Zondag 18 januari
We gaan weer trainen!
Op tijd opstaan, want ik wil op tijd aanwezig zijn voor onze eerste jachttraining in de nieuwe groep. Je voelt het al aankomen, het loopt allemaal weer anders. De verwarming doet het niet, het is ijskoud en er moet water bijgevuld worden. Maddy kan nog net 3 minuten rennen en dan snel naar Hubertus. Het lijkt wel of het minder druk is als anders. Om half 10 doet Marcel zijn woordje, vertelt de do’s en dont’s en dan gaan we op weg naar het veld voor onze eerste les. Meteen wordt de groep gesplitst, het is een hele grote ploeg en Maddy en ik beginnen eerst bij Marcel. De rest begint bij Frits. Ik heb nog met Frits getraind met zijn korthaar Ture en June. Hoe gaat de training? ik ben een tevreden baasje. Lees meer.
Mysterieuze hol
Aan het einde van onze wandeling gaat Maddy op het fazantenpad nog even rechts de duinen in. Hier zijn altijd leuke en interessante holen. Wat hoor ik nu? Gromt Maddy? Even later horen we haar fel blaffen, wat is dat dan? Als door een wesp gestoken spurt June weg en gaat kijken. Zij neemt de plek in van Maddy zie ik en ik ga er ook naar toe. Met haar snoet zit June in een? Ja wat is het? gras waar een egel in verstopt zit of een hol? En wat voor een hol? Het is een hol en het is er zeer interessant, June krijg ik bijna niet mee. Vossenhol?
Maandag 19 januari
Vanavond GG-1 training in Leiden, ik geef Maddy een hondendekje aan, maar is ze hier blij mee? Lees meer. Het is erg mistig, gelukkig valt het mee wanneer we naar Leiden rijden. Wel rij ik op de terugweg zo de afslag naar Noordwijkerhout voorbij…..
Dinsdag 20 januari
Speciale dummy
Ella en ik nemen dummy’s mee om markeren weer een keer te oefenen. De vraag is alleen waar? Wanneer heb ik de aandacht van Maddy. Van Louis heb ik een 3-delige dummy gehad die best zwaar is. Ella helpt me met het sjouwen, “gaat het mam”, vraag ik. “Tuurlijk”, zegt ze, stoer als altijd. “Als we de oefening met de 3-delige dummy nu meteen op dit bospad doen, het gaat er alleen om dat Maddy leert de dummy in het midden te pakken”. Een goed plan vindt Ella, want het blijkt toch wel zwaar te zijn. “Dan leg ik na de oefening de tas met deze dummy in de bosjes en halen het na de wandeling op”. We vegen het meteen van tafel, want het is natuurlijk wel de dummy van Louis en stel dat ie verdwijnt…. “Ik breng de dummy naar de auto, zo heb ik een stuk lichtere tas”. Doen we.
Markeren
Op een grote zandvlakte willen we de markeeroefening doen. Even daarvoor heb ik Maddy aangelijnd, voordat ze er weer vandoor gaat. June wordt even aangelijnd aan een duinpaal en Ella staat op een duinheuvel. Maddy markeert goed, ze rent recht op de eerste dummy af. Helaas is de bumper van de heuvel gerold, ze vindt het wel en heeft succes. Maar ja dit verpest de oefening een beetje. Weer heeft ze moeite met de tweede markeer. Ze rent meer richting de eerste en rent dan naar rechts en vindt de dummy, dit was echt geen markeer. “Doen we de oefening nog een keer”, vraagt Ella. Goed plan, Ella gaat een stukje verderop staan tussen twee heuvels in en gooit de ene bumper op de linker heuvel en de ander op de rechter heuvel. De eerste gaat perfect. Ik stuur Maddy met een “apport” naar de tweede dummy. Ze vertrekt langzaam en dat betekent dat ze het niet meer weet. Ik roep haar naar me toe en probeer haar meer in de juiste richting te laten zitten en geef een lijn. Nu rent ze goed vooruit en rent recht op de tweede bumper af. Goed gedaan Maddy. Tuurlijk mag June ook even, ze vindt het zo leuk. Ik gooi de bumpers en Ella doet de oefening. June springt in, ziet de tweede dummy niet vallen, maar ze heeft een lol! Gekke June. Maddy keek net al verlangend naar hoge duinen en nu mag ze: “vrij”, roep ik en weg is ze. June eet weer veel hout en dit is zo echt niet goed voor haar.
Verdwenen
We lopen toch nog een stukje verder en via het tussenpad weer richting fazantenpad. Maddy heeft een spoor en verdwijnt rechts de bosjes in, June vindt het spoor ook. Alleen komt June vrij snel terug en Maddy niet. Ella en ik lopen gewoon verder en zijn bij het fazantenpad. “Ze mag nu wel komen”, zegt Ella. Het is al bijna donker, gelukkig heeft Maddy haar lichtgevende Leuchtie aan. We lopen weer terug, een heel eind terug. Waar is ze dan? We horen of zien niets. We gaan de bosjes in en ik zeg tegen June: “zoek Maddy”, maar dit lukt niet erg. June zoekt wel, maar vindt geen Maddy. Door de bosjes komen we bij het fietspad uit, geen Maddy. “Straks is ze echt weg”, zeg ik tegen Ella. Na veel fluiten en roepen, zie ik een rood lichtje en gelukkig daar komt Maddy. In plaats aanlijnen, zeg ik tegen haar: “ga maar naar vrouwtje”. Dit doet ze niet, ze verdwijnt gewoon weer de struiken in rechts van het fietspad. Woest ben ik, ook op mezelf, hoe kan ik zo stom zijn. June en ik gaan haar zoeken in de bosjes. Het is echt donker nu, gelukkig ken ik de duinen op mijn duimpje, al loop ik wel tegen een tak en valt mijn bril in het zand. June staat even verderop en ze moet overgeven, vast door al het hout. Ik zie de rode lichtjes al, na veel roepen komt ze naar me toe en nu lijn ik haar wel aan. Grote grote boef.
Woensdag 21 januari
Ziek, zwak en misselijk
Maddy is niet erg lekker, misselijk, niet tot slecht eten. Gelukkig heeft ze er rond het middag uur geen last meer van.
June laat zich van een lelijke kant zien
June en ik wachten op Maddy en Ella. Er komt een trimmer met hond aan en ik roep June bij me. Ze luistert niet, want wanneer de hond vlak bij ons is rent ze er naar toe. Ze merkt dat de hond, een Staffordshire Terriër, bang is en wil vluchten. Dit is voor June de aanleiding om er nog een schepje bovenop te doen en de reu weg te jagen. De Stafford gromt terug. “Lekker handig June”, zeg ik nog tegen haar. De haren op de rug van de Stafford staan recht overeind en een stukje verder op het fietspad controleert de baas zijn hond en moppert. “Verdorie weer een kras”, hoor ik hem zeggen. Huh? “Je moet je hond beter onder controle houden”, roept hij naar mij. Ik heb mijn mond open van verbazing, dit is niets voor June. Tuurlijk ze snauwt een reu best af, maar nooit met schade, ik kan het me ook niet voorstellen en volgens mij overdrijft hij. Hij rent ook weer verder, dus het zal wel meevallen. Maar netjes is het niet.
Donderdag 22 januari
Weer is Maddy misselijk, nu wil ze ’s morgens vroeg steeds naar buiten, maar ze wil ook meteen weer naar binnen. Het is veel te koud buiten, brr. Dit heen en weer gedrag gaat zo een tijdje door en dan moet ze echt een beetje overgeven. Haar maaltijden worden wat aangepast en dat slaat aan, kip met bouillon, wat brokjes en macaroni doen het altijd goed. We lopen een ander rondje in de duinen en gaan ook over het losse stuiver pad. Er komt een Jeep aan, shit de boswachter. De honden lopen in het open duin, maar later denken we dat het jagers waren.
Vrijdag 23 januari
Maddy eet haar stukje brood ’s morgens vroeg weer op, al gaat het niet van harte en nu is June beroerd. Ze is misselijk en heeft buikpijn, gelukkig is dit later ook weer voorbij. De buit van de middagwandeling is een muis en een konijn. Maddy heeft de muis al dan niet levend gevangen/gepakt en June vindt een dode aangevreten konijn. Ze loopt er een ererondje mee, maar dat rondje maakt ze wel heel groot en ik moet flink mijn stem erop zetten om haar bij me te laten komen. Gelukkig heb ik mijn plastic tasje bij me en daar gaat ie in, ik probeer altijd om het later ergens neer te leggen. Zo heeft een vos er nog wat aan, dit is moeilijk want June heeft het zo door als ik het konijn laat vallen. Maddy is weer helemaal in de ban van het jagen, konijnen, vossen, herten, ik weet het niet, maar ze heeft het razend druk en luistert slecht. Helaas is de laatste razendsnelle sprint waar ze hoogstwaarschijnlijk ergens achteraan zet niet goed gegaan. Wanneer ze eindelijk bij me is houdt ze haar linker voorpootje omhoog. Hè wat nu dan?
Doorntje
’s Avonds kijk ik of er wat in het voetzooltje zit, wel moet het eerst schoongemaakt worden en ik zie genoeg doorntjes zitten. Van ééntje heeft ze last als ik er op druk, ik voel het ook een beetje uitsteken. Na veel gepriegel met naald en pincet kan ik het krengetje verwijderen.
Zaterdag 24 januari
Voor de zekerheid toch maar een klein rondje lopen, mijn plannen vallen weer in het water. Al vind ik het stiekem niet zo erg, ik ben erg moe en 2 uurtjes langer slapen is geen overbodige luxe na al die korte nachtjes. Helaas komt het niet door feestjes en partijen :-). Wil gaat met de auto naar de duinen samen met June en hij zou op tijd thuis zijn zodat ik even naar de duinen kan. Niet dus, dan maar een rondje rond het huis, saai en de grasvelden zijn zooo vies. Bah wat heb ik hier een hekel aan. ’s Middags mag ze even los en dan zien we Maddy weer manken en gaat ze weer aan de lijn. Ze heeft zich denk ik toch verstapt. Hopelijk gaat het morgen beter, want we moeten wel trainen.