Zondag 10 maart

Blaine mag los

Omdat Blaine gisteren niet te houden was, besluiten mijn moeder en ik om haar een stukje los te laten. Hoe gaan we dit doen? We kunnen haar natuurlijk niet op straat loslaten. En kan ze al de auto in? De laatste paar keer schreeuwde ze van de pijn met instappen. We gaan het proberen. Ik ga met Blaine naar de Bavo met de auto en Ella loopt een rondje met Maddy. Eerst wilde ik eerst met Blaine lopen en daarna met Maddy, maar dat wordt te gek. Oh het weer is werkelijk vreselijk, regen, regen en regen.

Wat een blijdschap

Blaine is door het dolle, ze mag los! Nu moet ik haar tot kalmte manen en krijg dat maar eens voor elkaar bij een jonge 3 jarige Weimaraner. Ze rent, maakt gekke bokkesprongen, als dat maar goed gaat. Toen ze net de auto insprong hoorde ik een klein piepje, voor de rest heb ik haar niet meer gehoord. We lopen zo’n 20 minuten los en aangelijnd. Ze kan in ieder geval haar energie kwijt.

En?

De rest van de dag gaat het goed, ze staat goed op en geeft geen pijn meer aan. Heerlijk. ’s Middags loopt mijn moeder een groot rondje met haar aan de lijn, eerst maar eens kijken hoe alles uitpakt. Ik ga met Maddy naar de duinen. Het regent nog steeds, maar halverwege onze wandeling is het droog en zien we zelfs een regenboog. Het stormt wekelijk, met rukwinden. Op de toppen van de duinen moet ik me af en toe goed staande houden. Maddy geniet hier van, ze vliegt over de duinen.

’s Avonds

Ook nu merken we niets aan Blaine. Alleen een heel klein piepje wanneer ze onder mijn benen doorloopt.

Maandag 11 maart

Zelfde recept

Ik ga weer met Blaine naar de Bavo en Ella een rondje met Maddy. Het is gelukkig droog met een stevige wind. Voor het eerst piept Blaine niet wanneer ze in de auto springt. We kijken elkaar helemaal blij en opgelucht aan. In de Bavo heeft ze het weer enorm naar haar zin, rent en lijkt nergens last van te hebben. Gisteren zag ik in het begin iets van stijfheid, dat zie ik vanmorgen niet.

Idem

Ook ’s middags doen we hetzelfde als gisteren. Tot nu toe gaat het goed met Blaine.

Vosje

Ik had zaterdag een klein vosje uit de vriezer gehaald ten grootte van een flink konijn. Het is nu goed ontdooid en voor de middagwandeling doen we wat apporteer oefeningen. Zo is ze al een deel van haar energie kwijt is mijn gedachte. Blaine snuffelt eraan en ik moet een paar keer “apport” zeggen en dan pakt ze het. Ze legt het halverwege neer, pakt het weer en brengt het naar me toe en ik kan het mooi aanpakken. We doen het nog een keer en nu pakt ze het snel op en brengt het. Ze geeft het nog zittend af ook. Met Maddy moet ik flink aandringen en dan pakt en brengt ook zij het vosje.

Dinsdag 12 maart

Blaine

Ik loop met haar twee keer op de Bavo en beide keren loopt ze ook een stuk los, ze zet af, ze rent, ze remt, springt in de auto en rent gekke rondjes. Tot nu toe gaat het allemaal goed. Ik besluit daarom om morgen te gaan trainen. Het is de eerste training van het nieuwe zomerseizoen.

Maddy

Met Maddy loop ik ’s middags apart in de duinen, nog een paar dagen en dan gaat het broedseizoen weer in. Helaas begint het te regenen en het houdt niet meer op.

Woensdag 13 maart

Nieuw seizoen jachttraining

Spannend want ik neem Blaine toch mee naar de jachttraining. Lees meer. Oh en het was rot weer, gelukkig werd de locatie veranderd van Eiland 2 Vinkeveen in Het Ruige-Hof in Amsterdam. Hoe gaat de 1e jachttraining van het nieuwe seizoen?

File

We trainen in Amsterdam, eigenlijk meer bij Abcoude. We rijden rond 16.50 uur weg, geen ideale tijd en we komen zeker in de file terecht. Ik word naar de A10 gestuurd, balen want ik wil gewoon naar de A9. Maar ja vind hier maar eens de weg, het is totaal nieuw voor mij. We rijden op de A10 en ik neem de verkeerde afslag! Ik had nog even door moeten rijden. De ellende begint. Waar moet ik naar toe, wat nu? Vertrouwen op de navi dan maar. Door google word ik omgeleid, bij oprit Duivendrecht staat een enorme file voor de A10. Daar heb ik geen zin in.

Weer mis ik een afslag

Ik probeer te keren en haal levensgevaarlijke capriolen uit. Maar als ik om me heen kijk in deze verkeerschaos ben ik niet de enige. Wat een ellende hier, wat een drukte en waar ben ik in beland. Ik zie dat ik nu bij de RAI ben, hier is het nog drukker. Met dat omrijden ben ik veel opgeschoten. Nu de A10 weer op zien te komen. Stoplichten springen op groen, maar doorrijden is er niet bij. Stoplichten op rood, de auto’s staan op de kruispunten en andere auto’s kunnen er niet bij. Auto’s dringen voor, ik houd de gaten zo klein mogelijk en tuurlijk rits ik ook. Helaas zijn er altijd verkeershufters bij. Ik denk dat het een half uur duurt eer we op de snelweg zijn. Wat een fucking ellende, moeten mensen dit dagelijks meemaken!

Blaine

Gelukkig heeft ze geen nare gevolgen overgehouden van de training. Ik was hier toch bang voor. Alles is oké, ze staat soepel op, liggen gaat goed, op de bank stappen. Een hele opluchting! Wel is ze kapot en we hebben haar niet meer gehoord, ze slaapt de hele avond.

Donderdag 14 maart

Allebei

Wat doen we? Nog steeds is alles oké met Blaine, ze is echt weer goed denk ik. Beide honden gaan mee, voor het eerst sinds twee weken en we gaan naar Zwaanshoek. Blaine heeft het geweldig naar haar zin. Overal kijken en rennen, ze staat nog prachtig voor ook op een fazanten hen. Maddy heeft weer een beetje last van haar buik, afgelopen weekeinde ook al. Gelukkig neemt ze wel weer koekjes en het eten gaat er ook weer in.

Middagwandeling

Ik durf de beide honden niet weer mee te nemen voor een lange wandeling en zeker nog geen duinen voor Blaine. Met Blaine ga ik naar de Bavo en met Maddy naar de duinen. Voor de laatste keer, morgen begint het broedseizoen en zijn de duinen verboden terrein voor loslopende honden tot 15 augustus. Gelukkig kunnen we wel naar de trimbaan, het laatste stukje duin tegen Noordwijk aan.

Speeltje

Blaine’s pvc stok ligt half in de moddersloot. Ze pakt het en nu is Blaine een halve modderhond. Getsie. Naar de andere sloot dan maar, hier kan ze haar poten wassen. Ik gooi de stok een heel klein stukje het water in. Het zinkt, huh! Het zinkt nog meer en te laat kom ik erachter dat dit geen drijvende stok is. Oh nee. Ik probeer met stokken het ding weer te pakken, zonder resultaat. Het water wordt steeds zwarten en ik zie het niet meer liggen. Na een kwartier geef ik het op, morgenochtend maar proberen.

Vrijdag 15 maart

Slootje dreggen

Vanmorgen om 7.15 uur loop ik gewapend met een oude ijzeren buis van een stofzuiger over het Bavoterrein. Ik heb Blaine en Maddy bij me, vanaf vandaag neem ik ze weer allebei mee, ook naar de Bavo en de trimbaan. We lopen naar de sloot waar gisteren het speeltje van Blaine naar de bodem van de sloot zonk. Ik heb mijn laarzen aan en kan een stukje verder in de sloot staan, als het goed is heb ik de plek aardig onthouden. Met de stofzuigerbuis zoek ik de bodem af en haal voornamelijk stokken naar boven. Totdat ik op iets hard stuit. Het water is al snel weer zwart, dus zien kan ik niets. Het lukt me niet meteen om dat harde object te pakken te krijgen. Na een aantal pogingen lukt het, zal het? Ja ik haal het speeltje omhoog. Blaine hielp ook mee, Maddy vond het wel best. “Kijk eens Blaine”, ze kijkt verbaast naar het object. “Pak het maar”, ze pakt het en nu pas merkt ze dat het haar speeltje is. Ze is helemaal blij en heeft het de rest van de wandeling niet meer los gelaten. Zo dit scheelt weer € 15,- .

Trimbaan

Het broedseizoen is weer begonnen en de honden krijgen de lange lijn aan. We lopen op het wandelpad en ik zie meteen al twee Yorkshire terriërs loslopen. Nee hè. Eén zo’n hondje rent nog op ons af ook. ‘Krijg het maar’, denk ik en laat de honden los. Nu is het stoere, kleine hondje niet meer zo stoer. De honden stormen op hem af, maar het gaat goed hoor, ze doen het beestje niets. Wel ben ik al behoorlijk geïrriteerd.

Goedmakertje

Ik doe ook nog iets aardigs. De Münsterlander komt weer naar ons toe, ik hoorde al een baasje heel hard schreeuwen. Nee hè. Dit gaat ‘em weer niet worden. Ik lok hem mee door naar zijn baas te lopen. Blaine en Maddy volgen mij en dus ook de reu. Het baasje kan hem aanlijnen en iedereen is blij.

Blaine

Ze heeft het enorm naar haar zin op de trimbaan, dik twee weken is ze hier niet geweest.

Zaterdag 16 maart

Modder, heel veel modder

Wind, heel veel wind en regen, het gaat maar door. We gaan naar Venneperhout aan de IJweg. Eerst gaan we naar het grasveld voor wat oefeningen en die gaan verbazend goed. Het zijn voornamelijk lijnoefeningen. Overal is het vies en modderig. De honden maken het niet uit, ze hebben het geweldig naar hun zin en veranderen zelf in modderfiguren.

Verbaal geweld

Ik word er zo moe van, dat mensen zomaar van alles en nog wat naar je toe slingeren. Volgens mij is het puur om hun eigen onzekerheid te maskeren. Afijn, we lopen in de Bavo, ik ben op een ander veld met Blaine bezig. Ze heeft een stokje in haar bek en moet haar speeltje meenemen. Maddy blijkt al op het pad te zijn, wanneer ik ook die kant op ga. Ik zie dat Maddy voor een hond staat met zijn baas. “Wilt u uw hond aanlijnen”. Ik word daar altijd een beetje kriegelig van en zie dat zijn hond aan de riem zit. “Waarom?” “Mijn hond is loops”, zegt het baasje. “Oh dat is een teef”. Dit blijkt dus niet de reden te zijn waarom de hond aan de riem is. “Maddy hier”. Maddy komt niet, ik roep haar nogmaals en ze reageert niet. Ik loop er naar toe en wil haar halen. Ondertussen komt Blaine aangerend als haar blije zelf. Nu ziet die hond twee van die grijze monsters en dat is teveel, ze raakt totaal in paniek. Trekt aan de riem, wil weg.

Laat die hond dan los, denk ik. Ze glipt uit haar halsband en rent weg, Blaine vindt het een leuk spelletje en rent er achteraan. Maddy doet niet eens de moeite en blijft staan. Ik krijg een enorme scheldkanon over me heen en krijg van alles naar me toe geslingerd. Ik heb de honden niet onder controle, ze moeten aan de lijn, ga maar door. Nu luisterden ze niet en dat is niet goed. Welke hond luistert wel altijd vraag ik me af. Blaine wordt vaak niet begrepen, ze is onstuimig, wild, blij en groot. Er zit geen kwaad stukje in haar! Die eigenaar zou eens moeten proberen om zijn hond meer zelfvertrouwen te geven, leren dat hij niet voor alles bang hoeft te zijn. Ik vind dat altijd zo zielig.

De wandeling is verknald

Ik ga terug en loop in het moddergebied aan de andere kant van de sloot wat aan de bollenvelden grenst. Ik kom hier nooit meer, pa liep hier altijd. De honden hebben iets op het spoor, ze rennen aan de rand van het bos. Blaine rent de bollenvelden op, Maddy zie ik niet. Ik fluit en gelukkig is Maddy weer in het bos, nu Blaine nog. Helemaal hyper is ze. Ik loop verder en bij het sluisje hoor ik kabaal en veel geritsel. Krijg nou wat, 2 herten! Nu valt het kwartje, geen hazen maar herten. De herten rennen richting de bollenvelden. Ik fluit weer en de honden komen mijn kant op. Maddy is braaf en lijn ik aan, Blaine komt even later ook en lijn ik ook aan. Dit is puur uit voorzorg, ik wil geen honden die achter herten aanjagen. Dit was weer een heerlijke wandeling…