Op de voorpagina nogmaals een foto van Puk, omdat ze zo mooi zijn.
Zondag 18 november
Rustig
Mijn moeder gaat mee wandelen en we rijden naar Zwaanshoek. Blaine is nog loops en we moeten nog oppassen. Gelukkig is het niet druk en kan ze heel veel los lopen.
Oefeningen
Ik denk dat ik aankomende woensdag kan en mag trainen, maar ik moet ik overleggen met de trainer. Voor de GG-training is het nog wat te vroeg, er zijn zoveel reuen 
tegenwoordig in de groep. Verloren zoek gaat heel goed, de lijnen wat minder.
Maandag 19 november
De GG-training slaan we nog een weekje over.
Dinsdag 20 november
Vrij zijn
Voor het eerst laat ik Blaine helemaal los. Het kan ook, we komen geen hond tegen. Wel lopen we veel te laat en het is al snel donker.
Woensdag 21 november
Trainen
Voor het eerst sinds 3 weken weer jachttraining, yeahh. Helemaal in Almere bij de Groene Kathedraal. Gisteren kregen we groen licht van de trainer. En ja, Sandor vindt haar nog heel leuk. Toch houdt hij niet heel lang aan wanneer hij tot de orde geroepen wordt. Hoe ging de training, lees meer.
Donderdag 22 november
Onderuit
Blaine rent met een noodvaart van een hele hoge duintop naar beneden. Maddy en ik staan in een soort dal, met mul zand, omringt door hoge duintoppen. Hier is het heel vaak moedertje-aanval-tijd en ik ben bang dat ze dat nu ook weer gaat doen. Ik sta daarom een beetje voor Maddy om haar te beschermen voor de aanval en ik pak een koekje voor haar. Voor ik het weet lig ik op de grond. Ik denk dat Blaine het totaal verkeerd heeft ingeschat, ze komt tegen mij aan en lanceert mij. Ik kom plat met mijn buik op de grond terecht in het mulle zand gelukkig. En God zij Dank niet op mijn 2x geopereerde rug. Helemaal beduusd kom ik overeind en alles is nog heel. Blaine komt voorzichtig, wat normaal niet in haar vocabulaire voorkomt, naar me toe. Ze is ook flink geschrokken en van schrik vergeet ze te klieren met Maddy.
Pootje geven
Sinds kort kunnen beide honden dit. We hebben dit nog nooit geoefend, tot een paar weken geleden. Blaine leert snel en had het al snel onder de knie. Maddy had er meer moeite mee, maar ik denk dat het meer weigeren was. En nu doen ze het alle twee. Na het eten, aan tafel, is het prijs. Vanavond kreeg ik pootjes tegelijkertijd van beide honden, zo schattig.
Mijn!
Zo gedraagt ze zich nog vaak. Na het eten wil ze vaak naar buiten, ook nu. En wat heeft ze in haar bek, wanneer ze weer binnen komt….. Een plastic planten pot. Hier kan ze lekker Blaine mee pesten en uitdagen om te pakken. Blaine gaat de uitdaging aan en komt uit haar mand. Maar nee, deze planten pot is van Maddy en Blaine weet dat ze het niet krijgt.
Vrijdag 23 november
Vrij yeahh
Even niet werken of thuiswerken al moet ik toch nog wat afmaken. Met de honden ga ik naar de trimbaan. Blaine kan vrijuit rennen, ik hoef niet meer zo op te letten. En Maddy loopt zonder band, wat heel goed gaat.
Vroeg donker
Het is een sombere dag, beetje mistig, niet veel wind en veel bewolking. Rond 17.00 uur is het al bijna donker en we lopen bijna de hele wandeling zonder daglicht. Niet goed getimed.
Bank
Maddy is de laatste tijd heel aanhalerig en wil graag op de bank. Alleen ligt Blaine er meestal, met z’n drieën is het soms net te krap. Wat doet Maddy? Ze tikt met haar voorpoot Blaine aan, net alsof ze pootjes geeft. Liefkozend ‘aait’ ze met haar poot Blaine’s hoofd. Tot Blaine er genoeg van heeft, zij wil slapen, en de bank verlaat. Missie volbracht.
Dido is er niet meer…
Vrijdag kreeg ik het droevige bericht dat Dido is overleden, 12 jaar is ze geworden. Ze is de dochter van Darcy en Zac en zusje van June. Haar baasjes, Sjaan en Marrie hebben Dido laten inslapen. Ze was op en haar baasjes hebben tot het allerlaatste moment 
voor Dido gezorgd. De laatste paar weken had ze veel pijn en ongemak. Vaak diarree, om de 2 uur naar buiten. Ze at niet meer en dronk heel veel, ze was op en dan moet je voor je hond kiezen hoe moeilijk dat ook is.
Wat een geweldig leven heeft Dido gehad, wat een geweldige baasjes. We hadden ons geen beter huis voor haar kunnen wensen. Alles, alles voor de dieren, waaronder Dido. Lang was ze samen met Winna en het laatste jaar alleen. Elke dag geweldige wandelingen, met de fiets of lopend. Ze werden beschreven in Dido’s eigen blog, vergezeld met geweldige foto’s. Wat kan een hond zich nog meer wensen. Ze was bijzonder volgens Sjaan en Marrie, lief, aanhankelijk en ondeugend tot het eind. Rust zacht lieve Dido, ik zal je nooit vergeten, het pupje met het roze bandje.
Zaterdag 24 november
Ik val nooit?
Tot recent, alleen de afgelopen week al ben ik 2 keer gevallen. Vandaag over een wortel uitloop van een plant.
Paradijs
Het is weer zo ver, we zijn in fazantenland. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik er wel 10 geteld heb. Ik loop er één uit en verder zijn ze gevonden door de honden. Ze hebben zeker niet alle keren voorgestaan. Blaine is een stuk actiever met het opsporen van de fazanten. Maddy is net steeds te laat. Ze is ook niet erg lekker, eet in het begin alleen maar gras. Halverwege de wandeling is ze helemaal wakker en staat ook Maddy weer voor. Het is een mooie ochtend. Enne het gras dat eerder gegeten is, ligt nu op het kleed in de auto…..
Wassen
Toch maar even de wasmachine in, tenslotte zijn beide honden ook loops geweest en zitten er veel bloedsporen op het kleed.
17.00 uur
Wederom een grijze dag, geen zon gezien. Weer is het vroeg donker en weer lopen we in het donker. Het is alsof ik het nooit leer.