Zondag 23 april
We gaan weer een keer naar Zwaanshoek, tijd geleden. Het regent wanneer we vertrekken, tijdens de wandeling is het droog, ik stap weer in de auto en het begint te regenen. Bizar.
Oefenen
Het gaat goed: het volgen, terug vak, apporteren. Blijven zitten terwijl ik iets wegbreng is nog een dingetje. Hier moet ik hard aan blijven werken. Voor het onderdeel ‘vak’ zet ik vier pionnen neer en wat doet June? Zij pakt triomfantelijk een pion. Wat doet Blaine wanneer ze naar het ‘vak’ gestuurd wordt? Juist.
Voorstaan
Blaine en Maddy staan prachtig voor en er vliegen twee Patrijzen op. Maarrrrr, later twijfel ik toch, volgens mij was het een ander vogelpaar.
Nesten
Gelukkig hebben ze geen eenden of meerkoetnesten vernield, dat doen ze alleen maar wanneer er veel wandelaars zijn.
Maandag 24 april
Even thuis
De hondenmeiden en ik rijden naar Zwaanshoek, helaas hebben we niet zoveel tijd om te wandelen. We moeten rond 11.00 uur thuis zijn. Mijn vader komt langs – hij woont nu nog in het revalidatiecentrum – met een ergotherapeut om te bekijken welke aanpassingen nodig zijn in huis, wanneer pa weer thuis komt. Het is een kort maar krachtige wandeling zeg maar.
Genoeg is genoeg
Oh nee, kom ik weer in de file terecht op de 207, ik dacht dat de meesten toch wel naar Keukenhof geweest waren in het corso weekeinde. Stapvoets komen we vooruit, gek word ik ervan. Eindelijk komen we bij de kruising aan. Ik sla niet af naar links richting Lisse, maar ga rechtdoor. Zo ontwijk ik een stuk van de file om vervolgens achter een buitenlandse auto vast te komen zitten. Ik kan geen kant op, het zijn smalle wegen en de buitenlander rijdt met een gangetje van 30 km. Grrrrrr, dit duurt tot en met Keukenhof.
Blije June
Gelukkig kwam pa en de ergotherapeut ook later dan gepland. June was thuis, ik had alleen Blaine en Maddy bij me en June was zo blij om pa te zien. Zo zielig. Maddy en Blaine zien pa later en zij geven niet zo veel reactie, Maddy al helemaal niet. June heeft het ook te kwaad wanneer pa weer weggaat, echt piepen doet ze.
GG-training
Voor het eerst starten we in de Obedience B groep en ik ben best trots op Blaine. Lees meer.
Dinsdag 25 april
Hoe krijgt ze het voor elkaar
Maddy moet echt hele krachtige kiezen hebben. De bullenpezen raken op en ik kan alleen nog vrij grote stukken vinden. Ik geef de dikste aan Maddy en nog presteert zij het om het als eerste op te hebben. Ongelofelijk, June en Blaine hebben het nog lang niet op. Zou je van graven stevige kaken krijgen? Nu ik erover begin, wanneer Maddy aan het graven is en er wortels of struiken in de weg staan, dan worden die met veel kracht en ongeduld kapot gemeten en weggesleurd met haar kaken. Het komt vast daardoor.
Woensdag 26 april
Hoofdrol voor Maddy
Ik zie de honden, Maddy en Blaine, hard wegrennen. Oh nee hè, ze rennen toch niet weer achter een bange hond aan. Heel soms komt het voor dat er een angstige hond aan komt, die ziet onze honden en weg is die hond. De achtervolgingsdrift van Maddy en Blaine, soms June, wordt aangewakkerd en ze rennen achter de hond aan. Blaine ziet het puur als een spelletje, voor Maddy is het wat serieuzer denk ik. Maar er is nog nooit wat gebeurd, ze blaffen of grommen niet eens, hooguit borstelen op de rug.
Haast
Ik fluit en fluit en Blaine komt aanrennen, geen Maddy. Maar ik weet ook dat zij echt niet meer achter die hond aanrent, die is allang wat anders aan het doen. Ik heb alleen weinig tijd nu, ik moet straks de auto in om te gaan trainen met Blaine. Het is in Almere, dat is best een stukje rijden en een drukke weg met vaak files.
Baasje van ander hondje
Normaal zou ik er geen aandacht aan schenken en denken mijn honden komen wel weer, maar nu heb ik haast. “Als jij nu die kant op gaat”, zegt het baasje met een wat geïrriteerde stem en wijst naar achteren. “Dan kan ik die kant op lopen om mijn hond te zoeken”, hij wijst nu naar voren. “Dat gaat ‘em nu echt niet worden” en loop gewoon door. Nog effe, ik heb daar geen tijd voor, zijn toon staat me niet aan en ik kan er niets aan doen dat zijn hond wegrent. Al snel zie ik Maddy, zij loopt iets verder voor ons naast het pad en eet gras. Blaine vindt het nodig om te klieren en ik moet ingrijpen, dat ziet er goed uit voor het andere baasje…. Van zijn hond nog geen spoor.
Bonfire
Ik kijk naar achteren waar Maddy blijft, ze staat stil en kijkt me aan. “Je haalt het niet in je hoofd”, zeg ik tegen haar. Ik loop door en verwacht dat Maddy mee loopt. Niet dus, zij is toch naar die plek gegaan waar al die troep ligt waar hangjongeren vaak vertoeven en waar ze fikkies stoken. Ik voel een enorme boosheid opborrelen en vloek en tier in mezelf. ‘Je zoekt het maar uit Maddy’. Nee ik ben niet gaan kijken, maar weet precies wat er in die botte hersenpan van haar omgaat. Gevolg is dat wanneer we bij de auto zijn er nog steeds geen Maddy is. Ik kook bijna over, Blaine en ik hadden allang onderweg moeten zijn naar Almere. June en Blaine gaan in de auto en we rijden zover we kunnen en ik ga kijken bij die afvalplek. Geen Maddy, wat nu? Ik loop terug naar de auto en kijk rond en rond. Ineens zie ik daar wat rennen, het is Maddy. Ik fluit en roep en snel rent ze naar me toe. Ik zeg niets, doe niets – oh zo moeilijk – lijn haar aan en ze springt in de auto. De hele tijd kijkt ze me met die grote ogen van haar aan, heel lief en onschuldig. Ja, ja, dit houdt ze ook thuis vol. Ik probeer er niet in te trappen, maar ondertussen denk ik wel: ‘is alles in orde’, heeft ze iets heel fouts gegeten?’
Hoe laat trainen?
Ik kom nooit op tijd aan in Almere, maar ineens begin ik te twijfelen over de tijd en ik zie het zo staan in mijn verbeelding en zie 10.30 uur en geen 09.30 uur. Snel kijk ik op mijn telefoon hoe laat we echt aanwezig moeten zijn. Inderdaad het is 10.30 uur, hoe kan ik nu zo stom zijn, ik had een uur langer in mijn bed kunnen blijven liggen. Ik ben al zo moe, nu ben ik super vroeg opgestaan, wat niet nodig was. Op de app zie ik meer verwarde voorjagers uit mijn groep. Olaf is er al, Marja vraagt of het wel klopt, Jet is boos, de helft van haar dag is zo weg. En! Sla ik net af bij afslag 4, mooi op tijd, word ik gebeld door de trainer dat we ergens anders gaan trainen. “Ik heb net de afslag genomen,” zeg ik tegen hem. “Rij maar terug en neem afslag 5, de Spot….”. Die naam van de straat ben ik meteen weer kwijt. Ik doe alles met mijn navigatie en ben niet handig in herkenning van wegen en logisch nadenken hoe ik nu weer de snelweg op moet. Waar het kan sta ik aan de kant stil om goed te zoeken waar ik moet zijn. Ik zie nog een route in de navi staan en volgens mij moet ik die hebben. Gelukkig klopt het en ik kom 5 minuten te laat aan. Martine is nog later en zucht ervan wanneer ze uitstapt. “Je hebt het wel spannend gemaakt”, zeg ik tegen de trainer. Lees meer.
’s Middags naar Venneperhout
Een niets aan het handje middag, totdat ik – volgens mij Blaine – met haar snoet in het gras zie wroeten. Ik vertrouw het niet en loop haar richting uit. Nu moet ze haast maken en ze pakt iets in haar bek. Een haasje! Nee! Het geen babyhaasje, ook niet volwassen, een jong haasje dat wel. Blaine rent weg, Maddy ziet het en rent naar haar toe, een korte schermutseling tussen moeder en dochter. Maddy pakt de haas op, ik roep, maar dit helpt niet. En in no time zie ik het haasje verorbert worden, niet normaal. Ik hoef je niet te vertellen dat ik hier helemaal niet blij mee ben. Nogmaals, het speelde zich af op ruime afstand en af en toe kan ik moeder en dochter niet meer uit elkaar halen. En dat was nu het geval.
Donderdag 27 april
Heerlijk gewandeld wel lang en dat voel ik aan mijn benen en uithoudingsvermogen.
Zaterdag 29 april
We rijden naar Zwaanshoek, het weer is heerlijk en de honden scoren een haan, een hen en het koppeltje Patrijzen. Ik moet nu echt stoppen om door het veld te lopen, de fazanten hebben gekoppeld nu en gaan broeden of broeden al.