Zondag 3 februari
Familie-uitje
Ik heb afgesproken met Sandra, we gaan wandelen met Puk, Maddy en Blaine in de Drunense duinen in Udenhout. Een prachtig gebied met veel open zandvlakten, hei en bos. Het weer is geweldig, de hele middag zon. De rit ging niet helemaal goed, de auto-navigatie stuurde mij 2 of 3 keer de verkeerde kant op of een foute afslag af.
Feest
Met dit weer is het natuurlijk super druk, toch waaierde het aardig uit. Het gebied is groot, maar er staan nu wel duidelijke bordjes, tot hier en niet verder met een loslopende hond. Dit kan ik mij van heel veel jaar geleden niet herinneren. We hebben hier gewandeld met Jeska en Darcy? En met de Weimaraner Vereniging. Alleen de honden kunnen niet lezen en lopen veel in het verboden gebied, daar is het altijd leuker. Die Puk wat kan hij rennen en uitdagen. Blaft een klein hondje naar hem, wat doet hij? Hij rent met een noodvaart rondjes om hem heen, dat kleine beestje wordt gek. Wel zijn Blaine en Maddy erg aan het klieren met elkaar. Dit komt echt door Blaine, deels door onzekerheid, maar Maddy gaat wel veel de uitdaging aan.
Lunch
Na de wandeling eten we een broodje bij het mooie restaurant. De honden gedragen zich voorbeeldig en wat een complimenten en bewonderende blikken krijgen ze. Het is ook een prachtig trio. Puk is weer veranderd, zijn hoofd is echt breder geworden. Je ziet nu veel meer verschil met Blaine, moet ook natuurlijk. Hij is breed, diepe borst, prachtige kleur en glimmende vacht. Ik heb genoten en de honden ook. Op de terugweg heb ik Blaine en Maddy niet meer gehoord, uitgeteld.
Maandag 4 februari
Niet oké
Het broodje van gisteren zit mij behoorlijk dwars, ik kreeg gisteren geen hap meer door mijn keel na de lunch en vanmorgen gaat het ook nog niet goed. Ook moet ik na zo’n dag enorm bijkomen, ik zie het dan ook niet zitten om met deze kou vanavond voor de derde keer de deur uit te gaan en zeg de GG-training af.
Dinsdag 5 februari
Oh wat een nacht
Rond 2.30 uur ga ik naar het toilet en ik hoor heel zachtjes piepen. Wat is dit nu? Ik ga naar binnen en Maddy gilt het uit, ze heeft heel veel pijn. Ik probeer haar te kalmeren, de buren! Maar dat lukt niet zo snel. Wat is er aan de hand? Het lijkt wel iets met haar achterhand, of rechter been/heup. Ik mag er echt niet aankomen, ook niet aan haar buik. Het is toch niet haar buik? Van alles schiet door mijn hoofd, want dan gaan de alarmbellen rinkelen. Zet haar buik uit? Nee. Moet ze overgeven? Nee. Is het een darmafsluiting? Dat weet ik natuurlijk niet. Ze gilt nog steeds en na een tijdje kan ik haar eindelijk kalmeren. Ze wil niet in haar mand, ze wil naar buiten. Daar doet ze ook niets. Ella komt kijken wat er aan de hand is. Toch denk ik dat het haar achterhand is. Misschien verkeerd gelegen, overbelast, een spier. Wanneer ze van de bank afkomt schiet het erin.
Slapen
Ik geef een pijnstiller, een halve en na een tijdje nog een kwart. Eindelijk, eindelijk gaat ze liggen. Niet in de mand, maar op de bank. Ze wordt rustiger en ik besluit om bij haar te blijven. Ik haal mijn hoofdkussen en dekbed en ga bij Maddy liggen. Ik hoor haar zachtjes piepen, maar ze heeft ook momenten dat ze echt slaapt.
Opstaan
Slapen kan ik niet en veel te snel hoor ik de wekker boven afgaan, het is 5.30 uur. Zucht. Ik sta op en Maddy komt ook van de bank, het gaat echt veel beter en ik zie niet veel meer. Godzijdank. Ik had al de dienstdoende dierenartspraktijk opgezocht, maar die hebben we niet nodig gehad. Ik denk dat ik thuis blijf werken, met Blaine ga ik naar de Bavo en Ella laat Maddy even voor plassen. Je ziet echt niets, ze heeft honger en eet. Toch maar naar het gemeentehuis ipv thuis.
Spannend
Ik moet zeggen dat ik het best eng vind, Maddy en Blaine alleen thuis. Mijn moeder werkt ook nog een ochtendje op de dinsdag. Wat als Maddy toch weer pijn heeft? Ik was van plan om iets eerder naar huis te gaan, maar zoals altijd lukt dat niet. Ik parkeer bij huis en hoor niets, dat is een goed teken. Binnen wordt ik begroet door twee blije Weims, Maddy doet normaal en geeft geen pijn aan. Gelukkig. Met mijn moeder spreek ik af dat zij een klein rondje met Maddy loopt aan het einde van de middag.
Blaine
Met haar ga ik naar de trimbaan en we lopen haar favoriete stukje duin in. Raar vindt ze het. Ze staat in het midden van de zand dal en kijkt om zich heen. Waar is Maddy? Dit is dé plek waar ze altijd Maddy op zoekt om te klieren en nu heeft ze niets. We lopen verder en Blaine staart vooruit, ze ziet iets, ik niet. Ik kijk nog een keer en nu zie ik het, in de verte staat een hert. Op grote afstand, van de wind af, knap van Blaine. Ze rent die richting op, ik wil geen gelazer, nu heb ik haar nog onder controle en fluit. Blaine draait zich meteen om en komt. Eigenlijk is Blaine heel braaf, te braaf. Wanneer we bijna bij de auto zijn wil ze geen koekjes meer, even later moet ze overgeven. Dus daarom was ze zo braaf. Thuis wil ze niet eten en we laten het zo, de hele avond heeft ze niet gegeten.
Woensdag 6 februari
Trainen
Blaine wil nog niet veel eten, op de trimbaan is ze meer actiever. Met pijn en moeite krijgen we wat brokken en vlees bij haar naar binnen. Het zou toch fijn zijn dat ze wat naar binnen krijgt, straks hebben we jachttraining. Ze heeft de energie hard nodig met dit regenachtige weer.
Niet in haar hum
Blaine is nog niet lekker, maar halverwege de training knapt ze meer op en eet ze na afloop zelfs wat brokken. Later thuis ook.
Maddy
Het gaat oké met haar, we merken niets meer. Wel lopen we nog kleine rondjes met haar.
Donderdag 7 februari
Maddy mag weer mee
Ik neem haar weer mee naar de Bavo, wel aan de riem en ze krijgt ook geen pijnstiller meer.
Blaine
We zijn op de trimbaan, alles is oké. Maddy laat ik een groot gedeelte los, als dat maar goed gaat? Terug in de auto wil Blaine ineens geen koekje meer. Ze is weer terug bij af, we zijn toch te vroeg begonnen met gewone brokken en teveel. Ze wil niets meer, niet eten, geen vla, geen kluif. Later geeft ze ook wat over. Ze is echt niet lekker, arm meisje. Ik hoop dat de maagtablet snel zijn werk doet, die ik eerder gegeven heb.
Vrijdag 8 februari
Beter?
Gelukkig wel. Maddy heeft geen last ondervonden van het loslopen gisteren en Blaine is ook niet meer zo beroerd. Ze wil zelfs een stukje brood vanmorgen vroeg tijdens mijn ontbijt. Trek in eten heeft ze ook weer, wel krijgt ze aangepast eten. Kip met brood en macaroni, licht verteerbaar dus.