Zondag 9 maart
Tanthof Delft
Het is me nog nooit gebeurd, maar ik heb Maddy van te voren niet even laten rennen. Ik besluit om even naar de Bavo te gaan, maar zie dat het al 08.20 uur is en dat ga ik niet redden, ik moet als een speer naar Delft rijden. Precies 09.00 uur komen we aan. Lees verder.
Maandag 10 maart
GG-training gaat goed, maar niet zo goed als vorige week. Lees meer.
Donderdag 13 maart
Ziek, zwak en misselijk
Ella en ik zijn overvallen door de buikgriep. Wil werd maandagnacht ziek en wij woensdagnacht en we zijn er allemaal knap beroerd van, dus even niet wandelen en schrijven op mijn blog. Maddy vindt het maar vreemd dat ik zo veel boven ben en lig te slapen en dan ook niet weg ga met haar, schande. Maar ze vindt het wel heel fijn als ik bij haar in de mand ga liggen, ze kruipt helemaal tegen me aan. Wil is ook knap beroerd geweest en is nog steeds zwak en zwabberig op de benen. Voor de zekerheid gaat hij naar de dokter, vooral omdat hij ook een TIA heeft gehad. Bloeddruk en longen zijn goed en bloedonderzoek moet hij even afwachten. Van schrik heeft hij geen sigaret meer aangeraakt en dat is goed nieuws.
Zaterdag 15 maart
Zwemmen in de Dobbeplas
Ik ben weer aardig opgeknapt en lopen gaat een stuk beter, ben niet meer zo zwak. Ik neem een eend mee en we rijden naar de Dobbeplas. Vroeg is het niet meer, Maddy en ik komen pas 10.15 uur aan, veel te laat naar mijn zin. Hier is genoeg water, ook met modderige kantjes en nu stapt ze gewoon het water in en apporteert de eend. Gek hè, zou het dan toch de spanning zijn die mij overvalt wanneer ik in de groep train en waterwerk moet doen met Maddy? Nu haalt ze alles voor me, uit water, over water, terug zwemmen, geen probleem. Verloren zoek gaat ook goed, ze houdt de eend nu mooi vast tot ze bij me is. Niks op de grond laten vallen, ze gaat zelfs zitten. Al wacht ik dit vaak niet af, liever zelf aanpakken dan dat ik de eend van de grond moet pakken.
Haas
Maar als eerste staat ze voor op een …. haas. Ik dacht echt dat het een fazant was en het feest kan weer beginnen. Weg is ze en ik zie haar voorlopig niet meer. Ondertussen kan ik mooi de eend ontdoen van de plastic zak en kranten. Ah daar komt ze aangerend, ik roep haar maar ze rent me straal voorbij. Ik geef een brul en nu helpt het, ze stopt en komt naar me toe. Een doorbraak! ik prijs haar en geef een beloning. Vervolgens kan ik het waterwerk doen en ze gaat er niet eens vandoor. Hè hè eindelijk ze luistert in deze situaties. Maddy heeft even later weer lol met een haas, ze vindt er weer één bij het water en het feest begint opnieuw. Ach laat haar maar. Verder staat ze nog prachtig voor op een eend en een fazant. Aan de overkant van een sloot ruikt ze iets in het bos, maar ze moet wel een sloot over. “Toe maar Maddy, vooruit”, zeg ik tegen haar. Ze zwemt de sloot over en aan de overkant staat ze aan de rand van het bos prachtig voor. Even later vliegt een fazant op. Ik merk dat Maddy niet zo graag door het bos rent, de kleine brandnetels komen weer tevoorschijn en die zijn niet fijn. Dat merk ik ook in de auto, die wordt weer helemaal omgebouwd en thuis is ze ook een tijdje met haar voeten bezig. Meestal deppen we de voetzolen met natuurazijn, alleen die is op.