Week 8

Zondag 20 december

Afscheid nadert

Het komt nu heel dichtbij en dat is eng. Waarom? Je moet de pups loslaten, ze gaan de wijde wereld in met nieuwe baasjes. En hoe dat gaat is afwachten, komen ze hun beloften na? worden ze goed en liefdevol opgevoed met geduld. Vaak wordt er van alles beloofd, maar komt er niets van terecht of komen ze op hun beloften terug. Teleurstellingen zullen er zeker komen, ik hoop alleen nog niet zo snel.

Ongelukjes

Wat brengt de dag, ik ging ervan uit dat we naar de dierenarts moesten met June en dat ze vandaag geopereerd zou worden. Gelukkig is ze een heel stuk opgeknapt en hoeven we er vandaag niet heen. Het wordt een rustig dagje, heerlijk. Volgende week wordt het toch weer heel druk en ik moet weer werken. We kunnen nog even van de pups genieten. Wel hebben een aantal pups dunne ontlasting en ze hebben er doorheen gelopen, niet fijn want nu kunnen we weer de hele boel verschonen. Maar wie heeft er diarree? En hoe komt het? Het zal toch een combi zijn van puppy-inenting/wormenkuur en gisteren wandelen in een gebied waar veel honden komen+ het nodige opvreten zoals blaadjes etc. Al die weken hebben de pups geen last gehad van diarree en nu, nu er een paar morgen weggaan hebben ze diarree.

Ziekjes

Ik geef de pups ’s avonds laat nog eten, bambix met brokken in een trog en een apart bakje voor de dames. Na het eten is het plassen en poepen en gaan de puppen helemaal los, soms té want het is toch al nacht. Met het eten kom ik de ren in en word bestormd door de pups, nu moet ik nog voorelkaar krijgen om de trog neer te zetten. Hé wat is dit nu? Meneer Rood blijft op zijn plekje zitten en verroerd zich niet. Raar hij is altijd één van de eerste om aan te vallen op het eten. Ik moedig hem aan om te eten, maar hij wil echt niet. Mysterie opgelost, want het is nu wel duidelijk dat hij diegene is met diarree. Verdorie, hij gaat morgen naar zijn nieuwe baasjes. Ik maak een klein beetje pap voor hem en probeer of hij het later op wil eten. Hij gaat in de kist liggen en gaat slapen. Af en toe wordt hij gehinderd door broers en zusjes, de ene keer valt er één op zijn lijfje of hij wordt uitgenodigd om te spelen. De broertjes en zusjes vinden het maar vreemd dat hij niet mee speelt en ik ook vind het ook zo zielig. Gelukkig speelt hij later toch wat mee, al is het niet overtuigend.

Ik hou meneer Rood goed in de gaten ’s nachts, later zie ik dat hij meer ontspannen ligt, niet meer in elkaar gekronkeld, maar bij zijn broers en zusjes. Hij ligt zo vredig te slapen, ik probeer niet meer of hij wat eten wil.

Maandag 21 december

Weer trek

Gelukkig eet meneer Rood weer, we zien ook geen diarree meer. We hebben besloten om de brokjes toch nog wat te mengen, misschien zijn we te snel overgegaan van puppy medium naar puppy large athletic. Een rare ochtend is het, straks komt Machteld van der Linden voor de puppytest en daarna gaan twee reutjes weg. Ik heb al een sterk idee wie naar wie gaat, nog even de test afwachten.

Puppytest

Precies om 13.00 uur is Machteld er. 9 jaar geleden kwam ze mee met Monique du Bois voor de test, om te leren en nu is ze zelf een gediplomeerd gedragsdeskundige. We beginnen met de reutjes, eerst meneer Blauw en dan Rood, Groen en Paars. Ze doen het goed hoor, wij staan heel stil en stiekem achter de deur en ik kan alles filmen. Meneer Blauw is de zelfverzekerde zelf, meneer Rood en Groen staan hun mannetje, maar zijn niet zo onverschrokken als meneer Blauw. Meneer Paars is wat meer onder de indruk en moet nieuwe indrukken rustig verwerken en dit had ik niet gedacht. Ik dacht dat hij ook zelfverzekerder zou zijn. Machteld gaat aan één stuk door en ik kom er niet aan toe om te appen of sms’en. Straks als de reuen geweest zijn kan ik wat van me laten horen, dan heb ik meer een idee wanneer Machteld klaar is.

De meisjes

Mevrouw Oranje is de pittigste en lost het bijtend op. Niemand reageert op een knijpje in de zij en mevrouw Oranje kijkt meteen om en hapt naar de hand van Machteld. Mevrouw Roze zit tussen mevrouw Oranje en mevrouw Geel in. Mevrouw Geel is wat onzeker.

Wie wordt het

Wij moeten ook de knoop doorhakken en we kiezen mevrouw Roze, omdat ik het een mooi hondje vindt en verder ontlopen ze elkaar niet veel. Machteld vindt het een leuk nest, met mensgerichte hondjes en dat horen we graag. Over de andere pups en de keuze voor hun baasje zijn we het ook eens. Alleen twijfel ik heel erg voor de twee andere teefjes. Een aantal baasjes heeft een voorkeur uitgesproken, goed ook hierin moet ik knopen doorhakken en gelukkig is iedereen het met de keuze eens.

Ophalen

17.00 uur en 17.30 uur mogen de eerste hun pup komen halen, het kan niet anders dan dat ze elkaar tegenkomen. Dat is nu even niet anders, want nog later kan niet. Beiden zijn ze heel blij met de keuze van de pup, het is ook nog eens hun keuze en blije gezichten zien we wanneer ze in de auto stappen op weg naar een nieuw leven.

Moeilijk

Oh, wat is dit moeilijk, ik kan mijn tranen niet inhouden wanneer het eerste reutje weggaat, ook niet met de tweede. Meneer Rood, hij reageerde als eerste op mijn stem. Twee schatten van honden en zo mooi, mijn mooie reutjes. Daar gaat meneer Blauw, in de auto, op schoot met een dekentje. De deur gaat dicht, de motor start, ik zwaai nog even en kijk niet meer.
Snel naar binnen. Ik doe dit nooit meer schiet er door mij heen, dit is té erg.

Ook meneer Rood vertrekt, weer tranen, het reutje wat zo moeilijk te wereld kwam en wat zo’n keel kan opzetten en wat zo’n lieverd is. Het reutje dat zo aanhankelijk is en heel goed voor zichzelf zorgt. Het gaat je goed lieverd.

Meneer Blauw gaat Mylo heten

Meneer Rood gaat Puk heten

Wat is het stil zonder die twee druktemakers. Men zegt altijd dat teven de meeste herrie maken en het actiefst zijn. Dat was zeker zo met ons eerste nest, maar met dit nest waren het de reuen. Tijdens de laatste maaltijd om 23.30 uur wordt er veel rustiger gegeten. Rood en Blauw zorgden altijd dat ze vooraan stonden om te eten. Morgen weer twee reuen weg.

Dinsdag 22 december

Meneer Groen en Paars gaan ons verlaten, oh ik hoop zo dat het goed met ze zal gaan. De baasjes van meneer Groen staan al vroeg voor de deur, een uur te vroeg. Help! weten ze niet dat het ’s morgens spitsuur ik, ja echt waar. Het is hard werken om alles op tijd klaar te krijgen. De kist en ren moet uitgesopt worden, er moet verschoond worden. De wasmachine draait overuren, kortom we hebben onze tijd echt hard nodig. Weer is het afscheid moeilijk en zwaar, ik hoop toch niet dat het zo doorgaat. Over de naam van meneer Paars is men het nog niet helemaal eens. Wordt het Hugo of Bailey, ik vind ze allebei leuk. Van de baasjes van Mylo en Puk krijg ik info binnen. Mylo heeft een goede reis gehad en was heel relaxed in het nieuwe huis. De nacht ging ook heel goed. Van Puk weten nu ook de baasjes dat hij een goed stel longen heeft. Hij heeft ’s nachts lekker de boel bij elkaar gegild. ZIjn baasje heeft het goed opgepakt, hij heeft een kruik in de bench gekregen en af en toe steekt zijn baasje haar hand in de bench. Zo hebben ze toch even contact, iets zeggen is een beetje uit den boze en kan averechts werken. Gelukkig kan ik het aardig van mij afzetten wanneer de pups echt vertrokken zijn. Maar ik moet er niet te veel bij nadenken.

Drie meiden

Nog stiller is het, alle reutjes weg en de teefjes blijven over. Ze zijn van slag, echt van slag. Ze piepen en weten niet wat ze met de situatie en met elkaar aanmoeten. Ik verzin dit niet, het is echt waar. Daar zitten ze dan met z’n drieën naast elkaar, mij zielig aan te kijken. De reuen waren de gangmakers en nu moeten ze het zelf doen en dat valt niet mee, ze weten niet hoe. Ik ga maar met ze spelen, al ben ik geen Mylo, Puk of Blue.

’s Avonds gaat het gelukkig beter met de meiden, ze spelen nu met elkaar en ze hebben eten in overvloed. Maar vreemd blijft het.

Meneer Groen gaat Blue heten

Meneer Paars gaat Hugo heten

Woensdag 23 december

De meisjes gaan weg, weer zo’n dieptepunt, want hierna is iedereen weg. Op één na natuurlijk. En dan mevrouw Geel, zij die zich zelf overschreeuwde in het begin. Waarvan ik echt dacht wat is dit voor een pupje. Mevrouw Geel is een verlegen pupje, heel aanhankelijk, maar ze heft zekerer zit zeker een eigen wil in. Ook het afscheid van haar valt me zwaar. Mevrouw Oranje, het dappere vrije meisje, altijd vrolijk en voorop lopend.   Maar zo ineens valt ze in slaap, dat is ook mevrouw Oranje. Het is een pittige dame, de nieuwe baasjes kunnen wel wat hebben en willen graag een pittige hond. Ik heb er vertrouwen in.

Ook met Hugo en Blue is het goed gegaan gisteren en de eerste nacht.

Mevrouw Geel gaat Suzy heten

Mevrouw Oranje gaat Nola heten

En mevrouw Roze blijft over en wordt onze nieuwe aanwinst. Wat zijn we blij met haar. Hoe gaat ze heten? Blaine.

Resumé

Ik heb van deze tijd genoten, ik heb van de pups genoten, de tijd is voorbij gevlogen. Het zijn zulke leuke pups. Tuurlijk het was zwaar, vooral de laatste weken. We hebben veel bezoek gehad van de nieuwe eigenaren en van vrienden en belangstellenden. Ook daar hebben we van genoten, allemaal hele aardige mensen. En steeds werden we verwend met allerlei lekkers, of cadeautje of een speeltje. Wij hebben ons best gedaan, het is nu aan jullie. Heel veel plezier met de nieuwe pup. Met geduld, trainen en consequent gedrag kom je een heel eind. Echt waar.

vanaf nu ga ik weer een dagboek maken, maar nu van Blaine. Het staat in de steigers, nog even geduld.

Week 7

Zondag 13 december

Weer komen oude vrienden langs die ook al heel lang Weimaraners hebben en het wereldje door en door kennen. Ook zij zijn heel enthousiast over het nest. Yvonne zegt het wel een paar keer, “mooi nest, echt een mooi nest”. Zij vindt alle teefjes leuk en het scheelt niet zoveel van elkaar. Ger en Ria gaan voor mevrouw Roze, omdat ze dikkere bone heeft. Dank je wel voor jullie bezoek en feedback.

Eend

Voor de tweede keer oefenen we met een eend. Nu de hondjes die eerder niet aan de beurt geweest zijn. En nog één keer kijken wat de teefjes doen, vooral mevrouw Geel en Roze, mevrouw Oranje is geen probleem. Nu is mevrouw Geel stukken enthousiaster en pakt de eend op. Mevrouw Roze mag enthousiaster zijn van mij. Meneer Paars is matig geïnteresseerd in de eend, zo ook meneer Rood. Dit gaan we nog een keer oefenen.

Buikpijn

Mevrouw Geel wil poepen, maar het gaat niet en ze is pieperig. Ik wrijf over haar buikje, ga met haar naar buiten, laat Maddy likken en Yvonne wrijft met een vochtig watje over de anus. Het helpt niet, gelukkig gaat ze wel slapen, anders is het helemaal zo zielig. Na haar middagdutje lukt het eindelijk en ze is weer helemaal opgeknapt.

Snoepjes

Ik strooi wat snoepjes in de kist, de hondjes moeten zoeken voor hun beloning. Meneer Rood en mevrouw Geel zijn zeer fanatiek in het zoeken.

Maandag 14 december

Eend

Heerlijk een weekje vrij, alle aandacht voor de pups, al zal het wel aanpoten worden. Ik ga nog wat oefeningen doen met een eend. Ik leg de eend hoog neer en hoop dat de puppen het ruiken. Echt niet allemaal, mevrouw Oranje  vindt de eend die hoog het hek ligt, mevrouw Geel tekent iets. Meneer Blauw vindt de eend ook, mooi om te zien.

Ook heb ik een eend neergelegd zodat alle puppen kunnen ruiken en snuffelen, zo zeg die mevrouw Geel is fanatiek. Ze denkt dat ie nog dood geschud moet worden.

Fun

Ik laat de puppen vrij in de tuin, zo maar dat is leuk. Ze rennen overal doorheen, door de plantenperken, trappetjes, kleine paadjes, helemaal geweldig. Ik heb een filmpje gemaakt en op fb gezet.

Dinsdag 15 december

Chipper

Tussen 09.45 – 11.45 uur kan de chipper komen. Gelukkig is ze mooi op tijd, rond 10.15 uur. Het zijn best flinke holle naalden en de pups moeten allemaal piepen. Maar de teven veel erger dan de reuen. Ook wordt er meteen een mond swapje genomen voor het DNA profiel. Zo wordt ook gezien of de moederhond daadwerkelijk de moederhond is, hetzelfde geldt voor de vaderhond natuurlijk. Het schijt echt voor te komen. Van Maddy wordt ook meteen DNA worden afgenomen. Bij Kyle is dit al gedaan.

Stamboom

Alles ligt klaar nu, de registratiepapieren moeten straks door de nieuwe eigenaren ondertekent worden en dan stuur ik het op naar de Raad van Beheer. Dan kunnen de stambomen in orde worden gemaakt en die komen over enige tijd binnen.

Namen

En de stamboomnamen zijn nu aan 1 pup verbonden:

 Meneer Blauw is Braden

Meneer Groen is Brice

Meneer Paars is Bailey

Meneer Rood is Bevan

Mevrouw Geel is Brianna

Mevrouw Oranje is Berber

Mevrouw Roze is Blaine

Nummer

Straks krijg ik een registratienummer binnen en hiermee moet ik het nest aanmelden bij de databank voor gezelschapsdieren.

Woensdag 16 december

De pups hebben geen last van de chip, er is niet gepiept of gezeurd en ik zie geen dikke bulten.

Dierenarts

Vanmiddag krijgen de pups hun eerste puppy-enting. Nu kunnen ze een keer mee naar buiten, in de zin van de echte buitenwereld. Diegenen die langs zijn geweest weten dat Maddy heel tolerant is en dat er veel mag. Nu gaat de dierenarts bij het hek van de ren staan en Maddy zit naast haar. Annemiek kijkt verlieft naar de puppen en wat hoor ik nu? Een keelgeluid, Jeetje ik hoor een lichte grom uit Maddy komen. Zo van: ‘jou ken ik nog van van 1 november toen mijn puppen net geboren waren en jij meteen een paar pupjes bij me weg nam. Ik hou je in de gaten dame’.

Stoer (nu wel)

De pupjes geven geen kick tijdens de enting, stoere jongens en meiden. De andere dierenarts uit de praktijk komt ook langs, zij heeft ze helemaal nog niet gezien. Alle pups worden nagekeken, de entingboekjes worden ingevuld en de barcode wordt in het boekje geplakt. Vervolgens wordt dat gesealed. De volgende entingen zijn met 9 weken en met 12 weken. Volgens mij kun je met 9 weken ook tegen kennelhoest inenten, dit is een aparte enting via de neus. Het is aan te raden vooral wanneer de pups in aanraking komen met veel honden zoals tijdens trainingen en shows. Vooral bij die jonge puppen kan het zeer vervelend zijn zo’n kennelhoest. Darcy heeft het destijds ook opgelopen tijdens de cursus en was er behoorlijk ziek van. Zo’n klein hondje destijds van amper 12 weken, het groene snot droop uit haar neus, vreselijk hoesten en lamlendig zijn.

Donderdag 17 december

Houdini

Echt we hebben er zo’n eentje, ze – ja het is een teef – weet overal uit te ontsnappen en het liefst de kamer in. Razendsnel klimt ze over het hek wanneer er maar een kiertje open staat. Ik hoor een klap, ‘ hè wat is dat nu? – en dan blijkt het mevrouw Oranje te zijn die de lamp naar beneden gooit.

Waterbak

De puppen krijgen bijna geen melk meer van hun moeder en we proberen ook om de brokjes niet meer te weken, dus dat betekent dat er een bak water in de ren moet staan. Wanneer ik een bak met water heb neergezet, stormen ze erop af, ze denken dat het wat anders is natuurlijk. Even later hoor ik metaalachtige geluiden en zie ik dat een pup met de waterbak rond sjouwt, het is zo’n koddig gezicht.

Misselijk

’s Avonds laat krijgen de puppen nog pap met brokken in de trog. Voor de teefjes heb ik een apart bakje, zij zijn wat slanker en kunnen bijna niet tegen dat mannelijk geweld op tijdens het eten. Ik krijg bijna geen kans om de schalen neer te zetten, iedereen komt aangestormd en stort zich op de trog en de teefjes zet ik bij de aparte schaal. Hé wat is dit? Mevrouw Geel slaapt nog, heel langzaam komt ze aangelopen, maar ze gaat niet eten en loopt weer weg en gaat liggen en slapen. Wat is dit nu? Dit hebben we nog niet meegemaakt. Nee hoor ze wil niet. Even later hoor ik kokhalsgeluiden en moet ze overgeven, alleen komt er niet veel. Ook zie ik een braakselvlek op het kleed liggen. Hmm, meteen ben ik zeer ongerust, heeft ze wat gegeten uit de tuin, is het van de enting? Gaat haar borstkas nu heel snel op en neer? Nee, ik zie dit ook bij de andere puppen. Voor de zekerheid maak ik een klein beetje pap klaar en doe het in een schaaltje, misschien wil ze straks wel wat eten. Ik hou haar goed in de gaten. Wel zie ik dat ze niet meer voor dood ligt, ze heeft een ander plekje opgezocht en licht meer ontspannen. Rond 3.00 uur is het rumourig in de kist, ik hoor de puppen spelen en klieren met elkaar, gestomp en gepiep. Ja eigenaren in spé, het klokkijken van de pups gaat nog niet helemaal goed. Gelukkig zie ik dat mevrouw Geel ook weer mee doet. Een mooie gelegenheid om te proberen of ze de pap wil opeten. En dat wil ze, het smaakt haar weer goed. Gelukkig maar, nu kan ik gerust slapen.

In stand

Met Ella worden de puppen onder een kritische blik bekeken en in stand gezet. Dit is de houding zoals ze op een show moeten staan en nu kan ik alles later bekijken op de foto. Zo hoop ik dat de keuze makkelijker word. Mevrouw Roze staat heel mooi en het ziet er goed uit, mevrouw Oranje ook en ze heeft een mooiere staartaanzet. Mevrouw Geel gaat moeilijker, ze heeft niet veel zin. Ella moet foto’s maken, alleen doet ze dat nooit en weet ze niet goed hoe.

Vrijdag 18 december

Ik ga met een aantal puppen een stukje wandelen buiten aan de riem. Eerst meneer Blauw, hij moet aangemoeidigd worden, maar dan loopt hij keurig mee aan de riem. Hij hoort auto’s, ziet fietsers en wandelaars, spannend allemaa. Mevrouw Roze moet best aangemoedigd worden. Ze loopt hele stukken goed mee en dan in
eens stopt ze en wil ze niet meer. Mevrouw Geel heeft echt heel veel overredingskracht nodig en vindt het maar een boze buitenwereld. Mevrouw Oranje vindt het leuk en loopt vrolijk met me mee. Meneer Rood vindt het ook leuk, soms vindt hij het spannend en zet dan een luide keel op, dat wat hij ook doet als hij eten wil.

Fazant

Ik probeer een hengel te maken, het lijkt nergens op, maar niemand wil me helpen en ik ben hier echt niet handig in. Ik gebruik dit omdat ik er een fazantenvleugel aan wil hangen. Maar de hengel stort al snel in en de vleugel belandt op de grond en wordt meteen gepakt door een paar puppen. Een paar gaan de strijd met elkaar aan, want ze willen het allemaal hebben. Dit werkt niet en ik leg het hoog op het hek, kijken bij wie de neus in de lucht gaat. Mevrouw Oranje ruikt het, meneer Blauw ook en meneer Rood en Groen.

Wormenkuur

’s Avonds geef ik een wormenkuur, Milbactor deze keer, alleen heb ik dit nog nooit gebruikt.

Voederschema:

07.30 uur Pap met wat puppymelk en brokken in de trog

12.00 uur Brokken 45 gram per pup met pap of brood of rijst

17.30 uur 45 gram brokken met een stuk vlees

23.30 uur pap met brokken en geitenmelk

Ze krijgen nu Proplan puppy medium, maar straks large athletic. Vlees van Farmfood of Carnivoor. Pap van Bambix, rijstebloem pap of opvolgpap vanaf 6 maanden. Melk van Farmfood, de geitenmelk in poedervorm.

 

Aanhankelijk

Mevrouw Geel en meneer Paars zijn erg aanhankelijk vanavond en liggen graag op schoot, zo ook meneer Rood. Mevrouw Oranje en meneer Groen hebben er geen zin in en zijn ongeduldig.

Zaterdag 19 december

Puppywandeling

Spannend maar wel leuk. Met alle puppen en June en Maddy gaan we naar de Bavo, naar het achterste veld, hier komen niet zo veel honden. Waar ik even geen rekening mee had gehouden zijn brandnetels. Wie denkt daar ook aan eind december?! Ik zet van te voren een kleine canvas bench in de auto en maak het goed vast. Met Darcy liet ik alle puppen vrij achter in de auto, maar dat was niets. Een bench is beschermend en prettiger voor een pup. Bovendien kunnen ze niets uitspoken tijdens het autorijden. Ben je alleen dan kan je niets als er iets gebeurd. Zijn de honden wat wagenziek, dan vinden ze het ook erg prettig een wat afgesloten bench. Volgens mij passen hier geen 7 puppen in, afijn we zien wel. Om 10.55 uur is iedereen er, ze krijgen meteen een pup in hun handen en we brengen ze naar de auto. Inderdaad 4 puppen in de bench is genoeg, er zijn 3 auto’s met passagiers dus zij kunnen best een pup op schoot nemen. Goed voor de pup en probleem opgelost. De autorit gaat prima, niemand heeft overgegeven en ik heb geen piep gehoord.

Auto

Heel belangrijke tip. Wanneer de pup piept of jankt in de auto reageer niet! ik herhaal met klem reageer niet. Alles wat je doet of zegt is aandacht en vaak reden om weer of nog meer te piepen. Maddy heeft als pup ongeveer 2 weken gepiept, gegild zelfs. Ik werd er gek van, maar ik heb mijn mond gehouden, al was het heel moeilijk. Na 2 weken was het over en nu is ze super in de auto, heel ontspannen en je hoort haar nooit echt nooit. Ze gaat vaak slapen, en wanneer ik in de achteruitkijkspiegel kijk, zie ik haar vaak met haar poten in de lucht liggen. Ik heb het ook anders meegemaakt met onze eerste Weim, altijd janken in de auto, tijdens het kleinste ritje zelfs. Gek werd ik ervan. Het handigst is om een kleine bench in de auto te zetten, het moet wel goed vast staan, anders kukelt ie om. Zo is de pup veilig, wel zo veilig voor je zelf. Je kunt niets doen tijdens het rijden, wanneer hij b.v. over de stoel klimt of aan iets kauwt.

Geschikt veld

Het is rustig op het veld bij de Engelse Tuin, de puppen moeten eerst een stukje aan de riem lopen en dat valt voor sommige niet mee. Mevrouw Gee, Roze en meneer Rood hebben veel overredingskracht nodig. “Zullen we ze loslaten”, vraag ik. De één zegt: “zou ik niet doen” en de ander zegt: “tuurlijk, lekker laten gaan”. We laten eerst een paar los en al snel volgen er meer. Dit gaat beter. Al snel rennen ze weg, mevrouw Geel blijft wat achter en is nog niet zo overtuigd. Ze gaan op zoek naar moeder en Maddy houdt ze op haar beurt goed in de gaten. Af en toe zet meneer Rood zijn. De meeste vinden het heerlijk en hebben nog nooit gras gezien. Wij hebben geen gras in de tuin en aan de overkant van ons huis staat gras, maar daar laat half Noordwijkerout zijn hond uit, dus daar loopt geen puppy van mij op.

Prikkels

Het gras is wat langer het eerste stuk van het veld en waar ik geen rekening mee had gehouden – het is december niet waar – er staan hier en daar wat brandnetels. Kleintjes die weer opkomen door de warme temperaturen en afgestorven netels die geel van kleur zijn maar nog wel prikken. Helaas staat mevrouw Roze al snel in de prikkels en mevrouw Oranje ook. Nu willen ze niet erg verder lopen en alleen maar hun pootjes aflikken. Jammer want het zijn leuke vrije pups. Ach arme pupjes. Het gaat best goed, de pups hebben het naar hun zin, lopen met moeders mee of verkennen zelf de wereld. Twee pups gaan wel heel ver alleen op pad, gelukkig komen ze wanneer ik roep. Meneer Blauw heeft het geweldig naar zijn zin, meneer Groen en Paars ook. Meneer Rood ook, maar hij zet ook af en toe een keel op.

Moe en koud

De pups worden moe en we lopen weer richting de auto en op een gegeven moment lijnen we ze aan. Ze bibberen van de kou de arme schatten. Snel de auto in en naar huis en slapen. Je begrijpt dat we ze niet veel gehoord hebben overdag. Ik hoop alleen dat ze niet teveel gesnaait hebben en dat ze niets opgelopen hebben, het is toch een klein risico wat je neemt met zo’n veld en een jonge pup. Ik heb wel het idee dat de helpers het erg leuk vonden om mee te gaan en zonder jullie had het niet gekund. Die paar extra handen waren zeer welkom.

Foto’s

Hen, een vriendin van mij, heeft veel heel veel foto’s genomen. Die moeten eerst ver- en bewerkt worden en van een RAW bestand naar jpeg overgezet worden, dat kost tijd. Ik ben zo blij Hen dat je foto’s hebt genomen. Zelf gun ik mij daar de tijd niet voor, ik moet alles goed in de gaten houden vind ik zelf. Bedankt Hen. Het is wel niet je ras, maar we wandelen nu al zolang samen, je hebt al wat Weims leren kennen.

Koffie met gebak

Dat krijgen we van Ella als we thuiskomen. Helaas hebben een aantal pups veel last van de brandnetels, dat is zo zielig. Ik heb de pootjes gedept met natuurazijn, maar het duurt een tijdje eer het werkt.

Op schoot

Mevrouw Geel en Roze vragen vaak om op schoot te komen liggen, zo lief. Een aantal reuen doen dit ook.

 

Week 6

Zondag 6 december

Puppenvisite

Verbaasde gezichten wanneer ze zien dat de puppen weer zo gegroeid zijn. Ze hebben een voorkeur, maar uiteindelijk zijn alle reuen leuk krijgen we te horen.

Maandag 7 december

De puppen worden steeds vrijer buiten en toevallig is het maandag heerlijk weer voor december. Een aantal gaan op onderzoek uit, vooral mevrouw Oranje en Geel, mevrouw Roze heeft het koud. Meneer Groen is ook een ondernemend type. Ze krijgen buiten weer eten en dat gaat prima. Maddy mag hierna de bakjes leeglikken, June moet er niets van hebben. Ik vraag toch aan pa of hij een stuk van de tuin wil afzetten. Ze zijn zo ondernemend en gaan overal in en eten van alles op, het is geen doen om 7 pups in de gaten te houden. We hebben een aantal buxen in de tuin staan en daar mogen ze echt niet van eten. Zoals gewoonlijk moet hij er even over nadenken. Ze zijn nu 5 weken en ze hebben gewoon meer ruimte nodig om te rennen en spelen, is het een beetje aardig weer kunnen ze dat mooi buiten doen.

Geen hinder

Van de wormenkuur hebben ze geen last gehad en de ontlasting ziet er goed uit. Het zijn mooie drolletjes en het is makkelijk op te rapen. Ze hebben nu 2 keer een wormenkuur gehad, nog 2 te gaan bij ons.

Ontbijt, lunch, avondeten en een ‘late night snack’

Het eten gaaat goed, we weken de brokje korter, ook dat gaat goed. Ik geef ze zelfs alle kleine snoepkluifjes voor puppy’s, ze kauwen er echt op en zijn er even lekker zoet mee. Wel blijft mevrouw Geel wat achter in gewicht en zij krijgt apart eten en ik hou het streng in de gaten of ze alles opeet en de kans krijgt om alles op te eten. Want twee reuen of eigenlijk drie, meneer Rood, Blauw en Groen hebben hun eten heel snel op en gaan dan pikken bij de buren. Maar dat mag niet!

Dinsdag 8 december

Hen komt langs om foto’s te maken. Laat het nu heel somber zijn buiten en het gaat nog regenen ook. Dit weer wil ik niet voor de foto’s. De pups zijn goed wakker en heel beweeglijk, om dan de pups scherp op de foto te krijgen is best lastig. Een aantal zijn goed gelukt, Hen is streng en alleen de scherpe foto’s krijgen carte blanche. Fotograferen is een serieuze hobby van haar en ze maakt mooie foto’s. Wanneer we naar buiten – echt buiten – gaan maakt ze meer foto’s, de omgeving is dan ook veel mooier.

Hek

Ja hoor pa gaat toch de tuin afzetten en daar ben ik heel blij mee.

Speeltjes

Veel speeltje en wat lekkers krijgen de pups van Hen en het valt goed in de smaak bij het 7-tal.

Mevrouw Oranje

Blijkt toch niet het rustige teefje te zijn van het begin. Ze is ondernemend, druk, aanwezig en een wiebelkont, ze blijft niet lang op schoot zitten. Ook mevrouw Geel is lang zo onzeker niet meer en grommen in het wilde weg zie ik haar ook niet meer doen. Mevrouw Roze is een bazig tantetje, ook aanwezig en druk en speels. Alleen buiten vindt ze het te koud.

Woensdag 9 december

In de ring

Meneer Groen, Rood en Blauw, de zwaargewichten van de puppen, het gaat er hard aan toe en het gevecht blijft onbeslist. De dames staan ook echt wel hun mannetje. Vanmiddag visite gehad, ze zijn al veel geweest, “ik vind het zo leuk”, vertelt ze. Ook deze bijna eigenaren hebben een voorkeur. Wie van de reuen krijgt straks de naam ‘Puk’. Nog even de puppytest afwachten.

Meneer Blauw is ’s avonds pieperig, heeft wat last van zijn buik, wanneer hij ontlasting heeft gehad gaat het een stuk beter.

Donderdag 10 december

De pups zien er welvarend uit en doen het super, meneer Rood is de 4 kilo ruim gepasseerd. Ook de teefjes komen nu goed aan, mevrouw Geel ook, zij is nog steeds de lichtste, maar ze groeit wel goed.

Hylarisch

Ik zet ’s middags een bakje met water in de ren, het water smaakt best. Helaas gooien ze het bakje om en lopen ze er mee rond in de ren. Veel leuker toch dan om eruit te drinken. En diegene die de bak in zijn bekje heeft krijgt veel aandacht van broers en zussen. Net zoals in het echte leven willen zij het ook hebben. Conclusie: een waterbak op de grond werkt niet.

De pups hebben lol met de simpelste dingen, zoals een keukenrol, feest!

Spelletje

Ik heb drie bakjes en onder één leg ik een snoepje neer en een pup moet het brokje vinden. Mevrouw Oranje en Geel zijn snel, ook de heren, mevrouw Roze moet er effe inkomen.

Maddy

Het valt op dat Maddy ook graag in de ren wil zijn wanneer ik met de pups speel, ze is zelf nog zo speels. Ze vindt het ook leuk om wat met de pups te spelen.

Rustig

De puppen zijn vrij rustig vandaag, ook wel eens fijn.

Vrijdag 11 december

Onrustig

Vannacht waren ze een beetje aan het spoken, elkaar bijten en dan hoor ik weer een luid gepiep. Ik hoor getrippel, want dan gaan ze plassen op de onderlegger – van de Action wat een goede tip Esher -. Hoor ik wat gekreun dan weet ik dat ze hun behoefte doen en dan ga ik toch even kijken, ik vind het vreselijk als ze er doorheen lopen, alles zit dan onder.

konijnenbontje

Ik heb nog een mini dummy met konijnenbont en eindelijk denk ik eraan om het uit de auto mee te nemen, kijken wat de pups ermee doen. Ik heb ook een eend en fazantenvleugel uit de vriezer gehaald en wil dat morgen gaan gebruiken voor de pups. Ook hebben we van Pauline een mooie gewone minidummy gehad toen ze haar huis verkocht had. Iedereen van ons trainingsclubje van Rijn en Duin kreeg er één. Het huis van haar en Louis, mijn lieve, gekke trainingsmaatje. Het is nu bijna een jaar geleden dat je zo onverwachts overleed…..

Groen en Rood

Meneer Groen vindt het bontje wel erg leuk, hij pakt het af van meneer Rood, loopt ermee in zijn bek en gaat veilig alleen liggen. Meneer Paars vindt het ook helemaal leuk, meneer Blauw wat minder, maar dat kan ook komen omdat hij bijna in slaap valt en zit te knikkebollen.

Karaktertjes

Het is zo leuk om mee te maken hoe die 7 kleine grijze muizen zich ontwikkelen in 7 mini Weimaraners met hun eigen karaktertjes. Zeven individuen, de verscheidenheid maakt het ook zo bijzonder. Ze zijn nu 5 weken en ik vind ze geweldig, de één is bazig en aanhankelijk, de ander is een wiebelkont, weer een ander is ondernemend en stoer. Prachtig is het zoals die kleine snuitjes me kunnen aankijken: lief, ondeugend, zielig, blij.

Maddy

Zij geeft niet zoveel melk meer, maar af en toe komt ze de ren in, meestal vraagt ze er zelf om. Liggen doet ze niet en Ella en ik hebben het opgegeven om haar te helpen met liggen. De puppen hangen aan de tepel, maar ze zijn al zo gegroeid dat ze het zittend af kunnen. Maddy blijft er lijdzaam bij staan. Gelukkig ziet haar huid er best goed uit, een paar keer per dag smeer ik het met een dikke laag vaseline in en dat werkt goed. Maddy houdt ons goed in de gaten, maar ze weet ook dat het goed is. We proberen w.b. het voer weer langzaamaan terug te gaan naar het oude voerschema van 3 x daags eten.

Tandjes

Ja dat is wel even een dingetje, want ze zijn behoorlijk scherp. Mijn neefjes kunnen al bijna niet meer in de kist zitten. Noah heeft een wondje door de pups en daar moet natuurlijk een pleister op. Zelf heb ik ook de nodige schrammetjes, wel probeer ik het “nee” commando er in te brengen. Hopelijk helpt het. De visite wordt vaak in de tenen gebeten.

Eten

Vooral het eten om 17.30 uur is in no time op, ze eten dan in de keuken. Vandaag heb ik twee worsten beef van Farmfood verdeeld over de 7 voerbakjes met 2 flinke eetlepels brokjes geweekt in een klein beetje water. We weken in één keer 210 gram per keer en dit wordt verdeeld, zo’n 30 gram brokjes per hond. Morgen 40 gram per hond proberen.

Zaterdag 12 december

Puppyknuffelen

Els en Rob komen langs, zo leuk. Ze hebben verschillende Weimaraners gehad en de eerste was meer dan 30 jaar geleden. Rob was een goede trainer en behaalde veel proeven. Vooral hun tweede reu Roy, import America, was een uitblinker. Op veldwedstrijden, apporteerproeven, Duitse en Oostenrijkse proeven en voor de jacht. Ook blonk hij uit op exterieur gebied en hij heeft heel veel nakomenelingen, want hij had ook nog eens een hart van goud en een geweldig karakter. In al onze teven vindt je Roy op de stamboom, ook op die van Maddy en straks op de stambomen van de puppen. The Royal Greyshar Heir.

Teven

Ze zijn meteen enthousiast over het nest, heel gelijkmatig en mooi. Ze zijn er weg van en dat doet ons goed. Met Els onderwerp ik de teven aan een kritische blik, Els heeft er een goede kijk op. Zij is heel lang secretaresse geweest van de Weimaraner Vereniging en sinds een paar jaar doet ze weer de pupbemiddeling. Els gaat voor mevrouw Geel: mooie onderbelijning, prachtig hoofd, mooie rug en achterhoekingen, borst kan wat breder, wat fijner bone. Mevrouw Oranje: de rug is iets karperachtig, maar dit kan wegtrekken, borst kan breder en dieper, fijn bone, mooi hoofd, onderbelijning kan beter. Mevrouw Roze: mooi dik bone, onderbelijning kan beter, mooie hoekingen, mooi hoofd, breder hoofd, mooie brede borst. Ja en zeg het nu maar…..

Reuen

Els vindt ze mooi en krachtig, meneer Rood heeft wel een wat snel oplopende buiklijn, mooie volle borstkas, goede hoekingen, hoge staart. Meneer Blauw is ook heel mooi, mooi mannelijk hoofd, brede borst, buiklijn iets beter, meneer Groen is ook een mooie reu, mooi hoofd, mooie rug, onderbelijning gaat, brede borst. Meneer Paars is favoriet bij Els, hij is wel wat fijner, maar heeft een mooie onder en bovenbelijning, mooi hoofd en hoekingen, staart aanzet oké.

Het doet me goed om te horen dat ze het een mooi nest vind, dank je Els en Rob!

Eend

Al een paar dagen ligt er een eend klaar om mee te oefenen, kijken wat de pups er mee doen. Eerst de dames, mevrouw Oranje loopt er meteen op af, snuffelt en probeert de eend op te pakken en mee te slepen, het lukt haar nog ook. Mevrouw Roze is matig geïnteresseerd, ze snuffelt eraan en nog een keer en ziet weer wat anders. Mevrouw Geel is iets enthousiaster dan mevrouw Roze, maar het kan beter. Meneer Blauw loopt meteen op de eend af, snuffelt en pakt het op en sleept het mee. Prachtig. Meneer Groen doet het rustiger aan, snuffelt wat en gaat weer verder.

Week 5

 Zondag 29 november

Belgische wafels

Dit hebben we gehad van onze Belgische bezoekers en ze zijn lekker, dank je wel. De reutjes worden alom bewonderd en ze zijn erg gegroeid vinden ze, maar een naam kiezen is moeilijk. Een lange lijst hebben ze, die wel kleiner is geworden, maar een keuze is er nog niet gemaakt.

Pap enzo

Pap eten gaat goed, ik heb de hoeveelheid verhoogd en ze eten netjes uit de trog. Meneer Rood is niet veel aangekomen de laatste 2 dagen en dat is niets voor hem, hij komt per dag bijna 100 gram aan en nu is hij net zo zwaar als meneer Blauw en dat is raar. Ik hou daarom een schaaltje met pap appart voor hem, zo kan hij wat extra krijgen. Ik zag de laatste dagen ook dat hij niet zoveel van de pap at. Nu zie ik dat hij het met smaak eet en genoeg binnenkrijgt. Daarom geef ik de pap uit het schaaltje aan mevrouw Roze  en Oranje, zij zijn wat minder gegroeid.

Gezondheid

Alles ziet er goed uit, meneer Groen heeft wat dunne ontlasting en ik zie dat er wat wormpjes in de ontlasting zit van sommigen. Tenminste daar lijkt het wel op. Maddy had ook wormpjes toen ze bij ons kwam wonen. Ik vond dat ze een te bol buikje had en ik ben toen eerder gaan ontwormen dan de 12 weken. Goed dat ik het gedaan heb, want er zaten wormpjes in de ontlasting. Nog nooit meegemaakt. Maddy’s zusje is er toen nog behoorlijk ziek van geweest, zij had ook wormpjes. Het is een vies verhaal, maar het is wel heel belangrijk om dit goed in de gaten te houden. De pups moeten gewoon goed ontwormd worden en vaak. Met b.v. Milbemax of Drontal, geen antiwormmiddelen bij de dierenwinkel kopen. Bij de dierenarts halen of bestellen bij b.v. Medpets.

Herrie in de tent

Om 24.00 uur krijgt Maddy eten en dan gaat ze meestal bij de pups liggen om ze te laten drinken. Daarna wordt er met z’n alle geplast, gespeeld en is het een grote drukte. Ineens storten ze in, de één wat eerder dan de ander en uiteindelijk slapen ze allemaal. Het is nu tijd om ze in de werpkist te leggen, want ’s nachts liggen ze in de kist, al zijn ze het er niet mee eens. Ik probeer ze zo zachtjes mogelijk in de kist te leggen om te voorkomen dat ze wakker worden. Helaas worden een aantal meteen wakker, ze maken de boel aan de gang en het feest
begint weer. Sommige zijn zo boos dat ze opgesloten zijn en dat laten ze horen ook. Meneer Blauw kan er wat van, mevrouw Roze ook, vaak is het om en om Meneer Rood en Groen doen ook vaak mee. Het valt op dat mevrouw Oranje meestal rustig is. Vrijdagnacht liet meneer Blauw merken dat hij het er niet mee eens was en afgelopen nacht mevrouw Roze. Ik probeer er zo min mogelijk aandacht aan te geven, maar ja we hebben wel buren en boven slapen er ook nog twee. Wat gaat ze tekeer, eerst piepen en het eindigt met schreeuwen. Ik ga gewoon door met mijn bezigheden, de ren wordt voor het slapen gaan schoongemaakt, alle natte kranten eruit en nieuwe erin. Mijn luchtbed wordt opgepompt, dit geeft veel herrie, maar de puppen reageren hier niet eens op. En eindelijk, eindelijk geeft ze het op. Rust zzzzz.

 Maandag 30 november

Nu heeft mevrouw Oranje een beetje dunne ontlasting, ze wisselen elkaar af. De pups hebben voor het eerst vlees gehad, Farmfood rund en
hart voor puppy’s. Er is even de kook overgegaan en het is gemaald. Ik hoef niet te vertellen dat ze het heerlijk vinden. Het gaat goed met het pap en vlees eten, geen diarree ofzo. Farmfood vlees en vlees van Carnivoer is op aanraden van Paulien, zij heeft zich gespecialiseerd in voeding voor honden.

Wild

Echt voor het eerst wordt het vlees gekookt. In de ren gaat meteen de neus van meneer Rood omhoog en hij rent piepend en gillend naar de uitgang bij de keuken. Wild wordt hij en krijgt al snel gezelschap van mevrouw Roze. Daarna volgen nog meer pups. Jeetje zeg, het is niet normaal. Wanneer de deksel op de pan gaat wordt hij weer gewoon.

In de ring

In de vechtring hebben we meneer Rood en meneer Groen en zij nemen het tegen elkaar op, het wordt remisse. Later neemt meneer Rood het op tegen mevrouw Geel, ja dit wint hij wel, al gaat het niet eenvoudig. Overdag zijn de pups vrij rustig, maar ’s avonds komt er knap leven in. Meneer Rood is ook bijna 3 kilo.

Halsbandjes

Ik heb nog halsbandjes van 9 jaar geleden, helaas zitten de kleuren Geel en Groen er niet bij. Die ga ik van de week kopen, mevrouw Geel en meneer Groen moeten het nog even doen met het gehaakte wollen bandje. De rest heeft wel een mooi bandje om.

Naam is bekend

’s Morgens krijgen de pups visite van Sandra en Arnoud. Ze vinden dat de pups erg gegroeid zijn en zijn zo enthousiast. De naam voor de reu weten ze ook al, het wordt: Puk. Maar wie krijgt nu de naam Puk? Dat is pas bekend na de puppytest.

Dinsdag 1 december

Vanmiddag komen mijn oude trainingsmaatjes langs, ik heb met hen en June getraind. Hierna heb ik met Maddy les gehad van Erna. Erg leuk om ze te zien en om kleine Thijs te zien, want inmiddels is Trudy moeder geworden van een prachtige zoon. Thijs wordt meteen in de ren gezet bij de puppy’s. “Er liggen wel plasplekken op de onderleggers”, zeg ik nog. “Oh dat is goed voor zijn afweer”, krijg ik te horen. Hier hou ik van, die lekkere ouderwetse Hollandse nuchterheid. Erna heeft een Vizla Draadhaar en Trudy een Golden Retriever. De puppy’s vinden Thijs ook leuk, mevrouw Roze komt met hem kennismaken en meneer Groen ook. Thijs vindt alles leuk. Goed voor de pups en goed voor Thijs.

Cadeautjes

Ja en alle honden worden weer verwend. De pups krijgen een prachtige gans, met een echt ganzengeluid en zoals elke keer met nieuw speelgoed – vooral als er geluid uitkomt – dan vindt June het ook heel leuk. Ze wil het zo graag. Verder krijgen ze nog zo’n gekke piepkip en wat lekkers. En wij krijgen een prachtige bos bloemen.

Annelies

’s Morgens staat Annelies plotseling voor de deur, ik heb het gemist want ik was op het werk. Zij woont een eind weg, maar wegens familieomstandigheden moest ze in de buurt zijn. En wat is er dan mooier om even de pups te zien.

Plassen

De pups plassen heel veel en het is veel sopwerk en steeds krantenverschonen en nieuwe onderleggers neerleggen. Tijdens het verschonen gooi ik even een onderlegger over het gaas en dat valt in June’s mand. Oeps foutje, want madam wenst niet meer in de mand te liggen. Veel overredingskracht is er voor nodig. Gekke June.

Woensdag 2 december

In de kamer

Ik ben vrij en Ella werkt, helaas moet ik de boel soppen ’s morgens. Een heel karwij, want de pups vinden het een geweldig spelletje dat heen en weer halen van een sopdoek. Voor het eerst laat ik de teefjes in de kamer lopen. Mevrouw Roze gaat meteen op onderzoek uit, mevrouw Oranje ook, mevrouw Geel is wat voorzichtiger en gaat niet zo ver. Nadat ik ze weer in de ren heb gezet gaan ze helaas erg tekeer, want dat lopen in de kamer smaakte naar meer.

Naar buiten

Rond het middaguur mogen ze even naar buiten voor de allereerste keer en ze vinden het KOUD!! Zielig ook voor die puppy’s, maar ze moeten ook een keer naar buiten, de laatste dagen heeft het veel geregend en nu is het gelukkig droog. Een aantal gaan op onderzoek uit en een paar blijven onder de afdak en snuffelen onder een stoel of in een ander hoekje. Meneer Groen – de naam zegt het al – gaat meteen de plantenperkjes in en wroet in de aarde. Ze zijn maar even buiten geweest,want ze hebben het echt koud.

Klein meisje

Ineke neemt samen met haar man hun kleindochter mee en tuurlijk wil ze in de ren zitten. Ze vindt het geweldig en gilt regelmatig lachend: “oh ze bijten”. Ze vindt het helemaal niet erg want ze blijft zitten. Ineke heeft een lichte voorkeur voor Oranje omdat ik schreef dat ze zo lekker rustig was. Nou vandaag niet en gisteren ook niet, ze is helemaal getransformeerd. Er is niets meer over van het rustige onopvallende miss Oranje, ze is druk, wil niet te lang op schoot zitten, ondernemend, eigenlijk best een ideaal hondje.

Donderdag 3 december

Wonen in de buurt

Vanmiddag komen twee heren langs die veel belangstelling hebben voor een Weimaraner. Zij willen graag kennismaken en de pups zien. Ik had het beloofd al valt het nu niet mee om “ja” te zeggen, omdat het al zo druk is. Ze blijven maar even, aardige mannen en helemaal verliefd op de pups. Hoe kan het ook anders….

Er waren eens twee jonge vrouwen

Vanavond krijgen we visite van een gezin met volwassen meiden. Nu zijn het weer even de jonge meisjes van 10 jaar toen ze hun Elin bezochten in het nest. Ze zitten de hele avond in de ren en genieten van de pups, klagen dat ze bijten, maar ondertussen moeten ze er wel om lachen. Mevrouw Roze en Oranje zijn favoriete opschootzitters. Ik denk dat het lekker rustig zal zijn vannacht!

Buikpijn

Wel heeft mevrouw Roze wat buikpijn en dat is zielig om te zien. Maddy komt nog over de buik likken en ik wrijf ook over haar buikje. Gelukkig heeft ze ’s nachts geen last meer, nadat ze haar behoefte heeft gedaan.

Eten

Ze krijgen nu 4 x per dag eten. 07.00 pap, 12.30 uur pap met brokken, 17.30 pap met vlees, 24.00 uur pap met brokken. De pap maak ik aan met geitenmelk van Farmfood (gedroogde vorm) en het vlees is ook van Farmfood. Ze krijgen voor het eerst brokjes, wel worden ze nog eerst geweekt. De brokjes zijn van Proplan en ze krijgen puppy medium. Later als ze goed kunnen kauwen krijgen ze de Large athletic. Op aanraden van de breederconsultant van Proplan. Alleen de Athletic worden niet zacht met weken. Al het eten gaat schoon op, ze vinden het heerlijk. Meneer Groen is sinds de pap enorm aangekomen en hij ziet er heel goed uit.

Vrijdag 4 december

Raad van Beheer

Gelukkig geen buikpijnklachten meer. Bericht van Raad van Beheer gehad, dinsdag 15 december komt de chipper, hierna krijgen ze de puppyenting, afspraak moet ik nog maken. En helaas kan pas maandag 21 december de puppytest gedaan worden. Ik had zo gehoopt op de zondag, maar Machteld kan dan niet. Zij is aangesloten bij de Weimaraner Vereniging, zij heeft zelf al lang Weimaraners, ze is gedragsdeskundige en geeft jachttrainingen.

Ten strijde

Meneer Groen is op oorlogspad en iedereen zal het weten. Wat kan hij tekeer gaan zeg, met dat kleine lijfje. Gelukkig kan ik hem nu nog makkelijk aan.

Zaterdag 5 december

Tweede wormenkuur

De pups hebben weer een wormenkuur gehad, hup 1 klein pilletje achter in het bekje, even slikken en klaar. Piece of cake.

Van melk naar pap met brokken

Pap met geweekte brokken gaat goed, ieder 2 eetlepels brokken met pap en melk. De pups krijgen tussen de middag buiten eten, de achteruitgang gaat open en wat onwennig lopen ze de keuken in en dan naar buiten en daar staat wat lekkers te wachten. De trog is verdwenen, ieder heeft zijn eigen bakje. Nu eten ze nog heel netjes omdat ze wat onder de indruk zijn, maar dat zal snel veranderen.

Naar buiten

De puppen worden steeds ondernemender buiten. Ze gaan de plantenperken in en lopen over de smalle paadjes tussen de perken en helemaal naar achteren.

In de keuken

Om 18.00 uur krijgen ze eten in de keuken. Ze ruiken het steeds meer, ook het koken voor ons en ze jammeren daarom meer. Dat is niet altijd leuk om aan te horen. Helaas hebben ze last van wat soepele ontlasting. Wel is het normaal omdat hun eetpatroon is veranderd. Maddy gaat steeds minder melk geven en vaak blijft ze staan de lieverd en alle pups hangen aan haar tepels. Lijkt me niet prettig, maar ondanks de vele overredingen gaat ze niet liggen.

Gewicht

Mevrouw Geel blijft wat in gewicht achter en ik moet haar nu goed in de gaten houden, zodat ze genoeg eet. De teefjes zijn echt een stuk lichter, wel zo’n 250 gram. De reuen groeien enorm, meneer is veel bijgekomen.

 

Week 4

Zondag 22 november

Veel blije gezichten vanmorgen, zij komen allemaal weer puppen kijken en weer worden we verwend, de puppen en June en Maddy ook. Alleen bewaren we hun kluiven even omdat June last van haar darmen heeft. De kinderen hebben wel iets anders gegeven aan de grote honden.

Meneer Paars

Heeft veel bewonderaars van dit gezin, hij is de grote favourite. Maar de andere reuen zijn ook leuk! De meiden mogen bij de kist zitten, maar een pupje vasthouden vind ik nog iets te eng, ze kunnen zo tegenspartelen. Het is genieten om te zien, dat ze het allemaal zo leuk vinden en zo enthousiast zijn. Nu nog een naam.

Tot de volgende keer.

Naar buiten

Nee niet echt naar buiten, maar wel buiten de werpkist. De schuiven gaan open en ze kunnen naar de ren in. Het is toch handiger om de doodligrand weg te halen en om het opstapje neer te zetten bij de uitgang. Nu til ik ze nog even naar buiten. Niet alle pups gaan de ren in, er slapen 3 puppen en ik laat dat zo. Alle puppen vinden het meteen leuk buiten, alleen mevrouw Geel vindt het wat eng. Staartje tussen de benen en grommen en piepen, maar even later gaat zij ook de boel verkennen. Het is zo leuk om te zien hoe de pups soms wat verlegen, maar al snel alles gaan verkennen. En dat zie ik graag.

Wormenkuur

Met 2-4-6-8 weken krijgen de pups een wormenkuur, ze krijgen de pilletjes rond 14.00 uur. Bekje open en hup 1 klein pilletje achter in de strot geven en doorslikken. Ze smakken allemaal met een vieze uitdrukking op het bekje. We wachten even tot ze het pilletje echt doorgeslikt hebben en dan is de volgende aan de beurt. Pups hebben altijd wormpjes, dat is onvermijdelijk. Hoe goed we de moeder ook ontwormd hebben. We hebben Maddy zelfs twee keer ontwormd voor de geboorte van de pups. Het is nu iets later dan 2 weken maar dat is niet erg, met Darcy hebben we het ook zo gedaan. De meeste pups lijken geen last te hebben van de wormenkuur, dat is altijd een beetje spannend. Meneer Paars heeft een heel klein beetje gebraakt, alleen melk. Mevrouw Geel is wat pieperig, ik heb haar in mijn armen genomen en haar buik gemasseerd en dat helpt. Ik zie dat ze een klein beetje dunne ontlasting heeft.

Slaperig of wakker

Mevrouw Oranje is erg wakker vandaag. De ene dag is de één meer aan het spelen en de andere dag de ander.

Maandag 23 november

Geen gevolgen

De wormenkuur heeft geen nare gevolgen voor de pups. Alleen mevrouw Geel heeft net als gisteren iets dunne ontlasting en wat slijm, maar het is zo weinig. Ze is daarom ook wat pieperig. Gelukkig gaat het later goed en hebben we haar niet meer gehoord. Meneer Paars heeft ook niet meer overgegeven.

Wat een avontuur

De pups mogen weer de ren in en deze keer staat het opstapje klaar. Meneer Groen komt er als eerste uit, net of hij het altijd al gedaan heeft, langzaam stapt hij naar beneden. Geweldig om te zien. mevrouw Roze komt ook al snel, zo ook de andere reuen en mevrouw Oranje. Mevrouw Geel kijkt net als gisteren de kat uit de boom, maar ze overwint haar angst en loopt dapper naar beneden. Enthousiast lopen ze door de ren, alles wordt ontdekt. Vooral de mand van Maddy is een favourite. Ik zie geen verlegenheid, alleen nieuwsgierigheid en ze lopen heel goed. Van dit avontuur wordt je moe, sommigen lopen zelf weer naar de werpkist en vallen prompt in slaap. Mevrouw Oranje en Roze vallen naast elkaar in slaap, op een kussentje dat tussen de mand en de rommelbak – wat tijdelijk mijn stoel is – ligt. Zo lief.

Geklieder

Het wordt tijd dat de puppen melk uit een bakje gaan drinken. Wij hebben op aanraden van Paulien (deskundige op het gebied van voeding voor honden) melk van Farmfood op basis van geitenmelk en dat schijnt geweldig te zijn. Maddy krijgt het ook steeds sinds zij de puppen zoogt en ze doet het er goed op. Twee borden heb ik gemaakt met een beetje melk erin. Eerst maar één bord neerzetten. Mevrouw Roze heeft het meteen door en vindt het heerlijk. Mevrouw Oranje trekt haar neusje op en loopt weg. Meneer Paars vindt het ook lekker en moet een beetje aangemoedigd worden. Ik doop mijn vinger in de melk en zo in zijn bekje. Hé dat is lekker. De andere pups krijgen ook melk, met hun pootjes staan ze in de melk en maken er een lekkere kliederboel van. De vinger indopen helpt niet bij een aantal en we brengen het hoofdje naar de melk, dan snappen ze het. Ze vinden het heerlijk, ook mevrouw Oranje. Hierna zetten we twee borden neer met nog een klein beetje melk en alle puppen drinken ervan. Iedereen geslaagd en wij blij.

Dinsdag 24 november

Voor de tweede keer melk van de geit, het gaat een stuk beter, de pups weten meteen wat ze moeten doen, opeten! Ze vinden het heerlijk en iedereen eet ervan. Destijds was ik gestrester, iedereen moest er van eten en ik moest alles in de gaten houden. Nu heb ik zoiets van, ga je gang, eet er van en maak er maar lekker een kliederzooi van.

Jammeren

Het blijft nog lang onrustig in huize Timmers. Iedereen is naar bed en mijn ‘nachtdienst’ begint. Maddy moet weer eten hebben en dan geeft ze melk aan de pups, het matje met urine moet weer verschoond worden en als het even kan moeten ze daarna slapen. Zodat ik ook kan liggen en nog tv kan kijken of lezen. Niet dus! Meneer Rood is erg aanwezig, hij wil uit de kist klimmen en huilt er langdurig bij. Hij wil ook aandacht van mij, hij ziet en ruikt mij en wil bij me zijn. Ook meneer Paars doet een duit in het zakje. Lekker met z’n tweeën jammeren. Mevrouw Geel en meneer Groen doen ook een beetje mee en willen steeds uit de kist klimmen. Ze willen er natuurlijk ook meer uit, logisch, maar niet om 24.00 uur.

Ik pak het anders aan en probeer die twee weg te lokken bij de rand van de kist. Ik ga zelf in de kist zitten en lijdt ze af met speeltjes. Ook de anderen komen spelen. Het touwtje van Ineke biedt ik aan, de stoffenkluif van Heidi vinden ze leuk. Het helpt, ik probeer ze geen aandacht te geven en ze geven het op, rust.

Woensdag 25 november

Mijn vrije dag en Ella is aan het werk, dat betekent meer werk voor mij. Wil is met June weg en ik heb vrij baan en besluit om de pups pap te geven. Voor het eerst. Geitenmelk met een paar schepjes bambix pyamapap, klinkt het leuk of niet. Ik zet 3 borden neer en voila, de pups komen er op af en smikkelen er heerlijk van. Ik hoef niet te vertellen dat het weer een lekkere kliederboel is.

Vrijheid

In zekere zin dan. Ze vinden het heerlijk om te spelen en te rennen in de puppyren, ze hebben het ook echt nodig. Van Ella hoor ik steeds “Als ze op de mand van Maddy plassen dan zwaait er wat”. Daarom leg ik er nu een extra fleecedeken overheen en dit nodigt nog meer uit om op te liggen. Helaas heeft toch een pupje op de deken in de mand geplast, sorry mam. Ik zei dat ze dat niet zouden doen, zo goed opgevoedt al… Gelukkig plast zij (volgens mij) op de deken en niet in de mand.

’s Middags mogen ze er weer uit en ’s avonds ook, de pups hebben het echt nodig ook. Nu zijn ze tevreden en moe, we geven nog niet een tweede keer op een dag pap, dat gaan we morgen doen. Na al het spelen liggen een aantal pups uitgeteld in de mand van Maddy. Zij komt er ook lekker bijliggen en zo is het een happy family.

Speeltjes

Zij worden steeds meer gebruikt. De stoffen kluif gaat gewoon helemaal in de bek, de groene hippo wordt geschud. Het is al dood mevrouw Geel. Ook spelen ze meer met elkaar en dat gaat er soms niet al te zachtzinnig aan toe. Een pupje trekt en bijt zelfs aan de edele delen van meneer Rood. Soms wordt er een heel pootje in de bek genomen. De tandjes zijn nu ook echt door en dat is te voelen.

Hoe zijn ze

Over het algemeen zijn de teefjes rustiger, behalve mevrouw Geel. Mevrouw Roze en Oranje hoor je bijna niet. Maar ze zijn wel slim! Meneer Blauw hoor je ook niet zo, wel wil hij graag uit de kist klimmen. Soms gaan de reuen al de stijd met elkaar aan. Vaak ontwijkt meneer Groen dit. Mevrouw Roze gebruikt al goed haar neus, zo ook meneer Rood. Naar ‘buiten’ gaan vond mevrouw Roze geen probleem en was één van de eerste, ook met pap eten.

Donderdag 26 november

Eigenlijk heb ik de pups niet veel gezien vandaag. ’s Morgens thuisgewerkt, ja gewerkt en niet met de puppen gespeeld. Wel hebben we ’s morgens vroeg pap gegeven en ’s avonds. En ze zijn vrijwel de hele dag uit de kist geweest. De plastic hondenmand is er en nu mag het van Ella. Er wordt weer flink gebeten. Mevrouw Geel is het slachtoffer van meneer Groen, zo gemeen bijten kan hij. Ella heeft ook een dikkleed in de ren gelegd en daar liggen ze vaak met z’n allen op.

Vrijdag 27 november

Piranha’s zijn het, geen Weimaraners. Meneer Rood kan er wat van, meneer Blauw ook, ze bijten er bijna een heel oor of been af. En de teven, bijten zij niet? Nee, dat doen teefjes niet. Geintje ja hoor, mevrouw Oranje bijt bijna de keel door van mevrouw Geel.

Pap

Ze krijgen nu 3 x dgs pap, ’s morgens, tussen de middag en ’s avonds. De puppytrog is binnen en volgens de winkel gaan ze niet met de poten in de trog staan, mooi wel!

Gaat niet door

De plastic mand wordt het niet, Maddy gaat hierin de puppen melk geven en daar is het niet voor bedoeld. Vertel dat Maddy maar even, de puppen worden helemaal verdrukt in de mand. We gaan morgen de kleine kennel van zolder halen en dat komt in de ren te staan, zo kunnen de pups alvast wennen. Verder blijft de kussen liggen, ze liggen hier zo graag op en er is voldoende ruimte voor Maddy om te pups te zogen.

Gewicht

De pap doet de pups goed, ze groeien bijna allemaal rond de 80 à 90 gram per dag. Behalve meneer Rood, hij groeit per dag 120 gram. Een echt baasje is het met zijn hoge staartdracht.

Roepen

De pups reageren al als ik “puppy’s” roep en komen mijn kant op. Zo leuk. Ze plassen wat af, niet normaal. Zo hebben Ella en ik nieuwe kranten neergelegd en voor we het weten wordt er weer op geplast. Ik klaag een beetje, maar het is echt geweldig zoals ze op de kranten plassen, het kussen blijft zo heerlijk droog.

Piepen

Meneer Blauw kan soms een aanhouder zijn. Rond 23.00 uur moeten de pups in de werpkist, voor de nacht is dat wel zo handig. Alleen denkt meneer Blauw daar wat anders over, hij is het er niet mee eens en dat laat hij weten. Hij probeert luid piepend over de rand van de werpkist te klimmen en het lukt hem hè.
Alleen willen we dat niet, want ze vallen best een eindje naar beneden. Er gaat nog een plank op de eerste plank en nu kan hij er niet meer overheen klimmen. Ik wil geen aandacht geven, maar hoe kom ik van dat piepen af. Ah, ik doe de warmtelamp uit. Van verbazing houdt hij op, zo donker, dat is hij niet gewend. Het helpt, want hij geeft het op en gaat bij de anderen liggen en valt in slaap, rust….

Reuen of teven

Ze zeggen vaak dat de teefjes drukker zijn dan de reuen, dat was zeker zo bij het vorige nest, maar niet met dit nest. De teefjes zijn vrij rustig, behalve mevrouw Geel. Zij doet een beetje raar af en toe met haar gegrom, ze is wel heel komisch. Ik denk dat mevrouw Roze een wat natuurlijke overwicht heeft en mevrouw Oranje is ook leuk, nieuwsgierig en niet terughoudend of zo. De reuen zijn vaak lang aan het klieren of spelen en vechten regelmatig met elkaar.

Zaterdag 28 november

Vooralsnog staat de plastic mand nog steeds in de ren….. Vandaag leg ik er een hele grote beer in. We hebben dit gekregen van Annelies: “de pups vinden het zo heerlijk om er tegenaan te kruipen”, zei ze. Ze heeft helemaal gelijk, want de beer krijgt al snel gezelschap van kleine grijze Weimaranertjes. Eentje ligt op de arm van de beer, een ander achter de beer, weer een ander op de been van de beer, het is een komisch gezicht.

Stem

Ik zit even bij Maddy bij haar mand buiten de ren en ik zeg wat tegen haar. De puppen in de ren zijn aan het spelen met elkaar. Op het moment dat ik wat zeg, komen ze allemaal meteen naar het hek toe.

Krantentraining

Ik schreef het al eerder, de puppen zijn al bijna zindelijk. Hun eigen nest of kleed bevuilen ze niet zo snel. Wanneer ze wakker worden lopen ze eerst uit de mand of van het kleed en gaan verderop op de krant plassen. Wonderlijk. Straks bij de nieuwe baasjes in de bench een lekker kleed neerleggen, met daarvoor een paar kranten, zodat ze daarop eventueel hun behoefte kunnen doen.

Krachttraining

Wat betreft het bijten zijn ze allemaal gelijk, eerst dacht ik dat het vooral een paar reuen zijn, maar dat is niet zo. Ook de teefjes kunnen knap gemeen zijn en meneer Rood b.v. houdt zich vandaag erg koest. Meneer Groen valt mevrouw Oranje aan, maar ze laat zich niet kennen en schudt hem van zich af. 1-0 voor jou mevrouw Oranje.

Paptraining

Na het pap eten komen ze allemaal gezellig bij mij zitten, hun lijfjes zitten onder de pap en ik ook al snel.

Kniptraining

Ja hoor het is weer nagelkniptijd. Vannacht heb ik alle nageltjes weer geknipt toen de pups in coma lagen, ideaal.

 

 

 

 

 

 

 

 Week 3

Zondag 15 november

Puppy-eigenaren

De pups zijn vandaag 2 weken en vandaag komen de eerste nieuwe puppy-eigenaren kijken. Zo leuk om de enthousiaste gezichten te zien enne het zijn ook gewoon leuke pups. ’s Morgens zijn de pups slaperig, maar vanmiddag zijn ze even wakker omdat ze honger hebben. Moeders moet komen en dat doet ze ook. Maddy slaat flink aan wanneer de visite voor de deur staat, maar eenmaal binnen valt het reuze mee. Ze houdt alles in de gaten, maar men mag gewoon bij de werpkist staan. Het lijkt wel of ze het volkomen vertrouwt.

Moe

Wel is Maddy moe, het vergt best veel al die pups en melk geven en al die vreemde mensen op visite. Ze slaapt veel ’s avonds.

Miss Geel

Gisteren was ze wat tam, maar vandaag niet hoor. De oogjes van mevrouw Geel zijn ook helemaal open en ze is zelfs de eerste die op doodligplank klimt. Zijn het toch weer de dames die het vlotst zijn. De pups zijn wederom goed aangekomen en doen het goed. Het lopen gaat goed nu, je ziet het per dag verbeteren. Alle oogjes zijn open en gisteren had meneer Blauw het er moeilijk mee. Ik denk dat hij zich bewust werd van zijn omgeving en vond het maar vreemd. Hij liet dat merken door te blaffen, echt blaffen, die gekke wereld toch. Ik kan je vertellen meneer Blauw, dat het hier reuze meevalt met die gekke wereld, eenmaal buiten is het echt raar.

Knuffels

De knuffels bevallen goed, de pups liggen er geregeld bij. Als ze tenminste niet gepikt worden door Maddy, zij vind het ook nog heel leuk al die knuffels.

De 19e

De pups mogen met 7 weken weg, tuurlijk moet eerst de Raad van Beheer langs zijn geweest voor het chippen en voor het afnemen van DNA bij pups en moeder. Dit is vrij nieuw en zo wordt gecontroleerd of de moeder en vader wel echt de ouders zijn van de pups, het is om fraude te voorkomen dus. Chippen is ook verplicht, de pups krijgen allen een uniek chipje zo groot als een rijstekorrel. Dit wordt via een dikke naald ingebracht bij de schouder en ter controle wordt het nummer afgelezen met een chipreader. De stambomen zijn aangevraagd, maar komen pas later binnen, wanneer de pups allang bij de nieuwe eigenaren zijn. Ook hebben ze dan hun eerste puppy-enting gehad, krijgen hun dierenpaspoort en zijn ze 3 x ontwormd. Ook hebben zij met 6 weken een puppytest gehad, zo wordt bepaald via allerlei oefeningen en testjes wat het karakter is van een pup. Terughoudend, nieuwsgierig, dominant of juist verlegen. Heel leuk om mee te maken en vaak klopt het precies. Ook weet de nieuwe eigenaar waar hij op moet letten in vooral de inprentingsfase en daarna. 19 december zijn de pups precies 7 weken, Esther heeft het uitgerekend, handig want ik en data’s…. Zo zullen de pups tussen de 7e en 8e week verspreid naar hun nieuwe huis gaan. Het handigst is dat ze ’s morgens worden opgehaald, zo kunnen ze de hele dag in hun nieuwe onderkomen wennen. Maar zover is het nog niet gelukkig, eerst mogen wij er nog van genieten en voor zorgen.

Maandag 16 november

Weer visite vanmiddag voor de pups en ze worden verwend! En wij ook. De pups krijgen kluifjes en touwtjes en Maddy en June krijgen ook kluiven en andere lekkernijen. Eén touwtje is voor in de werpkist en wie pakt het er weer uit? Juist Maddy. Van je moeder moet je het maar hebben. Gisteren hebben de pups ook al een lekker zacht kleedje gekregen voor straks in de eigen bench en ook weer kluifjes. June is in ieder geval heel blij met al die visite.

Herrie in de tent

De pups slapen veel, ze hebben een opleving als Maddy er is en het lijkt wel of ze aan het einde van de middag en ’s avonds actiever zijn. Lees ik net een berichtje op fb dat de pups zo lekker rustig zijn, net even niet hoor. Ze liepen, duikelden, renden en speelden in de kist, met het nodige kabaal! Tuurlijk moest het meteen gefilmd worden.

Dinsdag 17 november

Onrustig

Vannacht ben ik veel in de weer geweest met meneer Groen. Wanneer ik rond 23.00 uur naar beneden kom voor mijn ‘nachtdiensd’ zie en hoor ik dat meneer Groen erg aan het piepen is. Waarom? in de boeken lees ik dat het komt omdat het te koud is of te warm, door pijn b.v. darmkrampjes. Kom er maar eens achter. Ik zie dat hij zijn oogjes stevig dichtknijpt, hmm. Ik til hem op om het nader te bestuderen en zijn oogjes doet hij niet open. Dit zit me niet lekker, misschien een nageltje van een broer of zus? Het is vaak vechten om een tepel te veroveren. Ik hou hem in de gaten, gelukkig is hij nu wel stil en slaapt. Even later komt Maddy de werpkist in,  zodat de pups kunnen drinken. Ik leg meneer Groen aan en ook meneer Blauw. Honger hebben ze want ze drinken er driftig op los. Meneer Groen houdt zijn oogjes dicht, wel valt hij na het drinken in slaap.

Nagels

Voor de derde keer knip ik de nagels, het gaat prima zo. Alle pups slapen en ik kan knippen, moet ik meer doen zo midden in de nacht. Meneer Groen wordt weer onrustig, zal ik wat oogcreme op zijn oogje smeren. Niet erin, maar er bovenop, wellicht dat er wat crème is zijn oogje komt en het verzacht. Later zie ik dat hij zijn linker oog weer open heeft.

Pittig ding

Mevrouw Geel is me er één. Gaat de confrontatie aan met haar broers en heeft een houding van ‘kom maar op’. Prachtig om te zien, het brutale krengetje gromt en blaft. Meneer Blauw doet ook mee met blaffen.

Weer goed

Na mijn wederom korte nachtrust zie ik gelukkig dat meneer Groen weer met 2 oogjes kijkt, toch doe ik er weer een beetje zalf op. Ik kan melden dat alle pups goed zijn aangekomen, meneer Blauw ook weer.

Woensdag 18 november

’s Middags krijgen we visite van een jong enthousiast stel, ze hebben zelfs al gekeken bij een hondenschool voor de trainingen straks met de pup. Een naam hebben ze voor 99 % gekozen, wat wordt het? Dat zeg ik niet. Er zijn al meer mensen die een naam voor hun pup hebben, ik had nog geen idee tot vanmiddag. Ik ga die naam steeds leuker vinden, ook dit blijft voor de blog nog even geheim. De visite neemt van alles mee, we worden verwend! Kluiven voor de grote honden, speeltjes voor de pups en iets leuks voor ons. Dit staat te pronken op de tafel, erg leuk. Ik leg de nieuwe speeltjes in de werpkist en ja hoor, Maddy haalt het er weer uit. Stiekem gaat ze onder de tafel liggen en plukt het kapot, wij hebben het niet in de gaten. Dat kan toch niet Maddy! Foei. Gelukkig is mijn moeder zeer handig met naald en draad en het wordt ’s avonds weer gerepareerd.

Foto’s en films

De visite maakt veel foto’s, wel 45 hoor ik later en filmpjes worden er ook gemaakt. Sandra krijgt een reutje in haar hand en gaat later ook even in de kist zitten, ze vindt het geweldig. Ze komen op het juiste tijdstip, want de pups zijn zo wakker als wat. Toch leuk om dit mee te maken, want ze slapen heel veel. De pups lopen, spelen en klieren in de kist. Mevrouw Geel is weer druk aanwezig, ook Rood, Blauw en Groen. Meneer Paars is de ene keer heel druk en de andere keer hoor je hem bijna niet. Dat geldt ook voor mevrouw Roze en Oranje.

Gewicht

Er zijn een paar pups niet zo veel aangekomen vandaag, hoe kan dat? Ik ben een beetje verwend, want de meeste pups komen per dag tussen de 50 en 90 gram aan. Tuurlijk is meneer Rood koploper. Mevrouw Geel, meneer Groen en Blauw zijn weinig aangekomen, wanneer Maddy melk komt geven leg ik deze drie als eerste aan de tepel. Het is vaak vechten om een tepel en ze moeten nu hun energie in drinken steken en niet naar het zoeken van een tepel. Maar de pups zien er heel goed uit hoor, het zijn stevige jongens en meisjes.

Donderdag 19 november

Aan de arbeid

Ik moet weer werken sinds vandaag, zucht. Ik neem 3 cakejes mee om te trakteren. Ik loop net de gang van de tweede etage op waar mijn afdeling is en ik hoor: “zo oma”. Ha, ha. We hebben een koffiemomentje om 10.00 uur speciaal voor mij, even koffie drinken en cake eten. Voor mij hoeft dit niet zo, maar mijn collega’s willen het wel, nu snap ik ook waarom. Ik krijg cadeautjes van mijn collega’s voor de pups. Eén voor de teefjes en één voor de reutjes en ze mogen niet ruilen onderling. Twee piepers, oh dat zal Maddy weer leuk vinden. Er hoort een lieve kaart bij, collega’s bedankt.

Goed aangekomen

Wel vreemd hoor om ze zolang niet te zien en ik krijg nu toch minder van ze mee. Gelukkig zijn nu alle honden goed aangekomen, wel moet ik nu wegen op een later tijdstip en hebben ze nu meer gedronken natuurlijk. Ik woog ze rond 10.00 uur en nu pas rond 14.00 uur. Meneer Blauw liet zich niet wegen, hij spartelt en wil meteen uit de bak van de weegschaal klimmen. Ik neem hem weer in mijn armen om hem rustig te krijgen. Het helpt niet, hij kruipt ook meteen omhoog naar mijn rug. Wat een kracht zit er al in zo’n jong beestje, niet normaal. Ik probeer het straks nog even na het drinken.

Lui

Ik merk dat mevrouw Geel twee kanten heeft, ze slaapt het langst, wanneer de andere pups al aan het drinken zijn, ligt zij nog te slapen. Aan de andere kant is ze heel actief, speelt gromt en blaft. Mevrouw Roze doet haar kleur eer aan, het is een lieverd. Ik denk dat mevrouw Oranje een mooierjte wordt. Meneer Paars is nu brutaal en piept veel, ook kan hij heel goed rollen om zijn eigen as. Meneer Blauw is weer wat onder de indruk van zijn omgeving en moet er van blaffen. Wanneer ik ’s avonds bij de kist sta en wat zeg, kijkt meneer Rood meteen op en komt echt mijn richtig uit. Zo lief, mevrouw Roze loopt met hem mee, zo kan ik ze lekker even kroelen. Ze zijn zoooo leuk. Er ligt een klein balletje met belletje in de kist, wanneer ik hier mee rol of het op gooi, reageren ze hier nog niet op. Aan het kleine touwtje bijten ze ook nog niet. Op de grote pluche beesten liggen ze vaak of er tegenaan en ze bijten erin. Het zachte harige kleedje van Esther vinden ze heerlijk en ze liggen hier graag op.

Tandjes

Ja hoor, ik voel de tandjes komen, gisteren merkte ik het en vandaag voel ik dat ze echt gegroeid zijn. Ik voel de hoektandjes ook, arme Maddy, voor haar is het minder.

Vrijdag 20 november

Plassen

Zo zie ik de pups nog plassen met kleine druppeltjes, wat meestal door moeders wordt opgeruimd en nu zie ik ze al echte plasjes plassen. Dit kan Maddy niet allemaal meer schoonmaken. Dus er gaan onderleggers in de kist, ze laten niets door en zijn makkelijk te verschonen.

TV

Ik kan de hele dag wel naar de pupjes kijken, dat kan niet, want er is nog meer te doen. ’s Avonds laat wanneer iedereen in bed ligt vind ik een heerlijke tijd. Ik zit bij de werpkist en kan al echt contact maken met de pups. Ik probeer te spelen met ze, met de knuffels liggen ze vooral tegenaan en ze worden in de oren en poten gebeten. Het kleine balletje met belletje lieten ze links liggen, maar nu zien ze het en proberen er tegenaan te trappen en in te bijten. Maddy ligt te slapen in haar mand, dus de pups worden niet afgeleid, want daar kan ik niet tegenop natuurlijk.

Na de wandeling

De pups hebben net te lang geen melk gehad en dat is te merken. Ze worden wild wanneer Maddy weer thuiskomt van de wandeling. Ze wordt besprongen bijna, Ella en ik moeten ze tegenhouden zodat Maddy kan gaan liggen en ze wordt werkelijk belaagd door de 7 hooligans. En Maddy is weer de geduldigheid zelve.

Nageltjes

Ja echt ik moet ze weer knippen, ik zie dat ze alweer lang zijn. Nu is het een mooie tijd om te doen, alleen hou ik het niet lang vol, ik wil zzzzzzzzz slapen.

 

Zaterdag 21 november

Visite

Maddy en June gaan het ook steeds leuker vinden wanneer er visite komt, want dan krijgen ze vaak wat. Ze worden verwend met een reuze kluif, June valt meteen aan, zij weet er wel raad mee. Maddy loopt eerst wat rondjes met de kluif in haar bek, maar wanneer ze eenmaal begint gaat ze ook door tot ie op is en dat is sneller dan June. Ook de pups krijgen weer speeltjes, een kleine pluche eend die piept als je in de buik knuipt, zo leuk zijn ze en zo kunnen ze alvast even oefenen is het idee. Ik vind het een goed plan én een touw speeltje, altijd leuk. De pups hebben het al ontdekt en proberen er al mee te spelen. Tuurlijk haalt Maddy het weer uit de kist. Later wanneer de visite weg is ligt er bij haar bij de mand waarin ze ligt, het eendje en het balletje van touw. June kijkt er jaloers naar, maar ze mag het niet pakken, ze trekt iets de lippen op en ontbloot een stukje van haar tanden en dat doet ze niet snel. Wanneer Maddy even wegkijkt ziet June haar kans en haalt het eendje weg, dat is toch het interessants. Toevallig zei ik vanmorgen nog tegen mijn moeder dat ik nog een puppykalender van William Wegman wil bestellen en wat krijgen we ook nog? Juist een Wegman kalendar met allemaal Weimaraner pupjes, zo blij!

Op schoot

De visite geniet van de pups en alledrie krijgen ze een teefje op schoot. Mevrouw Geel slaapt gewoon door, maar mevrouw roze en oranje worden al snel actief. Ze slapen heel veel, maar nadat de kluif op is moet Maddy toch even melk gaan geven en dat doet ze ook. Het is één en al actie nu, ze hebben honger. En daarna spelen ze nog zo leuk met elkaar, ik schreef het net al: live tv.

Zindelijk

In de kist ligt nu een grote onderlegger, aan de onderkant zitten plakstroken, erg handig en het verschuift niet. Annelies had ze meegenomen en ik kon ze nu ook bij de kruidvat kopen. Het mooie is dat de puppen er echt op plassen. Ze worden wakker lopen naar het papieren matje en daar plassen ze op, het kleed blijft mooi schoon. De nieuwe eigenaren hebben straks niets meer te doen. Wanneer Maddy melk gaat geven, haal ik het natte doek weg en leg na het drinken weer een nieuwe neer. ’s Avonds heb ik er één bij de uitgang neergelegd, ze plassen straks toch in de ren op de kranten en nu weten ze al dat ze moeten plassen bij de uitgang of vlak erachter.

Herkennen

De pups gaan echt mijn stem herkennen en mijn geur. Ik merk het aan meneer Rood, ik zit bij de kist en ik zie meteen dat zijn neusje omhoog gaat en mij ruikt, even later komt hij naar me toe en ik krijg zelfs een kusje, ahhhh. Meneer Groen is er ook zo’n eentje. Met de teefjes is het nog wat minder.

Week 2

Zondag 8 november

Elke dag krijgen we wel visite, nog niet van de nieuwe pupeigenaren, maar van familie en vrienden. Zij zijn toch bekend en dat vindt Maddy prima, al slaat ze toch flink aan, meer dan normaal. De ontlasting van Maddy ziet er iets beter uit, wel geven we weer puppymelk tussendoor. Meneer rood gaat qua gewicht al naar de 900 gram!! Hij komt er wel. We nemen Maddy weer mee met wandelen en lopen een klein rondje in de duinen, nog steeds aan de lange lijn. Ze is tevreden hierna.

Maandag 9 november

Van rood naar roze?

De pups zijn allemaal weer aangekomen, er is nog geen dag geweest dat ze zijn afgevallen. Meneer rood gaat al richting de kilo, trouwens zijn rode bandje is kapot en hij krijgt tijdelijk een donker roze bandje. Echt het is tijdelijk, roze voor een reu kan natuurlijk niet. Gelukkig ziet de ontlasting van Maddy er iets beter uit en dat wordt tijd. Op de Nimrod komen we Annelies, Ruud en Mart tegen. Hij komt samen met zijn vrouw volgende week maandag langs.

Wandelen

Wie zien we voorzichtige pogingen doen om te lopen: meneer rood, meneer groen ook en vandaag zijn daar mevrouw geel en oranje bijgekomen.

Uit de kist

Maddy gaat nu meer uit de kist en slaapt dan even lekker in haar mandje. Wanneer ze een piep hoort, snelt ze de mand uit en gaat kijken. Als ik zeg, “ga maar even naar de pups en ga maar liggen”, dan doet ze dat.

Dinsdag 10 november

Groot nieuws

 

Meneer rood is nu meer dan 1000 gram. Niet eens 1 1/2 week oud en al over de 1 kilo. Wat zie ik nu? Het lijkt wel of de oogjes een beetje open gaan. Eerst waren de spleetjes van de ogen niet eens te ontdekken en nu zie ik duidelijk dat er het één en ander veranderd in het gezicht.

Ruud en Annelies

komen voorlopig voor de laatste keer langs. Ze zijn verbaasd hoe zeer ze gegroeid zijn en zijn verrukt van de pups, enne wij ook! Ze vertrekken weer naar het Oosten van het land, gisteren waren ze hier vanwege de Nimrod in Lisse en hadden voor de maandagnacht een hotel geboekt. Nu komen ze pas weer wanneer ze een week of 7 oud zijn, houden ze dat vol? Nogmaals 1000 x dank Annelies enne wanneer alles achter de rug is krijg je een mooi cadeau.

Grijs

Ook mevrouw Geel heeft tijdelijk een ander kleur bandje, het wordt voor even grijs. We hebben nieuwe kleurtjes wol gescoord, maar nog geen geel.

Woensdag 11 november

Niewe bandjes

We hebben de juiste kleuren wol gevonden hoor en Ella heeft mooie nieuwe bandjes gehaakt. Hard nodig want de oude zijn te klein en een paar zijn door Wil te kort afgeknipt. Ook zien sommige pups er als punkers uit, het halsbandje is net zo’n hondenriem met van die spikes eraan. Meneer Rood is verlost van zijn roze bandje en mevrouw Geel heeft gewoon weer een geel bandje i.p.v. een grijze.

Stappen

Het lopen gaat steeds beter, wel wankelig en ze duikelen regelmatig om, maar de pootjes worden echt gebruikt. Meneer Rood loopt zelfs onder een doodligrand door en duwt daarbij de hele plank omhoog. Zijn ze met veel pijn en moeite vooruit gekomen, duikelen ze om en rollen een heel stuk terug. Zo is moeders met de melk weer een eind weg, zucht. De pups worden steeds leuker, ze liggen op hun ruggetjes, als ik ze kriebel proberen ze te krabben. Er zitten nog steeds van die ongeduldige types bij en krijsen kunnen ze ook als het niet te vlot gaat. Hier en daar hoor je zelfs een soort blaf….

Ogen

Wat zie ik nu? Het lijkt wel of de oogjes open gaan. Gisteren zag ik al een minuscuul streepje en nu zie ik een hele kleine opening in de binnenste ooghoek. Krijg nou wat, dat duurt echt niet lang meer. Grote kans dat de ogen open zijn als zondag de eerst nieuwe puppy-eigenaren komen. In de oorschelp is ook van alles aan de gang, ik zie dat dit ook wat open gaat. En ik zie die typische dubbele flap – wat aan de onderkant van een Weimaraneroor zit – zich ook ontwikkelen. Wat is het toch een wonder.

Donderdag 12 november

Nagels

Ik heb voor de tweede keer al de nageltjes geknipt en dat vergt een geduld én een sterkere bril. Wat een priegelwerk. Het is zo mooi om te zien dat de pups zich steeds meer ontwikkelen, ik kan al met ze kroelen en kriebelen. En de oogjes zijn nog verder open vandaag. Het lijkt wel of de linker oog van meneer blauw helemaal open is. Ook het lopen is weer verbeterd. Alle pups zijn weer gegroeid, alleen meneer rood, hij komt meestal 90 gram per dag aan, is achtergebleven. Raar voor zijn doen.

Bibberen

Ik merk iets aan mevrouw roze, ze ligt helemaal alleen in een hoekje, terwijl alle andere pups bij moeders zijn. Hmm, raar. Ik hoorde net wel een schreeuw, maar dacht het zal wel niets zijn, want Wil staat erbij. De honden zijn weggeweest en na het eten wil Maddy meteen haar kist in, Ella doet de plank naar beneden zodat Maddy bij de pups kan. Helaas was ik even weg, want ik had er bij gebleven no matter what. Ik ben er nu niet bij om op te letten, de pups zijn zo druk wanneer moeders na enige tijd in de kist terug is. Maddy is heel voorzichtig, echt waar. Eerst poets ze de pups en dan probeert ze te gaan liggen en dan moet er gewoon opgelet worden dat er geen pup geplet wordt of dat Maddy per ongeluk op een pootje gaat staan. Nu zit mevrouw roze in een hoekje, helemaal opgekruld. “Wat is er dan?” Ik til haar op en ze bibbert helemaal. “Zij schreeuwde net zeker? Heeft Maddy per ongeluk op haar gestaan?” Ik krijg niet veel antwoord, ik koester en troost haar en het gaat wat beter. Ik zet haar neer en nu gaat ze wel naar moeders. Wel lijkt ze wat last van haar pootje te hebben. Ik observeer haar een hele tijd en wacht tot ze weer wat stappen verzet. Ik zie dat ze alle pootjes weer gebruikt en rekt en strekt met de benen. Schrikken.

Vrijdag 13 november

Ja hoor meneer Paars kan echt kijken, ik weet niet of hij al veel ziet, maar hij heeft zijn ogen het meest open. Zo leuk om eindelijk die mooie blauwe ogen te zien. Meneer Rood is ook ver, mevrouw Oranje ook en meneer Blauw en Groen. Het lijkt of mevrouw Roze en Geel iest achter lopen. Het lopen gaat ook steeds beter, ik zie er niet veel meer kruipen. Tuurlijk ze vallen veel om, rollen weer terug en moeten dan opnieuw beginnen. Maddy ligt steeds meer in haar eigen mand. Maar ze gaat veel naar de werpkist, om te poetsen en om melk te geven. Alle pups komen nog steeds veel aan in gewicht per dag.

Omheining

Mijn broer is er al vroeg vanochtend, helaas word ik wakker van het geblaf van Maddy. Ella was weer laat vannacht en kwam me om 04.30 uur aflossen, zodat ik naar bed kon. Mijn broer komt helpen om het zeil onder de werpkist te leggen en later vraag ik aan hem of hij ook de omheining voor de pups wil opzetten. Bij hem gaat het snel en hij is zo handig, Wil doet er zo lang over. Na een paar uur, met een koffiepauze, staat alles en ziet het er best goed uit. Al mag het van mij een beetje ruimer zijn. Maar ja, ik heb altijd wat te zeuren. De pups kunnen lopen en hun wereldje buiten de werpkist verkennen.

Zaterdag 14 november

Knuffels van Annelies

En dat verkennen duurt echt niet lang meer. Ik zie toch echt dat meneer Rood probeert om op de doodligplank te klimmen. Als hij nog even had doorgezet dan was het hem gelukt. Ik heb nu ook wat speeltjes in de werpkist neergelegd. Nu kan het wel, de pups zijn veel wendbaarder, eerder durfde ik het niet. Ze vinden het leuk, een beertje wordt helemaal besnuffeld of ze liggen er lekker tegenaan te slapen.

Meneer Rood

Ja hoor meneer Rood besnuffleld een bruine beer wel heel grondig. Het wordt omgegooid om de zijkant te onderzoeken, de buik, de rug, gekke meneer Rood zoekt naar een tepel en hij wordt steeds fanatieker. En kwaad wordt hij ook, even later waggelt hij weg terwijl hij luid – echt waar – op zijn puppymanier blaft en jankt. Geen tepel te vinden en ook geen moeder te vinden. Toch komt Maddy even kijken naar al dat verbale geweld. “Ga er maar even in Maddy, ze hebben honger”. Ik hou de pupjes tegen aan één kant, zodat Maddy aan de andere kant kan liggen. En ja hoor de pups kunnen drinken, ook meneer Rood.

Kabaal

De pups slapen veel, dat moet ook, daar groeien ze van. Ze worden zo weinig mogelijk gestoord, tuurlijk aai en knuffel ik met ze. Wel moet ik ze vaak wakker maken om te wegen, dit heeft wel als voordeel dat ze aardig stil blijven liggen in de weegschaalbak. Maar er zijn van die momenten dat ze klaarwakker zijn, natuurlijk als moeders de werpkist in komt, of wanneer ze honger hebben. Een kabaal dat ze kunnen maken! Er worden echt al geluiden gemaakt wat sterk op blaffen lijkt, er wordt gejankt en ik hoor zelfs gegrom. Huh? Ja echt meneer Blauw en mevrouw Geel  zijn al een beetje aan het stoeien samen mét gromgeluiden. Ik heb een filmpje gemaakt en naar Melany gestuurd, ik krijg als reactie: “dat kan wat worden straks”. Ik ben er ook een beetje bang voor, maar het is wel leuk.

Meisjes

Bij de heren zijn de oogjes echt wel open en bij mevrouw Oranje ook. Bij mevrouw Geel en Roze zie ik een achterstand, de oogjes staan op een kiertje open. Bij het lopen zie ik niet zo veel verschil. Mevrouw Geel zie ik stilletjes in een hoekje slapen, terwijl de andere druk rondlopen, want moeders is in de kist. Ik word daar altijd een beetje onrustig van, waarom blijft ze zo stil liggen. Ik ga verder met eten klaar maken en kijk weer even in de kist. Gelukkig is mevrouw Geel wakker en stoeit met haar broertje. Gelukkig maar.

Bezoek

Morgen komen de eerste puppy-eigenaren kijken. Ik hoop dat het goed gaat, Maddy is echt heel fel wanneer er bezoek komt. Ze probeert met man en macht haar kroost te verdedigen.

Week 1

Zondag 1 november 2015

Gisteren had Maddy de hele dag weeën en krampen en voelde zich absoluut niet goed. Ze wist met haar eigen geen raad, piepen deed ze, slapen kon ze niet, ja af en toe. Ik had zo met haar te doen. Annelies werd op de hoogte gebracht. ’s Avonds had Maddy het nog slechter, de weeën werden heftiger en heftiger. Toch zei Annelies dat ze eerst flink moest hijgen en krabben om een nestje maken. Dat deed ze nog niet erg. Ik besloot om beneden te blijven en om iets te slapen. Ella ging vroeg naar bed, Annelies ook en beiden probeerden ze voor te slapen.

De nacht van zaterdag op zondag

Wat een nacht, Maddy heeft het zo moeilijk, ze schreeuwt zelfs af en toe en steeds moet ze weer naar buiten. Wat een ellende, ‘dit wil ik niet meer, ik kan hier niet tegen’, flitste het nog door mee heen, zo zwaar heeft ze het. Om 01.00 uur bel ik Annelies, overleggen, moet Annelies komen of niet. Ze moet 2 uur rijden, maar ik wil ook niet dat ze te vroeg komt, dat gaat alleen maar van haar nachtrust af en wie weet hoe lang het nog duurt. Bij Darcy duurde het nog een halve dag, eer ze ging bevallen. We besluiten om nog even te wachten, tenslotte hijgt ze nog niet heel erg en krabben valt ook mee. Ella komt rond 02.00 uur naar beneden en ik ga even boven slapen: “als er wat is roep me”, zeg ik tegen mijn moeder. Rond 04.00 uur komt mijn moeder naar boven: “je moet nu echt komen”. Beneden zie ik dat Maddy hevige weeën heeft, sterker nog ze is al aan het persen”. Help, ik moet Annelies nog bellen. Ik bel haar meteen en ze hoort aan mijn stem dat het menens is en zegt: “ik kom eraan”. “Waarom heb je mij niet eerder geroepen”, zeg ik tegen Ella. “Dit doet ze nu pas”, zegt Ella.

Bevalling

Alles wordt snel in gereedheid gebracht, veel stond al klaar, maar nu de rest. Snel wordt de werpkist in orde gemaakt. De verschoningsmatjes liggen klaar, mijn voorraadkist met alle spullen rondom de bevalling kijk ik na, ik haal de scharen uit hun hoes. De warmtekussen gaat aan, handdoeken en washandjes binnen handbereik. Weer zie ik een perswee en snel daarna weer één. Ik probeer Maddy naar de werpkist te bewegen, maar dat wil ze niet. Dan niet. Wel gaat ze in de mand van June liggen en ja hoor weer een wee, gillen doet ze. Arme Maddy. Daar zie ik wat komen, het ziet eruit als een luchtbel, het gaat echt gebeuren. Daar zitten we dan, Ella en ik zonder Annelies, we moeten het zelf doen. Nog een perswee met schreeuw, daar komt het hoofdje. Het hoofdje zit in het vlies en het tongetje steekt uit het bekje. Het is een flinkerd en Maddy heeft er ook flink moeite mee. “Persen Maddy”, oh wat gaat het moeilijk. We moeten helpen, met een perswee probeer ik om het pupje wat te halen. Maar het is groot, echt groot. In paniek bel ik de dierenarts en spreek haar voicemail in. Ondertussen heeft Maddy het moeilijk. Nog steeds probeer ik te helpen, ik zie de voorpootjes, maar die kunnen niet door het geboortekanaal. Na een aantal schreeuwen en flinke persweeën komt het pupje wat verder. We moedigen Maddy aan, “toe maar Maddy”. Na nog wat schreeuwen en een flinke perswee komen de pootjes te voorschijn. Ik help en met nog een perswee komt het pupje helemaal te voorschijn. Pffffffff!!!!!

Nummer 1

Al snel maakt Maddy zelf het vlies kapot en likt het vlies eraf. Snel wordt door Maddy de navelstreng kapot gebeten, wel let ik op dat ze het niet te kort afbijt en nu likt ze het pupje helemaal schoon. Maddy doet alles op instinct, alsof ze nooit anders gedaan heeft, prachtig om te zien. Het is een reutje en alles zit erop en eraan. Mij is met het vorige nest geleerd dat ik het pupje goed droog moet wrijven met een handdoek, terwijl het met zijn hoofde iets naar beneden ligt en het pupje moet snel gaan piepen of schreeuwen. Dat doet hij hoor. Vervolgens moet het aan de tepel gelegd worden voor de eerste biest. Snel weeg ik hem en dan leg ik hem aan Maddy’s tepel, hij wil nog niet erg toehappen, uiteindelijk drinkt hij. Dat hebben Ella en ik maar mooi geflikt.

• Pupje nummer 1 krijgt een blauw bandje om en hij is om 04.20 uur geboren. Het is een gewone geboorte en hij weegt 432 gram.

Nummer 2

Veel rust krijgen we niet want nummer 2 dient zich aan. Nog steeds geen spoor van Annelies, verdorie. Daar gaan we weer, Maddy heeft weer flinke persweeën, maar dit gaat stukken makkelijker. Het hoofdje komt en al snel daarna het hele pupje, het is een teefje. Weer doet Maddy alles zelf en ik help mee. Wegen en aan de tepel.

• Pupje nummer 2 krijgt een roze bandje om en zij is om 04.30 uur geboren. Het is een gewone geboorte en zij weegt 403 gram.

Nummer 3

Even rust hebben we en inmiddels ligt Maddy in de werpkist. We zorgen dat de pups goed drinken en ik werk snel de administratie bij. Ik zie weer persweeën bij Maddy en ja hoor daar komt nummer 3, een reutje. Maddy doet alles weer.  Alleen wil hij niet erg drinken, we proberen en proberen en uiteindelijk lukt het met een beetje nutridrops.

• Pupje nummer 3 krijgt een paars bandje
   om en hij is om 05.00 uur geboren. Het is een gewone geboorte en hij weegt 440 gram.

Warmtekussen

Wanneer Maddy weer weeën heeft en de pup komt er aan, leggen we de pups even op een warmtekussen, zo blijven ze op temperatuur. Pupjes kunnen de eerste 2 weken nog niet zelf hun temperatuur regelen, vandaar de warmtelamp en het moet constant 27 graden zijn in de kist.

Annelies

Nu hebben we even tijd om Wil te roepen, dan kan hij schrijven. Maar zo vlot als hij bij Darcy was is hij nu niet, ja in commentaar geven. We horen een klopje op het raam en daar is godzijdank Annelies. Helemaal verbaast is ze wanneer ze ziet dat er al 3 pupjes zijn.

Nummer 4

 

Maddy krijgt weer weeën en ja hoor nummer 4 meldt zich. Ik pak meteen een handdoek. Wat ga jij doen? zegt Annelies. Nee hoor dat doet de moeder zelf. Annelies pakt het heel anders aan en dit bevalt me veel beter. “Maddy doet alles en wanneer de pup er klaar voor is drinkt ze wel, maar eerst moet ze goed droog en schoon gepoetst worden door Maddy”. Ook goed voor de moeder/pup band. En het klopt helemaal, wanneer ze schoongepoetst is door Maddy gaat ze heerlijk drinken. Alles gaat heel relaxed.

• Pupje nummer 4 krijgt een geel bandje om en zij is om 05.20 uur geboren. Het is een gewone geboorte en ze weegt 410 gram.

Nummer 5

Annelies verbaasd zich erover dat de pups zo snel komen en zo makkelijk. Behalve de eerste dan hè Annelies. Tja, zal het toch door de frambozenblad tinctuur komen. Pupje nummer 5 meldt zich en alles gaat voorspoedig. Het is een teefje, wel een wat lichter teefje.

• Pupje nummer 5 krijgt een oranje bandje om en zij is om 05.50 uur geboren. het is een gewone geboorte en ze weegt 395 gram.

Nummer 6

Na amper een half uur wordt nummer 6 geboren, in stuit ligging deze keer. Het is een reutje en hij laat al snel van zich horen.

• Pupje nummer 6 krijgt een groen bandje om en hij is om 06. 10 uur geboren. Het is een stuit bevalling en hij weegt 435 gram.

Wat een wonder

Wat een weelde, 6 pupjes en allen drinken en doen het goed. Maddy is een super moedertje en doet alles op instict. June vindt het ook heel interessant en komt geregeld kijken. Toch heeft Maddy nog af en toe weeën lijkt het, maar dan komt er bloed uit de vagina en dat zal nog wel even duren. Dit zou het moeten zijn volgend de dierenarts die de echo gemaakt heeft. Annelies is er niet helemaal gerust op. Volgens haar komt en nog één. Maddy is moe en probeert een beetje bij te komen.  Annelies appt en belt wat af, natuurlijk ook naar haar echtgenoot. We zien de vulva af en toe groter en dikker worden en ja hoor dit is weer een wee.

Nummer 7

Na een flinke perswee zien we het hoofdje van pupje nummer 7 aankomen. Oeh dit is weer zo’n flinkerd. “Persen Maddy”, moedigen we haar aan. Maddy doet haar best, maar het lukt niet. Oh dit gaat niet goed. Ze moet opschieten nu anders duurt het te lang. De pup blijft dan te lang in het geboortekanaal steken. We blijven Maddy aanmoedigen en we moeten helpen. Met een perswee proberen we voorzichtig te trekken, heel voorzichtig. Trekken? we proberen vooral meer ruimte te maken bij de uitgang van de vulva, de pootjes komen er niet uit. Oh oh wat is dit spannend. Eindelijk, eindelijk zit er beweging in, Maddy moet een paar keer goed haar best doen en daar komt een reutje. Wat een grote jongen zeg. Na het gepoets van Maddy gaat het gewoon goed en drinkt hij volop.0Pupje nummer 7 krijgt een rood bandje om en hij is om 08.40 uur geboren. Het is een gewone bevalling en hij weegt 518 gram!!

Dit is het?

Zijn dit nu echt alle pups! Toch nog één pupje meer, een extra cadeautje. Maddy is rustig nu en we zien geen veranderingen meer bij de vulva. Tuurlijk er komt nog bloed uit de vulva, dat is normaal. De pups zijn flink, het zijn al echte pups. Niet één onder de 300 gram, oranje is wat lichter, maar voor de rest allemaal over de 400 gram. Bij Darcy hadden we echt wel een aantal pups van 280 gram of 270 gram. Alles gaat goed, de pups drinken en zijn tevreden, het is een homogeen nest. Alle pups hebben streepjes en dat is ook een goed teken. Snel spreek ik nog een bericht in bij de dierenarts dat alles goed is gegaan.

De dierenarts

Annemiek belt en vraagt hoe het is. En we overleggen even. Ik mag van haar de oxytocine spuiten onder de huid, want waarschijnlijk is de laatste nageboorte er niet uitgekomen. En d.m.v de oxytocine komt het er uit. Als het erin blijft kun je nare ontstekingen krijgen. De dierenarts komt later in de ochtend langs.

Knuffels

Wanneer alles echt klaar en rustig is gaat Annelies naar de auto en komt terug met 4 of 5 tassen. Knuffels voor de puppen en ze had een vooruitziende blik, want ze heeft er 7. Puppypakketten voor de nieuwe eigenaren. Alleen zijn ze van de concurentie, want wij hebben Proplan, ha ha. Een hele grote beer, kunnen de pups straks lekker tegen aan liggen. Speeltjes, ook 7 stuks, het kan niet op. Tuurlijk heeft ze ook kluiven voor June en Maddy.

Dierenarts

Zij komt rond 11.00 uur langs en verwonderd zich weer over het mooie nest en de mooie puppy’s. Eerst koffie met gebak, tenslotte is mijn moeder ook jarig. En wat een cadeau heeft ze gekregen. Ze komt om de pups na te kijken, nummer 1 en 2 en 3, alles zit er aan. Ze kijkt nog even in het bekje in of ze geen gespleten verhemelten hebben. Annemiek wil nummer 4 pakken, maar nu kijkt Maddy haar toch wel heel nadrukkelijk aan. Ze heeft een blik van: ‘haal het niet in je hoofd om nummer 4 te pakken’. De dierenarts begrijpt de hint en laat mij ze pakken. Ze vindt het een mooi egaal nest, zelfde grootte en gewicht. Wel heeft ze nog een paar vragen: “hoeveel nageboorten heeft Maddy opgegeten? Zijn alle nageboorten eruit gekomen? Eet ze goed? De eerste nageboorte heeft ze niet opgegeten, Ella haalde dat heel snel weg en dat was niet de bedoeling. Het is goed voor de moeder, er zit veel eiwitten in. Ze heeft er denk ik 5 opgegeten en dat is prima, te veel is ook weer niet goed. Wel waren de nageboorten klein. Tijdens de bevalling wilde Maddy niets eten, maar nu wel. De dierenarts geeft zelf nog een kalkinjectie, zodat ze geen eclamsie krijgt. Ze vallen dan flauw en kunnen zelfs sterven. Persoonlijk vindt ik het een gerustellend idee dat ze deze injectie gehad heeft. De dierenarts twijfelt of ze antibiotica zal geven, omdat die laatste nageboorte niet meegekomen is. Maar Annelies praat haar er vanaf. Ik heb al door dat Annelies het zo natuurlijk mogelijk wil houden, zonder veel medicijnen. Dank je wel Annemiek dat je er was, want ik hoorde van Annelies dat het niet meer gebruikelijk is dat de dierenarts komt kijken na een geboorte. Maar we kennen elkaar al zolang, vanuit de tijd van Dayan nog. En dat is nu 23 jaar geleden.

Poetsen

Maddy is erg poetserig, dat is goed want zo komen de darmen op gang en gaan ze ook plassen. Annelies heeft de eerste drolletjes al gezien en Maddy poetst alles weg, hmm.

Slapen

Oef het is moeilijk om de ogen open te houden, ’s middags kan ik even naar bed en Annelies past op de toko. Vanavond maar vroeg naar bed. Oh nee dat kan niet. Ombeurten zijn Ella en ik ’s nachts bij de pups. Vannacht eerst Ella en dan ik, maar dat werkt niet en gaan we morgen anders doen.

Annelies

Dank je wel Annelies, je bent een kanjer. Je hulp en je rust hebben ons heel veel goed gedaan. Tuurlijk meneer rood had het moeilijk, maar dat hebben we samen geflikt. Je biedt zelfs aan om even te gaan lopen met June. Je blijft de hele dag en dat is geruststellend. Aan het einde van de middag gaat Annelies naar huis en weer is het mistig. We bieden een bed aan, maar ze wil toch naar huis. Morgen kom je weer naar Noordwijkerhout, maar dan met Ruud en Chelsey voor een vakantieweekje en zien we jullie vast nog. Nogmaals dank en een dikke kus van ons allemaal.

Melany en Kyle

Ook Melany dank je wel, voor het vertrouwen en dat we je geweldige Kyle als vader van onze puppy’s hebben. Ben zo benieuwd hoe de pups gaan worden, tuurlijk houden we zelf ook een teefje. Ik wist dat allang, alleen Ella moest nog even over de streep getrokken worden en dat is gelukt hoor. Gedurende de hele zwangerschap heb je meegeleefd, belangstellenden voor pups heb je aan mij doorgestuurd. Je bent een enthousiast facebook gebruiker, met ‘vrienden’ over de hele wereld. Dit komt natuurlijk ook omdat de fokker van Kyle uit Polen komt. Ook wil je alles over de bevalling horen en hoe ze opgroeien. Je leeft enthousiast mee en dat zal je blijven doen. Je hebt zelf aangegeven dat het voor jou niet alleen de dekking is en dan klaar, je wilt graag weten hoe het met de pups verder gaat. Dat bewijst dat je een goed Weimaraner hart hebt. Nu ben je weer volop aan het jagen met je grijze mannen en je wordt weer uitgenodigd voor andere jachten, omdat men ziet hoe goed jou honden werken en dat pakt niemand je af. Melany dank je wel en ook een dikke kus van ons allemaal.

Yvonne

Nog veel informatie heb ik uit mijn aantekeningen gehaald die ik destijds, zo’n 15 jaar geleden, van Yvonne heb gekregen, veel info is nog actueel en ik heb er veel aangehad. Dank je wel.

We gaan genieten van de pups

Maandag 2 november

Heerlijk rustig dagje

Alles gaat voorspoedig, de pups groeien goed en Maddy is een natuurtalentje. Ze poetst en poetst en is geduldig. Er zitten een paar ongeduldige exemplaren bij, groen bijvoorbeeld. Hij maakt een hoop kabaal wanneer hij wil drinken en de tepel zoekt. Meneer rood zorgt heel goed voor zichzelf, hij heeft de grootste tepel en duwt iedereen opzij daarvoor. De rode lamp brant constant en zo is en blijft het rond de 25 graden. Voor ons is het soms te warm, maar de pups doen het er goed op. Ze zijn flink gegroeid en zien er blakend van gezondheid uit. Het is een rustig dagje en dat is heerlijk na gisteren. Zelf word ik ook rustiger nu ik zie dat het goed gaat. Eerder wil ik er 24 uur per dag erbij zijn, maar dat kan ik nu wat loslaten. Tuurlijk met het opstaan en liggen van Maddy is het even opletten geblazen, maar ze doet het netjes en is best voorzichtig.

Lichaamstemperatuur

Maddy heeft een lichaamstemperatuur van 38.8 graden. Dat is prima, volgens de dierenarts mag het niet hoger worden dan 39.5 graden.

Neefjes

Mijn beide neefjes komen na school langs om naar de pupjes te kijken en ze vinden het leuk, wonderlijk ook. “Wat zijn die zwarte dingetjes wat aan de buik zit”, vraag Noah van bijna 6 jaar. “Dat is het navelstrengetje legt Sam van 10 uit.” Hij vertelt helemaal hoe het zit met zo’n navelstreng en wat de functie is. Ik lig even op de bank en luister het met verbazing aan. De slimme vragen die Noah aan zijn broer stelt en de nog slimmere antwoorden van Sam.

Slapen

De verdeling is nu zo: Ik blijf het eerste gedeelte van de nacht bij de pups en Ella het 2e gedeelte. Maar omdat Ella morgen moet werken, blijft ze de hele nacht in haar bedje en ik bij Maddy en haar kroost. Van slapen komt niet veel. Van mijn schoonzus heb ik een luchtbed te leen gekregen en dat is ideaal en ligt prima. Ik lig tussen de werpkist en de mand van June in, vindt June ook gezellig en ik kan alles in de gaten houden van Maddy en pups. Alleen ben ik gewend om in het donker te slapen en nu brandt constant de warmtelamp. Het geeft me het gevoel of ik in de red light district lig.

Dinsdag 3 november

Wil komt om  05.00 uur naar beneden en ik kan naar bed tot 08.00 uur. Daarna is het ontbijten en schoonmaken het liefst voor Wil en June terug zijn. De pups gaan in de bak met de warmtekussen, Maddy ligt even in haar mand en ik ga het sop en poetswerk doen. Zo komen de pups weer in een schone werpkist met een schoon vetbed. Wanneer de pups een beetje slaperig zijn is het een mooie gelegenheid om te wegen, ik hou vroeg in de ochtend aan. En weer zijn ze allemaal flink aangekomen. ’s Morgens komen Ruud en Annelies langs, Ruud heeft de pups nog niet gezien en hij is onder de indruk hoe goed ze het doen. Dat geldt ook voor Maddy.

Woensdag 4 november

Ziekjes

Darcy is ziek, vanmorgen rond 10.00 moet ze braken en al haar brokken komen eruit. Hierna nog een keer en nogmaals. Ze is echt misselijk en springt ook uit de werpkist. Ze heeft nog 2 keer gebraakt, maar dat was vloeistof. Ze wil niet echt meer bij de pups, gelukkig hebben ze goed gedronken en slapen ze rustig. Ik zie dat ze buikpijn heeft, dan kan ze haar rug zo krommen en kreunen. Twijfelen doe ik niet, ik bel de dierenarts. Terwijl ik met haar aan de telefoon praat, valt Maddy bijna om. “Waarschijnlijk heeft ze weer kalkgebrek”, zegt de dierenarts. “Je moet hierheen komen, lukt dat?” “Ja natuurlijk.” “Wacht nog een half uur, want ik ben aan het opereren en kom dan hierheen”. “Prima”. Gelukkig heeft Maddy niet meer overgegeven, maar ze voelt zich niet fijn. Haar ontlasting is ook dun. Bij de pups liggen doet ze niet meer. Haar temperatuur is: 38.8 graden. Ik denk altijd vooruit en ben als de dood dat het overgaat op de pups.

Dierenarts

Annemiek kijkt alles na, de tepels, de klieren, slijmvlies, buik voor de baarmoeder en darmen. Wanneer ze aan de buik voelt kijkt Maddy om, dit vindt ze niet fijn. Het kan van alles zijn, maar de dierenarts denkt toch door de nageboorten, het schoonpoetsen en alles. Voor de rest voelt ze geen rare dingen. Antibiotica voor de darmen kan niet, dat kan niet voor de pups, dus Maddy moet het zo overwinnen. Maar ze krijgt wel een injectie tegen de misselijkheid, dit helpt 24 uur. Ook krijgt ze weer een kalkinjectie en een pijnstiller tegen de buikpijn. Het is belangrijk dat ze weer eet en drinkt en dat de pups weer mogen drinken. “Nu kun je mooi de electrolyt gebruiken”, zegt de dierenarts. “Ze moet voldoende drinken en voldoende voedingsstoffen binnen krijgen en in de electrolyt zitten suikers, zouten en andere belangrijke voedingsstoffen”. “Als ze niet wil drinken geef je maar wat met een spuitje”. Ik heb de electrolyt in huis, juist voor dit soort zaken. Ik moet lichtverteerbare brokken geven, “hier zitten ook veel voedingstoffen in” en ik moet lichtverteerbaar vlees geven, even geen melk. Maddy mag 600 gram brokken per dag hebben, verdeeld in kleine portjes en steeds electrolyt erbij. “Moet ik de pups nog bijvoeren”, vraag ik. De dierenarts zegt dat ik dat niet moet doen, anders stopt de melkproductie bij Maddy en dat moeten we niet hebben.

Maddy moet wat eten en drinken

Eenmaal thuis gaat ze gelukkig wel de werpkist weer in, dus Maddy voelt zich even beter en ik probeer haar de electrolyt te laten drinken. Mooi niet, ze moet het niet. Dan maar met het spuitje en nu moet ze wel. Steeds geef ik een spuitje met dat vloeistof. Met veel geduld neemt ze eindelijk een stukje vlees uit mijn handen, steeds weer proberen. Weer neemt ze een stukje en weer een stukje, ik heb ook, op verzoek van de dierenarts, de electrolyt erdoor gedaan. Steeds beter neemt ze een beetje vlees. Na echt wel een paar uur eet ze eindelijk het vlees uit haar etensbak + het drinken. Het begin is er. Later neemt ze ook de brokjes en het blijft er allemaal in. Een goed teken. En ze blijft bij de pups liggen. Gewoon drinken wil ze niet, dus het gaat bij de brokken en het vlees. Ze krijgt door dat speciale ‘water’ voldoende voedingstoffen binnen. Temperatuur is 38.3 graden. ’s Nachts is ze ook rustig.

Donderdag 5 november

Strand

Vandaag heeft Maddy een goede dag, de medicijnen helpen nog wat en ze heeft niet meer gebraakt of ontlasting gehad. Met de pups is niets aan de hand, al zijn ze iets minder gegroeid dan de andere dagen. Omdat het goed gaat, besluit ik om met June te gaan wandelen samen met Annelies, Ruud en langhaar Chelsey.

Vrijdag 6 november

Rommelende darmen

Maddy is weer onrustig, steeds de werpkist uit. Het ziet er naar uit dat ze moet drukken, maar het lukt niet erg. Nadat het wel gelukt is wordt ze meteen rustiger. De ontlasting is helaas nog dun. Ik had weer een paar gewonen brokken gemengd met de lichtverteerbare, maar dat was te vroeg dus. De pups maken het goed, echt waar. Ze groeien goed, drinken goed, kunnen soms lekker schreeuwen en slapen veel. De warmtelamp, helaas met rood licht daardoor zijn de foto’s minder mooi, staat nog gewoon aan. De pups voelen lekker warm. Maddy is onrustig ’s nachts en ze gaat veel uit de werpkist. Een aantal keer moet ze naar buiten en daarna is ze vaak wat rustiger. Ella wordt meestal rond 04.00/05.00 uur wakker en dan kan ik slapen.

Zaterdag 7 november

Schreeuwenden pups

Ik lig zo lekker te slapen en plots word ik wakker gemaakt. “Liaan, je moet nu echt komen”. Oh wat nu? “Maddy wil niet in de kist en de pups schreeuwen”, zegt mijn moeder. Beneden zie ik dat Maddy toch de kist is ingegaan en dat een paar pups drinken. Ik ga de kist in en pak steeds een andere pup en probeer het te kalmeren. Het helpt want er gilt er niet één meer en gelukkig ligt Maddy in de kist en geeft melk aan alle kleintjes. En ik ga nog even slapen, taak weer volbracht…..

Kruipen of lopen?

De pups groeien goed. Het lijkt wel of een paar al proberen te lopen! Nu kruipen ze nog, maar bij groen bijvoorbeeld en bij rood en roze zie ik wiebelige pootjes lopend naar Maddy gaan. Vervolgens vallen ze weer rollend om en zijn terug bij af en kunnen de reis naar de tepel weer opnieuw beginnen. Even dacht ik dat oranje een slimme meid was. Ze ligt achter Maddy, kruipt onder de voorpoten van Maddy door en komt zo aan de voorkant. Ze kan zelf heus de tepels vinden, alleen zover komt ze niet want ze draait zich weer om en kruipt terug. Hmm.

Wandelen

We nemen Maddy mee voor een korte wandeling buiten en gaan naar de Bavo, wel aan de lange lijn. Het doet haar goed, ze is niet meer onrustig. Gelukkig heeft Maddy een rustige nacht en wij ook.