Zondag 23 november
Wat een heerlijk weertje
Vroeg op pad met Maddy, we gaan naar Budel. Dit ligt bijna aan de Belgische grens, maar we verzamelen in Weert. We rijden om 07.20 weg en we zien de zon opkomen en de lucht mooi roze en oranje kleuren, prachtig. We stoppen even uiteraard om een toilet te bezoeken en Maddy kan ook even haar behoeft doen, haar ontlasting ziet er goed uit en ze had eerder lekker trek in haar eten. We arriveren om 09.15 uur in hotel/restaurant de Goudrenette, de meesten zijn er al en als eerste begroet ik Jur Deckers. Hij is voorzitter van de jachthondencommissie en ontvangt alle deelnemers. Jur en ik kennen elkaar al heel lang, leuk om hem weer te zien. Lees verder over de workshop zweetwerk.
Ruud en Annelies
Zijn er ook, voornamelijk voor Obi, een reu uit hun laatste nest. Dat wij ook meedoen hoorde ze pas later. Leuk dat ze er zijn.
Workshop zweet
Wat doen we hier dan? De heer Feijen is keurmeester van zweetwerk, heeft zelf zweethonden en jaagt al heel lang, hij zit al 43 jaar in dit wereldje en heeft veel ervaring. Hij geeft uitleg, twee ervaren Weimaraners laten zien hoe ze een zweetspoor uitwerken en voor alle deelnemers is ook een kort spoortje uitgelegd, een overnachtspoortje horen we later. Het is puur om te kijken of de hond aanleg heeft en om de voorjager het één en ander bij te brengen, dit is zoals altijd het meeste werk. Klokslag 09.30 uur begint de heer Feijen met zijn verhaal over zweetwerk, een genot om naar te luisteren. Veel informatie krijg ik te verwerken en nieuwe weetjes te horen. Wanneer er geen vragen meer zijn gaan we op pad en het is best een eindje rijden.
In groepjes verdeeld
Er zijn 10 honden en Maddy en ik zijn nummer 3. Eerst laat Melanie van Balkom en Sam aan de eerste 5 honden zien hoe een spoor uitgewerkt moet worden, wat vooral opvalt is de rust die het koppel uitstraalt. Daarna laat Cora aan de andere 5 zien hoe haar hond een spoor uitwerkt. Eerst mogen nummer 1 en 2 hun spoor uitwerken en dan nummer 3 en 4 en zo verder.
Aanschotplaats
Heel belangrijk, dit vertelt ons veel over het ree of wild zwijn. Welke richting hij is gelopen en waar het schot geplaatst is. De aanschotplaats moet goed onderzocht worden, liggen er stukjes bot of is het bloed rossig of met belletjes. Waar ligt het hoopje bladeren, allemaal zaken die meer vertellen over het aangeschoten wild. Wanneer het bloed rossig is met belletjes, dan is het waarschijnlijk een longschot. Maar rossig kan ook een borst schot zijn. Stukjes bot wijst vaak op een schot in het been, dit zie je doordat het een plat stukje bot is, het is ook hol. Beter is het dan om een paar uur te wachten, omdat het wild een hele tijd door kan lopen met zo’n schot en het verliest weinig bloed. Na een paar uur gaat het been pijn doen en gaat hij even liggen, hij verstijft dan en loopt niet meer zo ver en lang.
Pa wordt nog besproken
Het is heel leuk dat de heer Feijen nog weet dat Wil en Darcy bij hem een zweetspoor F uitgelopen hebben. Ze liepen veel te snel zegt hij, maar ze waren wel de enige die geslaagd waren. Ook leuk voor Jur om dit weer te horen, als fokker van Darcy.
Ons spoor
Wil heeft gisteren de riem opgedokt en nu mag ik het uitelkaar halen, Wil heeft het verteld, maar hoe zit het ook alweer. Gelukkig helpt Melanie mij. Ik moet Maddy laten zitten of liggen op een afstand van het wondbed. Zelf ga ik naar het wondbed, ik ga erbij op mijn hurken zitten en laat mijn hand boven het wondwed wat bewegen om Maddy nieuwsgierig te maken. Ik mag niet mijn mijn hand in het wondbed wroeten, zo vervuil ik het spoor. Maddy aandacht heb ik en ik mag haar roepen van de keurmeester. Maddy heeft meteen interesse en loopt goed op het spoor, de beste opening volgens de keurmeester.
Rust en riemenarbeit
Heel rustig moeten we lopen, ik heb de neiging om te snel te gaan. Ook heb ik de neiging om de riem op te rollen en dit is not done. Dit riemenarbeid vergt enige oefening ben ik bang. Als Maddy stil blijft staan om te ruiken doe ik dat ook op een afstand. Is Maddy het spoor bijster, dit hoor ik van de keurmeester, dan moet ik een kort rukje geven en haar aanmoedigen om weer op het spoor te lopen. Helemaal niet de hond laten zwerven aan de riem, na 5 meter weet hij het echt niet meer en zo leert hij niets. Water geven op een gewone F-spoor is grote onzin. Gelukkig heeft mijn vader dit ook nooit gedaan, hij was ook zo klaar met Darcy.. en ik heb het ook altijd grote onzin gevonden.
We lopen verder
Maddy loopt rustig en best goed, tuurlijk gaat ze een paar keer de fout in, met een correctie en aanmoeding komt het weer goed. Vaak vindt ze dan een wondbed en het is weer oké. Volgens de keurmeester heeft ze alle wondbedden aangewezen en dat vindt hij grote klasse. Ook komt ze op een wissel en dan weet ze het even niet meer, haar neus gaat omhoog om te ruiken wat en waar. Met aanmoediging en een rukje aan de riem krijg ik haar weer op het spoor, allemaal op aanwijzing van de keurmeester.
Waar is de bok?
Steeds gebruik ik hetzelfde commando: “zoek de bok” en ik moedig haar veelvuldig aan. Aan het einde van het spoor zegt de keurmeester: “laat haar maar gaan”. Dat doe ik en zo komt ze bij het reeënvel en begrijpt aan mijn reactie dat dit helemaal goed is. Maddy pakt het vel en wil het daarna niet meer loslaten, met een koekje lukt het wel, ik ga nu niet moeilijk doen. Keurmeester is blij en ik ook.
Nabespreking
De keurmeester is best tevreden met het niveau van de 10 honden. Slechts twee honden hebben geen interesse, maar dit komt waarschijnlijk ook omdat het een leenhond is en er is totaal geen band tussen voorjager en hond. Sommige honden zijn te druk en ook met andere zaken bezig. Autum is 7 jaar en heeft alleen maar veldwerk gedaan en later apporteren. Zij heeft altijd geleerd om de neus hoog te houden en nu moet ie ineens naar beneden, dat vindt ze moeilijk.
Lovende woorden
Alle honden worden besproken en hoe zit het met Maddy. Zij heeft absoluut talent, we moeten zeker doorgaan. “Ik denk dat je over een paar maanden al een zweetspoor kan lopen”. Zo zeg, dat zijn mooie woorden. Jur vraagt wie opvielen. Maddy en Isa, een dochter van Kyle, zijn de uitblinkers. Is dit een opsteker of niet? Erg trots ben ik op mijn hondje.
Maandag 24 november
Maddy is weer oké, het erge pieperige is er ook vanaf, ik denk dat ze nu het ergste gehad heeft. Ze eet weer gewoon brokken en het gaat goed, nu weer een beetje bijkomen. June gaat nog steeds niet erg weg, ja als Maddy aan de riem is loopt ze wat verder. ’s Avonds gaan we naar de Gedrag en Gehoorzaamheid cursus en Maddy heeft er boven verwachting zin in. Lees verder.
Dinsdag 25 november
Pff, wat wordt het vroeg donker, steeds gaan we net iets te laat weg, 17.00 uur is het echt bijna donker.
Woensdag 25 november
“Het is toch niet normaal”, zeg ik tegen Wil
Het is niet normaal hoe onze honden en vooral June naar binnen spurten na de middag wandeling. Ze zijn niet te houden en waarom? voor het eten. Ik probeer June tot kalmte te bedaren, dat lukt niet echt. Maar ze blijft staan, anders stormt ze op de kamerdeur af en maakt de deur zelf open, tot grote ergenis van Ella, het verfwerk gaat er zo aan. Afijn de honden staan stil in de gang en het lukt me bijna om de riemen af te doen en ondertussen hoop ik dat de kamerdeur open gaat. Bijna, want als inderdaad de kamerdeur open gaat is er geen houden meer aan. June stormt naar binnen, achtervolgt door Maddy. Het is toch niet normaal.
Donderdag 26 november
Ik krijg een afschuwelijk app’je van Annelies, de fokker van Maddy. Obi, het jongere broertje van Maddy’ is verwond door een jonge bok. Het ree schrok toen Obi vlak bij heb stond, het was donker dus de baasjes zagen niets, het ree wilde wegvluchten en in zijn vlucht raakt hij Obi met zijn gewei in de borst. Een hele diep wond, afgescheurde borstspier en heel veel bloed verlies. Annelies dacht echt dat ze hem zouden verliezen. Met spoed naar de dierenarts en meteen geopereerd, ’s nachts om 01.30 uur was hij pas thuis. Wat een ellende voor Obi en voor zijn baasjes. Ze hadden zo’n leuke middag gehad met jachtoefeningen en sleepjes en dan eindigt het zo. Heel veel sterkte Obi en knap snel op.
Vrijdag 27 november
June is een beetje moe en krijgt rust, Ella loopt ’s morgens een klein rondje met haar en ’s middags heeft ze opvallend veel zin in de wandeling. Er zijn een aantal examens dit weekeinde. Steef heeft vanavond examen met Amore en hij is geslaagd voor het club EG-B. Gefeliciteerd.
Zaterdag 28 november
Ik word te laat wakker om nog naar Delft te gaan, het wordt Nieuw-Vennep/Hoofddorp. En ja hoor, ook hier wordt weer een mooi stukje natuur opgeofferd. Weer een mooi trainingsplek met veel fazanten en patrijzen gaat op de schop. Houdt het hier dan nooit eens op, nog meer huizen en flats of nog erger industrieterreinen. Ik word er zo moedeloos van. Voor nu hebben June en Maddy het enorm naar hun zin en vinden iets van 4 jonge hennen.
Examen GG-B
Vanmorgen moet Nicole met Noah examen doen, zij trainen pas sinds september op GG-B niveau en nu al examen dat is best pittig. Noah deed het al meteen goed tijdens de trainingen en aan Nicole werd gevraagd of ze mee wilde doen. Helaas ging het niet goed, Noah was ietsiepietsie ondeugend en liet teveel steekjes vallen. Jammer maar volgende keer komt het helemaal goed.