Zondag 27 september
Lekker wandelweer
Gisteren veel regen en vanmorgen is het lekker wandelweer. Ella gaat mee en we doen ook wat oefeningen, die heel goed gaan.
Neurotisch
’s Middags gaan we naar de Bavo en het lijkt wel alsof de honden de hele dag niet weggeweest zijn. Ze komen de auto uit helemaal hyper en wanneer ik ze loslaat rennen ze met een noodgang het veld op. Een zwart Labradoedel schrikt zich rot en maakt een sprong in de lucht, wat er weer heel komisch uitziet. Gekke honden.
Maandag 28 september
Gedrag- en Gehoorzaamheid
Aan het einde van de middag regent het en we hebben straks GG-training. Dat is weer wennen hoor voor Blaine een nat grasveld. Het vergt heel wat van haar, want met veel oefeningen moet ze liggen. Ze doet het, maar steeds minder graag.
Dinsdag 29 september
Weimaraner pupjes
Ik krijg de laatste tijd opvallend veel vraag naar pupjes. Helaas, een nestje zit er voorlopig niet in. Er zit een operatie aan te komen, al weet ik nog steeds niet wanneer. Nu hebben we ook weer een tweede coronacrisis….
Woensdag 30 september
Waar?
We wandelen ’s morgens in Hoofddorp/Zwaanshoek, één fazant vliegt er op en de honden missen hem. Oké het is een rare wind, dan uit het oosten, dan weer uit het zuiden…
Oefenen
Lijn vooruit, links en rechts. Het gaat goed, alleen de lijn naar links moet overnieuw.
Dierenarts
Eindelijk heb ik een afspraak gemaakt voor Blaine, morgen om 16.00 uur mogen we komen. Vreselijk! Het gaat om de bult op haar rug.
Oefenen deel 2
Ik oefen drie lijnen met Blaine, rechts, links en in het midden. Blaine is aan de riem bij mijn moeder en ziet niets en Maddy is gewoon los. Eerst blijft ze staan want mijn moeder en Blaine gaan niet mee. Terwijl ik de dummy op zijn plek neerleg – lijn lopen en dummy neerleggen, lijn lopen en dummy neerleggen, lijn lopen en dummy neerleggen – kijkt Maddy het op een afstandje aan. Wanneer ik klaar ben komt ze naar me toe en kijkt me aan. ‘Wat moet ik doen baas’, lijkt ze te vragen, maar ik heb het niet door. Ze loopt wel wat heen en weer, dat valt op. Dan neemt ze zelf maar de beslissing, want er moet vast iets gehaald worden. Kordaat loopt ze de schuine lijn rechts, puur op mijn geur van mijn voetstappen. ‘Oh Maddy nee’, denk ik. Maar ze doet het zo braaf, aan het einde van de lijn zoekt en ruikt ze en vindt de dummy. Echt heel goed gedaan Maddy en ze is helemaal blij. Alleen moet ik weer die lijn lopen en de dummy neerleggen….
Hoe doet Blaine het?
Nou stukken minder, eigenlijk lijkt het nergens op. Ik moet twee keer de lijn zelf oplopen en de dummy aanwijzen en dan pas loopt ze de lijn goed.
Donderdag 1 oktober
De bult
Zoals ik gisteren schreef, om 16.00 uur moeten Blaine en ik bij de dierenarts zijn. Het uur van de waarheid, mijn baby, wat hangt ons boven het hoofd. Weer… Mijn grootste angst is dat de tumor een mastocyt is, maar het kan net zo goed een ontstoken talgklier zijn.
Mastocyt of niet?
Met het laatste heb ik geen ervaring, maar ik weet wel dat een Weimaraner van Nicole een bult op haar rug had wat een talgklier was, het moest wel weggehaald worden. Met het eerste heb ik veel te veel ervaring mee, Dayan, Jeska, Darcy en June hadden allen mastocyten. Rotdingen zijn het, steeds weer bulten overal op het lijf en waarschijnlijk ook binnenin die voor ons onzichtbaar zijn, maar wel verwoestend zijn. Ze zijn er in gradaties, I zaait niet uit, II is al wat kwaadaardiger maar hier kunnen ze best nog oud mee worden en III is heel kwaadaardig en ze sterven hier snel aan. Gelukkig hebben we graad III nooit meegemaakt.
En nu?
“Zal ik het maar gewoon weg laten halen en verder geen biopt nemen en opsturen?”, zeg ik tegen de dierenarts. Ik vind het zo spannend. Zij hakt de knoop door en zegt “Blaine moet even op de tafel”. Ik mag niet helpen en moet op de stoel bij de muur blijven. “Hoe ga je dat doen dan?” vraag ik aan haar. “Zal even hulp halen” en ze roept Jeroen. Hij houdt Blaine vast en zij geeft zich over en vindt het goed, zolang ze mij maar kan zien. De dierenarts gaat met een naald in de bult van Blaine en ze zuigt wat inhoud op, Blaine geeft geen kick de lieve schat. “Het is talg” zegt de dierenarts. “Wat? echt waar! Ik kom even kijken.” In de spuit zit wat lichtbruinig substantie met wat bloed. “Oh wat goed! Wat ben ik hier blij mee.”
En nu?
“Kijk maar de bult is nu bijna weg, maar het zal zich weer gaan vullen en dan moet het gewoon weggehaald worden. Maar het is nooit zo’n groot litteken als bij een mastocyt.” Dan moet er rondom de tumor 3 cm. extra huid weggehaald worden. Vaak is er genoeg huid, maar soms ook niet. Ik kijk naar de bult en het is inderdaad bijna weg. We overleggen samen wat te doen. Wanneer de bult weer groter wordt, bel ik om een afspraak te maken om de bult weg te halen. Nu maar hopen dat het zo mooi blijft. Ik blij, Blaine blij, Ella blij en mama Maddy blij.
Vrijdag 2 oktober
Jachttraining
Blaine en ik rijden naar Westbroek, ja wist ook niet waar het lag, nog nooit van gehoord. Een nieuw terrein dus wat vlakbij Maarssen ligt. Waarom zijn we hier? Om te trainen natuurlijk. Lees meer.