Zondag 24 september

Rustig aan

Een echte bijkom dag van gisteren. Blaine en Maddy zijn mee geweest naar de aanlegproef veldwerk en Blaine heeft meegedaan met goed resultaat. ’s Morgens lopen we in Hoofddorp, maar ik kan merken dat de beide honden nog moe zijn. Het is vaak een combi van alle indrukken, reizen en de spanning van de wedstrijd. Zie verslag Aanleg Proef Veldwerk.

Suzy

Zij heeft de aanlegproef ook gehaald en ze deed het echt goed voor een onervaren hond. Heel trots op haar.

Loops

Blaine kan niet meer los, ze heeft alleen maar oog voor honden en hondensporen. Ze heeft nog niet helemaal haar eetlust terug, maar het gaat een stuk beter. Op de Bavo ziet ze ’s middags een hond en ze loeit gewoon naar hem en wil niet mee natuurlijk.

Maandag 25 september

GG heb ik afgezegd, dat gaat nu echt niet met Blaine. Ze zou alleen maar naar andere honden willen. Tijdens het uitlaten gaat ze echt niet los. In de auto is ze ook vervelend, veel piepen. Wanneer we het parkeerterrein oprijden en ze ziet een hond, loeien!! Oordoppen zou handig zijn.

Dinsdag 26 september

June krijgt een kuur voor haar hoest wat waarschijnlijk toch kennelhoest is, maar het houdt nog niet echt over. Ze hoest best nog. De kuur is t/m vrijdag.

Woensdag 27 september

Afgelopen weekeinde heeft Puk de Onderlinge Proef behaald bij zijn jachtclub. Super gedaan, gefeliciteerd.

Niet veel tijd

Ik heb het gigantisch druk op mijn werk met een klus, vandaar dat ik laat ben met alles. Blaine laat ik voor het eerst weer los. Ik merk dat ze weer meer belangstelling heeft voor haar omgeving en het jagen van Maddy. Op het parkeerterrein was toch maar één auto, moet kunnen.

Fazanten

Ik wil Maddy aanlijnen en ja hoor in een flits draait ze zich om en weg is ze. Dit heeft zeker 20 minuten geduurd, grrrrrrr.

Vrienden

Zo leuk, Nicole en zus komen langs uit Zeeuws Vlaanderen, gezellig kletsen over onze honden.

Donderdag 28 september

Nu staat er helemaal geen auto op het parkeerterrein en Blaine is de hele tijd los geweest. Ze is nu 17 dagen loops en het ergste heeft ze gehad. Tuurlijk moet ik haar nog goed in de gaten houden.

June

Het gaat regenen, maar we zijn bijna bij de auto. Snel lijn ik Maddy en Blaine aan en June mag nog even los, zij loopt toch altijd achter mij. Wanneer we echt bijna bij de auto zijn kijk ik om, huh geen June. Nu is zij weg! Het regent inmiddels flink en ik kan weer een flink stuk terug lopen. Nog steeds geen spoor van June, ik fluit en fluit. En ineens komt madam aangelopen, waar ze nu geweest is??

Vrijdag 29 september

Jeuken en krabben

De oor van Blaine is erg vies en sinds afgelopen woensdag druppel ik het weer met antibiotica druppels. Ze krabde erg aan haar oor en het deed pijn aan haar piepen te horen. Moet ik wel zeggen dat ze nog al snel piept. Sindsdien gaat het een stuk beter, ze krabt niet meer en piepen heb ik ook niet meer gehoord.

Wel piept Maddy wanneer zij en Blaine erg wild aan het spelen zijn en Maddy haar poot blesseert.

Zaterdag 30 september

Schrikken

Wanneer ik uit de auto stap en de honden eruit laat komt er een auto aan, even later hoor ik een autodeur dichtslaan. We lopen op het wandelpad, Maddy en June zijn los, Blaine nog niet. Ik kijk achterom en daar komt de man aan. Shit wat heeft hij nu bij zich? Een Pitbull of Pitbull-achtige, ik wil hier ver van uit de buurt blijven. De hond snuffelt aan June en borstelt flink, oké dat kan, dat doen onze honden ook. Ik hou Blaine weg, want ze is loops en honden reageren toch anders met een hond aan de riem. Ik zie dat het een teefje is, maar maakt niet uit. Ineens valt hij ui en ik hou Blaine weg met al mijn kracht. Ik geef de hond een vreselijke grote bek en ze gaat niet verder. Wel probeert ze nog een keer uit te halen. “Sodemieter op”, schreeuw ik. Hij blijft op geringe afstand staan, lippen naar achteren, bek open tanden ontbloot. Ik kan je verzekeren dat het beste kaken zijn. Nu pas – bij de tweede poging – komt de baas in actie. Hij pakt de hond in de nekvel vast en zegt: “kom maar Guusje”, met een tamelijk zachte, vriendelijke stem. De hond gaat wel mee gelukkig. Wij blijven achter, gelukkig zie ik Maddy ook komen en roep tegen haar: “kom maar even hierheen” en dat doet ze. Ik tril helemaal, mijn handen en benen. Puur van de adrenaline en schrik. Klerehond.