Zondag 8 maart
Hieperdepiep
Het is mijn verjaardag, 53 jaartjes. Ik begin aardig gewend te raken aan die 5 in het getal. Veel felicitaties ontvang ik van bekenden, vrienden, via kaarten, mail, telefoon, facebook en op de jachttraining. Dank je wel. Ondanks dat ik niet van verjaardagen houd doet het me toch goed. Het liefste doe ik net alsof er niets aan de hand tijdens de jachttraining. Maar door facebook weten veel trainingsmaatjes dat ik jarig ben. Daarom besluit ik om wat lekkers mee te nemen. Wordt het een vlaai van Appie, erg lekker altijd, een slagroomschnitt bij de bakker of vraag ik aan Ella of ze bienestich wil maken. Ik vind dit zo lekker en ik weet dat anderen dit ook vaak lekker vinden. Helaas rijst de koek niet erg en is niet helemaal gaar, hmm. Ik haal voor de zekerheid toch zo’n slagroom schnitt. Maar na nog even in de over en door de heerlijke vulling van banketbakkers room smaakt de koek toch erg lekker en de schnitt blijft thuis.
Hubertus
Maddy en ik zijn mooi op tijd in Den Haag en we kunnen nog even wandelen in de duinen van de Waaldorpse Vlakte. Op weg naar de auto zie ik Lilian, ik zeg hallo en loop verder. Niet wetende dat ze achter me aan holt om me te feliciteren. Sorry Lilian, ik had het echt niet door. Ik word een beetje doof, dat krijg je als je in de 50 bent. Later zet ik de auto neer bij de Nato, vooral omdat ik de koek moet meenemen. Even voor mij arriveert Angela, Kees kan helaas nog niet komen en zij heeft twee enorme bossen bloemen bij zich. “Ga je de trainers nu weer verwennen?”, vraag ik. Een paar weken geleden kregen Angela en Marcel een mooi voorjaarsboeket. “Wie is er nu jarig!”, zegt Angela. “Oh shit de hele verrassing weg, dit verwacht ik toch niet”, antwoord ik. Wat een leuk gebaar, dank je Kees en Angela. Ook Laura krijgt een mooie bos rozen, omdat ze drie weken geleden een zoon heeft gekregen. Een bikkel want vorige week was ze weer op de training. Ik zou bijna vergeten dat we gewoon moeten trainen. Hoe gaat het eigenlijk? later meer.
Maandag 9 maart
Ook gaan we weer naar de Gehoorzaamheidstraining van KV Rijnland. Drie weken niet geweest door de loopsheid van Maddy en dat is best lang. Het voelt meteen weer vertrouwt en het gaat best goed. Hoe goed? Lees later meer.
Dinsdag 10 maart
Wil maakt een klein avontuur mee. De honden ruiken iets en weg zijn ze en ze blijven best lang weg. Wil lichtelijk in paniek, Maddy komt er weer aan, maar June niet. Even later komt ook June met iets wits in haar bek. Een staart van een ree? of een vos? Wil weet het niet. Hij is zo dom om ze niet meteen aan te lijnen en ja ze rennen er weer vandoor. Nu komt June met een groot stuk ingewand terug. Het is vast een ree, nu is hij zo wijs om ze wel aan te lijnen. Hopelijk hebben ze er niets of niet veel van gegeten. Eenmaal thuis hebben ze honger en eten hun ontbijt. De rest van de dag zien we geen misselijkheid bij de honden en ze eten goed. Wel knippert Maddy weer met haar oog. Dit heeft ze sinds zaterdag en ik heb meteen gezalft met CAF. Zondag ging het een stuk beter, maar nu weer iets minder. Ik heb ook verzuimd om 4 of 5 keer te zalven, ik heb het maar 2x gedaan en dat is te weinig.
’s Middags rijden we naar Nieuw-Vennep en er wordt maar één fazant door de honden gevonden.
Woensdag 11 maart
Wat wordt het?
Het lijkt weer iets beter te gaan met Maddy’s oog. De ketel moet vervangen worden, ik heb een weekje vrij, dus we gaan er vroeg vandoor. Het weer is echt een cadeautje deze week, al is het nu wel erg mistig en druk op de weg. Ik wil naar Delft en op de A13 is een ongeluk gebeurd. Hmm wat nu? Ik beslis pas wanneer we vlakbij het Prins Clausplein zijn en ik besluit om naar Nootdorp te gaan. Het is me te druk richting Delft. Wil heeft wat anders te doen en gaat niet mee, hij moet toch meer zijn energie verdelen.
Op de schop
Ook hier zie ik weer traktoren en bulldozers, wat nu weer? Ja hoor ze zijn weer bezig, herinrichting Dobbeplas lees ik later op een bord. Ja hoor tuurlijk, natuur vernielen zul je bedoelen, belastinggeld verspillen! Het mooie begroeide veldje is weer kaal, daar kan geen fazant meer zijn voedsel vergaren. In het bos zitten ze nu, Maddy en June speuren er velen. Ook die habitat is niet veilig, want er wordt menig boompje omgezaagd.
Mooi plaatje
Mijn camera laat ik in de auto, het is toch té mistig. Al snel krijg ik er spijt van, want de omgeving is prachtig. Dat water met riet, al die bruggetjes en dan de mist. We lopen eerst de kant uit waar we vorig jaar veel getraind hebben en ik wil hier één verloren zoek doen. De honden zijn steeds weg en struinen het bos af, dus het is moeilijk om ongemerkt de dummy’s neer te leggen. Eindelijk heeft Maddy even tijd om een oefening te doen, het valt niet eens tegen, ze heeft de dummy redelijk snel gevonden. June moet wat langer zoeken.
Brr
Via het houten bruggetje lopen we het eilandje op. Ik twijfel, graag wil ik het zwemmen weer oefenen. Maar het is best koud, het heeft gevroren en het is mistig. Ik inspecteer de oever van het eilandje en voor ik het in de gaten heb stapt Maddy het water in en zwemt naar de overkant. Ik geloof mijn ogen niet en hou mijn mond! Wel ben ik wat verontrust omdat aan de overkant de traktoren staan, maar ik ben een flapdrol als ik dit initiatief van Maddy te niet doe. Aan de overkant rent ze ervandoor naar rechts naar de bosjes daar. Aha dat was de bedoeling. Maddy wil omlopen, maar dat wil ik niet vanwege die traktoren. Ik haal alles uit de kast om Maddy’s aandacht te trekken en pak een speeltje. Ik heb dit net ook gebruikt als beloning en ze vond het geweldig. Het helpt, want ze zwemt terug, ik ben heel blij en prijs haar veelvuldig de hemel in. Op het eiland doen we nog een normale ‘vooruit’.
Plezier
De rest van de wandeling hebben June en Maddy het enorm naar hun zin, zoeken alles af, in de hoop dat ze fazanten en hazen vinden. Hazen heb ik niet gezien, wel genoeg fazanten. Helaas heb ik ze niet zien voorstaan, ze waren meestal te ver weg. Trouwens ik heb Maddy amper meer gezien. Wel heb ik eerst de camera gehaald, want het is té mooi nu om het niet vast te leggen. Helaas komt June hinkepinkend uit het bos, verstapt? Wat doe ik, aan de lange lijn of laten lopen? Ik kies voor het laatste, af en toe maakt ze een sprintje, maar ze doet het vooral wat rustiger aan nu.
Modder
Maddy en vooral June zit onder de modder, zo kunnen ze echt niet de auto in! Ik gooi een dummy in het water en die mag June halen, ze is nog net zo truttig als altijd. Voeten in het water, toch weer terug, weer proberen ergens anders, toch weer terug en zo gaat het een tijdje door. Zucht. Maddy dan maar, zij maakt er geen punt van en haalt meteen de dummy. Hou dit vast Maddy, het hele seizoen graag. June laat ik nog even zwemmen bij een kantje wat makkelijker voor haar is en nu stapt ze wel het water in en zo mogen ze in de auto.
Een heerlijke ochtend hebben we gehad en inmiddels schijnt het zonnetje volop, ik heb eten meegenomen en rond 11.30 uur zijn we thuis.
Henny
Ik heb weer eens niet goed gepland. Want ik heb ook met Hen afgesproken om in Katwijk te wandelen en Hen wil altijd op tijd wandelen. Ik durfde niet weer af te zeggen. Dus een paar uur later lopen we alweer in Katwijk en ik heb amper gerust. June moet ik bijna uit de mand tillen, want zij heeft echt nog geen zin. Maddy heeft het wederom heel erg druk, die ligt straks de hele avond in coma. Helaas zie ik op weg naar de auto dat Maddy weer erg knijpt met haar rechter oog. Zand in de ogen? en het was al ontstoken.
Oog
Thuis moet ik Maddy’s oog toch even goed inspecteren, dat valt niet mee want ze knijpt em vaak dicht. Ik schrik, want ik zie een pikkeltje zitten. Dit betekent of een wondje of een beschadiging. Het is klein, maar het zit er wel. Was dit er al of is dit weer nieuw? Morgen toch maar naar de dierenarts. Vanavond zalf ik nog twee keer met CAF-zalf.
Donderdag 12 maart
Dierenarts
De honden krijgen een rustdag. June krijgt donderdags altijd rust, ook nu, zeker omdat ze gisteren mank liep. Maddy loopt ook een klein rondje met Ella, vanwege haar oog. Eerst zien wat er aan de hand is. Vanmiddag om 14.15 uur kunnen we terecht. Ik heb eerder een oproep gehad voor de Rabiës enting en dat kan nu ook meteen. De dierenarts kijkt in Maddy’s oog en ziet dat het een klein wondje is. Gelukkig geen doorntje. Ook druppelt ze van dat groene spul in het oog, om te kijken of het een diep wondje is. Nee, want het licht niet eens op. Wat een geruststelling! We moeten blijven zalven met CAF tot en met zondag. Hierna krijgt Maddy de rabiës enting en wat denk je? Ik ben het entingsboekje vergeten……
Vrijdag 13 maart
Maddy is niet lekker, ze wil niet eten, of met lange tanden of helemaal niet. De brokjes laat ze liggen, ook de koekjes. Macaroni, brood en vlees wil ze wel. Een beetje verwennen maar. ’s Middags zie ik dat ze moet overgeven, maar er komt niets uit. Wel geef ik een pilletje finidiar, dit is tegen misselijkheid en darmproblemen. Toch is haar ontlasting goed. Heeft ze iets verkeerds gegeten, komt het door schijnzwangerschap of toch door de enting van gisteren. Koorts heeft ze niet. Er is ook goed nieuws, June heeft een topdag, alle brokjes, brood, etc, wat Maddy uitspuugd is voor June! En met Maddy’s oog gaat het een stuk beter.
Zaterdag 14 maart
Ziek, zwak en misselijk
Maddy is ziek, echt ziek. ’s Nachts en ’s morgens heeft ze een paar keer overgegeven en haar ontlasting spuit eruit. Volgens mij zit er ook bloed bij. Ons uitje naar Delft moeten we uitstellen. Een fikse darminfectie denk ik. Ze wil helemaal niets eten. Gisteren nog een beetje, maar nu helemaal niets. Geen brokjes, geen kip, geen rijst, geen koekje of brood en zelfs geen kluif. Koorts heeft ze niet, dat controleer ik regelmatig. Morgen moet ze wel wat gaan eten hoor. In het begin van de avond heb ik wat water via een spuitje gegeven en gelukkig drinkt ze daarna zelf wat. Morgen ga ik niet trainen, dat heeft geen zin.