Zondag 24 maart
Dummy Apporteerproef van de Weimaraner Vereniging
Blaine, Nola en Puk doen mee met deze proef. Volgens mij 24 deelnemers, verdeeld in 3 groepen. Maar vijf deelnemende honden hebben de proef gehaald. Ja, Blaine is er één van. Helaas Puk en Nola niet en dat vind ik zo jammer. Puk moet altijd de eerste proef verknallen en daarna doet hij het uitstekend, met veel enthousiasme en drive. Nola vindt het wat spannend denk ik deze dag, ze is wat timide en dat is te zien in de uitvoering van de proeven. Ze moet meer ervaring opdoen en niet de boel in de maling nemen, want dat zie ik ook. Wellicht mist ze Mika – de jongste telg in haar Weimaraner roedel – ze is dan altijd strijdlustiger. Ook bij Blaine gaat het niet van een leien dakje, maar ze brengt wel alle dummy’s binnen. Lees het verslag van de DAP.
Maandag 25 maart
Gedrag en Gehoorzaamheid
We slepen ons naar de GG-training bij KV Rijnland en Blaine doet het goed. Alleen ‘zit’ tijdens het volgen gaat niet goed. Normaal gebruik ik een speeltje, Blaine volgt, ik zeg “zit” en wanneer ze zit gooi ik het speeltje. Nu volgt ze, ik zeg “zit” met een veel te hoge stem en Blaine blijft staan. We doen het nog een keer en weer blijft ze staan. Ik moet nu met trainen, wat ik veel te weinig doe, afwisselend het speeltje en zonder speeltje oefenen.
Dinsdag 26 maart
Reuen
Het is een uitdaging om op de trimbaan te lopen, zeker met domme reuen-eigenaren. Maddy is nog net niet zodanig loops dat ze niet meer mee te krijgen is. Gelukkig, want het is weer zo ver. Eerder heeft Maddy los gelopen, maar wanneer ik haar kwijt was en ze beneden op het gras bij een hond stond, wist ik dat het over was met haar vrijheid. Gelukkig zag ik al snel dat ik die hond kende en het is een teef. Maddy vond haar wel heel leuk, want ze bood zich aardig aan.
Na de DAP is Blaine is uitgeteld en wil alleen maar slapen onder een dekentje. Eten en drinken wil ze echt niet. Morgen voelt ze zich vast beter.
Onwelkom gezelschap
We gaan nog een rondje verder lopen en hier moet ik de honden aanlijnen. Ineens zie ik dat er een Labrador meeloopt, ja een reu. Ik kijk achterom en zie zijn baasje staan. Ze doet helemaal niets, terwijl die reu hier echt niet los mag lopen, oh waar is de boswachter! ‘Krijg het’, denk ik. ‘Als jij niets zegt, loop ik lekker door’. De reu blijft op gepaste afstand en loopt de hele tijd mee. Nog steeds hoor ik niemand roepen of fluiten. We lopen nu wel erg ver bij zijn baas vandaan en we komen op een punt waar we zo bij het fietspad zijn en richting de weg lopen. Ik ben ook weer niet zo’n kreng dat ik hem helemaal mee laat lopen en vind het veel te eng met de weg in de buurt. Het is het beste dat ik toch terug loop met hem. Ik zucht, je moet weten dat ik vandaag heel moe ben en echt nog aan het bijkomen ben van zondag.
Ondankbare baas
Ik maak de lijnen van de honden vast aan een paal en lok de reu mee. Bijna bij het eind, nog voor de bocht, komt het baasje aan met een chagrijnig gezicht. Verder had ik niet gelopen, want ik wil loopse Maddy in de gaten houden. “Kunt u uw hond bij u houden”, ze kijkt me minzaam aan en mompelt wat. Ik draai me om en loop richting mijn honden. De reu loopt direct weer met me mee. Weer ga ik richting de baas en wacht zodat ze de reu kan aanlijnen. Ik draai me om, erg geïrriteerd, en mompel “graag gedaan.” Zo’n held ben ik dan ook weer niet om het voluit te zeggen. Ik hoor geen bedankje of een blije uitdrukking, helemaal niets. Ongelooflijk.
Woensdag 27 maart
Met Blaine ga ik naar de jachttraining in Nieuwe ter Aar. De KNJV heeft de SJP proeven veranderd en helemaal omgegooid. Een aantal nieuwe onderdelen oefenen we vanmiddag. Lees meer.
Donderdag 28 maart
Maddy
Vandaag neem ik vrij en ga morgen werken. Het is heerlijk weer, maar het heeft geregend. Maddy laat ik los, er staat maar één auto. Ik kan haar goed in de gaten houden. Ze is ¾ van de wandeling los en ineens gaat haar neus omhoog en is ze weg. Chips! In de verte zie ik Maddy staan bij een Nova Scotia Duck Toller Retriever, een hele mond vol. Maddy vindt het wel wat, goed maatje, vriendelijk en rustig. Ik loop er snel naar toe en probeer haar aan te lijnen, ze laat zich niet zo snel pakken. Helaas voor Maddy mag ze niet meer los. ’s Middags gaat mijn moeder een rondje met Maddy lopen en ik ben Blaine. Ik zie het niet zitten om altijd Maddy mee te nemen en naar de trimbaan is het een crime.
Vrijdag 29 maart
Verassing
Ik sta vroeg op, heel vroeg. In de woonkamer wordt ik begroet door de twee honden en overal zie ik hoopjes braaksel en slijm liggen. Gatverdamme. Het zal wel van Blaine zijn, ze tobt al vanaf zondag. Daar gaat mijn tijd, het voordeel van het vroege opstaan is verdwenen. Gelukkig merk ik buiten niet veel en eet ze toch wat, wel lichtverteerbaar.
Maddy
Ze is nu heel loops en van de vorige keer weet ik dat het bijna geen doen is met twee honden naar de trimbaan waar veel honden zijn. Mijn moeder loopt een rondje met Maddy en ik ga met Blaine naar de trimbaan.
Zaterdag 30 maart
Dom Weimaranertje spelen
Pff, ik doe wat oefeningen met Blaine, maar ze weet ineens niet meer wat lijnen zijn. Ik blijf geduldig en uiteindelijk valt het kwartje weer. De verloren zoek en over water gaan wel goed. Het was een gevalletje van geheugenverlies denk ik…..
Ze kan het
Voor het eerst hebben we Blaine horen blaffen. Ze blaft nooit. Ja piepen, janken en zelfs gillen kan ze heel goed, maar blaffen. Waarom nu? Ze ziet een kat buiten. Ook zie ik de kikker weer in de tuin. Ik krijg het voor elkaar om hem in een mandje te lokken en buiten de poort weer los te laten.
Maddy
Nu draaien we het om. Blaine krijgt rust en Ella loopt een rondje met haar en ik loop met Maddy. We gaan naar de duinen bij Langeveld. De honden moeten aan de lijn, dus dat moet goed gaan. Inderdaad lopen de honden netjes aan de lijn, we komen er maar een paar tegen. De Blink is een beschermd natuurgebied geworden en het heeft een mooi nieuw hek en afscheiding gekregen. Terwijl ik het aan het bewonderen ben en Maddy de omgeving verkent met haar neus, hoor ik de auto van de boswachter voorbij rijden. En ja Maddy loopt netjes aan de riem.