Zondag 18 december

Pijn

Blaine piept wanneer ze beweegt, soms zelfs heel hard, het gaat me door merg en been. Ze durft mij amper te begroeten wanneer ik beneden kom. Wat is er aan de hand? Iets met haar voorpoot of hals. De arme schat. Ik loop een klein rondje met haar en dat gaat best goed. Eerst kan ze niet snuffelen, want dan buigt ze haar hoofd te veel naar beneden en dat doet pijn. Later gaat het beter, een uur geleden heb ik haar een halve pijnstiller gegeven en dat moet nu zijn werk doen. Hè nu ik net van plan was om weer ergens heen te gaan om te wandelen, dat is nu een tijdje geleden. Waar komt het vandaan die pijn, ik denk na en Ella heeft het over die zware kruising Labrador/Rotweiler. “Oh ja daar heeft ze mee gespeeld en gerend en toen is ze uitgegleden en viel op haar zij”. Dit zou het kunnen zijn…..

Gaat niet

We proberen of ze mee kan met de middagwandeling, ze is nog steeds heel rustig, erg on-Blaine’s. Ze springt in de auto en ze gilt het uit, oh arme schat! Dit gaat dus niet. Nu zie ik duidelijk dat het van de rechter voorpoot komt, hoog in de poot, richting schouder/hals.
Ella en ik tillen Blaine uit de auto en mijn moeder loopt een klein rondje wat heel goed gaat. Ik ga met June en Maddy naar de duinen. Maddy kijkt Blaine helemaal na wanneer ze met Ella wegloopt van de auto. Thuis komt ze ook steeds kijken wanneer Blaine erg piept. Maddy is heel braaf in de duinen, ze gaat wel even weg, maar is vrij snel weer ter

ug. Ze kijkt me veel meer aan en houdt me in de gaten. Raar, want zo is ze lang niet geweest. Ze mist haar dochter. Blaine krijgt nog een halve pijnstiller, hopelijk gaat het morgen beter.

June

Oh ze is zo uitgekookt en slim en ze heeft zo’n goede neus. Nog steeds ruikt ze achter het hoge prikkeldraad waar ik een paar weken geleden een reeënbot heb gegooid. Ze steekt weer over naar de plek waar dat – denk ik – kleine reetje ligt. En de grote ree – waar alleen maar botten van over zijn – wil ze ook bezoeken. Gelukkig houd ik de honden dit stukje aan de lijn!

Nola

Gisteren op de kerstshow in Gorinchem werd Nola 1e met een Uitmuntend in de Jeugdklas, ze verdiende haar eerste jeugdpunt. Ruud Potters heeft haar voorgebracht en dat deed hij uitstekend.

 

 

 

Maandag 19 december

Door het oog van de naald

Zoals vaker snij ik een stuk af en ga via de duinen naar beneden naar het fietspad met er naast een oude bunker waar we vaak overheen lopen. June is bij mij in de buurt, Maddy zie ik niet zo snel. Ik hoor stemmen, hmm. Nu hadden de alarmbellen moeten rinkelen bij mij, maar helaas. Het lijkt wel een hele groep, er is toch geen boswachter bij? Nee, vast niet op dit tijdstip. Ik had rechtsomkeer moeten maken en gewoon via het pad moeten gaan en tegelijkertijd Maddy meer bij me moeten houden. Ik ben beneden bij de bunker, er staat hier een groep belangstellenden voor de bunker denk ik. “Via welk pad bent u nu gelopen?”, vraagt een boswachter. Shit, shit, shit, dus toch. “Uhm, een eigen pad”, antwoord ik en hoop dat hij er een beetje om moet glimlachen. En ja dat moet hij. “Ik kan nu een fikse boete uitschrijven zeker met deze losrennende honden. “U moet gewoon op de paden lopen”, zegt de boswachter. Eigenlijk loop ik nooit meer dwars door de duinen, vroeger deed ik dit veel meer, alleen dit stukje vind ik wel fijn. Ik omzeil zo het stuk voetpad wat vlakbij de weg ligt.  “Ja ik weet het”, antwoord ik braaf. Deze honden kunnen zo achter de reeën aanrennen! “Nee, dat doen ze niet”, antwoord ik. Hij kijkt me argwanend aan. “Echt niet ze rennen niet achter de reeën”. “Oké”, antwoord hij en geeft me de voordeel van de twijfel. Echt ik durf mijn hand in het vuur te steken, Maddy en June jagen geen reeën op. Dit vind ik zo belangrijk. Ze mogen veel, maar geen gejaar achter reeën, dat tolereer ik niet en doen ze niet. Met Blaine is het nog een ander verhaal, zij moet het nog leren. Maar tot nu toe komt ze braaf terug.  “Waar is nu je andere hond”, vraagt de boswachter. “Daar geloof ik”. Ik verander snel van onderwerp en vraag wat de mensen hier doen. En hij legt uit dat het inderdaad om deze bunker uit de oorlogstijd gaat. Ik wens de boswachter een goeden avond en maak dat ik wegkom. Maddy komt wel weer hoop ik en snel is mijn wens. Gelukkig hoor ik een geluid van een raket en daar komt Maddy aan. Pff, ik kom ik heel goed van af. De komende tijd maar weer even van richting veranderen.

Blaine

Het gaat stukken beter met haar, ze is weer wild en springerig. Dit doet ze te vaak en op een gegeven moment hoor ik haar toch piepen. Oké, besluit genomen, nog even aan de lange lijn uitlaten.

Dinsdag 20 december

Glas?

Maddy heeft een wondje opgelopen in haar linker voorvoet, opgelopen in de bosjes van Venneperhout denk ik.  Het zit niet in het zooltje, meer aan de zijkant. Het is niet groot, maar lijkt wat diep te zijn. Ella weekt haar voorpoot in een badje met soda, veel meer kun je niet doen. Ik doe er nog wat zokzalf op, met een papiertje er omheen in de hoop dat ze het er niet meteen aflikt. Het heeft er denk 15 minuten om gezeten en dan wordt alle zalf er weer afgelikt. Maddy is toch heel schoon, haar voet wordt helemaal schoongelikt.

Geen last meer

Blaine heeft weer gewoon los gelopen en het gaat goed, we zien niet meer van haar pijnklachten eerder deze week.

Woensdag 21 december

Jarig

Gefeliciteerd broer met je verjaardag, op de korste dag van het jaar. Vanaf nu gaan de dagen weer lengen, yeahhhhh.

Helemaal in Vinkeveen

Vanmorgen zijn Blaine en ik naar de jachttraining geweest in Vinkeveen. Hoe ging het? lees meer. Na de training laat ik Blaine los, stom achteraf, want ik heb er helemaal niet bij nagedacht dat ze van het weekeinde nog pijn had. Blaine rent voorop, de Vizla en Duitse Staande draadhaar rennen achter haar aan, ze kunnen haar niet bijhouden hoor, tot grote frustratie van de draadhaar. De flatcoat heeft het allang opgegeven….. Helaas verstapt Blaine zich of zo en houdt haar pootje omhoog. Oh shit als dit maar goed gaat, ik heb haar meteen aangelijnd en kan mij wel voor de kop slaan dat ik haar los heb gelaten. Gelukkig lijkt het geen consequenties te hebben, met de late middagwandeling heeft ze nergens meer last van. Ja haar moeder pesten!

Zaterdag 24 december

Het is rustig de afgelopen dagen, tuurlijk moeten we regelmatig Maddy zoeken in één of ander hol. Jammer voor haar, want vaak is het helemaal donker wanneer we haar gevonden hebben en dan kan ze niet meer los. Het wondje aan haar voet laten we zo, meestal doe ik een schoentje aan, maak het schoon of doe er zalf op. Het eerste en het laatste heeft niet zoveel zin. Het is wat dik, maar er zit wel heling in.

Riem

Halverwege de wandeling, nadat we Maddy hebben gevonden en aangelijnd kom ik er achter dat ik mijn riem kwijt ben. Iekkkkk, nu kunnen we weer terug, heuvel op en af, door struiken en oneven terrein. Zo zwaar! Tegen Blaine en June zeg ik dat ze de riem moeten zoeken. Voor ons wordt het heel moeilijk, ik zie bijna niets meer. We vinden het nooit meer, dit is één van de riemen die al bijna 20 jaar oud zijn. Ik ben beneden in een groot dal en wanhoop, June komt naar me toe. Heeft ze iets in haar bekje? Ja! de riem, ze heeft de riem gevonden. Geweldig wat een super hond is ze toch.

Maddy doet me verbazen

We gaan naar Zwaanshoek en tijdens het wandelen neem ik mijn dummytas met 3 dummy’s mee. Ik leg ze in een veld neer, één rechts, één verderop links en één nog verder naar voren in het midden. Het is voor Blaine, maar ze heeft niet veel belangstelling. In het begin zoekt ze, maar dan vindt ze een muizenhol en dat is leuker. Ik zie dat Maddy de dummy in haar neus heeft, ze maakt wat korte slagen en hebbes. Ze pakt het op en brengt het. Wonderlijk, vaak genoeg ruikt ze het wel, maar pakken en brengen doet ze niet veel. Hierna vindt ze ook de tweede dummy en dan vindt ze het genoeg en rent naar het andere veld. Blaine bakt er niets van en June vindt de derde dummy. Op een ander veld een mooi grasveld vindt ze eindelijk een dummy, de andere twee worden door Maddy en June gevonden. Ook gooi ik nog wat dummy’s in het dolhof, oeh meestal mag Blaine de dummy afpakken van June, maar nu niet, ze krijgt een snauw. Op een klim eiland leg ik ook drie dummy’s neer, weer worden ze vol enthousiasme door June en Maddy gevonden. Ze moeten hiervoor hoog ruiken of een stukje de trap op. Helemaa leuk vinden ze het.