Zondag 21 februari
Nog steeds voel ik me niet zo lekker en Maddy en ik slaan de jachttraining over. Ik weet niet of het weer bij de voetbalclub is, vorige week moesten we zoveel lopen, dat kan ik nu echt niet opbrengen. Ik denk dat Maddy het ook niet zo erg vindt, lijnen lopen vindt ze helemaal niet leuk.
Maandag 22 februari
Operatie
Ik ben even bij de dierenarts langs gegaan en de operatie staat voor donderdag a.s. gepland om 09.00 uur. Moet er nog niet aan denken, Ella heeft het er ook heel moeilijk mee. Ik vertel dat het nu een paar dagen rustig is met haar baarmoeder. In de auto op weg naar huis is ze haar vulva aan het likken en dat betekent meestal foute boel. Ja hoor, de etter stroomt er weer uit, broekje aan met dik maandverband en veel verschonen. June blijft likken, ik geef een halve pijnstiller en we blijven verschonen. Gelukkig is het op het einde van de avond wat minder. Nog even volhouden June, die baarmoeder gaat er donderdag uit. Dit kan niet meer!
Uiteraard
Maddy is er weer vandoor zoals vanouds. We letten even niet op en ze steekt het fietspad over naar een stuk duin met vele konijnenholen. Ik zie haar al snel en dan rent ze toch weg, terwijl ik geroepen heb. Na een tijdje hebben we haar eindelijk te pakken. Ik ben het zo zat en zeg tegen Ella dat ik geen zin meer heb om ons rondje af te maken, we gaan naar de auto.
Dinsdag 23 februari
June heeft een goede dag en Maddy gaat er weer vandoor, “zullen we weer naar huis gaan”, zeg ik tegen Ella. We doen het toch maar niet, want we zijn net begonnen met onze wandeling.
Woensdag 24 februari
Ja het is weer mis met June, hou nog even vol June. Ik zie rond het middaguur dat ook haar oog heel rood is, het oogwit. Meteen start ik met zalven, het is echt flink rood.
Stout
Nu is June stout, Ella en ik praten over de herten die we in de zeereep zien achter het prikkeldraad en wat denk je? June gaat het prikkeldraad onderdoor en is weg, wij hebben niets gemerkt. “Waar is June dan”, zeg ik tegen mijn moeder en zo zien we haar rennen naar de bosjes, ze heeft of een konijn geroken die even later uit de bosjes rent of de herten. Na boos geroep van mij, komt ze even later toch weer terug. Ze mogen van ons veel, maar ze mogen niet in de zeereep komen, June heeft dit toch veel gedaan ben ik bang. En Maddy doet dit weer niet, ze heeft zich wel eens flink geblesseerd aan het prikkeldraad toen ze een pup was. Dit is het hoge prikkeldraad.
Donderdag 25 februari
Operatie
June wordt vandaag geopereerd, de baarmoeder wordt eruit gehaald. Om 09.00 uur zijn we bij de dierenarts en 09.10 uur staan we weer buiten, ze was snel onderzijl. Ik had verwacht dat er wel tranen zouden komen, maar ik hield het droog. Rond 11.00 uur wordt ik gebeld en de dierenarts vertelt dat alles goed is gegaan en dat de baarmoeder toch vergroot was. Dat kon ook bijna niet anders.
Weer naar huis
Om 17.00 uur worden we gebeld dat we June op kunnen halen. Ze ligt heerlijk te slapen in een rustig kamertje en is blij om ons te zien, maar niet overdreven blij. We doen de riem om en lopen naar buiten, Jeroen helpt mee om June in de auto te tillen en Ella gaat bij haar zitten. Wel hebben we vanmorgen de bench eruit gehaald, zodat June alle ruimte heeft in een schone auto. Zitten doet ze niet in de auto.
Thuis
Thuis is ze onrustig, ze wil steeds naar buiten, staat bij de deur en liggen doet ze niet. Ze is wat dat betreft zo koppig, ze geeft zich zo slecht over. Even later ga ik maar even met haar naar het grasveldje voor ons huis en daar plast ze wel. Nu is ze rustiger en gaat eindelijk slapen. Na ons eten en na een schaaltje vla voor de honden krijgen ze altijd een bullepees, dit is nu niet zo’n goed idee voor June en ik raad het helemaal af, ook voor de andere honden. Daar gaan ze heus niet dood aan, geef een koekje of iets dergelijks, als June de bullepees ruikt komt ze vast overeind en ze ligt net zo rusti. Mijn advies wordt zoals zo vaak door Wil weggewuifd en gaat toch naar de kelder om de bullepezen te halen, ik kan dit niet aanzien en ga naar boven. Hierna is June heel onrustig, wil niet liggen, heeft het moeilijk. Zo’n bullepees valt heel zwaar op de maag, na een operatie, en zeker wanneer je misselijk bent en geen trek hebt in eten of drinken, geloof mij maar. Grrrrrr. Ik geef een halve Carprodyl en na een tijdje helpt het wat. Eten doet ze niet, wel iets drinken. Laat in de avond krijgt ze de andere half tabletje Carprodyl. Ook krijgt ze 1 1/2 tablet antibiotica en ze moet nog de twee hormoon capsules hebben. Die kon ze vanmorgen niet krijgen, omdat ze nuchter moest zijn. ’s Nachts slaap ik bij haar en het gaat best aardig. Een aantal keer komt ze uit de mand maar na aandringen gaat ze weer liggen, aan de wond komt ze niet. Om 05.00 uur word ik door Ella afgelost.
Vrijdag 26 februari
Koude rilling
Het gaat niet goed, ik word geroepen en als ik beneden kom zie ik een hevig trillende en hijgende June. Dit is niet goed, ze heeft dikke vette koorts en dat klopt, haar temperatuur is 39.4 graden. Ik geef een halve pijnstiller, maar het duurt even eer het werkt. Ondertussen hijgt en trilt ze. Ik meet nog een keer: 39.1 graden. We twijfelen, dierenarts bellen of niet. We kijken het nog even aan. En na 1 of 1 1/2 uur geef ik de andere helft. Ik moet nu met Blaine weg en als het na de wandeling nog niet beter gaat, bel ik de dierenarts. Na de wandeling zie ik dat June rustig is, ze bibbert en hijgt niet meer. Oh gelukkig!!!! De koorts lijkt gezakt en dat klopt, het is nu 38.4. Ook wil ze wat eten, ik geef wat vlees en wat brokken van Blaine dat vindt ze lekker. Ook drinkt ze wat.
Eten
Wanneer ik terug kom van de wandeling met Blaine, probeer ik of June een beetje wil eten en geef haar wat vlees van farm food. En ja ze eet het op gelukkig. Ik probeer wat brokken, hopelijk word ik niet overmoedig. Het zijn wel de puppybrokjes van Blaine, maar wat maakt het uit, als ze maar wat eet. Dat zei dierenarts Warmendam ook in december, gewoon alles geven wat ze maar lekker vind. En ze heeft lekker karnemelk gekregen. June mag 2 x dgs. een halve tablet Carprodyl en krijgt 2x dgs 1 1/2 tablet antibiotica.
Koppig
June kan heel koppig zijn, dan staat ze maar en kijkt je aan en je moet maar raden wat er is. Vaak heeft ze dan toch iets van pijn en voelt ze zich niet lekker. Gelukkig gaat het best aardig en ’s nachts slaapt ze ook rustig.
Zaterdag 27 februari
Geen veranderingen met June, ze gaat langzaam vooruit, wel is ze soms wat onrustig. Eten gaat best aardig, al heeft ze ’s middags geen trek. Ze moet drukken en dat lukt niet, het doet toch pijn, persen en zo’n grote buikwond. Maar gelukkig lukt het later thuis wel en dan wil ze ook weer wat eten. June zit niet aan haar wond. We houden het natuurlijk goed in de gaten en we slapen nog steeds bij haar, want als de wond maar iets gaat werken hebben ze de neiging om er aan te zitten. Het zou zonde zijn wanneer een paar hechtingen los laten.
Uitlaten
Ella heeft het druk om June uit te laten en Blaine. Blaine gaat altijd 1x per dag met mij mee en Ella gaat ’s middags met haar. Zo komt ze ook in het dorp en woonwijken en Ella weet nu een paar plekjes waar ze even kan rennen. June kan natuurlijk niet met de grote wandelingen mee.
Maddy
Maddy rent wel weer weg, maar op zich gaat het, ze komt terug.