Donderdag 25 april t/m zaterdag 27 april

Mijn moeder

Afgelopen donderdag, 25 april is mijn moeder met de fiets gevallen, tijdens het afstappen. Zij wilde daarna gewoon opstaan, maar dat ging niet. Gelukkig zag een man van de gemeentedienst het gebeuren en rende meteen naar mijn moeder toe belde de ambulance. Die waren er snel bij, omdat ze in de buurt waren. Mijn moeder was onderweg naar mijn broer, ze was bijna bij hem. Hij woont in een kinderrijke buurt met zijn vriendin en zoons Sam en Noah. Zoals dat gaat in een dorp, wordt je snel herkent. Een vrouw zag het gebeuren vanuit haar huis en haar zoon zei: “hé dat is Noah’s oma”. Ook zij belde 112. Ondertussen werd Sam gewaarschuwd en hij rende snel naar zijn oma. Tuurlijk belde hij zijn eigen moeder en Noah ging heel snel mij halen. Ik rust altijd ’s middags en doe meestal niet open wanneer er gebeld word. Noah riep door de brievenbus: “Liana, oma is gevallen en kan niet meer staan”. Ik wist meteen dat het mis was. Mijn moeder niet kunnen staan, dat klopt niet. Onderweg in de auto bedacht ik me om een ambulance te bellen. Op de wildlaan zag ik al meteen waar het was. Er stonden twee ambulances en een groepje mensen rond mijn moeder. De eerst gebelde ambulance vertrok net, ze dachten dat er niet veel aan de hand was hoorde ik van mijn schoonzus. Wat een onkunde. De tweede ambulance was net aangekomen met heel wat kundiger verplegers.

Heel veel pijn

Daar zat ze dan, mijn sterke moeder, op een kruk die mijn neefje snel had gehaald. Sam was behoorlijk geschrokken, hij is ook zo gevoelig. Mijn moeder keek me aan met een blik vol ongeloof en pijn, heel veel pijn. Ze hield haar linker been vast, anders hield ze het helemaal niet uit. Ik zag aan het been dat het behoorlijk mis was, ik dacht meteen aan een gebroken heup. In de ambulance na een kort onderzoek bleek ik gelijk te hebben. “Er is niets aan de hand”, dachten de verpleegkundigen van de eerste ambulance. Mijn moeder zou naar het Alrijne ziekenhuis in Leiderdorp gebracht worden en ja dat kon ik nog van mijn vader. Helaas kon ik niet mee, ik moest eerst de honden verzorgen en sprak af dat ik later zou komen. Uit de eerdere ervaring wist ik dat het lang gaat duren. Daar ging ze, nog nooit wat meegemaakt en nu dit op haar 83,e, hoe zou het aflopen?

Weekendtas voor het ziekenhuis inpakken

Bij mij ging de knop om op stand overleving en ik was al zo moe. Veel schoot er door mijn hoofd, operatie, hoe zou ze er uit komen. De situatie was nu heel anders als met mijn vader, hij had al een beginnende dementie. Revalideren, naar een revalidatiecentrum of naar huis. En ik, mijn moeder deed altijd alles om mij zo min mogelijk te belasten. Ik had wel genoeg aan de honden. Dit alles zou veel consequenties hebben. Maar het belangrijkste was mijn moeder. Thuis liet ik de honden even uit en gaf ze eten. Ik pakte wat spullen bij elkaar die mijn moeder voor de eerste dagen nodig zou hebben.

Derde verdieping, Alrijne ziekenhuis Leiderdorp

Onderweg naar het ziekenhuis moest ik goed bij de les blijven en heel aankomen. Daar lag ze dan op de EHBO post, gelukkig had ze goede pijnstillers gehad en het infuus kreeg ze al in de ambulance. Er waren al foto’s gemaakt en inderdaad de heup was gebroken. En nu? Opname, vanavond, maar waarschijnlijk morgen (vrijdags) opereren. Ik bleef bij mijn moeder totdat ze naar haar kamer gebracht werd die ze deelde met een andere dame. Alles was bekend, zelfde afdeling als waar mijn vader twee keer heeft gelegen. Uiteindelijk viel het wachten nog wel mee en lag ze best snel op haar kamer. Mijn broer en familie kwamen ook nog, ik ging toen naar huis en morgen zou ze geopereerd worden. Morgenochtend vroeg werd ik hier weer verwacht voor een intake-gesprek.

afdeling Geriatrie

De afdeling waar mijn moeder lag is speciaal voor oude mensen met botbreuken. Een geweldige afdeling, speciaal voor de ouderen, met geweldig personeel en doktoren. Ik heb grote bewondering voor ze. Er is hier zelfs een huiskamer met overdag altijd iemand die er is voor de patiënten, de bezigheidstherapeuten. Echt super.

Volgende dag

Mijn moeder moet de dag na de operatie al weer uit bed en zitten in een stoel. Dat valt natuurlijk niet mee.

Langzaamaan beter

Per dag gaat het beter, steeds een beetje langer op. Proberen te staan en weer leren lopen met de fysio. Eten in de huiskamer, ook gewoon voor de gezelligheid.