Zondag 14 februari

Pijn

Het is heel heftig allemaal. Lopen gaat heel moeizaam. En ik heb ook nog koorts. Verder wil ik alleen maar slapen.  Dat doe ik gelukkig goed, als ik lig heb ik geen pijn en dat is wonderlijk. Ik mag extra oxycodon en neem tot nu toe 1 extra.

Honden

Ik kan de honden niet uitlaten, geen laatste week voor ons om lekker te wandelen. Zaterdag en zondag heeft mijn broer ze uitgelaten op de Bavo. Blaine ging goed, Maddy luisterde niet, zocht mij en ging haar eigen gang.

Thor

trainingsmaatje van Blaine bij de Gehoorzaamheidscursus. Hij is zo ziek geweest en kijk hem nu!

Maandag 15 februari

Pijn

Een horrorochtend, ik probeer uit bed te komen, maar het is bijna niet te doen. Wat een ellende. Het lopen gaat wel wat beter. Steeds wil de arts laten komen en steeds laat ik het toch maar zitten. Nog steeds heb ik koorts. En ja ik heb nog steeds een blaasontsteking en een antibioticakuur.

Dinsdag 16 februari

Pijn

Iets beter gaat, het lopen is wat verbeterd. De koorts moet nu gaan zakken. Donderdag uroloog en ik moet de St. Maartenskliniek bellen.

Woensdag 17 februari

Pijn

Eindelijk wat lichtpuntjes. Ik kan makkelijker uit bed komen en heb niet zo’n pijn meer. Het lopen gaat stukken beter, alleen loop ik erg voorovergebogen, ik kan mijn rug niet rechten.  En ik heb geen koorts meer ’s morgens! Voor het eerst. Helaas loopt het ’s avonds weer op.

Donderdag 18 februari

Ziekenhuis

Ik ga naar het ziekenhuis naar de Uroloog en Gynaecoloog, laat de laatste toch de leuke gyn zijn en de Uroloog is een schat, heel geduldig en vriendelijk. Ik had vanmorgen geen koorts. Ik kan nog niet autorijden, te zwak en mijn rug is echt niet goed. Gelukkig kan mijn broer mee, net nog even voor zijn avonddienst.

Scopie

auto was ingesneeuwd

Binnenkant van mijn blaas valt me tegen, heel rood nog, veel irritaties en zweertjes van ontstekingen. Geen wonder dat het vaak nog zeer doet. En de koorts komt daar vast vandaan denkt de Uroloog. En ik slik al bijna 3 weken een kuur! De kuur wordt verlengd tot de operatie. En na de operatie krijg ik een verblijfskatheter, dat was al bekend, maar dit moet blijven zitten ook als ik naar huis ga. Pas wanneer ik goed mobiel ben mag het eruit.

Opluchting

Niet leuk zo’n verblijfskatheter, maar wel makkelijker. Want zelf plassen na zo’n operatie had niet eenvoudig geweest.

Zaterdag 20 februari

De honden

Gisteren heeft mijn moeder Blaine meegenomen naar de Bavo en vandaag is Maddy aan de beurt. Ze hebben heel veel geluks rondjes gerend.

Pijn

Die is nog erg aanwezig. Ik loop nog steeds krom, maar kan lopen. Wel neem ik 1 x een extra oxycodon kortwerkend pilletje in. Maar vandaag is de pijn best heftig.