Zondag 23 december

We rijden naar Venneperhout in Nieuw-Vennep, het regent de hele wandeling. Sterker nog het regent de hele dag!

Ik wil op de bank

Blaine ligt vaak als eerste op de bank. Maddy wil er de laatste tijd ook op, maar die Blaine neemt meestal heel de bank in beslag. Wat doet Maddy? Heel voorzichtig gaat ze op de rand van de zitting staan met haar voorpoten. Steeds geeft ze Blaine een pootje en kijkt zelf weg. Steeds maar weer strijkt Maddy haar poot over Blaine’s hoofd of rug. Tot Blaine het helemaal zat is en van de bank af gaat, mission volbracht.

Oefenen

Vrijwel elke dag doe ik oefeningen, spierversterkende oefeningen. Voor buik, billen, rug en benen. Nadat ik zo was afgevallen zag ik al mijn spieren verdwijnen en op sommige plekken bleef er wat vel over. En dan was ik niet eens dik of gezet. Meestal doe ik de oefeningen ’s avonds laat. Na het eten zit ik vaak te vol en als ik de gym mat ga halen zien de honden dit als SPELEN. Vooral Maddy, want dat deed ik altijd met haar na het eten. Met Blaine erbij is het minder geworden, omdat ze zo wild was. Vanavond ga ik het weer een keer wagen om na het eten te oefenen. Qua maag kan het, nu afwachten of het qua hond ook kan.

Liefdesbeetjes

Maddy is meteen helemaal wakker wanneer ze ziet dat ik op de mat wil gaan liggen. Ze geeft kopjes, is speels, loopt steeds tussen mijn benen door. Veel aandacht vraagt ze, niet erg, maar wat wel erg is zijn de kleine beetjes die ze geeft. Ze probeert steeds te happen op een speelse manier. Ja hoor het is raak. Met haar voortanden pakt ze het velletje van mijn benen en dat doet zeer! Ik heb er genoeg van en geef een ferme tik op haar rug. Ze houdt meteen op en kijkt me met haar grote ogen verontwaardigd aan. ‘Wat doe je nu vrouwtje’. En dan smelt ik weer, want vindt het wel erg zielig en maak het weer goed. Het spelletje begint opnieuw, maar ze is wel veel voorzichtiger. Na een tijdje heeft ze er genoeg van en kruipt in haar mand, Blaine ligt allang op de bank. Hè hè ik kan oefeningen doen.

1^e Kerstdag

Dinsdag 25 december

Het is voorbij

Maddy is niet meer schijnzwanger, de 9 weken zijn voorbij. In Zwaanshoek tijdens onze wandeling heb ik haar bijna niet gezien, wanneer ik haar zie dan vliegt ze over de velden. Alle energie is weer terug. Daarmee ook haar graafkunsten op de trimbaan, ik moet haar een paar keer flink toespreken.

2^e Kerstdag

Woensdag 26 december

Oren

Een rustig dagje. Wandelen in Zwaanshoek en de duinen in Noordwijk. Blaine heeft weer last van haar oren en ik behandel ze vanavond voor de vierde keer. Er kwam steeds veel troep uit. Maar nu zie ik dat het minder wordt. De wondjes door het krabben helen ook goed. Het is echt een gevoelig punt bij haar.

Donderdag 27 december

Graven

Ik had al eerder aangegeven dat de schijnzwangerschap bij Maddy voorbij is. Dit is ’s middags zeker te merken tijdens de wandeling op de trimbaan. Zoals vaak ga ik eind van de middag, wanneer de boswachters thuis zijn, een stuk door de duinen en nu lopen we nog meer door het ruige gebied. De honden vinden het geweldig en rennen heuvel op en heuvel af. We komen bij het wandelpad uit en ik kies voor grind onder mijn voeten i.p.v. zand, de honden blijven in de duinen. Blaine komt veel vaker kijken waar ik ben, vanmiddag ook. Ze ziet me, draait zich om en rent weer terug de heuvel op. Maddy is in geen velden of wegen te bekennen en dat betekent maar één ding: graven! Gelukkig heeft ze de band om, maar dan kan ze niet te ver weg zijn. Ik roep, niets, en druk op de knop stand 1. Roep nog een keer, niets. Ik vrees dat ik moet gaan kijken en die hele hoge heuvel op moet. Het is zelfs zo hoog dat ik bijna mijn evenwicht verlies. Ik zie en hoor niets en loop over de heuveltop. Blaine zie ik en roep: “waar is Maddy”. Ze leidt me er naartoe en kijk de diepte in. Ik hoor wat, gekraak en gegraaf. Ja hoor dat moet Maddy zijn. Ik roep, niets. Ik roep nog een keer, geen reactie en druk op de knop stand 2. Maddy komt nog steeds niet, “hier!” Maddy graaft gewoon door, ik druk op de knop stand 3. Nu zie ik wat uit een hol komen en roep nogmaals. Eindelijk, eindelijk komt ze.

Leuchti

De honden hebben hun lichtbanden nog niet om en dat doe ik eerst voordat we verder lopen. Door dit oponthoud is het behoorlijk donker geworden. Maar we kennen de weg vlekkeloos. We lopen verder en gelukkig kan ik de honden goed zien en graaft Maddy niet meer.

Vrijdag 28 december

Mistig en koud

’s Morgens rijden we naar Zwaanshoek. Maddy is weer helemaal op dreef. Ik heb de honden niet zien voorstaan, maar ik weet zeker dat Maddy dit twee keer gedaan heeft uit het zicht van mij. Ook hebben de honden één haan eruit gelopen, niet op de wind, en ik ook. Langs het wandelpad zat hij.

Oefenen

Ik neem drie dummy’s mee en daar doe ik wat lijnen mee, prima gaat het.

Aanvaring

Eind van de middag lopen we op de trimbaan en het is bijna donker. Maddy loopt bij mij en in de verte staat Blaine, ik denk dat ze een houtstokje opeet. Ik wil dit niet hebben, maar heb er op deze afstand totaal geen invloed op. Ik roep en roep, madam komt niet en is Oost-Indisch doof. Ik roep nog een paar keer, wil bijna naar haar toe lopen en pas dan besluit ze om te komen. Maddy vindt ook dat ze moest luisteren en ze geeft haar op haar manier op haar donder. Ze rent naar Blaine toe en daagt haar uit. Ik merk dat Blaine hier niet zo van gediend is en ze gaat er tegenin. Er ontstaat een kleine schermutseling. Maddy is er al klaar mee, maar Blaine nog niet. Ik grijp in, want er is maar één baas en dat ben ik. Ik lijn Blaine aan en dat vindt ze echt niet leuk. Maddy pakt een houtstokje, ook om Blaine uit de tent te lokken. Blaine gaat naar Maddy toe en nu grijp ik in, ze moet naar mij luisteren. Ik merk dat ze een beetje onder de indruk is, mooi zo. Even later laat ik haar los en is ze verder braaf. Blaine is een pittige dame en soms moet ze op haar nummer gezet worden.

Schoenen

Sinds mei spaar ik voor een jas en schoenen. De prijs van de jas kwam lager uit, omdat ik de eerder bestelde jas ruilde voor een goedkopere. Ik zou nu schoenen kunnen komen en bij Bever zie ik dat de hike schoenen afgeprijsd zijn. Hmm dit wordt interessant. Ik wil nu een wat steviger schoen in de B/C categorie. Nu heb ik Lowe renegade A categorie. Op ruig, oneven terrein wil ik wat vaster op de benen staan. Ik zie een paar schoenen categorie B van Lowe, de Lavena II GTX maat 37. Normaal heb ik maat 36, maar ik heb zooltjes die erin moeten en ik draag graag dikke sokken, bovendien vallen deze schoen klein. De kleur is donkerbruin met rood/roze. Ben benieuwd.

Zaterdag 29 december

Tv-serie

Gisterenavond de Bodygard gekeken, spannend! Dit is voor het eerst in 3 jaar dat ik weer naar een serie heb gekeken. Ik heb bijna geen tv gekeken, behalve het nieuws, onder het eten en ’s avonds laat HVN of een praatprogramma. Meestal zette ik het uit, omdat ik er genoeg van had of omdat het stoorde tijdens het lezen. Want dat heb ik voornamelijk gedaan, verhalen gestreamd via mijn telefoon en gelezen. Ik ben gek op muziek, ook hier luisterde ik vrijwel niet meer na, behalve in de auto. Nu is de Top 2000 weer op de radio en Tv en dat vond ik altijd leuk, nu pas luister ik er weer naar en voor het eerst, ook weer sinds 3 jaar, kijk ik naar de Top 2000 à GoGo. Ik vind het weer leuk en mijn enthousiasme was echt weg, ik had er geen zin meer in. Echt, ik verslond crime series uit Engeland en vooral de Scandinavische.

Ziek

Drie jaar geleden bleek ik ziek te zijn, mijn Hb was schrikbarend laag en vele onderzoeken volgden. Ik bleek de ziekte van Crohn te hebben. Ik was zo moe en zwak en al die drukte, lawaai en emoties kon ik niet aan, was me te veel. Ik weet het niet, maar ik had er geen zin in, alleen lezen dat vond ik wel leuk en lekker rustig. Buiten de chronische pijn door de scoliose en nu dan de Crohn was het gewoon allemaal te veel. Kwam daar nog de zorg voor mijn vader bij en zijn operaties en zijn opname in een verpleeghuis. Vorig jaar overleed June en begin dit jaar Suzy, klap na klap na klap. Nu merk ik dat ik een beetje opkrabbel, weer zin hebben in TV kijken is een leuke bijkomstigheid. Ik ben nog steeds niet aangekomen, ben veel beroerd, misselijk en heb buikpijn, kan absoluut niet veel eten, maar eet wel gevarieerd in kleine porties. De pijn in mijn rug en been blijft gelijk en is met de huidige medicijnen goed uit te houden. Kortom het is behelpen, maar ik zie weer een lichtpuntje.

Herten

Hoe kom ik hier zo bij? Door de Bodygard ging ik veel te laat slapen en werd veel te laat wakker en we gingen veel te laat wandelen. Gelukkig berusten de honden hierin en slapen net zolang tot ik klaar ben. We gaan daarom naar de trimbaan en ’s middags ook. Het is best fris ’s morgens met een harde, koude wind. ’s Middags rent Maddy ineens weg, er kwam een ree uit de bosjes en zij er achter aan. Shit! Ik dacht echt dat ze alle twee weg waren. Maar Blaine keek het allemaal vanaf een heuvel aan, pff. Maddy heeft de band om die ik eventueel kan gebruiken. Dit hoefde niet. Ik fluit en ik zie dat Maddy zich meteen omdraait en terug rent. Ze komt niet naar mij toe, dit vind ik in dit geval niet erg, als ze die ree maar met rust laat. Wel gaat ze kijken waar die vandaan kwam.