Donderdag 15 augustus
Afscheid
Pa is in besloten kring begraven. Alleen directe familieleden en alleen de ter-aarde-bestelling. Mijn moeder wilde het klein en intiem houden. Dat is gelukt. Op het kerkhof heeft de voormalige dominee van de Hervormde kerk heel mooi gesproken. Mijn vader hield heel veel jaren het kerkhof bij en de dominee kletste regelmatig met pa en kwam ook wel eens langs. Ook toen hij dement was en op sterven lag in het verpleeghuis. Hele mooie woorden, zoals hij was, zoals men hem kende, niet overdreven, gewoon zoals het was, erg ontroerend. Daarna hebben we allemaal een mooie roos op pa’s kist neergelegd en konden we persoonlijk afscheid nemen.
Duits
Mijn moeder is Duitse en zij is de jongste van vijf. Pas geleden is haar oudste broer overleden en ma kon er niet bij zijn. Ze was net geopereerd aan haar heup en had heel veel pijn en kon nog niet goed lopen. Heel verdrietig allemaal. Nu is pa overleden en helaas konden haar zussen niet komen. Ze zijn bijna 90 jaar en hebben teveel gezondheidsproblemen. Gelukkig was mijn neef en zijn vrouw en mijn moeders schoonzus er.
Foto’s
De begrafenisondernemer leek het leuk om tijdens het condoleren in ‘het Wapen van Noordwijkerhout’ foto’s te laten zien van de honden op een groot televisiescherm. De honden waren een belangrijk deel van zijn leven. Ik heb ze op een usbstick gezet, het waren er veel te veel, ik kon natuurlijk weer niet kiezen. Mijn broer en schoonzus vonden het wat teveel honden, dus ben ik weer begonnen met meer familieleden erbij deze keer. Ik had nu niet veel tijd meer en het was veel uitzoekwerk, ik heb gewoon duizenden foto’s. Tuurlijk bedacht ik me achteraf dat ik van bepaalde familieleden ook foto’s had. Het werd een mooie collage van de honden, familie, vrienden en wedstrijden. Met dank aan Monique Jongenelen, de huisfotograaf van de Weimaraner Vereniging. Zij maakt al zo lang foto’s van de Weims tijdens wedstrijden. Ik kreeg er heel veel leuke reacties op.
Condoleren
Na de begrafenis was de condoleance in het wapen van Noordwijkerhout. We hebben helemaal niet veel kaarten gestuurd, mijn moeder wilde dit niet, ze wilde het klein houden. Toch was het nog best druk. Met lieve vrienden, hondenvrienden, familie, collega’s en verzorgenden. Pa heeft natuurlijk bijna 2 jaar in Munnekeweij gewoond en dan bouw je een band op met het personeel en familieleden van andere bewoners. Ma ging, behalve op maandag, elke dag naar pa. ’s Maandags ging pa’s zus altijd, zij was een grote steun. Dank allemaal voor de lieve woorden, troost en samenzijn.
Krant
Mijn moeder wilde geen advertentie in de krant, wel achteraf. Alleen in de regionale krant met de vermelding van het overlijden van pa. We kregen al heel veel condoleance kaarten, maar na de advertentie nog meer.