Zondag 15 februari
Hoe nu verder?
Zonder Louis en Aliz, het wordt een beladen training. Lees meer.
Louis gaat niet uit mijn hoofd, ik heb tot nu toe nog niet kunnen huilen, maar vanmorgen en vanmiddag komen de tranen. Wat een ellende voor de familie. Ik hoor dat vrijdag condoleren is en zaterdag de begrafenis, het zal heel druk worden. Zijn jachtmaatjes, Pauline is heel aktief bij KC Delft, de hokeyclub van Elise, het aannemersbedrijf van Louis. Het meest bizarre is dat Wilma ’s morgens een berichtje kreeg dat Laura een zoon heeft en ’s middags kwam het berichtje dat Louis is overleden. We spreken af dat we een mooie bloemenkrans laten maken met een mooi lint, Angela, de vrouw van Kees, en hun zoon zullen het maken. Zij hebben een bloemenzaak in Nootdorp. En Sandra koopt een leuk cadeautje voor de zoon van Laura.
Loops
Met June en Maddy lopen we ’s middags een rondje. Even daarvoor thuis dacht ik al dat ik een druppel bloed bij Maddy zag. Nu weet ik het zeker tijdens de wandeling zie ik weer een druppel. Maddy is loops. Veel te vroeg. Ik twijfel nog zo of we een nestje gaan fokken met Maddy. Ik had nog even tijd, had, want nu niet meer. De reu keuze is nog niet gemaakt en ik top nog met mijn gezondheid. Het is zo’n rot 1 1/2 jaar geweest, hopelijk slaat nu wel de zenuw blokkade aan. In ieder geval geen dekking nu, waarschijnlijk in juli. De reu van Melanie of toch naar Frankrijk of Zweden. Ik hoop zo dat de zenuwblokkade deze keer goed aanslaat, dan lukt alles weer beter, minder medicijnen, beter slapen, meer energie.
Maandag 16 februari
Mank
Na de ochtend wandeling staat Maddy ineens heel mank op, ze loopt op 3 poten. Wat nu weer? ze heeft pijn maar waar? Volgens mij de elleboog, verkeerde beweging? Ik geef haar een halve Onsior en eind van de middag weer. Arme Maddy. Ik neem haar maar even mee naar buiten, snel plassen op het gras. Met June maak ik een uitgebreide duinwandeling. Wat vreemd zo zonder Maddy, het is heel rustig en een beetje saai. Wel kunnen we voor de verandering eens lekker door lopen. Het is heel heel mistig.
Geen GG
De Gedrag en Gehoorzaamheidstraining zeg ik af, loops en mank. Dat gaat ‘em niet worden.
Jachtkleding
Van Kees hoor ik dat jachtkleding zeer gewaardeerd wordt tijdens de begrafenis van Louis. Ik moet er nog even over nadenken, ik heb ook nette groene kleding en ik denk dat ik daarvoor kies. Ik ben toch een beetje ijdel. Velen gaan naar de begrafenis lees ik op de hubertus groeps app.
Dinsdag 17 februari
Maddy loopt nog erg mank, in huis waggelt ze veel op drie poten. Als ze even loopt of buiten dan gaat het iets beter. Kleine rondjes voor haar nog steeds. June vindt het helemaal leuk om de volle aandacht tijdens de middagwandeling van haar vrouwtje te krijgen. Thuis is ze vaak even bij Maddy, beetje spelen en knuffelen, op z’n June’s en Maddy’s dan.
Woensdag 18 februari
Gelukkig ziet het er een stuk beter uit met Maddy. Ze loopt niet meer op 3 poten, loopt eigenlijk weer gewoon, ook buiten. Wel zie ik met opstaan nog een kleine onregelmatigheid. Ook krijgt ze nog haar pijnstillers, is het nu minder voor de pijn, maar wel voor de mogelijke ontsteking. En we geven Primeval voor eventjes, dat kan geen kwaad. Nog steeds kleine rondjes voor Maddy, al lopen we iets langer nu. De vulva wordt ook al aardig dik, maar ja hoe het nu met de reuen zit kan ik niet beoordelen. June reageert nog niet zo erg op haar. ’s Middags neem ik haar even mee naar de duinen. Vooral ook omdat ik zo’n hekel heb aan het rondje om het huis. Niet lang, 15 minuten aan de lange lijn en het gaat goed.
Donderdag 19 februari
Nee ik ga weer niet wandelen in Katwijk, Maddy kan nog niet mee en moet apart uitgelaten worden. Mijn ouders kunnen niet en dan houdt het voor mij ook op. Weer loop ik wat langer met Maddy, 25 minuten nu, wel in de duinen en daarna haal ik June op en met haar ga ik ook naar de duinen. Vanmorgen krijgt ze de laatste halve pijnstiller.
Vrijdag 20 februari
Met de poot van Maddy gaat het wonderwel heel goed nu. Ze staat goed op, niets meer te zien. ’s Morgens loopt ze nog een klein rondje met Ella en ’s middags gaat ze voor het eerst weer met June en mij mee. Aan de lange lijn, maar ook los. Ik zou graag willen dat ze het rustig aan doet, maar dat is wishfull thinking. Maddy wil naar haar favourite plekje en June en ik willen rechtdoor om in het bos blijven, de regendruppels vallen wel heel makkelijk uit de hemel. Ik fluit, Maddy draait zich om en met een vaarjte van 100 km per uur staat ze bij me. Dit was niet zo slim Liaan, zeker niet als ik haar nog een beetje wil sparen. De ultieme test. Gelukkig is er ’s avonds niets te zien.
Zaterdag 21 februari
Wil loopt voor het eerst weer samen met Maddy en June. Om 10.00 uur moet ik in Den Haag zijn, voor de begrafenis van Louis die om 10.30 uur begint. Een trieste, trieste dag.