Zondag 24 februari
Reeuwijkse Hout
Ijskoude dag
Tsjonge wat is het koud, die wind is zo koud. Maddy is een goede eter, maar vandaag niet. Ik geef al vroeg haar brokken, maar ze moet er niets van weten. Niets hoeft ze, zelfs geen brood, toch een traktatie voor haar ‘s morgens. Overgeven doet ze nog net niet, bijna ben ik van plan om de training af te zeggen. Bijna want we gaan toch maar. Het heeft weer flink gevroren en met die koude wind voelt het aan als -8 graden. Genoeg over het weer er moet getraind worden en gelukkig is de groep weer een stuk kleiner dan vorige week. Lees verder.
Nagels knippen
Een overwinning, het lukt me voor het eerst om zonder kluif Maddy’s nagels te knippen en dat na anderhalf jaar!! ‘s Middags lopen we een rondje Bavo, Ella en ik hebben beiden niet veel zin om lang, weer, in die kou te lopen en de honden vinden het ook prima. Gelukkig eet Maddy verder prima vandaag.
Dinsdag 26 februari
Oogincident
Ik kom thuis uit mijn werk en zie meteen dat het mis is met Maddy’s oog. Wat nu weer? Maddy houdt haar oog potdicht. Dat is niet goed en het verontrust me zeer. Wil vertelt dat hij het onderweg naar huis zag. Ook vertelt hij dat June en Maddy achter een kat hebben gejaagd. Op de Bavo, er zijn daar geen stekels, maar Maddy heeft met een noodvaart achter die kat aangerend door de bossen waar veel takken zijn. Ik vermoed dat ze een tak tegen haar oog aangehad heeft. Ik besluit niet af te wachten en de dierenarts te bellen, eerst werk ik snel mijn broodje weg. Echt, ik krijg geen rust. “Waarom bel je dan niet”?, vraag ik aan Ella. “Dan had ik gewoon wat eerder naar huis gekomen”. Ella en Wil vinden ook dat ik de dierenarts moet bellen. Ik vertel de assistent dat ik het gewoon niet aandurf en om 15.45 uur kunnen we komen. De dierenarts liet vorige week nog weten, dat ik bij twijfel altijd moet bellen. Ze werd bijna boos toen ik zei: “je zal wel denken daar heb je haar weer”.
Geen wondje
Annemiek roept de hulp in van haar man in, maar het is helemaal niet nodig. Maddy is heel braaf en blijft stil staan, alleen houdt ze haar oog stijf dicht. Annemiek druppelt eerst wat kunsttranen in haar oog en dan het groene spul waardoor ze eventuele wondjes op het hoornvlies kan zien. Toch maar een paar verdovingsdruppels, want ze doet haar oog nog steeds niet open. Met veel geduld en volhouden lukt het om haar oog goed te bekijken en ze ziet geen wondje, maar wel een klein vlekje op het hoornvlies. Waarschijnlijk van een takje. Gelukkig maar, niets ernstigs. We moeten blijven zalven met CAF-zalf 4x daags. Ik besluit om even een klein rondje met Maddy in de duinen te lopen, even aan de lange lijn. Daarna ga ik met de andere twee. Vandaag en morgen alleen lopen aan de lange lijn. En ze vindt het ook prima.
Woensdag 27 februari
Tapas en de vos
Lilian, het baasje van Tapas, vraagt of ik een keer mee wil gaan om te trainen met de vos. Tuurlijk wil ik dat, niet dat ik zo’n expert ben, Wil heeft veel meer ervaring. Maar met June is het ook goed gelukt en wie weet apporteert Tapas na vandaag ook de vos. Want tot nu toe is dat nog niet gelukt. Ik neem June mee, het plan was Maddy, maar ik laat haar thuis i.v.m. haar oog, tegenwoordig rent ze overal doorheen. Het gaat al een stuk beter, maar ze houdt het nog wel wat dicht. Half twee spreken we af in de Ruiven in Delft. Eerst een verloren zoeken, een kort apport met een vos werkt meestal niet. Tapas blijft even weg, lukt het of niet? Wachten duurt dan best lang. Wat zie ik daar? Daar komt ze aangelopen, mét vos. Geweldig van Tapas, het is gelukt! Lilian helemaal blij en ik ook. Kan er niets aan doen, maar ik moest even meejoelen van blijdschap.
June ook met de vos?
Vraagt Lilian. Oké doen we en ja hoor June is zo terug met het beestje. Zoeken en apporteren gaat makkelijk met één oog. Ik ben trots op haar, voor het eerst weer een vos apporteren sinds een jaar en er geen problemen mee hebben. Lilian is de eerste uit ‘het Weimaranerwereldje’ die June ziet met haar ene oog. En ze zegt dat het er best goed uitziet, het is niet afstotelijk ofzo, al blijft ook zij het heel erg voor June vinden.
Vossensleep en over een greppel
Eerst doen we een eendensleep met beide honden en ze hebben er lol in en doen het prima. Dan een verloren zoeken van een vossestaart. Alleen ligt ie niet op de grond, maar in een boom. June vindt dit altijd heel leuk, ze vindt het zo en is ook snel terug. Tapas vindt de staart ook snel, ik weet zeker dat ze het uit de boom haalt. Maar dan legt ze het neer en gaat wat anders doen. Lilian moet haar twee keer inzetten en dan komt ze het netjes brengen, de boef. Tussendoor rennen de honden lekker los. June vindt nog wat fazantjes en klimt zelfs op een hoge omgevallen boom. Ze klimt er helemaal bovenop en toornt hoog boven ons uit. Wat doet ze nu? Even zijn we bang dat ze naar beneden springt, maar gelukkig gaat ze weer via dezelfde weg terug naar beneden. Pff. De vossensleep is niet moeilijk en niet te kort. Tapas komt eerst leeg terug. Shit. Lilian zet haar nog een keer in en ja hoor, ze komt terug mét vos. Geweldig gedaan. “Zullen we nog een apport over een greppel doen?”, vraag ik. Maar Lilian vindt het goed zo, Tapas heeft de vos twee keer geapporteerd en zo sluit ze het goed af. Prima, maar ik doe het wel met June. June springt over de greppel, pakt de vos, verpakt het bij de greppel, ze wil springen, maar kiest er toch voor om om te lopen. Ook goed. Nu wil Lilian het toch ook wel proberen met Tapas. En ze doet het! Tapas springt met vos en al over de greppel. Haar dag kan niet meer stuk, nu maar hopen dat het ook lukt op de proef volgende week zaterdag.
Donderdag 28 februari
We gaan toch maar wandelen in Katwijk, Santos wil toch al niet eten met al die loopse teven. June is niet loops meer, maar kan nog aantrekkelijk ruiken, maar Santos heeft helemaal geen aandacht voor haar. Hen vertelt dat hij het van de week heel druk had met een teefje. Volgens het baasje kon ze binnenkort loops worden, Hen wist wel beter. Jammergenoeg voor Santos was het een jachthond die helemaal geen oog had voor hem. Zij had het alleen maar druk met rennn en jagen in de duinen en Santos er maar achteraan rennen, kapot was hij na afloop. Hij is ook de jongste niet meer!
Vrijdag 1 maart
Ik moet me echt oppeppen om naar de GG-training te gaan en braaf als ik ben, ga ik toch maar. Hoe gaat de training? lees verder.