Januari 2012

Zondag 1 januari

Nieuwjaarsdag

Maddy en de andere honden zijn veel alleen geweest, want zo’n dag als vandaag brengt veel familiebezoek met zich mee en dit jaar gaan we naar een tante. De andere honden zijn het gewend om wat langer alleen te zijn, maar Maddy eigenlijk nog helemaal niet. De honden zijn goed uitgelaten en moe, Wil is met Darcy en June weggeweest met de fiets en ik ben met Maddy naar de duinen geweest. De Duindamseslag wordt het op deze Nieuwjaarsdag, het is nog rustig het is ook pas kwart over 9. Op een normale zondag is het hier rond deze tijd druk. Ik durf het aan om Maddy´s horizon te verbreden, we zijn nog niet richting strand gegaan, dit vond ik te ver en ze moet dan een eindje aan de riem lopen. Het wandelpad dat richting strand loopt ligt langs het fietspad en hier fietsen veel mountainbikers en wielrenners vooral in het weekeinde. Het is geen goed idee om een nog niet luisterende pup hier los te laten. Nu kan het wel op zo´n rustige ochtend. We lopen richting strand en gaan linksaf het oorlogspad op. Langs het oorlogspad staat aan beide zijden prikkeldraad, langs de zeereep staat hoog prikkeldraad en aan de linkerzijde laag prikkeldraad. Met een jonge pup is dit uitkijken geblazen en vaak vermijd ik dit nog. Sinds een tijdje is er een laarzenpad dat dwars door de duinen loopt. Een ingang ligt aan het oorlogspad en daar waar het prikkeldraad onderbroken wordt gaan we linksaf de duinen in. Mooi is het hier, veel zand verstuivingen en Maddy heeft het prima naar haar zin. Alleen zien we verder niets, weinig vogels en al helemaal geen konijn. We lopen ons rondje best snel, het is veel drukker geworden wanneer we bijna bij de auto zijn. Maddy heeft het druk met alles observeren, de mensen, honden en zelfs een paard met wagen.

Wanneer we thuis komen van ons familiebezoek ziet het er naar uit dat de honden gewoon geslapen hebben en we gaan meteen met ze lopen.

Ella en ik gaan naar de Sancta, waarschijnlijk voorlopig voor de laatste keer. Ze gaan het terrein van de Sancta bouw klaar maken, er gaan hekken omheen en er mag niemand meer komen. Vreselijk vind ik het, weer een stuk natuur weg. Echt alles moet eraan geloof ik in deze streek, huizen, huizen en nog eens huizen. Het is vooral een strop voor mijn vader, hij loopt hier al zolang en graag, hij gaat het echt, echt heel erg missen. Mijn broer komt nog langs en het valt me op dat Maddy goed omgaat met mijn neefjes van 6 en 2 jaar. In het begin was het bijten en springen en nu helemaal niet meer. Na al het geslaap is ze knap wakker ´s avonds, June ligt naast me te slapen en Maddy ligt voor me te spelen. June vindt het prima allemaal en daagt later Maddy uit om met haar te spelen. Maddy´s laatste hoektand zit nog niet los, één kiesje hebben we van de week gevonden en haar gebit ziet er puik uit. Alles erop en eraan en een mooi scharengebit.

Maandag 2 januari

Ik ga met Maddy en Wil neemt Darcy en June mee. Helaas voor Maddy moet ze even wachten en dat vindt ze moeilijk, ze is bang dat ze overgeslagen wordt.

Ze ziet dat Wil aanstalten maakt om weg te gaan, daarom vindt ze het een goed idee om alvast naar buiten te gaan. Zo ziet Wil haar vast en zeker en kan ze mee. Helaas Maddy, ik zei al dat je even moest wachten, ze moet weer naar binnen en ze moet tot haar ontsteltenis binnen blijven! terwijl Darcy en June naar buiten gaan. Ze springt tegen de deur aan en jangt: “ik wil mee, ik wil mee”. Wil hoort het niet en gaat weg, ze druipt af en gaat in haar mandje liggen in de hoop dat ze straks wel weg kan. Hoe treurig kan een puppenleven zijn….

Ze hoeft maar een half uurtje te wachten en dan gaan we weg.

Het is een mooie dag vandaag en ik zet mijn auto vlakbij de trimbaan, maar ik ga er niet heen, ik ga de linkerkant op. Ik heb de camera meegenomen en hoop nu wat mooie plaatjes te schieten. Het is wel even oppassen, want tijdens het eerste stuk van de wandeling loopt er langs het wandelpad een fietspad. Ik hou haar daarom zo veel mogelijk aan de riem, zeker wanneer er andere honden aankomen. Ik kan zo ook een beetje het volgen en zitten oefenen. Wanneer ik Maddy los laat, zie ik toch weer honden aankomen. Maddy ziet dit niet, ze loopt een stukje het duin in, ze ruikt lekkere luchtjes en ze hoort vogels. Ik loop haar achterna en zo kunnen we mooi de honden ontwijken. Het stikt hier altijd van de konijnen, dus veel luchtjes en holen, Maddy heeft het er even druk mee. Maar al snel vindt ze een stok en vindt dit ook heel leuk. Staat er ineens toch een hond bij ons, de Pitbull van Annie. Ik ben wel geruster na Annie’s verhaal dat ze niets doet, het is een opvanghond en het gaat prima. Annie heeft eigenlijk alleen maar opvang- of zwerfhonden en ze weet ze altijd prima in het gareel te krijgen. De Pitbull gaat weg, komt haar andere hond eraan, ze komt heel vrolijk naar me toe en ik dacht dit gaat wel goed. Normaal met de andere honden wil het nog wel eens een gegrauw zijn. Ze loopt naar Maddy en ik denk dat Maddy wat overmoedig werd, want ineens geeft ze een snauw, Maddy geeft een gil en ze ligt meteen op haar rug. Oké Maddy dat doe je goed. Annie’s hond staat boven Maddy met ontblote tanden. Maddy ligt nog steeds op haar rug, maar ze ligt niet helemaal stil. Ik roep: “Annie roep je hond!”, geen reactie. “Annie roep je hond”, weer geen reactie. Is ze nog doof ook, mopper ik. Dan los ik het maar zelf op en roep tegen de hond: “schiet op ga naar je baas”, hup weg jij”. Ik moet het nog een keer herhalen, maar dan gaat ze er toch vandoor.

Maddy en ik lopen verder en gaan weer naar het wandelpad.

We steken het fietspad over, ik moet even uitkijken voor het paardenpad en dan kan ze met een gerust hart vrij. Wel ligt er verderop aan de linkerkant een paardenpad, maar ik denk niet dat ze zo ver weg gaat. Maddy vermaakt zich prima, rent over het gras, ik roep wel een paar keer dat ze uit moet kijken, het stikt hier van de konijnengaten in het gras. We komen wat honden tegen en ze luistert steeds beter wanneer ik door wil lopen en haar roep. Nu nog het wegrennen wanneer ze iets gepakt heeft wat niet mag of kwaad kan, wanneer we haar roepen om te komen. Ik kook dan vaak van boosheid, maar dit werkt alleen maar averechts. Ze eet het dan gewoon op en dat is niet echt de bedoeling. Ik zie toch dat ze een heel klein wondje bij haar oog heeft van haar aanvaring met Annie’s hond.

‘s Middags ga ik met alle drie de honden naar de duinen bij het Witte huis.

En dat is een uitdaging, want ik ben alleen. Ik probeer het goed aan te pakken…. eerst ga ik volgen met de drie honden. Ze moeten eerst netjes naast me lopen eer ik ze loslaat. Het gaat best aardig, al zeg ik het zelf. Ik loop eerst een stuk door het bos en ga via de afgravingen naar het oorlogspad langs de zeereep. Maddy rent nu toch weer veel June achterna, ze is weer uitgerust denk ik. Bij de afgravingen daagt Darcy Maddy uit en omgekeerd, Darcy wordt weer helemaal een jonge hond en speelt en rent met Maddy, zo leuk om te zien. Wanneer we langs het paardenpad lopen heb ik Maddy aangelijnd er lopen hier best veel paarden. Ik zie dat June op het paardenpad, paardenuitwerpselen eet. Ik word boos en gooi de riem naar haar toe. Ik wil dat June de riem gaat pakken die nu op het paardenpad ligt. Ondertussen komt er een gezin aanlopen, vader moeder en drie zonen, zij komen van het strand. “Zal ik die riem pakken”, vraagt een zoontje. “Nee ik wil dat June het pakt”. Gelukkig zet June me niet voor lul en pakt de riem. De jongens vinden dit mooi en de honden worden helemaal aangehaald. Ook Darcy maar zij wil daar nooit veel van hebben, dus ik zeg tegen de jongens dat ze Darcy maar niet moeten aanhalen. “Zijn het allemaal meisjes”, vraagt één van de jongens. “Ja allemaal meiden”, antwoord ik. “Wij zijn met allemaal jongens”, zegt dezelfde jongen. “We hebben maar één meisje en dat is mijn moeder”. “Arme moeder”, zeg ik. We praten nog wat, June en Maddy worden nog meer aangehaald en laten het zich welgevallen. We lopen verder en eigenlijk gaat het best goed zo in mijn eentje en drie honden. Het laatste stuk aan de riem naar de auto gaat ook best goed. Thuis veeg ik de voeten af en Maddy laat dit ook al aardig toe en blijft vrijwel stil staan. Zei ik gisteren nog dat het gebit er puik uitziet, zie ik vandaag dat ik me vergist heb. Ik dacht dat ze alle kiezen gewisseld had, niet dus. Er zitten nu twee grote gaten in het ondergebit, dus er zaten toch nog wat melkkiezen in, nu maar hopen dat er mooie definitieve kiezen komen.

Dinsdag 3 januari

Ik heb lekker nog een extra vrije dag en ik ga met June naar de Groene Weelde in Hoofddorp, even wat quality time met mijn hondje.
Ook heb ik twee eenden mee en we oefenen wat. Wil gaat met Maddy en Darcy naar de Bavo en hij krijgt bijna een hartverzakking. Maddy had iets gepakt, wat precies weet Wil niet. Het was iets eetbaars, een wortel of zo. Wil roept Maddy en ze gaat er weer vandoor en ze loopt richting de weg die over het Bavoterrein loopt. Hoort hij ineens een vrachtwagen aankomen. Hij schrikt zich rot en besluit de andere kant op te lopen en zo Maddy bij de weg vandaan te lokken. Dit lukt, alleen is het niet gelukt om Maddy te laten komen en ze eet het op wat ze gepikt heeft. Witheet is Wil, maar gelukkig is het goed afgelopen.

Ella en ik gaan met alle drie de honden naar de duinen.

Het is takkeweer, het stormt stevig en het regent flink. We maken ons op voor een natte winderige wandeling. Ik zie in de auto dat de lucht al wat opklaart en in de duinen verdwijnen de wolken, verschijnt zelfs de zon en we hebben geen spat regen meer gehad en met de wind valt het ook reuze mee. Veel beter als vanmorgen, want toen stormde het behoorlijk. Het is rustig in de duinen, we komen alleen de Wolfshond weer tegen. Het is geen Saarloos Wolfshond, maar een Tsjechische Wolfshond. Ik vond hem ook te zwaar voor de Saarloos variant. Weer heeft Maddy iets eetbaars gepakt en gaat er vandoor. Ik dacht dat het een konijnenpoot was, bleek het een bananenschil te zijn. Ik weet het ik moet een nieuwe bril. Maddy rent weer veel June achterna. June graaft en Maddy graaft mee, ze graaft en blaft mee, want ze kan er niet echt bij en dit mag ook niet van June. Ik verwachtte al dat June dit zat gaat worden en dat klopt. Ik hoor een snauw en gil en Maddy laat nu June met rust, voor eventjes dan. ‘s Avond heeft Maddy veel geslapen. Ik heb Maddy ingeschreven voor de hondenshow in Eindhoven. Ze komt uit in de babyklasse, nog net, want ze is nog net geen zes maanden. Gewoon voor de lol, kijken hoe ze hier mee omgaat en voor het kennismaken met een show en een keurmeester. Keurmeester is Gerda Halff-van Boven. Vandaag is Maddy 21 weken.

Woensdag 4 januari

Alleen Darcy en June neem ik mee naar de duinen.

Ella gaat een heel klein rondje met June lopen, maar ik mis haar wel hoor. Maddy rent lang zo veel niet zonder June. Wel pest ze Darcy weer behoorlijk, vaak negeert Darcy het, soms geeft een snauw en soms kliert ze mee. Maddy presteert het weer om er vandoor te gaan, met een appel deze keer. Ze krijgt aardig wat fruit binnen zo. Andere dingen, zoals stokken of papiertjes kan ik ruilen, maar iets eetbaars dat lukt niet. We lopen alleen in het bosgedeelte, ik heb geen zin om de harde wind te trotseren. Ik heb Maddy beide autoritjes niet in de bench gedaan. Vaak kijk ik in de achteruitkijkspiegel of alles goed gaat achterin. Ik zie dat Maddy ligt en ik prijs haar. Dan gaat ze staan en zie ik dat ze kauwende bewegingen maakt. Volgens mij was ze toch niet zo braaf en dit klopt want ze kauwde op een jachtriem van touw. De honden moeten altijd wachten wanneer ik de achterklep open. Dit doen ze vrijwel altijd. Nu roep ik weer: “wacht”, ik open de klep, leg de plaid over de bumper en zeg: “kom maar”. Darcy staat voorop en ze springt eruit en voor ik het in de gaten heb springt Maddy er ook uit. Ik schrik me rot en kan gelukkig snel op haar riem staan om te voorkomen dat ze de weg op schiet. De parkeerplaats is langs een weg waar best wat auto’s overheen gaan. Volgende keer nog oplettender zijn. Thuis valt Maddy in een diepe slaap en ik controleer nu even haar tanden. En tot mijn blijdschap zie ik dat de melkhoektand eruit is, gelukkig, want de definitieve hoektand kwam al flink door. Heel soms komt het voor dat de melktand er niet uit wil en die moet er dan uitgetrokken worden, want anders zou die de definitieve wegdrukken. Het is niet meer aan de orde.

Donderdag 5 januari

‘s Middags is het rusttijd in huize Timmers,

als het even kan van 13.30-15.30 uur. Ook Wil doet even een hazenslaapje. Er zijn drie manden en een bench en twee personen waar de honden bij kunnen liggen. Er kan er eentje bij mij op de bank of bij Wil op de grond bij de mand. Darcy of June mag op de bank, Maddy (nog) niet. June ligt graag bij Wil, maar ook bij mij, dat geldt ook voor Darcy. June gaat bij mij liggen, Maddy gaat snel bij Wil liggen, Darcy komt eerst bij de bank kijken, die is bezet. Dan gaat ze naar de mand bij Wil, ook bezet. Je moet nu heel snel zijn Darc wil je een goed plekje hebben. Het is toch nog goed gekomen, Maddy gaat in de mand liggen die bij mij staat en Darcy kan naar Wil.

Darcy en Maddy gaan weer met mij mee en we gaan naar het bosgedeelte aan de rechterkant van de Duindamseslag.

June gaat met Ella een klein rondje lopen. In het bos hebben we niet zoveel last van de wind, onderweg zag ik de donkere lucht al aankomen en net wanneer ik uit wil stappen begint het te regenen. Ik wacht even in de auto en gelukkig is het een klein buitje. We hebben lekker gelopen, Maddy pest Darcy weer af en toe zoals gewoonlijk. Darcy wil steeds zelf een bepaalde route lopen en lijkt aan te geven: “baas we moeten die kant op”. Ik weet dat Wil hier heel vaak loopt en volgens mij wil ze gewoon die route lopen. Maar Darc ik loop mijn eigen weg. Ik vind het een beetje saai allemaal en besluit toch even het lage prikkeldraad over te stappen om een klein stukje door het duin te lopen. Wel maak ik Maddy er weer heel duidelijk op attent dat ze moet uitkijken met het prikkeldraad, dat doet ze. Ze zakt iets door haar benen en gaat er mooi onderdoor. Ik zie verder geen sporen of zo hier in dit gedeelte. Ik doe wat oefeningen met Maddy, ‘afliggen’, het halen en brengen van een stok, dit snapt ze nog niet erg, ik moet de stok echt wegleggen wil ze het gaan halen.

Ik weet nog een plek waar we dwars door de duinen kunnen lopen en we lopen dan meteen richting de auto.

We horen wat vogels en Maddy gaat kijken waar ze zitten. Het wordt al aardig schemer, het is ook al 17.00 uur. Ik kom op een pad uit die ik eigenlijk niet in gedachten had. Geeft niet even een stukje naar rechts, dan naar links en dan komen we wel bij het juiste pad. Ineens zie ik iets oversteken, het is een Ree! totaal zie ik er drie. De honden lijken het niet gezien te hebben. Normaal maakt me dit niet zo uit en het zou een goede leerschool zijn voor Maddy, maar we zijn nu dicht bij het fietspad en de weg. Het is te gevaarlijk. Wel loopt Maddy een stukje naar links en ruikt echt aan de bosjes, heel spannende luchtjes ruikt ze hier. Hier zijn de Reeën uitgekomen kan niet anders. Ik lijn Maddy aan voor de zekerheid, Darcy hoeft niet zij is Reeën-rein. Ik kan het toch niet laten om te kijken of Maddy het spoor van de Reeën oppikt. En of ze dat doet!neus over de grond, ze steekt het pad over en gaat meteen die kant op waar ik de Reeën heen zag rennen. Nu zie ik ze weer en de honden ook. Darcy gaat er een stukje achteraan, ik roep haar en ze komt meteen terug. De Reeën lopen echt richting de weg. Maddy vindt het allemaal reuze spannend. We lopen naar het pad wat richting auto gaat en ik lijn Maddy af dan kan ze nog even los. Dit had ik niet moeten doen, ze rent meteen naar achteren en volgt weer het spoor van de Reeën, de boef. Gelukkig komt ze vrij snel wanneer ik haar roep. Nu lijn ik haar aan en laat dit zo. Hebben we even een mooi avontuur beleefd en zo wordt een saaie wandeling toch nog leuk.

Vrijdag 6 januari

Vanmorgen vroeg wanneer ik Maddy uit haar bench laat, zie ik wat houtsnippers.

Want doen die nu hier? Ik voel dat de kussen wat vochtig is en het stinkt. Zij heeft overgegeven dus en het lekker weer opgegeten en die paar houtsnippers laten liggen. Verder is ze niet ziek ofzo, misschien teveel hout en andere troep gegeten.

Nadat ik met June een stukje heb gelopen ga ik met Darcy en June naar de duinen bij het Witte huis aan de linkerkant.

Even weer een beetje uitwaaien, het is heerlijk weer. Maddy laat zowaar de bananeschil los die ze weer gepakt heeft. Ik raak nu niet oververhit, loop verder en leidt haar af met koekjes en zo kan ik de bananenschil pakken. Ik doe heel speels wat zoek en pakoefeningetjes. Ik laat een pakje zakdoekjes vallen, loop een stukje door en roep de honden. Darcy komt meteen en daardoor Maddy ook. Ik laat Darcy aan mijn handen ruiken, Maddy ook en zeg: “ga zoeken, zoek de zakdoekjes”. Darcy weet meteen wat ik bedoel en rent weg en gaat op zoek. Maddy heeft echt geen idee, maar rent achter Darcy aan. Per toeval vindt ze het pakje zakdoekjes en ik roep: “ja, ga pakken”, Maddy pakt het en komt het brengen. Even verderop doe ik het nog een keer, maar dan iets verder. Nu pakt Darcy het pakje zakdoekjes, maar als ze bij me is laat ze het vallen zodat Maddy het kan pakken. Dit doet ze ook altijd voor June. De derde keer pakt Maddy het weer, ze vinden het een leuk spelletje.

We lopen op het oorlogspad langs de zeereep.

Ik ben even afgeleid door Darcy, ik kijk op en zie Maddy niet. “Waar is ze nu? het zal toch niet”? Ja hoor, ze is achter het hoge prikkeldraad en heeft het geweldig naar haar zin daar. Hoe komt ze daar nu? Die gaat nooit meer komen en dan is het nog oppassen geblazen dat ze zich niet verwond. Ik besluit om ook maar naar de andere kant van het prikkeldraad te gaan en dan probeer ik om haar te pakken te krijgen. Dit is niet zo eenvoudig als het klinkt. Ik heb een wervelkolom aandoening en mijn hele wervelkolom is vastgezet en kan dit echt niet buigen. Zie je het voor je? ik druk het onderste prikkeldraad naar beneden en op mijn handen en knieën probeer ik tussen de eerste en tweede prikkeldraad naar de andere kant te gaan. Tuurlijk blijf ik haken aan het bovenste draad met mijn jas. Maar het lukt! ik roep Maddy, maar die heeft het veel te druk met konijnenspoortjes en allerlei andere luchtjes. Na eventjes lukt het me om haar te roepen, ik pak haar halsband vast. Ik zie dat even verderop het draad heel erg van elkaar en daar kan ze makkelijk door en ik ook.

Darcy verdwijnt nog een keer de doornenstruiken in,

ik denk dat ze Reeën ruikt, want even verder op zie ik Reeën sporen. Maddy gaat er achteraan en ik hoop maar dat ze uitkijkt met haar ogen met al die doorns. Ik probeer Maddy nog te attenderen op de sporen, maar ze heeft totaal geen belangstelling, ze is alleen bezig met blaffen en bijten naar Darcy. Het is donker eer we bij de auto zijn.

Zaterdag 7 januari

We gaan naar Katwijk Maddy en ik en de camera uiteraard.

We zijn nog niet in Katwijk geweest, ja Darcy en June natuurlijk wel. Ik wandel hier regelmatig met mijn vriendin en haar hond, dit doen we al jaren. We kennen elkaar ook al jaren, we waren collega’s toen ik nog als ziekenverzorgster werkte in Katwijk. Hen maakt prachtige foto’s en heeft de foto van Maddy gemaakt in het mandje toen ze nog een heel jong pupje was. Ik stap uit de auto en daar komt Iréne net aangelopen met Doran, een Weimaraner reu. Ik ben met o.a. Iréne naar Engeland geweest in 2009 om te trainen en jagen. We praten wat en wisselen nieuwtjes uit. Het is mooi weer in Katwijk, het zonnetje komt zelfs af en toe. We lopen naar de grasvelden waar normaal veel konijnen lopen, Maddy heeft er nog geen gezien. Alleen zijn ze er natuurlijk niet vandaag. Wel veel luchtjes en dat vindt ze ook leuk, ze gaat op onderzoek uit en vindt de konijnenholen erg interessant. Op het gras zijn heel veel Kauwen, Maddy ziet dit, sluipt er naar toe en rent er achteraan.

Er lopen best veel honden. Eerst speelt ze met een oude hond en zij vindt het nog zo leuk om te spelen.

Maar ik zie op een afstand dat het een beetje veel wordt voor de oude Labrador. Ik loop er naar toe en het andere baasje zegt ook dat het nu eigenlijk wel genoeg is voor haar hond want ze heeft last van artrose. Ik pak Maddy aan haar halsband vast en we lopen verder. De volgende hond kondigt zich al aan. Zo schiet de wandeling ook niet erg op en het foto’s maken ook niet. Een soort Cairn Terriër, maar het is een macho en weet van geen ophouden. Maddy is ook best wild en wanneer ze overmoedig wordt gaat hij er tegenin, niets mis mee maar hij blijft dan aan de gang. Maddy komt naar mij toe gerend, ik ben blij dat ze uit zich zelf komt. Komt die Cairn ook weer mee, dit gebeurt nog een keer en toen was ik het zat. Zijn baasje is ook nergens meer te bekennen. Ik lijn Maddy aan en stuur de Cairn weg, gelukkig begrijpt hij de hint. Er staat toch veel water op sommige plekken! We hebben niet zo ver gelopen maar zijn toch een uur weggeweest. Ik vind wel dat Maddy wat tammer is. Volgens mij is nu echt de laatste melkkiesje eruit en ik zie de definitieve kiezen komen in de onderkaak en die zijn niet onbelangrijk. Maddy is een beetje het pispaaltje vandaag. Ze krijgt een snauw van die Cairn, van Darcy in de auto en van June. Zo is het wel genoeg toch Maddy? Morgen naar Hubertus. ‘s Middags loop ik een niet al te groot rondje met Darcy en Ella in de Sancta.

Zondag 8 januari

Vanmorgen hebben Maddy en ik onze eerste serieuze aanvaring.

Met een hardloopster, die net als wij al vroeg in de duinen loopt. Ik doe een klein rondje, want ik ga straks naar Hubertus om Maddy in te schrijven en voor de Nieuwjaarreceptie. Maddy rent achter hardlopers aan, ik weet het, het is heel vervelend voor mij maar vooral voor de hardlopers. Ik ben er mee bezig, ik ben ook nog een beetje aan het uitvogelen wat het beste werkt. Maar ik moet nu klaar zijn met uitvogelen en er serieus werk van maken. Ik merk ook dat Maddy het schattige puppystadium voorbij is. Toen mocht alles en vonden de mensen alles leuk, nu niet meer. Ze is natuurlijk gegroeid en veel mensen zien niet meer dat ze nog een pup is.

Ik zie een trimmer aankomen en roep Maddy naar me toe, ze moet zitten en ik geef haar een koekje.

Ik probeer haar af te leiden met een koekje, net zolang tot de trimmer een eind weg is. Wat doet die draak, rent ze alsnog achter de trimmer aan. Shit! De goeie man schrikt zich rot, Maddy springt tegen hem op en ik denk dat ze ook probeert te bijten. Heel, heel vervelend. Ik fluit en gelukkig komt ze meteen. Ondertussen komt er een vrouwelijke trimmer aangerend en zij vindt het nodig om zich er mee te bemoeien, terwijl ze niet gezien heeft wat ik daarvoor deed. “Je moet je hond bij je houden en aan de riem houden, dit kan toch niet”! Wat krijgen we nu? Ze gaat me toch een partij tekeer, als een ordinair viswijf. “ik vind het ook heel vervelend, maar ze is nog een pup en moet het allemaal nog leren”, antwoord ik en probeer kalm te blijven. “Ik hou van honden en vind het al heel vervelend, kan je nagaan als iemand niet van honden houdt”, zegt de trimster. Ik begin langzaam te koken en weet niet eens meer wat ik gezegd heb. De trimster draait zich om en gaat er vandoor, mij verbouwereerd achterlatend. Zie ik toch dat Maddy achter haar aan gaat. ‘Nee Maddy niet bij dat mens’. Ze draait zich op en toen waren de rapen helemaal gaar. Ze trapt en schopt naar Maddy en schreeuwt: “hou die kuthond bij je, rot op met die hond”. Volgens mij sta ik haar met open mond aan te kijken, ik haal mijn schouders op, schud mijn hoofd en antwoord: “doe effe normaal”. Maddy komt naar me toe, en we lopen door. Ik kan hier heel slecht tegen en later in de auto bedenk ik me dat ik eigenlijk had moeten zeggen: “ja een echte hondenliefhebber”.

‘s Middags ben ik wel alerter op trimmers, want één aanvaring vind ik wel genoeg. Eén keer rent ze naar wandelaars en ik roep: “niet schrikken”, doen ze ook niet en ze reageren leuk. Verder gaat het goed.

Maandag 9 januari

Maddy wordt trimmerproef gemaakt.

Ik neem daarom de lange uitloopriem mee om zo nodig een correctie te geven. Maddy en ik lopen richting strand, een keer weer naar het strand van Duindamseslag, maar ik heb er toch niet zoveel zin in en we gaan weer naar het Laarzenpad. Maddy heeft gerend, niet normaal. Heel veel energie heeft ze en dat moet eruit. Wat heeft ze gerend! Ik let goed op trimmers en gebruik de lange riem, zo denkt ze dat ze de ruimte heeft om naar een trimmer te gaan, in plaats daarvan krijgt ze een correctie. Het lijkt te helpen, want daarna bedenkt ze zich om er achteraan te gaan en ik beloon haar goede gedrag. Tuurlijk Maddy is niet gek, ze weet nu heus wel dat ze aan de lange lijn loopt en het is nog maar de vraag hoe het gaat als ze echt los loopt. We komen ook wat honden tegen en het gaat goed, ze komt wanneer ik haar roep als ik verder loop.

Darcy, Maddy, Ella en ik lopen ‘s middags in het duin bij het Witte huis.

Geen trimmers, geen wandelaar, niks nada noppes. Oh ja, één mountainbiker die , met een behoorlijk tempo over het voetpad fiets. In zo’n geval roep ik nooit de honden bij me, ze kijken zelf maar uit. Maar nu met een pup is het een ander verhaal, ik roep Maddy bij me en lijn haar aan. Ze kijkt de biker helemaal na, wat wil ze er graag achteraan. De biker kijkt bijna dankbaar en daar baal ik van, want ik wil dat hij oppast met fietsen, hij hoort hier niet. Maddy pest Darcy flink en we moeten een paar keer ingrijpen, ze wordt te brutaal. Maddy blijft wat achter en ineens hoor ik een geluid. Wat is dat? Prikkeldraad! Maddy is weer door het hoge prikkeldraad gegaan. Wat is dit nu weer, ze moet meteen terugkomen. Dat doet ze, ik denk dat ze toch een beetje geschrokken is, want het kan niet anders dan dat ze de prikkels gevoeld heeft. Ik trek het draad een beetje uitelkaar en mijn hand houd ik over de prikkels om Maddy te beschermen. Maddy stapt er rustig doorheen en ik zie (nog) geen beschadigingen. Ik oefen het snel lopen aan de riem voor een hondenshow, tot nu toe ging het best goed, maar nu is ze vervelend. Springt en kliert en probeert in mijn handen te bijten. Pech Maddy ik oefen net zo lang tot ze goed naast me loopt en dat duurt even.

Na het avondeten krijgen de honden altijd een stukje brood en wat vla met joghurt of dat wat er voor handen is. En nu is Maddy er en ze doet gewoon mee. Alle drie de honden staan naast elkaar en om de beurt krijgen ze een hapje pap met een lepel en Maddy likt het af alsof ze niets anders gedaan heeft. Mooi gezicht.

Dinsdag 10 januari

Alleen met drie Weimaraners in het duin.

Met een June die een week kleine rondjes heeft gelopen en nu voor het eerst weer mee mag, wel aan de riem en dan de jonge pup Maddy en de oude rot Darcy. Pff. Ik heb echt mijn handen vol aan June, oh wat heeft ze er zin in. Een paar keer wil ik haar bijna los laten, maar gelukkig doe ik het niet, even vanavond kijken hoe dit uitgepakt heeft. Maddy heeft plezier, nu kan ze June én Darcy pesten. Darcy speelt met haar in het zand waar eigenlijk orchideën en andere zeldzame planten

in de aanval

moeten groeien. Ze rennen door het zand en Darc heeft het naar haar zin, met die kleine draak. June baalt dat ze niet haar gang kan gaan. Het is wel oppassen geblazen met de lange lijn, Maddy kent dit nog niet zo goed en ik ben bang dat ze er over struikelt. En dat gebeurt ook, het gaat de hele tijd goed ze rent er steeds overheen, behalve die ene keer. Ze komt aangerend en voor ik er erg in heb maakt ze toch een buiteling. Gelukkig zonder gevolgen. Weer een leermoment zullen we maar zeggen. Weinig mensen in de duinen, terwijl het toch lekker weer is, ik kom twee honden tegen en geen trimmers. Maddy dolt met een Bulterriër die aangelijnd is. En ik sta net op een heuvel met de aangelijnde June. “Moet ik komen”, roep ik. “Nee hoor”, is het antwoord. Maar Maddy loopt steeds verder mee en ik zie dat het baasje er een beetje genoeg van krijgt. Begrijpelijk, terwijl hij echt heel geduldig is. Ik bind June even aan een boom vast en ren er naar toe, ik kan Maddy snel pakken en we lopen weer naar June. Die uit protest blaft dat ze achter moet blijven. We hebben helemaal geen groot rondje gelopen en toch zijn we pas 17.15 uur bij de auto. Lekker ook dat het weer wat langer licht is en ik ben blij dat we allemaal weer heelhuids in de auto zitten.

We gaan ook even langs bij de Hano, de dierenwinkel in Noordwijkerhout.

Ik heb hondenkoekjes nodig, die vliegen werkelijk de deur uit met drie honden. Ook koop ik een grote zak pensstaafjes en een kleine voor in de auto en Duck vleesvoeding uitstekend voor Maddy. Maddy krijgt nu 165 gram Proplan zalm en rijst. En vanaf morgen mag ze 280 gram hebben. Maddy is nu 22 weken (5 maanden). Ik neem Maddy mee naar de winkel en ze ziet zich zelf in het raam van de deur, thuis kijkt ze ook vol aandacht naar het raam en ziet ze weer een ‘andere’ hond.

Woensdag 11 januari

Wil heeft vanmorgen met Darcy en June gelopen.

En wij zijn met z’n allen geweest. Ik kijk of de Sancta nog open is, anders gaan we naar het Langeveld. Het wordt de Sancta, wel zo prettig alles is lekker vlak. Maar het is wel heel nat en drassig. Maddy kan weer heerlijk June achterna rennen, nu June weer los is. Maddy vindt het sluisje toch een beetje eng, sinds ze de vorige keer bijna in het water is gevallen omdat het zo nat door de regen was. June en Darcy gaan meteen over het sluisje naar de overkant en nu Maddy nog. Ze blijft op het bredere middenstuk staan en gaat niet verder. Volgens mij heeft ze wat van rotjes binnen gekregen, die liggen op het middenstuk zie ik later. Ik loop ook naar de overkant, Maddy had gezien dat de andere honden het laatste stuk gewoon springen en Maddy gaat dit ook doen. Het gaat bijna mis, maar ze is aan de overkant, droog. Terug gaat moeizaam want dan moet ze eerst over het smalle stuk, ik help haar door haar voorzichtig vooruit te manoeuvreren. Heel voorzichtig loopt ze over het smalle stuk, naar het brede middenstuk en dan is het een eitje.

Ik neem de rode ‘patrijzendummy’ mee die ik bij Machteld heb besteld.

Ik doe een paar verloren zoek opdrachten voor June en zo hoop ik dat Maddy het afkijkt. June gaat meteen zoeken en Maddy rent mee. Ze moet hier van leren, dat kan niet anders. Maddy loopt nog zelf door het water naar een eilandje en zo naar de overkant, de ‘vijver’ staat vol water en het is best diep. Verder hebben we lekker gewandeld, we komen een paar Herders tegen en June vindt het nodig om een Tervurense Herder weg te jagen bij Maddy. Net zoals Darcy altijd bij June deed.

Donderdag 12 januari

Het is nog licht wanneer we weer naar huis rijden van onze wandeling in de duinen!

We gaan naar het Witte huis en eigenlijk is er niet veel gebeurd. We komen honden tegen en de kennismaking met Maddy gaat heel goed en elke keer komt ze wanneer we verder lopen. Ik moet wel alles uit de kast halen, maar dat maakt niet uit. Eén keer springt June zo tussen een Terriër en Maddy, ‘weg wezen jij’, lijkt ze te zeggen. Maddy rent weer ouderwets achter June aan, soms best ver en dan ren ik er toch even heen om te kijken waar ze heen gaan. Ik ben al een paar dagen geen trimmer tegen gekomen ook nu niet. Gisteren heeft Maddy wat oude rotjes opgegeten, tot nu toe heeft ze er geen last van. De bench in de auto wordt te klein, de arme ziel kan er niet meer rechtop in zitten, volgens mij is ze weer gegroeid, ze is wat hoger op de poten en ze is slungeliger. Ze groeit wel heel mooi, heel geleidelijk.

Morgen gaan we naar de Gehoorzaamheidcursus, de Gehoorzame Hond A, we krijgen les van een mannelijke trainer die ik niet ken. Ben benieuwd.

Vrijdag 13 januari

Vanmiddag gaan we even naar de Sancta, niet te lang want vanavond gaan Maddy en ik naar Leiden voor de training.

Gehoorzame Hond A

Zo, we gaan weer wat doen. Ik ben heel benieuwd, nieuwe trainer Leo van Roon, hij traint al 10 jaar KC Rijnland, maar ik heb nooit bij hém getraind. We arriveren ruim op tijd, er zijn al wat baasjes en honden en een meneer zonder hond. Ik stel me voor en vraag aarzelend, “de trainer”? “Ja zeker” antwoord hij. Het is een gemengde groep, twee Border Collies, een blonde Labrador, Jeff de zwarte Labrador van de puppycursus, de Russische Herder ook van de puppycursus, een Ridgeback, een Jack Russel en een soort Dog-achtig/Filla Brasileiro-achtig type. Later blijkt dat de Jack Russel een herplaatser is, derde keer, en ze is al 2 1/2 jaar oud. Dit merk je ook want ze is onzeker en brommerig. De Filla? is een gevonden hond en is ook een heel onzekere hond die gromt, beide honden met een niet zo’n mooi verleden. Maddy maakt kennis met de Ridgeback en speelt er mee, ook met haar vriendinnetje de Russische Herder. Ik vind het wel heel naar om van huis te gaan zonder June, ook zij stond klaar bij de deur om mee te gaan en dit is ze ook zo gewend en dan mag ze niet mee.

Iedereen is er en de trainer houdt zijn praatje.

Allereerst moeten we allemaal ver uit elkaar gaan staan, het is een onrustige groep met veel geblaf. Dit helpt en vervolgens nodigt hij ons uit om naar de kantine te gaan, want hij gaat vanavond niet trainen, maar wel geeft hij veel informatie. Jammer geen training had me erop verheugd, maar dit is ook goed. De groep is heel onrustig, vooral de Border Collie blaft veel, de Filla gromt naar haar buurman, de jonge hondjes dagen elkaar uit. Ik heb echt moeite om de trainer te verstaan. Hij is wel heel geduldig. De blonde Labrador blaft ook maar dit doet hij uit angst en hij moet straks als eerste de kantine verlaten. Als hij als laatste zou gaan, heeft hij gewonnen. Dan heeft hij met zijn geblaf iedereen weggejaagd en dan is het: ‘zo opgeruimd staat netjes’. De Filla moet buiten de groep gaan zitten als ze gromt en de Border moet meer naar achteren gaan zitten, ook uit de groep, dit helpt bij de Border. Maar op een gegeven moment worden meer honden het zat en die gaan ook klieren.

En Maddy? zit zij heel rustig en stil en braaf naast me?

Nee tuurlijk niet, ze is ook net vijf maanden en dit vergt veel voor een jonge hond. In het begin is ze heel braaf, ze is naast me en ik aai en kietel haar bij de hals. Ik laat haar niet spelen met de Border (die wel heel braaf en stil is) naast haar. Al wil ze dit heel graag. Maar na een tijdje wordt Maddy het ook zat en probeert te bijten in mijn hand. Als ik ‘foei’ zeg, bijt ze alleen maar harder, ze springt een paar keer tegen me op. Ik geef haar het speeltje dan kan ze daar in bijten en dat helpt. Ik ben heel blij dat het voorbij is, rond 20.00 uur heeft de trainer veel gezegd en vindt hij het genoeg. En ik ook, naar buiten, rust! tot volgende week.

Eenmaal thuis controleer ik Maddy’s tanden, dit doe ik regelmatig. En tot mijn schrik zie ik iets raars in de bovenkaak, vlakbij de hoekttand. Het is ook dik en rood, wat is dit nu? ik vraag hulp aan Ella want hier moet ik even goed naar kijken. Het is ontstoken en er zit een hard stukje. Het lijkt wel of het nog een heel klein stukje van de gebroken hoektand is. Shit! ik dacht echt dat die gebroken tand eruit was. Als ik erop druk komt er etter uit, niet veel, een beetje. Helaas kan ik dit stukje niet verwijderen, dat had mooi geweest. Maddy is het zat en ze wil slapen, ik probeer nog of ik een paar nageltjes kan knippen, maar dat lukt niet. Ik laat haar met rust, morgen weer een dag.

Zaterdag 14 januari

Vanmorgen ben ik alleen met Maddy naar de duinen geweest.

Volgens mij is ze best nog een beetje moe, ze heeft niet heel veel gerend. Het is nog niet zo druk, dit verbaasd me want het is heerlijk weer. We komen wat trimmers en paarden tegen, Maddy is aangelijnd op dat moment en ik kan haar op tijd corrigeren. Maddy vindt iets in de bosjes, wat is dat nu? Er komt net op dat moment een groep Nordic walkers aan. Bij de groep Nordic Walkers loopt een collega. “Wat heeft ze nu in haar bek”, vraagt Truus. “Ik weet het niet, het lijkt wel iets van een beest”. Maddy gaat er vandoor met ‘het beest’. “Dit gaat me niet lukken Truus om het af te pakken”. Toch probeer ik het en……. ze komt naar me toe en geeft het af. Ik prijs haar helemaal, helemaal de hemel in, geweldig vind ik dit. “Truus ze heeft het gegeven hoor”, roep ik naar haar. En wat is het nu? Een stuk vel met veren, zwart met wit. Een Zeemeeuw? wel hoorde ik net daarvoor een Roofvogel roepen, toeval?

Het was de bedoeling dat Maddy hier bij zou staan…..

Thuis kijk ik in Maddy’s bekje hoe het gaat met dat stukje tand en de lichte ontsteking. De ontsteking is vrijwel weg, maar het stukje tand zit er nog. Ik geef Maddy een kauwstaafje, zo kan ik even goed kijken. Ook vraag ik even hulp aan Ella. Ik durf het er niet uit te halen of te trekken. We houden het nog maar even in de gaten. Wel kan ik nu de oren schoonmaken en de nageltjes knippen. Maddy heeft veel geslapen, ze is moe.

Vanmiddag naar de duinen.

Vanmorgen had ze niet zo erg gerend, maar nu is ze helemaal uitgerust en ze gaat weer los. Het gaat goed met de wandelaars en een paar trimmers die we tegenkomen. Ik heb Maddy wel aangelijnd toen er een trimmer aankwam, ook met een paar mountainbikers. We komen twee Setters tegen en Maddy vindt dit wel wat, omgekeerd ook. Ze speelt met de Rood Witte Ierse Setter en ik heb al een vermoeden dat wanneer we verder willen lopen Maddy met de Setters meegaat. En dat klopt ook, maar de Setters hebben een heel lief baasje. “We gaan proberen om verder te lopen, maar ik denk niet dat ze met ons mee gaat”. “Dat komt wel goed”, antwoordt ze. Ella roept, ik ook maar geen Maddy. Ik geef mijn camera aan Ella en ik loop naar het andere pad. Maddy heeft dolle pret met de Gorden en Rood Witte Ierse Setter. Maddy staat nu bij de eigenaar van de Setters, ik roep en daar komt ze aangerend. Wat zal ze gezegd hebben? de eigenaar van de Setter. Ik bedank haar en we lopen verder. Maddy hijgt ervan. June heeft ergens lucht van gekregen en ze rent door de bomen en over het gras, Maddy rent achter haar aan. Ik vind het wel genoeg voor Maddy en lijn haar aan de lange lijn vast. Ze vindt het nog best ook. Nu kan June ook lekker haar gang gaan. We komen nog de Tjechische Wolfshond tegen en Maddy wordt uitgebreid aangehaald door zijn baasje. Heerlijk weer is het en ik heb geprobeerd om foto’s te maken, maar dat lukt niet erg. Ik wil graag foto’s van de drie honden bij elkaar maken. Darcy en June staan er keurig netjes op, maar geen Maddy.

Morgen voor het eerst trainen met Maddy bij Hubertus.

Zondag 15 januari

Puppy jachttraining, een kleine groep is het met Hilda als trainer

Een Springer Spaniël, twee Labradors en één Weimaraner. Gelukkig een Springer erbij, anders wordt het zo moeilijk voor ons met de Labradors. We stellen ons voor en Hilda verteld heel veel. Er wordt getraind op de positieve manier en dat spreekt me zeer aan, vooral ook omdat ik veldwerk wil doen. “De basis ligt bij aandacht”, verteld Hilda. We moeten een kort woordje als beloning gebruiken, b.v. ‘yes’ of ‘good’. Ik vind dit moeilijk omdat wij al een tijdje de woordjes ‘goed zo’ gebruiken en dit kent ze al goed. Maar ik ga het toch proberen. Ik ga het woordje “good” gebruiken, zo’n woordje is eigenlijk een vervanging van de clicker. Omdat je binnen 5 seconden een beloning moet geven is een clicker of in dit geval het woordje: ‘good’ ideaal. Meteen hier achteraan een snoepje geven. Vaak ben je te laat, eerst moet het snoepje nog uit de jaszak gepakt worden en zo geef je buiten de 5 seconden het snoepje en dan is het effect eigenlijk weg.

Aandacht

We doen veel aandachtoefeningen. Heb ik contact met Maddy, dan zeg ik: “good” en geef een snoepje. Eer Maddy aandacht voor me heeft duurt even, de omgeving en de honden zijn zo leuk. We lopen ook een stukje, Maddy mag niet trekken en niet snuffelen op de grond. Dan moet ik met de lijn een rukje omhoog geven. En heb ik aandacht, “good” en een snoepje. “Omdat we jachthonden hebben gaan we ook een apportoefening doen”, zegt Hilda. “We gebruiken bij voorkeur de lange lijn, om te voorkomen dat de hond de fout in gaat. Ben je zeker dat de hond naar je toekomt mag het zonder lijn”, verteld Hilda. De Labrador Jara doet het heel leuk, maar de Labrador Anna gaat de fout in en goed ook. Ze pakt de dummy prima op maar dan gaat ze er vandoor en ze neemt het er heerlijk van. Dit wil ik voorkomen en daarom besluit ik de lange lijn te gebruiken. Het gaat prima zo, Maddy pakt de dummy die Hilda opgooit, ze gaat wat naar rechts en ik wil dat ze meteen komt. Ik ga door mijn knieën en roep haar naam en doe heel enthousiast. Wel geef ik een klein rukje aan de lijn om Maddy de juiste weg te wijzen en dat is naar mij komen.

Volgen en heel veel koekjes

Het is 11.00 uur en Hilda vindt het genoeg voor vandaag, we gaan naar de koffie. Het vergt ook veel van de jonge pups om zolang aandacht te hebben voor de baas. Toch vind ik dat Maddy best braaf is geweest. Af en toe had ze er genoeg van en begon te bijten in mijn handen. Dat is haar uitlaatklep, alleen een verkeerde en soms wil ze graven achter me in het zand. We moeten best een stukje lopen naar de kantine en nu is het de bedoeling dat de hondjes niet trekken. “Ik ga hier heel lang over doen”, zeg ik tegen Hilda. “Geeft niets”, zegt ze. De Labradors lopen voor me en de Springer achter me. Heel veel moet ik stoppen omdat ze trekt, aandacht, good, snoepje en weer verder. Zo gaat het de hele weg naar de kantine. De Springer komt nóg later dan Maddy en ik bij de kantine aan. Het is de bedoeling dat we thuis het volgen en apporteren oefenen.

Riem en voer

Hilda vindt het beter om de pups een halsband om te geven tijdens de lessen en een gewone riem. Dus geen jachtlijnen, of wurgkettingen. Net als tijdens de GG-trainingen. Ik mag daar zelfs niet de halsband met het kleine kettinkje omdoen. Ik had een grote zak met snoepjes bij me, maar die is na de training en de wandeling naar de kantine bijna op. Ik heb nog een paar stukjes voor de wandeling naar de auto. Hilda stelt voor dat we de pup ‘s morgens geen eten geven, maar dat voer meenemen en het als beloning geven. Goed idee. Alleen geef ik wel eten ‘s morgens, maar Maddy krijgt normaal om 10.30 uur à 11.00 uur ook brokjes en dat kan ik natuurlijk wel gebruiken voor de beloning. Leuke les, veel info en volgende week zijn we er weer.

Even ontspannen

Ik ben na de training nog even het stukje duin in geweest wat grenst aan de parkeerplaats waar mijn auto staat. Maddy moet even ontladen, het is ook best spannend geweest voor haar. Heerlijk vindt ze het, ze heeft gerend, vindt een blikje en heeft er veel lol mee. Ik gooi het blikje in het water en hoop dat ze het water in gaat om het te pakken. Helaas drijft het al snel een eind van de kant af en dat is niet de bedoeling. Ze stapt het water in, geen probleem, maar het ligt net te ver voor haar. Even denk ik dat ze verder het water in gaat, maar nee. Dan komen twee Heidewachtels aangerend en zij gaan het water in, reuze interessant vindt Maddy deze twee. Ze rent er naar toe, ik hoop weer dat ze de honden achterna gaat het water in. Nee, weer niet. Ze speelt met een reu van 7 maanden, de baas zegt dat hij gaat ontdekken dat hij een mannetje is. Dat klopt ook, want hij wil raggen met Maddy, hij gooit haar omver en Maddy ligt op haar rug. Ik vind het genoeg, ik pak Maddy bij de halsband en lijn haar aan, de reu mag weg van mij en dat doet hij ook. Het is mooi geweest.

Probleem melkhoektand

Rond 12.30 uur zijn we thuis, Maddy heeft gegeten en gaat slapen in haar bench, ze is kapot. Ik kan het niet laten om even in haar bekje te kijken om te inspecteren hoe het met dat stukje melkhoektandje gaat en is het weer meer gaan ontsteken? Ik zie dat het stukje tand best los zit, ik mag er niet erg aankomen. Ik ga een paar keer over de tand met mijn vinger en hoop dat het los laat. Maddy heeft er genoeg van, het doet best zeer denk ik. Ze gaat zelf een paar keer met haar voorpoot over de binnenkant van haar bekje. Wat zie ik nu? wat ligt daar nu? Het

Maddy kijkt wat June aan het doen is

stukje tand! Maddy heeft het er zelf uitgewreven met haar poot. Wat ben ik blij dat het eruit is. Het is best nog een aardig stukje tand en er zit nu een aardige gat in haar tandvlees. Het is ook zo raar, zo zitten de tanden: | | | | en dat stukje melktand zat zo: _ horizontaal in haar tandvlees en nu zit er een gat ook horizontaal _. Ik kan niet anders doen dan het goed in de gaten houden. Je begrijpt dat Maddy de hele middag heeft geslapen.

Sancta

We gaan lekker makkelijk met z’n allen naar de Sancta. Maddy heeft vanmorgen trimmers gezien, fietsers, honden en veel andere mensen, ze is uitgebreid aangehaald door een klein meisje, genoeg gesocialiseerd. Ze heeft lekker gerend en is ook zelf de bosjes ingegaan. Eén keer best
ver, toen ze weer terug was, is June even gaan kijken waar Maddy geweest is. De vijver staat vol water, dat heb ik meerdere keren verteld. Ik maak even mijn schoenen schoon in het water en June stapt zo het in water en loopt naar een eilandje. “Toe maar June, je hebt er zin in”. Maddy ziet dit en wil June achterna, één pootje in het water, dan nog één. ‘Zal ik of zal ik niet’. Ze gaat! ze gaat June achterna en loopt ook naar het eilandje. Zo zijn ze even op ‘water’onderzoek uit.

Bench

Er staat een bench in de auto voor Maddy, maar ze wordt te groot. Ze kan er niet meer goed in zitten en ze kijkt zo graag naar buiten. Ik laat Maddy steeds vaker uit de bench en dat gaat heel goed, vooral als ze alleen is, ze kijkt dan veel uit het achterraam. Ik hou het nog wel in de gaten in mijn achteruitkijkspiegel. Want vooral in het begin kauwde ze nog weleens op iets wat ze te pakken kon krijgen. Zoals mijn pet of het klepje van een opbergvakje in de zijkant van de achterbak. Maar dit heeft ze nu een tijdje niet meer gedaan. Sinds ongeveer twee weken laat ik haar ook uit de bench met Darcy in de auto en dat gaat ook best goed. Het is dan het handigst als Maddy eerst in de auto zit. Is Darcy eerst in de auto dan kan ze nog weleens brommen en een uithaal geven. Wel moet ze rustig zijn anders krijgt ze een correctie. Nu dat June weer gewoon meegaat probeer ik ook om Maddy uit de bench te laten wanneer ze met zijn drieën in de auto zijn. Het beste is weer eerst Maddy in de auto. Door de bench hebben de honden natuurlijk iets minder ruimte en het beste is dat Maddy helemaal achterin is. Dan gaat het heel goed. Ik denk dat ik binnenkort de bench uit de auto haal.

Maandag 16 januari

Beetje haast

Ik wil graag met June, heb het hele weekeinde niet alleen met haar gelopen. Maar Wil heeft ook zijn plannen, het komt er op neer dat June weer met Wil mee gaat. Wel kan ik niet zo lang wandelen, want ik moet naar de tandarts en om nu om half 8 in het donker in de duinen te lopen gaat me iets te ver. Het is koud, maar heerlijk weer en nu we om 8 uur al in de duinen lopen zien we het langzaam steeds lichter worden. Het is heel rustig in de duinen, we zijn 2 wandelaars met hun Argentijnse Dog tegen gekomen en dat was het. Oh en vlak bij de uitgang komen we nog de jonge Labrador tegen, maar daar heb ik echt geen tijd voor. De Labrador is los en Maddy aan de riem en zijn baas loopt door. En ik heb nog niet mee gemaakt dat de jonge Labrador luistert. “Gaat dat lukken”, ik hoop het zegt haar baas. Mooi niet. “Kom haar maar halen, want ik heb nu echt geen tijd, ik moet zo naar de tandarts”. Hij komt zijn hondje halen en wij gaan er als een haas vandoor.

Snel uitgerust

Ik kan merken dat Maddy niet zo lang gelopen heeft, ze kliert en bijt veel. Ik moet haar aanpakken, het moet toch een keer afgelopen zijn. Als ik een tik geef of ‘foei’, wordt ze alleen maar wilder. Ik gooi haar op haar rug, Maddy spartelt hevig tegen, maar na een tijdje geeft ze zich over. Maar of het nu helpt? ik vind dit eigenlijk niets deze methode. Ik ben meer van de andere aanpak, afleiden, ‘foei’, maar het is wel zo dat dit tot nu toe niet helpt. Helaas slaapt Maddy niet lang, om 14.30 uur is ze wakker en begint te klieren. Ik zeg een paar keer dat ze op haar kussen moet liggen, maar dat doet ze niet. Ik wil nog even op de bank liggen en ik ben het zat, ze blijft klieren. Daarom doe ik haar even in de bench.

Heel veel energie

Dat heeft Maddy, we lopen in de duinen met z’n allen en ik heb mijn camera ook nog mee. Maddy rent, rent en rent. Ik hou mijn hart weer vast af en toe. Ze gaat veel met June mee en ik kan alleen maar hopen dat het goed gaat. Eén keer rent ze met June mee een heuvel op in het bos. June rent terug en Maddy rent achter haar aan, Maddy wil June inhalen en June maakt een lichte manoeuvre naar rechts. Daar staat een boom en ze klapt tegen de boom aan, ze verliest haar balans en maakt een smakker. Ik schrik en ren meteen naar June toe, maar het ziet er naar uit dat ze er niets van heeft overgehouden. Soms kijkt Maddy June na en blijft ze staan, zo kan ik mooi foto’s maken, want anders is het bijna niet te doen. We lopen langs de afgravingen en Maddy heeft veel lol in het zand. Ook vind ze het geweldig om met Darcy te graven, het gat wordt steeds groter en groter. Daarvoor heeft ze ook al June geholpen met graven bij een oude boom in de hoop om muizen tegen te komen. Dit weet Maddy niet, ik denk dat ze zich rot schrikt als er echt muizen zijn. Het weer is zo mooi en toch komen we maar een paar honden tegen, wel wat meer wandelaars. Maddy ziet een Border Collie en rent er naar toe, meteen spelen natuurlijk. Alleen zit de Border Collie aan de riem en dat speelt niet fijn. “Hij is ook nog jong zeker”, vraag ik. “Ja, 10 maanden”. Waarom zit die hond aan de riem denk ik bij mezelf, laat dat beest rennen. Maar goed, ik ben niet het baasje van de Border Collie.

Maddy is vervelend

Vlakbij de uitgang wanneer ik Darcy en June heb aangelijnd wordt Maddy heel baldadig en vervelend, ik pak dit meteen aan, door haar in haar nekvel te pakken en op haar rug te gooien. Dit vindt ze niet leuk en ik nog minder, ze piept ook even en dan denk ik meteen: ‘wat is er aan de hand’. Maar ik probeer me hierdoor niet van de wijs te brengen en hou vol net zolang tot ze rustig is. Daarna gaat het heel goed, de rust is wedergekeerd en de dames lopen netjes bij me op weg naar de auto.

En hoe is het met het gat in haar tandvlees?

Het lijkt er op dat het een beetje groen/gelig is, maar verder is het niet rood, ik hou het scherp in de gaten. Maddy haar vacht ziet er nu niet zo mooi uit, het wordt donkerder en dat vind ik jammer en ze krijgt langere haren. En dan heb ik het over de haren op haar rug. Een Weimaraner heeft vaak een wat donkerder aalstreep op de rug, maar deze is wel heel aanwezig. Toch zit er ook nog veel lichte haren door haar vacht. Gaat ze nu verharen? ik kan het nog niet zo goed beoordelen.

Dinsdag 17 januari

Hoe oud is ze nu?

Vandaag is ze 23 weken en vanaf vandaag krijgt ze 300 gram puppybrokjes ProPlan kip en rijst. Wil gaat met de drie honden lopend naar de Bavo. Eerst moet hij een stukje door het dorp, dan oversteken bij een drukke weg, even een stukje over een smal weggetje en dan kan hij de honden al loslaten bij de weilanden van de Bavo. Wel staat er sinds een jaar een noodgebouw waar tijdelijk een school is gehuisvest, daardoor is het wel drukker met auto’s, kinderen, fietsers. Honden lopen er ook genoeg, maar dat was al. Vaak loopt Wil aan de achterkant, daar heb je nog wat bospartijen.

Een nat pak halen

We gaan met z’n allen naar de Sancta, Ella gaat ook mee. Even lekker makkelijk, hier kunnen de honden lekker rennen en hoef ik niet zo op te letten. We lopen helemaal achterlangs, over het gras langs de sloten en over de weilanden. Helemaal makkelijk. Een tijdje lopen we over een smal groenstrook langs de sloten en af en toe is Maddy weer aan het klieren met Darcy, in de poten bijten. Soms blijft Darcy stok stijf staan, maar ze snauwt ook van zich af. Ik ben bang dat Maddy in de sloot valt als Darcy uithaalt. Ik laat dit niet merken hoor, ze zoekt het maar uit. We lopen verder en komen bij het sluisje, June loopt er zoals gewoonlijk overheen. Maddy ook, maar ze gaat niet verder dan halverwege, daar begint het smalle gedeelte. De eerste keer ging ze heel onbevangen naar de overkant, maar sinds ze een keer uit gegleden is en bijna er vanaf viel, gaat het toch moeizamer. Ook nu gaat ze niet verder. Maddy pest Darcy weer en krijgt een duw naar rechts. En voor ik er erg in heb dondert ze in het water en ze is er ook zo weer uit. Het gebeurt allemaal in een flits, ze heeft het vast koud want er ligt een dun laagje ijs op het water. Ik schrik best, maar omdat ze zo weer omhoog klimt hou ik me in en loop gewoon verder alsof er niets gebeurd is, Ella doet dat ook. Het open gaatje in haar bovenkaak ziet er heel goed uit en gaat al helen. Niets te zien van een ontsteking.

Woensdag 18 januari

Sinaasappelschillen zijn echt niet lekker

Wil gaat het liefst met alle drie naar de Bavo ‘s morgens en Ella en ik nemen het hele spul weer mee naar de duinen. Naar het Witte Huis zoals zo vaak, we lopen hier graag omdat het niet zo druk is, bijna geen paardenpaden en ook geen prikkeldraad. Met een pup is dit heel handig en met drie honden nog beter. Al ga ik natuurlijk wel met Maddy expres naar de drukte en paarden en prikkeldraad, dan zoek ik het echt op en dat doe ik het liefst als ik met haar alleen ben. Het is vies weer, het is koud al vriest het niet meer, er staat een aardig windje en het miezert. De honden deert dit niet, zij hebben het prima naar hun zin. Uiteindelijk wij ook, we hebben ons goed aangekleed. Ella zet haar capuchon op en ik mijn hoed. Het is een vrij saaie wandeling, we komen niemand tegen. Alleen de Noordwijkerhouter met zijn jonge Labrador. Hij is aan de riem en ik doe Maddy ook aan de riem, anders weet ik het wel dan staan we hier morgen nog. Maddy vindt weer iets, ah lekker denkt ze. Ze stopt het in haar bekje en kauwt erop, Ella en ik kijken het aan. Wat we al dachten gebeurt ook, al snel spuugt ze de schil uit. Veel te vies natuurlijk, ze springt er naar, danst er omheen, stoeit ermee en probeert het nog een keer op te eten. Maar nee het is echt te vies.

Donderdag 19 januari

‘s Morgens regen en ‘s middags een zonnetje met wind

We hebben geluk met het weer dus, alleen laat Ella me in de steek en ik kan alleen met het stel naar de duinen. Zelfde plek, alleen gaan we een stuk door het bos, fietspad en zo weer naar het oorlogspad. June laat aan Maddy zien dat je soms water kan drinken uit een boom. June drinkt uit een kommetje in een boom, Maddy ziet dit en wil dit ook wel. Wanneer June klaar is, drinkt Maddy wat water. Vlak bij het fietspad is een populaire waterdrinkboom van Darcy, nu laat ik het aan haar zien, maar nu wil ze geen water drinken. Er zijn best wat wandelaars en trimmers vanmiddag. Een paar keer heb ik Maddy toevallig aan de riem, wanneer er een trimmer komt. Eén keer is ze weg met June, ze rent over het zand June achterna en ik zie haar niet meer. Over het pad komt een trimmer aan en ineens zie ik in de verte Maddy aan komen rennen. Ik waarschuw de trimmer en zeg: “daar komt mijn pup aan en niet schrikken maar ze wil nog wel eens achter een trimmer aan rennen”. De trimmer lacht en bedankt me. Gelukkig kan ik Maddy toch aan haar halsband pakken en gaat het goed.

June houdt de aangelijnde Darcy vast

We zijn vlakbij de auto en ik wil even het lopen in draf met Maddy oefenen, ik leg de drie riemen op een picknicktafel. Wij zijn klaar en ik zeg tegen June: “pak de riem maar”, dat doet ze. Ik doe de riem om bij Darcy en zeg weer tegen June: “pak de riem”, ze weet het al en pakt ze, per ongeluk vallen ze alle twee naar beneden. Ze pakt er één van de grond en ik neem die aan. Het gaat allemaal niet zo makkelijk want Maddy wil natuurlijk meedoen en probeert de riem weer van June te pakken. “Pak de laatste riem ook maar”, vraag ik aan June. Ze wil het van de tafel pakken maar daar ligt ie niet. ‘wat nu’, denkt June. En zo neemt ze de uiteinde van de riem van Darcy in haar bekje. En daar staat ze dan met de aangelijnde Darcy. ‘Zo baas hier is ie dan’. Niet helemaal June en uiteindelijk pakt ze de laatste riem van de grond en geeft die aan mij. We komen de eigenaren van de Duitse Staande tegen en ze zijn verbaasd dat Maddy al zo gegroeid is.

Bench

Ik probeer ook wat te oefenen met Maddy, netjes naast me lopen aan de lijn en belonen door het woordje “good” te zeggen. Ik merk dat ze dit woordje al aardig kent. Ze moet zitten en af-liggen. Ook loop ik een stukje in draf met haar voor de show in Eindhoven. Wanneer ze in de riem bijt, stop ik en begin opnieuw. Wanneer ze een stokje in haar bek heeft, probeer ik of ze het wil brengen. Thuis vraag ik aan Wil of hij de bench uit de auto wil halen. Maddy zit er bijna niet meer in en ik wil het uitproberen zonder bench. Wel gaan we zaterdag met z’n allen naar Jur en Yvonne (de fokkers van Darcy) en misschien dat de bench er dan nog even in gaat, we zien wel. Thuis doe ik wat apport-oefeningen, ik gooi een speeltje weg en Maddy moet het naar me toe brengen en dat doet ze.

Graven in de tuin

Maddy graaft weer in de tuin, heel vervelend! Dit betekent dat we er weer bij moeten blijven als ze moet plassen. Vanmiddag zie ik dat ze aan het graven is en ze moet meteen komen, ik maak haar voeten schoon voor ze naar binnen gaat, zwart zijn ze. ‘s Avonds laat ik haar naar buiten gaan, want ze moet plassen en ik ga snel weer ‘wie is de Mol’ kijken. Wil staat op en laat Maddy binnen. “Heeft ze weer in de tuin gegraven”! En ondertussen laat hij Maddy gewoon de kamer in lopen met pikzwarte poten en ze laat fijn haar afdrukken achter in het tapijt.

Vrijdag 20 januari

Heerlijk een vrije dag

Nu kan ik fijn met Maddy alleen naar de duinen, zo heeft ze alle aandacht van mij en kunnen we weer een beetje oefenen. Ik wilde graag met June maar zij moest nodig weg en ik denk niet dat ze het gered zou hebben om pas om half 10 weg te gaan, bovendien wilde Wil graag fietsen.
Wandelaars in de duinen, honden en trimmers. Zelfs een hele groep trimmers, nog een grotere uitdaging. Maddy rent en speelt met een jonge hond, tot ik het genoeg vind want ze rennen met een noodvaart door de bomen en ik heb geen zin in verwondingen. Aan de eigenaar vraag ik hoe oud haar hond is: “een jaar”, antwoord zij. “Deze is net 5 maanden” en dat verbaast haar. Nu snapt ze denk ik ook beter waarom ik het rennen genoeg vind.

Even oefenen aan de lange lijn en met een dummy

Er komt een hele groep trimmers aan, van te voren heb ik Maddy aangelijnd, anders krijgen we misschien een hele groep springende en dansende trimmers. Ik kom een bekende tegen en we praten wat. “Heb je weer een hond erbij Liaan?”, “ja”. “En de andere twee zijn met je vader mee”. “Ja”, antwoord ik weer. “Leuk zeg weer een pup”. “Ik zag jullie aankomen en heb snel Maddy aangelijnd, want ze is nog niet trimmer-proef”.“Oh ik vind het niet erg hoor”, antwoord de bekende. Ze heeft het nog niet gezegd of Maddy springt tegen haar op. “En ze springt nog tegen mensen op dus”. Ook springt ze tegen een andere trimmr op in een moment van onoplettendheid. “Nee, nee hier hou ik helemaal niet van”, zegt de trimmer met een paniekstemmetje. Het is verkeerd dat weet ik, niet iedereen houdt van honden, maar ik word er altijd een beetje kriegelig van. Dat getrut. Ik zeg gedag en Maddy en ik lopen verder. Ik ga linksaf en op dit pad wil ik even oefenen. Nu blijft de trimmersgroep precies op de hoek van dit pad staan. Oké jammer dan, misschien een goede afleiding. Ik gooi een dummy weg en Maddy wil er meteen achteraan, maar ik probeer er toch rust in te krijgen en ze mag het pas pakken wanneer ze rustig is. Ik heb de uiteinde van de lange leren riem in mijn hand. Op mijn aanmoedigingen komt ze weer naar me toe en ik kan de dummy pakken. Ik herhaal dit nog twee keer en dan vind ik het genoeg. Ook hebben we nog even het lopen in draf geoefend toen we bijna bij de auto waren. Maddy bijt alleen nog veel in mijn handen.

Blaffende hond

Aan het bos staan een paar huisjes en het eerste huis heeft een grote witte hond die veel blaft. De achterpoort komt uit in het bos op het pad waar we lopen. De witte hond gaat weer tekeer en Maddy vindt het een beetje eng. Ze blijft staan en is op haar hoede. Ik doe alsof het heel normaal is en loop verder. Terug heeft ze dit weer. Ook komen we de hond van Annie tegen en zij trekt meteen haar lip op, ik heb haar wel aan de lijn misschien heeft dat invloed. Het Bullterriërtje is vriendelijk. Nee, die grote witte hond vind ze helemaal niets.

Los in de kamer

Ik ga aan het eind van de ochtend even weg en ik weet zeker dat ik de bench heb dicht gedaan, toen ik thuis kwam lag er een stuk gekauwd make-up doosje op tafel. Toen Wil thuis kwam was Maddy los in de kamer, hoe kan dat nu? Maddy heeft denk ik wat poeder make-up binnen gekregen en misschien een stukje plastic, hopelijk heeft ze er geen last van.

Vanmiddag ben ik met alle drie de honden even naar de Sancta geweest, niet te lang Maddy moet vanavond trainen. Wel komt June ineens met haar poot omhoog naar me toe, want nu weer? ik kijk maar zie niet zo snel iets, wel trekt ze haar poot een beetje terug toen ik aan een voetzooltje zat. Ik heb haar voor de zekerheid aangelijnd en nu zie ik ook niets meer aan het lopen.

Trainen in Leiden

Het is best goed gegaan. Veel aandachtsoefeningen en met een snoepje belonen – of iets anders – bij Maddy werkt een snoepje het beste, ik heb in ieder geval genoeg meegenomen. We moeten een paar pasjes lopen, hebben we aandacht dan belonen. We staan in een cirkel en we lopen met z’n allen naar het midden en dit is echt moeilijker, want wanneer de honden meer bij elkaar komen is de aandacht van Maddy snel weg. De kunst is om goed naar Maddy te kijken en goed te anticiperen. Zodra ik merk dat de aandacht minder word, belonen voor het goede gedrag, achteruit lopen en weer opnieuw proberen. Ook kan ik door Maddy het koekje te laten volgen allerlei oefeningetjes doen, zig zag lopen, een rondje om de eigen as, achteruit lopen. Ik verzin dit niet zelf hoor, dit moeten we ook doen. Ook trainen we het ‘hier komen’ aan de lange lijn. En ‘hier’ is, recht voor me helemaal tegen me aan.

Bijten in mijn mouw

Ik moet heel rustig met Maddy om gaan, heel rustig “good” zeggen. Wanneer ik te uitbundig word gaat het mis, dan springt Maddy tegen me aan en bijt in mijn handen en mouw. De trainer ziet dit en geeft aan wat ik moet doen. Dit helpt even, maar later doet ze het weer. Op een gegeven moment loopt het de spui gaten uit en bijt ze steeds in mijn mouw en handen. Ik krijg hulp van de trainer, ik moet haar bij haar halsband pakken en naar beneden trekken, het duurt echt even eer ze rustig is. Na een tijdje is ze rustig en ik wil een koekje geven. “Niet doen”, zegt de trainer. “Bij Maddy moet je echt wel een tijdje wachten eer je een koekje geeft en ik denk dat je beter een liefkozend woordje of aai kan geven. Zij vertoont nu heel dwingend gedrag”. Nu werkt het en gaat het verder goed, maar mijn handen zijn beurs. Ik vind het echt een hele goede trainer, duidelijk, legt veel uit en hij is heel geduldig. Als het zo verder gaat ben ik tevreden. En de groep is ook heel rustig een hele verbetering met vorige week.

Zaterdag 21 januari

We gaan naar Friesland naar Jur en Yvonne, de fokkers van Darcy.

Het zou heel slecht weer worden, zo slecht dat er een vossenjacht voor afgezegd is. Maar het valt allemaal reuze mee, onderweg hebben we één flinke bui gehad. Wel wakkert de wind flink aan later in de middag en met de terugreis hebben we daar best last van, we rijden via de Noordoostpolder. We zijn er rond kwart voor één, we hebben een mooie bos bloemen bij ons voor Yvonne en zakjes hondenkoekjes voor de honden, voor ieder één. Ook hebben we een bos tulpen voor Els en Rob en hondenkoekjes voor Lex. Jur en Yvonne hebben nu weer drie honden, Rainy, Drup en sinds afgelopen zomer Hazey, zij is nu acht maanden. En we moeten natuurlijk even kennismaken met de nieuwe aanwinst, ook hebben ze een flinke verbouwing achter de rug en dat moeten we ook even zien.

Ontmoeting tussen Hazey en Maddy

De honden hebben we even in de auto gelaten, want als die van ons binnen zijn – vooral Maddy – dan is het gedaan met de rust. We hebben elkaar een tijd niet gezien en moeten even op ons gemak bijpraten, we krijgen koffie met appeltaart erbij en we gaan het huis bekijken, wat is het mooi geworden. Ook komen Rob en Els langs en zij hebben ook veel te vertellen. Els heeft nog een mooie schilderij van Roy en Jeska laten maken door Kunny Manting. Het gaat gebeuren we halen de honden uit de auto, eerst de kennismaking met Darcy en June. Darcy is er vaak geweest, maar June niet. Darcy komt helemaal laag binnen zoals het hoort, van June weet ik het niet, ik was er niet bij met het binnenlaten van deze twee. Ik neem als laatste Maddy mee en we stappen naar binnen de hal in. Ik lijn Maddy af en doe de deur open, zij wordt heftig begroet door de honden en ik geef het uit handen, vanaf nu moet ze haar eigen weg binnen de roedel vinden en het gaat heel goed. De oudere honden vinden het al snel goed en gaan weer hun eigen weg, maar dan de ontmoeting met Hazey, zo! Vanaf moment één is het feest, wel laat Hazey goed merken dat ze er boven wil staan, maar vlak Maddy niet uit, zij laat zich niet kisten en gaat er vol in. Het is rondjes rennen, spelen, stoeien en we horen de tanden vaak klapperen. Ze laten elkaar niet meer met rust. Op een gegeven moment is Maddy helemaal uitgeput en hijgt van de warmte. Even een time-out. Ik zet Maddy in de bench van Hazey, maar liggen hou maar.

Rond half drie gaan we wandelen met het stel en we rijden achter Jur aan naar St Nicolaascha.

Een prachtig bos met een groot waterpartij. Nu is het een nóg groter feest met Maddy en Hazey, wat kunnen die rennen en spelen, niet normaal. Echt we houden ons hart vast en we kunnen niet anders dan hopen dat het goed gaat. Tegen een boom aanklappen of struikelen of verkeerd terecht komen, het ligt allemaal op de loer. Gelukkig is het helemaal goed gegaan. Jur heeft wat apporteer speeltjes meegenomen. Maddy heeft ook nog laten zien dat ze een rubbere eend in haar bek heeft door veel rondjes te rennen. Uiteindelijk heeft Wil het kunnen aanpakken. Hazey heeft het ook twee keer in haar bek gehad en gaat ermee vandoor met Maddy er achteraan. Tsjonge jonge, niet normaal. Maar ze hebben wel de tijd van hun leven gehad en ze zijn aardig aan elkaar gewaagd en qua gedrag zijn er veel overeenkomsten.

Na de wandeling krijgen de honden eten

en dan worden ze even apart gezet om het te laten zakken en wij kunnen ook wat eten. Dan gaan we naar Rob en Els, Wil heeft hun huis nog niet gezien en dat wordt hoog tijd. De honden blijven bij Jur. “Kan dat wel Jur”? Yvonne antwoord: “je kan Jur geen groter plezier doen door hem thuis te laten met zes Weimaraners. Vooral met de twee jongelingen. Wanneer we thuis komen zien we geen Jur, de volwassen honden zijn alleen thuis, oké? En geen Maddy, oké? Even later komt Jur weer thuis, Maddy had in huis geplast, maar ze had het wel aangegeven door bij de achter deur te gaan zitten. Jur besloot om even met haar naar de ‘ijsbaan’ te lopen. Zodra Hazey en Maddy weer bij elkaar zijn gaat het er weer vol tegenaan. Maar we besluiten dat het genoeg is geweest en we halen ze uit elkaar, Hazey gaat in haar bench en ze slaapt meteen. Darcy en June vinden geen rust, ze gaan niet even liggen ofzo en dat is jammer. Aan alles komt een eind ook aan dit bezoek. We hebben het heerlijk gehad en hebben genoten van hun gastvrijheid. Ook van Els en Rob, heel fijn om ze allen weer terug te zien. “Van de zomer weer”?, vraagt Yvonne. “Dan gaan we varen in de sloep”, “ja graag”, antwoorden wij. Rond 20.00 uur vertrekken we en we zijn rond 21.35 uur thuis.

Zondag 22 januari

Tweede puppycursusdag bij Hubertus.

Helaas heb ik geen tijd meer om Maddy van te voren even te laten rennen, maar het is een eindje lopen naar Hubertus en dit moet maar genoeg zijn. Ik heb nog net een kop koffie kunnen drinken, al is het laatste slokje een beetje heet. We gaan weer naar hetzelfde plekje als vorige week en dit is een stukje lopen. Ik besluit het goed aan te pakken, Maddy en ik lopen achteraan omdat het met ons gewoon meer tijd kost. Het gaat goed, wanneer Maddy aandacht voor me heeft zeg ik: “good” en geef een koekje. Wanneer ze trekt stop ik, loop een stukje naar achteren tot ze weer aandacht heeft en weer naast me loopt. Zo lopen we het hele stuk, maar het gaat al veel beter dan vorige week.

Aandacht, aandacht en aandacht

Voor een Retriever is dit niet zo moeilijk, maar voor een Staande Hond des te meer. We doen verschillende oefeningen: zitten en blijven, afliggen en apporteren. Maddy moet zitten en ik doe een stap naar voren en blijf staan. Beter is het om een stap naar de zijkant te doen. Het gaat goed, ze blijft zitten. Ik stap terug en beloon haar. Ook moet Maddy afliggen op de stenen en dit is extra moeilijk voor een korthaar. Maar ze doet het, wel hef ik het commando snel op door: “vrij” te zeggen. Ook de anderen moeten het doen. Het Labradortje van 15 weken doet de eerste oefening goed, maar de tweede oefening kan hij nog niet, hij heeft nog niet het commando ‘af’ geleerd. De blonde Labrador en de Springer moeten beide oefeningen nog echt oefenen. Ondertussen komt er nog een pup bij, weer een blonde Labrador, maar deze is een stuk verder dan de blonde Labrador Anna.

Apporteren, wat eigenlijk nog geen apporteren mag heten

Ik mag kiezen een gewone dummy of een rattendummy, ik neem de rat. Ik moet proberen rust in te bouwen en dat gaat best goed. Maddy rent op de dummy af, maar ze vindt het toch wel vreemd zo’n harig ding, het wordt alom besnuffelt. Ze pakt het en heeft er niet zo veel zin in om het meteen naar me toe te brengen. Daar hebben we de lange lijn voor, ik haal haar binnen met hulp van Hilda. Ze laat het niet meteen los en hapt nog wat na, ik haal het uit haar bekje. We doen het nog een keer nadat iedereen geweest is en nu kies ik voor de gewone dummy. Dit gaat beter en vindt ze minder interessant, ze pakt het en komt het meteen brengen.

Maddy is best braaf

Eén keer protesteert ze weer door te springen en in mijn mouw te bijten. Ik pak haar aan, net als afgelopen vrijdag en de hele les is ze verder braaf geweest. Wel wil ze steeds graven of stokjes pakken en het zand tussen de stenen is ook leuk om te graven. Na ruim een uur zit de les erop en het is ook tijd, de honden zijn het zat. Lekker getraind en ik ben dik tevreden. Na de les nog even koffie gedronken, ik geef Maddy even aan Dick – hij heeft eerder een foto gemaakt van onze puppy’s – en later aan Hilda. Zo hoop ik dat ze niet al te eenkennig wordt, dit loert toch altijd om de hoek bij een Weimaraner.

Maandag 23 januari

Vanmorgen ga ik met Maddy naar de duinen, de boskant

Het is heel rustig, geen hond en een paar mensen tegengekomen. Ik doe wat oefeningen met de patrijzendummy en ik gooi mijn pakje zakdoekjes neer. Even later zeg ik tegen Maddy: “ga zoeken” en daar komt ze met de zakdoekjes. Zo doe ik het ook met de Patrijzendummy en dit gaat heel goed. Het trucje met de zakdoekjes heb ik eerder gedaan met de andere honden, zo kon ze het precies afkijken. En ze heeft het onthouden, want ze doet het feilloos. Ook heb ik de lange lerenriem mee en laat Maddy de patrijzendummy apporteren aan de lijn. Het lijkt wel of ze dit iets minder doet.

Vanmiddag gaan Ella, ik, Darcy, June en Maddy naar de duinen. Het is droog, wel veel wind en het is weer rustig. Eén trimmer en ik lijn haar aan daarvoor. We gaan een stukje door de duinen en Maddy rent alleen maar achter June aan, want June heeft het nu ineens heeeel druk.

Dinsdag 24 januari

Ik heb eigenlijk heel weinig te vertellen. Vanmiddag heb ik met Hen en Santos in de duinen van Katwijk gelopen met Darcy en June. Ik vind dit voor Maddy nog te heftig en zij is mee geweest met Ella. Ik heb wel gespeeld met haar natuurlijk. Morgen maak ik het helemaal goed, want leuk vond ze het niet dat ze niet met ons mee mocht.

Woensdag 25 januari

Maddy is nu 24 weken en ze krijgt nu 310 gram ProPlan.

Het miezert en het is koud, ik voel dat de wind uit het oosten komt, zal het dan toch kouder worden? We lopen door het bos bij het witte huis en we komen twee honden tegen. Maddy wil met beide spelen, maar de eerste heeft er al snel genoeg van, ik zie dit en roep haar, goede timing vind ik zelf. Met de zwarte hond gaat het beter, rennen en spelen. Verder is het rustig, we komen wat wandelaars tegen en twee trimmers. Bij de één reageert ze vrijwel niet, maar ik hou haar wel vast. En de ander kijkt ze helemaal na, ook nu heb ik haar vast. ‘s Avonds heeft ze geslapen en gespeeld, ook met June. Ook probeert ze weer te bijten in mijn handen en armen, ik pak haar beet en doe haar in de bench om af te koelen. Na een tijdje haal ik haar eruit en het heeft geholpen, ze is de verdere avond braaf.

Donderdag 26 januari

Het eet-riteel

Toen Maddy pas bij ons was en zo’n klein pupje was vond ik het spannend hoor het eten. June is helemaal bezeten van eten en Maddy heeft ook altijd honger en ik was gewoon bang voor een uitbarsting vooral van June. Darcy is niet meer zo hongerig de laatste paar jaar, haar kan het niet zo veel schelen. Wanneer Maddy te brutaal was, kon Maddy een uitbrander verwachten. Logisch Maddy moest en moet haar plaats weten endat was ook een taak van June, maar het was gewoon schrikken vooral omdat Maddy zo klein was. Dit duurde een paar weken denk ik. Er staan twee etensbakstandaarden in de keuken, iedere standaard heeft twee bakken. Eén standaard is van Darcy en June, Darcy’s bak staat links en June’s rechts, de standaard staat bij de keukendeur. Maddy heeft een privé standaard, deze staat een eindje bij de andere vandaan en staat bij de keukeningang. En nu, moet je het nu zien, het etensritueel gaat zo goed, geen wanklank niets. En June heeft nog altijd reuze honger en Maddy ook. Wanneer ik, Ella of Wil het eten klaar maakt is het wachten voor de drie honden, alles staat doorelkaar, de pikorde maakt niet uit. Zodra ik de schalen pak, draait de volgorde als een blad aan de boom om. Alle honden staan ineens op hun plek bij de standaard. June is altijd het eerste klaar en Maddy volgt haar snel. Maddy gaat snel naar de bak van June, naast die van Darcy, en likt de bak helemaal schoon. Vaak wacht ze geduldig naast Darcy tot zij klaar is en dan likt ze die ook helemaal schoon. June gaat ondertussen naar de bak van Maddy en doet hetzelfde. Wanneer alles schoongelikt is staat de boel weer door elkaar, het is tijd voor het toetje. Ik pak de bakken en doe er twee scheppen macaroni in met een beetje kanrnemelk, heerlijk vinden ze dit. Darcy krijgt er nog een schep Primeval bij voor de gewrichten, pezen en banden. Zodra ik de bakken pak om ze in de standaarden te doen, staan alle honden weer op hun plaats. June is weer snel klaar, Maddy ook en dan worden de bakken weer schoongepoetst. Het is een mooi gezicht en ik geniet er enorm van.

Omdat ik s’middags verplichtingen heb op mijn werk, ben ik vanmorgen thuis en Wil kan met de auto. Hij gaat met alle drie de honden naar de duinen en dat is voor hem voor het eerst. Wil is niet de jongste meer, hij is al 75 jaar, maar hij geniet nog enorm van de honden, ook nu Maddy erbij is en hij vindt het heerlijk om met ze weg te gaan. Hij fietst het liefst, maar dat kan nu even niet met een jonge hond. Hij loopt nu dus veel en vooral naar de Bavo en op een gegeven moment heeft hij dat wel gezien, de duinen zijn weer eens een welkome afwisseling.

Na mijn werk ga ik nog lekker met de honden naar de duinen, Ella gaat mee.

We zijn er rond 16.50 uur en we moeten doorlopen want het wordt snel donker. Ik heb op mijn horloge gekeken en rond 17.40 is het nu bijna donker en moeten we echt bijna bij de auto zijn. Het miezert, maar wel is de lucht heel mooi rood. Het valt op dat Maddy niet constant June achterna loopt, ze gaat nu ook haar eigen gang. Fijn voor June om niet altijd een schaduw te hebben. Darcy is een beetje narrig en Maddy mag niet zo veel, vooral niet in de auto. Ze houdt Maddy stevig in de gaten, ze moet bijna stil zitten. Zodra ze even beweegt krijgt ze al een snauwerige blaf. Maddy mag zelfs niet gapen!

We lopen een niet al te groot rondje, Wil is vanmorgen best lang weggeweest.

Eerst wilden we in het bos blijven vanwege de regen, maar we gaan toch richting de zeereep. We moeten een fietspad oversteken en daar moeten de honden altijd wachten, ze moeten zitten en op ons commando mogen ze oversteken. Ook ligt hier een paardenpad. Ik moet Maddy ruim op tijd roepen en dan lijn ik haar aan. Omdat het nu al vrij laat is neem ik de gok om haar los te laten. Wel loopt Ella alvast naar het fietspad om te kijken of het veilig is en dat is het. Darcy en June blijven wachten en Maddy rent zo het fietspad op. We corrigeren haar en ze moet meteen terug komen. Zitten, braaf, een koekje en dan oversteken, zoals het hoort. Terug moeten we weer het fietspad oversteken. Maddy is rechts een stuk de bosjes in gelopen en ik hou haar stevig in de gaten. Wanneer ze weer komt, ben ik heel streng en instrueer dat ze aan de kant moet blijven. Ze doet het heel goed en weet precies wat er van haar verwacht wordt. Ze komt, ik fluit op de rolfluit, ze gaan alle drie zitten, braaf, koekje en oversteken. Is het effe netjes.

Vrijdag 27 januari

Om te wandelen zijn we naar de Sancta geweest, het is nog steeds open. Niet te lang, vanavond ook GG-training.

Gehoorzaamheidstraining

Het gaat goed, Maddy is bijna niet in de protestaanval gegaan. Misschien 2 keer een kleine poging, maar dat stelde niet veel voor. Eén keer moet ik haar aan de halsband naar beneden trekken, maar ze gaat al snel op haar rug liggen en geeft zich over, ik maak niet de fout om weer heel snel ‘goed zo’ te zeggen en een koekje te geven. Dit deed ik vorige week wel.

Aandachtsoefeningen

Dit doen we weer, aandacht vragen, belonen met een koekje in mijn geval. Ik moet slalommen met Maddy om pionnen heen en dit gaat heel goed. Ik moet haar laten zitten ‘aan de voet’. Dit heb ik eigenlijk nog niet gedaan, ik laat haar het koekje volgen, naar rechts, achterlangs en zitten aan de linkerkant. Het vergt wat oefening, maar het gaat al snel goed. Laten zitten aan de rechterkant, tussen de benen, ze doet het allemaal. Alles door het snoepje te volgen. Ik moet Maddy af-laten liggen, ik hou het snoepje even in mijn hand, zodat ze iets langer blijft liggen en hef het commando op door ‘vrij’ te zeggen. Ik hoor te laat dat we eigenlijk nog geen commando mogen gebruiken. Ik doe het wel, ook omdat we dit al vanaf 8 weken oefenen. En ik hef het commando op.

We gaan nog een keer slalommen, maar dan vanuit de zitpositie.

Zijn we aan het einde, dan moet ik Maddy rechts van mij laten zitten. Dit gaat verkeerd, want uit gewoonte laat ik Maddy toch weer links zitten. Ook moeten we weer met z’n allen onze hond laten volgen naar het midden. Ik moet proberen om de aandacht vast te houden. Verlies ik de aandacht, dan ga ik iets terug, laten zitten en ik begin opnieuw. Wanneer we in het midden zijn moeten we onze hond laten zitten. Ook dit gaat heel goed. Maddy houdt langer de aandacht vast dan vorige week. Het enige wat ze steeds wil is graven en gras eten en dat wil ik dan weer niet. Maar als dat alles is, kan ik er goed mee leven.

Commando: ‘nee’

We krijgen nog een tip om het woordje ‘nee’ te leren. Een koekje op de hand en ‘toe maar’ maar zeggen. Maddy mag een koekje pakken. Dit een paar keer zo herhalen. Weer een koekje op de hand, Maddy wil het koekje pakken en dan ‘nee’ zeggen en van de hand een vuist maken. Die ogen van Maddy, ze kan het niet geloven. Weer een snoepje op de hand leggen en ‘toe maar’ zeggen. Dit wel doen in een afwisselend tempo. De ene keer mag ze 1 keer een koekje pakken, de andere keer 3 keer. Dit kun je gewoon op de bank thuis oefenen, heb ik wel meteen drie Weimaraners om me heen staan….

Zaterdag 28 januari

June

‘s Morgens loop ik fijn met June en we beleven weer leuke avonturen.Zie week week 4.

Prikkeldraad

We zetten de auto neer bij het Witte Huis en lopen het gebruikelijke rondje, een klein rondje. Maddy loopt nog steeds met van alles in haar bek, plastic schaaltjes, stokjes en blikjes. Ze heeft een blikje gevonden en heeft er veel lol mee. Ella is er heel handig in om dit soort zaken af te pakken. Ze gooit een koekje bij haar neer om haar af te leiden en zo kan ze het blikje pakken. Ella heeft het blikje in haar handen, de honden en ik lopen vooruit. Ineens rent Maddy naar het hoge prikkeldraad, ze wil er door, maar het gaat helemaal fout, ze is er wel doorheen gegaan en ze staat aan de andere kant, maar ze schreeuwt het uit van de pijn. Ze houdt er totaal geen rekening mee dat het prikkeldraad hoog is en uit meerdere lagen bestaat. We schrikken ons rot en zijn ook helemaal in paniek. Ons kleine pupje, wat is er aan de hand? Het ging zo snel, ik kon niet eens: “kijk uit”, roepen. Hoe moet ik bij haar komen?

Het prikkeldraad biedt voor mij geen ruimte om er door te gaan, dan klim ik er maar overheen.

Ik steun op Ella en zowaar ik ben er overheen. June schrikt zo van het geschreeuw van Maddy dat zij ook door het prikkeldraad gaat en bij ons staat. Maddy houdt haar rechterpootje omhoog. Ik zeg zachtjes tegen haar: “Laat es kijken”. Ik pak haar pootje vast en zie een wond. Maddy bijt van pijn en frustratie in mijn hand. Ik kijk nog eens goed en het is een goeie schram, het haar is weg, maar het is geen vleeswond. Het valt gelukkig reuze mee. Ik heb haar gekalmeerd en het gaat nu weer. Ze zet haar pootje neer en lijkt geen andere nare dingen te hebben. Nu pas zie ik het blikje van zo even. Hoe komt die daar? Achteraf blijkt dat Ella het blikje over het hoge prikkeldraad heeft gegooid. Maddy liep een eind vooruit en ze dacht dat kan nu wel, niet dus. Ella voelt zich helemaal rot, dit doet ze ook nooit meer en Maddy ook niet denk ik. Je kan hier gewoon niets aan doen, wie rekent er nu op dat ze toch weer het blikje ruikt of ziet. Nu nog terug.

Ella loopt een stukje terug over het pad en roept: “hier kan het wel, hier is het wat ruimer”.

Maar hoe komen we daar? Het staat hier vol doornenstruiken. June wijst ons de weg, de lieverd, we lopen een stukje verder de zeereep in en gaan dan naar rechts en weer terug naar het draad. June is er al en gaat er zo door, nu Maddy. Heel voorzichtig leiden we haar naar de overkant van het prikkeldraad. En nu ik nog, op dezelfde manier als heen klim ik er weer overheen. We kijken nog een keer goed naar Maddy’s pootje, het is een goede schaafwond. Even later rent Maddy alweer. We komen de mevrouw tegen van de Tjechische herder. “Ging jullie hond zo tekeer”? Ze kon het helemaal op het andere pad horen. Ze kreeg al hele visioenen van honden die mishandeld werden. Ze is blij dat het allemaal meevalt en wij ook.

Zondag 29 januari

Zodra ik opsta en beneden ben check ik even het pootje van Maddy. Het ziet er al heel mooi en rustig uit. Ik ben vroeg vanmorgen en ik wil Maddy even uitlaten voor de training. Ik doe dit in de duinen van Den Haag vlak bij het Hubertus terrein. Daar kom ik Natasha tegen met haar Drentsche Patrijs, ze hebben gespeeld die twee. De Drent is nu net een jaar.

Maddy doet het goed

Weer veel aandachtsoefeningen en gehoorzaamheidsoefeningen. Zit, volgen, af, blijf, hier komen, kom voor. We oefenen het staan en dit is nieuw. Maddy is gewoon verder als de andere hondjes. Ze is ook de oudste, toch zijn er een paar hondjes die nét een beetje jonger zijn dan Maddy. Ik doe natuurlijk GG bij KV Rijnland en dit scheelt enorm, bovendien heb ik heel veel geleerd met het trainen met June en dan ook vooral de basisoefeningen. Ik heb dit bij Maddy meteen toegepast, alles op een speelse manier en veel belonen en dat zie ik nu terug.

Eén apporteer oefening

Maddy moet zitten en Hilda houdt haar vast, ik neem een dummy mee, loop een stukje vooruit en halverwege gooi ik de dummy neer. Maddy is los, ik roep haar en ze komt mijn kant op, ondertussen pakt ze de dummy op en komt naar me toe. Dan besluit ze om even naar de bosjes te gaan. Dit is het risico van los voorbrengen. Maar met roepen en aanmoedigen komt ze toch naar me toe. Een opmerking van Hilda, ik moet de dummy rustig en voorzichtig neerleggen. Nu gooide ik het neer en wilde Maddy meteen komen. Dit heb ik nog nooit geoefend, het gaat goed en ik ben blij. Hilda wil zo zien of de pups de dummy uit zichzelf meebrengen. Want we mochten niets zeggen.

Het zit erop, ik loop weer heel rustig terug en laat haar niet trekken, ik drink koffie en dan gaan we er vandoor, op de terugweg kijken we nog even bij de andere groepen.

Maandag 30 januari

Het is koud en het heeft licht gesneeuwd, de winter heeft zijn intrede gedaan, alleen is het al bijna februari.

Maddy en ik hebben heerlijk gelopen in de Noordwijkse duinen, het is rustig. Maddy is heel uitbundig, rennen, spelen, ze is niet te houden. Wel heb ik nog een kleine dummy meegenomen en ik oefen het apporteren, het gaat best goed.

‘s Middags heb ik mijn camera mee, maar het resultaat van de foto’s valt zwaar tegen.

Het weer is toch te somber, ook sneeuwt het licht. De honden eten veel stokjes en dat irriteert me mateloos. Maddy is nu ook weer heel actief, ze rent achter June aan, pest Darcy. Ik probeer in te grijpen, want het wordt vervelend. We lopen een klein rondje en toch ben ik best een tijdje onderweg, dit komt ook doordat ik foto’s maak. We komen Annie nog tegen met haar honden en Maddy rent en speelt met het Bull Terriërtje. Ook speelt ze met een Jack Russel, ze is nu veel groter en weet daar geen raad mee. Ik moet haar aanlijnen, want ik vrees dat ze nu niet met mij meegaat. Ik ruim mijn camera op bij het bankje bij het fietspad en lijn ook Maddy aan. Nu wordt ze heel vervelend, valt Darcy weer aan en ook mij. Ik trek haar naar beneden en gooi haar op de grond. Ze spartelt nog steeds, toch laat ik haar gaan. Te vroeg dus, want ze gaat weer in de aanval. Wat een volhouder zeg, om gek van te worden. Darcy en June lijn ik ook aan en Maddy is weer vervelend. Darcy en June wachten zo geduldig, de arme schapen. Ik hoor Darcy klappertanden van de kou, van dat stilstaan wordt je niet echt warm. Op een gegeven moment wordt Maddy toch rustig en we lopen naar de auto, snel de deuren dicht en de verwarming voluit.

Dinsdag 31 januari

Wonden likken

Rond 06.00 uur krijgt Maddy al haar ontbijt, daarna gaat ze meestal weer slapen. Maar nu likt ze constant aan de schram die ze zaterdag heeft opgelopen. Het zag er zo mooi uit, maar dat wordt snel minder met al dat gelik. Ik zie dat er een etterdraadje op de schram zit en dat irriteert natuurlijk en moet eraf. Ik vertel haar steeds dat ze er vanaf moet blijven. Op een gegeven moment wordt ze zo narrig dat ze naar me gromt. Wat krijgen we nu Maddy? ben jij helemaal gek geworden. Ik geef haar een tik en vertel haar luid en duidelijk dat ik daar niet van gediend ben. Ik probeer nog om crème met een verbandje om te doen, maar het wordt één worstelpartij tussen mij en Maddy, hulp heb ik niet. Ik heb er genoeg van en stop ermee. Later hoor ik van Wil dat ze ook naar hem gromde en dan is ze bij Wil helemaal aan het verkeerde adres. Wanneer ik gewassen, opgemaakt, aangekleed en klaar ben om naar mijn werk te gaan, zie ik dat Maddy nu lekker in de bench ligt en slaapt. Maddy is nu 25 weken.

Koud!

Het is koud, er staat een stevige noord/oosten wind en wanneer we even stil staan hoor ik Darcy klappertanden. Het is weer om flink in beweging te zijn. En dat zijn ze de hondjes. Darcy speelt zelfs flink met Maddy, met graven, takje trekken en rennen over het zand. Ik heb mijn camera weer mee en kan wat leuke plaatjes schieten. Maddy is in een avontuurlijke bui en gaat best een stuk de bosjes in, ook doornenstruiken. Ze volgt June wanneer die een eind de duinen in rent. Wanneer ik Maddy aanlijn omdat we bijna bij de auto zijn, gaat ze weer in de aanval, ze hapt in mijn gehandschoende handen. Ik pik dit niet meer en een ferm: “nee”, helpt niet. Dat wat ik gisteren deed, aan de riem naar beneden trekken had ook niet genoeg effect. Nu geef ik haar een stevige tik op haar billen met de riem, ik hou hier helemaal niet van, maar het helpt wel, ze is verder heel braaf. Ze is nu echt weer in een periode dat ze aan het uit proberen is. En Darcy heeft weer haast om naar te auto te gaan.

Spelen met de honden

Na het eten ben ik altijd gewend om even met June te spelen, dit doe ik nog steeds. Maddy ligt dan nog even in de bench en ik kan ongestoord spelen. June vindt dit een feest en deze aandacht heeft ze ook nodig van mij. Maddy mag ook uit de bench en ik verstop een paar speeltjes, voor Maddy is dit vrij nieuw, maar niet voor de andere twee. Voor hun is het gesneden koek. Ik zeg: “zoek, zoek zoek”, tegen Maddy en loop met haar mee een richting uit naar een verstopt speeltje. Maar Darcy en June gooien roet in het eten en eerst komt June met een gevonden speeltje en zelfs Darcy doet met het spelletje mee. Zo blijft er niet veel over voor Maddy. Wel geeft June het speeltje aan Maddy. Maar met hulp vindt Maddy ook een paar speeltjes en door June en Darcy snapt ze nu wel wat de bedoeling is. Ik speel nog wat met een bal, ik gooi het weg en Maddy gaat het halen en brengen, ook nu speelt Darcy mee en zij haalt ook een paar keer de bal. Maddy is dan net even té brutaal en één keer krijgt ze een snauw van Darcy wanneer ze de bal uit Darcy’s bek wil pakken.