Zondag 5 maart 2017
Workshop zweetwerk
Wat een geweldige dag was het, veel geleerd en we zijn enthousiast gemaakt door Melanie voor het zweetwerk. Zij heeft voor vandaag de workshop georganiseerd. Het is speciaal voor de nakomelingen van Sam en Kyle. Melanie en haar honden zijn een kei in zweetwerk, ze worden vaak gebeld voor een nazoek en hebben altijd succes, ook al lijkt het onmogelijk. De honden hebben altijd gelijk, zelfs als een ree of varken in de sloot ligt. Van het nest van Maddy en Kyle zijn er 4 gekomen van de 7, een mooi aantal lijkt me. Op de groepsfoto zie je 2e van rechts Nola, 3e van rechts Suzy 4e van rechts Blaine, 4e van links zit Puk. We verzamelen bij restaurant ‘de Wilgenberg’ in Weert, een aantal zijn te laat door een wegafsluiting, waaronder ik, één hond komt helemaal niet opdagen. Totaal zijn er 8 Weimaraners en wanneer we er allemaal zijn gaan we koffie drinken in het restaurant en de trainer/keurmeester John Feijen geeft een korte uitleg, infogesprek.
Wat is de bedoeling
Eerst trekken we met z’n allen een lootje in de vorm van een paashaasje, hier staat een nummer op. Blaine is nummer 5, Puk nummer 1, Nola nummer 3 en Suzy nummer 2.
- Aanschotplaats zoeken
- Wondbed inspecteren
- Zweetspoor lopen
- Sam loopt een zweetspoor
Aanschotplaats
Melanie laat ons zien wat de bedoeling is. Van haar mag ik de speciale zweetriem gebruiken, maar ik heb er zelf ook één meegenomen. De halsband en riem gaan om, Melanie laat de riem over de rug lopen, ik heb vroeger altijd geleerd dat het onder de buik moest. Ik Blaine gewoon laten lopen, de wind is goed, dus het wondbed moet ze ruiken. Dat doet ze ook, heel snel ruikt ze het en loopt er naar toe. Ze snuffelt er flink aan en wil zelfs een hap uit het gras halen. Heel goed gedaan Blaine.
Volgens mij heeft Puk het aanschotplaats ook zo gevonden, Nola ook, Suzy heeft wat meer moeite.
Wondbed
Eerste is met bot met dun haar, wat weefsel en bloed. Kogel door de poot en long. Gaat snel dood. Wondbed met een tand, kogel door de kaak. Wondbed met dun haar, kogel door buik. Ik weet het niet meer zo goed moet ik bekennen.
Zweetspoor
Het is een overnachtspoor, vannacht is er heel veel regen op gevallen en er is veel afleiding van hert en varken. Niet eenvoudig voor jonge honden.
De riem gaat om en ik geef het commando ‘zoek zweet’, ik kan beter ‘zoek de bok’ gebruiken en tussendoor heel veel belonen. Ik het begin is het onwennig, maar ze pakt het spoor op en doet het best goed zegt de keurmeester. Ik doe het fout, ik ben veel te veel bezig met de riem. Ik moet de riem over Blaine’s rug laten lopen en hoger in mijn hand houden, ik moet de riem vrij kort houden. Zo kan ik snel ingrijpen en blijft het niet haken onder een tak ofzo. Dit alles is zo het tegenovergestelde wat ik altijd geleerd heb en het is wennen. Het spoor wat ik heb is best moeilijk, vrij onbegaanbaar en veel afleidingen. Volgens mij heeft ze één wondbed aangewezen, ik heb niets gezien. Op afstand ruikt Blaine het reeënvel al, de neus gaat omhoog en ze loopt er zo naar toe, volgt ook nog het spoor. Het vel wordt geïnspecteerd en ik ben blij, Blaine krijgt een lekkere pensstaaf als beloning. Ze pakt het vel niet echt op, trekt er wel aan en dat is niet de bedoeling.
Nola doet het ook goed, Suzy iets minder en Puk doet het uitstekend. Hij heeft alle wondbedden aangewezen, is rustig en vol vertrouwen en hij laat Melanie’s hart sneller kloppen, een groter compliment kun je niet krijgen.
Sam
Als afsluiter laat Sam zien hoe het echt moet. Het is heel mooi om te zien, hij loopt zo rustig en vol vertrouwen op het spoor, wijst de wondbedden aan en maakt geen fout. Prachtig. Aan het eind wordt hij geknuffeld en het vel neemt hij vol in zijn bek.
De keurmeester
Hij vindt dat Puk de beste hond van de dag is en daar ben ik zo trots op. En weet je, 2 jaar geleden was Maddy tijdens een zweetworkshop van de Weimaraner Vereniging, de beste van de dag. Hij heeft het dus echt goed geërfd van vader én moeder.
Dank
Dank je wel Melanie voor het organiseren van deze dag, wat een pracht kans voor onze honden. Pierre dank je wel voor je goede zorgen en uiteraard John Feijen bedankt. Ik en wij allemaal hebben er van genoten.
Kapot
In de auto heb ik Blaine niet meer gehoord, ik ben even naar de Bavo geweest en toen naar huis. Blaine heeft de hele avond vast geslapen, kapot is ze, maar Maddy niet. Zij daagt Blaine uit om te spelen. Blaine probeert het wel, maar stopt al snel, ze kan niet meer.