Zondag 8 januari
De sneeuw is weg en de sneeuw is er voor in de plaats gekomen en het is niet meer zo koud. De honden genieten weer in Zwaanshoek en als ik het goed heb hebben ze twee fazanten gescoord. Ik heb mezelf uit de groepsapp van Hubertus verwijderd, vreemd hoor, helemaal geen app’jes meer. Het is rustig, soms kwamen er wel 50 tot 90 op een dag voorbij, die ik vaak niet eens meer las. Gisteren was ook de Nieuwjaars receptie, ik had er helemaal niet meer aan gedacht totdat ik een app las. Ik ben dus niet geweest en heb nu alle banden verbroken, op naar een nieuwe fase.
Maandag 9 januari
Mijn moeder
Met Ella, mijn steun en toeverlaat, gaat het slecht vooral na de wandeling van zaterdag. Ze kan nu bijna niet meer lopen en fietsen – vooral het op- en afstappen – gaat heel moeilijk. Het is niet best en het wordt nu wel tijd voor de dokter. Er zal nu meer op mijn schouders neerkomen en ik heb al genoeg vind ik. Ik denk dat we er een dubbele doktersbezoek van maken, zo hoef ik maar één keer te rijden. Zij voor haar been en ik voor bloedprikken en de stand van zaken bespreken i.v.m. de ziekte van Crohn.
Het was een leuke wandeling……
Blaine moet ik heel erg in de gaten houden i.v.m. trimmers, ze springt nog steeds tegen ze op. De één reageert heel relaxed, de ander wordt kwaad en vanmiddag kiest ze er één uit die werkelijk woest wordt. Hij beledigend mij, scheldt me uit, discrimineert en bedreigd me zelfs. Begrijp me goed, ik vind het vreselijk als Blaine tegen andere springt. Ik hou alles goed in de gaten, vooral wanneer ze net los is gaat ze als een dolle tekeer. Rennen, rennen en nog eens rennen, als er dan zo’n trimmer aan komt is het feest. Zij heeft echt geen kwade bedoelingen, er zit geen greintje agressiviteit bij haar in, het is jeugdige speelsheid. Ik zal niet meer herhalen wat hij allemaal zei, maar een paar dingen gaan nog door mijn hoofd. Hij scheldt me uit voor een pygmee, ik ben niet bang en nogal adrem en zei dat hij nu ook niet de grootst is. Echt hij staat op het punt om mij te slaan en dat zeg ik ook: “Wil je me slaan of zo”. Vaak heb ik als het al schemert of als ik alleen ben een riem in mijn handen met de ketting aan het uiteinde. Als iemand kwaad in de zin heeft kan ik die ketting gebruiken. Afijn de trimmer eindigt zijn tirade met: “de volgende keer heb je bloed aan je handen”…….. Ik zou bijna naar de politie gaan. Ja wat moet ik hier nu mee, ik kom hem niet graag nog een keer tegen. Ja en Blaine, toch maar aan de lange lijn denk ik op dit pad. Die trimmer heeft haar geschopt en geslagen, ik weet niet of het aangekomen is. Normaal zeg ik er wat van, de enige die mag slaan ben ik en ik doe het zelden. Misschien helpt het wel, in ieder geval wel bij een volgende trimmer een half uur later. Ik roep Blaine snel naar me toe, maar ze weigert. De trimmer, een vriendelijke oudere meneer, zegt: “luistert ze niet” en hij houdt zijn pas in. “Ze springt nogal”, zeg ik. “Oh”, zegt hij en het komt op mij over als ‘is dat alles’. Wat een verschil hè. Misschien moet ik toch maar een tijdje niet naar de duinen gaan, mijn geliefde duinen!
Dinsdag 10 januari
Even niet
De duinen laat ik even links liggen i.v.m. gisteren. We gaan naar Nieuw-Vennep, hier zijn vrijwel geen trimmers, de honden kunne maar aan rennen en ze vinden het nog leuk ook.
Medicijnen
De maagtabletten bij June lijken te werken, ze is niet meer zo misselijk ’s morgens en eet ook beter.
Filmpje Nola Kerstshow
Woensdag 11 januari
Een winderige jachttraining met Blaine. Lees meer.
Donderdag 12 januari
Potver….. rij ik voor niets naar de GG-training die er niet blijkt te zijn. Er staat toch echt donderdag in de brief!!!!! Ja echt waar 5 x gecheckt.
Niet lekker
Ik wil net naar bed gaan en ik zie dat June weer hevig aan het slikken is, dit heeft ze wel vaker en het betekent dat ze misselijk is. Arme June en arme ik, want ze moet steeds naar buiten. Naar bed gaan heeft niet zoveel zin en ik ga maar op de bank liggen. Veel rust krijg ik niet, want ze moet steeds naar buiten. Helaas heeft ze 1x overgegeven op de mat bij de deur, ik was net te laat. Inmiddels is het 2.30 uur en June is nog steeds onrustig, dit gaat ‘em niet worden en ik maak mijn moeder voorzichtig wakker. “Wil jij beneden liggen, zodat ik nog een paar uur kan slapen voordat om 06.00 uur de wekker afgaat”. Mijn moeder zucht en gaat op de bank slapen, later vertelt ze mij dat June niet meer zo onrustig is geweest.
Vrijdag 13 januari
Nat, nat en nat
De lucht wordt steeds donkerder wanneer we naar Nieuw-Vennep rijden, dat belooft niet veel goeds. Voor de zekerheid doe ik mijn regenbroek aan die nog in de auto ligt en dat is maar goed ook, met bakken komt het hemelwater op ons terecht. Blaine en Maddy hebben er geen last van, ik heb hen amper gezien. June rent niet meer zoveel en heeft wel last van de nattigheid en kou en ik ben goed aangekleed en kan er tegenaan. Wat een takkeweer, toch is het ook bij tijd en wijle droog. Geen hazen voor de twee jongste, maar er naar zoeken is ook al leuk. Het is bijna donker en we lopen het lange pad af naar de auto. Daar droog ik de honden af met de bekende Pet-towel, die het na al die jaren nog zo goed doet. Wanneer ik de zeem uitwring komt er heel veel water uit. Ik zie dat June al bibbert en ik doe haar de badjas aan die ook nog in de auto ligt. Dit neemt vocht op en is lekker warm, is toch fijn voor deze oude dame….
Zaterdag 14 januari
Het zonnetje schijnt, dat belooft veel goeds. Wanneer we onderweg zijn naar Nieuw-Vennep zie ik de lucht knap donker worden en ja hoor tijdens onze wandeling hebben we van alles op onze kop gehad. Hagel, regen, natte sneeuw en het is koud!! Tuurlijk de honden rennen en zoeken wel, maar er valt qua wild niet zoveel te beleven vandaag.
Mijn vader wil een keer mee wandelen, hij houdt net een half uurtje Bavo vol.