Zondag 19 juli
Lijnen
Maddy en ik rijden naar Bleiswijk, ik moet het toch voor elkaar krijgen dat ze makkelijker het diepe water in stapt. Maar vooral dat ze kan focussen op een oefening en dat ze er niet vandoor gaat om konijnen en fazanten te zoeken. We gaan terug naar de basis en ik zet wat lijnen uit. Pff, wat een enthousiasme, het gaat niet helemaal goed, maar ik ben best tevreden. Verloren zoek gaat goed, over zwemmen ook. Wanneer we naar een andere sloot gaan, vindt Maddy het nodig om er steeds vandoor te gaan, ze is echt heel stout. Uiteindelijk komt ze en ik heb toch even verteld dat ik niet van dit gedrag gediend ben. Diegene die me kennen zullen het nog zeker te zacht vinden. De moeilijkheid is dat Maddy vaak op afstand van mij staat en de situatie inschat: ga ik er vandoor of niet, vaak gebeurd het laatste. Ik geef een grote mond, maar het heeft weinig zin, een teletac zou uitkomst bieden, maar die heb ik niet. En wil ik ook niet, het komt heus goed al duurt het wat langer.
Stoute Maddy
Ze wil niet graag dit water in, het is dralen, hier kijken, daar kijken, maar uiteindelijk gaat ze het water in. Ze zwemt schuin naar links en komt zonder dummy terug en gaat er weer vandoor. Welpotverdorrie!! Dit zijn van die momenten dat ik er helemaal genoeg van heb. Het enige wat helpt is weglopen, dan is ze allert, want hoe stout ze ook is, ze wil wel bij me in de buurt blijven en mij niet kwijt raken. Het helpt, want ze komt. Ik lijn haar aan, loop weer terug naar dé waterkant, geen flauwekul nu, in het water. En dat doet ze, ze zwemt mooi naar de overkant en vindt de dummy. Alleen die moutainbikers, ik word er stik nerveus van, ze duiken overal op. Ze fietsen supersnel en remmen vrijwel niet af en dan met Maddy die rond rent…..
Het plan is om nu een keer naar links te lopen en zo via een omweg terug naar de auto. Maar ik heb mijn riem bij de lijnenoefening laten liggen en die moet ik halen, weer helemaal de berg op. Zucht. Ondertussen begint het te spetteren en ik besluit om naar de auto te lopen. Het is maar goed ook, want eenmaal in de auto komt de regen wel erg makkelijk uit de lucht vallen.
Konijn
’s Middags trainen we nog even met een konijn in de Bavo. Het gaat goed, helaas laat ze het onderweg één keer vallen en dan moet ik “vast” zeggen. Wel heeft ze het konijn mooi zacht in de bek en geeft het zittend af. Ik zie haar kaken niet bewegen. Zie je wel, we moeten dit gewoon elke week even oefenen. June wordt helemaal wild en wil ook, tuurlijk mag ze ook.
Maandag 20 juli
De laatste GG-training voor de zomerstop. Heerlijk, heb er heel veel zin in. De training gaat best goed. Er hangt regen in de lucht en dat blijft daar gelukkig. Lees meer.
Dinsdag 21 juli
Het is warm, benauwd zelfs. Na de wandeling in de Bavo, doe ik eerst mijn zomerjachtbroek aan en een dunner t-shirt. Hoe gaat de jachttraining? Lees meer.
Woensdag 22 juli
June en haar kwaaltjes
Het gaat een heel stuk beter met June’s oog, het ziet niet meer zo rood en er komt niet zo veel troep meer uit. Ze heeft vrijwel geen uitslag meer, maar de schaafwond op haar zijde bij de heup ziet er niet fraai uit, het is groot, werkt een beetje, maar ik zie wel een rood randje. Dit betekent dat er heling in zit. Het moet toch iets van een Bereklauw geweest zijn, kan niet anders. Ik zalf het zoveel ik kan met azederm in en dan maar hopen dat ze het er niet af likt of dat Maddy het er niet aflikt. Haar ogen zalf ik ook nog steeds 4 à 5 keer per dag.
Venneperhout
We rijden naar Nieuw-Vennep, het is te warm voor de trimbaan. De honden vinden geen fazanten gelukkig, ze hebben nog rust nodig en zijn nog zo kwetsbaar. Maddy en June hebben het enorm naar hun zin en gaan het water in als het te warm wordt. Voor June hebben we de lange lijn mee, op plekken waar er weer distels zijn, lijnen we haar aan.
Donderdag 23 juli
Mank pootje
June verstapt zich denk ik. Het zag er naar uit dat er iets van een doorn in haar voetzool zat, ineens stond ze met haar poot omhoog. Maar na inspectie kan ik geen doorn vinden en ze blijft een beetje mank lopen. De wond, toch van een bereklauw?, ziet er lelijk uit. Ik smeer nog steeds met acederm, maar Maddy likt het er net zo lief weer af. Ja, je leest het goed, Maddy en June blijft gewoon staan en laat het gebeuren.
Vrijdag 24 juli
Ella en Wil zijn op familiebezoek in Duitsland en ik mag 2x met de honden lopen. s’Middags reageren ze op elk geluidje, komt de baas weer thuis? Maar ’s avonds hebben ze nergens last meer van, ze worden uitgelaten en nog belangrijker: ze krijgen eten en ik ben er, ha ha. June loopt nog niet helemaal zuiver, dus ze mag even los en aan de lijn lopen.
Zaterdag 25 juli
Het stormt in Nederland en vooral aan de kust. Windkracht 10 met zware windstoten, dit heb ik lang niet meer meegemaakt. Tuurlijk windkracht 7 wel, maar dit. Vanwege de storm ga ik ’s morgens naar de Bavo, even de beschutting opzoeken en rustig aan, ook goed voor June. Nu gaat het nog wel, we lopen net droog en de bomen houden veel wind tegen.
Misselijk
Getsie Maddy heeft gekost, gelig en ze heeft ook niet veel trek. Ik geef lichtverteerbare brokken, gelukkig heb ik dat nog in huis.
Heftig
Eind van de ochtend en begin van de middag is de storm op zijn ergst, niet normaal. Thuis sneuvelt een buitenlamp die aan de muur hangt en een grote plantenpot. Eind van de middag is het iets rustiger en weer gaan we naar de Bavo. Wat ik daar aantref! Wat een chaos, veel takken op de weggetjes. Het parkeerterreintje waar ik mijn auto altijd neerzet kan ik niet op, de ingang ligt bezaait met takken. In het bos zijn drie reusachtige bomen omgewaaid en die staan er al een tijdje hoor. Heel veel takken en bomen liggen geknakt op de paden en in het water, hier en daar zijn de weggetjes verspert. De honden vinden het leuk die wind, ook worden de gaten geïnspecteerd die de ontwortelde bomen achterlaten. Gaten! het zijn complete kraters. Dit heb ik echt lang niet meer meegemaakt. Meestal valt het hier wel mee als het stormt, nu niet. We lopen niet lang en houden het snel voorgezien en we lopen ook nu net nog droog.