Zondag 20 september
Het zonnetje schijnt voor ons
Het is heel moeilijk te zien, maar op het kale, zanderige land zit een Patrijzen familie. Toen ik ging filmen liepen ze heel snel weg…
Het is wederom een prachtige dag, met veel zon. Zo’n dag waar je lekker kan wandelen en wat oefeningen kan doen. Blaine weet ineens niet meer hoe je ‘terug vak’ moet. De lijnoefeningen gaan heel goed.
Ach, kijk haar liggen onze Maddy. Echt ze kan de hele dag wel buiten liggen, wel in de zon hè.
Dinsdag 22 september
Heel mistig vanmorgen vroeg. Voor alle zekerheid krijgen de honden een oranje halsband om.
Vrijdag 25 september
Blaine heeft een kluif gehad van Saskia. Haar langharen vinden er niets aan. Het is een bijzondere kluif, een koffieboom kauwwortel. Zoals te zien vindt Blaine het al helemaal leuk.
Trainen
We rijden naar Lage Vuursche, in het verleden vaak geweest met Jeska en Darcy en ook nog met June. Maddy en Blaine zijn er nooit geweest, ik ook een tijd niet en dat is te merken, want we verdwalen weer eens. Lees meer.
Zaterdag 26 september
Het is weer zo’n wandeling
Ik heb mijn laarzen aan en voor het eerst sinds een lange tijd lopen Maddy, Blaine en ik weer door de velden, struiken en bomen. Hopelijk vinden de honden een paar fazanten. Heerlijk vinden ze het, maar geen fazanten, ook niet in het ‘middenstuk’.
Zal ik het doen? Als ik er maar geen spijt van krijg. Bijna op het einde van de wandeling is een leuk, ruig stukje, met bijna altijd wild. En bijna altijd gaat Maddy er vandoor en als ik geluk heb hoef ik niet zolang te wachten. Blaine is braver en komt veel eerder terug. Van het voorjaar is hier iets naars gebeurd, waar ik niet op in ga en sindsdien heb ik dit stukje gemeden en lijnde ze ruim op tijd aan.
De rollen zijn omgedraaid
Maar de laatste maanden zie ik dat de rollen omdraaien. De laatste weken is het helemaal duidelijk. Maddy, ja Maddy, geeft het eerder op en komt naar mij. Blaine, ja die trouwe, gaat er veel meer vandoor en is dan best even weg. Maddy houdt wel heel erg in de gaten waar Blaine is en wat ze aan het doen is, het is toch haar kind. Duurt het te lang dan gaat ze kijken. Als ik bang ben dat ik straks twee honden kwijt ben, lijn ik uit voorzorg Maddy aan.
Haas
Maar nu in dit leuke, ruig stukje natuur. Blaine is weg en af en toe zie ik haar door het hoge gras rennen of de doornstruiken inspecteren. Maddy rent en ruikt mee, maar op een gegeven moment vindt ze het genoeg. We lopen hier in dit gebied al een tijdje en ze is toch al 9 jaar. Blaine weet van geen ophouden en komt niet wanneer ik haar fluit. Ze heeft vast iets in haar neus. Maddy lijn ik aan en we lopen verder en wachten. Fluiten, roepen, geen Blaine. We lopen weer verder en gaan de hoek om, want ik hoor Blaine wel. Ineens schiet er een haas uit het hoge riet, zie je wel! Maddy ziet het en wordt helemaal gek en geeft een enorme ruk aan de riem. Uit allermacht probeer ik haar vasttehouden en het lukt. Dit heeft grote gevolgen voor mijn lijf en niet alleen voor mijn rug. Ik doe de riem snel onder haar buik door, zo kan ik ze goed houden. Weer fluit ik en Blaine komt eraan, niet voor mij ben ik bang. Waar is de haas? Ja, die is weg Blaine. Weer rent ze het riet in. Wanneer ze zeker weet dat ie weg is kan ik haar aanlijnen. Pff, wat een wandeling. Het was wel een flinke haas!