December 2011

Zaterdag 31 december

Oudejaarsdag

Laatste dag van 2011, weer een jaar voorbij en het was een heel bewogen jaar op hondengebied. Darcy geopereerd, June verschillende keren gehecht in de zomer. Een wond aan haar poot door prikkeldraad en een hele diepe wond in haar voetzool door glas, dit vergde een lang heling proces. Het is niet gelukt om een nestje met June te fokken en dit heeft op mij wel de meeste impact gehad, ook bij Ella en Wil. Ik moest echt een tijdje afstand nemen van het Weimaranerwereldje en wilde er even niets meer mee te maken hebben. Soms niet helemaal eerlijk ten opzichte van lieve kennissen die altijd belangstellend waren, maar ik kon niet anders. Tuurlijk er waren ook hoogtepunten, June is Nederlands Kampioen geworden, ik heb twee KNJV-B diploma’s met haar gehaald, ik heb gejaagd met June en zij heeft de 2e prijs gewonnen met de Gebruikshondenproef van Hubertus in Nordhorn Duitsland. De operatie aan het oog van Darcy is heel goed gelukt en ook is ze eindelijk verlost van de grote bult op haar zij. En het belangrijkste we hebben pup Maddy erbij. Geen pup van June, maar wel een pup van June’s halfzus Gaya. Dit was niet de planning, maar we zijn wel heel blij met Maddy. We hebben allemaal moeten wennen aan elkaar, maar het gaat heel goed nu en ze is een lieverd en ik ben heel benieuwd wat het nieuwe jaar gaat brengen met Maddy. De jachttraining die in januari begint en de gehoorzaamheidstraining.
Op naar 2012!

Ik heb een hele luie dag gehad,

en dat is heel lang niet meer gebeurd, ik ben ook niet helemaal lekker. Wil heeft alle honden vanmorgen meegenomen naar de Sancta en het ging heel goed. De ontlasting van Maddy ziet er weer beter uit en ik heb haar ook niet meer horen hoesten, de hele week niet meer, ze is er nu echt overheen. Maddy is afgelopen dinsdag gewogen en ze weegt nu 20 kilo. Ook krijgt ze vanaf morgen 250 gram Proplan puppybrokken Kip en rijst per dag.

Vanmiddag zijn Ella en ik met alle honden naar de duinen geweest.

Maddy heeft totaal geen last van het vuurwerk. Thuis niet en buiten ook niet. Darcy denkt vaak dat ze schoten hoort en dat er gejaagd wordt. Ze loopt veel voorop en heeft haast, ze wil richting Noordwijk daar komen de schoten vandaan. Maar het is nu lang zo erg niet als met Jeska, zij dacht echt dat er voortdurend geschoten werd en zij ging er echt vandoor. Zij dacht dat er voor haar een groot veld met alleen maar geschoten konijnen lag. June kijkt af en toe op als er vuurwerk afgeschoten wordt, verder niet. Zij hoort wel het verschil tussen vuurwerk en schieten. En Maddy is nog heerlijk onschuldig en stoort zich nergens aan. Houden zo.

Vrijdag 30 december

Ella loopt met Maddy en ze heeft nog steeds last van diarree, Ella besluit om rijst te koken.

Dit helpt wat, want ‘s middags is haar ontlasting weer iets vaster. Ella en ik nemen alle drie de honden meer naar de duinen en wandelen niet zo lang. Toch heeft Maddy nog veel geslapen vandaag en met lopen is ze nog steeds iets minder uitzinnig. Ze heeft June ook niet zoveel achterna gelopen dan anders. Het is koud en er staat veel wind, ook krijgen we een paar buien op ons dak. Maddy maakt kennis met een grote soort Saarlooswolfshond. Ze is toch wel een beetje onder de indruk van hem. “Hè, hebben jullie nu drie honden”, vraagt de eigenaresse van de Wolfshond. “Hebben jullie een pup erbij”? “wat leuk”, zegt ze. ‘s Avonds heeft Maddy best weer veel gespeeld, ze is lief en heeft bijna niet gebeten. Wel stoot ze tegen mijn koffiemok aan en zo krijg ik hete koffie over me heen. Volgens mij doet ze het gewoon expres om zo koffie te kunnen oplikken, ze vindt het namelijk erg lekker. Maar dat geldt ook voor melk, koekjes en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maddy en June hebben bijna de hele avond bij me gelegen, soms spelen ze met elkaar. Dan speelt Maddy weer alleen of June, June rollebolt voor Maddy en Maddy weer voor June, ze zijn lekker bezig zo saampjes.

Donderdag 29 december

Maddy is nog helemaal uitgeput van gisteren.

Mijn neefje Sam is vanmorgen bij mijn ouders en helaas moet ik weer werken. Ella heeft Maddy voor een korte wandeling meegenomen samen met Sam. Verder heeft ze alleen maar geslapen. Wel heeft ze last van diarree, gisterenmiddag ook al. Toen dacht ik dat het misschien kwam van alle opwinding. Maar misschien is er toch iets meer aan de hand, ze lijkt er geen last van te hebben, haar eetlust is in ieder geval nog helemaal in orde. ‘s Middags neem ik Maddy en Darcy samen mee voor een niet al te lange wandeling in het bos, ze hebben het prima naar hun zin, maar toch is Maddy rustiger dan anders. En ik zie dat het zwarte hoektandje eruit is, gelukkig dat gekke tandje is weg en er komt alweer een mooie witte hoektand. Ook ‘s avonds heeft Maddy veel geslapen. Aan de foto’s heb ik nog niet veel gedaan, ik heb flink last van mijn verkoudheid en ben moe en heb niet veel meer gedaan.

Woensdag 28 december

Puppywandeling in Valkenswaard, wat een feest hebben Annelies en Ruud ervan gemaakt.

Zes puppen zijn gekomen, de drie zusjes van Maddy, Jaylo, Blu en Noble en twee broertjes, Guus en Miller. En wat lijken ze op elkaar, je zou zo maar de verkeerde hond mee naar huis kunnen nemen. Erg leuk om ze te zien, ik ben erg gecharmeerd van Blu en Miller. Miller is al een echte reu, groot is hij en stevig. Jaylo en Noble komen iets later en zijn wat verlegen en op hun hoede wanneer ze arriveren, maar al snel spelen ze mee met de anderen. Ze hebben gespeeld en geklierd de puppy’s! ze hebben elkaar helemaal uitgeput en ze zijn al moe eer de wandeling nog moet beginnen. Eerst krijgen we koffie met taart en daarna een heerlijk broodje. Annelies zorgt weer goed voor ons. Ik had verwacht dat Maddy meteen naar Annelies zou gaan, maar dit was niet zo. Ze had het in het begin veel te druk met haar broers en zussen. Pas toen dat een beetje genormaliseerd was, had ze aandacht voor Annelies en toen werd ze ook uitgebreid en liefdevol begroet.
Rond 13.00 uur vertrekken we lopend naar het bos. Maddy trekt veel te veel aan de riem, ik ben bijna bang dat ze er wat van krijgt. Eenmaal in het bos mogen de honden los. Het gaat heel goed allemaal, ik heb mijn camera mee en wil veel foto’s maken. Maar daar steekt Annelies een stokje voor want ze heeft een quiz voor ons bedacht en die moeten we groepsgewijs invullen. Hierdoor loop ik veel helemaal achteraan en om nu allemaal foto’s te maken van de achterkanten van de pups. Kiley, Gaya, June en Darcy hebben het ook prima naar hun zin. We besluiten de wandeling in te korten, want de pups hebben het een beetje gehad, wel stoppen we nog even bij het water. Gaya en Kiley hebben nog even gezwommen en Ruud hoopt dat ik in het water val, gelukkig niet Ruud! Maddy kan niet meer, haar ogen hangen op half 7.

 

Eenmaal weer bij het huis van Annelies en Ruud aangekomen geven we onze honden eten, ook Maddy geven we wat brokken.

Annelies vertelde eerder dat ze erwtensoep voor ons heeft gemaakt en rijst en vis voor de honden. We laten Darcy en June in de auto, terwijl ze echt mee naar binnen mogen. Maar het is al zo druk binnen. In de tuin hebben alle pups een enorm bot gekregen en dat vinden ze heerlijk. Er zijn twee honden die vertellen dat je uit hun buurt moet blijven en grommen wanneer je probeert de kluif af te pakken. De rest vindt het allemaal prima. Annelies ziet dat ik schrik omdat Guus gromt, hij is bang dat ik de kluif pak. Domme reactie van mij natuurlijk, maar het is een reflex. Annelies vertelt Guus even heel duidelijk dat ze daar niet van gediend is. Dit vertelt ze ook aan Jaylo en het helpt. Binnen is het een gezellige boel, we krijgen erwtensoep en brood. Hierna krijgen de honden rijst en vis. Ik heb kennis gemaakt met de leuke eigenaren van de andere pups, aardige baasjes allemaal. Met de eigenaresse van Blu wissel ik emailadressen uit. Ik beloof dat ik foto’s opstuur van haar hondje toen ze nog bij Ruud en Annelies was. Ik krijg complimentjes van de andere baasjes over de mooie foto’s van het nest en op de site en blog, sommige lezen de verhaaltjes en dit doet me toch goed. Ik had Ruud en Annelies een fotoboek gegeven van het nest, dit had ik zelf niet gezien, omdat ik het boek meteen naar hun heb laten sturen. En – ik hou er niet zo van om dit zelf te zeggen – maar het boek ziet er goed uit. Het is een lange dag geweest en tijd om naar huis te gaan. Bedankt alle andere baasjes, puppen, grote honden en vooral Ruud en Annelies voor deze geweldige dag. Het is voor herhaling vatbaar.

Dinsdag 27 december

Darcy en Maddy gaat buiten heel goed.

Darcy – een dame op leeftijd – hoeft niet meer zo nodig. Zij scharrelt op de paden, soms gaat ze even een bosje in, maar dan heb je het wel gehad. Een ideale partner voor een jonge Maddy. June is een ander verhaal, zij gaat er vandoor! de bossen en struiken in, op zoek naar konijnen, vogels, herten en vossen. Dat is gewoon te veel voor een jonge pup. Maddy wil maar bij haar blijven, probeert haar bij te houden, rent dan veel te veel, gaat te veel heuvels op en af. Zoals vanmorgen dat bevalt me echt goed, Darcy en Maddy samen. Ik heb Maddy, op de terugweg, zelfs los gelaten in de auto. Niet in de bench, even uitproberen. En het gaat heel goed, Maddy is heel rustig en zo heeft Darcy het graag.

‘s Middags heb ik het weer uitgeprobeerd, maar nu gaat het mis.

Maddy is nu ook niet zo moe als vanmorgen, ik heb expres niet zo lang gelopen. Na een half uur staan we weer bij de auto en madam wil nog wel even de struiken in, de vogels zijn druk op dit tijdstip. Ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel en zie dat ze op iets aan het knauwen is. Ik stop op de Langevelderweg, zet de auto aan de kant en maak de achterklep open. Maddy kauwt aan het klepje van een opbergvak, dat in de zijkant van de auto zit. Een tijd terug heeft ze dit ontdekt als kauwspeeltje en sindsdien moet ik het heel erg in de gaten houden, wanneer ze niet in de bench zit. Ik bestraf haar en ze moet meteen weer in de bench, eigen schuld dikke bult. De Sancta is weer leuk, Maddy rent met een noodvaart achter een Merel aan en Darcy rent mee. Na deze wandeling ga ik met June wandelen, lekker alleen. Ik heb een beetje het gevoel dat ik haar verwaarloos, vanmorgen is ze met Wil mee geweest en gisteren ook. Zaterdag zijn we samen weggeweest. Vòòr Maddy liep ik altijd ‘s morgens met June wanneer ik vrij was en nu meestal met Maddy.

Morgen zien we de broertjes en zusjes van Maddy.

Morgen gaan we naar Ruud en Annelies in Valkenswaard, de fokkers van Maddy. En natuurlijk gaan we naar Gaya en Kiley, de moeder en oma van Maddy. Ik hoop zo op een grote opkomst, alle 8 pups dat zou mooi zijn! Ben zo benieuwd.

Maandag 26 december

Tweede Kerstdag

Darcy is niet helemaal lekker, wat last van de gewrichten? het is niet helemaal duidelijk. Ik neem haar daarom mee met de auto, samen met Maddy en we gaan naar Cronesteijn. Eén van de redenen waarom ik hier heen ga is dat er een soort pontje is. Een houten vlot en dit kan naar de overkant van de sloot d.m.v. een touw. Dit loopt van de ene naar de andere kant en zo kan je zelf met het pontje naar de overkant. En wat denk je? juist het is weg. Geen kennismaking voor
Maddy met dit pontje. Wel is het een mooi gebied, veel water en watervogels en ook fazanten. In het midden is een soort eiland, prachtig gebied voor de honden, maar helaas die mogen dáár nu juist niet komen. Veel houten bruggetjes, het is nog vroeg, er lopen een paar honden met hun eigenaren. Maar al snel wordt het wat drukker. Maddy maakt kennis met verschillende honden en ik kan haar steeds terug roepen. Tot we op de terugweg een jonge soort Sennen hond tegenkomen en ze hebben gespeeld die twee. Wilde ik het wat rustig aan doen voor Darcy maar ook voor Maddy. Een Keeshond joeg een Fazant in de bomen. Shit dit had een mooie kans geweest voor Maddy om met een Fazant kennis te maken. Wel is Darcy helemaal hyper en ik doe heel enthousiast, dit merkt Maddy en zo weet ze dat het wel heel bijzonder is zo’n Fazant. Het valt me op dat wanneer ik me kwaad maak of ongeduldig ben, Maddy slechter luistert. Maddy neemt weer van alles en nog wat in haar bekje, zolang ik rustig ben en haar probeer af te leiden met een koekje gaat het goed. Op een gegeven moment wordt ik een beetje kwaad want ze heeft iets in haar bek wat ze niet mag van mij. Nu gaat het mis, ze merkt dat ik boos ben en ze gaat er als een haas vandoor met haar bekje vol. En ze eet het mooi op! Ze hebben het prima naar hun zin die twee, met Darcy rent Maddy ook niet zo. Darcy maakt zich niet meer zo druk, die tijd heeft ze gehad. Thuis zijn de honden heel rustig, Maddy ook en dat komt goed uit want er komt Kerstvisite. Kinderen, volwassenen en cadeautjes, Maddy is heel braaf en laat het allemaal over zich heen komen.

Met alle drie de honden gaan we rond 16.15 uur naar de Sancta en daar komen we mijn broer en aanhang tegen.

Mijn broer heeft een Cocker Spaniel en Maddy heeft nog niet kennis gemaakt met hem. Nu dus wel, ze hebben best wild gespeeld. Robbie maakt veel kabaal, maar het stelt niets voor, het gaat heel goed. Robbie is er moe van en na een tijdje laten ze elkaar met rust. Het is een drukte met vier honden, twee kinderen en vier volwassenen. Maar wel gezellig. Maddy heeft veel geslapen ook ‘s avonds, ook geklierd natuurlijk. De bovenste hoektanden zitten nog niet los.

Zondag 25 december

Eerste Kerstdag

‘s Morgens is Wil met Maddy en Darcy naar de Bavo geweest en ik ben met June naar Bleiswijk geweest. Naderhand zie ik dat Maddy een kras op haar hoofd, die loopt van haar voorhoofd naar haar neus. Maddy is moe en slaapt veel, ze heeft natuurlijk weer veel te veel gerend. Daarom lopen we ‘s middags niet zo lang en gaan Ella en ik met alle drie de honden naar de Sancta. Maddy houdt June weer stevig in de gaten, rent met haar mee en graaft met haar mee. Wanneer ik roep dat ze moeten ophouden, kijken ze me beiden aan met allebei een neus zo zwart als….. aarde. Uiteindelijk komen ze, rent Maddy toch weer terug om weer te gaan graven! Goed voorbeeld geef je June. June rent ook weer terug en zo gaat het nog even door. Omdat ze nu hele zwarte poten hebben mogen ze nog even door de plassen lopen op het weiland. Maddy is best moe en slaapt ‘s avonds ook veel.

Zaterdag 24 december

Vanmorgen weer een keer naar de Duindamseslag geweest.

En dat is wel weer een keer nodig, want Maddy vindt het niets als ze veel stemmen en stappen hoort. Ze blijft staan en luistert. Dan loopt ze toch verder en ziet ze dat het trimmers zijn. En die heeft ze toch genoeg gezien vooral de eerste weken. Het is ook goed nu. Ik heb mijn camera mee, het zonnetjes schijnt, maar het valt weer niet mee om foto’s te maken, vliegensvlug is ze. We komen verschillende honden tegen. Ook een veel te dikke, wat oud Jack Russell, hij heeft niet zo’n zin in Maddy en laat dit een beetje blijken. Geeft niets hoort erbij. De Jack Russell loopt met zijn baas en twee kinderen, een kleine jongen en een wat ouder meisje. Maddy gaat ook naar het jongetje en dat vindt hij niet leuk, hij vindt Maddy eng, dat drukke gedoe! hij begint te huilen. Tijd om in te grijpen, ik vertel het ventje dat het nog een heel jong hondje is en alleen wil spelen. Het helpt niet echt, heel vervelend is dat Maddy blaft naar het meisje. Zij staat even verderop het tafereeltje te bekijken. Is Maddy een beetje in een terugvalfase? Bij een volgende hond probeer ik haar te roepen, wanneer ze gespeeld hebben. De eigenaresse blijft, heel lief, even wachten. En ze komt! met een noodvaart, wat is ze toch knap.

Goed nieuws,

het tweede hoektandje is er uit, bijna had ik het gehad, maar helaas, ook deze heeft ze ingeslikt. Nog twee hoektanden te gaan. ‘s Middags ga ik met Maddy naar de Bavo, daar komen we een mountainbiker tegen. Ik erger me vaak dood aan die lui, ze denken vaak dat ze alleen op de wereld zijn. Een mooi padensysteem hebben ze in de duinen, dit is pas nog uitgebreid. En wat doen ze, ze fietsen in de Bavo langs de kinderboerderij op een smal paadje, waar vaak kinderen lopen en honden met hun eigenaren. Ik hoor een geluid en kijk achterom, ik zie zo’n mountainbiker aankomen, “krijg het maar”, dacht ik, “ik ga geen stap opzij”. Ik zeg niets tegen Maddy, maar wat ik even vergeet, is dat Maddy deze bikers een beetje eng vind. Maddy ziet de fietser en rent voor hem uit, de arme schat. Iets roepen heeft niet zo veel zin, dus ik laat het erbij. Enige troost is, dat hij niet snel door kan rijden. Door dit gedoe rent Maddy de binnenplaats op van de kinderboerderij, want het hek staat open. Shit! Ik ren er snel naar toe, heb er geen zin in dat ze kippen en eenden opjaagt. “Klote luï”, roep ik naar de biker, maar ik roep het niet hard genoeg, zo’n held ben ik ook weer niet. ‘s Avonds hebben June en Maddy weer bij mij op de grond gelegen.

Vrijdag 23 december

Ik ben de hele dag weggeweest met June, jagen in Nieuw Vossemeren

Ik heb Maddy daarom niet veel gezien. Wil is twee keer met haar weggeweest naar de Bavo samen met Darcy. Het ging goed, wel één momentje. Darcy springt op een polderlaantje vaak even over een slootje naar het bollenland. Maddy moet gedacht hebben, verdikke dat wil ik ook. Ze kijkt het aan en af en besluit om ook een poging te wagen. Voordat Wil het in de gaten had sprong ze zo naar de overkant. Toen moest ze weer terug en weer springt ze naar de overkant. Dappere meid. Vanwege haar jonge botjes ben ik hier geen voorstander van, maar ja soms zijn ze je te snel af. ‘s Avonds toen ik weer thuis was, hebben June en Maddy beiden bij mij op de kussen op de grond gelegen. Dit is voor het eerst, aan beide zijde een hond, is het even gezellig.

Donderdag 22 december

Met alle drie de honden naar de Noordwijkse duinen.

Eerst even bij de dierenarts langs voor wat medicijnen, oogzalf, oorzalf en pijnstillers voor Darcy. Ik vind het erg prettig om dit in huis te hebben, vooral met het Kerstweekeinde voor de deur. Maddy heeft het reuze naar haar zin en zoals gewoonlijk heeft ze vooral June achterna gelopen. Het is rustig en we zijn geen hond tegen gekomen. Het linker hoektandje in de onderkaak zit los, het zal niet lang meer duren eer die eruit is, nog steeds geen tand gevonden.

Woensdag 21 december

Sociale contacten zijn ook heel belangrijk en moeten onderhouden worden.

Daarom heb ik heerlijk gewandeld in de Katwijkse duinen met Hen en haar Schotse Collie Santos. Helaas voor Maddy zijn de Katwijkse duinen nog een brug te ver, zeker met Darcy en June erbij. Te veel prikkeldraad en ongelijk terrein en meestal lopen we zo’n 1 1/2 uur en dat is veel te lang voor Maddy. June heeft het er altijd prima naar haar zin en we zien haar weinig, Darcy loopt meestal bij ons. Hen heeft altijd stukjes kaas bij zich en dat gaat er altijd wel in. Alleen loopt Darcy de laatste tijd te trutten met de kaas, laat het vallen en dan ben je het kwijt Dars. Het is druk geweest vandaag, laat thuis en ik heb Maddy niet zo veel gezien. Ella heeft twee keer met haar gelopen. ‘s Avonds een verjaardag en Maddy heeft voor het eerst lang alleen in haar bench gelegen, volgens mij is het wel goed gegaan, ze heeft natuurlijk wel de steun en gezelschap van de andere twee grijze dames. Wel zag ik dat de rechterhoektand in de onderkaak eruit is en een kies in de bovenkaak. Nog 3 hoektanden te gaan.

Dinsdag 20 december

Maddy is vandaag 19 weken en volgens ons is ze weer wat gegroeid.

Ze is weer wat slanker en slungeliger, het lijkt wel of haar rug langer is geworden. Ze groeit echt heel gelijkmatig, zo ziet ze er heel compact en goed gevuld uit en dan is ze wat slanker zoals nu. En wat zie ik, twee hoektanden in haar onderkaak zitten los. Yes! het kan niet lang meer duren eer die eruit vallen. Het zou heel leuk zijn als we een tandje vinden. Het wondje op haar onderste ooglid ziet er heel goed uit, wel zie ik dat de oren weer een beetje vies zijn, dat moet ik even schoonmaken voordat ze er weer last van krijgt zoals in het begin. Ook wordt het tijd om haar nagels te knippen, dit gaat het beste als ze knock-out is, alleen slaapt ze veel lichter tegenwoordig en dan wordt het een stuk moeilijker. We gaan vanmiddag naar de duinen en het is me sinds een hele tijd – misschien wel voor het eerst – gelukt om Maddy te laten komen terwijl ze met een hond mee loopt. Het is een vriendelijk hondje, zelfde hoogte als Maddy, het lijkt een soort Leeuwenhondje, maar hij maakt niet veel aanstalten om te spelen en dat heeft zeker meegespeeld. Maddy loopt met het hondje mee, het is een mooi lang pad, geen weg of fietspad in de buurt en ik kan nu mooi uitproberen of ze komt. En dit lukt, uiteraard heb ik haar de hemel in geprezen. Het valt op dat er helemaal geen vogel te horen is, jammer genoeg voor Maddy.

Volgende week woensdag gaan we wandelen bj Ruud en Annelies.

Het is de bedoeling dat de broertjes en zusjes van Maddy komen, het zou zo leuk zijn als er veel komen. We hebben er veel zin in en zijn erg benieuwd hoe ze er allemaal uitzien. Maddy heeft er genoeg, 3 zusjes en 4 broertjes. Kom broers en zussen!
In de dierenwinkel heb ik een mooi groot touw gekocht, in de aanbieding en dit kon ik niet laten liggen. Maddy vindt het helemaal leuk, ze is gek op nieuw speelgoed.

Maandag 19 december 2011

Het is toch zo’n dappere Dodo.

Ze loopt met mij en Darcy zo door het hoge riet, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is en toch is ze pas 4 maanden. Alleen til ik haar even op, er staan teveel lage dikke bramentakken en daar kan Maddy niet over. Ze zou het best doen hoor, maar ik heb geen zin in een doorn in het oog. Ze heeft al een kras van een doornenstruik – denk ik – op haar rechter onderste ooglid. Het is net goed gegaan de verwonding is echt heel dicht bij haar oog, ik heb er een beetje oogzalf opgedaan, want er kwam een beetje viezigheid uit haar oog. We lopen door het water en Maddy loopt mee, de oude vijver die in november bijna leeg stond is nu vol water. Ik heb deze keer Darcy ook meegenomen en we lopen op de Sancta.

‘s Morgens ook, ze heeft het weer heel druk met de vogels, struiken worden weer uitgekamd op zoek naar vogels.

Ik kan hier erg van genieten, ze zigzagt het kleine bos door, een grasveld met hoog gras kamt ze ook zo uit. Ik heb bijna de neiging om met mijn arm de richting aan te geven en te zeggen: “ga daar”. Het is wel heel rustig, ik kom verder geen mens en hond tegen, morgen maar weer ergens anders heen.

Zondag 18 december

Vanmiddag weer een mooi momentje beleefd, een vogelmomentje

Ik loop samen met Maddy in de Sancta en we lopen het bos in, hier hebben we nog niet gelopen en Maddy heeft het druk met sporen en luchtjes, het bevalt haar wel hier. Het valt op dat ze bijna geen stokjes pakt en opeet, gewoon omdat er teveel te ruiken valt. Rechts in het bos is er herrie en kabaal gemaakt door Merels. Maddy vindt dit reuze interessant, ze loopt het bos in met haar neus omhoog en ze zoekt waar het kabaal vandaan komt. Ze vindt de vogels, die vliegen weg en Maddy erachter aan. Maddy heeft het helemaal druk hier, meer bosjes worden uitgekamt op zoek naar vogels ze loopt zelfs best diep het bos in. Niet te ver Maddy! ik loop er achteraan, want ik wil het toch in de gaten houden, ik ben bang dat ze naar de weg loopt. Maar dan zie ik dat er eerst een sloot is en dat ben ik even vergeten. Ik zeg niets, ik laat haar helemaal haar gang gaan, ik vind het zo leuk om te zien hoe ze bezig is. Het is ook net of ze weet dat er in dicht stuikgewas vogels zijn en dat ze dat even moet onderzoeken. Ze rent niet echt vanmiddag, luchtjes dat is waar ze zich mee bezig houdt. We hebben niet zo lang gelopen, want vanmorgen is ze met Wil en Darcy mee geweest en Wil kijkt nooit zo op de klok. Het ging goed vanmorgen, Maddy heeft zich goed vermaakt, ze heeft genoeg mensen en honden gezien. Alleen toen Darcy zag dat Maddy vanmorgen meeging, wilde ze weer snel naar binnen…….

Zaterdag 17 december

Maddy is nu ongeveer 50 cm hoog en 20 kilo en dat is te merken ook, want ze is al aardig sterk.

We gaan naar de duinen, rond half 10 zijn we er en ik parkeer mijn auto bij het witte huis, het weer ziet er goed uit en ik heb mijn camera mee, met opgeladen batterijen. We komen al snel een bruine Labrador tegen van 6 jaar, maar nog zo speels als was hij 1 jaar, rennen die twee door de bomen rondjes rennen en ik maar hopen dat het goed gaat. Ik lijn haar aan want ze loopt natuurlijk met de Labrador mee, we steken het fietspad over en ik besluit om de duinen in te gaan. Je mag hier niet lopen, dus ik ben erg illegaal bezig, maar het is hier wel spannend en vaak lopen er reeën. Alleen zie ik ze nooit als ik mijn camera mee heb. Maddy vindt het spannend, er staan een mooi windje uit zee en ze is echt met haar neus bezig. Leuk om te zien hoe ze met dit alles omgaat, ze loopt dapper door de struiken, omzeilt de doornen, springt er zo nodig overheen. Ze ruikt konijnenspoortjes en gaat op avontuur, ze loopt naar een groot hol en onderzoekt het helemaal, het hol is best moeilijk bereikbaar. Ze loopt zelfs een stuk het dichte struikgewas in, hier zitten vaak reeën. Ik loop verder dan ik eigenlijk van plan ben, maar dat komt ook door Maddy, ze is nog lang niet klaar hier. Maddy hoort vogels in de doornenstruiken ze maken veel kabaal, haar neus gaat omhoog en ze wil er heen, maar dit lukt niet en ze komt terug, het is te dichtbegroeid met heel veel doorns. Dan vindt ze een botervlootje, ja echt zelfs hier en ze heeft het hier reuze druk mee, jammer want ze was juist zo leuk bezig. Het boterkuipje is in stukken getrokken en ik probeer of ze weer interesse in haar omgeving heeft. Ik zie reeën sporen en ze zijn vers dat kan niet anders. Ik maak Maddy hierop opmerkzaam, ze ruikt eraan en hup weg is ze, ze rent zo het spoor achterna. Toch maar even kijken waar ze heen rent, gelukkig komt ze weer terug. We zijn nu bijna weer bij het pad en toch heeft ze weer een paar keer het spoor te pakken. We hebben best wel even in het duin gelopen, we lopen nog een stukje het fazantenpad op tot de zandafgraving, want ik wil nog wat foto’s maken. Ze rent door het zand en vindt het weer reuze leuk, ik voel een paar spetters en besluit dan om terug te gaan. Als ik het rondje ga lopen wat ik van plan was zijn we te lang onderweg voor Maddy. Een trimmer op het fietspad wordt helemaal bekeken, ze weet te ontsnappen van mij en loopt naar de trimmer. “Wil je haar weer hebben”, “ja graag”, antwoord ik. De trimmer pakt de riem van Maddy en overhandigt haar weer aan mij. Fijn gelopen en wat Maddy heeft laten zien stemt me heel tevreden.

‘s Middags gaan we naar de Sancta, het is er helemaal verlaten, de tijdelijk bewoonde huizen zijn allemaal leeg, het is een rare gewaarwording.

Ik ben bang dat ze hier nu toch snel gaan bouwen, weer een mooi stukje natuur naar de knoppen. Maar nu hebben de dames het reuze naar hun zin op de weilanden, het is er erg nat en er staan grote plassen op het gras. June zwemt door de vieze sloot naar de overkant, ik denk dat ze hazen ruikt, wel is ze nu zwart en ik wil een grijze Weimaraner. Ik wil June laten zwemmen in een schoon slootje op het andere weiland. Maar June heeft het druk met andere zaken. Toch heeft ze gezwommen, even dacht ik zal Maddy haar volgen, maar dat deed ze toch niet. June heeft een hazenspoor uitgewerkt en gelukkig had ik Maddy aan de riem, dit is to much voor haar. Even later laat ze zien dat ze zeker oost Indisch doof kan zijn. Ze ruikt wat, samen met June en luisteren ho maar. Het is donker eer we weer bij de auto zijn. ‘s Avonds is ze weer een beetje baldadig en bijterig. Ze luistert niet naar me als ik zeg dat ze moet stoppen, dan maar een tijdje in de bench om af te koelen. Even later haal ik haar eruit en dan gaat het beter.

Vrijdag 16 december

Ineens zien we dat haar ogen van kleur zijn veranderd,

er is nog maar heel weinig blauw te zien en langzaam worden het echte Weimaraner ogen. Vandaag is het voor het eerst dat ik Maddy niet hoor kuchen of snuiven, wat ook bij een verkoudheid hoort. En ze weegt nu 20 kilo. Haar eetlust is nog steeds geweldig en het gaat eigenlijk heel goed. Een paar kiezen en de vier hoektanden hebben nog niet gewisseld en ze krijgt nog steeds 5 x per dag eten. Brokken ongeveer 135 gram per dag, verder nog 2 x bambix, 1 x Duck vleesvoeding, ook krijgt ze vaak brood bij haar eten en karnemelk te drinken. Maddy is nu 4 maanden oud.

Ella en ik gaan met alle drie de honden naar de duinen bij het Witte Huis.

Het is slecht weer, we lopen even tussen de bomen en wanneer we in het open stuk lopen langs de zeereep is het droog. June is het weer helemaal, ze wordt overal gevolgd door Maddy, alleen rent ze teveel de heuvels op! hou het maar eens tegen, dat gaat niet lukken. Ze rent tussen de bomen door, toch is dit anders als met de jonge zweethond afgelopen zaterdag. Toen was ik echt bang dat ze tegen een boom aan zou knallen en dat heb ik nu veel minder. Als June graaft, graaft Maddy mee, als June een boom besnuffelt op zoek naar muizen, snuffelt Maddy mee. Onze honden drinken vaak water uit een boom, Een boom met twee grote stammen heeft vaak een kuil waar water in valt na langdurig regenval en de honden vinden het heerlijk om hier uit te drinken en zij hebben zo hun favoriete bomen. June drinkt water uit een boom langs een pad en ik laat dit Maddy zien, ook Maddy drinkt hier nu uit. Omdat Maddy niet de hoge steile trap op kan naar de hoge uitkijkheuvel, lopen we hierom heen naar het vlakkere deel, we lopen een klein stukje over het fietspad en dit gedeelte is Maddy aangelijnd. We lopen over het gedeelte waar ze de duinen afgegraven hebben en nu kaal zand ligt. Hier moeten bijzondere planten gaan groeien, alleen maken wij dit niet meer mee denk ik. Ik heb echt nooit het nut van die afgravingen gezien en was er woest om. Hier is ook prikkeldraad rechts van het pad, June gaat altijd het prikkeldraad onderdoor om daar de duinen in te gaan, ik laat Maddy daarom nog aangelijnd. Ik probeer vol te houden om steeds te stoppen wanneer ze trekt. Maar het is zo moeilijk, ik kom bijna niet vooruit zo. Wanneer we het paardenpad voorbij zijn laat ik Maddy weer los, maar het vele rennen is nu wel voorbij, ze kijkt uit voor het hoge prikkeldraad rechts van het oorlogspad, hierachter is de zeereep en hier mogen echt geen honden komen. Ze hebben de gaten in het schelpenpad opgevuld met nieuwe schelpen en Maddy zit hier voortdurend aan, alleen wil ik dit niet. We gaan naar links de Fazantenpad op, ik merk dat June en Darcy een konijn ruiken en weg is June, Maddy er weer achteraan, in dicht strijkgewas met veel doornen. Oh ik wil dit niet en ga er achteraan. “June is hier”, roept Ella vanaf het pad. Maar ik zoek Maddy, “Maddy is ook hier”, roept Ella. Gelukkig alle hondjes weer op het pad, alleen gaat Darcy nu de bosjes in, maar zij komt wel weer. Maddy krijgt de kolder in haar kop en rent keihard rondjes, heuveltje naar beneden en weer omhoog, rechts van het pad is het andere afgravingsgebied, hier heb ik me helemaal over opgewonden. Prachtig gebied was dit, helemaal dichtbegroeid, met bomen en stuiken, veel reeën zaten hier en konijnen, nu ligt er…… zand! De honden die vinden het zand wel leuk, Maddy ook, je kan er fijn graven en rennen. Het is vrijwel donker en ik lijn Maddy aan, het is genoeg geweest. Wanneer we het fietspad overgestoken zijn lijnen we ook Darcy en June aan. Ik heb nu June en Maddy in mijn handen en probeer er goed mee te lopen. Ik besluit om stug door te lopen en niets te zeggen, wanneer Maddy iets achterblijft om een takje of iets dergelijks te pakken, loop ik ook stug door. Het gaat goed, June loopt goed mee en Maddy ook. Ze loopt nog wel af en toe van links naar recht en af en toe trekt ze, maar het gaat stukken beter dan van de week. Toen werd ik er gek van, verloor mijn geduld en dat is al helemaal niet goed.

Het eten met z’n drieën gaat zo goed, Maddy mag er gewoon bij zijn en ze is geduldig en wacht netjes.

Wanneer ik haar etensbak in het rek zet moet ze zitten en wachten tot ik “toe maar” of “vrij” zeg en dan mag ze eten, zo proberen we het zit uit te breiden en het blijven aan te leren. Maddy heeft net als June de etensbak zo leeg en dan gaat ze naar June’s bak en likt dit uit, terwijl Darcy nog eet. Soms wacht ze zittend tot Darcy klaar is en dan likt ze ook die bak uit. Het is mooi om te zien dat het zo goed gaat en zich vanzelf regelt.

Donderdag 15 december

Ik heb Maddy alleen vanmorgen en ‘s avonds gezien. Ik ben de hele dag met June weggeweest, jagen in ‘t Zand.

Woensdag 14 december 2011

Er staat een nieuw mand in de kamer

Gekregen in het kerstpakket en ideaal voor al de speeltjes van de honden, alleen is ie een beetje te groot. Maddy moet er nu bijna inklimmen om er iets uit te halen. Gisteren zat ze helemaal in de mand, want ze moet precies dat hebben wat helemaal onderin ligt. Ik neem alle drie de honden mee naar de duinen en zet mijn auto bij het Witte Huis. We lopen een stuk door het bos en ik ga de uitdaging aan om ook het open duin op te zoeken, Maddy moet ten slotte ook kennismaken met het onstuimige Hollandse weer. Donkere luchten hangen over de duinen, af en toe valt er wat regen uit en het waait flink, ik hoor zelfs een paar klappen onweer in de verte. De honden reageren hier niet op, Maddy ook niet, zij vindt alles best als ze maar achter June kan aanrennen en Darcy kan pesten. Ik hoor haar wel weer een paar keer niezen. Het is rustig in de duinen, we komen 1 hond tegen en toen had ik Maddy aan de riem. Wanneer we bijna bij de auto zijn lijn ik de honden aan en het valt echt niet mee om deze drie in het gareel te houden. Maddy vindt het nodig om elk stokje van de grond te pakken, erg vermoeiend. Ik besluit om er wat aan te doen, steeds pakt ze een stokje en steeds laat ik het haar afgeven.

Dinsdag 13 december

Het is moeilijk om met de honden apart te lopen, nu het zo vroeg donker wordt, maar ik doe het vandaag wel.

Nu heb ik even wat meer aandacht voor Maddy, kan ik wat oefenen en spelen. Wanneer de andere honden er bij zijn loopt ze veel te veel met June mee en heb ik slecht contact met haar. We gaan naar de Bavo, dit is niet zo ver en ben ik op tijd terug voor de andere grijze dames. Maddy loopt meteen naar het hek van de kinderboerderij, ze ruikt zeker wat. Gek, maar ik kom maar één hond tegen en ik moet haar halen. Het is een oudere hond en hij moet rustig aan doen en aan de riem lopen want hij heeft last van zijn pootjes. Maddy rent door het hoge, natte gras, rondjes en rondjes rent ze. Ik loop naar een grote sloot, wel moet ik uitkijken want er ligt veel troep hier, overal eigenlijk. De jeugd gooit er alles neer, het ergste is het kapotte glas van bierflesjes. Maar ik zie niets en we lopen door naar het water. Maddy loopt langs de kant en loopt zelfs naar beneden, het water staat laag en ze kan echt langs het water lopen. Ook zijn er een aantal balken/planken die uitkomen in het water, het zweeft een klein stukje boven het water, gaat Maddy hier toch overheen lopen. Ze loopt van plank naar plank, net zo makkelijk, de dappere meid. Maddy verkent de omgeving, loopt door het ruigte en de bomen en struiken, we lopen langs een school die hier tijdelijk is gehuisvest en waar kinderen op het plein spelen. Dit gedeelte houd ik haar aan de riem, wanneer we de school voorbij zijn mag ze weer los. Ze wordt weer even baldadig en ik moet flink optreden. Dit helpt, ze rent weer over het gras, achter een grote groep Kraaien aan. Ook ziet ze een hond met zijn baasje op de fiets, de hond is vast en het baasje stopt, want Maddy rent naar ze toe. Ik roep, ze kijkt om en ik heb contact met haar, het helpt want ze komt!

Maddy hoest minder vanmorgen en ik controleer meteen haar bekje en zie dat de bult weg is, die ik gisteren nog zag. We geven vandaag weer iets meer voer: 135 gram, want ze heeft zo’n honger en volgens mij is ze weer wat hoger geworden. Ze groeit mooi gelijdelijk, steeds een beetje hoger. Ze gaat nu ook op de rug voor Darcy, vaak is Darcy na het uitgaan en eten erg aanwezig, dan moet ze een beetje duidelijk maken dat ze toch de baas is in huis. June weet dit al en houdt zich op de vlakte. Maddy daagt Darcy vaak uit en dan zijn het net twee bekvechtende kinderen, maar nu heeft ze wel meer respect voor Darcy. Ze ligt stil op de rug voor haar en zo vindt Darcy het goed. Vandaag is ze 18 weken.

Maandag 12 december

Maddy heeft haar eerste diploma binnen: het puppycursus diploma

Ach toch leuk, vanavond hebben we de laatste les gehad, naar mijn gevoel waren het wel erg weinig lessen. Wel heb ik me opgegeven voor de cursus Gehoorzame Hond A, dit begint half januari. We hebben de komen oefening gedaan. Het gaat heel goed, alleen moet ik er aan denken om niet al te enthousiast te zijn als ze bij me is. Dit doe ik nu weer, ze komt als een speer naar me toe gerend, ik beloon haar, geef een koekje en bied het speeltje aan. Dit is iets to much en ze draait lichtelijk door, ze wordt wild, bijt in de mouw van mijn jas. Ik zeg: “foei” en pak haar in haar nekvel, dit alles helpt niet. Ik pik dit niet en dwing haar op haar rug, dit doet ze maar wel blijft ze met haar pootjes zwaaien. Wanneer ze rustig is, laat ik haar los. De volgende ‘hier-oefening’ ben ik rustiger, ik laat haar eerst zitten, lijn haar aan en geef een koekje alles met een rustige zachte stem, dit werkt want ze doet nu normaal.

We doen een stoelendans, maar dan zonder stoelen.

We moeten met de honden spelen en wanneer Riny: “nu”, zegt moeten we stoppen en de pup laten zitten. Het gaat goed, ze zit vrij snel. We doen dit nog een paar keer en ook een paar keer met af-liggen. Ik heb geen klagen het gaat goed. Marcel komt even bij ons staan, zijn vrouw is trainser en hij traint zelf met twee van zijn honden. Ik ken hem door de trainingen met June hij zat in mijn groep. Marcel is een grote vent en hij haalt Maddy aan en vindt dat ze flink gegroeid is. Ik ben zo blij met zijn aanhalingen, zo leert ze ook de grote mensen beter kennen. Heel leuk, we eindigen met de tunnel. Ik dacht dit moet geen probleem zijn, omdat Ruud en Annelies een kleine versie van de tunnel in de tuin hadden staan. Deze ziet er iets anders uit, eerst een gedeelte van hout en dan een grote slurf van plastic wat in elkaar zakt, maar Marcel is zo vriendelijk om aan de uiteinde van de slurf te staan en het open te houden. Maddy vindt het toch een beetje eng, dit komt natuurlijk door dat zachte plastic, ik moet haar flink aanmoedigen, aarzelend komt ze mijn richting op, blijft weer staan en dan komt ze toch voorzichtig naar me toe. We doen het nog een keer en nu rent ze er heel snel doorheen. De Russische Herder rent er doorheen alsof ze niets anders gedaan heeft. Maddy en deze Herder zijn zo aan elkaar gewaagd, ze spelen en bijten en doen niet voor elkaar onder, al is de Herder wel een stukje groter. De Labrador Jef vindt ze ook leuk. zo wat een doerak is dat, het baasje heeft haar handen vol aan hem en Riny moet flink helpen met het corrigeren van het opstandige gedrag van Jef. Dit houdt de les wel op, maar het geeft niets.

Vanmorgen zijn we naar het Langeveld geweest, hier is Maddy nog niet geweest.

Eerst loopt het wandelpad een stukje langs het fietspad en houd ik Maddy aan de lijn, dan is er nog een stukje met prikkeldraad vrij dichtbij en dan volgt een prachtig open duin. Maddy vindt het leuk, ik neem de camera mee, het weer is er prima voor. Het zijn alleen veel foto’s van een op stokjes kauwende Maddy of een gravende Maddy, dit zijn de momenten dat ze even wat rustiger is en ik kan klikken. We lopen ook een stuk door het duin, zo leert ze de prikkende duindoorns beter kennen. Ik zie voetafdrukken van reeën en maak Maddy hierop attent, niet dat ze er mee bezig is. Er staat een flinke wind en toch zie ik dat ze best bezig is met luchtjes. Ik laat haar ook weer kennis maken met het hoge prikkeldraad, dit vormt een afscheiding met de Amsterdamse Waterleiding duinen en dit is een streng verboden gebied voor honden. Het wemelt er van de reeën en herten en vossen. Zo erg dat de bollenboeren in de omgeving er flink last van hebben, ze brengen veel schade aan de bloembollen. Het draad langs de weg is verhoogd en er zijn nieuwe hekken en wildroosters geplaatst, ook mag er nu wat reewild afgeschoten worden, alleen is Amsterdam het er niet mee eens. De hekken helpen niet erg, ze hebben het niet consequent doorgevoerd, veel plekken zijn nog open en dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden. Toevallig zag ik langs de weg wat naar Langevelderslag loopt een kudde herten lopen, buiten de hekken!

We komen één Labrador tegen en Maddy loopt weer vrolijk met hem mee.

Ik roep en fluit, nee hoor ze komt niet. Ik mopper want zijn baas stopt niet, ik mopper te vroeg want even later stopt hij toch en ik ren er naar toe. “Fluiten helpt niet erg”, zegt hij. “Nee in dit geval niet”, antwoord ik. “Je kan beter een trommel nemen”, lacht hij.
Grr! “Nou dat zal ook niet helpen”, antwoord ik. De wijsneus. Op de terugweg komen we een opslagplaatsje tegen met kano’s en het hek is stuk. Ik lok Maddy naar de kano’s en probeer of ze er in één wil stappen. Met hulp van een koekje doet ze dit, ze gaat ook nog naar een paar andere kano’s en ik kan fijn foto’s nemen. ‘s Avonds laat zie ik dat ze een bult op haar tandvlees heeft. Maddy krabt aan haar hoofd, zijn het de oren? Nee, ik kijk en ze zijn schoon. Wat dan? ze wrijft ook met haar voetje over haar bekje, ik controleer haar tanden en toen zag ik het bultje. Even in de gaten houden maar.

Zondag 11 december

Vanmorgen hebben Wil, Darcy, June, Maddy en ik gewandeld in Hoofddorp.

Wil vindt het maar onzin om zo ver – 20 minuten – te rijden om te wandelen en hij vindt de plek nog tegenvallen ook. De honden vinden het wel leuk, June heeft het vooral naar haar zin, we hebben haar bijna niet gezien. Maddy heeft het weer druk met June achterna lopen en Darcy vindt het ook fijn als ze eens ergens anders wandelt en dat ze lekker met de auto mee mag in plaats van met de fiets. Het terrein is wel effen, dat scheelt weer, maar het is wel modderig. Het is best heftig voor Maddy al dat geren, over
het algemeen gaat het goed, één keer stoot ze tegen iets aan en doet haar pootje even zeer. We komen best wat honden tegen, voor het eerst krijgt Maddy een snauw en piept ze even. Het is ook een beetje haar eigen schuld, deze hond had al laten merken dat ze er niets van wilde weten, maar toch ging ze door. De honden zijn hier iets chagrijniger als bij ‘ons’. Maddy heeft wel met een jonge Pointer/Duitse Staande gespeeld.

We lopen een andere route als de vorige keer en ik wil naar een loopplank, kijken wat Maddy hier van vindt.

Over een smal slootje loopt een smalle, wiebelige loopplank. June loopt er overheen en Maddy loopt er net zo makkelijk achteraan alsof ze niets anders gedaan heeft. Mijn plan is om een rondje te lopen, helaas gaat het niet als we niet zo lang willen lopen. Het kan wel maar dan is het te ver voor Maddy, dus we moeten min of meer dezelfde weg weer terug en dat is jammer. We zijn een uur weggeweest.

Maddy krijgt een verlaat ‘kraam’ visite.

Ger en Ria komen langs om kennis te maken met Maddy. Ze konden niet eerder komen omdat hun Slowaakse Staande Guusje een gebroken teen had en daarna een open voetje en zij kon niet alleen blijven. Nu komen ze alsnog, ik moet zeggen Maddy gedraagt zich goed, ze slaapt veel, wil aangehaald worden, zit even bij Ria op schoot maar dit is ze al snel zat en speelt met June. Ger en Ria vinden Maddy leuk, mooie kleur, stevig en flink al. We hebben niet gewandeld, daar wachten we mee tot Maddy ouder is en dan kan ze lekker spelen met Guusje. We hebben een late middagwandeling gemaakt, in het donker al en dat is niet goed voor een ontspannen wandeling. We hebben de honden wel losgelaten, maar er komen een paar keer auto’s aan, snel de honden roepen en aan de kant staan. Met Darcy en June is het geen probleem, maar zie Maddy maar eens te pakken te krijgen, heeft ze ook nog een houtje in haar mond en dan komt ze helemaal niet, omdat ze bang is dat het afgepakt wordt. Pff een toestand was het. De hoektanden zitten nog steeds in Maddy’s bekje, wel lijkt het erop dat alle kiezen aanwezig zijn, niet onbelangrijk! Graag heb ik een compleet gebit, het komt nog wel eens voor dat een Weimaraner een kies mist, het zit ook in onze lijn, maar wij hebben er geen last van, al onze honden hebben een compleet gebit.

Zaterdag 10 december

Het belooft een mooie dag te worden en ik neem mijn camera mee, als ik het wil gebruiken blijkt de batterij leeg te zijn.

Dat begint goed, nu sjouw ik dat ding nog voor niets mee ook. Het is druk met honden, ik heb mijn auto weer bij de trimbaan neergezet en we gaan hetzelfde rondje lopen als gisteren. We komen een vriendelijke Belgische Herder tegen. Maddy ziet haar komen en gaat zitten, de Herder komt luid blaffend op haar af, maar het stelt niets voor en ze vindt het leuk om met Maddy te spelen. “Dat doet ze goed”, zegt het baasje van de Herder. “Ja dat is zo”, antwoord ik, “Maar wacht maar, ze begint voorzichtig en dan gaan alle remmen los”. Het lukt me om Maddy naar me toe te roepen wanneer ze door lopen. Dan komen we Annie tegen met haar hond en ze heeft een nieuwe aanwinst, een echte Pitbull. Hij zwierf over de straten bij Huis ter Duin met nog een jonge hond. Annie heeft haar in huis genomen en het gaat heel goed met haar. Men had haar gewaarschuwd voor de hond, het zou een pittig exemplaar zijn. “Maar dat ben ik ook”, zei Annie. “Het is een lieverd, een eerlijke hond en ik zou er zo nog één bij nemen”, vertelt ze. Eerlijk is eerlijk, ik was erg sceptisch en als het had gekunt zou ik omgelopen zijn. Maar het gaat heel goed, ze spelen en rennen met elkaar. “Annie het fietspad”, waarschuw ik haar. Ik kan Maddy wel roepen,
maar dat heeft nu geen zin, dus Annie roept haar hondje. Die luistert ook niet erg, maar uiteindelijk lukt het haar toch en ik lijn Maddy snel aan en laat haar aangelijnd, met al die honden en het fietspad zo dichtbij is te gevaarlijk. Een jonge Labrador zien we, zij is ook aan de lijn. Paarden steken over, wij wachten netjes en gelukkig is Maddy nog aan de lijn. Een soort Saarlooswolfhond zien we, Maddy had hem al geroken vanachter een heuvel, ook hij is een vriendelijke reus. Even later een jonge Terriër en Maddy en hij spelen en rennen dat het een lieve lust is. Ondertussen heb ik het wel gehad met al die honden, maar het is wel goed voor de socialisering.

Een Zweethond zien we, geen baasje, de hond is met luchtjes bezig.

Even later hoor ik iemand fluiten en wist meteen dat het voor die Zweethond is. Het blijkt de Duitse mevrouw te zijn, haar komen we al jaren tegen, eerst met twee bruine Bayerische Zweethonden. Eén is er langer dood, daarvoor in de plaats heeft ze de zwarte die ik net tegenkwam. De andere oude bruine Zweethond is ook overleden want nu loopt ze met een jong bruin exemplaar. “Ik zag uw hond net die kant uit lopen”. “Oh gelukkig”, zegt ze dan zal ze wel richting huis gaan. De jonge zweethond en Maddy vinden elkaar helemaal leuk. “Ik loop meteen met u mee”, zegt ze, “als u het goed vindt tenminste”. “Nou”, zeg ik, “dat wordt wel heftig spelen met die twee”. “Ach dat is toch leuk”. Is het ook, maar ik bedacht me net nog dat ik wel genoeg vond. Ze hebben gerend die twee, niet normaal. We lijnen ze even aan voor het paardenpad en prompt komt er een paard aan. De Zweethond luistert net zo goed, lees slecht, als Maddy. Na het paardenpad laten we ze nog even los, maar dat werkt niet. Er staan hier veel bomen, ze rennen razend snel hierdoor heen en dat is te heftig. Ze kunnen zich flink bezeren met die bomen, ik zie dat Maddy haar poot stoot tegen een boom, ze piept niet maar ik besluit in te grijpen. Het Duitse baasje vindt het goed, ze zegt dat ze alvast vooruit gaat lopen en weer fluitend voor de andere hond loopt ze verder. Maddy zit naast me met een omhoog getrokken pootje en ze piept zachtjes. Ik wacht even tot de pijn een beetje gezakt is en dan lopen we verder. Ze heeft geen last meer van haar pootje.

Ik loop het laatste stukje over het fietspad met Maddy aan de lijn,

zie ik ineens de zwarte Zweethond komen, ze zoekt haar baasje. Ze loopt de goede richting op en ik zeg tegen haar: “toe maar, ga maar naar vrouwtje”. Ik roep heel hard dat ze eraan komt. Ik zie ze niet meer, maar wanneer ik Maddy in de auto gezet heb, stopt er een auto, het is de Duitse mevrouw en ze zegt dat ze haar hond weer heeft. thuis is Maddy na het eten ingestort en ze heeft toch geslapen. ‘s Middags gaan Ella en ik met alle honden naar de Sancta, we lopen niet zo lang. June heeft weer muizenholen uitgegraven en Maddy heeft haar geholpen. June graaft, Maddy ook. Ik zie de pollen aarde in de lucht vliegen, dit vindt Maddy wel een leuk spelletje, ze vangt het op en speelt er mee. Dit tafereeltje doet me aan vroeger denken, Darcy graaft en June graaft mee.

Vrijdag 9 december

Ik red het niet meer om de honden appart uit te laten, het is te snel donker nu.

Alle drie maar weer, ik ben alleen en het wordt een zware taak, toch ga ik naar de duinen en dan meer richting de trimbaan. Van te voren heb ik ons loopje uitgedacht, maar oh wat valt het tegen in de praktijk, ik hou me hart weer vast vooral in het begin. Het eerste stuk hou ik Maddy aan de riem en ze mag los in het open duin, maar hier zijn veel konijnengaten en als ze daar heel snel overheen rent kan ze zich makkelijk bezeren. Misschien zie ik ook teveel beren op de weg. June houdt ook geen rekening met Maddy en rent lekker ver en Maddy gaat er lekker ver achteraan, zucht. Gelukkig gaat het allemaal goed en komen we er zonder kleerscheuren vanaf. We komen een paar honden tegen, van één krijgt ze een snauw en dat is nog niet gebeurd, ze is er beduusd van. Op de paardenpaden gaat ze weer in de 3e versnelling, heen en weer, heen en weer, geweldig vindt ze dit. Ik maar hopen dat er geen paarden aankomen. Af en toe daagt June haar uit met een stok, June er vandoor en Maddy er achter aan, zelfs Darcy daagt haar uit. We komen de baasjes tegen van de Duitse Staande korthaar. “Wat is ze gegroeid”, zegt de vrouwelijke baas en ze wordt even lekker aangehaald. Ze ziet er ook goed uit, stevig ook en ze heeft echt al aardig wat beweging nodig, kan dit ook makkelijk aan. Het is bijna donker als we weer bij de auto aankomen. Volgende keer maar toch iets veiliger zoals de Sancta, maar nog beter gewoon even apart lopen.
‘s Avonds heeft ze weer haar bijtmomenten, dit is best even geleden en ik geef haar een tik met de krant, dit helpt want ze loopt weg en pakt een speeltje. Ik zie weer twee gaten in haar bovenkaak, naast de hoektanden en bij één gat komt alweer een tandje tevoorschijn. Per dag meten we het voer af en dit verdelen we over de dag. Ik heb een vergissing gemaakt, deze week geven we 250 gram per dag en dat is teveel, ze moet nu ongeveer 225 gram per dag hebben. Ik vond al dat ze goed gevuld was….

Donderdag 8 december

Ella en ik gaan met Darcy, June en Maddison naar de Sancta.

Het waait weer flink, toch gaan we de weilanden op, dit windje moet Maddy ook meemaken. Ze lijkt er geen last van te hebben. De weilanden staan vol water en we gaan er doorheen, Maddy ook. Ze rent weer achter June aan, achter de blaadjes aan, neemt een hap gras en uiteraard eet ze weer stokjes. June is heel braaf en Maddy mag heel veel. June rent naar de waterkant en Maddy rent mee, toen ze vlakbij de waterkant waren vliegt er ineens een Reiger weg. Maddy is helemaal verbouwereerd, wat is dat nu? een reiger Maddy, ze kijkt het helemaal na in de lucht.

Woensdag 7 december

Het stormt langs de kust en dat merken we in de duinen en bossen.

In het bos lopen we lekker beschut, maar de wind loeit door de bomen. Normaal lopen we graag langs de zeereep maar die laten we vandaag voor wat ie is. Wanneer we richting zee lopen merken we pas goed hoe hard het stormt en we nemen snel het pad naar rechts en lopen weer tussen de beschermende bomen. We nemen al de honden mee en vanmorgen heeft Wil ook al alle drie de honden meegenomen. Ik vond haar al zo rustig eerder op de middag, wanneer Ella met haar loopt, slaapt ze niet zo vast als ze nu deed. Af en toe rent Maddy wel erg ver mee met June, in een open stuk vind ik het niet erg, maar als ze in het bos verdwijnen vind ik het iets minder en ga er snel achteraan. Waar is ze?, ik zie June wel maar geen Maddy. Oh gelukkig daar is ze. “Let dan ook op Maddy”, zeg ik tegen June. Zal ze me verstaan? Maddy heeft het prima naar haar zin en lijkt geen last van de wind en het bijbehorende gejoel te hebben. We lopen niet zo lang, want twee keer met de andere honden mee is wel genoeg. Het wordt toch al een heel dametje hoor. We komen een jonge Golden Retriever tegen, hij is erg lomp in zijn enthousiasme, maar hij is toch nog echt een maatje te groot. Lekker gewandeld en thuis heeft ze het wel gehad.

Gisterenavond wilde Wil de kluif van Maddy afpakken en ze draaide meteen haar hoofd weg en na nog een poging ging ze ervandoor.

Wil wilde de kluif afpakken, maar ze had het al doorgeslikt. Vandaag heeft hij weer een poging gedaan en nu liet ze de kluif wel los. ‘s Avonds heeft ze best veel geslapen en ik zie dat de hoektandjes nog gewoon in haar bekje zitten. Maddy eet nu veel met de andere honden mee en dat gaat heel goed. Wel blijft ze vaak met het klaarmaken van het eten op gepaste afstand, al mag ze nu ook echt naar voren komen. Ongeveer twee weken geleden kon ze nog een snauw verwachten wanneer ze te opdringerig was of als ze te ver naar voren ging staan. Na het eten mag ze de etensbakken van Darcy en June schoonlikken en ook eet ze wel eens samen met Darcy aan één standaard. Na het eten van de baasjes krijgen de honden altijd een stukje brood en Darcy en June krijgen een beetje yoghurt. Normaal ligt Maddy in haar bench dus krijgt ze geen yoghurt, maar nu is ze eruit. Darcy en June zitten klaar en Maddy wil voorbij Darcy, maar dat vindt Darcy geen goed idee, ze blaft een paar keer naar haar en hup ze gaat weer op de achterste rij zitten.

Dinsdag 6 december

Het is best fris, veel buien met hagel en natte sneeuw, ik ga daarom in het bos lopen en zo hebben Maddy en ik geen last van de kou en wind.

Ik heb de Patrijzendummy meegenomen die ik bij Machteld heb besteld, het is een mooie kleine dummy, precies goed voor Maddy. Ik doe wat kleine oefeningen. Ik laat haar de dummy pakken en moedig haar aan om het naar me toe te brengen. En dat lukt best goed, ik prijs haar de hemel in en geef een brokje. Ook leg ik de dummy tussen wat takken en zeg tegen Maddy: “zoek, zoek, zoek de dummy”. En met hulp van mijn kant zoekt ze, vindt het en brengt het naar me toe, geweldig toch. Ook leg ik het tussen enorme wortels van een paar oude bomen. Ik moedig Maddy aan om te zoeken, dat doet ze. Ze vindt de dummy maar kan er niet bij, hoe lost ze dit op? erover heen, dat kan niet. Er onderdoor, dat kan niet. Ze weet het, ze loopt om en zo kan ze er bij, pakt de dummy en brengt het naar me toe. Mooi om te zien hoe ze dit oplost. Er komen twee Spaniels aan en die winnen van mij, ze speelt en rent met ze, de Spaniels vinden het prima. Eentje gaat op haar rug liggen, Maddy wordt nu iets te brutaal en dat pikt ze niet. Ik doe Maddy aan de lijn want ze heeft genoeg wild gespeeld. Even later komen we ze weer tegen, ze rent tussen de Spaniels een heuvel op en weer naar beneden, dan het pad op en neer, ik hou me hart vast. Wat een snelheid, ze is net zo snel als de Spaniels. Ik moet haar aanlijnen want ze wil met ze mee. Even daarvoor passeer ik een oversteekplaats van de moutainbikers. Van te voren had ik gekeken of er een biker aankwam en dat was niet zo. Maar ze zijn snel en net nadat ik het pad overgestoken ben komt er toch één aan. Maddy schrikt, ik wil haar roepen en pakken, dat lukt niet. “Even rustig rijden, ze is nog een pup”, roep ik tegen de biker. Nee hoor, hij reageert niet eens en rijdt stug door. “Ik vroeg toch of je even rustig wilde rijden”. “Ja, ja”, antwoorde hij. Kwaad was ik, de eik…. Verder heb ik heerlijk gewandeld, opschieten naar de auto, want Darcy en June wachten op me, die willen ook weg!

Maddy hoest weer wat, vooral ‘s morgens vroeg, we geven daarom nog steeds hoestdrank. Het gekke is dat ze met rennen en spelen niet hoest. We houden het in de gaten. ‘s Avonds maak ik de oren van June en Darcy schoon en Maddy is een heel nieuwsgierige meid en wil er dicht op zitten om te kijken wat er allemaal gebeurd.

Maandag 5 december

Ik heb met Erna afgesproken om met Maddy te wandelen in Venneperhout.

Erna helpt mee om Maddy te laten zwemmen in de paardentrog. Dit is een kleine plas water waar ze mooi naar de overkant kan zwemmen. Eigenlijk is ze iets te groot nu voor dit watertje volgens Erna. Erna lijnt Maddy aan en ik sta aan de overkant met een speeltje en koekje. Erna tilt Maddy op en gaat in het water staan, Maddy piept en jammert, het helpt haar niets, want Erna zet haar gewoon in het water. Ik roep en moedig haar aan om te komen en daar komt ze hoor, ze moet een klein stukje zwemmen, maar kan ook een stukje lopen. Wat een dappere meid is ze toch. We herhalen het nog één keer en het gaat al beter, ze jammert niet meer en komt naar me toe gezwommen en gelopen. We laten het water voor wat het is en laten Maddy lekker warm rennen, ze heeft het prima naar haar zin, ze rent achter bajusz aan en hij vindt het best. Later moet ze toch iets meer afstand houden van hem, maar dat vindt ze geen probleem, soms blaft ze een paar keer tegen hem, maar toch houdt ze nu gepaste afstand, ze heeft respect voor deze Vizla draadhaar heer. Op de terugweg komen we weer langs de paardentrog en Erna neemt Maddy weer mee aan de riem, ze vindt het prima en loopt met Erna mee, wel kijkt ze af en toe met een zielige blik naar mij. Ze wil eigenlijk al zelf naar de overkant toe gaan, Erna tilt haar niet meer op, nu hoeft ze vrijwel niet te zwemmen het is meer rennen door het water. Dat geeft niet ze doet het prima. Wel heeft ze het koud en op een gegeven moment heeft ze wel genoeg van de wandeling, ze wil de warme auto in. In de auto droog ik haar af, geef haar een paar brokjes en een dekentje om haar heen, zo heeft ze het heerlijk warm.

Maddy is populair bij de andere dames.

Eerst wil June met haar spelen, ze pakt een grote tak en daagt Maddy uit om de tak te grijpen. Tuurlijk gaat Maddy de uitdaging aan, maar toch is ze ook iets voorzichtig. Ze spelen en rennen die twee, tot ik het genoeg vind, ik grijp in en neem de tak in beslag. Nu is het mijn beurt vindt Darcy, ze heeft een touw gevonden en daagt Maddy uit om te spelen, ook dat doet ze. Spelen met Darcy komt vrijwel niet voor en is mooi om te zien. We lopen niet zo lang want Wil en ik moeten naar het ziekenhuis. ‘s Middags ga ik altijd even op de bank liggen en Maddy heeft de hele tijd op de kussen gelegen, ze slaapt en is heel braaf.

Zondag 4 december

Wil is vanmorgen met Darcy en Maddy naar de Bavo gegaan en het ging heel goed volgens Wil.

Nu was Darcy haar vriendinnetje, Darcy loopt niet meer zo ver weg en dit is gunstiger voor Maddy’s botjes. Er waren veel honden en het was elke keer spannend volgens Wil of Maddy met de andere hond meeging of toch voor haar baasje koos. Wil floot en riep, zakte door de knieën, Maddy in tweestrijd zal ik komen of niet? Ze kwam toch naar Wil toe.

Het is weer de Sancta geworden, het terrein voor onze middagwandeling, het is niet erg afwisselend de laatste dagen.

Alle drie de honden mee, wel weer een wat andere route zo is er nog enige afwisseling. Maar Maddy loopt hier lekker, afwisselend terrein en veilig met drie honden. Wel heeft ze Ella en ik voor joker gezet, ze pakt een oud pakje chocomel en kauwt hieraan, als ik het wil afpakken gaat ze ervandoor. Zo’n klein ding, maar vlug als water, ze is Ella en mij telkens te vlug af, uiteindelijk lukt het om het pakje te pakken te krijgen. Ook heb ik weer een natte laars gehaald, ik stapte in een grote plas en zakte weg in de modder, de plas is dieper dan ik dacht. Maddy gaat op een plank staan wat in het water ligt, zo wiebelt ze op de plank, maar blijft staan en krijgt geen natje pootjes. Even later lok ik haar met een koekje om even in het water te gaan staan. Maddy slaapt best veel, het is een vermoeiende dag geweest. Ik weeg haar en ze is nu 18 kilo! Vanaf morgen krijgt ze 250 gram proplan kip en rijst over de hele dag verdeelt, ‘s morgens en ‘s avonds nog bambix en rond 17..00 Duck vleesvoer. Dit alles aangevuld met brokjes en/of een sneetje bruin of wit brood.

Zaterdag 3 december

Volgens mij gaan de hoektandjes iets los zitten, zou het dan toch gebeuren?

Het weer is niet al te best en we krijgen een paar buien op ons dak als we in de duinen van de Duindamseslag lopen en Maddy heeft nog niet veel regen gehad. Ik neem de lange lijn mee, die doe ik om als ik andere honden tegen kom en zo hoop ik meer controle over Maddy te krijgen, zodat ze niet meeloopt met de andere hond. Het werkt wel, maar ze heeft gewoon door dat ze een riem omheeft, volgens mij luistert ze daarom goed. We komen een hele stoet paarden tegen en ik laat Maddy zitten en we kijken naar de paarden totdat ze voorbij zijn, ik prijs haar uitbundig. De honden zijn weer vriendelijk en ze mag weer met ze kennismaken, behalve met één, die wordt snel aangelijnd en het vrouwtje loopt snel door. Ik kom vanwege het weer niet zoveel honden tegen, een hele dikke Terriër, een Labrador kruising, een kleine Münsterlander en een Labrador. Trimmers kom ik ook genoeg tegen en ik kan oefenen met de lange lijn, ik roep haar en ze kan er niet verder achteraan. “Ik kwam net ook al twee van deze honden tegen”, zei een trimster. “Oh wat leuk”, antwoorde ik. “Oh dat is natuurlijk mijn vader”, zei ik even later. Maddy en ik steken het pad naar de golfbaan over en we lopen een stukje door het bos, vindt ze leuk. Soms heb ik het idee dat haar neus omhoog gaat, wat ruikt ze? toch niet de andere honden? Ook gaat ze twee keer ineens heel snel er vandoor met de neus over de grond, ze ruikt toch niet het spoor van de andere honden?

‘s Middags nemen Ella en ik weer alle honden mee en Maddy rent alleen maar achter June aan, weer. We lopen over de weilanden, mooi vlak terrein alleen is het nu erg nat.

June rent over de weilanden en door de plassen, Maddy volgt maar toch iets minder snel nu het zo drassig is. Het smalle greppeltje loopt bijna over en ik gooi een brokje in het water. Darcy vindt het zo en pakt het uit het water, June ook, maar Maddy snapt het niet helemaal. Ze ruikt het, wil het pakken, maar in plaats daarvan blaast ze bellen in het water, de sufferd. Rond half 9 is ze ineens wat onrustig, ze wil steeds naar buiten en Wil loopt met haar mee, ze heeft wat last van dunne ontlasting! Hopelijk is het snel over.

Vrijdag 2 december

Omdat ik ook vandaag niet op mijn best ben doe ik lekker ‘makkelijk’ en gaan Ella, Darcy, June, Maddy en ik met z’n allen naar de Sancta, wel een andere route als gisteren.

Maddy volgt June weer op de hielen, waar June gaat is Maddy ook, over het gras langs het water, ook uit de sloot drinken. En waar ze een paar dagen daarvoor nog schrok van een enge scherm aan de overkant van de sloot bij een kweker, is nu heel gewoon, wat wil je met twee grote beschermers om je heen. We komen niet veel honden tegen alleen twee Labradors en dat gaat prima. Lachen is het bij een klein slootje, June en Maddy staan langs de kant van het slootje en ineens springt June er overheen. “Huhh”? je ziet Maddy denken “hoe kan dit nu, eerst is ze hier en nu daar”. Dat bekkie van Maddy, die ongeloof, heerlijk. Het zou mooi zijn als Maddy besluit om naar de overkant te zwemmen. Helaas! ineens krijgt ze een idee en rent ze naar de overkant. Dan is ze aan de overkant, springt June weer terug. Een mooi moment. Maddy rent door het natte weiland, ze heeft het zo naar haar zin en rent rondjes van blijdschap. June gaat nog even een stukje ruigte in waar het gras heel hoog staat, Maddy gaat achter haar aan. June kan je amper zien in dit stukje en Maddy zien we helemaal niet meer.

Op de Sancta is een oude bouwput wat vaak vol staat met water, de honden kunnen hier niet zwemmen maar wel lekker doorheen lopen.

Het staat vol met gras en rietpluimen. Darcy probeert vaak zo’n sigaar te pakken en eet het dan op, June doet het nu ook. Vorige week stond dit stukje nog droog en nu staat het weer vol met water, leuk voor Maddy om even doorheen te lopen. Ik heb mijn regenlaarzen aan en stap in het water, Darcy en June ook. Maddy wil wel maar durft niet erg, ze rent heen en weer, maar komt niet naar ons toe. Met een koekje lok ik haar het water in, nu komt ze en eet het koekje op. Nu is ze over haar schroom heen en stapt in het water en loopt achter de andere honden aan. Ik laat haar lekker gaan, ik zie dat het hier en daar best diep is voor een pup. Het is mooi geweest en we lopen terug naar de auto. Ze is moe en voldaan, Darcy en June ook. Na het eten hebben we nog een tijdje gespeeld, maar al snel kan ze haar oogjes niet meer open houden en slaat. Ella loopt nog steeds ‘s morgens met Maddy. Meestal gaat ze naar een parkje waar niet zo veel honden lopen, dit vindt ze wat eng vandaar. Maar vanmorgen kwam ze toch een paar honden tegen en het ging nog goed hoor.

donderdag 1 december

Ik neem alle drie de honden mee en ga naar de Sancta

Hier heb ik goed de overzicht, het is er vlak en de honden kunnen meteen los. Een erge slechte bui heb ik vandaag, ik ben erg verkouden en heb een kort lontje, dit moeten de honden bezuren en dat gebeurd heel weinig. Wanneer ik de deur uitstap komen net de buren aan de overkant thuis en stappen uit hun auto. Darcy begint meteen te blaffen, June doet voorzichtig mee. Ineens word ik zo kwaad, ik heb ze weer mee naar binnen genomen en ze in hun mand gestuurd en Maddy in de bench en zij is zich van geen kwaad bewust het arme pupje. Eerder was Darcy ook binnen al bezig tegen Maddy, blaffen tegen haar terwijl er niets aan de hand was. Even later mogen ze weer uit hun mand en June komt helemaal naar me toe, is erg aanhalerig en trilt zelfs wat, ik merk dat Darcy ook van slag is, behalve Maddy zij heeft nergens last van.

Ik begin opnieuw en stap de deur uit, gevolgd door de honden, ze gedragen zich nu keurig en gaan de auto in.

Ze kunnen het wel. Ik ben alleen dus ik heb mijn handen vol aan de drie. Buiten heeft Maddy alleen maar achter June aan gerend, June heeft weer een schaduw. We lopen over het gras langs de sloten naar de weilanden toe. June en Maddy lopen soms best ver. Darcy gaat even met haar neus naar het water. Wat ligt daar nu? een stok? Nee het is een dode haas. Eigenlijk hebben we heel lekker gelopen en ik ben er van opgeknapt. Maddy heeft best veel gerend en slaapt veel daarna.