Zaterdag 26 maart
Voor het eerst op Koningsdag
De Weimaraner Vereniging organiseert voor het eerst haar jaarlijkse veldwedstrijd op Koningsdag. Voorheen altijd met Koninginnedag op 30 april. Er is een jeugdklasse en een Noviceklasse. Voor de jeugd is Maddy helaas te oud, voor de Open Klasse vind ik haar te jong en de Novice klasse is een mooie tussenklasse waar de regels iets minder streng zijn. Half 9 verzamelen in De Heen in eetcafé ‘t Goeleven. Om 06.45 uur vertrekken Maddy en ik, we kunnen goed doorrijden, soms rij ik te snel, en rond 08.00 uur stop ik even in Steenbergen om Maddy uit te laten. 08.20 uur rij ik de parkeerplaats op van het eetcafé, mooi op tijd. Veel bekenden zijn er, ik geef iedereen een hand en ga bij Esther en Edwin zitten waar ik geniet van een café au lait met een oranjebitter met slagroom, heerlijk. Hans Haleber, de organisator, stapt vrij laat het café binnen, 09.00 uur weg zoals in het programmaboekje staat redden we niet meer. Hans heet iedereen welkom, vertelt de do’s en don’ts en we vertrekken bij 09.30 uur. Eerst de jeugdklasse en dan de novice. We rijden achter de Toyota jeep aan van Jan en het is zaak om elkaar goed in de gaten te houden want waar de velden zijn en waar we beginnen bepaalt Jan.
De eerste loop
Is voor Maikel en zijn langhaar Bieke, Maddy en ik zijn pas als 11e aan de beurt, tijd zat. Bieke is een geweldig veldwerkhondje, maar nu loopt ze wat voorzichtiger, dit komt voornamelijk omdat er nogal wat hazen in het veld zijn. Later loopt ze beter, helaas kan ik dat niet zien en ze maakt ook een mooi punt. De Drent van Luc is me er één, wat een passie! maar totaal niet onder appèl en hij rent weer de wereld uit achter een haas aan. Helaas heeft Héra niet echt haar dag, ze kan veel beter lopen, vandaag laat ze het niet helemaal zien.
Hazen
De Drent van Hans Verhaar is ook ondeugend, zij stuit ook al snel op het spoor van een haas, maar mag in een ander veld verder. Hier gaat het mis, want ze staat al snel voor en de baas loopt de fazant eruit. Een dure fout van de baas. Ook stuit ze weer op hazen en dan is het feest. Belle van Fred loopt altijd mooi, ruim met brede slagen, een streling voor het oog.
Maar ook zij stuit op hazen en is ondeugend. Ze gaat voor zichzelf jagen en heeft niet veel contact meer met de baas, tot grote frustratie van Fred. 
Maar zo is het spelletje nu eenmaal. De velden in de ochtend hebben de meeste hazen zo lijkt het. Ondertussen tikt de tijd aardig door, we moeten geduld hebben want volgens de wedstrijdleiding zijn we pas ‘s middags aan de beurt. Dit is echt niet bevorderlijk voor de zenuwen, Maddy laat ik zo veel mogelijk in de auto, zo kan ze uitrusten en dat doet madam ook. Ze zit niet als een opgefokte Weim in de auto, ik ben bang dat ze zelfs helemaal instort en dat het niets wordt straks!
Mooie velden
De veldbegeleider brengt ons naar mooie velden, steeds weer. De tarwe staat best hoog en dit vind ik persoonlijk gunstig. Maddy heeft nogal de neiging om snel met haar neus naar beneden te lopen en zo wordt ze gedwongen om toch met een hogere kophouding te lopen. De Weim van Willy Groen loopt goed, ze heeft er echt zin in alleen jammer dat ze de fazanten mist aan het einde van het veld. Pretty van Mona laat een wat voorzichtige loop zien, ze gaat niet erg van de baas af en dat is jammer. De keurmeester laat de honden en bazen lang lopen, de meesten langer dan 15 minuten. Zo krijgen ze alle kans en het blijft waarschijnlijk bij één loop wordt er verteld. Natuurlijk krijgen de goed lopende honden die geen wild hebben gehad nog wel een kans aan het einde van de dag. Ik hoef niet te verwachten dat onze beurt voor de lunch is, dat gaat echt niet gebeuren volgens Hans.
Lunch
Die is weer heerlijk en goed verzorgd, alleen veel te veel, er zijn broodjes, koffie en thee, soep, allerlei soorten vleeswaren en een kroket. Maar die laat ik aan mij voorbij gaan. We praten elkaar bij en horen hoe de anderen het gedaan hebben. Na een uur is het tijd en rijden we weer naar de velden.
Onze loop
De Heidewachtel is voor ons en hij krijgt ruim de tijd. Maddy en ik staan klaar, want wij zijn hierna. Ik krijg te horen dat ik aan het begin van het veld moet wachten en dat ik moet wachten op een teken van de keurmeester. Ik hoop zo dat ik in dit veld mag lopen. Ik loop hier anoniem, geen pottenkijkers en het graan is tamelijk hoog en dat is gunstig voor Maddy. Daar komt de keurmeester, De Heidewachtel en baas heeft aan de andere kant het veld verlaten. “Wil je nog wat aanwijzingen”, vraagt de keurmeester. “Ja graag”, antwoord ik, “ik vind het altijd reuze spannend”. De rest van het veld is voor ons, rechts is een sloot en daar kunnen we niet verder en links heeft Maddy alle ruimte. De wind is gunstig en staat recht op het veld, soms wat van de linkerkant. Maddy heeft er zin in, ze start goed. Ik probeer haar naar de slootkant te dirigeren, dat moet ze meenemen, daar wil nog wel eens een fazant zitten. De linker slagen neemt ze ruim, daar heeft ze geen aanwijzingen nodig. Wel maakt ze één keer een verkeerde slag, niet goed, maar in de novice kan dit gebeuren. Daarom zorg ik ervoor dat ik goed naar voren steek zodat Maddy geen verkeerde slag meer kan maken. Ze houdt goed contact met mij en ze neemt echt ruim veld. Ze rent in een mooi galop en haar kophouding is goed, ze gaat helemaal niet veel met de neus naar de grond. Doet ze dit wel dan fluit ik kort om haar aandacht te krijgen. Al snel zijn we aan het einde van het veld en moet ik haar aanlijnen. We zijn nog niet klaar, verteld de keurmeester. Met de auto gaan we naar een ander veld.
Ander veld
Mooi veld, maar de tarwe lijkt wat minder hoog en helaas is mijn beurt vlak voor de toeschouwers, ik vind het helemaal niets als er veel mensen toekijken. De veldbegeleider fluitstert mij in dat ik Maddy naar de linker rand van het veld moet sturen. Ook dit vind ik meestal niets, vaak lukt het niet en wordt er wild gemist. Maar het lukt wel, ik kan Maddy naar links sturen en ze tekent. Nu wordt het spannend! Maar Maddy reageert typisch, heeft ze nu wild in haar neus of niet? Ze draait haar hoofd heel snel naar links en rechts en weet het even niet meer. Later hoor ik dat ze aan de kant zeiden dat er een vlinder vloog en daarom deed ze zo raar. Ik hou het in de gaten, volgens mij zit er toch wat en ik probeer in de buurt te komen voor het geval dat. En ineens: boem! ze staat. Zie je nu wel, als de sodemieter loop ik er naar toe, pistool in de aanslag. Al die tijd staat Maddy prachtig voor, de adrenaline giert door mijn lijf en die van Maddy natuurlijk. Ik kan helemaal bij haar komen en sta naast haar, ik schiet, een hennetje vliegt op, ik fluit op de zitfluit en roep: “zit”. Helaas, helaas, Maddy is dit helemaal niet van plan en rent achter de hen aan riching de boerderij. Ik fluit en fluit, maar ze hoort me niet, wil me niet horen. Oh als ze nu maar op tijd zou stoppen. Dat doet ze niet, ze rent helemaal het veld uit en ik moet grote moeite doen om haar terug te krijgen. Ze helpt het mooie punt om zeep, dit had zeker een Zeer Goed geweest. Zonde, zonde. Maar toch ben ik heel blij met dit resultaat en met mijn beurt. Wat een prachtig punt was het. Trots ben ik op Maddy, ze heeft mooi werk laten zien. De keurmeester vertelt dat dit heel jammer is, ze rende er te ver achteraan. “Viel wel mee toch”, antwoorde ik. Ze lacht en zegt dat het echt te ver was.
Afloop
De prijzen worden uitgedeeld en Maddy wordt ook besproken door de keurmeester. De keurmeester vertelt dat Maddy een gedegen loop liet zien en dat ze prachtig steady voorstond, alleen rende ze – zelfs voor een Novice klasse – er te ver achteraan. De eerste prijs is voor een Bracco. Maikel en Bieke krijgen een mooie beoordeling, Ylona ook. Maddy krijgt een Eervolle Vermelding.