Zondag 20 juli
Aan de kust is het een stuk afgekoeld, maar wanneer Wil, Maddy, June en ik in de Groene Weelde lopen voelt het al snel weer benauwd aan. Het is weer heerlijk, ook hebben we 2 dummy’s meegenomen voor wat oefeningen. Prima gaat het. Uiteraard bestaat de wandeling voor het grootste gedeelte uit rennen en lol maken. Donkere wolken komen er aan en ik hoor wat gerommel in de verte, gelukkig drijven ze allemaal over. Maddy verdwijnt weer de bosjes in, ineens horen we een gegil. Mijn hart stopt bijna met kloppen. “Pa ga kijken snel”, slaat ook nergens op, want waarom doe ik dat zelf niet. Omdat ik de camera bij me heb en zwaar bepakt ben? Pa gaat kijken maar ziet dat ze al weer weg rent. “Vast een kat”, zegt Wil. Ik weet het zo net niet, ik denk dat ze ergens tegen aan gerent is. Even later komt ze tevoorschijn en ik zie dat ze haar linker voorpoot wat omhoog houdt. Ik kijk, maar kan niets ontdekken, wel doe ik haar aan de riem. Wil vindt het flauwekul, maar deze keer hou ik voet bij stuk.
Thuis zie ik toch iets van manklopen, wanneer ik haar poot wil inspecteren doet het zeer bij de ellenboog, ze piept ervan. Oh het is toch zo’n miepie, waar zijn de stoere Weims gebleven? Weer hoor ik haar piepen wanneer ze op de zere kant gaat liggen en ik geef haar een pijnstiller. Maddy slaapt de hele middag, voor de zekerheid blijft ze aan de riem tijdens de middagwandeling, maar ik zie niet veel meer. Gelukkig heeft Maddy wel weer trek in eten, rijst met een paar brokken krijgt ze, haar ontlasting is dun, maar dat kan niet anders na de buikpijn van gisteren. June is helemaal oké, we hebben het wel een beetje gehad hier met die maag en darmproblemen.
Maandag 21 juli
‘s Morgens ga ik met Maddy naar het strand, wel loopt ze nog grotendeels aan de riem, op het strand mag ze even los. Zien doe ik niets meer aan haar voorpoot, het lijkt allemaal mee te vallen. Het is een regendag vandaag, ‘s morgens nog wel droog, maar tegen de middag begint het te regenen. ‘s Middags laten we haar gewoon weer los, niets meer te zien. Wel heeft ze nog dunne ontlasting, maar trek heeft ze gelukkig weer wel. Het regent ‘s avonds en ik heb GG-training! het is te warm voor een regenjas. Fleecejas dan maar, gelukkig regent het niet te hard. Lees het verslag.
Auto
Na de training stap ik in de auto, start en wil wegrijden, wat krijgen we nu? De auto stuurt heel zwaar, ik hoor een piep en krijg een melding: storing stuurbekrachtiging. Oh jee dit is niet goed, is dit wat Wil bedoelde toen hij vertelde dat de auto ineens zo zwaar stuurde? Ik had al een afspraak gemaakt voor een grote beurt bij de garage en dat is morgen, zelf had ik geen problemen meer met de auto. En nu, de avond voordat ik naar de garage moet heb ik dit. Langzaam rij ik naar huis, rechte stukken is goed te doen, maar de bochten! Inparkeren thuis gaat niet, ik zet de auto in de zijstraat waar ik zo een parkeervak in kan rijden. Mijn arm doet gewoon zeer van het zware sturen, wat een ellende.
Dinsdag 22 juli
Al vroeg breng ik de auto naar de garage en kan ‘m eind van de middag ophalen. Mijn broer komt me halen. Wil is met de honden met de fiets en ik hoop dat ik allemaal red voor de jachttraining vanavond. Niet dus, inderdaad de electronica van de stuurbekrachtiging is kapot, dit moet besteld worden, het kost een duit en morgen kan ik pas een leenauto krijgen. Donderdag moet de auto klaar zijn. Het is echt weer bloedje heet, ik stuur een berichtje aan Marcel dat ik niet naar de training kom vanavond en Ella, ik en de honden lopen naar de Bavo. Dit is zo niet mijn hobby, te lang in de zon lopen, maar er zit niets anders op. Vanavond zouden we met een konijn gaan trainen, helaas niet voor Maddy en ik.
Woensdag 23 juli
Gelukkig kan ik twee dagen de auto van mijn broer lenen, daarom kunnen we ‘s avonds naar Nieuw-Vennep want het is nog steeds bloedje heet.
Donderdag 24 juli
Mooi dat mijn auto niet klaar is, alleen hebben ze mij vergeten te bellen en rijden we voor niets naar Lisse. Wel krijg ik nu meteen een leenauto mee en hopelijk is hij vrijdag klaar, ik geloof er niets van.
Met de leenauto rijden we ‘s avonds naar Hoofddorp, het is een stuk afgekoeld en het is druk in Hoofddorp met allerlei jachttrainingsgroepjes. Het worden er steeds meer lijkt wel, jachttraining is booming bussiness. Ook zie ik de auto van Erna staan, zij traint een groep bij KNJV Noord Holland/Haarlem. We hebben een eend en een dummy mee, alleen nog een watertje, want waar ik het van plan was is bezet. Het gaat goed met de oefeningen met de eend. Markeren en uit water gaan prima. Ik durf geen ‘over water’ met een eend te doen. Stel dat ze omloopt, dan zien al die passanten een hond met een eend. Wel heb ik een dummy neergelegd en die haalt ze keurig, zonder om te lopen. Na afloop rijden we door naar het pannenkoekenhuis bij de bol voor een heerlijk kopje koffie. Is het al gesloten…..
Vrijdag 25 juli
Wat een heerlijk weer, het is flink afgekoeld, er staat een lekker windje en het is bewolkt. Zowaar mijn auto is klaar, rond 16.15 uur word ik gebeld en ik kan hem halen. Pas laat gaan we weer een keer naar de trimbaan, echt een tijd geleden en de honden hebben het naar hun zin! Ik ook want ik kan lekker weer in mijn vertrouwde autootje rijden, heerlijk.
Zaterdag 26 juli
Maddy en ik lopen in Nieuw-Vennep en ik heb een dummy met ganzenveren mee, mijn pionnen en nog een bumper. Al meteen trekt Maddy aan, steeds wanneer we hier lopen vindt ze een klucht jonge fazanten, vrijwel op dezelfde plek tussen de stekels. Er valt hier veel te pikken. Maddy loopt voorzichtig door en al van ruime afstand trekt ze aan, heel voorzichtig loopt ze verder. Het zijn er natuurlijk veel en ze laten overal hun sporen na. Volgens mij zie ik iets bewegen of wegschieten rechts van mij. Maddy trekt nog steeds aan en dan zie ik dat ze het kwijt is, ze laat los en draait zich om. Nu geloof ik er niet meer in, maar Maddy wel en ja hoor even later vliegen de fazanten op.
Annelies en Abel
Ik krijg een telefoontje van Annelies, ze logeert in Bloemendaal om op een hond op te passen en ze wil graag afspreken. Rond 14.00 uur is ze bij ons en ze heeft Abel mee, het jongere broertje van Maddy, wat een lieverd en wat een brave hond. De meiden accepteren hem meteen en laat in de middag gaan we wandelen op de trimbaan. Eigenlijk is het te warm en Maddy loopt zich aardig stuk, June is ouder en wijzer en kent haar grenzen en Abel heeft al zoveel gelopen en gespeeld, hij gaat ook niet meer zo ver weg. Kapot is Maddy en ze gaat languit liggen in het vochtige zand onder de bomen, Abel doet mee. Het was erg leuk om ze weer te zien.