Zondag 5 januari
Hubertus
Eerst gaan Maddy en ik wandelen in Katwijk, prachtig weer met mooie luchten en nog niet zo druk. Vervolgens rijden we naar Den Haag en daar zijn we rond 10.30 uur. Een lange tafel is al gedekt met de heerlijkste salades en hapje, maar ik begin met koffie. Oscar en Arjan staan achter de bar en het is al gezellig druk. Leuk om mijn medecursisten weer te zien en de trainers natuurlijk. En ik maak kennis met Amore, het kleine pupje van Steef. Zij is buiten en maakt foto’s van hem met haar mooie nieuwe camera de K3 van Pentax. Al snel zie ik Erna, we kletsen even bij en dan ga ik kijken in welke groep Maddy en ik ingedeeld zijn. Hè de groep van Wim? dat kan toch niet. Ik heb voor de winterstop met Marcel gesproken en gezegd dat ik graag bij hem in de groep wilde. Marcel gaf aan dat hij waarschijnlijk de A-groep gaat trainen, heb ik weer. Is het tijd voor de B-groep en weer geen Marcel, hij doet het erom! Maar Marcel verteld dat Angela nu zelfstandig trainingen geeft en zij verschilt niet veel in de wijze van training geven dan hij zelf, het is familie tenslotte. Oké Angela dacht ik toen, ook leuk. En nu Wim, ik vind Wim een aardige man en goede trainer, maar hier heb ik geen zin in. Ik heb met Maddy al getraind met Wim en met June ook. Maddy en ik zijn echt toe aan iets nieuws en een frisse aanpak. Erna ziet mijn teleurstelling en belooft meteen actie te ondernemen. Erna en ik praten even met Angela, maar zij is geen coördinator en gaat niet over de indelingen. Op naar Marcel, “en ben je tevreden”, vraagt Marcel. “Nee”, antwoord ik, “ik zou bij Angela ingedeeld worden en nu zit ik bij Wim”. “Oh, dat is een foutje”, zegt Marcel. “Je sluit je gewoon volgende week aan bij Angela”. Hè fijn goed geregeld, thanks Erna! Ik kijk nog even in welke groep Lilian en Gaudi ingedeeld zijn, in de groep van John. Leuk! ik whatsapp het meteen naar haar.
Doorn deel 2
Thuis doe ik weer een poging om het doorntje uit Maddy’s teenzooltje te halen. Vanmorgen voelde ik het niet meer, maar nu des te meer. Dat kreng moet er nu uit. Wil is mijn hulp en Maddy luistert en is rustig en onderdanig. Ik pulk een beetje met de naald en ja! Ik kan de doorn met de pincet eruit halen. Zo zeg dat is een flinke, het is meer een stukje van een takje. Er komt bloed en wat vocht uit de wond. En Maddy is blij dat het gedoe achter de rug is.
Haas
We zijn rond 16.15 in de duinen, eerst wilde we naar de Bavo gaan. Volgens Wil is het daar een modderzooitje en met die schoen van Maddy is het misschien niet zo’n goed idee. Maar ja in de duinen lopen meer mensen. Gelukkig staan er niet veel auto’s meer op het parkeerterrein bij het ‘witte huis’ en we gaan meteen rechts het bos in, niemand ziet ons hier. Het valt me niet tegen, Maddy pakt de haas en brengt het netjes, de tweede keer ook. Wel moet ze leren om het beestje goed vast te pakken, het is toch best zwaar. June vindt het helemaal leuk om de haas te apporteren, steady is ze niet, weg wil ze. Ze pakt het en brengt het goed, de tweede keer hapt ze na en dat is jammer.
Doorn deel 3
Maddy loopt mank ‘s avonds, ze heeft toch last van het wondje van de doorn. Ik mag er bijna niet aankomen, misschien is er wat vuil ingekomen? Ella geeft een sodabadje en ook dat vindt ze niet leuk. Ze is zielig en mankt en komt haar mand bijna niet uit. Het was ook echt een flinke doorn.
Maandag 6 januari
Maddy heeft nog veel last van het wondje wat de dikke doorn heeft achtergelaten. Buiten niet, daar rent ze door de duinen, de bossen en over paden. Maar binnen, ja dan doet haar voetje extra zeer en hinkepinkt ze door het huis. Het liefst loopt ze helemaal niet, alleen om te eten dat dan wel. Normaal komt ze mij altijd opzoeken om even te spelen, of gewoon om lekker bij me te liggen, nu doet het te veel pijn. Ik ga maar niet naar GG-training, is het deze avond niet heel erg, want de regen komt met bakken uit de hemel. Volgende week dan maar.
Bobbel
Sinds afgelopen donderdag heeft Maddy een rare bobbel op haar rug, Ella voelde het met aaien. Het zit er ook zo ineens en het zit onder haar huid. Het lijkt op een vetbult, maar dat kan niet, dat is niet meteen zo groot. Het heeft de grootte van een pruim. Wat is dit dan? geen idee, heeft ze zich gestoten of gestoken? Komt het van de injecties die ze de laatste tijd een paar keer heeft gehad? Raar. Ik hou niet van bobbels, zeker niet van deze grootte. Een mastocyt kan het niet zijn, dat is ook niet ineens zo groot. We wachten het even af, als het na anderhalve week nog niet weg is laat ik er naar kijken. Je begrijpt we kijken het bijna kleiner….
Woensdag 8 januari
Katwijk altijd leuk! er staat een lekker windje en de honden zijn veel weg. Maddy heb ik vrijwel niet gezien, ze presteert het om ook weer te graven met schoentje aan. Dat gaan we niet doen, aan de lijn dame! June is ook erg vrolijk en daagt Maddy uit om te spelen. Vandaag lijkt Maddy wat minder last te hebben van het wondje in haar zooltje. En we weten het zeker, de bobbel voelt kleiner aan.
Vrijdag 9 januari
Gelukkig wordt de bult op Maddy’rug inderdaad kleiner. Woensdag begon het te slinken en dit zet door. Ook heeft ze geen last meer van de doornwond in haar voetzool en met de afgescheurde nagel gaat het ook goed, schoentje krijgt ze nog wel aan buiten.
Leuchtie
Vandaag is het dan eindelijk binnengekomen via Adorit. De lichtgevende halsband en dit geeft nu eens echt veel licht af, het is zo duidelijk waarneembaar in het donker. June krijgt het om en het is er één met een mooie rode kleur. Later bestel ik er één voor Maddy en die krijgt een blauwe. Ben er erg blij mee.
Zaterdag 10 januari
Katwijk
Maddy en ik gaan naar de Katwijkse duinen, daar is het niet zo modderig en zo blijft het schoentje – wat nog altijd om Maddy’s voet zit – een stuk droger. Over een week maar eens kijken of we weer naar andere natuurgebieden kunnen gaan. Ik neem mijn dummytas mee met de fazantendummy, een gewone dummy en een witte bumper. Ik parkeer de auto ergens anders, we gaan de duinen in op een plek dat ik niet ken. Blijkt dit uit te komen op de plek waar ik altijd met Hen afspreek, dit is eenmalig dus, want we moeten door veel mul zand lopen en daar heb ik een hekel aan. Maddy en ik doen oefeningen op een stuk groen, maar er komt net een mevrouw aan met een stuk of 4 honden. Dat schiet niet op, ik doe de dummy’s in de tas en we lopen door. Het basketbalveldje, dit is ook een goede plek. Hier doen we wat ‘vooruit’ oefeningen op allerlei manieren. Ik leg de dummy ook rechts, links en achter Maddy neer. Ze heeft er zin in en doet het met verve. Nu mag ze lekker door de duinen rennen en gelukkig is het droog nu. Ik wil ook graag een ‘verloren zoek’ doen, maar in Katwijk zijn er geen bossen zoals in Noordwijk. Dan maar lopen in verboden gebieden, ik weet dat daar wat meer bomen en dichte struiken staan. Ik stap het prikkeldraad over en Maddy rent meteen mee, yes dit is leuk denkt ze. Voor mij een uitdaging want vaak luistert ze totaal niet, omdat het hier zó leuk is. Mijn geduld wordt weer aardig op de proef gesteld, want eer ze bij me is duurt wel een minuut of 8. ‘Verloren zoek’ van de fazantendummy gaat prima, ik had het iets hoger in een boom neergelegd, maar het is geen probleem voor Maddy. Ik had moeten stoppen, want de tweede dummy zoeken gaat volledig mis. Het is een korte ‘vooruit’, Maddy loopt er finaal voorbij, zoekt wel, maar al snel jaagt ze voor zich zelf. Ik moet dit goed afsluiten en ik moet alles uit de kast halen om haar weer bij me te krijgen, tot weglopen en verstoppertje spelen aan toe. Het is hier zo mooi en ik waan me alleen op de wereld in dit mooie natuurgebied achter het draad. Het is genoeg geweest en ik wil naar de auto, we lopen niet dezelfde weg terug. Via het fietspad komen we via een andere kant bij de auto uit en bij de auto begint het weer te regenen. Timing!!