Zondag 1 januari

Gelukkig Nieuwjaar!!

Het is een rustig dagje. Ik heb me niet kwaad hoeven maken voor rot jongetjes die vuurwerk gooien, we hebben gewoon lekker gewandeld. Het is wel koud, een paar handschoenen had handig geweest. En Maddy heeft nog 3 fazanten gescoord en is ook weer blij.

Maandag 2 januari

Ella heeft zich geblesseerd en kan niet meelopen, ik moet steeds alleen. Het is hard werken, zo’n wandeling. Blaine heeft erg de neiging om tegen wandelaars aan te springen, zo vervelend.

Woensdag 4 januari

Met Blaine ga ik na twee weken weer naar de jachttraining. Lees meer.

Gaat net goed

Zo zeg wat een wind, we lopen over een hoge heuvel/uitkijkpunt en ik word bijna weggeblazen. De lichte hagel doet ook geen goed. Maddy is weer braaf, de hele week al, eigenlijk sinds mijn moeder niet meer meeloopt vanwege een blessure.

Gek

Maddy is helemaal uitheinig, ze daagt Blaine uit, rent rondjes als een gek, het lijkt wel een jonge hond van 1 jaar. Blaine vindt het maar al te leuk.

Wie oh wie

Ik wil wat lezen na het eten en kruip op een kussen van de honden. Maddy komt snel naar me toe en staat bij me op de kussen en kroelt wat. En ja hoor daar komen de andere twee ook, June staat natuurlijk vooraan en Blaine erachter. Je ziet haar denken: ‘zo kom ik niet bij vrouwtje, want langs June durf ik niet’. ‘Ah ik loop om en zo kom ik via de andere kant bij de kussen met vrouwtje.’ ‘Dacht het niet’, denkt June. Ik zie dat June haar lippen optrekt, zodat Blaine niet dichterbijer komt. Blaine kijkt weg en weer terug, June trekt weer haar lippen op. Blaine gaat liggen en weer trekt June haar lippen op. Want overtuigt is ze niet van Blaine, zij probeert altijd wel wat uit. Blaine gaat protesteren, ze produceert een hoge, jankerige blaf en dit gaat zo even door. Ondertussen durft Maddy ook niet meer te gaan liggen. Dat lezen gaat ‘em niet worden, dat is wel duidelijk. Ik sta op en en de strijd is over.

Donderdag 5 januari

Grrrrr

Het is op het randje qua tijd, toch gaan we naar Nieuw-Vennep, weer zonder Ella. De honden doen alles wat God verboden heeft. Maddy springt uit de auto, zonder op mijn commando te wachten. Loopt meteen naar de eigenaresse van een auto vol met honden waar ze net tegen geblafd heeft. Die eigenaresse is heel aardig en houdt Maddy tegen, terwijl ik de andere uit de auto haal. Blaine begint meteen met Maddy te klieren en aan de riem met z’n drieën is niet handig. Vervolgens sleuren ze me mee, de uitrolriem snijdt in mijn handen en ik moet – het is ook veilig – één van de honden loslaten, volgens mij Blaine. Als ik naar de duinen ga ben ik heel streng vooral omdat ik mijn auto langs de weg parkeer. In Nieuw-Vennep zijn de touwtjes wat losser en dit is het gevolg.

Graven

Ik ben weer heel streng als de honden graven, ik pak ze in hun nekvel en trek ze weg bij het hol. Het lijkt te helpen, Blaine geeft het eerder op dan haar moeder, June ook, bij Maddy duurt het aanzienlijk langer.

Donker

Ik besluit om nog een stukje om te lopen, het is wel bijna donker. Onder het lopen door bedenk ik mij als het maar goed gaat, vaak gebeurt er dan iets waardoor ik heel veel spijt heb dat ik langer liep. Ik heb het nog niet gedacht of een hoor een krijsend gejank. Oh nee! June rent meteen op het geluid af en zij is eerder bij Blaine in het bos dan ik. Trouwe June, Maddy zie ik een spoor uitwerken en vindt het wel best. Blaine staat stil en ze moet bij mij blijven, ik lijn haar meteen aan. Ik zie niet echt iets, misschien ergens tegen aangekomen? De tijd zal het leren.

Buikje rond

Maddy probeert steeds vaker eten te pikken van Blaine. Maddy heeft haar eten heel snel op en Blaine eet langzaam. Na de brokken krijgen ze wat rijst of macaroni, de wat dunnere honden meer dan de vollere Maddy. Eerst haalde ze macaroni weg wat uit de bak van Blaine gevallen was en nu pit ze het van de rand of zelfs uit de bak. Vandaag zie ik dat ze zelfs brokje uit haar bak pikt!!!!

Vrijdag 6 januari

Ella gaat weer mee wandelen, terwijl ik haar nadrukkelijk waarschuw om het niet te doen. Eigenwijs hè. In de duinen voelt ze al snel dat dit toch niet zo’n goed idee is, het lopen gaat moeizaam, ze is bang om te vallen en i.p.v. een streng ‘laag’ of ‘nee’ reageert ze chaotisch. Er rent namelijk een jonge Newfoundlander onze kant op en zij heeft de neiging om te springen. Bijna 50 kilo tegen je aan is niet fijn.

Zoek

Maddy is weer weg, dit is de hele week niet gebeurt en nu mijn moeder er weer bij is wel. Ze heeft nog geen lichtjes om en het is zoeken naa een speld in een hooiberg. Gelukkig heb ik Blaine en June als helpers, Blaine gaat een richting uit waar ze wel eens zou kunnen zijn. Dat is ook zo, ik zie haar en zodra ze mij ziet rent ze weer weg. Het paardenpad over een hoge heuvel op en niet meer te zien of te vinden. Het is nu bijna donker en Maddy maakt er een kat en muis spelletje van. Wanneer ik bij haar ben rent zij weg, twee keer ben ik die hoge heuvel op geklommen en ineens heb ik er genoeg van. Het is donker nu, Ella is doorgelopen en wacht al die tijd en ga niet meer achter haar aan rennen, ze bekijkt het maar. Blaine is me ook twee keer kwijt in haar zoektoch naar Maddy. Ik zie haar op een heuvel staan, zij heeft wel haar oranje band om, ik roep en fluit en dan heeft ze het door en komt mijn kant op. Ik roep Blaine en June en via het paardenpad lopen we naar het wandelpad. Ik kan het toch niet laten om een paar keer te roepen en te fluiten, geen Maddy. We steken het fietspad over, ik draai me weer om om te kijken of ik wat zie. Het lijkt wel of ik wat hoor uit de bosjes, Maddy? Met een hoge snelheid komt er een schim aangerend, het is Maddy, niet uit die bosjes maar via het wandelpad. Gelukkig.

Het gaat niet goed

Nu kijken waar Ella uithangt, als ze wijs is – maar dat is ze niet – is ze gewoon doorgelopen. Niet dus! Ze was de trap al afgegaan en liep al bijna bij het oorlogspad en kwam toen weer terug, omdat ze het allemaal te lang vond duren…… Ze werd ongerust. We zijn weer herenigd en langzaam lopen we naar huis. Het was een zware bevalling voor mijn moeder en het was geen goed idee. Volgens mij wordt het toch eens tijd voor de dokter, maar ja eigenwijs hè.

Zaterdag 7 januari

Het heeft gesneeuwd, dit was voorspeld, ook zou het gaan ijzelen. 7 uur word ik wakker en blijf nog even liggen en ineens is het 9 uur. Shit! Ik doe het rolgordijn omhoog en zie een witte omgeving, het is voorspelt en ach het had nu toch te gevaarlijk geweest om vroeg op pad te gaan. Wanneer we naar Nieuw-Vennep rijden is het 10.30 uur, de wegen zijn goed bereidbaar, ik omzeil wel de binnenweggetjes. Op het parkeerterrein van Venneperhout is het een beetje glad, maar verder is het heel goed te doen en heb ik genoten van het weer en de omgeving ook, hierboven wat sfeer pics met mijn mobiel.

Winterpret

Ze hebben het druk Blaine en Maddy en al snel zie ik waarom, een haas. Shit! Alletwee rennen ze er achteraan, roepen heeft geen zin en het is best veilig hier. Blaine is vrij snel terug en Maddy komt even later en zoekt waar het konijn vandaan komt. Een half uur later hebben ze weer geluk, nog een haas en weer er achteraan. Ik hoef niet  zolang te wachten, ze zijn aardig snel terug en dat is heel fijn. Blaine rent er dus niet eindeloos achteraan.

Trainen

Ik heb Blaine opgegeven voor de cursus Elementaire Gehoorzaamheid B, vervolg van de A, het is vrijdags. Ik heb ook besloten om niet bij Hubertus te trainen, niet meer met Maddy, ik was al gestopt en ik ga ook niet met Blaine daar trainen. We gaan een ander trainingspad volgen, kijken hoe dat verder uitpakt. Blaine en ik trainen al bij ‘de Ronde Venen’ en ik heb ons opgegeven voor de vervolgcursus. Dat loopt volgens mij van april tot september. Ook heb ik besloten om niet meer bij Rijn en Duin te trainen, ondanks de gezelligheid en de leuke mensen – dat geldt ook voor Hubertus – die ik er heb leren kennen. Maar ja daar komen we niet voor hè, ik wil leren, verder komen met een enthousiaste hond. Bij de ‘Ronde Venen’ trainen we met kleine groepjes, op de positieve manier, afwisselend en enthousiast. Het zijn geen trainingen waar we met een beetje pech maar 3 oefeningen doen. Wanneer het niet lukt wordt er doorgegaan tot het wel lukt en de trainer kijkt echt naar de honde en de combi.