Zondag 12 april
Appèl en Apportproef
Georganiseerd door de Weimaraner Vereniging, één van de proeven die deel uitmaken voor het behalen van het Predicaat van Natuurlijke Aanleg. Zover zijn we nog lang niet. De proef is in Kuinre Overijsel, ik ken dit niet en ben benieuwd. Het is een mooi terrein met mooie bossen en het is van Staatsbosbeheer. Het is 1.20 uur rijden, vroeg mijn bed uit, want rond 8.15 uur wil ik arriveren op het terrein. Helaas word ik 10 minuten later wakker, terwijl ik al gesmokkeld had met de tijd, want ik wilde eerder opstaan. Haasten dus, het is rustig op de weg, en ik kan snel door tuffen, hopelijk kost het geen bon. Ondanks de gebruikelijke sanitaire stop draaien we mooi op tijd de Hopweg in. Dan gaat het mis, de eerste parkeerplaats ziet er nu niet uit dat er een proef is en ik zie geen bordje van de WSH. We rijden door, hmm dit klopt niet, dit duurt te lang. Draaien en weer terug, nu zie ik op een parkeerplaats wat jeeps staan. Blijkt het Staatsbosbeheer te zijn, weer draaien en verder rijden. Ik ga toch dat eerste parkeerterrein op en ik zie een Weimaraner, dus toch. Maddy is helemaal hyper, er gaat wat leuks gebeuren weet ze. Ik doe de klep open, ze springt uit de auto en dat mag echt niet. Spullen uit de auto en we gaan op weg, want hier staat niemand van de WSH. Het is een flink stuk lopen, geeft niet want Maddy moest ik nog uitlaten. 08.35 uur komen we bij de omgetoverde WSH-hut aan. Door dat heen en weer rijden van net heb ik veel kostbare tijd verloren.
Maar na mij komen nog genoeg laat komers binnen. Ik zie een aantal bekenden, uiteraard de leden van de jachthondencommissie, Jur kijkt me verwijtend aan en wijst op zijn horloge, ik weet het Jur. Iréne is er met Mac, Eline met Wiggle en Angelique met Obi. Maddy is helemaal enthousiast om haar jongere broers te zien, vooral Wiggle. Met hem is ze afgelopen maandag nog op strooptocht geweest in het bos en Wiggle is helemaal weg van Maddy. Zou hem best willen gebruiken als dekreu, maar zo wordt het wel erg incestieus. Even later komen Ruud en Annelies ook. Maddy heeft het niet eens door terwijl haar jongere drie broers helemaal enthousiast zijn. Later heeft Maddy het ook door en laat zich uitgebreid aanhalen en knuffelen door Annelies.
Hoe gaat de proef? lees meer.
Maandag 13 april
’s Morgens gaat Wil met de honden naar de trimbaan, feest voor ze en als ik vraag: “had Maddy het naar haar zin?” Krijg ik als antwoord dat ze van hot naar her gerend heeft. Maddy en ik moeten een beetje bijkomen en morgenavond hebben we weer jachttraining, daarom besluit ik democratisch dat we niet naar GG-training gaan. En Maddy vindt het helemaal niet erg, ze slaapt de hele avond. Omdat we ’s avonds geen training hebben gaan we fijn naar Hoofddorp, lekker fazantjes zoeken. Maddy en June zijn al helemaal hyper, ze vinden het leuk.
Dinsdag 14 april
Jachttraining bij Rijn en Duin in de Vlietlanden. Wat een leuke training. De baasjes vinden het leuk en de honden, ook Maddy, zijn helemaal in hun hum. Wil je weten wat we doen? Lees verder.
Woensdag 15 april
We gaan naar Nieuw-Vennep, naar Venneperhout langs het water. Hier zijn vast fazanten. Geen één tegengekomen, wat een pech. Het is warm, wij en Maddy hebben er flink last van. June niet, zij vermaakt zich opperbest. Ze is toch in goede doen de laatste tijd, opgeruimd en vrolijk, als je daarvan kan spreken bij een hond.
Donderdag 16 april
Eindelijk weer een keertje naar de trimbaan. Maddy ziet en merkt het al, ze kent de weg, en is helemaal blij. Toch lopen we niet een al te groot rondje, want ik wil nog een oefening met de gans doen in de Bavo. Ik had de gans maandag al uit de vriezer gehaald, niet wetende dat we dinsdags zoveel met de gans gedaan hebben.
Sleep
Ik ga het proberen, meestal maak ik weer een stomme fout waardoor ik de oefening verpest. Flink wat veertjes bij de aanschotplaats, vooruit, in de bocht naar rechts weer wat veertjes. Twijfel, waar doe ik goed aan? Over wat doornstruiken of toch door lage begroeiing? Ik kies voor het laatste, over een greppel, verder en verder en dan naar links. Ik leg de gans neer en loop terug. Ik wil omlopen, maar dat gaat niet, ze ruikt meteen mijn voetsporen. Toch maar zelfde weg teruglopen, ik kom op een kruispunt. Hmm, hoe nu? Ik weet het niet meer en loop zeker verkeerd, als dit maar weer niet de oefening verpest. Ik haar Maddy op en ze heeft er zin in. Ik probeer haar aandacht te vestigen op de veertjes die bij het begin van het spoor ligt: “sleep, sleep, sleep” en weg is ze.
Mooi loopt ze de sleep
Bij de bocht rent ze naar links, nee verkeerd dat ruikt ze vrij snel. In de bocht heb ik veertjes neergelegd en die vindt ze nu en ze rent naar rechts. Nu rent ze verkeerd, ze springt over wat takken en prikkels en dit heb ik juist gemeden. Al snel merkt ze dat ze verkeerd is – hier heb ik ook gelopen – rent terug en pikt het spoor weer op. Via een greppeltje rent ze verder en dan kan ik het niet goed meer zien. Volgens mij rent ze op het eind weer verkeerd, maar ook hier hersteld ze zich en vindt de gans. Ze brengt hem perfect terug. Heel mooi gedaan Maddy.
June op het spoor
June mag ook natuurlijk, ook zij springt over de takjes en doorns, maar herstelt zich ook meteen en komt al snel bij de gans uit. Het pakken gaat wat ruw, ze wil het goed in de bek hebben en ze brengt em mooi terug.
Zaterdag 18 april
We gaan naar Hitland in Capelle aan de IJssel en nu rij ik er in één keer naar toe. Geen Wil die denkt dat hij het beter weet, wat uitmondt in vreselijk verkeerd rijden. Het is prachtig hier, mooi weer, de fazanten hanen horen we al roepen. Daar hoopte ik al op. De honden hebben het geweldig hier, veel fazanten en veel voorstaan. Het bos wordt steeds uitgekamt, June is hier wat vlotter in dan Maddy. Zij voelt al de brandnetels zonder er ingelopen te hebben. Later gaat ze ook helemaal los, want ik ben haar lange tijd kwijt. June heeft vrijwel zeker een eendenei op, als dat maar goed gaat. Door de vele plassen in het bos is June veranderd in een zwart hondje en dat wordt zwemmen June. Maddy gaat vlot het water in voor haar speeltje, June ook. Even later zie ik haar in het gras zitten, hè? Ze heeft buikpijn, erge buikpijn. Vast van dat ei. Ze wil niet verder lopen en we moeten nog zo’n eind! Ze wil steeds in het gras liggen. Even later moet ze overgeven, gelukkig, misschien lucht dit op. En dat doet het, want even later rent ze weer en wil graag een koekje. Een heerlijke wandeling, alleen komt er niet veel van steadyness oefenen op de fazant.