2014 week 51

Zondag 14 december

Met Wil, June en Maddy rij ik naar Nieuw-Vennep aan de hoofdweg zeg maar. Ik hoop wat fazanten tegen te komen, maar kom bedrogen uit. Toch hebben de honden het prima naar hun zin, spoortjes en luchtjes genoeg. Het heeft gevroren vanacht, het zonnetje schijnt al uitbundig en er licht een wit ijzig tapijtje over alles.

De middag wandeling

Een konijn gaat mee en Ella wil het liefst naar de duinen, mijn voorkeur gaat uit naar de Bavo, daar kun je beter trainen vind ik. Eén ding is duidelijk geworden, we gaan niet meer met wild naar de duinen, wat een drama zeg. Waar gaan we oefenen? we besluiten naar het fazantenpad te gaan om daar links het paadje in te lopen. We gaan een stuk bos in en Maddy is meteen weg en blijft weg. Ondertussen heeft June het konijn al gezocht en geapporteerd. Geen spoor van Maddy, mijn geduld en die van Ella worden behoorlijk op de proef gesteld. Ah, daar is ze eindelijk, Ella stuurt haar mijn kant uit.  “Waar is ze dan?”, roep ik tegen Ella. “Ze komt naar jou”. Dag, ze komt helemaal niet naar mij toe. Ze zal wel weer met een hol bezig zijn en is daar snel weer naar toe gerend, toen ze zag waar wij waren. Volgens mij zag ik in een flits welke kant ze op rende. Ik loop naar rechts boven op de duintop en daar hoor ik herrie, dat moet Maddy zijn. Klopt, ze graaft en graaft, even denk ik dat ze omgekeerd in een hol staat, maar als ik goed kijk is dat gelukkig niet het geval. Het is al schemerig en ik ben vergeten mijn computerbril voor mijn gewone bril om te ruilen. Met die computerbril zie ik echt niets, dus besloot ik net om mijn zonnebril op te zetten, hier zitten wel goede glazen in. Slecht plan blijkt, door de schemer zie ik daar ook niets meer mee. Vermoeiend soms om mij te zijn.

Konijnenapport

Met veel bombarie probeer ik haar te roepen en uit het hol te krijgen en dat lukt. Riem er omheen en klaarstaan voor het ‘zoek verloren’, dat wordt het niet helemaal want ze ziet Ella weglopen. Het had handiger geweest als ze even had gewacht tot ik klaar was. Maddy rent als een speer weg, vindt, pakt en brengt het konijn. Ik wil dat ze gaat zitten, maar wanneer ze bij mij is, hoor ik toch een knakje en pak het dus staand aan. Nog een kort apport en dat gaat ook prima. Wanneer Maddy klaar is, rent ze er als de sodemieter weer vandoor. Wel potverdorie, het kreng. Ella heeft ondertussen een akkefietje met June, zij pakt snel het konijn die Ella bij de tas had gelegd en met opgeheven staart gaat ze er vandoor. Naar Ella gaat ze niet en ik moet ook best moeite doen.

Stoute Maddy

Bij het hol hoor ik Maddy weer driftig graven, komen doet ze niet. Ondertussen komt Ella ook, en met veel gedoe komt ze eindelijk uit het hol en lijn ik haar aan. Duivels ben ik en Ella ook. Ze komt ook niet meer los! Ook omdat het al helemaal donker is nu. June heeft ook eigenwijsjes gegeten en luistert slecht.

Jagen

Vanavond hoor ik dat ik mee mag jagen de 30e, de jacht is weer opengesteld in heel het land, behalve rondom Zoeterwoude. Nu maar hopen dat er geen uitbraak van vogelgriep meer komt, zeker voor de boer niet en voor ons niet, want dan gaat de jacht weer niet door.

Maandag 15 december

Eind vorige week kreeg ik een app’je van Cees, hij kreeg weer het verzoek om een kaart rond te sturen. Een kaart? Het was een rouwkaart. Schrikken natuurlijk, wie is er overleden dan. Jan Annokee is overleden, al jarenlang actief bij Hubertus, eerst als hulptrainer en later als trainer, verwend jager en ganzenborst roker. Dit jaar heb ik van Marcel en Angela les gehad en ik vind het niet meer normaal om mijn condoleances over te brengen en ze sterkte te wensen met het verlies van hun vader en dat was vanmorgen in Den Haag. Met mij velen van Hubertus. Heel veel sterkte.

Pieppiep

June is de laatste weken helemaal in de ban van een piepend speelte. Het begon de laatste weken van haar schijnzwangerschap en ze vindt het nu nog steeds heel leuk. Een speeltje wat al oud is en bij haar in het nest heeft gelegen tezamen bij haar broers en zussen. Mijn moeder is erg bewaarderig, zo ook dit speeltje, het werd gewassen en opgeborgen. Want June maakte alles stuk en dat is zonde, het wordt dan wel weer gemaakt, maar ja ze blijft niet aan de gang. Buiten bewaarderig is zo ook erg zuinig. Afijn ergens, ik denk boven, heeft ze een piepspeeltje gevonden en het is nu haar vriendje. Als het piept, jangt June mee en het gaat overal mee naar toe. Zo leuk. Ik hoef maar te zeggen: “waar is pieppiep”, ze zoekt even en komt het dan weer laten zien.

Laatste GG-training van 2014

Een hele leuke les, alleen is het weer niet leuk. Lees meer.

Dinsdag 16 december

Maddy is helemaal over haar hormonendip heen. Ze is alert, brutaal en een beetje hanig. Zo noem ik dat altijd. We lopen over het wandelpad in de duinen en ik wil eigenlijk naar rechts. Op het moment dat ik dat bedenk komt er uit het bos een mountainbiker met een enorme vaart onze richting op. Ik schrik, dit en het geluid van de fietser is voor Maddy een tricker en dan gaat het mis. In een flits is ze weg en rent achter de fietser aan, ik kan niets meer doen. Ik geef een brul, maar

Maddy rent met de fietser mee, ze doet verder niets, ze vindt het een enorm leuk spelletje. Ik vind dat niet en de fietser al helemaal niet, hij begint te schelden. Niet normaal!! Het zou toch zo leuk zijn als hij gewoon even rustig had gefietst toen hij het wandelpad overstak. Dat hij even stopt toen Maddy naar hem toe rende, al besef ik dat ik dan wel heel veel vraag. En het zou toch zo leuk zijn als hij niet zo tekeer had gegaan. Ik hoor hem nog schelden als hij al een eindje weg op het fietspad crost: “vuile, vuile klerenhond, god…..” Ik praat het gedrag van Maddy niet goed hoor, ik heb er zelf zo’n hekel aan. Het is een hele tijd goed gegaan en rende helemaal nergens achter aan. Maar dat is weer wat aan het veranderen zo te zien. Hmm, weer goed oppassen dus.

Verder heeft Maddy het weer druk in de duinen en met het uitgraven van konijnenholen, met dit verschil dat ze nu wel komt na een tijdje. Ik ga het lot niet tarten en lijn haar aan wanneer het bijna donker is. En wat denk je nu gaat June de duinen in, met haar lichtgevende band. In het pikkedonker komen we bij de auto aan, heelhuids weer.

Vrijdag 19 december

Zeereep

Van de week verdwijnt June al via het hoge prikkeldraad in de zeereep en vanmiddag doet ze precies hetzelfde. Lekker dan, ze heeft er weer zin in. Eer ik bij de plek ben waar ze verdwenen is, zie ik dat ze al een flink stuk weggerend is. Wat zie ik daar? Een kleine roedel herten, met een bok die een imposant gewei draagt. Oeps! Ik fluit, June kijkt om en rent meteen terug. Is het een wonderhond of niet? Ja toch. Het stormt erg, gelukkig is het droog, dat was vanmorgen anders. Wil en de honden waren zeiknat geregend.

Zaterdag 20 december

Weer storm

En stevige buien en ook nu lopen Ella, ik en de honden weer droog. We lopen het kleine rondje en dit is favoriet bij Maddy, hier heeft ze veel leuke konijnenplekjes. Maddy rent het bos uit, met een noodvaart, ze kan twee dingen doen, of naar links of rechts uitwijken of over de struiken springen. Ze kiest het laatste, het is een brede strook stuiken en ze vliegt erover heen, zeker 4 meter. Ella en ik kijken dit met open mond aan en hopen dat het goed gaat en dat gaat het. Maddy wordt er helemaal hyper van, ook door de wind natuurlijk.

Herten

We gaan eerst naar links en nemen het wandelpad tussen twee bossen in, het duurt niet snel meer eer het donker is en nu kunnen ze nog lekker los rennen hier. June rent rechts het bos is met haar kop omhoog. Oké? Even later komt ze een stuk verder het bos weer uit, steekt het wandelpad over en gaat het andere bos in. Maddy doet hetzelfde, ik ben bang dat ze richting het fietspad rent en naar de overkant gaat, want dan ben ik haar zeker een tijd kwijt. Dit doet ze precies op een punt dat ze aan de riem gaat om te voorkomen wat ik net beschreef. Ik fluit en maak me geen illusies. Even later komt een hert uit het rechter bos, waar June net is geweest. Dat was het dus. Het rent het bos in waar Maddy en June nu zijn. Oeps! Op mijn eerdere fluitsignaal komt June terug en even later zie ik Maddy. Maar zij ruikt nu het hertenspoor, ik fluit nog een keer en dan komt ze netjes bij me. Is ze knap of niet?

Morgen Wijchen

We lopen niet zo lang en Maddy gaat op tijd aan de riem, morgen moet ze fit en heelhuids zijn. Duim voor ons.