Zondag 13 december
Vandaag komen er weer goede vrienden puppy-knuffelen, zoals Ria altijd zegt. Oudegedienden in de Weimaranerwereld en ze zijn helemaal weg van de pups. En wie wij ook kiezen, het is om het even, de teven zijn aardig aan elkaar gewaagd. Yvonne is ook altijd gek op reuen en meneer Blauw, Rood en Groen worden zeker in de armen genomen en geknuffeld en bewonderd. Lees meer.
Dinsdag 15 december
Vanmorgen komt de chipper. Zie puppy’s.
Woensdag 16 december
Vanmiddag komt de dierenarts om de puppen hun puppy-enting te geven. Zie puppy’s. Ook de grote dames worden meteen ingeënt, wel zo makkelijk. Ook krijgen ze een enting tegen kennelhoest.
Vrijdag 18 december
June krijgt eindelijk weer beharing op haar buik, de oren blijven achter. En heel langzaam komt haar gewonen kleur vacht weer terug. Je ziet nu steeds meer grijze haren tevoorschijn komen. De puppen gaan vandaag de straat op. Lees meer.
Zaterdag 19 december
Met de puppen en lieve helpers en Hen de fotograaf gaan we naar de Bavo om te wandelen. June en Maddy mogen ook mee.
Gaat niet goed
Sinds vrijdag zie ik dat June heel veel likt aan haar vulva, waarom doet ze dat? Ik kijk en zie dat haar vulva helemaal rood is, ik smeer het in met vaseline en later met nestosyle. Ook geef ik een halve pijnstiller. ’s Morgens is ze gewoon meegeweest met de puppy-wandeling, eenmaal thuis zie ik haar enorm vloeien, vieze etter komt uit haar vulva. ’s Morgens was het nog een paar druppels.
Dierenarts
Ik bel de dierenarts, dit is raar en ik ben bang voor een baarmoederontsteking. “Alleem met spoed kunt u bellen”, hoor ik de dierenarts op het antwoordapparaat zeggen. Ja wat is spoed? Dit toch wel neem ik aan, een baarmoederontsteking is heel serieus en moet direct behandeld worden. De dierenarts zegt meteen dat het een baarmoederontsteking is en dat de baarmoeder eruit moet. Nu? Nu opereren! “Kan ze niet eerst antibioticum krijgen”, vraag ik. “Dat is niet mijn eerste keuze”, zegt de dierenarts, “maar we kunnen het proberen”. De dierenarts ziet dat ze nog aardig levendig is en niet omvalt. Ze heeft verhoging, maar het is nog niet hoog.
avond
’s Avonds laat gaat het weer slechter, ze trilt en heeft het heet en volgens mij heeft ze koorts. Klopt 39.4 graden, ze voelt zich echt ellendig. “Wat als we de verkeerde keuze hebben gemaakt” zeg ik tegen Ella. “Straks glipt ze zo onder onze handen door”. Ik wil de dierenarts bellen, maar toch houd ik me in. Vooral omdat ik nog denk aan het bandje wat ik vanmiddag te horen kreeg: “alleen voor SPOED gevallen”. Het trillen wordt iets minder en ik dek haar goed toe, ik slaap toch bij de honden en kan haar goed in de gaten houden. Later in de nacht voel ik dat het trillen weer erger wordt en dat de koorts oploopt. Fu… it dierenarts ik geef een halve pijnstiller, zodat de koorts kan zakken. Het helpt want een tijdje later ligt ze veel meer ontspannen in haar mand en trilt niet meer. Van de dierenarts moest ik uitkijkem met pijnstillers i.v.m. de Cushing.
Aflossen
Ella komt me rond 05.00 uur aflossen en ik zoek mijn eigen bed op en val diep in slaap. Het eerste waaraan ik denk als ik wakker word is June. “En?”, vraag ik aan Ella. “Goed gaat het, ze heeft gegeten en loopt weer rond”. Hoe is het mogelijk en wat ontzettend fijn. Haar temp. is ook weer normaal. Maandag moet ik met 2 reutjes naar de dierenarts en dan gaan we het ongetwijfeld over June hebben. Er komt nog wel veel etter uit de vagina. Maar volgens de dierenarts is dit goed, het betekent dat de baarmoedermond goed open staat en de troep eruit kan.