Zondag 6 januari
Oh nee
Gisterenavond liep Blaine ineens mank, zie week 1. Vanmorgen zie ik niet veel meer bij haar en Ella en ik besluiten haar mee te nemen naar Zwaanshoek. Een goed of slecht besluit??
Naar haar zin
Dat geldt zeker voor Maddy, het is weer zo’n wandeling waarbij ze in een sneltreinvaart over de velden vliegt. Blaine heeft 1 keer prachtig voorgestaan en blijft verder meer bij ons. Ze heeft nog last van haar hormonen en toch weer van haar poot? De oefeningen die ik met haar doe gaan wel heel goed.
Niet oké
Helaas, helaas zien we na het rusten dat het weer mis is met Blaine’s poot, ze loopt behoorlijk mank. We pakken het anders aan. Ella loopt een klein rondje met haar en ik ga met Maddy. Dit is vreemd!! Het is nog nooit gebeurd, ik ga altijd met Blaine en Maddy vindt het ook zo raar. Het helpt wel, want ze loopt niet zo erg mank meer. Morgen doen we het weer zo.
Maandag 7 januari
Zwaar
Weer is het moeilijk om Blaine achter te laten, het is net of ze mij boos aankijkt wanneer we weer terug zijn.
Maddy
Ik wandel nu wel weer een keer in de Noordwijkse Duinen en dat is lang geleden. Met Blaine erbij durf ik het nog niet zo vanwege de trimmers, paarden en auto’s die naar de golfbaan gaan. Maddy vindt het hier best oké. Toch loop ik niet zo lekker. Ze gaat niet meer achter de paarden aan, maar als we er een paar tegenkomen hou ik haar goed in de gaten. Ook rijden de boswachters rond en ik ben als de dood dat ze achter de reeën aanrent tijdens haar herontdekkingstochten. Toch is ze normaal gesproken heel braaf met reeën en komt ze snel terug.
Yeahh
’s Middags gaan we naar de andere kant van de duinen, ook hier kom ik nooit meer terwijl dit hét wandelgebied was voor ons. Maddy gaat helemaal los en vindt het geweldig.
Blaine
Omdat ik mijn pupje zo mis ga ik ’s middags, voor de wandeling met Maddy, zelf met Blaine lopen. Ze is zo braaf en haar staart kwispelt de hele wandeling. Je begrijpt dat mijn stappenteller behoorlijk oploopt zo.
Dinsdag 8 januari
Even klagen
Ik heb zo’n last van mijn maag, ik denk dat er weer behoorlijke wondjes in zijn en kan daardoor bijna niet eten. Zucht.
Niet los
Vanmiddag neem ik Blaine mee met de wandeling, maar aan de lange lijn. Weer gaan we naar de boskant van de duinen. Waar ik vele jaren geleden, in de tijd van Jeska en Darcy, zoveel wandelde. Ik ken het er op mijn broekzak, maar ik ben er heel lang niet geweest, zie gisteren. Het is al 16.45 uur, dat betekent dat het snel schemer wordt, het is rustig en de boswachter zijn naar huis. Maddy heeft het geweldig naar haar zin. Hier en daar gaat ze het draad over, even ruiken, en ze is zo weer terug. Ik kan het niet zo inschatten hoe het met de herten of reeën gesteld is hier. In het bos zijn er niet veel konijnen meer, die zijn er meer in het ruige, lage duingebied. Met Blaine aan de lijn is het alle zeilen bijzetten, ze wil mee met Maddy. Ik laat haar niet los vanwege haar poot, al denk ik niet dat al dat trekken aan de riem echt helpt. Ik laat haar ook niet los, omdat ik haar niet vertrouw hier, met mogelijke paarden, trimmers, reeën.
Toch niet allemaal thuis
We lopen op het wandelpad en aan de rechterkant is het fietspad wat weer langs de golfbaan loopt. Maddy wil graag naar het stuk ruig groen wat tussen het fietspad en de golfbaan ligt. Hier kan ze even lekker rennen en dat doet ze ook. Er zijn vooral konijnenluchtjes hier in het open stuk. Vroeger ook herten, maar dat is meer terug, daar staan meer bomen in een diep dal. Nu lopen we dichtbij de ingang van de golfbaan, waar ook auto’s rijden. Oppassen dus, ik moet haar streng in de gaten houden. Wat is dat nu? Ik zie lichtgevende koplampen? Op het fietspad? Nu nog? Straks is het de boswachter of jagers. Heb ik nog tijd om Maddy te roepen? Of zal ik het zo laten, want Blaine loopt bij me en als het goed is ziet hij Maddy niet. Het is de boswachter, de auto staat stil naast me en het raampje gaat open. Het is de boswachter die ik ken en hij kent mij ook van gezicht en van de honden.
Quote van de dag ‘voor de voet jagen’……
“Wilt u uw hond roepen, hij is daar aan het jagen”, zegt de boswachter. “Oh dat valt wel mee hoor, ze is niet ver, het kan daar niet veel kwaad en ze heeft een band om”, antwoord ik. “Uw hond jaagt voor de voet en dat is niet de bedoeling.” Mijn hersenen werken razendsnel, ik wil er zo graag tegenin gaan en heb veel argumenten, is dit wijs? Nee. Ook niet als ik zeg dat ze best goed onder appèl is, niet achter reeën aanrent en hoofdzakelijk konijnenholen uitgraaft? Ik doe het niet en zeg braaf: “ja ik zal haar roepen”. En loop verder zonder wat te zeggen. Ik kook van binnen, grrrr! Zeikerds, we lopen hier al 33 jaar, mogen ze helemaal niets meer, ook niet als ze vrij dichtbij lopen. En morgen wordt, bij wijze van spreken, de boel verstoort door een paar jagers die reeën doodschieten. Pas nog gebeurd. Ik roep Maddy en ze komt niet meteen kan ik wel zeggen. We zakken op ‘aardig onder appèl staan’. Ik weet zeker dat de boswachter op een afstand zit te kijken in zijn autootje. “Maddy hier”, ze kijkt nog een keer in een interessant bosje met waarschijnlijk een hol. “Maddy hier”, nee ze komt nog niet. “Hier” en ik druk op de knop, nog een keer en bij de derde keer komt ze. Ik lijn haar aan, want anders blijft ze ‘voor de voet jagen’, moet ik haar steeds roepen, met een boswachter die mij in de gaten houdt, ik heb daar geen zin in.
Effe klaar mee
We gaan een smal bospad in, hier kan geen auto komen. Het is nu bijna donker, de lichtband doe ik niet om. Zo is Maddy goed te zien, voor mij fijn, maar niet als een boswachter op de loer ligt. Want ik weet zeker dat hij mij in de gaten houdt en als hij Maddy weer jagend betrapt kan ik het wel vergeten. GRR. Maddy is weg en ik zie haar niet meer. Ik loop niet lekker meer, het is donker, straks blijft ze weg en ik zie haar niet. Na 10 minuten roep ik haar en ik lijn haar aan. Sorry Maddy, die man verknalt alles. Nog steeds kook ik van binnen, ik had al maagpijn en dit helpt niet erg. We kunnen hier wandelen wel vergeten, we gaan maar weer gewoon naar de trimbaan of nog beter naar Nieuw-Vennep of Zwaanshoek. In Noord-Holland zijn ze niet zo moeilijk.
Woensdag 9 januari
De jachttraining begint weer
Een dubbel gevoel na de eerste jachttraining van het nieuwe jaar. Helaas loopt Blaine ’s avonds na het rusten weer mank. Het is toch te veel geweest. Vanmorgen liep ze voor het eerst weer los én de training.
Donderdag 10 januari
Hoe loopt Blaine?
Vandaag zie ik niets meer aan de poot van Blaine. ’s Morgens lopen we een kort rondje in de Bavo, want ik moet werken. ’s Middags op de trimbaan mag ze los lopen en halverwege lijn ik haar aan. Dit gaat goed.
Donderdag 10 januari
Geen zere poot
Vandaag zie ik niets meer aan de poot van Blaine. ’s Morgens lopen we een kort rondje in de Bavo, want ik moet werken. ’s Middags op de trimbaan mag ze los lopen en halverwege lijn ik haar aan. Dit gaat goed.
Vrijdag 11 januari
Jagen in Frankrijk
Ik krijg een berichtje van Sandra. Zij en Puk zijn gisteren op fazantenjacht geweest in Frankrijk.
Oud vriendje
Net even voor mij rijdt een auto de parkeerplaats op waar ik altijd de auto neerzet als we naar de trimbaan lopen. Ik herken ze wanneer ze uit de auto stappen samen met hun hond. Het is een Franse Staande Hond en mijn vader kwam ze veel tegen en Maddy en de hond speelden heel veel samen. Ze lopen voor me op het pad, Maddy’s neus gaat omhoog, ze ruikt en ruikt iets bekends. Ze begint heel zachtjes te piepen, ze wil naar hem toe. Tegen al mijn eigen regels in laat ik haar los en ze rent meteen naar hem toe. Helemaal blij zijn ze om elkaar weer te zien na zo’n lange tijd. Het is zo aandoenlijk. Ze spelen en rennen en ruiken. Daarna rent de hond weer naar zijn baas die een ander pad is ingelopen. Maddy rent er nog één keer naar toe, even gedag zeggen en dan komt ze naar ons toe.
Mank
Helaas loopt Blaine weer mank, wanneer we klaar zijn met eten komt ze naar me toe en ik zie het meteen. Ik heb Blaine grotendeels los gelaten op de trimbaan en vanmorgen zijn we naar Zwaanshoek geweest. Te veel dus, ik was er al bang voor.
Zaterdag 12 januari
Niet te veel
We gaan naar de trimbaan in Noordwijk en nee dit is niet één of ander atletiekbaan, het is gewoon het laatste stukje duin van Noordwijk. Blaine mag los, maar halverwege lijn ik haar aan en dat vindt ze best.
Loopt ze nog mank?
’s Middags gaan we naar Nieuw-Vennep en weer zien we geen fazanten, waar zijn ze gebleven? Het weerhoudt Blaine er niet van om heel mooi een veld af te jagen, normaal gesproken waren hier altijd fazanten of patrijzen. Van links naar rechts jaagt ze, mooi op de wind en ze neemt de randjes heel mooi mee. Ze rent helemaal naar de rand, gaat het gras op, maakt een slag en rent de ruigte weer in. Prachtig. Dit doet ze ook met een ander veld. Halverwege, iets langer, vind ik het genoeg en lijn ik haar aan. Nu maar hopen dat dit alles geen gevolgen heeft voor haar poot. Gelukkig zien we niets ’s avonds en is ze vandaag mankvrij.