Zondag 10 februari
Het valt mee met de regen
We wandelen in Zwaanshoek samen met mijn moeder. We doen wat oefeningen, beschermen ons tegen de regen, genieten van de honden en ergeren ons aan een reu die maar niet weg wil en baasjes heeft die weinig initiatief nemen.
Maandag 11 februari
Het is weer mis
Getsie, Blaine heeft weer overgegeven en Maddy piept weer en voelt zich ongemakkelijk. Ik besluit om beide honden apart uit te laten en alleen een rondje om het huis te doen. Maddy heb ik een pijnstiller gegeven en die helpt vrij snel. Tijdens de wandeling merk ik niets. Blaine heb ik een maagtablet gegeven en zij heeft veel trek in eten.
Dierenarts
Vorige week heb ik een oproep gehad van de dierenarts voor de entingen. Als ik nu voor vanmiddag een afspraak maak, kan ze meteen het bewegingsapparaat nakijken van Maddy. En ik kan even raad vragen over Blaine en licht verteerbaar voer meenemen. Wormenkuur hebben de honden ook nodig, maar dan moet Blaine eerst weer goed eten kunnen verdragen.
Alles wordt nagekeken
De dierenarts kijkt haar wervelkolom na, spieren, nek, voor- en achterpoten. Ze gaat heel rigoureus te werk met haar nek. Ze beweegt Maddy’s hoofd helemaal naar links en naar rechts. Ik voel het bijna zelf. Rechts geeft ze iets pijn aan en horen we een piep. Later herhaald ze het nog een keer en naar rechts vindt ze echt niet leuk. Toch denkt ze aan een spier, een verrekking en niets ernstigs. Verder kan ze niets vinden, gelukkig niets aan de wervelkolom. Haar buik voelt ook normaal aan. Tanden, oren en hart zijn goed. Ze vindt Maddy er heel goed uitzien, slank en mooi gespierd. Ze is afgevallen, Maddy weegt nu 27,5 kilo. Dik twee kilo lichter dan vorig jaar. Maddy krijgt ook de kennelhoest enting, ik vind het toch eng om het niet te doen. We hebben al jaren geen last meer gehad van kennelhoest en dat wil ik graag zo houden.
Dieet voer
Voor Blaine neem ik licht verteerbare brokken mee. We spreken af dat ik langskom met Blaine als het niet beter met haar gaat.
Trimbaan
We zijn toch dichtbij, Maddy aan de riem en voor Blaine is het ook goed om niet zo lang te lopen. Alles gaat volgens plan totdat we ongevraagde gezelschap krijgen van een Drentse Patrijs of Münsterlander. Een reu met een verwilderde blik in zijn ogen die niet voor rede vatbaar is. Hij is jong, volhardend en luistert absoluut niet naar zijn baas, die af en toe op grote afstand fluit en roept. Blaine vindt het wel gezellig en negeert hem later en Maddy snauwt steeds ‘opzouten’. Hij geeft er niets om en blijft aandringen. Maddy haalt elke keer uit en het is de bedoeling dat ze zich rustig houdt. “Ga naar je baas”, zeg ik steeds tegen hem. Daar denkt hij anders over en onze honden zijn niet eens loops of pas loops geweest. Geen baas te bekennen! Ik ben toch echt te besodemieterd om die baas op te zoeken en we worden steeds bozer. “Hij zoekt het maar uit, we gaan verder hoor”, zeg ik tegen mijn moeder. We hebben ook nog eens haast, want 18.30 uur moet ik weer in de auto zitten voor de gehoorzaamheidstraining. Ik word hier zo peunerveu van en super geïrriteerd en Ella moet het ontgelden.
Toch zijn baas zoeken?
We zijn nu op een punt beland waar we het pad op moeten naar de weg en de auto. Maar meneer is er nog steeds en hij gaat echt niet weg. Wat moeten we? Naar de weg lopen? Dat kan ook niet. Ik probeer een riem bij hem om te doen en dat lukt. Samen met Blaine loop ik de richting op waar ik denk dat zijn baas is. Mijn intuïtie klopt, ik zie hem staan in de verte en hij ziet mij met zijn hond aankomen, dat weet ik zeker. Hij roept en blijft stokstijf staan. “Kom dan hier heen”, roep ik behoorlijk kwaad. Dat doet hij en ik laat zijn hond los. Oh ik heb hem toch niet te vroeg losgelaten, want hij gaat nog steeds niet naar zijn baas. Die twee hebben echt geen band samen, dat dacht ik al eerder, maar nu weet ik het zeker. Eindelijk, eindelijk rent hij naar zijn baas. Ik draai me meteen om en loop terug, behoorlijk kwaad. Uit de verte hoor ik hem “bedankt” roepen. Zonder om te draaien steek ik mijn arm omhoog. Ohhhhhhhhh die man. Echt ik snap zulke mensen niet.
GG
Ik moet me er bijna naar toe sleuren, zoveel zin heb ik. Toen we er eenmaal waren was het oké. Blaine had er veel zin in en deed het goed. Bij het onderdeel ‘vak’ gebruik ik nu geen doosje met wat lekkers, Heleen legt dat altijd tussen de 4 pionnen. “Vak”, Blaine rent er naar toe, rent er dwars doorheen en steeds verder. “Dit werkt niet”, zeg ik tegen trainer Heleen en we leggen weer een doosje in het vak. Nu gaat het goed. Alleen hadden we afgesproken dat ik “zit” zou zeggen ipv “af” en wat doe ik: “af”! Ja nu moet ze wel gaan liggen in het vak. Met de nodige moeite lukt dat, de grond is erg koud voor haar blote buik, snel zeg ik “zit” en de oefening is klaar. Wat ook niet helemaal goed gaat is roepen op afstand. Voordat ik toestemming krijg om Blaine te roepen, is ze al onderweg en dát mag niet.
Dinsdag 12 februari
Rust in de tent
Het is een rustige nacht geweest, geen pijn bij Maddy en niet overgeven door Blaine. Ik sta iets te laat op en het wordt al licht wanneer we in de Bavo lopen, de lichtbanden hoef ik niet meer te gebruiken. Maddy hou ik aan de lijn.
Licht verteerbaar voer
Gisteren kreeg Blaine 20 gram normaal voer en de rest licht verteerbaar. Vandaag krijgt ze 30 gram gewoon en 70 gram licht verteerbaar. Dit gaat goed en ze heeft trek.
Uitlaten
We gaan naar de trimbaan en het eerste gedeelte laat ik Maddy los. Blaine doe ik de band om, vooral om Maddy te beschermen. Wanneer ik Blaine los laat, dit gebeurt altijd later dan Maddy, rent ze met een noodvaart naar Maddy en springt tegen haar aan en wil klieren, rennen en vechten. Nu kan ik op afstand ingrijpen, ik moet een paar keer drukken en de band steeds iets hoger zetten. Eindelijk houdt ze op en ze heeft dit gedrag niet meer vertoont. Ook krijgt ze een schokje wanneer ze op grote afstand hout eet, haar maag kan dit niet aan nu. Maddy heeft het enorm naar haar zin en vliegt bijna. Het doet me zeer om haar aan te lijnen, het is echt voor haar bestwil en ze laat het lijdzaam gebeuren. Ze krijgt vandaag twee keer ¼ pijn- en ontsekingsremmende tabletjes.
Woensdag 13 februari
misselijk
En weer is Blaine niet lekker, ze wil niet eten en met heeel veel pijn en moeite krijgen we er wat in. ’s Middags is de jachttraining, er moet wat in die maag zitten. Hoe gaat de training?
Donderdag 14 februari
Afbouwen
Maddy krijgt de laatste 1/4 carprodyl en ik probeer iets rustiger aan te doen met haar. Zien doe ik niets.
Vrijdag 15 februari
Extra
Vanmiddag hebben Blaine en ik een extra jachttraining. Uitgerekend vanmorgen vindt Maddy het nodig om te verdwijnen. Blaine rent van hot naar her, niet goed om de energie iets te sparen voor ’s middags.
Beetje moe
De ochtend eist zijn tol, tijdens de jachttraining zie ik af en toe de ogen iets sluiten en de trainer ziet het ook. We zien rare snuiters tijdens de training. Voor mij is het ook te zwaar twee keer een middag weg. Kapot ben ik als ik thuis kom. Hoe gaat de training?