Zondag 7 april
Buitentraining
Leuk om iedereen weer te zien na twee weken van afwezigheid van de jachttraining. Niet op Hubertus vandaag, we trainen in de Vlietlanden in Leiden. Spannend, want normaal loop ik hier af en toe en dan mogen ze gewoon los en nu is het opletten. Ik zie dat haar neus overuren maakt, steeds zie ik haar de lucht opsnuiven, er zit hier genoeg. Fazanten, hazen, konijnen, eenden, toen we aankwamen zag ik een haan alleen en een haan met twee hennen. Met June ben ik hier veel geweest en dan draaide ik het raam open en zei tegen haar: “waar zit de fazant, ruik je hem al”, meestal zat er een dikke haan langs de kant van de weg. Maar de training, daar ben je vast benieuwd naar.
Maandag 8 april
Ik vergeet om Maddy een schoentje aan te geven tijdens de middagwandeling. Wel is madam druk aan het graven, wanneer ze eindelijk weer bij me is staat ze met haar poot omhoog. Ik kijk er naar en spreek haar even streng toe: “net met het graven had je helemaal nergens last van en dan moet je nu ook niet piepen”! Maddy verstaat het en loopt weer normaal. Die nagel groeit nog niet helemaal mooi en zal nog even een klein zorgenkindje zijn.
Woensdag 10 april
Vanmiddag wandelen we in de Katwijkse duinen samen met Hen en Santos. Santos is heel kieskeurig wat koekjes aangaat. Soms kan ik het niet laten om hem een koekje aan te bieden. Ik heb heerlijke Henne zalm koekjes bij me, ik geef er één aan Santos, maar meneer haalt zijn neus ervoor op. Kaas, dat lust hij wel. Hen neemt altijd kaas mee, van de markt, en dat vindt hij heerlijk. Een geluk voor mijn honden want die worden er ook heel blij van, vooral June. Hen wordt aanbeden door drie Weims en een Schotse Collie wanneer ze de stukjes kaas uitdeelt. Darcy moet er altijd even aan wennen en vindt de stukjes te groot. Hier had ze vroeger geen last van hoor, heeft met de oude dag te maken denk ik. Vaak moet ik het stukje kaas in tweeën breken en dan eet ze het wel op.
gat in het hek
De honden zijn ondeugend vooral Maddy, June vindt een gat in het hek en de rest volgt haar. Zo rennen ze de mooie duinen in en dat is nu juist niet de bedoeling. Dit gedeelte van de duinen is gesloten voor honden tijdens het broedseizoen, al broedt er nu nog niet zoveel, maar het kan altijd een dikke prent opleveren. Het heeft niet veel zin om door te lopen, anders kan ik toch weer terug. Ik fluit, ik fluit nog eens, daar komt June. Ze rent het gat door en is als eerste bij Hen, Santos en mij. Daar zie ik Darcy, zij kijkt me een beetje meewarrig aan, ‘hoe moet ik nu aan de andere kant komen’, lijkt haar blik te vertellen. Ik probeer het haar te vertellen, maar dat lukt niet erg. June is het zat en rent door het gat naar de andere kant, daar waar Darcy en Maddy zijn. En ze rent weer terug, ondertussen komt ook Maddy aangerend en June herhaalt het kunstje ‘rennen door het gat’ nog eens. Net of ze zeggen wil: ‘dit is het gat en zo moet je terug naar het baasje’. Zou ze zo slim zijn?
Maddy is ondeugend
Later vinden ze weer een gat in het hek, ze kunnen de pot op, wij lopen door. Ik heb er alleen mezelf mee, want Maddy komt niet en nu moet ík door het gat naar de andere kant. Maddy is heel fanatiek bezig, want het hol dat ze uitgraaft is héél interessant. Takken worden kapot gebeten, wortels eruit getrokken en het zand wordt weggegraven. Ik moet Maddy heel ferm toespreken en aanlijnen, want ze is nog lang niet klaar met dit klusje. Darcy en June zijn me gevolgd en zijn ondertussen ook aan het graven. “Daar kom je van je leven niet meer uit”, zeg ik tegen Darcy en haal haar uit het hol. June moet ook komen en dat doet ze ook. Even later komen we Jacco tegen met zijn Weimaraner Elvis en ik laat Maddy los, zij wil vast even 
rennen met Elvis. “Kijk uit Liaan”, zegt Hen. “Maddy rent weer terug hoor”. “Zou het”? antwoord ik. “Je hebt haar veel te vroeg losgelaten”, zegt Hen. Ze heeft gelijk, want mooi dat ze van plan is om weer naar dat hol te gaan, ze rent al langs het draad om het gat te zoeken. Een geluk voor mij, ze vindt het niet zo snel. Ik roep haar met een hele streng stem en gelukkig komt ze.
Zaterdag 13 april
Zwaanshoek
Maddy en ik rijden naar een mooi natuurgebied dicht tegen Hoofddorp aan. Veel fazanten hier, maar vandaag hebben we ze niet gezien, wel gehoord. Maddy laat af en toe echt een mooie loop zien en ze heeft het reuze naar haar zin. Ook is het water heel interessant, want er zijn eenden en die zijn leuk om achteraan te rennen en dat doet ze ook een paar keer. Toch wil ik ook naar het natuurgebiedje in Zwaanshoek zelf. Alleen licht dit langs de N 207 en dat vind ik eng. Nu Maddy al veel gerend heeft, durf ik het aan om even te kijken hoe het daar is. Van horen zeggen zijn er ook veel Patrijzen en Fazanten. Het is er inderdaad mooi en ook hier heeft Maddy het prima naar haar zin en ze loopt vaak weer heel mooi met een vrij hoge kophouding. Maar weer geen Fazanten of Patrijzen.
Haas
Wel heeft Maddy het heel druk met luchtjes en haar hoofd is laag, dus voetverwaaiing. Een haas? ja dus, want even later zie ik hem. Maddy nog niet, dat duurt niet lang meer, ze is weg en ik zie of hoor haar niet meer. Ik sterf duizend doden, die weg!! Ik fluit en roep, niets. Ik loop naar een ander pad, dichter bij de weg, nog zie ik niets. Dan komt ze uit zuidelijke richting via het pad mijn kant op, tong op de hielen. “Waar kom jij vandaan dan”? “Je moet toch komen”. Maddy staat me iets meewarrig aan te kijken en komt niet helemaal naar me toe. “Toe maar weer” en dat doet ze. Wel loop ik terug naar de auto via een ander pad, zo ver mogelijk bij de weg vandaan. Ook vindt Maddy nog de dummy die ik eerder heb weggelegd.
Konijn
‘s Middags heeft ze bijna een konijn te pakken, samen met June gaat ze er achteraan. Even wil Darcy ook, ze rent al een stukje de richting uit van Maddy en June. Dan bedenkt ze zich en kijkt het van een afstandje aan.