ook tegen haar.

Volgend jaar

We hopen dat we als groep bij elkaar mogen blijven en we willen allemaal op B+ niveau trainen. Nu begint de winterstop en 11 januari begint seizoen 2015. Ik ga even naar de tafel waar Lilian zit, ook zij willen graag als groep verder en dan op B-niveau. Het is tijd om naar huis te gaan, al die tijd zit Maddy buiten te verkleunen in de kou, ze is bijna veranderd in een grijs ijsklompje. Terwijl heel veel baasjes hun honden naar de auto hebben gebracht. Maddy niet, ze is een bikkel :-). Ze is wel heel blij dat ze mee mag naar de auto waar de verwarming op volle kracht draait.

Iedereen een fijne Kerst en een gezond, succesvol en gelukkig 2015!

Tot in het nieuwe jaar.

Zondag 23 november

Geen training, eigenlijk moet ik zeggen ‘winterwerktest’, want Maddy en ik gaan naar de workshop zweetwerk georganiseerd door de Weimaraner Vereniging.

Zondag 16 november

Buiten training in Delft Tanthof

Zie intro week 47. De eerste oefening een ‘vooruit’ en ‘verloren zoek’ gaan goed. Maar dan moet Maddy ‘over water’ en dat gaat weer helemaal mis. Gisteren wilde ik hier heen gaan, omdat ik weet dat ze niet graag in dit slootje stapt, zeker niet nu ik hier een tijdje niet geweest ben. Maar er was een file en 2x hier naar toe rijden, vond ik wat veel en dat moet ik nu bezuren. Gisteren in Nieuw-Vennep zwom ze uitstekend ‘over water’. Ik wil geen zetje geven, maar doe het uiteindelijk toch. “Hoe doe je dat thuis dan”, vraagt de trainer. “Met veel geduld”, antwoord ik. Maar nu voel ik de druk van de anderen die op ons wachten en toch moet ik het zo niet voelen, want hoe vaak en lang hebben wij niet op anderen moeten wachten. Na het zetje zwemt ze over, vindt de dummy en komt over land terug.

Bibberen

Van het water krijg je het koud en Maddy’s motivatie zakt zienderogen. Een verre, moeilijke markeer. Helaas rent Maddy niet door de begroeing, maar rent via het voetpad naar de plek waar ongeveer de dummy moet zijn gevallen. Ze vindt het niet en uiteindelijk moet de werper haar helpen.

Markeer over een greppel

Oh oh wat is het moeilijk om zo’n greppel over te springen, normaal niet hoor, maar vandaag…. Na veel aandringen springt ze over de greppel, nu nog de dummy vinden in de prikkels. Ze vindt het vrij snel en ik loop naar achteren naar de inzetplek. Ik ga er helemaal vanuit dat Maddy via het bos terug rent. Ineens staat ze voor mijn neus, huh? Werper Jeroen vertelt dat ze weer over de greppel sprong: “gewoon in één keer hè, grote sprong en ze was aan de overkant”. De boef.

Een aantal honden doen het goed, Bella en Ana, Aliz loopt ook te trutten, maar zij is loops en met Baco loopt het ook niet helemaal lekker. Weer de Labradors hè. Maarrrr… heel gemeen van mij dat ik dit zeg. Deze Labs hebben alleen een KNJV C gehaald dit jaar en Alize heeft er 5 gehaald en wij 1 (door de loopsheid van Maddy weinig B’s en 1 C). De trainer laat weten waar ze vindt waar we staan en wat zij aanraadt om volgend seizoen te doen. Iedereen voor de B+ en daar ben ik het helemaal mee eens. Volgende week is de winterwerktest, Maddy en ik zijn er niet bij, wij hebben een workshop zweetwerk. Zin in!

Later op de dag blijkt Maddy buikpijn en diarree te hebben, ze is de hele nacht aan het spoken geweest. Dit verklaart veel.

Zondag 9 november

Samengesteld clubje

Onze groep bestaat maar uit drie vrouwen, daarom komt de groep van Wim met ons meetrainen en zo hebben we toch een aardig groepje, een gevarieerd groepje. We trainen weer veel lijnen, moet ik zeggen dat ik de afgelopen week niets op jachtgebied getraind heb. Ik heb me alleen bezig gehouden met Gedrag en Gehoorzaamheid oefeningen en dat was meer dan genoeg.  Gisteren was een zware dag, omdat Maddy en ik examen GG-B gedaan hebben, met goed gevolg. Kapot was ik en Maddy ook. Vanmorgen weer vroeg op en weer trainen en luisteren, hoe zal Maddy het doen? Wat doen we zoal?

Dubbel markeer

Ik mag als eerste en dat vind ik zo fijn. Maddy laat ik in het midden naast me zitten, zodat ze beide dummy’s kan markeren. Ze moest de eerst gegooide dummy halen, terwijl de laatste natuurlijk het interessants is. Maddy kijkt ook schijn naar rechts en ik moet zorgen dat ze meer naar links kijkt. Het lukt, nog niet helemaal ideaal, maar ik stuur haar vooruit. Ze rent er recht op af en dan stopt ze te vroet, gelukkig weet ze het wel te vinden. De tweede markeer gaat waardeloos, ik zet haar een paar keer opnieuw in, maar ze bakt er niets van. Ik kan dit thuis niet goed oefenen en ze is slecht in het onthouden van de tweede markeer. Ik ook trouwens, want ik had geen idee waar die lag. Toch doen de andere honden het over het algemeen een stuk beter.

Een verre vooruit

Dit valt nog niet mee. Veel honden komen verkeerd uit en gaan dan voor zichzelf werken en gaan de duinluchtjes achterna. Net op het moment dat ik Maddy wil inzetten, loopt er een vreemde meneer over het veld. Ik had even een rondje moeten lopen en dan beginnen, Maddy was toch afgeleid. Nu starten we te gehaast en Maddy vertrekt te vroeg. De oefening gaat ook mis, dat zie ik meteen. Overnieuw, nu wacht Maddy tot ik echt “vooruit” zeg en nu rent ze goed vooruit, ik gooi er nog een “vooooruit” tegenaan en ze rent helemaal tot aan de heuvel. Even zoeken en yes ze heeft de dummy.

Verloren zoek

Na de koffie een dubbel verloren zoek. Eerst moet Maddy een stuk vooruit lopen dan hef ik het commando op door “zoek apport” te zeggen. Weer gaat het de eerste keer mis, alles gaat in tweeën vandaag lijkt wel. Maddy vertrekt weer te vroeg en ze rent schuin naar rechts en dat was niet de bedoeling. Ik wilde haar wel iets meer naar rechts inzetten, omdat de wind van links komt, maar dit was wel erg schuin. Overnieuw, en nu gaat het weer prima, ze moet even zoeken en daar komt ze aangerent met dummy. De dummy’s liggen links in het bos en de bumpers rechts. Nu moet ze weer een keer het bos in en rechts het bos afzoeken. In het bos twijfelt ze, ze staat stil en kijkt me aan. Ik draai me om en hoop dat ze verder zoekt. Even later doet ze dat, zonder dat ik wat gezegd heb. Weer komt ze wat terug, maar dan rent ze toch verder het bos in en even later komt ze met de bumper.

Straatje

Altijd een leuke oefening en zo leren de honden om de dummy op een enthousiaste manier een dummy vast pakken. Ruud zei altijd: “hier krijg je bebrouwbare apporteurs van”. Bij June heeft het gewerkt. Al die tijd, tijdens deze laatste twee oefeningen moeten de honden blijven liggen. Een mooi gezicht al die verschillende honden netjes liggen op een rij. Maddy komt één keer overeind.

Markeren tussen de liggende honden door

Leuk, maar ook een uitdaging, voor de apporteerende hond, maar zeker ook voor de liggende hond. Een verre markeer wordt opgegooid en Maddy rent tussen twee liggende honden door, markeert goed en brengt het netjes. Wanneer een voorjager het niet aandurft, mag de hond ook voor de liggende linie ingezet worden. Eén voorjager met de Münsterlander durfde het niet aan om haar hond te laten liggen met al die markerende honden. Wijs besluit, je kent je hond het beste.

Leuke afsluiting van een hele leuke, afwisselende les. Ondanks dat er maar weinig van mijn eigen groepje aanwezig waren.

Zondag 2 november

Geen training i.v.m. show in Bleiswijk

Zondag 26 oktober

Buitentraining in Delft Tanthof met een klein clubje

We zijn maar met z’n vieren. Elvira met Finegan zijn gestopt, ik vind het stiekem niet erg.

Geen beste training

De ‘gewone’ oefeningen gaan goed, maar de wateroefeningen gaan waardeloos. Ik maar denken dat we dat stadium voorbij zijn, veel waterwerk gedaan hier.

De laatste keer ging het super. Maddy heeft verschillende commando’s nodig om het water in te gaan. Zoeken en brengen gaat goed. Tweede wateroefening heeft ze nog meer commando’s nodig, uiteindelijk geef ik haar een zetje. Helemaal niet goed, want zo verliest ze het vertrouwen in mij, maar ik word te ongeduldig. De derde keer geef ik ook een zetje.

Apporteren

Alle honden doen het, toch het bos in gaan terwijl ze eerst een lijn vooruit moeten lopen. In het bos heeft ze de kraai zo gevonden. De eerste lijn lopen gaat goed. Ook gooit de werper een dummy in de brandnetels, Maddy pakt het echt niet. Met veel hulp en geduld pakt ze het, nadat ik het uiteindelijk bijna aan de rand van de stekels gooi.
Op het waterwerk na ging het best goed, alleen jammer dat een groot gedeelte van de training uit waterwerk bestaat.

Zondag 19 oktober

Geen training, wegens een show in Dortmund.

Zondag 12 oktober

Dubbele markeer

Ik mag als tweede met Maddy en ze moet de eerst gegooide dummy halen van de trainer. Maddy zit in het midden naast mij en ziet de eerste dummy vallen en de tweede waarbij ik: “nee” zeg. Ik draai naar links en wil een lijn geven. Waarom eigenlijk vraag ik me later af, omdat Louis het net deed bij Aliz? Maddy kijkt steeds naar rechts, wanneer ik “apport” zeg loopt ze ook naar rechts. Ik moet haar terug roepen. Over nieuw en weer loopt ze naar rechts, Maddy loopt, rennen kun je het niet noemen, zelfs dit gaat steeds trager, want ze snapt het niet meer. Ik had gewoon een “apport” moeten geven, want het is een markeer. Of ik had gewoon met een lijn “vooruit” moeten zeggen. Ook gaan we het ‘ lijnen lopen’ weer oefenen, dit gaat prima. Ook oefenen we het ‘achterwaartse vooruit’. Ook dit principe kent ze, ik heb het aangeleerd door een dummy over Maddy heen te gooien en dan moet ze het halen. De trainer wil dat we de dummy achter de hond neerleggen.

Markeer vanaf de hoge duintop

Op veler verzoek en de trainer zwicht hiervoor. Jeroen gaat weer op de hoge top staan en Maddy gaat goed, zelfs met enige snelheid, het is best een grote afstand. Ze heeft het goed gemarkeerd.

Dummy launcher

Altijd leuk, als ie het doet. De eerste ronde vrijwel geen hapering, maar de tweede ronde gaat niet door, de launcher weigert te vaak. Maddy markeert perfect.

Konijn

Voor de pauze rent er een konijntje over het veld, ziet al die honden en van schrik valt hij dood neer, een lief klein konijntje. Zo zielig. De trainer maakt het nog zieliger door het beestje als een speelgoed konijntje vast te houden en te aaien. Even twijfelen we hij wel dood is, we leggen het beestje neer en als we terug komen van de koffie en hij ligt er nog, weten we genoeg. Leuke bijkomstigheid, de honden kunnen nu een konijn apporteren. Heel goed gaat het bij Maddy, ze geeft het niet zittend af. De tweede keer wil ze bijna zitten, maar ik zie haar kaken wat bewegen en pak het staand aan. Geen druk nu.

Eend

Hier ben ik een beetje bang voor, pakt ze de eend wel? Gisteren heeft ze op haar donder gehad na het slopen van de eend. Ik moet er nog een extra “vast” tegenaan gooien, maar dan komt ze de eend toch brengen, netjes brengen. Pff. Als laatste nog een dubbel markeer met de eend en konijn en het gaat best goed.
We hebben weer heerlijk in het zonnetje getraind, prima temperatuurtje en dito sfeer.

Zondag 5 oktober

Een hele leuke training vandaag,

we gaan ‘lijnen’ lopen. Maddy en ik hebben dit al geoefend en het principe kent ze. Zelf moet ik de dummy’s wegleggen en ik moet precies volgens de lijnen lopen. Eén rechts en één links.
Ik wil Maddy eerst naar rechts sturen. Ik ga voor Maddy staan en ik zeg: “ga daar” en met mijn arm wijs ik naar rechts. De armgebaren zijn erg belangrijk volgens de trainer. De armen voor de borst houden en de handen maken een driehoek, dan in een rechte lijn de arm naar rechts brengen. Op deze manier is het ook zichtbaar voor de hond op grote afstand. Helaas blijft Maddy zitten en kijkt me met wijde oren aan. Wat doe ik fout bedenk ik. Normaal hou ik mijn armen met gebalde vuisten voor mijn borst en met mijn rechter been stap ik naar rechts. De tweede keer maak ik die stap en nu rent ze wel naar rechts. Maddy rent naar de dummy en ik moet snel naar voren rennen om de dummy te pakken.Naar links gaat goed.

Hoe doen de anderen het?

Verbluffend goed, Ana en Bella doen de oefening met heel hun ziel en zaligheid. Mooi om te zien. We zijn met een klein clubje en kunnen goed doorgaan.
Tevens doe we nog een lijn vooruit met twee dummy’s achterelkaar. Weer gaat het heel goed bij alle honden en Ana is de ster van de avond.

Eend en Kraai

Tevens nog een apportje met deze gevleugelde vrienden. Helaas moet ik een keer extra apport zeggen en dan brengt ze het, het moet een keer over van de trainer. De tweede keer gaat het beter. Het apporteren van de kraai gaat wat beter, maar wel weer met een extra “vast”.
De tijd gaat snel en voor we het weten is de les voorbij. Time flies when you’re having fun.

Zondag 21 september

Jachttraining Hubertus

De eerste les, vorige week, moest ik laten schieten wegens de loopsheid van Maddy. Toen ‘stond’ ze echt en dat is niet te doen voor de reuen, ook niet voor mij trouwens. Wat doen we zoal?

Appèl

Natuurlijk beginnen we hier mee, het volgen gaat prima, het zitten en doorlopen minder, maar dat komt wel weer goed.

Walk-up

Moeilijk want we moeten op één lijn lopen en Maddy en ik mogen niet te ver achter of te ver naar voren lopen. Maddy en ik moeten ook nog eens opletten waar de dummy valt. Gelukkig geven de helpers, Angela en Jeroen, een prr’tje. Nog moeilijker wordt het wanneer de dummy achter de linie valt. Toch vindt de trainer dat het er best goed uitziet.

Markeren

Ook moeilijk, vooral voor Maddy. De dummy valt achter duindoornstruiken en hoe lost ze dit op? Slecht, want ze heeft niet het doorzettingsvermogen of de wil om even verder dan haar Weimaranerneus te zoeken. Ze kijkt me van grote afstand aan en komt terug. Beurt voorbij en een andere hond mag de dummy halen. Bella, Alize en Ana doen het prima.
Baco doet eigenlijk hetzelfde als Maddy, de tweede keer gaat het wel goed, al duurt het wel even. Ook Maddy heeft de tweede keer ondersteuning nodig. Eigenlijk doe ik dit liever niet, maar ik vind het ook niet goed als ze weer terugkomt. Dan maar een keer extra “apport” zeggen. Het helpt, nu loopt ze richting de bewuste bosjes en vindt de dummy.

Lijnen

Na de koffie gaan we lijnen lopen. Ik zie dat Maddy steeds verder in kakt. We hebben ook een lange, drukke dag gehad gisteren. Maar dat hebben Alize en Bella ook gehad, want zij hebben een KNJV-proef gelopen. Twee lijnen, voor de eerste lijn liggen de dummy’s best ver, voor de tweede niet zo ver. Ik ga op een iets andere plek staan, zo heb ik het idee dat ik straks beter kan pivoteren voor de tweede lijn. Ben benieuwd of Maddy nog een beetje snel vooruit rent. Op mijn “vooruit” spurt Maddy weg, snel rent ze naar de dummy, in een perfecte lijn. Wel heb ik weer te snel “vooruit” gezegd volgens de trainer. “Ze vertrekt op je hand en niet op je commando”. Het is mijn valkuil, ik weet het. Ik pak de dummy aan en Maddy gaat ‘aan de voet’, ik draai me om en Maddy draait mooi mee. Nu probeer ik rust in te bouwen, eerst mijn hand boven Maddy’s hoofd en dan pas zeg ik “vooruit”. Maddy heeft er weer zin in, vertrekt, loopt iets door, hersteld en vindt en pakt de dummy. Even vraag ik: “wat nu?” Omdat Maddy voorbij de dummy rent, maar ik mag wachten tot ze zich hersteld. We doen de oefening nog een keer en weer gaat het prima, zelfs ik pak nu mijn rust.

Verloren zoek

Om de druk wat van de ketel te halen doen we een ‘verloren zoek’, dit is vrijblijvender en vinden de honden leuk. We staan op een heuvel en de honden moeten een pad oversteken, vaak is dit een extra hindernis. Ik stuur Maddy daarom een met een ‘vooruit’ weg en ik hef dit commando op wanneer ze het pad over is gestoken en zeg dan: “zoek apport”. De dummy blijkt niet ver te liggen, tot lichte ergernis van de trainer en Maddy vindt de dummy snel. De trainer zegt dat er een extra moeilijkheid is, maar wat? De één na de ander roept iets: het pad, de heuvel, het juiste commando? Dit is het allemaal niet. Wel zie ik de rugtassen en dummy’s aan de rand van het pad liggen, dit bedoelt ze toch niet? Dus wel, niet één hond is hier naar toe gelopen en dat vindt de trainer knap. Alle honden hebben het goed gedaan trouwens. Leuke training, het weer werd helemaal goed en volgende week naar Bentwoud. Zie ook week 39.

Zomerstop van 13 juli tot14 september en Maddy is de eerste training, 14 september, erg loops

Zondag 6 juli

Laatste training voor de zomerstop. Door de late voetbalavond zijn we een beetje moe allemaal. Behalve één cursiste zij heeft niet gekeken, maar ook niet geslapen door het gefeest van de buren. Ze was hier zo boos over, ik zal maar niet herhalen wat ze zei. De reactie sloeg nergens op, maar ik kan me wel helemaal voorstellen dat je door de herrie bij de buren niet kan slapen, zelf heb ik hier ook een grote hekel aan. De trainer heeft eigenlijk ook geen oefeningen voorbereid en is bij een collega trainer te rade gegaan. Ach het is de laatste training en dan mag dit. Tot in september. Zie de intro van week 28.

Zondag 29 juni

De onderlinge, lees het verslag.

Zondag 22 juni

De tweede zomerdag en het is ook zomers. Er schijnt een heerlijk zonnetje gedurende de hele training in Delft in de Ruiven, een buitentraining dus. Ik heb mijn camera mee met de grote lens, de lens is zwaar en met het voorjagen van Maddy erbij maakt het er niet eenvoudiger op. Maddy ligt of zit dan ook grotendeels los in de groep. Ik heb het helemaal niet door, maar ineens hoor ik tumult en “haas”, shit wie rent er achteraan? Juist Maddy. Met een noodvaart rent ze achter het beestje aan tot waar het de bosjes in verdwijnt. Dan volgt ze weer met een noodvaart het spoor terug en ze eindigt in een heel dicht begroeide bos met – ja inderdaad dan wel – brandnetels en dichte bramenstruiken. Ik ren haar achterna, normaal zou ik dat niet doen, maar ze heeft haar lijn nog om en dat vind ik helemaal niet prettig. Stel dat ze ergens achter blijft hangen, moet er niet aan denken. Ik hoor dat ze in die bosjes zit en roep en roep, totaal buitenadem. Rennen is zo niet mijn ding. Zelf kan ik die bosjes niet in, de brandnetels en stekels zijn huizenhoog. Bozer en bozer word ik en na een tijdje verschijnt madam, helemaal buitenadem en zij heeft wel een goede conditie.

Onderlinge

Die is volgende week, daarom oefenen we vandaag een aantal onderdelen en we beginnen met ‘volgen’ en ‘vooruit sturen’. Het gras is gemaaid en het gemaaide gras ligt nog te drogen, dit maakt het lopen er niet makkelijker op. Het is bijna net zo erg als lage bieten en ik ben behoorlijk buiten adem. Als ‘paaltjes’ om het ‘achtje’ aan te geven worden de voorjagers met hond gebruikt, ook dit is niet eenvoudig. Ana vindt het helemaal leuk en wil het liefst met alle honden even kroelen, niet eenvoudig wanneer je moet volgen van de baas. Kees is heel geconcentreerd bezig met volgen samen met Bella, prima gaat het. Over het algemeen gaat het best goed. Maddy volgt aan de riem beter dan los. Met het losvolgen blijft ze af en toe achter en moet ik haar aansporen. De eerste keer dat ik Maddy ‘vooruit’ stuur doe ik het weer te gehaast, waardoor Maddy niet goed vertrekt. Overnieuw, ik neem mijn tijd en zeg weer “vooruit”, Maddy rent snel weg en wanneer ik haar roep komt ze vlot terug. Alleen springt ze tegen me op en helaas wordt dit niet op prijs gesteld door de echte keurmeesters.

Na de haas

Na Maddy’s haas-avontuur moet ze een verloren zoek van een dummy doen, je voelt het al aankomen, die gaat heel moeizaam. Nu moet ze voor een dummy het bos in met veel brandnetels en dat is toch even wat anders. Met veel gedoe, gevraag en heel veel hulp vindt ze de dummy. Veel hondjes hebben moeite met deze opdracht, de trainer wordt er moedeloos van en de baasjes ook. Gelukkig gaan de twee apporteren met wild veel beter, ook bij Maddy.

Zwemmen

Hier is ook ‘de over water’ zondag, de dummy ligt weer in het bos. Deze oefening hebben we afgelopen dinsdag ook gedaan Bij Marcel, nu rent Maddy vlot het bos in en vindt de dummy. Alize en Bella hebben ook het voordeel van afgelopen dinsdag en doen het prima. Fenna heeft moeite met zwemmen, met hulp van steentjes gaat ze toch het water in. Wie echt niet ‘over water’ wil is Jikke. Ik heb sterk het idee dat Partricia in de maling genomen word en dat zeg ik ook later. Ik zit er bovenop omdat ik foto’s maak. Partricia wordt steeds onzekerder en dat slaat over op Jikke en die doet nu niets meer. Ik ken dit gedrag zo goed van June en bij haar en Maddy heb ik gebruik gemaakt van een halsband met een klein inspring koordje eraan. Dit heb ik gelezen in het boek ‘de drie karakters’ en dat hielp echt. Ze konden geen kant op, je duwt de honden als het ware het water in. Ik geloof niet dat mijn advies aankomt, laat staan overgenomen word.

Nog een verloren zoek

Maar dan in een ander bos. Dit gaat bij alle honden een stuk beter, ook bij Maddy. Als laatste nog een markeer.Afgelopen dinsdag ging het prima, nu een stuk minder. Het gemaaide gras maakt het ook moeilijk. Maddy rent de juiste richting op, maar de dummy ligt bij/in een grashoop en ze moet er naar zoeken. Het komt niet vaak voor dat ze slecht markeert, dit keer wel. De trainer vindt het helemaal niet zo slecht.

Als afsluiter wil ik graag een groepsfoto maken van de honden. De trainer wil ook graag één met de bazen erop. Ze zijn erg leuk geworden, maar pas later te zien. Op de pagina van week 26 een voorproefje. Jammer dat niet alle honden aanwezig zijn. Finegan en Baco ontbreken helaas. Heerlijk zittend in het zonnetje drinken we onze koffie met iets lekkers erbij. Volgende week ‘de Onderlinge’. Ik ben heel benieuwd.

Zondag 15 juni

Weer geen training, want nu zijn we op de jachthondenshow in Arnhem op het Paapendal terrein. We hadden net zo goed niet kunnen gaan, want Maddy heeft er helemaal geen zin in en sinds een hele tijd krijgt een Zeer Goed.

Zondag 8 juni

Eerste Pinksterdag en geen jachttraining.

Zondag 1 juni

Geen jachttraining voor Maddy en mij, we doen vandaag de Dummy Apporteer Proef bij de Weimaraner Vereninging in Breukelen. Het gaat nog goed ook, Maddy wordt tweede.Lees het verslag.

Zondag 25 mei

Een verrassing? Aangenaam? Hmm. Ik heb heel slecht geslapen en ben misselijk, eigenlijk wilde ik een simpele training waar ik me een beetje op de achtergrond kan houden. Nu moet ik goed mijn best doen, want we doen een KNJV-proef na. Met puntenlijst, keurmeesters, the lot! Behalve waterwerk, dat hebben we niet op het Hubertus terrein. Ik moet mezelf even oppeppen en dan gaan we er gewoon voor, zoals gewoonlijk ben ik een dieseltje die langzaam op gang komt en dat komt meestal de eerste proef niet ten goede. Het blijkt dat één trainer is verhinderd en één trainer is ziek, vandaar dat de groepen van Angela, Mick, Jan en Marcel samengevoegd worden en we een wedstrijdje doen.

Volgen en vooruit sturen

Volgen gaat best goed, los volgen ook, al wil ze soms wat achterblijven of haar neus naar de grond doen.Vooruit sturen gaat niet goed, Maddy vertrekt te snel en gaat daardoor niet voluit weg omdat ze verwacht dat ze terug geroepen wordt. Het is een vooruit van niets. Wanneer ik Maddy terug mag roepen, draait ze zich meteen om en dan ruikt ze iets in de bosjes en kost het me moeite om haar bij me te krijgen. Hier is nog werk aan de winkel.

Verloren zoek

Dit gaat goed, Maddy vertrekt snel en blijft weg. Ik heb gehoord dat de dummy in of bij brandnetels ligt, maar het maakt niet uit want even later komt ze met dummy aangerend. Super!

Markeer

Gaat ook heel goed, Maddy rent in een rechte lijn er naar toe. Alleen gaat ze scheef voor me zitten en dat wordt me aangerekend. Ik was bang dat ze door zou lopen en daarom greep ik in.

Afliggen en blijven

Dit gaat heel goed, zelfs met een partner die gaat staan.

Kort apport

Met konijn! Maddy heeft veel commando’s nodig eer ze het beestje vastpakt. En ze heeft het aan het velletje vast, zo vies vindt ze het. Deze oefening is net aan.

Het zit erop, het was toch leuk en we hadden dan ook geweldig weer. Volgende week ben ik er niet, dan is de DAP bij de Weimaraner Vereniging.

Zondag 18 mei

Een lome, zomerse zondagmorgen

Maddy en ik zijn mooi op tijd voor deze warme zondagse training bij Hubertus, ik kan rond 09.00 uur het parkeerterrein oprijden bij de Waaldorpse Vlakte. Wat nu? Is de weg afgesloten naar de Hubertustunnel. Nee hè, twee weken geleden heb ik half Den Haag gezien om mijn auto te parkeren en nu dit weer. Dat wordt weer een korte wandeling in de duinen. Precies half 10 lopen Maddy en ik het terrein op, Angela, onze trainer, komt er al aan en zegt dat we trainen op het granatenveld. De groep is sinds lange tijd weer helemaal compleet en de trainer belooft dat ze ons flink aan het werk gaat zetten, fijn daar zit ik op te wachten met dit temperatuurtje. Gelukkig valt het mee, we lopen wel wat rondjes met onze volgende honden, maar het tempo is niet al te hoog, zeg maar gerust traag. Een paar keer ben ik bijna van plan om in te halen, maar dat staat ook zo uitsloverig. Verder bestaan de appèloefeningen uit zitten op de fluit en doorlopen, afliggen, vanuit de afpositie zitten en voorkomen. Dit zit er bij de honden wel goed in.

Na deze oefeningen is de temperatuur toch wat opgelopen bij hond en baas. Kees wil Bella wat water geven, want hij had net een privé momentje met haar. Het voorkomen ging niet helemaal goed en afgezonderd van de groep heeft hij even de puntjes op de i gezet. En daar krijg je het warm van, alleen heeft hij geen drinken meegenomen. Gelukkig zijn er altijd lieve medecursisten die wel water hebben. Het is een prachtige, zonnige dag en Peter is hier helemaal op voorbereid en heeft een zomerse outfit aangetrokken. Jammer dat de temperatuursverschillen meteen zo groot zijn in dit landje. Vorige week liepen Maddy en ik de hele dag in de regen tijdens de clubmatch van de Weimaraner Vereniging. En de rest had een verregende buitentraining in de Vlietlanden. Wees blij dat het bij jullie alleen de ochtend was. Volgens mij moet iedereen een beetje wennen aan dit weer, ik in ieder geval wel.

Verloren zoek van een andere orde

De trainer en Jeroen lopen samenzweerderig richting het bos en wij moeten achter de hoge hindernis blijven staan en mogen absoluut niet zien wat er in het bos gebeurd. Fenna, de Drent,en Marcel gaan als eerste. Het zal wel ‘een verloren zoek’ zijn, een moeilijke want Fenna moet lang zoeken. Ondertussen wachten we met onze honden in de brandende zon achter het scherm en ik hou een beetje in de gaten wat er in het bos gebeurd. Fenna en Marcel komen terug en gaan in de schaduw zitten. Ik ben nieuwsgierig, geef het toe, en wil nu best snel de oefening doen, maar Bella staat al klaar met haar baas. Ik schat in dat zij snel klaar zijn en ga met Maddy inlopen. Goed ingeschat want ze zijn ook heel snel klaar. Met een geheimzinnige glimlach op zijn gezicht gaat ook Kees in de schaduw zitten. Ik loop naar de trainer toe en krijg te horen waar ik Maddy moet inzetten. Ik zeg “zoek apport” en Maddy rent naar voren, maar dat is een groot gebied. Al snel staat ze stil en kijkt me aan, ik probeer het te negeren. Het heeft geen zin, ze gaat niet verder en roep haar terug. “Heb je op de wind gelet”, vraagt de trainer. “hmm, eigenlijk niet”, antwoord ik. De wind komt van achteren en Maddy moet ver naar voren rennen, schat ik in, zodat ze wind kan pakken en de dummy kan vinden. Met een “vooruit” en “zoek apport”, rent Maddy nu veel verder vooruit, maar het gaat het weer niet worden. “De dummy ligt op helemaal boven op de heuvel zeker?”, vraag ik. De trainer zegt niets. “Of ligt ie in de brandnetels?”, “of bij Jeroen en Maddy vindt Jeroen ineens een enge man?” “Ik zeg niets”, zegt de trainer. Dit wordt een hopeloze missie en na nog wat zinloze zoekpogingen grijpt de trainer in. De dummy blijkt in een autoband te liggen die aan zo’n lange touw hangt waarmee de militairen oefenen. Nee hè, had ze nu iets meer haar neus gebruikt dan had ze het kunnen ruiken. En dan oefen ik dit zelf ook wel eens, niet in een band natuurlijk, maar een dummy iets hoger in een boom neerleggen. Ik kan me namelijk nog een leuke ‘verloren zoek’ herinneren tijdens de MAP in de Vlietlanden, waar twee kraaien hoog in een boom lagen. Veel honden gingen de mist in met deze oefening. Ik deed het met June en zij vond ze wel. Maddy is nu helaas niet doortastend genoeg, maar het is wel een leuke oefening. “Je houdt je mond dicht tegen de rest hè”, roept de trainer nog. My lips are sealed. Ook ik ga met Maddy in de schaduw zitten bij de anderen en we praten over de oefening. De één na de ander verdwijnt in het bos en bij de meeste duurt de oefening lang, ook hebben de meeste honden hulp nodig. Louis komt een paar keer kijken, maar hij moet weer achter het scherm verdwijnen van ons. “Ligt ie zo moeilijk dan?”, vraagt Louis. Hij is zo nieuwsgierig en hij wordt flink gepest door Kees. Dit wordt een hele lange oefening die tot de koffie duurt. Uiteindelijk is Bella de enige die de oefening uitstekend gedaan heeft.

Kort apport met duif

Na de koffie doen we een kort apport met een duif. Ondertussen is het nog warmer geworden, de meesten zitten in de schaduw met de honden en er zit niet veel gang meer in ons. “Zal ik er een picknickmandje bijzetten”, roept de trainer. “Nou!” We zijn meteen weer bij de les en realiseren ons dat we gewoon aan het trainen zijn. We zorgen er steeds voor dat er iemand klaar staat met een ingelopen hond, zodat de trainer niet hoeft te wachten. Het gaat best goed de korte apporten, de honden pakken de duif vrij snel en brengen het naar de baas. Zelf vind ik het best spannend, want Maddy laat vaak de duif een paar keer vallen wanneer ze naar me toe komt. Ook nu weer, ik moet de oefening nog een keer doen. Jeroen legt de duif weer neer en nu gaat het stukken beter.

Verre markeer

Jeroen staat helemaal op het voetbalveld achter het hek, dat is de tweede moeilijkheid, de eerste is dat het granatenveld afloopt. Zo wordt het inschatten van de diepte best moeilijk voor de honden. Hoe lossen de honden het op als ze zien dat de dummy achter het hek ligt? Gewoon, ze gebruiken allemaal het hek dat even verderop open staat. Jammer dat geen hond over het hek springt. Wij hadden op Bella ingezet, maar ook zij gebruikt het hek. Maddy doet de oefening perfect, Aliz, Bella en Baco ook. Sommige honden hebben toch moeite met de grote afstand en dat het veld afloopt.

Verzoek nummer

De voorjagers willen nog een markeeroefening, maar dan blind en puur op geluid. Wij staan achter de hindernis en Jeroen, onze trouwe helper, er voor. Hij gooit de duif op maakt een vreemd geluid. “Hé Jeroen wat moet dit voorstellen, het lijkt wel een gay-duif?” Het moet het koeren van een duif voorstellen. Na dit commentaar laat Jeroen maar weer gewoon een prr’tje horen. Deze oefening gaat lekker, Finegan, Ana, Bébé, alle honden doen het goed.

Nog een keer

Ik heb zo’n zin om de ‘verloren zoek’ met de dummy in de band nog een keer te doen. Ik kan het niet uitstaan dat Maddy de dummy niet vond. Terwijl iedereen zijn spullen bij elkaar pakt doen Maddy en ik de oefening nog eens, maar dan met een andere band. Maddy zoekt echt goed en geeft niet op, maar ook nu heeft ze wat hulp nodig. “Van wie is deze tas”, hoor ik in de verte de trainer roepen. “Van mij”, antwoord ik. “Ik had het kunnen weten dat je het nog een keer zou doen”. De trainer begint me al aardig te kennen. Op naar de koffie.

Zondag 11 mei

Maddy en ik zijn niet op de jachttraining in Den Haag. Mijn groepje heeft een verregende training in Delft en wij zijn in Nieuwegein waar we een verregende clubmatch van de Weimaraner Vereniging hebben. Wees blij trainingsmaatjes, dat van ons duurde de hele dag en jullie hebben ‘maar’ een halve dag regen gehad.

Zondag 4 mei

Dodenherdenking

Niets vermoedend rij ik, met Maddy in de auto, het weggetje in naar de parkeerplaats van de Waaldorpse vlakte. Ik zie wel hekken en allerlei borden staan, maar schenk er geen aandacht aan. Wat is dit nu? het parkeerterrein is afgesloten, wat nu? Heel stout zet ik de auto even in de berm neer en ga voor een korte wandeling met Maddy de duinen in. Na onze wandeling zie ik geen bon achter de ruitenwissers liggen, gelukkig. En nu de auto parkeren maar waar, er staan veel waarschuwingsborden met verboden te parkeren met wegsleepregeling erop. Ik kom Martin tegen en hij vraagt waar ik de auto neer zet? “Ik zet em toch maar in de berm”, antwoord ik. De auto mag niet op de weg staan en er ligt veel zand in de berm. Ik voel de wielen al wat vast draaien, shit, dit is me nog nooit overkomen. De auto staat en ik stap uit, weg rijden na de training is van latere zorg. Nu moeten we als de sodemieter naar Hubertus, koffie kan ik wel vergeten. We zijn net op weg en daar komt Lilian aan met Gaudi en ze kijkt niet blij. “Wat is er”, vraag ik. “De auto kan niet in de berm staan, ze worden weggesleept en ik heb geen zin in nog een bon”, antwoord Lilian. “Ik weet een plek waar de auto kan staan, iemand heeft me dat uitgelegd, het is in een woonwijk”, vervolgd ze. Woonwijk? Dat ga ik niet vinden in mijn eentje en besluit achter Lilian aan te rijden. Maar waar ik al bang voor was gebeurd ook, de wielen van mijn auto draaien vast wanneer ik achteruit wil rijden, shit! Rustig blijven Liaan, geen gas meer geven, anders kom ik helemaal niet weg. Ik kan nog wel naar voren rijden, dit kan maar een klein stukje anders rij ik tegen het hek van de NATO aan. Door steeds een klein stukje vooruit te rijden en te draaien, kan ik de auto uit de berm rijden. Ik hoor nog even een heel vervelend geluidje wat aan de onderkant van de auto vandaan komt, een collega voorjager kijkt ook bedenkelijk wanneer hij voorbij loopt, maar dit heeft geen gevolgen. Pff, we staan op de straat, maar geen Lilian meer te bekennen, die is allang weg natuurlijk. Wat nu? Natascha komt terug rijden, die woonwijk vond ze veel te ver, ze zet de auto toch in de berm rechts van de NATO, ik vind ook een plekje en doe hetzelfde.

Trainen, of toch niet?

Nu snel naar Hubertus, op tijd zijn we niet meer. We lopen net het terrein op, komen er allemaal voorjagers aan die richting uitgang lopen. Hè? “Wat is er nu”, vraag ik. “De auto’s moeten echt uit de berm, anders worden ze weggesleept. We krijgen net de waarschuwing van de leiding”. Jeetje, wat een gedoe zeg. Ik hoor gemopper en gemompel: “ik zet de auto op het Hubertus terrein hoor”. Ik heb geen zin in een dikke vette bon en een auto die weg is, dus toch maar weer teruglopen naar de auto. En inderdaad een aantal voorjagers rijden hun auto het Hubertus terrein op. Zo heb ik mijn portie beweging wel gehad en de training moet nog beginnen! Ik weet nu nog niet dat het portie beweging veel meer wordt…. Een lange slinger van auto’s rijdt richting de woonwijk waar we de auto’s kwijt kunnen. Het is ook hier even zoeken, maar het lukt. Natas laat een plekje voor mij open en zij ziet voor zichzelf ook een parkeerplaats. Nu nog naar Hubertus, van Lilian had ik gehoord dat we via het parkje terug moeten lopen. Het parkje zien we, maar wat nu? Links of rechts? Ik bevind me in een groepje van ongeveer 6 man en we besluiten rechtsaf te gaan. Fout blijkt later. We lopen een stukje door het park en houden de NATO toren en de rotonde bij de Hubertustunnel in de gaten. We moeten nu toch wel een keer naar de weg en oversteken, maar dat gaat niet, er staat een hek langs de weg. Bovendien hebben we veel te ver gelopen, we staan nu helemaal voorbij de Hubertustunnel. Wat nu? We lopen terug langs het hek, er is alleen geen poort te vinden en we kunnen niet verder. Dan maar over het hek klimmen. De honden moeten er overheen springen, voor de meeste geen probleem, Maddy moet ik goed aansporen en dan springt ook zij over het hek. Nu haar lenige baasje nog en de wandeltocht naar Hubertus kan beginnen. Wat een gedoe, sommigen zijn het zo zat dat ze het liefste rechtsomkeer maken en naar huis gaan, alleen hebben zij hun hond op het Hubertus terrein achtergelaten en om nu zonder hond naar huis te gaan. Veel te laat lopen we het terrein op, 10.00 uur is het. Ik maak het nog later, want ik moet echt naar het toilet. Van mij mogen we meteen een pauze inlassen, maar dat zit er niet in helaas.

Ik snap best dat men voorbereidingen moet treffen voor de dodenherdenking op de Waaldorpse vlakte vanavond, maar om de boel al om 09.00 uur af te sluiten vind ik een beetje ver gaan. Van de politie ook geen hulp, een alternatief voor een ander parkeerplaats wisten ze niet….

We kunnen eindelijk beginnen

Maddy en ik sluiten ons aan bij de groep, een klein groepje weer. Louis, Kees en Marcel zijn er nog niet. Finegan en Jikke zijn er wel. Ingelopen hebben we in ieder geval al. We doen wat ‘blijf’ en ‘af’ oefeningen en wat apportoefeningen. Ook een oefening waarbij we tegenover elkaar staan. Jan Willem gooit voor Maddy de dummy en ik voor Ana, het gaat prima. De steadyness wordt natuurlijk geoefend en dat is voor de enthousiaste Ana vaak heel moeilijk. De tweede keer gooit Jan Willem de dummy bijna tegen mijn gezicht aan, ik kan niet gooien maar nu Jan Willem ook niet :-).

Verloren zoek

In de bosjes van de duinen. Maddy rent er snel vandoor, dit gaat goed. Helaas komt ze toch weer terug en kijkt me aan. Ik draai me om, Jeroen moet een geluidje geven, ze draait zich weer om en vindt de dummy. Zo jammer dat ze weer komt ‘vragen’.

Markeren

Jeroen heeft zijn plekje op de hoge heuvel weer in genomen, nu bij de jachthut die daar staat. Een mega ver markeer en ik heb er vertrouwen in. Maddy gaat omhoog, echt snel kan ik het niet noemen. Meestal is ze dan onzeker en ik vermoed dat ze de dummy niet heeft zien vallen (dit bedenk ik me nu). Maddy krijgt lucht van een dummy, of eigenlijk dummy’s, alleen niet van de opgegooide dummy maar van dummy’s die op de jachthut liggen, Jeroen heeft daar zijn voorraadje neergelegd. Maar ja hoe komt ze daar bij. Maddy probeert het op allerlei manieren, ze kijkt in de jachthut, nee dat is het niet. Aan de achterkant, zijkant en de bovenkant. Ah daar liggen ze ziet ze nu, maar hoe komt ze daar bij. Springen gaat niet, ze probeert het wel verschillende keren, maar het is echt te hoog. Van de trainer mag ik het laten gaan, ze is wel benieuwd hoe ze dit oplost. Ze wil en zal die dummy hebben, uiteindelijk heeft Jeroen er één op het randje van het dak gelegd en nu kan ze het pakken. De tweede keer gooit Jeroen de dummy wat meer naar beneden op het – door de honden gemaakte paadje – zeg maar. Maar weer rent ze naar de hut en loopt de dummy zo voorbij. Ze kijkt me aan, ik fluit zodat ze mijn kant op komt en ik hoop dat ze dan de dummy ruikt. Helaas mijn plannetje mislukt. Meteen rent ze in volle vaart naar beneden, zonder dummy. Maddy mag nog een keer en 3 x is scheepsrecht, want nu markeert ze goed, pakt en brengt de dummy. Wat ik wel heel knap vindt is dat ze ook de derde keer nog enthousiast is en de berg op rent en zoekt.

Het is tijd en we stoppen ermee, wat boffen we weer met het weer, de zon schijnt uitbundig en de koffie smaakt heerlijk op het terras. Rond 13.00 uur vind ik het welletjes en gaan we weg, nu nog de lange wandeling naar de auto.

Zondag 27 april

En zo is het al weer bijna het einde van de maand. Heerlijk weer vandaag, bewolkt, maar de temperatuur is goed en geen regen. Ik heb mijn jas aangedaan en heb er al weer reuze spijt van. Klein groepje zie intro week 18, we zijn met z’n vieren. Leuk detail, Marcel traint niet met zijn Drent, hij is ziek en zijn vrouw neemt het voor een keer over en dat doet ze best goed. We mogen zelf wat appèloefeningen doen van de trainer, we volgen door elkaar, naast elkaar, van elkaar en volgen langs de dummytas met wild. We zullen altijd met appèl beginnen, maar het wordt steeds minder naar gelang we verder met de trainingen zijn.

Los/vast

Ik ben de pineut en moet steeds als eerste beginnen, net nu ik voor 50 % aanwezig ben, qua lichaam en geest, maar eerlijk is eerlijk na de pauze gaat het beter. Met een dummy oefenen we weer het los-vast, met een dummy gaat het goed, met de kauw minder. Die laat ze snel, té snel, los en dit moet echt beter, we gaan het oefenen van de week. Baco van Imke doet deze oefeningen heel goed, de Drent ook. Anna is zoals altijd gedreven en enthousiast maar de afwerking kan beter, terwijl het al een stuk beter gaat.

Dubbel markeer

Leuke oefening, rechts wordt een dummy opgegooid en links ook, ik moet de linker dummy pakken en dat is vreemd, hier wordt Maddy heel nieuwsgierig van. Maddy moet de rechter dummy pakken, ik doe het te vrijblijvend volgens de trainer, ik had een lijn moeten geven en daar zit wat in. Maddy gaat helemaal niet naar de rechter dummy, ze gaat kijken wat ik daar links deed. Opnieuw en nu geef ik de lijn naar de rechter dummy aan, weer buigt ze af naar links, ze herstelt zich en rent toch naar de eerst opgegooide dummy. Wanneer ze bijna bij mij is gooit de trainer een derde dummy op. Zo dat is moeilijk, Maddy wil er naar toe, ik geef een brul, dat helpt want nu brengt ze de dummy netjes naar mij toe. Dan mag ze de laatst opgegooide dummy pakken. Deze oefening valt nog niet mee voor mijn hondje, de anderen doen het een stuk beter. We doen de oefening nog een keer, het gaat iets beter alleen vergeet de trainer de derde dummy te gooien wanneer Maddy naar me toe komt :-).

De trainer stelt voor om koffie te drinken en ik ben hier zooo blij mee!

Verloren zoek of toch niet…

Achter een houten scherm zijn wat bosjes en een klein plasje water, wij moeten voor het houten scherm staan. Jeroen staat in de bosjes, hij geeft een geluidje, gooit de dummy in de bosjes en onze honden moeten de dummy halen. Ik hoor iedereen “zoek apport” zeggen, dus ik zeg dat ook braaf. “Waarom zeg je ‘zoek apport’?, vraagt de trainer. “Nou ehh”, stamel ik en verder kom ik niet. “Het is toch een markeer op geluid”. Tja….. In ieder geval vindt Maddy de dummy snel, zij doet het beter als haar baasje. Anne gaat als een speer, Baco ook, alleen de Drent heeft wat meer moeite.

De hoge berg op

De trainer gaat me nog meer pesten :-), ze stuurt ons de berg op. “Oh nee dat meen je niet, mijn benen”! Ze gniffelt vol leedvermaak. Tot nu toe stond Jeroen op de berg voor een markeer, nu blijft Jeroen beneden en onze hondjes moeten de dummy van grote hoogte markeren, dit wordt vast moeilijk. Waar de trainer geen rekening mee gehouden had is dat wij sterke honden hebben en zij trekken ons zo de berg op. Totaal geen probleem zo’n berg, we kunnen best nog hoger. Anna gaat eerst, met een noodvaart rent ze naar beneden, pakt de dummy, snel de berg weer op en naar haar baasje, perfect. Maddy vindt het helemaal leuk, ook zij rent met een noodvaart naar beneden, rent recht op de dummy af, snel weer omhoog en geeft het aan mij. De Drent heeft meer moeite, zij snapt het niet helemaal, zij heeft de dummy niet goed gezien denk ik. Het heeft wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk haalt ze de dummy en brengt het naar haar baasje. Baco is aan de beurt, hij rent naar beneden, is aan de rand van de heuvel en binnen 2 seconden is hij weg. Jeroen en de trainer zien hem nog net de linkerkant op rennen. Hij zal ongetwijfeld lucht hebben gekregen van een hert of zo, de duinen zijn groot, hij kan overal zijn. Imke rent er meteen achter aan, even later Jeroen ook. Bovenop de heuvel kijken wij ook nog of we hem zien. Geen Baco en de tijd tikt door. Onlangs is hij uren weggeweest en dit wil je niet nog een keer meemaken. De trainer besluit om toch nog wat oefeningen te doen met de overgeblevenen. Al kijken we steeds of Imke en Jeroen al terug komen met Baco en zijn we flink ongerust.

                                                                                                                            

Verloren zoek

Ik voel waar de wind vandaan komt, rechts, en ik zet Maddy zo schuin mogelijk naar links in. Dit gaat goed, ze rent de bosjes in en is zo terug. Hè, hè eindelijk eens een goede ‘verloren zoek’. Anna doet het goed, de Drent weer wat minder. En wie zien we daar aankomen? Juist Imke, Jeroen en Baco. Wat zijn we blij!! Baco is helemaal uitgeteld en zijn tong hangt op zijn hielen, hij gaat liggen en komt voorlopig niet meer overeind, aan ‘de vooruit’ doet hij niet meer mee. Wij wel en Maddy doet het prima.

Lolletje

De trainer gooit een dummy in een omgevallen ton, onze honden moeten natuurlijk de dummy uit de ton halen en de trainer bekijkt hoe onze hondjes dit gaan oplossen. Maddy vindt dit helemaal leuk, vindt en pakt de dummy uit de ton. Thuis doet ze niet anders, de mand wordt door haarzelf omgegooid en zo pakt ze er een speeltje uit. Sommige hondjes vinden het nog best lastig uit zo’n ton. Altijd leuk dit soort oefeningen.

Koffie!!

Zondag 20 april

Geen training wegens Pasen.

Zondag 13 april

Proef eigen terrein, lees het verslag.

Zondag 6 april

Markeren en verloren zoek

Het mooie weer heeft ons verlaten, gelukkig wordt het wel droog en dat blijft het grotendeels. Zie intro.Natuurlijk eerst wat appèloefeningen en daarna ‘markeren’ en een ‘verloren zoek’. Markeren gaat prima, Maddy is mooi steady en met veel vaart haalt en brengt ze de dummy. Ons wervelwindje Bella is er niet en dus is Finegan een stuk rustiger en doet gewoon zijn werk. Ook fijn voor zijn baasje. Het ‘verloren zoek’ kan stukken beter. Maddy komt een keer terug en ik zet haar opnieuw in, ze blijft weer staan in het bos en uiteindelijk haalt ze de dummy. Zo jammer dit, thuis met oefenen gaat het prima en is ze zo terug. En hier is het ‘vragen’ en moeilijk doen. Thuis loopt ze grotendeels op mijn voetspoor en dat kan hier niet, geen voetspoor van mij te bekennen. En de afleidingen zijn groot, konijnen en hun holen.

Markeren maar dan anders

Ver in de duinen staat Jeroen en hij gooit een dummy in een zanddal. Moeilijk voor veel honden, ook voor Maddy, ze moet toch even zoeken eer ze de dummy heeft. De tweede keer wordt de dummy achter een heuveltje gegooid, ook nu moet Maddy zoeken, maar ze vindt de dummy wel en daar gaat het om volgens de trainer.

Zondag 30 maart

Vorige week geen training vanwege de top. Nu wel en het is een super gezellige, wat rommelige, maar leuk rommelige training. Zie intro week 14.

Markeren

We beginnen met een hele verre markeer. Jeroen loopt de duinen in en hij moet flink klimmen de helling op. Bijna bovenaan de top blijft hij staan en gooit een dummy op. Moeilijk hoor voor de honden, de blonde Labradors rennen mooi de helling op, helaas lopen ze naar links en ze moeten gewoon rechtdoor lopen, maar ze vinden de dummy wel. De zwarte Lab doet het super, veel snelheid en passie en prima gemarkeerd. Maddy doet het ook goed, ze rent niet super snel de helling op, maar ze loopt goed door en komt goed uit bij de dummy, de tweede keer doet ze het ook heel goed, wel iest sneller nu. Ik vind dit altijd spannend vooral omdat de trainer zegt dat ik moet wachten op een tikje en dan bouw ik al spanning op. Maar ze is mooi steady.

Scurry

Op een afstand ligt een stapel dummy’s en de honden moeten zo snel mogelijk 3 dummy’s halen. Dit is een vast onderdeel op ‘de onderlinge’ 13 april. Maddy doet het goed, ze rent enthousiast naar de stapel en komt blij weer terug en dit maakt de baas ook blij. Goede oefening, zal ik dit thuis nu nog een keer oefenen of zal ik het zo laten? moet ik nog even over nadenken.

Dolletje

Ik heb al verteld dat de groep een beetje melig is. Van de trainer moeten we van te voren altijd ‘inlopen’, dit wordt een beetje het thema van de dag. Jan Willem roept luid en duidelijk: “ik ga even inlopen hoor met Anna”. Een ander zegt weer: “heb jij al ingelopen Louis?”. “Tuurlijk ik loop altijd even in”, zegt Kees. En zo gaat het maar door, je had er bij moeten zijn, erg komisch.

Dubbel markeer

Ook dit is een vast onderdeel op ‘de onderlinge’ en we doen het op hetzelfde veld, ben ik erg blij mee. Vaak verknal ik het met deze oefening door Maddy niet goed in te zetten, nu gaat het goed!

Vooruitgang

Het is heel leuk om te zien dat sommige honden zo vooruitgaan. De groep leeft mee en is enthousiast. Anna deed altijd een ererondje wanneer ze een apport gehaald had en nu brengt ze het meteen naar de baas. Ook gaf ze de dummy niet zittend af en dat doet ze nu wel. Ze krijgt er zelfs een applaus voor. De zwarte Lab liet vaak de dummy vallen wanneer hij bij zijn baas was, dit doet hij niet meer en hij geeft het nog zittend af ook. Knap hoor!

Verliefd

Helaas is de Golden nog steeds verliefd, jammer hoor, want het komt zijn prestaties niet ten goede. Wanneer hij een dummy moet halen, gaat hij in plaats daarvan naar de zwarte Labrador. Tot grote frustratie van baas en trainer. De trainer probeert wel van alles om te voorkomen dat hij naar de Labrador gaat. We moeten zelfs een kring om de zwarte labrador vormen, zodat Finegan niet bij haar kan. Dat probeert hij wel en hij wordt even stevig vast gepakt door Louis, dit heeft hij echt nodig en het lijkt wat te helpen.

Veel te lang weer blijven hangen, het is ook zo heerlijk buiten. Van Marcel mag ik nog een gans meenemen en daar zijn we heel blij mee. Tot volgende week.

Zondag 23 maart

Geen training in verband met de nucleaire top in Den Haag.

Zondag 16 maart

Walk-up

Wat een heerlijke dag weer vandaag en wat een fijne training. We beginnen met een walk-up en wat is dat nu zo’n walk-up? Wij lopen met onze honden netjes volgend in een horizontale lijn, in linie wordt er dan gezegd. Het is de bedoeling dat we zo veel mogelijk in linie blijven lopen. Er klinkt een schot en ergens valt een dummy, tuurlijk willen veel honden de dummy halen, maar dat mag niet.De trainer bepaalt welke hond de dummy mag halen. Het is leuk zo’n walk-up, maar ook moeilijk, ik ben er niet zo’n ster in. Ik moet overal op letten, kijken waar de dummy valt, mijn hond mag niet inspringen en we moeten op elkaar letten. Vaak zie ik die dummy niet eens vallen, omdat ik zo bezig ben met mijn hond. Bij June was het heel erg, dat was en is een rasechte inspringer. Maddy heeft dat minder, dat bewijst deze dag, ze is heel braaf en blijft goed naast me lopen. Wanneer het schot klinkt moet ik zorgen dat Maddy gaat zitten en dat gaat super. Ik heb nu meer vertrouwen in Maddy en kan ook beter opletten waar de dummy valt en dat scheelt enorm. De hele groep doet het eigenlijk best goed en dat vindt ook de trainer.

Dubbel markeer

Door mij gaat de eerste markeer niet goed. Maddy ziet de eerste dummy vallen, ik zeg: “nee”. Maddy ziet de tweede dummy vallen. En dan draai ik wat richting de valplaats van de eerste neergevallen dummy, ik probeer Maddy een beetje mee te laten draaien. Maddy vindt het genoeg en vertrekt, mij verbouwereerd achterlatend. Ik grijp niet in niets, ze moet even zoeken en vindt dan de dummy. “Ze komt toch met de dummy terug”, zegt de trainer. Dat wel, maar het leek nergens op. De tweede markeer gaat wel goed. Helaas is er geen tijd meer om dit nog een keer te doen, het is tijd voor koffie en dat is ook heel fijn.

dummy launcher

Na de koffie gaan we weer markeren maar dan met de dummy launcher. Nuttig, want de vorige keer was ze wat onder de indruk van de harde knal die vlak bij haar klonk. Ik zeg tegen de trainer dat ik wat verder bij de launcher vandaan ga staan en dat ik Maddy laat inspringen, mocht ze dat doen. Maddy is gefocust en wanneer het schot klinkt is ze meteen weg en ze is totaal niet onder de indruk van de knal, hè gelukkig, pak van mijn hard. Ze markeert de dummy prima. Helaas hapert ie nogal wanneer we voor de tweede keer aan de beurt zijn en het vergt veel van het geduld van de trainer. Ik had dat ding allang in het bos gegooid. Weer springt Maddy in en de trainer wil het nog een keer doen, maar dan mag ze niet inspringen. Nu weigert het apparaat weer en nu hebben we er allebei genoeg van.

Kort apport

Met een dummy in konijnenvel, dit gaat eigenlijk bij alle honden goed, ook bij Maddy. De trainer houdt het voor gezien, het is ook allang tijd.

Gans

En net als we allemaal ons boeltje willen pakken komt Marcel er aan met drie ganzen. De trainer wordt meteen weer enthousiast en wij ook. “Zullen we nog een apport met de gans doen?” Nou graag. Eerst een kort apport. Maddy pakt de gans niet meteen op, eerst wat snuffelen en doen. Ik moet een paar keer “vast” zeggen en uiteindelijk pakt ze de gans aan de hals beet en komt het brengen. Dit is nu niet de meest handige plek om een gans beet te pakken. Dit kan beter. De trainer weet echt niet van ophouden, wij vinden het prima, ze wil ook nog een ‘verloren zoek’ doen met de gans, dit vindt ze ook een betere oefening. Ik zie dat Giel en Marcel staan te kijken op de achtergrond. Giel is een Weimaraner man in hart en nieren en dit verhoogt de druk bij mij. Maddy is aan de beurt en ik zeg “zoek apport” en weg is ze. Ze rent naar de bosjes, pakt de gans meteen vast en komt het heel goed brengen, zonder het te laten vallen. Super ging dit en het is een mooie afsluiter.

De honden hebben goed gewerkt en mooi werk laten zien. Helaas is Finegan een beetje van de leg. Hij is verliefd, al weken en het wordt alleen maar erger. Vandaag was het helemaal erg, steeds rent hij weer naar de mooie zwarte Labrador en verklaart steeds zijn liefde voor haar. Tot wanhoop van zijn baasje. Arme Fin.

Zondag 9 maart

De warmste 9 maart ooit

De zon schijnt nog mooier en feller dan vorige week, toch begint de dag fris en het valt niet mee voor Maddy om meteen het water in te duiken. Ook vindt ze die glibberige kant van modder niet fijn, voelt niet lekker aan tussen haar tenen denk ik. Ik ben het ook vergeten dat ze hier vorig jaar al last van had, had ik toch naar Delft moeten gaan gisteren. Volgende week dan maar.

Zwemmen

Uiteindelijk stapt ze wel het water in, maar zwemt meteen weer terug en rent er vandoor. Gelukkig komt net Jara, de zwarte Lab van Henk eraan. “Wacht even Henk”, roep ik naar hem. Nu ze elkaar zo aan het begroeten zijn, kan ik Maddy mooi aanlijnen. We laten het even zo, straks mag ze weer zwemmen. En later zwemt ze wel, het gaat niet helemaal vanzelf en ze stapt echt niet enthousiast het water in, ze heeft wat hulp nodig zeg maar. Aan de overkant heeft ze ook wat hulp nodig met het zoeken van de dummy, ze vindt het en helaas rent ze via de brug terug. Geen haar op haar lijf die er over denkt om weer terug te zwemmen. Jammer, toen ze jonger was wist ze niet eens wat omlopen was, maar sinds vorig jaar wel. Of ze het nu van June heeft gezien en eindelijk begreep dat het zo ook kon, zeg het maar? Ineens herinner ik mij ook weer dat Maddy een hekel heeft aan modderige kanjes, kan er niets aan doen, maar het is zo. Ik was dit helemaal vergeten, anders had ik hier wel eerder heen gegaan. Vorig jaar kwam dit naar voren. Het blijven rare wezens Weimaraners.

Markeren

Hier heeft Maddy ook niet zo’n zin in, of het nu komt door Alice, de loopse Alice die net de markeer heeft gedaan en ook niet vooruit te branden was? Uiterst langzaam loopt ze over het veld, irritant!! Het kan ook zijn dat ze twijfelt en er eigenlijk van door wil gaan, als ze twijfelt doet ze een oefening ook niet zoals het moet. Afijn ze heeft de markeer gehaald, vraag niet hoe.

So far NOT good

Ik hoop dat het beter wordt want dit is niet fijn. Weer moet Maddy zwemmen en nu gaat het goed. Aan de overkant ligt de dummy en die vindt ze vrij vlot. Nu terug zwemmen, nee denkt Maddy ik doe het anders. Aan de andere kant is een greppel en daar kan ze zo overheen springen, veel beter dan zwemmen. “Ze is niet gek”, zegt de trainer. Wel verliest ze de dummy in het water, ik roep: “pak de dummy”. Dat snapt ze, ze rent terug naar de greppel en heel behoedzaam probeert ze met haar voorpootje de dummy te pakken en dat lukt. Ze brengt het netjes naar me toe.

We blijven zwemmen

De temperatuur is er ook naar, het is inmiddels behoorlijk warm. We gaan weer naar het brede water van de eerste oefening, maar nu beginnen we aan de overkant. Hier is het iets minder glibberig en Maddy stapt aardig vlot het water in. Zwemt naar de overkant en loopt naar de dummy. Maar een loslopende hond verstoort de boel. Logisch het is mooi weer en veel baasjes gaan wandelen met hun hond. Die hond vindt Maddy wel leuk en ook dat groene ding wat daar net neergegooid is. Heel veel afleiding voor Maddy, toch pakt ze de dummy en rent terug via de brug. Knap gedaan Maddy en dat vindt de trainer ook.
Bij het greppeltje doen we een verloren zoek in het bos aan de overkant. Tuurlijk springt Maddy er overheen. De zwarte Lab doet het super, vooral het waterwerk. Maddy is niet de enige met watervrees, er gaan meer honden in de herkansing.

Verloren zoek van een Kraai

Prima gaat dit, ze zoekt en vindt de kraai snel en geeft het zonder te laten vallen aan mij af. Voordat Maddy aan de beurt is moet ze afliggen in het gras. Laat het gras nu erg weinig aanwezig zijn, het zijn meer harde korte rietstengels en kleine brandnetelplantjes. Niet leuk om daar met je blote buik op te liggen, dat vinden meer honden, vooral de korthaartjes. Ik zoek een zo mooi mogelijk plekje uit voor Maddy in ieder geval zonder brandnetels, ze gaat liggen en blijft aardig goed liggen.

Kort apport met eend

De trainer legt de eend neer en Maddy pakt het beestje goed op en brengt het netjes naar me toe. Deze dag begon slecht, maar eindigt toch nog goed. En die modderige waterkantjes, daar gaan we aan werken. Komt goed. Wat ook goed smaakt is de appeltaart die Angela, vrouw van Kees, heeft gebakken en de koffie van Louis. Ik word verwend door Louis, hij staat zijn stoel af aan mij, terwijl ik zeg dat ik er één in de auto heb. Hij wil er niets van horen, ik moet gaan zitten en wel meteen. Dat doe ik dan maar. Maddy is al die tijd heel braaf en blijft netjes in de auto liggen met de achterklep open.

Zondag 2 maart

Heerlijke training

We zijn maar met z’n zessen vandaag en kunnen lekker veel doen. Het zonnetje schijnt weer fijn, we hebben veel geluk met het weer. Zie intro.

Markeren in het water

Het heeft veel geregend en er staan veel plassen, ook een wat diepere plas tussen de bosjes.

zo diep is het water niet, het is een klein plasje
Hoe gaan de honden om met het water, ze moeten de dummy uit de waterplas vissen, gaat het snel? wordt er getrut? Het is een verre markeer en de dummy valt in het water. Maddy stapt voorzichtig in het water en pakt de dummy, kijk ze zal er niet plonsend en snel instappen, maar ze pakt het tenminste. We doen de oefening twee keer, heel fijn om te melden, Maddy springt beide keren niet in.

Ook nog een markeer tussen de bosjes en hier bevindt zich een verrassing, want er staat een behoorlijke plas water. De dummy valt in het water, Maddy blijft netjes zitten en rent er naar toe. Even moet ze kijken hoe ze het aan gaat pakken, geeft niet dat mag. Ze beseft dat ze hoe dan ook natte voeten krijgt en legt zich er bij neer. Ze stapt het water in en pakt de dummy. Ik ben dichterbij gaan staan, omdat ze vaak de neiging heeft om de dummy te laten vallen wanneer ze uit het water komt. Ik probeer dat te voorkomen en dat lukt. De tweede keer blijf ik op mijn plek staan en ze brengt het prima en geeft het zittend af, dan mag ze schudden. De trainer legt hier nog van te voren de nadruk op, dit schudden moet ten alle tijden voorkomen worden. Alice, de Vizla, heeft moeite met prikkels. Louis heeft flink geoefend en het gaat een stuk beter. Alice moet zelfs gaan zitten in de takjes als extra oefening en uitdaging.

Markeren op een heuvel

Dit wordt echt een uitdaging, het is een hele verre markeer en Jeroen, de helper en vriend van Myrhe met Baco, loopt helemaal de duinen in en staat op een duintop klaar om de dummy’s op te gooien. En het gaat niet slecht, de zwarte Labrador doet het super, Baco de Heidewachtel ook, de blonde Labrador is van slag. Ze springt in, krijgt een correctie en vervolgens gaat ze niet meer weg. Gevalletje van heel zacht hondje, zo moeilijk om hier mee om te gaan. Alice heeft ook iets meer ondersteuning nodig. Bébé de andere blonde Labrador doet het ook goed. Maddy gaat goed vooruit, ze rent de duinen in, ze is bijna bij de dummy en dan blijft ze staan en kijkt me aan. Shit, ik draai me om en dan gaat ze verder en vindt de dummy. Blij rent ze naar me terug. Helaas heeft ze bij de tweede markeer wat meer ondersteuning nodig. Tijd voor koffie.

Verloren zoek

Bébé gaat als eerste, als tip geeft de trainer mee dat we op de wind moeten letten. Helaas vindt Bébé de dummy niet en krijgt later nog een kans. Ik ga als tweede, meestal ga ik pas als één van de laatste, maar ik besluit om het eens anders te doen. “Nu wil ik een hond die de dummy zeker vindt”, zegt de trainer wanneer ik naar haar toe loop. “Oh ik weet niet of dit gaat gebeuren”, antwoord ik. Ik weet dat het verloren zoek hier vaak moeizamer gaat, thuis doet ze het prima en rent ze altijd mijn spoor achterna en die heeft ze hier niet. “Ik vind het maar raar dat je toch vaak wat onzeke bent,” zegt de trainer. “Je hebt toch al wat honden getraind”. Maddy is pas mijn tweede, maar dat terzijde. Klopt ik ben best onzeker, maar nu reageerde ik een beetje expres onzeker, het was meer een grapje. Het is een training en geen wedstrijd dus zenuwen heb ik niet. Maddy gaat goed van start, maar ze zet niet genoeg door, ze vindt de dummy niet of wil het niet vinden. Ik denk meer het laatste, ik heb het vermoeden dat ze het best ziet liggen, maar dat ze besluit om nog wat anders te doen. Ook komt ze weer terug, staat stil en kijkt me aan, ik draai me weer om en Maddy zoekt verder. Maar niet goed genoeg en ik haal haar terug. Straks nog een keer. De tweede keer gaat het beter, ze zoekt goed door en vind dan toch de dummy. Sommige honden zijn zo terug, zoals – weer – de zwarte Labrador, zijn baasje loopt nog net niet naast zijn schoenen. Maar geeft hij zelf aan, net ging het niet goed met markeren, toen sprong ze een paar keer in. En andere honden hebben meer moeite met het vinden van de dummy.

Kraai

Als laatste nog een aportje met een Kraai, die Louis heeft meegenomen. Alice rent naar de Kraai, maar wil het niet pakken. Louis wordt een beetje boos, dat helpt want nu pakt ze het wel. Ze brengt het netjes naar Louis toe, gaat zitten voor hem en dan moet ze gaan liggen. Ze doet alles voor haar baasje en is heel braaf op dat ene puntje in het begin na. “Waarom moet ze nu gaan liggen van jou”, vraagt de trainer terecht. Persoonlijk vond ik het totaal overbodig. Ik zal jullie de discussie besparen die erop volgde, want die duurde en duurde. De blonde Labjes doen het goed, de Heidewachtel is al naar huis, want zijn baasjes hebben een leuk vlieguitje en helaas is de zwarte Lab wat wild met de Kraai. Maddy rent naar de Kraai, pakt het wat aarzelend en komt mijn kant uit. Helaas laat ze het beestje vallen en dan moet ik extra commando’s geven, dat is jammer. De tweede keer doet ze het heel goed, met veel aanmoediging praat ik haar binnen en laat ze de Kraai niet één keer vallen.

Het zit erop, volgende week besluit de trainer spontaan om naar ‘buiten’ te gaan en trainen we in Delft in de Tanthof. Wel al om 09.00 uur. Zoals ik al eerder zei, het was een TOPtraining.

Zondag 23 februari

Maddy is loops en ze is op haar hoogtepunt zeg maar, we kunnen nu niet trainen.

Zondag 16 februari

Een beetje verliefd

Het is op het randje merk ik, want Maddy heeft een ‘crush’ op de Golden Retriever Finegan. Gisteren was er nog niet zoveel aan de hand, ja ze vond June leuk, maar dat is vertrouwd. Maar vanmorgen ziet ze de Golden en ze wil er meteen naar toe en piept ook. Zie ook de intro.Terwijl ik gewoon uit de buurt wil blijven van de twee reuen. Baco heeft het niet erg in de gaten en volgens mij heeft Finegan er ook niet zoveel last van. Ik gedraag me een beetje krampachtig met een loopse Maddy en dat moet ik niet doen. Ik ben veel te bang dat de reuen er last van hebben, Maddy heeft nu eenmaal een grotere aantrekkingskracht dan June heeft. Ik mag met een oefening beginnen van Angela, maar doe dat liever nog niet. De trainer is natuurlijk weer vergeten dat Maddy loops is. Ook vraagt het baasje van Finegan of ik samen met haar de af-oefening wil doen, maar dat lijkt me geen goed idee, dus ik zeg “nee”. Dit komt natuurlijk heel raar over, zal volgende week mijn excuses maken voor mijn rare gedrag.

Zonnetje

Het weer is ons goed gezind, het zonnetje schijnt de hele ochtend, de temperatuur is aangenaam en er staat niet veel wind. Wat wil je nog meer op een vrije zondagochtend, niets toch. Dat vindt ook het baasje van Bébé want hij gaat lekker in het gras zitten en laat de zonnestralen zich wel gevallen. De trainer vraagt af en toe of hij er nog is of dat hij in slaap is gevallen.

KNJV-oefeningen

We doen het ‘achtje’, aangelijnd- en losvolgen in de vorm van een achtje. Het aangelijnd volgen gaat goed, het los volgen kan veel beter. Ze snuffelt af en toe op de grond, ik kan merken dat we even geen GG hebben. Ik wil niet af-liggen met de Golden, maar Angela vindt dat ik het gewoon moet doen. Oké dan wel! Nu heeft het baasje van Finegan door wat er aan de hand is. Ik leg Maddy niet goed neer, ik had haar in de richting moeten neerleggen, vanwaar ik vertrek. En dat krijg ik later ook te horen. Ik ben teveel bezig met de Golden en vond het niet zo belangrijk. Ook heb ik tijdens het wachten iets gezegd tegen het andere baasje en dat had ik niet moeten doen, want ze reageert erg op mijn stem. Maddy is ook gaan zitten en dat doet ze met dit weer en deze droge ondergrond anders nooit.

Dubbel markeer

Twee hulptrainers staan best ver weg, eerst gooit de één een dummy op en dan de ander. Bij de eerste zeg ik: “nee” en bij de tweede: “apport”. Maddy vertrekt goed, maar ze loopt te ver door. Neemt ze me nu in de maling of weet ze even niet waar de dummy ligt. Met veel pijn en moeite en opnieuw inzetten haalt ze toch de dummy. De tweede markeer gaat net zo slecht, poeh dit vergt oefening.Toch wil ik ook een beetje de loopsheid de schuld geven, ze heeft het drukker met markereren van haar urine dan markeren van de dummy. Er zijn meer honden die er moeite mee hebben, de Heidewachtel steekt ook een dikke vinger op naar zijn baas. Maar over het algemeen gaat het best goed.

Scurry

Leuk, zoveel mogelijk dummy’s naar de baas brengen, afwerking doet er niet toe. Behalve bij de laatste die moet goed afgegeven worden. Omdat ik er mee bekend ben mag ik het voordoen, jippie. De dummy’s liggen best ver weg en dat is moeilijk. Ik geef een lijn en als ze de dummy’s ziet, pakt ze er één en brengt het naar me toe. Ik sloof me uit en ga helemaal uit mijn dak, zodat zij het een geweldig spelletje vindt. Zo moet het ook gedaan worden. Het gaat best goed, alle dummy’s brengt ze binnen. De trainer laat nog even zien hoe haar hond het doet, mooi om te zien. Met een noodvaart brengt Kenzo de dummy’s binnen, met veel enthousiasme.

Dummy-launcher

Het duurt even eer het apparaat werkt en het hapert nog af en toe, maar leuk is het wel. Ik merk aan Maddy dat ze een beetje schrikt van het harde geluid. Het geluid met het afschieten van de dummy is ook luid en het wordt naast haar afgeschoten. Ze markeert prima en brengt het goed, maar het laatste stukje aarzelt ze en kijkt wat onder de indruk naar de trainer die met dat rare ding in haar handen staat. Helaas springt Maddy wel in, ik roep nog “zit”, maar toch rent ze weg. Ik laat haar gaan, helemaal fout volgens de trainer en ze moppert op me. Ze heeft gelijk, maar omdat Maddy een beetje onder de indruk was heb ik haar laten gaan. Ik pak het anders aan wanneer de andere honden aan de beurt zijn. Ik fluister naar Maddy: “let op”, “oh daar gaat ie”, “zie je dat”. Ik maak er iets bijzonders, iets leuks van en dat werkt want haar schroom verdwijnt steeds meer. Ze is absoluut niet shotschuw en vorig jaar heeft ze tijdens de dummy apporteer proef een onderdeel gehad met een dummy-launcher, dit gaf geen problemen. Ik merk dat Bébé het apparaat echt niet leuk vindt, ze kruipt helemaal achter de baas. Dit wordt er niet beter op. De tweede keer, heb ik het touwtje voor haar en weer markeert ze goed en brengt het zelfverzekerder. Op het eind doen we de oefening nog een keer, de trainer krijgt er ook geen genoeg van. Het apparaat vindt ze geen probleem meer. Ik hou weer het touwtje voor Maddy, de trainer waarschuwt mij dat ik na het schot een paar seconden moet wachten. Dat doe ik, maar ik doe het fout. Ik had het lijntje weg moeten halen en dan 5 tellen wachten, dit heb ik verkeerd begrepen.

Ik weet niet of we er volgende week bij kunnen zijn, of Maddy is over haar hoogtepunt heen, of ze zit er middenin.

Zondag 9 februari

Hindernis

Maddy is dus loops, maar de reuen hebben er geen last van, zie intro. Meestal ben ik niet haantje de voorste, maar springen doet Maddy en dat vindt ze leuk. Toevallig leren we nu ook bij de GG om met een apport over de hindernis te springen. Leuk dat we het nu ook tijdens de jachttraining doen. Veel honden hebben niet of nauwelijks gesprongen, daarom wachten de baasjes hun beurt rustig af. De hoogte van de hindernis is goed te doen, ik gooi de dummy erover en zeg “hoog” en daar gaat Maddy, met een mooie sprong springt ze over de hindernis. Nu zeg ik “apport” even moet ze de dummy zoeken, ze pakt het en helaas loopt ze om. Mijn fout ik had haar meer aan moeten moedigen om terug te springen. Een paar honden doen het goed, over het algemeen de Staande honden. De Retrievers hebben meer moeite om er overheen te springen en de hoogte te nemen.

Nog een keer

Weer springt Maddy over de hindernis die nu nog hoger is, want de trainer heeft er een plank bij gedaan. Het is best hoog nu, maar geen probleem voor Maddy. Ik ga wel bij de hindernis staan en moedig haar aan om terug te springen. Ze maakt een beweging naar rechts en weer springt ze niet terug. Tenminste dat dacht ik, maar ze bedenkt zich en met een schuine sprong springt ze met dummy terug over de hindernis. Helemaal blij ben ik en Maddy ook. De anderen honden springen allemaal heen, maar niet terug. We doen het nog een keer en weer gaat het prima.

Gehoorzaamheid

Eerst wat volgoefeningen en dan wordt de steadyness weer getest. Steeds wordt een dummy opgegooid en de hond die aan de beurt is mag het halen. Voor Anna, de bruine Retriever, is het weer heel moeilijk. Ze moet de dummy zittend afgeven en dit gaat zo moeizaam, laat haar de dummy toch staand afgeven, dat zitten komt wel. Zo denk ik erover. Maddy doet het goed en ik ben dik tevreden. We nemen geen pauze en gaan door, jammer want ik vind het altijd fijn om even te zitten en koffie te drinken. Ik knap er van op.

Verloren zoek

We kunnen nu het bos in en dat is straks afgelopen als de andere groepen weer komen. Een verloren zoek in het bos, Maddy gaat goed van start, maar kan het niet snel genoeg vinden en ze staat me weer vragend aan te kijken. Ik hou me mond en draai me om, ze gaat verder zoeken en vindt de dummy. Goed gedaan Maddy.

Markeren

Twee keer doen we het, één keer gewoon en de tweede keer valt de dummy lager, het veld eindigt met een iets schuine kant naar beneden. Helaas springt ze in de eerste keer, de trainer ziet het niet, maar ik vind het wel zo eerlijk om het te zeggen. De tweede keer wordt ze toch op het verkeerde been gezet, maar ze herstelt zich, pakt de dummy en komt terug.

Fijn getraind en volgende week gaan we lijnen lopen.

Zondag 2 februari

In de duinen

Eerst wat gehoorzaamheidoefeningen, maar niet te lang deze keer. In een rondje volgen, zitten, afliggen.

Steadyness

Hele goede oefening en moeilijk. We staan in een cirkel en de honden moeten zitten naast de baas zonder riem. Met deze oefening kunnen we goed testen hoe het met de steadyness zit. En die is goed bij Maddy. De trainer gooit steeds een dummy in het midden van de cirkel, noemt de naam van een hond en die mag de dummy halen. Bij een aantal hondjes is dit teveel en zij rennen naar het midden om de dummy te halen. Wel heel vervelend voor de hond die aan de beurt is, vooral als het een wat timide hond is. Maddy blijft de hele tijd naast me zitten totdat zij de dummy mag halen.

Dubbel apport

Maddy en ik zitten bij een paaltje, ik moet twee dummy’s wegleggen. Eén aan de rechterkant en de ander aan de linkerkant. Ik laat Maddy de laatste dummy eerst halen en ik maak er een apport van, terwijl de anderen er een ‘vooruit’ van maken. Prima gaat het. Ook met deze oefening hebben een aantal honden moeite. Het is vanmorgen toch dat alles meer tijd kost. Zo vlot als het de vorige keren ging, des te langzamer gaat het nu.

Verloren zoek

Na de koffie doen we een ‘verloren zoe’k en een ‘markeer’. Echt een verre ‘markeer’. Het ‘verloren zoek’ gaat niet zo goed. De dummy ligt niet op de wind en achter een heuveltje, dit maakt het moeilijk. Maddy blijft hangen bij bosjes waar een konijnenhol zit denk ik, ze zoekt niet goed en krijgt niet genoeg lucht waardoor de animo verdwijnt. Ik moet Maddy twee keer inzetten en dan ruikt ze het en komt het brengen. Ik had Maddy een lijn moeten geven zodat ze goed diep gaat en lucht kkrijgt van de dummy wanneer ze iets terug rent. De Retrievers doen het goed en de Staande honden minder. Zij zijn sneller afgeleid en gaan dan voor zichzelf werken.

Markeren

Dit gaat best goed, ze rent er snel vandoor, moet om een aantal bosjes heen, komt iets verkeerd uit en is dan even kwijt waar de dummy ook al weer terecht is gekomen. Jeroen, de helper, maakt een prr’tje, ze ziet de dummy weer en dan gaat ze er heen, pakt het en rent naar mij terug. Deze oefening doen veel honden goed.

Leuke oefeningen, wel gaat het wat moeizamer en moeten we meer en langer wachten. Op naar de koffie, in de kantine ontmoet ik voor het eerst Ceasar, de Spinone van Oscar. Wat een schatje, 9 weken is hij nu en hij heeft voor het eerst met de puppyjachttraining meegedaan. Steef een nieuwe pup, de Bracco Amore en haar pa ook, het is druk daar.

Zondag 26 januari

Maddy is ziek, dus geen jachttraining voor ons.

Zondag 19 januari

Gevarieerde gehoorzaamheidsoefeningen

We volgen in een cirkel, linksom, rechtsom, zitten tijdens het volgen, alles komt aan bod. Maddy doet het prima, ook het zitten op de fluit terwijl ik door loop. Weer pikt Angela mij en Maddy uit om als eerste te beginnen. Ook oefenen we dat waar we vorige week mee geëindigd zijn. Ik geef Maddy de dummy goed in haar bek, we volgen, op mijn commando moet ze voorkomen en de dummy zittend afgeven. Dit spelletje kennen we wel, hebben we vorig jaar bij Erna vaak genoeg gedaan. Ook moeten we het straatje voordoen, ik neem wel iets afstand van de dummy’s en moet Maddy goed in het gareel houden, want ze wil steeds een dummy pakken. Dit mag pas op mijn commando en pas wanneer ze goed volgt. Nadat iedereen geweest is, roept de trainer: “koffietijd”. Lees ook de intro.

Koud

We hebben een grote groep en dat merken we in de tweede helft. Voor de pauze lopen we veel en nu staan we veel stil, het valt op dat het best koud is. We staan ook precies in de wind. We oefenen het commando vast. Maddy moet zitten, ik loop door en leg de dummy halverwege neer en op mijn commando moet Maddy komen en de dummy geven. Geen probleem en ook dit truckje kennen we. De meeste honden doen dit goed, net als de andere oefeningen. Alhoewel het straatje een oefening is wat een aantal honden niet helemaal beheerst en de baasjes ook niet.

Markeren

“Spannend”, zeg ik tegen Angela. “Waarom?”, vraagt ze. “Ik ben bang voor het inspringen”. Ik hou Maddy goed in de gaten en Maddy moet de dummy in de gaten houden. De dummy valt op de grond en ik wacht op het tikje, Maddy kan zo lang niet wachten en wil vertrekken. Precies op hetzelfde moment schreeuwen Angela en ik: “blijf”, Angela net even harder. Dit helpt, want Maddy zit meteen weer op haar gat. Nog een keer, ik let weer op Maddy en nu blijft ze zitten tot ik het tikje krijg en ik “apport” zeg. Vorig jaar was markeren niet haar sterkste punt, nu wel blijkt. Maddy markeert goed, pakt de dummy en rent terug. Ze geeft het heel mooi af en ik ben een blij baasje.

Zonder riem

Dit valt echt op, iedereen doet de oefening zonder riem, ook niet de riem losjes om de hond. Dit wil ik nog wel eens doen, maar dat komt natuurlijk ook voort uit onzekerheid. Veel honden markeren goed, een paar bakken er nog niet veel van. Ook de kleine Spaniel doet het nog niet goed, geeft niet, ze is nog jong. We doen de oefening nog een keer en nu is Maddy keurig steady en markeert goed.

Smient

Weer wild, veerwild deze keer. Het is een kort apport. Maddy rent naar de eend, snuffelt en ik roep meteen “vast”, na een kleine aarzeling pakt ze de Smient en komt mijn kant op. Ik gooi alles in de strijd om te voorkomen dat ze de Smient laat vallen, want dan gaat ze meestal rommelen. Ik moedig Maddy aan, loop naar achteren en Maddy komt helemaal blij mijn kant op. Wanneer ze vlak voor me is pak ik de eend aan. Zittend afgeven komt later wel. Wel laat ik haar na het afgeven zitten, zo weet ze dat ze dit wel moet doen. “Prima”, roept de trainer, “dit ging een stuk beter dan vorige week”. Hier heb ik niets op te zeggen. Er zijn een paar honden die moeite hebben om wild te apporteren, de Vizla en de Heidewachtel. De Labrador is weer te wild, maar de meeste honden pakken de eend wel. De baas van de Vizla gaat even verderop zelf oefenen met de Smient en nu gaat het wel goed, vooral als de Smient uit zicht ligt. Ook de baas van de Labrador gaat oefenen, maar dit gaat niet goed. Gelukkig ziet de trainer dit en steekt er een stokje voor. Zij wil dat dit geoefend wordt in haar bijzin.

Geen extra oefening

Ik besluit te stoppen, Maddy deed het goed en zo wil ik eindigen. Het is koud, Maddy heeft het koud en ik ook. Leuke gevarieerde les en weer met wild.

Gans

Van Steef heb ik een gans gekregen. Zij heeft deze gans meegenomen naar de puppentraining. Verser kan niet, ze heeft hem gisteren zelf geschoten. In de tuin oefen ik even kort een apportje. June pakt de gans zonder problemen op, ze is gek op ganzen apporteren. Maddy heeft de nodige aanmoediging nodig, maar ze pakt hem en dat is heel mooi. Ik leg de gans nog niet in de vriezer, morgen nog een keer oefenen.

Zondag 12 januari

Angela’s groep

Het is een gevarieerde groep, niet alleen maar Staande Honden dit jaar, we trainer ook weer met Labradors en een Golden Retriever. Wat voor een honden zijn er? Een Heidewachtel, een Drentsche Patrijs, een Vizla Draadhaar, 4 Labradors, een Golden en een Weimaraner. Een leuke groep met leuke honden, die allen goed hun best doen. Natuurlijk is het nog aftasten zo’n eerste les, we moeten elkaar eerst wat beter leren kennen en dat geldt ook voor de trainer en de honden. Angela is de nieuwe trainer en zij geeft een korte intro, vertelt wat over zichzelf en de wijze waarop ze traint en communiceert. Nu ken ik Angela al een beetje, ik heb samen met haar en June getraind in de A-groep bij Ruud Onderwater bij Rijn en Duin.

Appèl

Angela wil ook weten wat voor hondenvlees ze in de kuip heeft, we staan op linie en we beginnen met zigzaggend volgen. Over het algemeen gaat het best goed, tuurlijk de één volgt beter dan de ander en heeft meer aandacht voor de baas of voor de grond of andere hond. Sommige hebben duidelijk nog een beloning nodig in de vorm van iets lekkers of aanmoediging van de stem. Maddy volgt heel goed en ik doe het zonder snoepje, maar wel d.m.v. aanmoedigingen met mijn stem. Het is voor Maddy en mij ook weer een paar weken geleden dat we dit gedaan hebben, van GG hadden we immers ook een winterstop van 3 weken. Daarna is het een oefening ‘voorkomen’, voor de baas zitten en ‘aan de voet’. Maddy en ik mogen als eerste, de trainer wil graag dat we de oefening beginnen nadat we uit de linie zijn gestapt en een halve meter voor de groep staan. Maddy blijft braaf zitten en op mijn commando rent ze naar me toe, veel te hard natuurlijk en ze moet stevig op de rem trappen. Helemaal leuk vind ze het en als afsluiter springt ze lekker hoog eer ze voor me gaat zitten. “Zo”, zegt Angela, “het is goed dat je niet nog kleiner bent”. Ja springen kan ze die Maddy. Het gaat verder prima hoor, ze moet ook even haar energie kwijt. Ik laat haar alleen weer te snel ‘aan de voet zitten’, ik had eerst een paar tellen moeten wachten. Stom want het ging juist zo goed, ik hoop dat ik het niet verknalt heb en dat ze nu weer meteen ‘aan de voet’ gaat zitten voor ik wat gezegd heb.

Na de koffie is er wild

Marcel had voor de koffiepauze al twee konijnen en een fazant op het gras bij een heuveltje neergelegd en Maddy heeft er al aan geroken. We gaan al een konijn apporteren, dat is leuk! Zo snel met wild werken heb ik nog niet meegemaakt. Weer moeten Maddy en ik beginnen, Angela kent mijn naam goed zullen we maar zeggen. Ik ga voor de linie staan met Maddy en een helper staat op enige afstand voor mij met konijn. Maar Maddy kijkt naar links, oh ik herken dit gedrag zo van June. Maddy had al eerder die konijn links zien liggen en wil daar naar toe. Als ik “apport” zeg gaat ze ook daarheen, ik spreek haar streng toe en Maddy heeft intussen gezien dat er geen konijn meer ligt. Ik zet haar opnieuw in en nu rent ze meteen naar het konijn wat de helper even daarvoor neergelegd heeft. Maddy snuffelt en snuffelt nog eens, hier is ze dan weer heel anders dan June. Zij had het konijn meteen in haar bek genomen. Ik zeg “vast” en na nog even aarzelen pakt ze het op en rent naar me toe.Ze schudt nog even, dit vindt men echt niet leuk en legt het op een afstand voor me neer. Ik pak het en Maddy wil nahappen, dit mag niet en nu spreekt de trainer haar even streng toe. Dit helpt want Maddy kijkt haar met haar grote onschuldige ogen aan en is heel braaf. Volgens de trainer moet ik meteen “vast” zeggen als ze bij het konijn is, niet afwachten en Maddy niet de kans geven om te snuffelen. We doen het nog een keer en nu gaat het iets beter, wel laat ze het weer voor me neervallen, maar dat komt wel vindt de trainer.

Er zijn honden bij die het heel goed doen, de Drent bijvoorbeeld en de blonde Labrador. De zwarte Lab schudt ook en heeft veel aanmoedigingen nodig. De Heidewachtel en de Vizla willen het konijn niet pakken en hebben een andere aanpak nodig.

Fazant

Zelfde oefening maar dan met een fazant, Maddy rent er naar toe, pakt het en brengt het bijna naar me toe. Eigenlijk doen alle honden hetzelfde als bij het konijn.

Verloren zoek

Maddy piept zachtjes als ik klaar sta om haar in te zetten. Op mijn commando: “zoek apport”, rent ze het bos in. Ik kan haar zien en zie dat ze stilstaat. Wedden dat ze bij de dummy’s staat. Ze kijkt me aan en ik moet me inhouden om niets te zeggen. Gelukkig pakt ze de dummy uit haar eigen op, rent terug en geeft het keurig zittend aan mij af. Later vraag ik aan de hulptrainer of hij nog wat gezegd heeft, maar dat had hij niet. Volgens mij is dat aarzelen met pakken een momentje van Maddy waarin ze bedenkt ga ik naar mijn baas met de dummy of ga ik het bos verkennen.

Ook de andere honden doen het prima en de trainer zegt: “Zo wordt het wel een saai jaar”. Wees gerust er komen heus problemen dit jaar. De trainer is erg tevreden en is aangenaam verrast door het goede niveau.

Ik heb echt lekker getraind, best veel gedaan, tuurlijk is het ook wachten, maar alles ging vlot, men weet wat men moet doen en dat is een verademing.

(edit)