2016 week 46

Zondag 13 november

Noah is jarig, gefeliciteerd lief neefje met je 7e verjaardag.

Weimaraner wandeling in Hoofddorp ‘de Groene Weelde’.

12.00 uur aanwezig zijn, een thuiswedstrijd bijna voor ons, 25 minuten rijden. Normaal trainde ik altijd met Maddy, dat is nu klaar en we kunnen weer een keer mee. Ik ben alleen en dat is best spannend met 3 honden, zeker met Blaine erbij. We moeten in het begin best een paar keer wachten en de honden zijn heel braaf en geduldig, ik weet niet wat ik mee maak. Blaine blijft me verbazen in dit soort situaties. Ze voelen vast aan dat ze een beetje rustig moeten zijn met alleen het vrouwtje. We lopen vooraan en dat is heel prettig, ik heb overzicht en het is hier niet zo druk, wat weer prettig is voor June. Prima gaat het, ik hoor niet veel gesnauw of grommen met als gevolg bijtincidenten. Dat was in het verleden wel eens anders.

Even mopperen

Ik heb één naar incident gezien na de wandeling. Een reu aan de riem grijpt een kleine witte hond, de eigenaars doen niets, één mevrouw lacht er zelfs wat bij. Ik begrijp hier niets van. Nog zoiets irritants nu ik toch bezig ben. Een langhaar wil niet bij zijn baas komen, waarom niet denk ik dan, we hebben toch ruim 2.30 uur gelopen en dan hebben de honden het echt wel gehad. Trouwens ik vind het sowieso dom dat een baas zijn hond niet aanlijnd zo vlak bij de uitgang. Mijn honden zijn aan de riem, voordat ze de weg opschieten. Een auto moet zelfs stoppen voor de langhaar. Afijn het vrouwtje wordt steeds bozer en de hond loopt meer naar achteren. Ik roep nog “naar achteren lopen”, nee nog bozer worden dat helpt. Afijn de hond is bij zijn baas en nu ben ik heel benieuwd. Ja hoor hij krijgt nog op zijn donder ook, vind je het gek dat de hond niet bij zijn baas komt. Ik kan hier zo slecht tegen en ik zeg tegen Monique: “ik moet hier even weg, voordat ik iets heel onaardigs ga zeggen”.

Het weer

Grauw, maar droog. Iemand vertelde mij dat ze onderweg naar Hoofddorp veel regen hadden. Dus prima wandelweer.

Wie zijn er?

Niet veel bekenden, het zijn vaak andere baasjes die meewandelen met hun honden, dan de baasjes op shows en wedstrijden. Ik hoor wel dat Ruud en Annelies er zijn, Annelies zie ik pas tegen het einde van de wandeling, wanneer we ineens achteraan lopen na een pauze. Monique natuurlijk en Peter, Sandra al ken ik die niet persoonlijk, maar na vandaag wel iets meer. En een paar hele oude bekenden, Jur o.a. en Hetty en Henk met wie we naar de Oostenrijkse proeven zijn geweest. Met Jur heb ik een tijd gepraat. Verder wat gekletst met nieuwelingen en dat is ook leuk. Ik heb er ook niet altijd behoefte aan, bovendien moet ik drie honden in de gaten houden.

Kwijt

Even ben ik Blaine kwijt. Ik heb in de auto altijd 2 oranje reflecterende halsbanden liggen voor de jacht. Maar geen 3, gelukkig ligt er ook nog een blauwe band in de auto. Onder de bodemplaat achterin ligt een schat aan spulletjes. Alhoewel oranje best veel aanwezig is vind ik het toch fijn, ik hoef maar te kijken naar oranje, oranje en blauw, i.p.v. grijs, grijs, grijs, grijs en dat 85 keer. Zoveel honden zijn er geteld door de organisatie. Ik ga tellen, oranje, oranje en waar is blauw? Ik zie een blauwe band en sla ik een zucht van opluchting, maar het is een reu. Waar is Blaine? “Oh die zoekt je wel weer op”, zegt Jur. Nou, het is wel haar eerste massale wandeling en ze is net 1 jaar oud. Ik loop een stuk naar achteren, het duurt best even hoor, maar dan zie ik haar gelukkig. Ze komt van achteren aangerend en door haar houding met de hoge kophouding merk ik dat ze me echt zocht. Ze is zo blij om me weer te zien de schat.

De omgeving

Is prachtig. De honden kunnen mete
en uitwaaieren, belangrijk! Met zoveel honden op een smal pad is vragen om moeilijkheden. Hier zijn grote grasvelden, bosjes, bomen en water. Het is vrij ontspannen allemaal, dit hoor ik ook van de organisatie.

Onze honden

Blaine heeft het enorm naar haar zin, ze vi
ndt het vooral leuk. Spelen, wegrennen, de boel verkennen, ik zie geen moment van angst. Ze houdt zich aan de hondenregels, een hond met bal of stok is uitkijken en vooral niet de bal afpakken. Dit heeft ze natuurlijk wel gedaan, maar dan kreeg ze meteen een snauw. Conflicten of erge dominante honden zoekt ze niet op of gaat ze uit de weg. Prima. Ik heb geen snauw of grauw gehoord van onze honden en dat loopt zo ontspannend.

Duur

Op een gegeven moment wordt ik het echt zat, mijn benen en voeten gaan zeer doen ondanks de medicijnen, het TENS apparaatje en de zooltjes kunnen het ook niet voorkomen. Hoe kan het ook anders, we lopen al 2.30 uur! Zelfs Maddy gaat niet meer weg. De honden zijn helemaal moe en voldaan.

Afloop

Leuk wandeling, maar ben blij dat het erop zit, er was wel een grote groep die de wandeling ingekort hebben. Ik moet nog naar de verjaardag van mijn neefje, maar laat me overhalen om iets te gaan drinken. Rond 15.00 uur vertrekken we en de honden heb ik niet meer gehoord, zzzzzzz.

Maandag 14 november

Nimrod

Vandaag is de Nimrod in Bunnik, niet zo ver weg en ik vind het wel leuk om te gaan kijken. De Nimrod is dé jachthondenwedstrijd van het jaar. Alleen de honden – per ras – die het best gepresteerd hebben dit jaar worden uitgenodigd voor de proef. De hond mag maar één keer in zijn leven meedoen. Dit jaar doet namens de Weimaraner dhr. Suijkerbuijk mee met Femke. Zie Nimrod. En ja hoor, mijn werk goed roet in het eten, een vergadering op maandag mijn vrije dag. Wat doe ik? Het is toch wel belangrijk, ik moet wel gaan. Wat gebeurt er vanmorgen? Ik loop snel een klein rondje in de Bavo, vroeg op, niet erg lekker, snel naar huis om te verkleden en ik zie een voicemailbericht. Het gaat niet door. Wat!!!!!!!!! Ik heb even gevloekt, dat begrijp je.

Zwaanshoek

De hele dag regen, wij lopen in Zwaanshoek en het is droog. Het zit ‘em in de kleine dingen. Even lekker jagen en rennen, de honden hebben het enorm naar hun zin. Helaas geen fazanten. Wat is het nat, hele slootjes zijn er spontaan ontstaan, leuk om doorheen te waden hè Blaine. Het is helaas wel druk op de weg terug, de drie Merenweg is aardig vol met auto’s.

Dinsdag 15 november

Even regent het en daarna is het gelukkig droog, dat wil niet zeggen dat het veld er niet belabberd  bijligt.

Wat doen we zoal?

Het programma wordt doorlopen, volgen, zitten, sta, tanden, speeltje halen, voorroepen, afliggen. Volgen gaat best goed, maar ik moet meer oefenen, voorkomen gaat ook best aardig, de tweede keer gaat het perfect. Speeltje gaat goed, staan en tanden ook. Afliggen heb ik opgegeven en ik heb haar laten zitten, dit gaat prima. Wel blijf ik het afliggen oefenen met Blaine, één keer doet ze het goed. Ze blijft nog even liggen ook, mooie afsluiter.

Examen

Ik heb ons afscheidsetentje op de avond van het examen, ja en hoe ga ik dit aanpakken. Onze afdeling gaat uitelkaar, de meesten gaan naar gemeente Hillegom – in het kader van de samenvoeging van de gemeente Hillegom, Lisse en Teylingen – en een aantal gaan naar gemeente Noordwijk. Bij de laatste zitten een paar collega’s die ik vanaf het begin ken. Het is natuurlijk niet leuk om te moeten afzeggen voor het etentje. Maar de trainer komt met een mogelijke oplossing. Misschien kan ik het examen de week erop doen, met een andere groep, kijk dit zou natuurlijk super zijn. Wordt vervolgd.

Woensdag 16 november

Geen jachttraining vanmorgen, daarom lekker naar Nieuw-Vennep aan de Hoofdvaart. Weer geen fazant te zien, wel muizen…… Ineens duikt Blaine de slootkant in, waar men riet uit het water heeft gehaald en wat aan de slootkant ligt, komt weer tevoorschijn met iets in haar bek. Toevallig ben ik net aan het filmen, Blaine blijkt een muisje in haar bek te hebben. Ach gossie, de andere twee natuurlijk heel nieuwsgierig en zij willen die muis ook wel. “Hij is van mij”, vindt Blaine. Maar stiekem vindt ze dat wiebelige beestje best eng in haar bek en ze laat het los. Ze zoekt en zoekt samen met June, maar vindt het niet meer. Ik kijk achterom, want daar is Maddy en ik zie dat ze iets in haar bek heeft. Ik mag niet zien wat het is, ik hoop niet de muis……

https://youtu.be/G65sncA77Q0

Schrik

Maddy heeft haar kerstverlichting om en samen met Blaine rent ze ineens het bos in. Volgens mij een ree of zo, nou ja we zien wel. Ella, June en ik lopen door. Ineens horen we gegil, wat is dit? Even denk aan luid op spoor, maar nee dat is het niet. Ik ren de kant van het gegil op, June rent ook helemaal ongerust mee, ze is zo trouw. Ik heb de oorzaak snel gevonden, June is meteen bij me en Ella volgt later. Het is Blaine, ik neem meteen de situatie in me op. Geen verwonding, wel houdt ze haar rechter voorpoot omhoog, dit doet duidelijk pijn. Ze is nu stil en laat zich aanhalen en doet een paar stappen. Het gaat weer effe beter, ik lijn haar aan en ze loopt mee. Het lopen valt me niet tegen, ze blijft wel aan de lijn. Maddy is weer weg natuurlijk. Ella loopt erg achter en ik moedig haar aan om sneller te lopen. “Maddy is er niet, ze moet toch komen”. “Ze weet waar we zijn hoor en ze heeft haar knipperlicht aan”. En even later komt Maddy met een noodvaart aangerend.

Au

Op het oorlogspad laten we Blaine los, we zien niets meer. Maar even later gaat het toch mis en houdt ze haar voorpoot hoog en heeft pijn. Aan de lange lijn weer, “zullen we maar teruglopen voor de zekerheid”, dat doen we en het lopen gaat weer steeds beter. Ik denk/hoop niets ernstigs, een spier verrekt denk ik. Maar wat kan ze een keel opzetten. Voor alle zekerheid tillen we haar uit de auto, als ze eruit springt komt alle kracht op haar voorpoot. Niet zo’n goed idee.

Workshop Zweet

Tot nu toe doen Nola, Blaine, Puk en Suzy mee op 5 maart in Budel.

Voer

Ik krijg regelmatig een nieuwsbrief van Proplan en ze hebben het voer verandert, ik schrijf er morgen meer over.

Donderdag 17 november

De wind trekt aan, maar het is gelukkig droog. We durven nog niet richting de hoge trap te lopen en gaan de linker kant op. Vinden de honden ook leuk.

Stout

Hoe kan ik nu een jonge hond opvoeden wanneer haar moeder voor geen meter luistert. Blaine luistert meteen als ik zeg “deze kant blijven”. Ik bedoel ik zeg dit niet voor niets, meestal omdat er een fietspad langs het wandelpad loopt. Maddy maakt dit niets uit, zij steekt gewoon over.

Voer

Het blijkt dat er nog steeds vraag is naar Lam in het voer, dit werd vooral gebruikt in de proplan digestive. Onze honden krijgen dit, vooral omdat June last van gevoelige darmen heeft. Blaine is sinds kort ook overgegaan op volwassen voer en krijgt hetzelfde als de andere twee. Sinds 1 1/2 jaar is de lam in de digestive vervangen door kip, heel heel jammer. Dit heeft zeker klanten gekost voor Proplan en zelf ben ik ook geen kip fan. De reden was dat lam moeilijker te krijgen is. Hiervoor gaven we altijd de zalm variant, de sensitive, niet omdat ze een slechte vacht hadden, maar puur voor de zalm en ze vonden het heerlijk. Het is wel vetter. In de nieuwsbrief van Proplan deze maand lees ik dat ze de kip in de digestive toch weer gaan vervangen door lam, volgens mij gedeeltelijk. En de namen en varianten worden vervangen, omdat dit verwarrend werkte. pph_nieuwsbrief_q3_2016_def.

Zaterdag 18 november

Verkouden

Nee niet ik maar Blaine. Ze heeft een beetje last van ‘kennelhoest’ zoals het bij honden heet, bij mensen is het verkouden of griep. Tuurlijk is Blaine ingeënd, maar het kan net een nieuwere virusvariant zijn en daar heeft ze geen antistoffen voor. Net als bij mensen wordt er jaarlijks een vaccin met verzwakte virussen geproduceerd waarvan de verwachting is dat

Ik merk dat Blaine regelmatig niest en snuift, ik hoor dat haar neus wat loopt en verstopt zit, ze kucht af en toe en ze is iets rustiger en slaapt veel. Het is niet erg en dit moet ze zelf verslaan met haar antistoffen die nu volop aan het werk zijn. Wanneer de verschijnselen veel heftiger worden, zoals erg hoesten en wanneer de groene snot komt uit haar neus, ja dan ga ik natuurlijk naar de dierenarts. Alleen is er voor een virus geen antibiotica, wel voor een bacteriële infectie. Groene snot is een indicatie voor een bacteriële infectie.

Zwaanshoek

De buienradar belooft dat het droog wordt, niet dus. Steeds kleine buitjes en later heftiger buien, maar dan zitten we gelukkig al weer in de auto naar huis. De honden hebben het prima naar hun zin, helaas geen fazanten. Wel houtsnippen en ik denk dat Blaine ze ontdekt heeft, ik tel er zo een stuk of 4. En geen jachtclub meer, ze hebben weer een ander stekkie ingenomen denk ik. Heerlijk rustig is het en ik kan ook weer aan de andere kant lopen.

Snauw

Blaine komt twee keer heel heftig op Maddy af en valt haar aan, dit is over het randje. Dat vindt Maddy ook want ze snauwt twee keer flink af en dat komt aan. Blaine is helemaal ontdaan, ‘krijg nou wat’, zal ze denken ‘wat doe ik fout dan’. Blaine mag veel, maar dit wat te heftig. Ik prijs Maddy ook, omdat ze mij echt met een verontschuldigde blik aankijkt. Blaine moet gewoon aangepakt worden door haar, ze is veel te zacht. Wie weet helpt het…..