Zondag 30 maart
Afgelast
Nee, ook de zweetwerktraining gaat niet door. Echt het is heel saai. Ik ga mijn derde week in met thuiswerk, mijn collega’s ook al 3 weken niet gezien. Maar goed, het gaat hier nog goed dus ik mag niet mopperen met al die ellende die het corona-virus brengt.
Woensdag 1 april
De hel
Zal ik weer een keer naar de trimbaan gaan? Dan ben ik niet zo laat thuis, ook fijn. Dat laatste is een understatement. Onze wandeling op de trimbaan eindigt in een nachtmerrie.
Wat is er gebeurd?
De honden hebben het druk, maar alles is onder controle. Ik zie ze, zij letten goed op, niets aan de hand. Halverwege de wandeling zie ik dat Blaine voorstaat en Maddy neemt ook haar positie in. Oh, als dit maar goed gaat. Een konijn komt de struiken uit en gaat niet al te snel weg, geen goed teken weet ik uit ervaring. Het loopt goed af, het konijntje heeft het overleefd.
De lente is in de lucht
De honden gaan nu naar een ander konijnen walhalla. Het is lekker weer en dan zijn de konijnen ook meer buiten hun hol en ja dat is echt waar. Ik zie ineens een klein konijntje voorbij schieten en even later Blaine en Maddy, tegenwoordig is Blaine echt sneller. Ik zie de honden niet meer en vrees dat ze weer aan het graven zijn. Ik wacht het nog even af, het duurt me te lang en kijk naar beneden van een duintop of ik de honden zie. Ja ik zie zand door de lucht vliegen. Ik loop de heuvel af, roep en ga verder. Ik moet me maneuvreren door de duindoornstruiken met hun gemene stekels. Blaine kan ik uit een hol trekken, maar Maddy is weer uitgekookter. Blaine piept, wat is er aan de hand? Is het frustratie of pijn? Het eerste waar ik altijd naar kijk zijn de ogen. Tenslotte heeft June haar oog verloren door zo’n doorn. Rechter oog is oké, maar knijpt ze met haar linker oog? Vaak is het zand, spoelen en zalven helpt dan altijd. Ook zie ik wat bloed op haar poot. Ik wil hier weg en wil haar oog goed bekijken. Met veel moeite worstel ik me samen met een tegenstribbelende Blaine door de struiken weer de heuvel op.
Totale paniek
Ik kijk nogmaals naar Blaine’s oog en ik schrik me dood. Zie ik bloed? In haar iris? Oh god, oh god, het is toch niet waar. Toch niet weer net als met June, toen zij haar oog verloor. Ik kan dit niet nogmaals aan, niet bij Blaine! Ik moet Maddy krijgen, “Maddy”! Nee die komt niet, wat nu? Dierenarts bellen. Het is al 18.15 uur en ze zijn er niet meer. Tegenwoordig sturen ze patiënten in de avonden en nachten door naar Rijswijk naar Anicura. Eerst ma bellen en zij schrikt zich ook dood. Dan weer Anicura, ik heb geen pen en dat nummer kan ik echt niet onthouden, zeker niet nu. De website! en zo kan ik op het telefoonnummer klikken. Ik bibber, maar het lukt. Ik vertel wat er gebeurd is en dat het echt flink mis is. We spreken af om 19.20 uur en vertel dat ik hoop dat ik dat haal. Eerst Maddy te pakken krijgen. Ik schreeuw, huil en krijs, geen Maddy. Ik loop een klein stukje de heuvel af en zie dat ze kijkt, ze is bek af en dat helpt, want eindelijk komt ze. We moeten nog een stuk lopen naar de auto. Op de klok in de auto zie ik dat we nog ruim 40 minuten hebben en dat halen we volgens de navigatie.
Dierenkliniek Anicura
19.10 uur komen we aan en er is niemand. Na 5 minuten worden we geholpen. We moeten 1 ½ meter afstand van elkaar houden. Dat is niet te doen, niet als je hond onderzocht moet worden. De dierenarts ziet al meteen dat er geen bloed is. “Niet”, hij verzekerd mij van niet. Goddank, dat maakt de situatie heel anders. Heb ik het dan zo fout gezien? Wel is de oogbol knalrood. Blaine krijgt een verdovende druppel en een druppel met fluorisatie, zo kun je wondjes op het oog zelf zien. Het ligt gaat uit en de dierenarts ziet een wondje midden in het oog, op de pupil en dat verklaart de roodheid en pijn natuurlijk. Als er geen bacterie bijkomt, moet het helen met 6x op een dag zalven, gedurende een week. Daarna terug voor controle van onze eigen dierenarts, zij krijgen een volledig rapport.
Opluchting
Wat een opluchting en in de auto dank ik God, zo zo opgelucht en natuurlijk bel ik meteen mijn moeder. Voorlopig niet naar de trimbaan.
Donderdag 2 april
Zalf me rot
Blaine hou ik aan de riem vandaag en zalf 6xper dag haar oog. Ze houdt het oog nog veel dicht, maar kijkt er ook mee.
Vrijdag 3 april
Gaat goed
Blaine kijkt steeds meer met haar oog en het gaat de goede kant op, hopelijk blijft dat zo. Vanmiddag mag ze los, maar wanneer ze het heel druk krijgen lijn ik haar aan. Genoeg spanning gehad voor een heel jaar wel.
Ziekenhuis
Helaas zijn alle afspraken in het ziekenhuis geannuleerd. Begrijpelijk en ik had er al rekening mee gehouden, maar baal wel. Vooral die van de Gynaecoloog en Uroloog, het is een nieuwe kwaal en er moet wat gebeuren! Hopelijk gaat de afspraak in mei met de Orthopeet in het St. Maartenskliniek wel door….
Zaterdag 4 april
Maddy en haar eten
Ik ben wat laat vanmorgen en lopen daarom een rondje Bavo, wel neem ik wat oefenattributen mee. Al snel zet ik 4 pionnen neer, Blaine zit naast me “vak” en ze gaat ruim naast het vak liggen. Nog een keer en nu gaat het prima, haar nagels raken net de denkbeeldige streep van het vak. Maddy vindt dit leuk en zij mag ook een keer. “Vak”, Maddy doet twee stappen en vindt allemaal koekjes die op de grond liggen. Zucht, van mij natuurlijk. Ze zal wel weer eerder een gat in het snoepzakje gemaakt hebben.
Say Cheese
Blaine wil niet eten en heeft last van haar maag. We proberen haar over te halen met kaas, ook dat wil ze niet. Ik leg de kaas op de tafel neer, probeer het nog een keer en neem het mee, want het lukt niet. Maddy staat bij de tafel, ik moet wat pakken en Maddy staat in de weg. Ze verroerd geen vin, wat heeft zij nu? Er is altijd een verklaring en ik vind het. Op de tafel ligt nog een minuscuul stukje kaas van net, ja en daar sta je je plekje niet voor af hè Maddy.
Slim als een vos
Maddy eet weer veel hout tijdens onze Bavo wandeling. Ja weer hier, vanmorgen ook al. Ik durf Blaine nog niet helemaal vrij uit te laten gaan met haar gewonde oog. Ineens krijgt Maddy het op haar heupen, ze rent over het mulle zand. Meestal neemt ze het bospaadje, kan ze lekker ongemerkt hout eten. Nu niet dus, of toch wel? Ze rent over het zand, Blaine achter haar aan en samen rennen ze toch het bospaadje op. Is dit een afleidings manoeuvre? Ja dus, ik ga snel kijken en ze is terug gerend naar het plekje waar het hout ligt waar ik haar eerder vandaan getrokken heb.
Blaine
Ze heeft best nog last van haar oog. Heeft het grotendeels open, maar wanneer het kan graag dicht. Het oogwit is nog erg rood en ik zalf het 6x per dag. Heel braaf is ze en gaat al in haar mand liggen als ik de zalf pak. Na afloop krijgt ze altijd een koekje.