Zondag 27 juli
Wil rijdt met de honden naar de Boseilanden in Zwaanshoek. Ella en ik gaan naar de Bavo ‘s middags en we nemen een konijn mee. Echt fris is het beestje niet meer. Toch pakt Maddy hem vlot op en dat is wel eens anders geweest. ‘Zoek verloren’ gaat prima, ‘kort apport’ kan wat zachter/voorzichtiger. Wel mooi om te zien hoe June alles heel rustig én zachtjes pakt en dat is zeker wel eens anders geweest.
Maandag 28 juli
Regen
Ik wil graag ‘s morgens met de honden naar Delft, ik sta vroeg op en dan pas zie ik dat het regent. Regen! Dat wil ik niet hebben. Maar ja ik ben er nu wel uit en besluit om toch naar Delft te rijden. Regenjas, laarzen en regenbroek aan, niets kan me deren. De honden hebben het naar hun zin en ze blijven rennen, niet normaal. Het is geen seconde droog, soms iets minder regen, maar grotendeels behoorlijk veel regen. Zeiknat komen we bij de auto aan, moe, maar voldaan.
Zon
En ‘s middags is het weer het mooiste weer van de wereld en warm ook. Warm is het ook tijdens de GG-training, lees meer.
Dinsdag 29 juli
Het is weer zo’n avond. De jachttraining gaat weer niet zoals het hoort, alleen Bella haalt haar niveau en de rest traint onder de maat. Was het echt slecht, ja! Lees maar.
Woensdag 30 juli
Inpakdag, al kom ik er ‘s avonds pas aan toe. Eigenlijk wil ik heel graag naar Bleiswijk om de oefeningen over te doen van gisterenavond. Maar na zo’n late avond red ik het niet, na mijn tripje naar Duitsland maar. Veel te laat ga ik naar bed en de honden zijn nog heel, belangrijk vooral voor Maddy, want zij gaat mee.
Donderdag 31 juli
Naar Duitsland
We vertrekken om 11.15 uur, afscheid nemen van June valt me zwaar. Maar twee honden meenemen naar mijn familie is te veel vindt Ella, bovendien hebben zij al een hond, loslopende katten, kippen en een Gans. Maar June is in goede handen bij Wil. Ella, ik en Maddy hebben een goede reis, we nemen een pauze bij Groningen en rond 15.45 uur komen we aan in Kaihauserfeld, Niedersachsen Duitsland. Maddy en wij waren hier vorig jaar ook en Maddy maakt weer kennis met Polly, een kruising Labrador. Ik merk dat Maddy echt een jaar ouder is, want ze is best hooghartig tegen Polly en minder vriendelijk en onder de indruk. Ook niet van de katten en kippen, strak aanpakken moet ik haar. Leuk detail, mijn achterneefje heeft vorig jaar,al op zijn 16e, zijn jachtakte gehaald. Hij heeft reeën en wildezwijnen geschoten, helaas allemaal ver weg, vooral in Mecklenburg in het voormalige Oost Duitsland. Alleen jagen mag hij nog niet, pas op zijn 18e.
Reeën
‘s Avonds oefen ik wat met Maddy met dummy’s. Ik gebruik ook de dummy van Marcel, zie week 30, omdat ik het idee heb dat ze die op de trainingen laat liggen. Terwijl ze haar eigen dummy’s snel ruikt en brengt. “Neem er één meer en oefen er mee”, zei Marcel dinsdag. Ik moet oppassen dat Maddy er niet vandoor gaat de velden in. Ik gooi een dummy in het gras en er komt een ree uit. Jeetje wat mooi, geschrokken door mij rent hij er snel vandoor. Gelukkig heeft Maddy hem niet gezien. Rondom de boerderij zijn veel reeën, vooral ‘s morgens en ‘s avonds komen ze tevoorschijn. Vaak kun je ze zien lopen als je ‘s morgens uit het slaapkamerraam kijkt.
Vrijdag 1 augustus
Jachtgebied
Mijn familie woont op een boerderij met veel grond er omheen, maar door de katten en kippen kan Maddy niet los, erg jammer. Toch zou het zonder de katten en kippen oppassen geblazen blijven, de bossen rondom de boerderij is allemaal jachtgebied, ziet de jager een hond los lopen dan mag hij de hond dood schieten. En dat willen we niet. Daarom wandelen we in de vele bossen rondom Kaihauserfeld, vooral aan de Waldlinie en in Wildeloo. Ook hier is er een aanlijngebod, het is allemaal jachtgebied. Zoveel ruimte en er mag niets, ongelofelijk. Wel zien we meteen al een ree.
Na een wandeling bezoeken we de zus van mijn moeder, we blijven eten en zitten daarna heerlijk op het terras. Het is ook vandaag heel warm. Maddy krijgt een extra traktatie, haar darmen zijn erg aan het rommelen en om 12.00 uur heeft ze nog niets gegeten. Er moet toch wat in, Maddy moest afvallen en dat is ook gebeurd, alleen moet ze niet meer afvallen. Van mijn tante krijgt ze een stuk Frikandel, bij ons is dat een gewone gehaktbal. Wel een heerlijke gehaktbal, want dit eet ze wel op. Haar brokken gaan er nu ook in, gelukkig maar. We gaan pas ‘s avonds wandelen met Maddy, het is te warm om eerder te gaan. Eindelijk weten we hoe we moeten rijden naar de Waldlinie en komen we er niet toevallig. Het scheelt erg in tijd. We lopen ver en het is nog steeds warm, gelukkig stroomt er een smal riviertje van de Wieze in dit gebied en hier laten we Maddy even los en kan ze het water in. Maar ze wil veel liever het veld in en de bossen in, reeën ruikt ze.
Tabletten
Van Yvonne Deckers heb ik de tip gehad, wat te doen bij diarree. Bij medpets kun je goede pillen bestellen en dat helpt goed. Ik heb dat gedaan en ik heb ze ook meegenomen, ze krijgt er meteen één vandaag. Morgen weer twee, hopelijk helpen ze.
Zaterdag 2 augustus
Hondenshow
We gaan naar Bremen, het is 45 minuten rijden en 08.15 uur vertrekken we. Mooi op tijd komen we aan in de Ems-Wesenhalle in Bremen, het ligt pal aan de snelweg. Hier is de Internationale hondenshow en het zou mooi zijn als Maddy een internationaal punt haalt. Er zijn 8 Weimaraners en we zijn heel laat aan de beurt, pas rond 14.00 uur. Veel rassen heeft dhr. Deutscher uit Oostenrijk en hij is snel klaar met het keuren van de Weimaraners, net of hij er snel vanaf wil zijn.Maddy staat met nog een teef in de Openklas en we hoeven maar 1 keer te lopen, samen met de andere teef. Ik hoef zelfs niet voor de tafel te staan met Maddy. Wel valt me op dat de honden een hoog niveau hebben, ze zien er allemaal goed uit. Maddy wordt helaas 2e en krijgt een Uitmuntend. Als reden geeft hij aan dat ze wat smal staat van voren en hij vindt haar wat licht gespierd van achteren. “Meinst du”? vraag ik. Ja dat doet hij. Ik wil bijna nog zeggen dat dit knap is voor een hond die minstens 3 uur per dag rent en draaft. Nog iets wonderlijks, in haar rapport staat dat ze zich uitmuntend beweegt en ze heeft een prima voorborst. Ach keuringen… Jammer dat we geen punt hebben gehaald, maar ik ben wel blij dat Maddy het best goed gedaan heeft.
Relaxed
En ja hoor de ontlasting van Maddy is dun, wel heeft ze trek in eten en ik hoor geen gerommel meer in haar buik. Maddy is zo braaf en een super makkelijke hond. Tijdens het eten gaat ze onder de tafel liggen, ze blijft ‘s nachts lekker in haar mand liggen en jengelt niet om op bed te komen. De andere honden hebben dit altijd gedaan. Maddy past zich super makkelijk aan en je kan haar overal makkelijk mee naar toe nemen.
Wandelen
Rond 15.30 uur vertrekken we en op de Tomtom zoeken we een park of iets dergelijks om te wandelen. We vinden er één net buiten Bremen. Een groot park met een groot meer, het is warm en er zijn veel zwemmende mensen, vleesbakkende mensen op de barbeque en fietsers. Het aanwijzingsbord snappen we niet helemaal, maar het komt er op neer dat de honden los mogen, behalve bij het meer. Maddy kan even rennen en dat vindt ze leuk na al die tijd aan de riem. Wel is het vervelend dat er zoveel fietsers zijn en die fietsen gewoon op de wandelpaden, het is steeds oppassen geblazen. Maddy kan lekker zwemmen en nadat ik een stok in het water gooi doet ze dat ook. We lopen best een eind, maar helaas is het niet te doen om het meer rond te lopen. We lopen terug en zien een mooi groot grasveld. “Maddy kan hier wel even los”, zegt Ella. “Ja denk je, wagen we dat?”, antwoord ik. We laten haar los en Maddy ruikt meteen van alles, vooral konijnenluchtjes blijkt later. Ik zie een konijn de bosjes uit rennen, Maddy ruikt het en verdwijnt de bosjes in en begint fanatiek het hol uit te graven. Shit, dit kan niet. De bosjes bestaan uit rozenstruiken en die hebben van die fijne kleine doorntjes. We roepen, worden boos, niets helpt, Maddy komt er niet uit. De bosjes zijn heel dicht begroeid en Ella waagt het om de bosjes in te gaan. Niet te doen met al die doorns. Radeloos wordt ze, Maddy luistert niet en Ella krijgt haar niet te pakken. Ze valt zelfs een keer, het huilen staat haar nader dan het lachen. “Heb je haar al”, vraag ik. “Wat denk je zelf”, antwoord ze kwaad. Niets voor mijn moeder om zo te reageren. Uiteindelijk krijgt Ella het voor elkaar om de riem om Maddy’s hals te doen en haar mee te trekken. Wat een toestand, helemaal onder de schrammen, takjes en doorntjes komt Ella weer tevoorschijn. De kleren kunnen de was wel in en Ella kan ook wel een douche gebruiken, ik vind het reuze stoer van haar dat ze dit gedaan heeft. Maddy is totaal niet onder de indruk, maar ze is wel ongedeerd.
Op de boerderij
Wordt het rozenstruikavontuur in geuren en kleuren verteld en mijn neef, oom en tante lachen er hartelijk om. Inmiddels kan Ella er ook wel om lachen.